ZE VEN DA GEN HAARLEM
PELLIKANISTEN,
Uitlui
VAN OUD
EN NIEUW
In één nacht
„Hard gheluut maken"
enniet werken
r
Leo Riemens over
Kathleen Ferrier
JAN van der PIGGE
VaQ ouds de „HERTEKOP"
S u n ha im
Van het oudste uurwerk
komt de allerbeste tijd
m I
HELDENDAAD
Van mensen en dingen
onder de Da mi aatjes
Heemstede
J
Beethoven en Askenase
VRIJDAG 31 DECEMBER 1954
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
13
Lezing voor Heemsteedse
Kunstkring
SIGARENHANDEL
Reünie oud-leerlingen
der Da Gostakweekschool
JA, MEVROUW
Schuur aan Vergierdeweg
geheel uitgebrand
Rechtbank behandelde
dodelijke aanrijding
Uw handen gaaf en zacht
Ford's „Thunderbird"
Nachtdienst apotheken
„De kunst van het koken"
Illliilliillllp
IjSF w f- va
J A ARE MÖCÜ|
IJK: Gr/.ongen
OP DE OUDE REDENKAMEi
TROUW MOET BLYKEN,
Of W&en dag.vmpmmj des j&'&H noB,
Oud en nieuw
Een oiidjjastrszaog
door de Damiaatjes
Expositie in „Het huis van
Looy" voor scholieren
Nieuwjaarsreceptie van
Haarlems burgemeester
Kermisterrein bij
Nassaulaan uitgebreid
-\
STATIONSKAPPER
„DE STATIONSHAL"
Extra-concert N.Ph.O.
Op uitnodiging van het bestuur van de
Heemsteedse Kunstkring hield de radio
spreker Leo Riemens gisteravond in de
bovenzaal van het Minerva-theater een
lezing over de zangeres Kathleen Ferrier.
Leo Riemens begon zijn verhandeling
met te wijzen op de merkwaardigheid, dat
deze Engelse zangeres, die in 1953 overleed,
in ons land zo spoedig algemeen bekend en
geliefd werd, in tegenstelling tot de meeste
zangers en zangeressen van haar vaderland,
die hier vrijwel onbekend waren of van
wier bestaan men zelfs niets afwist. In
muzikaal opzicht had Nederland zich
speciaal georiënteerd op Duitsland en
Frankrijk. Maar in Engeland had zich toch
ook een zangcultuur ontwikkeld, die, wel
iswaar voortlevend op eigen tradities, door
figuren als Manuel Garcia de jongere, Sir
Georg Henschel. Gervall Elwes, John
Coates, Muriel Forster, Dame Clara Butt,
Dame Nelly Melba, Eva Turner op hoog
peil gebracht en gehouden werd. De kunst
van deze vocalisten werd deels direct, deels
indirect de grondslag voor de zang van
Kathleen Ferrier. Zij zelve kreeg les van
Roy Henderson, die op zijn beurt opgeleid
werd door Garcia's leerling Harry Plunkert
Green. Kathleen Fender werd geboren in
de Midlands, de streek waar de meeste van
Engelands grootste zangers vandaan
kwamen. Zij begon betrekkelijk laat aan
haar zangstudie. Na haar debuut in 1942
nam haar artisiteke ontplooiing een grote
vlucht. Alle genres vocale muziek werden
daarbij betrokken, zelfs de opera. Met Ilona
Durigo kan zij de beste vertolkster van de
liederen van Mahler genoemd worden. Wat
zij bracht, was een diepe verinnerlijkte
kunst, die ook haar voordrachten van Ierse
en Engelse volksliederen tot onvergetelijke
ervaringen maakte. De zeer vele belang
stellenden voor deze lezing hebben daarvan
wel enigszins een indruk kunnen krijgen,
ondanks de gebrekkige geluids-installatie.
Er werden daarop nog meer interessante
platen gedraaid van Engelse voorgangers
en voorgangsters van Kathleen Ferrier, de
onvergetelijke zangeres, wier naam tot een
symbool van volmaakte en edele zangkunst
is geworden.
