ZE VEN DA GEN HAARLEM
Handschrift van genealogen
Rupee
Vier jonge toonkunstenaars
gaven meesterconcert
YAN WAAROM We knappen 't zelf op
„»„EN DAAROM
„Keukenhof" geopend
Onze stad wordt nu ontstoken,
er is geen ontkomen aan
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
S I Si
GEKLEURDE RECLAME
Ds. A. J. P. Boeke
weldra 80 jaar
VRIJDAG 1 APRIL 1955
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
13
Zware straffen geëist
tegen chauffeur, caféhouder
en musicus
Corso voorlopig
nog niet uitgesteld
0W
vanaf ƒ174.
Twee echtparen voor
Haarlemse rechtbank
Pionier
Bloemenjeeën
Jarige Goudvis
Kippig
Circus Lambertha
Voor de afdeling Haarlem van de Neder
landse Genealogische Vereniging sprak de
heer H. L. Kruimel, conservator van het
Centraal Bureau voor Genealogie in Den
Haag, over het onderwerp „Het handschrift
van onze oude genealogen".
Naast de gedrukte bronnen zijn de oude
handschriften van veel belang voor genea
logisch onderzoek. Men dient hierbij echter
na te gaan wie de vervaardiger van het
handschrift was en wat of de beweegreden
van het ontstaan is geweest. Sommige
oude genealogen verzamelden in hun ma
nuscripten waardevol bronnenmateriaal en
zijn vrij betrouwbaar, anderen echter stel
den menigmaal een genealogie samen om
do ouderdom en voornaamheid van een ge
slacht aan te tonen. Hierbij was dikwijls
veel fantasie in het spel en zijn de vastge
legde gegevens niet altijd waarheidsge
trouw. Ook schreef men nogal eens van el
kaar over. Toch vormen, indien men met
kennis van zaken te werk gaat, de oude
handschriften een zeer waardevolle bron
voor familieonderzoek, waaraan meestal
nog te weinig aandacht wordt geschonken.
Deze geschriften bevatten menigmaal vele
gegevens geput uit bronnen, die later ver
loren zijn gegaan. Overigens moet men wel
zoveel mogelijk de handschriften aan nog
bestaande bronnen toetsen.
Ds spreker gaf daarna een overzicht van
de belangrijkste oude genealogen uit vroe
ger tijden en hetgeen zij nalieten. Een der
oudste ons bekende is Cornells Anthonisz,
de vermaarde Amsterdamse kaartenmaker,
die plm. 1550 leefde. Dit handschrift ziet
er als nieuw uit, doordat het ruim drie
eeuwen in het huis van een Amsterdamse
regentenfamilie bewaard bleef, afstamme-
lingen van de maker. Het kwam in 1948 te
voorschijn, daarna bleek, dat hij ook nog
een kroniek over de Brederodes samen
stelde.
In Groningen werkten de genealogen
Coenders van Helpen en Van Winsum en
in Friesland was Dooys bekend.
Begin 17e eeuw werkten te Amsterdam
Schaep en Berewoudt, de door hen samen
gestelde genealogieën zijn echter niet alle
niet kennis van zaken geschreven. Hun
eigen familiegeschriften zijn het nauwkeu
rigst. De handschriften van Berewoudt zijn
zeer verzorgd en werden waarschijnlijk
voor hem door een schoolmeester of klerk
uitgevoerd. Van der Hagen, ook een Am
sterdams familievorser, maakte o.a. de be
kende handschriften Backer en De Moor.
Een bekend genealoog was Reinier van
Heemskerck, die vele en goede genealogieën
van Amsterdamse regentenfamilies op
schrift bracht. Zijn grote verzameling ging
begin 19e eeuw door verkoop uiteen. Deze
genealogieën zijn veelal ook in vrouwelijke
lijn uitgewerkt.
In Alkmaar werkte Van R.eeland. Te Lei
den werd Van Rijckhuyzen, die van Gelder
se oorsprong was, bekend. Behalve Hol
landse geslachten vermeldt hij ook Betuw-
se families van eenvoudige afkomst. Jacob
van der Lely legde veel over Delftse fami
lies vast, waarvoor hij gegevens uit fami
lie-archieven verkreeg. Te Gorkum liet Job
de Lange verschillende boekjes met kwar
tierstaten na, waarin vele familiewapens
zijn opgenomen en notities uit kerken. Niet
alles is echter even betrouwbaar gebleken.
