De zwarte
spin
Vijftien schilderessen exposeren
bij kunsthandel Leffelaar
.Clowntje Rick
De heer H. Dijkstra vertelde in
„Boekenrode" van de valkerij
25 Februari t/m 6 Maart
motorrijwielen, scooters, bromfietsen, rijwielen, enz.
SLEUTEL WEG?
Heemstede
Bloemendaal
Verenigde Spelers
met thriller
Met de vogel op de hand
Een havik, die pas nog fazanten
roofde, woonde zijn lezing bij
Praktijkexamen
RESA-HILVERSUM
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
LIKDOORNS SSSolTouT
Viering feesten in O verveen
Schaduw over jubileum
Canadese omroep
DE SLEUTELSPECIALIST"
Voor de kinderen
A mateurtoneel
POTTER'S LINIA
FEUILLETON
door Mark Cross
RAI
ADVERTENTIE
Open: 10-17 u. en 19-22 u.
loots»e dog: sluiting 18 u.
Entree f. 2.- (inel. bel.)
AMSTERDAM 35' TENTOONSTELLING
De kunstenaarsgroep „De Zeester'' die
tot 12 Maart a.s. bij de kunsthandel Lef
felaar tentoonstelt, telt onder haar leden
uitsluitend schilderessen. De vereniging
werd opgericht in 1950. De eerste tentoon
stelling werd gehouden in het museum
Fodor in Amsterdam, waarna verschillende
exposities zowel in Amsterdam als in de
provincie volgden. Een der doelstellingen
van de groep is behalve het naar voren
brengen van het werk der leden, het in
viteren van buitenlandse schilderessen.
Poolse en Zwitserse kunstenaressen wer
den uitgenodigd. Over deze gecombineerde
manifestaties hebben wij indertijd in ons
blad geschreven, waarbij wij opmerkten
dat, speciaal de Poolse schilderessen naast
haar Hollandse collega's niet al te gunstig
uitkwamen.
Op de hier beproken tentoonstelling zijn
het alleen de leden die schilderijen, teke
ningen en aquarellen laten zien. Het ge
heel maakt een bijzonder frisse en prettige
indruk. Men zou kunnen spreken van een
gematigd modernisme. Gedurfde experi
menten ontbreken evenzeer als saai con-
ventionalisme.
Komt men de benedenzaal binnen, dan
wordt men allereerst getroffen door een
poëtische voorstelling van een harlekijn
achtige figuur in een boom gezeten. Het is
een schilderij van Agnes van de Brandeler,
warm van kleur, maar zwak van structuur.
Karin Eyck maakte een, nèt niet cari-
caturaal portret van haar man, de schilder
Charles Eyck. Haar schilderijen zijn ge
laden van sentiment, meestal mooi van
ADVERTENTIE
Weg met onhandige likdoornringen en gevaar-
lt' ke seheormeajeeKen nieuw vloei haar middel,
NOXACORN, neemt de pijn weg ln 60 seconden.
Eeltplekken en eksterogen verschrompelen
met wortel en al.
Bevat gezuiverde wonderolie. Jodium en het
pijnstillende benzocaïne. Een flesje NOXA
CORN Antiseptisch Likdoornmiddel van t 1.96
bespaart U veel ellende.
Het bestuur van de Oranjevereniging
Overveen is bijeengekomen om zich te be
raden over de plannen voor de viering
van Koninginnedag en de 5 Mei-herden
king in Overveen. Het beroep, in 1954
gedaan op de ouders van leerlingen der
lagere scholen die aan de feesten deelne
men, bleek niet tevergeefs te zijn geweest.
Het ledental steeg met ruim tweehonderd
en passeerde de vijfhonderd.
De viering van Koninginnedag door de
Oranjevereniging Overveen zal dit jaar in
grote lijnen overeenkomen met die van
voorgaande jaren. De kinderen van de
scholen voor lager onderwijs zullen achter
het Christelijke muziekkorps „Sursum"
een rondgang door het dorp i^aken en dan
waarschijnlijk naar het spor.\rrein aan
de Vrijburglaan gaan voor het houden van
wedstrijden en spelen. Leerlingen van het
Centraal instituut voor opleiding van
sportleiders (C.I.O.S.), hebben weer hun
médewerking toegezegd om op het sport
terrein behulpzaam te zijn.