ADVERTENTIE
Hofleverancier
GR HOUTSTRAAT 81 - HAARLEM
Van af Maandag 3 Januari '55'is onze
zaak geopend van 9 tot 6 uur.
Zaterdag: vain 9 tot 7 uur.
Dinsdag (vangf 11 Januari):
van 9 uur tot 1 uur
In het gebouw van de Da Costakweek-
school aan de Koepellaan te Bloemendaal
is Donderdagavond de jaarlijkse reünie
gehouden voor oud-leerlingen. Het toneel
stuk Pygmalion werd opgevoerd door oud
leerlingen, aangevuld met een paar leer
lingen. De hoofdrolvertolking en regie wa
ren in handen van de heer Arie Hesmerg,
thans onderwijskracht aan de Koningin Wil-
helminaschool voor Christelijk lager on
derwijs #in Overveen.
Des middags waren veel reünisten in het
schoolgebouw bijeen gekomen om na een
welkomstwoord door de heer W. de Tom
be, voorzitter van de oud-leerlingenbond,
en een jaarverslag van de secretaris-pen
ningmeester, de heer C. Spaans, een film
programma te volgen. Van de drie ver
toonde korte films noemen we de docu
mentaire „Schot is te boord" van de Bloe-
mendaalse cineast Herman van der Horst.
Velen ontmoetten elkaar nog op het tussen
middag- en avondprogramma in hotel Zo-
merzorg gehouden diner.
Op de bijeenkomst werd nog gemeld, dat
de volgende reünie niet in de Kerstvacan-
tie van 1955, maar begin 1956 zal worden
gehouden wegens de viering van het veer
tigjarig bestaan van de Da Costa kweek
school.
Voor de huidige leerlingen werd de vo
rige avond reeds een bijeenkomst gehou
den. Het programma bestond uit het to
neelstukje in één bedrijf „Reik mij de hand
Folleville", een schets door Henk Ritman
en Rink Ratsma en een kleine revue met
teksten van Karei Demmendaal en onder
regie van Arie Rietdijk.
ADVERTENTIE
Uw antiek porselein, kostbare
kunstvoorwerpen, curiosa, welke
■gebroken of beschadigd zijn,
worden door ons onzichtbaar
gerepareerd.
A. MUD DE
Alleen gevestigd: Groot Heiligland 64
Telefoon 12223
In- en verkoop van antiquiteiten
In de afgelopen nacht om ongeveer half
twee werd een uitslaande brand gemeld
in een houten schuur aan de Vergierde-
weg in Haarlem. Deze schuur were ge
bruikt als lompenpakhuis en opslagplaats.
De schuur is geheel uitgebrand. Zij was in
gebruik bij een 50-jarige koopman uit
Haarlem, die tevens de eigenaar is.
In de schuur dagen plm. 1000 kg lompen,
twee bakfietsen, drie rijwielen, wat oude
meubelen en bedden en acht konijnen. De
totale waarde met inbegrip van de schuur
zelf is ongeveer 2500 gulden; de eigenaar
is niet tegen brand verzekerd. Donderdag
middag was een andere koopman op een
afstand van 10 meter nog bezig geweest
met oude rommel te verbranden, waarna
hij het vuurtje met zand heeft geblust.
Onderzocht wordt de mogelijkheid dat er
nog vuurresten onder, dit zand zijn blijven
gloeien.
De 22-jarige mevrouw G. van H.-K. uit
Badhoevedorp reed onder toezicht van haar
man op 13 Augustus in een auto door de
Jan van Gentstraat in Badhoevedorp. Me
vrouw Van H. verklaarde voor de Haarlem
se rechtbank waar zij in hoger beroep te
recht stond, dat zij pas tienmaal achter het
stuur had gezeten en daarom bijzonder
langzaam reed.
Plotseling ontdekte zij twee wielrijders
er. zij dacht, dat die naar links wüden af
slaan. Zij wilde voorrang verlenen, raakte
daarbij echter de kluts kwijt en reed in de
Valkstraat een op het trottoir spelend drie
jarig meisje aan, dat onmiddellijk dood was.
De wielrijders ontkenden echter, dat zij
linksaf wensten te gaan en verklaarden,
dat zij rechtdoor wilden rijden.