Bekend zijn nog Mr. Simon van Leeuwen
met zijn Batavia illustrata, de kroniek van
Van Gouthoeven en Baaien met zijn werk
over Dordtse geslachten. In Zeeland moe
ten genoemd worden Rethaan Macaré en
vrouwe Lambrechts Verschoren, de eerste
vrouwelijke genealoog. De 19e eeuw kende
meer genealogen, o.a. Snouckaert van
Schauburg, Huydekoper, die vaak kritiek
loos copiëerde, Van der Dussen met vele
kwartierstaten, d'Ablaing van Giessenburg,
Scheltus van Kamferbeke, die veel over
Noordhollandse geslachten verzamelde,
maar soms nogal verward Is, Smissaert
met kwartierstaten, Wijnen, die veel en
goed werk leverde vooral uit Gelderland,
Vorsterman van Oyen, Wildeman, Scheffer,
Van Epen en Calkoen.
Het is volgens spreker zeer wenselijk en
noodzakelijk een inventaris samen te stel
len van de vele handschriften, die in ar
chieven, bibliotheken en instellingen ver
spreid liggen. De spreker illustreerde zijn
voordracht met door hem meegebrachte
manuscripten. Tenslotte dankte de vice-
voorzitter, de heer E. I-I. J. van der Poel,
do heer Kruimel voor zijn interessante le
zing..
ADVERTENTIE
De 22-jarige chauffeur H. H. stond Don
derdagmiddag voor de Haarlemse recht
bank terecht omdat hij op 2 Februari van
dit jaar, nauwelijks twee dagen nadat hij
uit de gevangenis was ontslagen, opnieuw
ingebroken zou hebben. Nu in een villa in
Bloemendaal, waar de buit bestond uit een
bandrecorder ter waarde van ongeveer
duizend gulden, een regenjas en enkele
sierraden.
Hij begaf zich met deze goederen naar
een café in Haarlem en trachtte aan de
caféhouder de bandrecorder te verkopen
voor tweehonderdvijftig gulden. Deze
voelde daar wel iets voor, aldus de verkla
ringen van PI., maar zou de koop hebben
laten plaats vinden via een een „stroman"
de 29-jarige musicus G. H. P-I.
De café-houder de 37-jarige PI. van der
L., verklaarde echter voor de rechtbank,
dat hij in het geheel niet geweten had,
dat de recorder van diefstal afkomstig was
en dat hij zelfs nog de politie op de hoogte
had willen stellen.
De officier van Justitie, mr. G. W. F. van
der Valk Bouman meende echter, dat Van
der L. zich evenals PI. aan heling had schul
dig gemaakt en eiste tegen deze verdachten
respectievelijk zes maanden en drie weken
onvoorwaardelijke gevangenisstraf.
De vermoedelijke inbreker H. hoorde
twee jaar tegen zich eisen mede met het
oog op zijn weinig gunstig strafblad.
De verdediger van H., mr. M. D. Proper
meende, dat men bij de beoordeling van
de daden van de verdachte niet alleen oog
moet hebben op de bescherming van de
maatschappij, maar bovendien op het ver
dere leven van de verdachte en daarom
vroeg hij een kortere onvoorwaardelijke
straf temeer daar H, nog een voorwaarde
lijke straf van vier maanden moet uitzitten.
De verdediger van de musicus H., mr. J.
Jansonius, was van oordeel, dat zijn cliënt
zich in geen enkel geval aan opzet heling
schuldig gemaakt had en vroeg, indien de
rechtbank zou besluiten om H. toch, even
tueel wegens schuldheling te veroordelen,
om een lichtere straf.
De verdediger van Van der L., mr. J.
Roggeveen, zette in een uitvoerig en op
vele juridische gronden steunend betoog
uiteen, dat zijn cliënt onschuldig was en
wees de rechtbank voorts op de vele tegen
strijdige verklaringen van de musicus H.
De rechtbank zal uitspraak doen op 14
April.
Tijdens een Woensdagavond in Hillegom
gehouden vergadering van het Centraal
Bloembollencorso-Comité is besloten de
datum van het corso voorlopig op 23 April
te handhaven.
Wel is overwogen wegens de ongunstige
weersgesteldheid van de laatste weken het
corso uit te stellen tot een datum na 23
April, doch het comité acht thans nog geen
termen aanwezig om tot uitstel te beslui
ten.