Van het Joan Mauritsplein zal een ge-
eostumeerde kleuteroptocht worden ge
houden. De kinderen zullen - zonder ver
voermiddelen - een rondgang maken door
de Zuid-Amerikaanse buurt en zich dan
naar alle waarschijnlijkheid naar de Ko
ningin Wilhelminaschool voor Christelijk
lager onderwijs aan de Dompvloedslaan
begeven om daar te genieten van een
voorstelling met poppenkastvertoning.
Daar de dertigste April een Zaterdag is,
heeft het bestuur van de vereniging afge
zien van het maken van een middagpro
gramma. Het avondfeest bij het dorpscen
trum van Overveen zal worden ingezet
met een zeepkistenrace voor twee groepen;
jongens van tien en elf jaar en zij die
twaalf of dertien jaar oud zijn. Daarna
volgt een filmvoorstelling in de openlucht
en het feest wordt met dansen gesloten.
Voor de viering van de bevrijding op
Donderdag 5 Mei heeft men eveneens een
programma opgesteld. Des morgens wil het
bestuur een gecostumeerde optocht houden
voor de schoolgaande jeugd. Het is het
plan om de optocht op een open veld in
de wijk Overveen te laten eindigen.
Des middags is er geen apart program
ma, omdat dan in het Bloemendaals open
luchttheater de eerste voorstelling wordt
gegeven van het bevrijdingsspel „De vor
stin des volks" onder regie van Wim
Paauw.
Evenals dit in Aerdenhout de laatste ja
ren op Koninginnedagavond geschiedt,
staat op het programma van de Oranje
vereniging Overveen voor de avond van
de vijfde Mei een lampion- en fakkelop
tocht, die besloten zal worden met een
vreugdevuur.
kleur, maar ook wel eens zwak van vorm.
Sari Goth daarentegen heeft juist grote
aandacht voor vorm en contour. Van haar
inzending: stilleven, meisjesportret en een
tafreel van lege stoelen in een besloten
stadstuin (Veere) is het laatste naar mijn
mening het meest subtiel van stemming.
Bets Bayens worstelt met de materie,waar
door de voordracht wat stroef aandoet.
Mop van Bruggen stuurde een stilleven
waarbij een heldere samenklank van rood
en blauw te beluisteren viel. „Jongen met
vruchten" van Cath. Goeting heeft iets
van een ontwerp voor een wandkleed. Als
decoratief ontwerp heeft het mooie kwali
teiten. Tenslotte drie merkwaardige schil
derijtjes van Louis Maloney. Merkwaardig
zowel van onderwerp als verwerking. „Pa
rade der Pierrots" is de titel voor een rij
hoogspanningsmasten. „Monument" noemt
de schilderes de nieuwe electrische cen
trale die iedere Haarlemmer op weg naar
Amsterdam bij Slotermeer ziet liggen.
Louise Maloney heeft de schoonheid van
deze nieuwe vormen in het landschap op
gemerkt en op dichterlijke wijze en in een
verfijnde schilderswijze naar voren ge
bracht.
In de bovenzaal noteren wij de uiterst
verzorgde reisnotities van Erna van Osse-
len o.a. uit Japan, enige dicrverbeeldingen
van Maisi van Hoogstraten, een goed ge
componeerde pastel, „Vruchten" door Dor-
ry Kahn. sterk en evenwichtig van kleur-
tegenstelling.
Maaike Braafs tekeningen werden hier
al dikwijls en met waardering voor het
open handschrift genoemd. Claire Bone
bakker heeft veel vlotheid maar weinig
persoonlijks in haar reisschetsen.
Bijna Oosters verfijnd zijn een landschap
en een geaquarelleerd vruchtenstilleven
van Ruth Fischer. Anneke van der Feer
behoudt haar op grijs afgestemd Hollands
palet ook als zij bij Cahors een vallei in
gouache schildert. Iets breeds en rustigs
ademt uit haar landschappen. Anje Zijl
stra, van wie wij voorheen o.a. bij Van
Lier in Amsterdam in ivoor en hout ge
sneden dierfiguren bewonderden, komt hier
met enige voortreffelijke aquarellen naar
circustafrelen voor den dag. Vooral de
aquarel van twee clowns is uitstekend van
sfeer. De, een beetje schrijnende humor
van de vreemd uitgedoste mannetjes in de
lege piste is prachtig door haar geobser
veerd.