De president laakte tijdens de zitting de
houding van de echtgenoot van de verdach-
ADVERTENTIE
Vraag Uw Apotheker of Drogist
te en hij was er evenals de officier van
Justitie, mr. dr. R. W. H. Pitlo, van over
tuigd, dat de heer Van H. geen bekwaam
instructeur was. De toezichthouder diende,
aldus de officier, beter en vlugger in te
grijpen. Hij eiste tenslotte een geldboete
van honderd gulden en een voorwaardelijke
hechtenis straf voor de tijd van een week
met een proeftijd van een jaar. Op 13 Ja
nuari doet de rechtbank uitspraak.
De eerste „Thunderbird" van Ford is in
Nederland aangekomen. Het is de eerste
sportwagen, die Ford tot nu toe bouwde
en die blijkbaar tegemoet komt aan de in
Amerika merkbare behoefte aan speciale
sportwagens, gelijk deze tot nu toe alleen
in Europa gebouwd werden. Andere
Amerikaanse autofabrieken zijn trouwens
vóór Ford reeds tot de bouw van sport
wagens overgegaan.
De „Thunderbird" is een lage twee
persoonswagen met een 198 pk 4,8 liter
motor die de krachtbron vormt voor
snelheden van meer dan 200 km per uur.
Op Dinsdag 4 Januari vertrekt het emi
grantenschip „Waterman" van de Koninklijke
Rotterdamse Lloyd naar Nieuw Zeeland en
Australië. Onder de passagiers bevinden zich
ds. H. J. Voors, Nederlands Hervormd pre
dikant uit Heemstede en echtgenote.
De nachtdienst en de dienst op Nieuw
jaarsdag en Zondag wordt als volgt waar
genomen:
Van Vrijdagmiddag 18 uur tot Zaterdag
middag 18 uur: firma Duym en Keur, Kei
zerstraat 6, telefoon 10378; Apotheek Bege-
rnann en Sneltjes, Kruisweg 30, telefoon
10043; Marnix-Apotheek, Marnixstraat 65,
telefoon 23525; Teyler-Apotheek, Teyler-
plein 79, telefoon 17946.
Van Zaterdagmiddag 18 uru af: Th. A.
Klinkhamer, Koninginneweg 69, telefoon
11596; Grijsseels en Van Hees, Lange Veer-
straat 19, telefoon 11000; Frans Hals-Apo
theek, Frans Halsplein 1, telefoon 11180.
In onze vrouwenpagina van Donderdag
bespraken wij het boek „De Kunst van het
Koken". De schrijver is J. A. Weerheijm en
de uitgever: Van Holkema Warendorf
N.V., Amsterdam.
99919
Waar halen we op Oudjaar de tijd vandaan? Hoe weten we
waar de smalle lfjn ligt, waar het diepe spoor van 1954 plotse
ling en waarom? de lichte toets van 1955's kinderstappen
wordt? Haarlem heeft geen openbare synchrone tijdaanwijzing
zoals Amsterdam. Het zijn hier nog steeds de oude klokken
die voor Hollands tweede stad in ouderdom aangeven hoe
laat het leven is. Haarlem is achter want Haarlem heeft geen
synchrone tijd. Maar dat „achter" heeft nog het tijdeloze ouder
wetse: op een kwartier kan het leven niet kantelen. Waar de
tijd nog de optelsom is van het bronzen gesprek tussen oude
klokken heeft de dictatuur van de seconde geen macht.
Wij zijn naar de heer F. Leithuysen van het G.E.B. gegaan.
Hij is chef van de meterafdeling en op zijn bureau staat een
doodgewone wekkerHij weèt waar de tijd vandaan komt:
„Die wordt geschoten". Het K.N.M.I. op de Handelskade in
Amsterdam schiet de tijd van de zon, zoals dat op schepen
gebeurt. Dat geeft de astronomische moederklok haar precisie
en die precisie wordt bewaard door de 3000 toeren per minuut,
die een turbo-generator in de centrale draait. Op die 3000
toeren lopen de klokken synchroon. Een foto-electrische cel,
die de slinger van de moederklok in de gaten houdt, contro
leert of de klok haar slag goed slaat en als er enige versnel
ling of vertraging komt, alarmeert de foto-electrische cel een
contactinrichting, die de turbogenerator iets meer of iets min
der toeren geeft, tot de moederklok weer bij de tijd is.