Voor de Haarlemse rechtbank stonden
Donderdagmidag twee echtparen terecht
die ervan verdacht werden een hoeveel
heid blikken groente, flessen champagne,
wijn en vermouth, dozen sprits, konijnen,
kippen, eenden en kalkoenen, respectieve
lijk gestolen en geheeld te hebben.
Als eerste verscheen de dertigjarige
landarbeider M. R. in het verdachtenbank
je, die in November en December kippen,
kalkoenen, eenden en konijnen gestolen
zou hebben in de Haarlemmermeer en
voorts tezamen met de 27-jarige losarbei-
der W. R. D. ingebroken zou hebben in
een restaurant aan het Bloemendaalse
strand, waar zij flessen drank, koek, repen
chocolade en blikken groente meegenomen
zouden hebben.
De officier van Justitie, mr. G. W. F.
van der Valk Bouman, eiste tegen R. een
gevangenisstraf voor de tijd van twaalf
maanden, waarvan vijf maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie jaar
en tegen D. tien maanden, waarvan zes
maanden voorwaardelijk.
Mevrouw D.-M., de echtgnote van D.,
hoorde drie maanden voorwaardelijk tegen
zich eisen, omdat zij ook een keer met
haar man uit inbreken zou zijn gegaan en
tegen mevrouw R.-Van der L. werd veer
tien dagen gevangenisstraf geëist omdat
zij de gestolen goederen zou hebben aan
genomen. De uitspraken werden bepaald
op 14 April.
Het was betrekkelijk mild toen de Com
missaris van de Koningin in de provincie
Zuid-Holland, mr. L. A. Kesper, Donder
dagmiddag de nationale bloemententoon
stelling De Keukenhof te Lisse opende. Na
dat de heer Kesper aan de ingang van het
terrein was ontvangen door de burgemees
ter van Lisse, mr. Th. M. J. de Graaf, waar
bij hem bloemen werden aangeboden door
de informatrice, mej. A. van der Veldt,
sprak de voorzitter van het tentoonstel-
lingsbestuur, de heer Th. M. PI. van Wave-
ren, een welkomstrede uit. Van de geno
digden heette hij welkom de voorzitter van
het bestuur van de A.N.V.V. staatsraad mr.
dr. L. M. Deckers, de voorzitter van de Al
gemene Vereniging van Bloembollencul
tuur, jhr. mr. O. F. A. H. van Nispen'tot
Pannorden,; dr. A. J. Verhage, voorzitter
van het Bedrijfschap voor Sierteeltproduc
ten; de rijkstuinbouwconsulent te Lisse, ir.
F. Vlag, en de gewestelijke commandant in
Den Haag en de districtscommandant te
Leiden van de rijkspolitie
De heer Van Waveren richtte zich in zijn
rede in het Engels tot luisteraars, die via
de wereldomroep de opening volgden.
Daarna sprak mr. Kesper zijn openings
rede uit. Tijdens zijn dankwoord overhan
digde de heer Van Waveren mevrouw Kes
per namens het tentoonstellingsbestuur een
reusachtig paasei met het Keukenhof-em
bleem. Vervolgens maakte de voorzitter
de namen bekend van de winnaars van de
prijzen voor de dit jaar op De Keukenhof
geplaatste beelden.
Donderdagavond traden onder auspiciën
van het Comité voor jonge Toonkunste
naars in het Frans Halsmuseum de sopraan
Aukje Roggen met haar begeleider Jos.
Grubben, alsmede de hoboïst Koen van
Slogteren met de pianiste Hetty Hashem
op.
Door minder bekende liederen van
Haydn en Schubert, met een interessante
eeks Wolf-liederen en met drie Motetten
voor solostem en piano van Hindemith
konden wij van Aukje Roggen een vrij ge
fundeerde indruk krijgen. Met een stem
zonder opvallende klankkwaliteiten wist
zij buitengewoon te boeien, niet alleen
door een eerlijke, onopgeschroefde voor
dracht, maar ook door een beheerste zang
kunst. Bij Haydn en Schubert miste men
wel de charme van een warm en geëgali
seerd timbre, doch voor de spiritualiteit
van de teksten van Mörike en die uit het
„Italienisches Liederbuch" gaf zij zo onop
vallend de steeds treffende uitdrukking,
dat het klankprobleem als het ware een
ondergeschikte factor werd. Toch niet
helemaal, want het heerlijke lied „Wir
haben beiden lange zeit geschwiegen"
hoorden wij in een mooi rustig timbre,
dat de gewenste sfeer volkomen wekte. En
aan de zware eisen, die de Latijnse mo
tetten van Hindemith stellen zonder
Het is gedaan mét de fust van Haarlem. Vanavond om
negen uur dient elke goede Haarlemmer in alle wieken van
zijn rustlievendheid te zijn geschoten, want dan vangt het
aan. Het vangt ergens vandaan aan en het valt niet te ont
komen. Het zal zich over de stad leggen en er in neerzakken,
hoeken en gaten vullend, die eens ruimten van rust waren,
nissen van koele kalmte. Het schemerdonker, in kieren van
steen, in kleine stille stadsdelen geboren, zal in licht vergaan
en de straten zullen uitstalkasten worden van geheimloos
heid, zelfs die waar het stralende feestlicht verstek laat gaan.