Een beoordeling van zoveel werk is
uiteraard vluchtig. Een dergelijke tentoon,
stelling biedt de gelegenheid tot ontmoeting
met een aantal schilderessen waaronder er
zijn van wie men vroeger reeds schilde
rijen zag en anderen waarvan men mag
hopen in de toekomst eens meer werk te
zien. Maar afgezien van deze wens geeft
het hier geboden totaalbeeld al een goed
inzicht van het vele talent dat ook in onze
tijd onder onze vrouwelijke kunstenaars
bestaat.
OTTO B. DE KAT.
De „Voice of Canada" ofwel de Cana
dese „wereldomroep" vierde Donderdag
haar tien-jarig bestaan en deelde bij deze
gelegenheid mede dat de dagelijkse uit
zendingen voor Nederland, Italië, Dene
marken, Zweden en Noorwegen met in
gang van 27 Februari plaats moeten ma
ken voor wekelijkse uitzendingen en dat
met ingang van 31 Maart de uitzendingen
voor Finland geheel komen te vervallen.
Die inkrimpingen zifh het gevolg van in
grijpende bezuinigingen. Het budget van
de „Vsice of Canada" wordt op 1 April
aanstaande door de overheid teruggebracht
van 2,1 millioen dollar op 1,6 millioen
dollar.
De Canadian Broadcasting Corporation
zendt programma's in vele talen uit naar
een groot deel van de wereld. De uit
zendingen waren tot dusverre te be
luisteren in het Verre Oosten, Midden- en
Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zee-
land. Voortaan zal ongeveer een vierde
van de zendtijd van de „Voice of Canada"
gericht zijn op de landen achter het ijzeren
gordijn die overigens al dagelijks uitzen
dingen konden beluisteren in het
Tsjechisch, Slowaaks, Pools, Russisch en
Oekrains. De uitzendingen naar de landen
achter het ijzeren gordijn zullen zich
voortaan in hoofdzaak richten op de Sov
jet-Unie, Tsjechoslowakije en Polen.
De programmaleiding is overtuigd dat
de uitzendingen naar de West-Europese
landen hun geld hebben opgeleverd in het
verleden en veel landverhuizers en han
delsvertegenwoordigers naar dit land heb
ben getrokken.
ADVERTENTIE
ft
LANGE
VEERSTRAAT 10
TEL. 11493
ADVERTENTIE
Auberge Bon Verre
FRANS RESTAURANT
Janswej 20 Tel. 17630
COTELETTE DE VEAU FORESTIèRE
DOKTERSDIENSTEN
De doktersdiensten voor Zondag 27 Fe
bruari worden te Heemstede waargenomen
door d-r. J. J. van Luin, Bronsteeweg 76,
telefoon 34445 en dr. K. L. Kout, Herenweg
197. telefoon 26224.
Wijkverpleegster: zr. Verduyn, Meer en
Boschlaan 23, telefoon 39509.
Apotheken: Aerdenhout Apotheek, Zand-
voorstelaan 164, telefoon 26772 en Heem-
steedse Apotheek, Binnenweg 98, telef. 38197.
ZONDAGSDIENST
De artsendienst van de doktoren in Bloe-
mendaal-dorp wordt waargenomen door de
arts H. D. G. A. Immink, Bloemendaalseweg
126, Bloemendaal, telefoon 23449; die van de
Overveense huisartsen door dokter D. K.
Heeringa, Militairenweg 18, Overveen, tele
foon 24480.
De dienstdoende wijkverpleegster zuster
J. van Dijk, Bloemendaalseweg 307, Over
veen, telefoon 12698. b.g.g. 14424.
De Zondags-, avond- en nachtdienst van
de apotheken voor Overveen, Bloemendaal
en Santpoort wordt verzorgd door de Els-
wout-apotheek, Bloemendaalraweg 341,
Overveen en de Santpoortse Apotheek, Bloe-
mendaalsestraatweg 145, Santpoort-station,
telefoon K 2560 8249.
In Aerdenhout-Bentveld wordt de wijk
verpleging Zondag waargenomen door zuster
A. G. Haagsma, Roemer Visscherplein 1 te
Heemstede, telefoon 27900.
c
Bij de jongens thuis, die van alles, wat er met de hut was gebeurd nog niets wisten,
ging alles zijn gewone gangetje. Ook daar kon je aan alles merken, dat het najaar
was begonnen.