In het G.E.B. is men op dat tijdnet aangesloten. Daar is de
tijd altijd op tijd. Maar niet in de stad, die op een na de oudste
van Holland is. Twee maal per week gaat de heer L. P. Knapen,
werkmeester van het G.E.B., de stad in om de klokken te con
troleren, die de openbare tijd uitmaken; en dat is hier de tijd,
die niet gesynchroniseerd is, maar die wordt aangegeven op
de Grote Kerk, de Amsterdamse Poort, de Nieuwe Kerk, de i
Bakenesserkerk, het Oude Mannenhuis, alle klokken in het
stadhuis, de klok van Spaarndam en de Rijksstraatweg. Bijna
allen zeer oud, zeer aangeknaagd door de tand des tijds. Om
de drie maanden a een half jaar krijgen zij een grote schoon
maakbeurt en in 1952 zijn zij allen geheel vernieuwd, met be
houd van het goede oude, in de oorspronkelijke toestand. Zo
is het uurwerk van de Amsterdamse Poort, het oudste van de
stad en naar schatting uit 1465, van nieuwe onderdelen voor
zien, die met de hand gesmeed zijn. De oude kerk-uurwerken
zijn eigenlijk gewone pendules, met alle eigengereidheid van
dien. De heer Knapen zet ze zo nodig twee maal per
week gelijk, al lopen ze slechts minuten onzuiver.
Van Haarlems klokopwinders vroeger een beroep van aan
zien is niet veel meer bekend. Toen het G.E.B. 30 jaar geleden
het werk overnam van de laatste, een Fortgens, kon men niet
verder terug gaan dan een Louis Tasseron, die het ambt rond
1795 heeft uitgeoefend en nog een Vlaming was ook.
Op Oudjaar zal de Haarlemmer zijn tijd precies weten. Alle
klokken zullen tegelijk beieren om middernacht, want de heer
Knapen heeft ze dan 's middags nog eens extra goed nagekeken.
En dat past een oude stad: de tijd vooral goed te kennen, als
hij het middelpunt vormt van een eeuwenoud gebruik, van een
feest van bezinning en vreugde. Dan weet Haarlem hoe laat het
En de rest van het jaar mag het een paar minuten schelen.
t
Het oude jaar is henen,
het nieuwe vangt weer aan,
het vorige is verdwenen,
gelijk ook wij vergaan.
Het is een oud nieuwjaarslied
je van een zekere Van de Ven,
dat volgens de handboeken nog
gezongen wordt, zoals er vol
gens de handboeken nog zoveel
gezongen wordt. Het is niette
min een kernachtig liedje, dat
zich ondanks het vergaan
van ons - tot een uiterst vrolijk
wijsje leent. Het dient gezon
gen op Oudejaarsavond, de
avond van lawaai, vooral van
lawaai.
Natuurlijk maken we ook dit
jaar weer lawaai. De klokken
zullen „bommen", de scheeps-
fluiten gillen, de trom wordt
geroerd, de voetzoekers zullen
ze vinden, trompetten worden
gestoken en het vuurwerk
knalt de lucht in. En ieder, die
hieraan medewerkt, helpt de
boze geesten van de twaalf
nachten te verjagen. Want, van
25 December tot 6 Januari, de
Joeltijd, stikt het van de boze
geesten, aangevoerd doorWode,
die allen bang als de dood zijn
voor herrie. Zo wil het oude
heidense gebruik, waarvan wij
eigenlijk alleen de herrie heb
ben overgehouden en dat is
niet het slechtste deel. Ook is
overgeleverd dat het verstan
dig is in de Joeltijd niet te
werken. Dat is zéker niet het
slechtste deel, al moeten wij
er boven staan. Maar goed, we
kunnen in ieder geval „ver
vaarlijk schieten en zeer hard
gheluut maken" en.veel eten
en vrolijk drinken.