De avonden werden langer, het werd al vroeger donker. Maar dat bracht ook weer
veel gezelligheid mee. En er was nu meer tijd voor lezen, omdat ze nu minder buiten
konden spelen.
Rick, Bunkie en Oepoetie zaten knus om de tafel met hun boeken. Ze konden nu op
school weer uit de bibliotheek boeken mee naar huis krijgen.
Tante Liezebertha schonk voor allemaal thee in; ook voor oom Tripje, die zijn krant
las. En ze presenteerde er speculaasjes bij, die ze 's middags bij de kruidenier had
gehaald.
„Oei!", lachte Bunkie. „Speculaasjes, lekker!"
„Ja", zei Rick. „Daar kun je aan zien, dat het weer winter gaat worden, hè?"
„Mij best", vond Oepoetie. „Ik lust graag speculaas, en jullie?"
De thrillers, die zich voor het amateur
toneel lenen, laten» geen al te ruime keus
toe. De Verenigde Spelers zullen zich daar
om gelukkig hebben geprezen, dat zij be
slag konden leggen op een nieuw spel en
wel „Verdachte ontkent" van Ph. L. Cloak,
schuilnaam voor hun werkend lid Henk
Pollack, die met deze eersteling geen on
aardig debuut heeft gemaakt. Wanneer
men er het eerste tafereel van heeft gezien
is men er beslist mee ingenomen. Het zet
verrassend in, zorgt al meteen voor een ge
compliceerde situatie en belooft alle ge
wenste spanning. Wel gaat de auteur de
perken der waarschijnlijkrieid daarna soms
te buiten. Hij maakt van een bekend advo
caat, die eigenlijk per ongeluk een doodslag
begaat, een gewetenloos moordenaar, een
harteloze bruut, die zich vrijheden permit
teert, welke alleen fictieve figuren zich
durven veroorloven. Dat doet aan het stuk
afbreuk en schaadt de spanning. Er is
evenwel een tegenwicht in de vorm van
een nuchtere en handige rechercheur, die
op het rechte spoor blijkt, wanneer hij zijn
theorieën omtrent de moorden gaat ont
wikkelen. Hij slaagt er dan ook in de schul
dige te arresteren. Het verrassende ele
ment in het stuk maakt het tenslotte accep
tabel genoeg voor de liefhebbers van dit
genre.
In de voorstelling, welke ik Donderdag
van de Verenigde Spelers in de stads
schouwburg zag, viel veel te loven, maar
op het stuk van de regie tegelijk wel wat
af te dingen. Regisseur Jan Grefe had
namelijk, om de hierboven genoemde be
zwaren te ondervangen, vooral de figuur
van de moordenaar moeten temperen. Hij
had de man nooit zo maar de marqué mo
gen laten spelen als Paul Haanstra het
deed. Daardoor werd nu het accent wel
heel erg naar de onwaarschijnlijkheid ver
schoven, ook al bleek een groot deel van
het publiek blijkens de reacties, die dikke
speeltrant wel te kunnen waarderen. Dc
arrestatie van de moordenaar ging name
lijk van applaus vergezeld. Ik handhaaf
nochtans mijn bezwaar. Waar een moti
vering van de innerlijke gesteldheid des
booswichts ontbrak, had de regie die op
zijn minst kunnen suggereren. Het effect
zou zeker meer spanning en meer sfeer
zijn geweest. Dat Haanstra slecht speelde
wil ik er overigens niet mee zeggen. Hij
en Henk Pollack, de inspecteur, gaven wat
men noemt een goed nummertje weg. Pol
lack spits en gevat met een tikje cliché
matigs, maar dat is bijna onvermijdelijk,
omdat zijn inspecteur immers bleek
voorbestemd om de commissaris van po
litie een goede typering van Jaap
Plas de loef af te steken. In bijna alle
politieromans doet een inspecteur dat tot
gruwel van alle commissarissen. Een hele
schare spelers bewoog zich om hen heen.
Wiebe Postma allereerst als de man, die
dreigt voor moordenaar te worden aan
gezien. Hij had allesbehalve een makke
lijke rol. Het was zijn taak zich te ge
dragen als het befaamde opgejaagde wild.
Hij deed dat naar vermogen, maar op den
duur werkte hij vermoeiend. Er zat geen
groei in zijn gejaagdheid. De inzet was te
sterk. Dan deed Plooncje Londema, spe
lend vanuit dezelfde onrust, het beter.