Ook dat is belangrijk en de
oude heidense wijsheid leert
ons van dit eten en drinken,
dat het de gezondheid, vrucht
baarheid en voorspoed bevor
dert. „Wegens al het overdadig
eten van koek en ander gebak
was het middagmaal meestal
zeer eenvoudig: van Groningen
tot Zeeland eet men snijbonen
met worst", zeggen de hand
boeken. Men dient de buren
een bezoek te brengen en bor
rels brandewijn of genever te
geven. En de oliebollen moet
men eten in de geest van deze
oliebollen-uitspraak:
Ik ben wel soet en seer begeert,
doch ras gegeten en verteert.
Zo is 't met al 't aards genot,
bedenk dit mens en soek na
God.
Het was gewoonte, dat instan
ties en een-persoons-instituten
nieuwjaarswensen lieten druk
ken: een fraaie gravure met
een eigen gedicht eronder. Het
is bekend, dat de Haarlemse
stadstrompetter dit het langst
heeft volgehouden; in 1892 nop
heeft hij een houtsnede met
gedicht rondgebracht. De btir-
gers gaven een ruime fooi. Ook
de Haarlemse sociëteit Trou
moet Blijcken, de oudste nog
bestaande rederijkerskamer en
de beroemdste, heeft in 1871
nog een wens met een vers
van Pieter Lanaendijk rond
laten brengen. En zo geldt ook
hier iveer het onbetwistbare
Haarlemse privilege: deze stad
heeft eerbied voor zijn verle
den: oude klokken, oude ge
bruiken. Haarlem, een geluk
kig oudjaar1
99999
lljpU J! Ömkr 't Woonk*
Een nieuwjaarszang uit het jaar 1708 van de rederijkerskamer
Troww moet Blijken tegenwoordig Trou moet Blycken), ge
maakt door Lukas Schermer, pellikanist. (Juist bij een pelikaan
blijkt grote trouw, omdat zij bereid is haar jongen met eigen
bloed te voeden). (Het origineel der foto werd welwillend
afgestaan door het museum van Joh. Enschedé en Zonen).
is
Het spel van oud en nieuw
is een moeilijk. Het speelt
zich af op de golfslag van de
tijd en laat zich niet grijpen,
niet begrijpen hoogstens aan
voelen. Waar de golfslag is
versteend echter, oude archi
tectuur, krijgt het spel regels
die tastbaar zijn; een edel spel
voor wie het verstaat, een spel
met een grote inzet.
Zo is in 1954 in ons prachti
ge stadhuis het spel weer
voortgezet, dat als inzet de ver
nieuwing tot oude schoonheid
had oud en nieuw....
en aan het eind van dit jaar
gekomen kan geconstateerd
worden dat dé inzet er met
grote rente is uitgekomen: de
Haarlemse gemeenschap heeft
winst geboekt, grote winst in
het oude stadhuis.
Gemeentesecretaris Phaff,
wiens enthousiasme en des
kundigheid, historisch inzicht,
aanvoelingsvermogen en ini
tiatief grote spelleiderskwali
teiten vormden, heeft een ge
zegend jaar achter de rug. Met
een team voortreffelijke spe
lers heeft hij het stadhuis on
derzocht en als binnenkort de
Nieuwjaarsreceptie plaats
vindt, zullen de gerestaureer
de Gravenstukken in de Rid
derzaal in een nieuwe belich
ting staan: het laatste resul
taat van een werkzaam besteed
jaar. De verlichting buiten
van het bordes is functione
ler geworden. Binnen zijn de
electrische kaarsen teken
van vooruitgang die de gas
lichten tekenen van een
overwonnen verleden ver
vingen, nu weg en in de prach
tige koperen luchters staan
weer kaarsen tekenen van
het ware verleden En dat
kon weer dank zij de moderne
verlichtingstechniek, die ande
re lichtmogelijkheden schonk,
waardoor de kaars van de goe
de voltooid verleden tijd weer
in rechten hersteld kon wor
den; oud en nieuw in een goed
samenspel. Licht-technicus ir.