Haar laatste scène was zeer sterk. Een
compliment wil ik ook maken aan me
vrouw Willy Kreeft-Massink voor haar
hartelijke en waardige moeder, fraai voor
al van toon en aan Cor Blom als een
doodgewoon mannetje, heel droog en gees
tig getypeerd. Frits Tewes, Peter Posthu-
ma en Willy Pauw speelden hun bijrollen
met vuur en verve, terwijl tenslotte Willy
Snoek voor de vrolijke intermezzo's zorg
de met een hoogstens wat te veel het
hoofd schuddende, maar dan toch heel
komisch werkende werkster.
Veel prijzenswaardigs over de spelpres-
taties dus. Slechts op de regie ding ik af.
De plaats waar het slachtoffer van de
moord viel was absoluut verkeerd gekozen
en ook aan de accentuering van de figuren
was niet gedaan wat kon. .Hetgeen valt te
betreuren. P. W. FRANSE
Er is vandaag een luchtbrug met vlieg
tuigen van de vliegbasis Leeuwarden naar
Ameland en Schiermonnikoog geopend.
ADVERTENTIE
Boekh., Ned., Fr., Duits, Eng., en Spaans
De kortste en voordeligste opleiding
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Lichtelijk verbaasdmaar onvervaard
keek gisteravond in „Boekenrode" in
Heemstede een slechtvalk de leaen van de
vereniging „Buurtbelang Aerdenhout-Bent
veld" aan, die zich daar verzameld had
den om iets meer over hem en zijn jacht-
prestaties te vernemen. Het werd hen ver
teld door de man op wiens hand hij zat,
dc heer H. Dijkstra, een van de zeer wei
nige valkeniers die er nog in ons land zijn.
Achter in de zaal klonk het belgerinkel van
een andere slechtvalk, die zich zijn aastijd
herinnerde. De heer Dijkstra kondigde
voorts zijn vader, de heer M. Dijkstra aan,
die weldra met een grote havik zou bin
nentreden, welke nog maar drie dagen ge
leden bij Driebergen gevangen is. Het dier
teas in ongenade geraakt omdat hij er al
heel wat fazanten verschalkt had.
De jacht met roofvogels op andere die
ren is, naar de heer Dijkstra zeide, reeds
duizenden jaren voor onze jaartelling in
het Verre Oosten ontstaan. Zij is wel'Licht
aanvankelijk geheel en al bedreven om in
de behoefte aan vlees te voorzien, maar
werd gaandeweg tevens tot een liefhebbe
rij omdat de schoonheid van de vluchten
de mens imponeerde. Door de volksverhui
zing verplaatste deze jacht zich ook meer
naar het Westen, waar zij met enthousias
me werd overgenomen door de middel
eeuwse adelstand. Vooral keizer Frederik
de Tweede heeft de valkerij sterk bevor
derd. Hij voerde het gebruik van de huif
in, het kapje, dat de vogels op de kop
wordt geplaatst en vergemakkelijkte daar
door de omgang tussen valk en valkenier.
De slechtvalk is wel de meest uitgezochte
valkensoort voor de jacht door zijn bijzon
dere moed en zijn prettig karakter. Vroe
ger waren de geervalken zeer geliefd en
daar deze op Groenland nestelden, werden
er hele expedities naar dat eiland uitge
zonden om deze vogels uit te horsten. Dat
maakte de geervalken ook bijzonder kost
baar. De slechtvalken komen in ons land
niet voor, zij trekken hier echter Vvel door.
Zij werden vroeger veel bij Valkenswaard
gevangen, een bezigheid, welke een zeer
gecompliceerde techniek en veel geduld
vereist.
Over de africhting van de valken ver
telde de heer Dijkstra, dat men er nooit ge
weld bij kan gebruiken. Men moet de vo
gel immers leren zich geheel zelfstandig
van de mens te bewegen, waarmee men
hem tevens de kans geeft te ontvluchten.
Daarom moet men hem in de eerste plaats
zo vertrouwd met zichzelf maken, dat hij
na een vlucht uit eigen beweging terug
keert. Door een speciale wijze van „azen",
zoals het voederen'van deze roofvogels
genoemd wordt, kan men de valk al spoe
dig <5p de hand krijgen en aan die plaats
moet hij gehecht raken. Veie uren achter
een, vaak ook op deze wijze de nacht door
brengend moet de valkenier zo met zijn
vogel blijven zitten. Verder moet hij hem
wennen aan zijn omgeving, aan andere
mensen en dieren, aan het lawaaierige
straatverkeer, enzovoort. Daarom lijkt een
valkenier vaak zo demonstratief te willen
doen met zijn vogel, hij brengt hem overal
met zich mee. Dit is echter geheel om het
dier aan alles te doen wennen. Men laat de
valk bij zijn opleiding eens aan de lijn
vliegen en daarna vrij.