Denie van het G.E.B. spande
hiervoor zijn krachten in. De
0ang naar de B. en W-kamer
is, in nieuwe glorie, hersteld;
het portaal bij de bodekamer
cn de trap naar beneden even-
hens. Het zijn prachtige voor
beelden van oude architectuur
cworden, omdat zij weer wer
den zoals zij ontstonden. In de
Zijlstraatvleugel (van Lieven
de Key, 1630) zijn twee gan
gen gerestaureerd. In de B. en
W.-kamer is de zoldering weer
verveloos gemaakt, zodat het
prachtige eiken de ruimte weer
beheerst. Het portaal aan de
Grote Markt, de oude vier
schaar, is opgeknapt en daar
naast de nog oudere kleine
openlucht-vierschaar eveneens.
De trap naar de bibliotheek
vroeger een donkere stoffige
ruimte heeft onder de han
den der restaurateurs zijn oude
schoonheid open moeten leg
gen.
Zo staat de eindstand voor
het jaar 1954. Maar het spel is
nog niet uit. De unieke dub
bele kloostergangen staan ook
op het nog uitgebreide pro
gramma. Maar met die restau
ratie zijn tonnen gemoeid.
Maar zij moeten er voor ko
men, want 1954 heeft argumen
ten geleverd die niet te weer
spreken zijn. Het was een goed
jaar in het stadhuis.
Vanuit ons hoge blokkenhuis
in Bavo's oude toren
verwachten wij het feestgedruis
als 't nieuw' jaar wordt geboren.
Wij zagen tweeenvijftig maal
van Haarlem „zeven dagen";
wij zagen smaad en zegepraal
in het hart der stad gedragen.
Het hart der stad klopt op het plein
aan onze voet gelegen;
een hart van steen mocht het slechts zijn:
wie kon de raad bewegen
om met een duurzaam waas van groen
die naaktheid te bekleden?
Ach, op een auto werd 't plantsoen
onlangs weer weggereden!
Ditzelfde smartelijke lot
trof ook de Holland-Nautic.
Na vier dagen van koop en bod
viel eindelijk met een rouw-tik
des hamers 't bittere besluit:
geen schip zal nu nog glijden
van Nautic's helling. Het is uit!
Maar reeds gloort nieuw verblijden
want Haarlems Bloei kreeg nieuwe geur;
de Raad heeft, plots verhelderd,
naar „Bloei" plus nieuwe directeur
vlot veertig mille „gekelderd"
hoewel de Sint nog verre was;
maar toen die arriveerde
bleek spoedig dat Sint Nicolas
die radendaad waardeerde!
Maar wij, vanuit de klokkenstoel,
vonden het grootst mirakel,
dat Sint in 't drukke stadsgewoel
bij elk verkeersobstakel
gespaard bleef voor het nieuwe jaar.
Maar een plan door Smit gesmeed
Maakte ook nu niet voor ons klaar
het einde van dat leed:
een viaduct; al blijft van kracht-
de faam die Haarlem had
voor ons en voor het nageslacht:
Nêerlands veiligste stad!
Dan wordt een petitionnement
met dertigduizend namen
verwezen naar de Velser pont;
God geve het en Amen.
De straat van Generaal Cronjé
heeft goed „gebradereerd",
al bracht het ook protesten mee;
ons heeft het- niet gedeerd.
Een straatje verder, om de hoek,
had steeds Frans Hals zijn plein;
wij luiden nu, als open „doek",
da lof van zijn fontein,
want wij zijn klepeldol op feest
en klep'ren altija mee
nooit is ons lied zo droef geweest
als voor de zomerfee
van Hollands bloemrijkste gebied
Maar kom, wie onzer tobt er,
wij zagen spoedig in 't verschiet
een bollen-helicopter.
Zij wentelwiékte naar benee
om ook de Weg te Wagen
waarlangs de good old H.F.C.
zijn lüuwren heeft gedragen.
Maar wie in stille lauwren droeg,
dat weten enkel wij;
ons oog, dat allesgadesloeg
stond er ontbeierd bij:
het zag na vijfentwintig jaar
de stadsschoonheidscommissie
als ongevierde jubilaar
(geen wonder met permissie!).
Begrotende vond de gemeente
in 't nieuwe jaar een dik tekort
van twee miuioen wee haar gebeente
als dat niet spoedig minder wordt!
Er is goddank een sok gevonden,
een oude sok van drie jaar terug;
met vier miUioen er in gebonden,
zó groeit er geld op Haarlems rug!
Een ander feit uit stad en streek:
de brandweer, één maal brand verzakend,
stal weer de staf van Oterleek;
verloor haar echter even blakend
nadat aan 't opperhoofd Vernout,
bij 't vieren van diens jubileem,
dees stok en stut was toevertrouwd.
Dat Haarlem snel de staf herneem'!
Snel worde ook de brug voltooid,
de Prinsenbrug over het Spaarne,
het is een zaak can nu of nooit
een ezelsbrug zien wij niet gaarne.
Haastige spoed is zelden goed,
maar kijk nu eens naar Tei/Ier,
waar men millioenen erven moet:
die „hoop", die wordt steeds ijler.
Maar voordat hoop is uitgebrand
kan er nog veel geschieden,
dat leren wij van Hildebrand
en zijn „verbeelde" lieden.
De bomen zingen in hun „Hout":
Houdt moed, want heus het kon er
nog best van kómen, dat in 't woud
het werk verrijst van Bronner.
En daarmee is ons klokkenhart
van 't jaar weer uitgezongen.
Niets is er wat ons nog benart
Ons rest een ongedwongen:
„Gelukkig Nieuwjaar, goede stad!"
Zij groei en bloei uw deel
nog meer dan gij het reeds bezat
en wordt g'u zelf teveel
zodat uw „veste" u benauwt,
annexeert dan Schalkwijks Zuiden,
waar ieder, die van Haarlem, houdt
ons toch kan horen luiden!
De jaarlijkse, onder auspiciën van de
commissie voor culturele vorming van de
schoolgaande jeugd te houden tentoon
stelling van reproducties van kunstwerken
van bekende meesters, zal in dit seizoen
worden gehouden van 8 Januari tot en met
13 Februari in het museum „Het Huis Van
Looy" aan de Kleine Houtweg te Haarlem.
Er zullen ongeveer 55 kleurreproducties
van kunstwerken uit de tijd der impressio
nisten en van latere perioden geëxposeerd
worden.
De commissie heeft kort geleden een
nieuwe collectie aangekocht. Deze. samen
gevoegd met de verzameling, welke ver
leden jaar in haar bezit is gekomen, zal in
haar geheel worden tentoongesteld.
De expositie is in hoofdzaak bedoeld
voor docenten en scholieren, doch ook
anderen worden voor een bezoek uitge
nodigd. Verleden jaar heeft de expositie
zich in een druk bezoek kunnen verheu
gen, ook van nïet-scholieren.
Wegens verhindering van de voorzitter
van de commissie, zal de waarnemend
voorzitter, de heer Ewoud de Kat, van
wiens hand ook een syllabus over de te
exposeren reproducties zal verschijnen, in
aanwezigheid van een aantal genodigden
dp tentoonstelling openen op Zaterdag 8
Januari om drie uur.
De openingsuren zijn gesteld op werk
dagen van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot
17 uur; op Zondagen van 14 tot 17 uur.
De burgemeester van Haarlem en me
vrouw Cremers-de Bruijn zullen op 1 Januari
1955 ten stadhuize een nieuwjaarsreceptie
houden des middags van 4 uur tot 5.30 uur
voor autoriteiten, besturen van verenigin
gen en instellingen en al degenen, die op
enigerlei wijze met het gemeentebestuur in
relatie staan.
Indien in het volgend jaar in Haarlem
weer kermis gevierd zal worden omstreeks
30 April en in de feestweek van Haarlems
Bloei, zal dat geschieden in de omgeving
van de Nassaulaan. De ruimte wordt uit
gebreid, want kermis-exploitanten zullen
ook mogen beschikken over het Nassau-
plein en de Zij huizen tot nabij de hoek
Parklaan en Kenaupark, De brugopgang
van de Nieuwe Gracht zal vrij gehouden
moeten worden.