Een loer draaien
Omdat een valk vaak wel kilometers
v/egvliegt beschikt de valkenier ook over
middelen om op grote afstand zijn aan
dacht te trekken, zoals een fluit en een
„loer". Dat is een leren voorwerp, waarvan
de valk geleerd heeft zijn vlees te nuttigen,
zodat het een grote aantrekkingskracht op
hem uitoefent. Door dit aan een koord rond
te slingeren lokt men de vogel terug, van
daar de uitdrukking: iemand een loer
draaien. Vooral omdat het dresseren van
de valk erop gericht is, dat het dier zich
weer onafhankelijk van de mens gaat be
wegen, is de kans op ontsnapping groot.
Maar wanneer de valkenier zich vertrouwd
met de vogel heeft gemaakt, krijgt hij hem
ook in veel gevallen wel weer terug. En
dan gedraagt de valk zich weer alsof hij
nooit weggeweest is. De jacht op reigers
biedt naar de heer Dijkstra zeide, wel de
meest imponerende aanblik, maar komt
niet meer voor. Men jaagt thans nog wel
met valken op patrijzen, fazanten en kraai
en. Dan wordt de valk de lucht ingelaten,
waar hij tot op zeer grote hoogte opklimt.
Men jaagt de fazanten of patrijzen van de
grond op. Met een snelheid, die op 300 km
per uur geschat wordt en waarvan het gie
tende geluid doet denken aan het lawaai
van een straaljager, duikt de valk op zijn
prooi neer, die door deze geweldige vaart
met één slag van de klauwen wordt ge
dood.
In ons land behoren de valken en havi
ken tot de beschermde vogels, maar in het
buitenland veelal niet. In België worden
er naar schatting van de spreker nog tien
duizend per jaar afgemaakt. Door inter
nationaal overleg poogt men thans aan dit
euvel, dat het evenwicht in de natuur ver
stoort, een eind te maken.
In de pauze kregen de aanwezigen de ge
legenheid om de valken en de havik van
nabij te bewonderen. De heer Dijkstra de
monstreerde het azen van deze vogels en
liet ze dwars door de zaal op zijn han<j
vliegen.
Vervolgens werden enige projecties over
de valkerij op het witte doek gebracht. Het
spectaculaire optreden van de beide valke
niers oogstte veel bijval, behalve van hun
vogels, die hun waardigheid geen ogenblik
verloren.
ADVERTENTIE
Willem van Duinrgck 1674
stortte des ochtends steeds wat
gemalen slakjes ln zijn halsboord.
Voorbehoedmiddel tegen verkoud
heid en keelpijn zonder weerga
placht hy op te merken...
Wij ln de 20e eeuw zorgen liever
dat we een doosje Potter's Llnia
bij ons hebben. Een Pottertje op
de tong verzacht al dadelijk de
pijnlijke keel en geeft U een frisse
adem.
POTTER'S LINIA in handige'
platte doos.
jes bij alle
apoth. en
drogisten
50 cent.
Imp. Fa. H. ten HERKEL HILVERSUM
In Apeldoorn heeft brand gewoed in een
grossierderij in rijwielonderdelen aan de
Brinklaan. De brandweer slaagde er in het
vuur na een strijd van ongeveer drie uur te
blussen. De zolder en het kantoor waren toen
geheel uitgebrand.
(vertaald uit het Engels)
27)
„Zou Scotland Yard hier méér hebben
kunnen doen dan wij?" vroeg Trevitter.
„Waarschijnlijk niet", antwoordde Wil
liamson. „Maar als we méér van dergelijke
tegenvallers hebben, zal het niet gemakke
lijk voor Daphne worden".