Betekent dit besluit, dat B. en W. geno
men hebben, een begin van de reorganisa
tieplannen van het gemeentebestuur ten
aanzien van de Nassaulaan en het Nassau-
plein?
DOKTERSDIENSTEN
De doktersdiensten voor Nieuwjaarsdag
en Zondag 2 Januari worden te Heemstede
als volgt waargenomen:
Zaterdag 1 Januari (Nieuwjaarsdag): dr.
A. J. van Ravenswaaij, Zandvoortselaan 70,
telefoon 27913 en dr. L. Wijnberg, Beet-
hovenlaan 36, telefoon 35734.
Wijkverpleging: zr. Verduyn, Meer en
Boschlaan 23," telefoon 39509.
Apotheken: Aerdenhout Apotheek, Zand
voortselaan 164, telefoon 26772 en Heem
steedse Apotheek. Binr inweg 92;-tel. 38197.
Zondag 2 Januari: dr. J. L. Tombrock,
Burgemeester van Lennepwég 1, telefoon
38032 en dr. G. S. Nout. Camplaan 20, tele
foon 33763.
Wijkverpleging: zr. Van der Hoek, Laan
van Rozenburg 33, telefoon 27805.
Apotheken: als op Nieuwjaarsdag.
ADVERTENTIE
De
en
SIGARENMAGAZIJN
Hoofduitgang Stationsplein
wensen U een voorspoedig nieuwjaar
CHR. SCHAVELING
Getrouw aan de traditie om het jaar
te besluiten met een extra-concert, musi
ceerde Donderdagavond het Noordhollands
Philharmonisch Orkest in de Haarlemse
Concertzaal, onder leiding van Toon Ver-
hey en met medewerking van de Poolse
pianist Stefan Askenase. Het werd een
Beethoven-avond vol romantische bewo
genheid: Leonore 3, Pianoconcert in G en
de Pastorale Symphonie. Toon Verhey be
gon met de beroemde ouverture een inten
sieve spanning te geven in een breed uit
gemeten Adagio-tempo, zich ontladend in
het energiek gerhythmeerd en dynamisch
opgestuwd Allegro, met zijn dramatische
conflicten en zijn jubilante zegezang: de
triomf der echtelijke liefde! Deze samen
vattende ouverture is de geniale vrucht
van Beethoven's pogingen om een opera
te schrijven en zij toont aan, dat het do
mein van de componist niet het theater,
maar de concertzaal was. Maar dan ook
volkomen en op het hoogste plan.
Stefan Askenase kreeg vrijelijk zijn zin
om het Vierde Pianoconcert te vertolken
met al de levendigheid van zijn spontane
natuur. De gulheid van deze rasmuzikant
was trouwens te aanstekelijk om het con
tact met dirigent en orkest te missen. En
als het zo van harte gaat, met wederzijds
begrip voor spanningen en rovend tempo,
dan lijkt het wel of het alles vanzelf vlot.
Askenase draagt in zijn interpretatiekunst
het rijke erfdeel mee van zijn illustere voor
gangers en het lijkt er niet naar, dat hij
ooit afstand zal doen van het levendig
muzikaal besef, dat het notenbeeld slechts
middel, maar hetgeen de componist ermee
wil uitdrukken, hoofdzaak is. Askenase
betrok terecht Verhey in de hulde van het
geestdriftige publiek.
Het is altijd een prettige ervaring met
Toon Verhey een landelijk uitstapje te
maken in dè buurt van Wenen, aan de
hand van Beethoven's „Pastorale". Nu ook
weer. Ik vond alleen dat hij ditkeer soms
nogal gehaast was; hiermee wordt minder
het tempo bedoeld dan de wijze waar'p
het gerealiseerd werd, vooral in het Scher
zo. Het gevoel dat het orkest moeilijk mee
komt en zijn rhythmische scherpte verliest,
heeft altijd iets onbehagelijks. Het ligt
misschien aan een kleinigheid. Maar we
zijn goed en wel van de wandeling thuis
gekomen, opgefrist door ■de indrukken van
deze heerlijke natuur-idvlle.
JOS. DE KLERK.