„Ik maak me fieleimaal geen zorgen", on
derbrak de jonge vrouw hem enigszins
scherp. „Ik ben nog nooit met een niet af
gewerkte zaak naar Scotland Yard gegaan,
ik heb nog nooit tot hen behoeven te zeg
gen, dat een zaak boven mijn macht ging.
en ik zweer jullie, dat dat ook dit keer
niet zal gebeuren! Misschien vinden jullie
mij eigenwijs, maar ik voel als 't ware in
mijn botten, dat we de onderdelen van
deze puzzle in handen hebben, en nu alleen
nog moeten uitvinden, hoe ze precies in
elkaar passen. Ik weiger me tot Scotland
Yard te wenden, voordat ik hun de zaak
definitief voor kan leggen'.
Everest knipoogde tegen de anderen. Hij
wist maar al te goed. dat ze dit heel ernstig
meende.
„Zeg ons precies wat je er van denkt,
hoe fantastisch je ideeën ook mogen klin
ken, Daphne", zei hij glimlachend.
„We lachten je nooit uit, dat weet je",
viel Sylvester hem bij. Ze glimlachte en
begon aarzelend: „Het is allemaal nog vaag
en ik vindt 't héél moeilijk. Dat eerste ge
val dat meisje Herrison kost me veel
hoofdbrekens en hetzelfde heb ik ten aan
zien van dat geval-Mentonleigh".
„Je bedoelt: Mentonleigh, die terugreist
uit Egypte met Strawson en deze bij de
Herri sons introduceert, vervolgens de ont
voering van Susan Herrison. zonder dat er
een referentie gegeven wordt, terwijl
Strawson daar in huis iszei de ad
vocaat.
„Inderdaad, Martin! Er hapert daar iets.
Het is vreemd. En aan vreemde dingen
moet je je aandacht wijden in een geval
aLs dit. Het lijkt absurd om een vriende
lijke, verstrooide oude heer als prof. Men
tonleigh te verdenken, maar de dingen,
die zijn pupil over hem losliet, brachten
me aan het piekeren".
Ze vindt hem een allerliefste oude baas
en ik durfde natuurlijk tegenover haar
niet het idee te opperen, dat hij misschien
een dubbel spel speelde
Toen geen van de mannen iets zei, voeg
de ze er aan: „Laten we niets overhaas
ten; geef me een dag of twee om alles nog
eens rustig te overdenken",
„Als je dat graag zoudt willen, zouden
we het huis van de professor natuurlijk
kunnen doorzoeken", zei Williamson. „Als
hij werkelijk bij deze zaak betrokken is,
kunnen we wellicht in zijn huis iets ont
dekken.
„Een kolfje naar je hand, hè?" ant
woordde Daphne met een glimlach.
Carlton kwam geruisloos Daphne's ka
mer binnen, waar de jonge vrouw achter
haar schrijftafel zat te werken. „Wat is er,
Carlton?"
„Een zekere meneer Wentworth zou u
graag even spreken, juffrouw".
„Laat hem maar binnen", antwoordde
ze op onbewogen toon, hoewel er onmid
dellijk een gevoel van spanning over haar
kwam.
Ze stak de binnenkomende op vriende
lijke wijze de hand toe en liet in geen en
kel opzicht merken, dat ook hij nog op
haar lijstje van verdachte personen voor
kwam.
„U bent privé-secretaris van meneer
Herrison, nietwaar meneer Wentworth?"
zei ze op belangstellende toon. „Hij heeft
me een en ander over u verteld, toen ik
hem opzocht naar aanleiding van dat ge
val met die aerme kleine Susan. Aangezien
ik weet, welke vertrouwensfunctie u bij
hem vervult, kan ik openlijk met u spre
ken zonder bang te hoeven zijn, dat 't
verder komt. Gaat u ziten en zegt u mij,
wat ik voor u kan doen".
Dit was Daphne's normale manier van
-treden jegens iemand, tegenover wie ze
.uél geheel en al zonder argwaan stond.
Terwijl ze sprak, begon ze echter al te
twijfelen aan haar verdenkingen. De jonge
man tegenover haar zag er ernstig bezorgd
uit. Doch zijn bezorgdheid scheen niet
voort te komen uit een gevoel van
schuld.. Nadat hij een sigaret van haar
had aangenomen, sloeg ze hem opnieuw
met belangstelling gade en wachtte tot hij
zou beginnen te spreken.
„Juffrouw Wrayne", begon hij tenslotte
enigszins verlegen. „Ik zou in de allereer
ste plaats willen zeggen, dat ik voor mijn
werkgever en ook voor zijn dochter
letterlijk alles over heb. Denkt u alstu
blieft niet" voegde hij er haastig aan
toe „dat ik verliefd ben op Susan! Zo
brutaal zou ik niet durven zijn! Ze is ech
ter allerliefst en er is niets, dat ik niet
voor haar zou willen doen. Ik zou graag
willen, dat u dat goed voor ogen hield".
Daphne knikte. Ze vond zijn stem en
manier van optreden zeer sympathiek
maar vroeg zich met verbazing af, waar
hij heen wilde.
„Ik begrijp dat", zei ze. „Meneer Her
rison heeft mij zelf ook al zo iets verteld".
„Dank u, juffrouw Wrayne. Heeft hij
ook met u over George Strawson gespro
ken?"
Ze voelde hoe haar belangstelling toe
nam. 21e liet echter niets merken, toen ze
rustig antwoordde: „Inderdaad vertelde hij
mij over deze jonge man. Hij deelde mij
mee, dat prof. Mentonleigh hem had ge
ïntroduceerd en dat iedereen hem zeer
sympathiek vond. Hij schijnt Susan zelfs
ten huwelijk te hebben gevraagd en de
weigering van het meisje niet au serieux
te willen,nemen".
Dit laatste zei ze met opzet, om de jonge
man tot verdere vertrouwelijkheid aan te
moedigen. Aan de ernstige uitdrukking,
die zijn gezicht thans had aangenomen,
bemerkte ze echter dat hij op het punt
stond haar iets zeer belangwekkends mee
te delen.
„Juffrouw Wrayne", begon hij langzaam,
„ik ben zéér geschokt door iets en aange
zien ik weet, dat u een onderzoek instelt
in verband met Susans ontvoering, leek
't me goed me onmiddellijk tot u te wen
den".
„U kunt me rustig alles zeggen", moe
digde ze hem aan, „wat u zegt wordt
strikt vertrouwelijk behandeld".
Haar met grote ernst aankijkend, ver
volgde hij: „Ik heb een broer in Mel
bourne, en toen ik hem enige weken ge
leden schreef we schrijven elkaar hoog
stens twee of drie maal per jaar sloot
ik toevallig een foto in van Herrison, Su
san, mijzelf en enige vrienden, gemaakt
bij Herrison in de tuin. Dat leek me aardig
voor hem. Strawson kwam ook op deze
foto voor en ik wees mijn broer speciaal
op hem, aangezien hij uit Melbourne af
komstig was. Ik vertelde hem, dat Straw
son erg rijk was en werk van Susan maak
te en ik vroeg, of hij hem misschien ook
kende.... Mijn broer heeft een groot ad
vocatenkantoor, juffrouw Wrayne, en
kent zeer veel mensen".
Daphne onderbrak hem met een vraag:
„Vertelde u aan Strawson, dat u een broer
in Melbourne had?"
„Dat deed ik inderdaad. Toen ik hem de
eerste keer ontmoette en hii mij vertelde,
dat hij uit Melbourne kwam, vond ik het
een mooi aanknopingspunt. Ik vroeg hem
of hij mijn broer kende en diens advoca
tenkantoor. Hij antwoordde mij, dat
hij het kantoor kende maar mijn broer
nooit persoonlijk had ontmoet".
Daphne knikte. „Ga door!" ,zei ze.
„Eergisteren kreeg ik een lange brief
terug van mijn broer, juffrouw Wrayne,
en deze bezorgde me de grootste schok, die
ik nog ooit in mijn leven heb gehad.
Hij deelde mij mee, dat hij er zeker van
was, dat Strawson tussen haakjes: dit
zou niet zijn werkelijke naam zijn een
beruchte deugniet, oplichter en zwende
laar was, die al verscheidene malen met
de politie te maken had gehad. Dat hij on
der verschillende namen optrad en dat
zijn kantoor hem wel kende.... Mijn
broer was zo zeker van zijn zaak, dat hij
het de moeite waard had gevonden de foto
te laten vergroten. En deze vergoting was
voor hem geheel en al overtuigend ge
weest. Hij voegde er aan toe, dat deze
man heel handig in vermommingen was
en bovendien bijzonder charmant in zijn
manier van optreden. Hij waarschuwde
me om nooit tot financiële transacties met
hem over te gaan. Ik kom met dit verhaal
bij u, juffrouw Wrayne, om u te vragen
wat ik nu moet doen".
(Wordt vervolgd).