Want als in een goed werkend lichaam, kan de verhevigde
harteklop van het fecstgebeuren zich niet beperken tot en
kele ledematen, tot een oogopslag, tot een snel gebaar. Het
stroomt dóór.
Goed, laat het dan maar zo zijn. Om zes uur gaan op het Sta
tionsplein 30 splinternieuwe internationale vlaggen omhoog,
terwijl padvinders klaroenstoten laten horen en dertig bloe
menmeisjes, meisjes als bloemen, er fleurig bij staan. Goed is
het. Maar we gaan verder, laten we in deze, regels vast op stap
gaan. We komen bij het Houtplein en om klokslag negen uur
er zijn al drie muziekcorpsen uit West-, Zuid- en Noord-streken
blakend van muziek aangekomen flitsen de feestlichten aan:
Nico Andriessens feestmonument of liever feestteken in de
ruimte staat in lichterlaaie. Wij heffen de armen en juichen:
het licht is aan. Wij staan er met duizenden. In alle grote stra
ten brandt feestlicht. Langs de twee grachtengordels branden
de lampen-guirlandes en kijk, daar is de televisie, het komt op
het scherm, het gaat het land in. De Grote Markt-gebouwen
staan in strijklicht. Bij het Spaarne glanzen de Hendrik de
Keyserhuisjes en de Gravestenenbrug in het lichtgewaad. In
het Frans Halsmuseum dansen de marionetten van Feike
Boschma en Don en Ly Vermeire aan draadjes, grillige speels
heid van sprookjes-zelf in de leden. De schilderijen en tekenin
gen zijn enkele dagen geleden uit de zolderruimte boven de
regentenzalen weggehaald. Onder de lage balken tintelt elk
geluid tot in ieders oor. Het is er goed. Het is feest.
In de Ridderzaal van het stadhuis worden de glazen geheven.
Autoriteiten, organisatoren, een twaalftal buitenlandse persver
tegenwoordigers, landelijke en stedelijke journalisten, vele man
nen en vrouwen klinken op het feest. Haarlem is ontstoken en
er is geen ontkomen aan. De stad is een nieuw leven begonnen,
het is feest.
De heer P. A. Kion, De
Ruijterweg 5rd, die 40 jaar
klokopwinder geweest is aan
het Hofje van Noblet heeft
gisteren omstreeks 9 uur voor
de laatste maal dit werk ver
richt. Hij gaat zich te Zand-
voort vestigen.
Wij hebben al meer over de
heer Kion in deze rubriek ge
schreven, klokopwinder naar
Staats en stand, en brengen
hem grote hulde. Vol te hou
den wat door de tijd is achter
haald, is weer een nieuwe pio
niersarbeid; pioniersarbeid
achteraf. De heer Kion is een
pionier. Hulde.
We hebben ze gezien, de
acht charmante vertegenwoor
digsters van de Haarlemse
bloemenmeisjes, die geen be
zoeker zullen ontzien in haai
op het hart geschreven op
dracht: geeft bloemen. Ze
poseerden op de Grote Markt
vóór Coster en voor de foto
graaf. Coster liet 't koud en
ons alleen in zoverre, dat we
kippenvel kregen van de kou
de wind, zoals die om de
luchtig geklede meisjes speel
de. Maar er was ook zon, ge
noeg c.m een heldere kiek te
maken van de lieflijk naast of
achter elkaar op- of terug-
wandelende meisjes. Een be
jaarde voorbijganger zei tegen
de fotograaf: „Ze pakken
dalijk nog een kou, die kin-
ders". Die zèi 't ten minste.
Acht paar meisjesogen keken
vertederd.
Mevrouw Koning, 83 jaar,
stuurt, ons bericht, dat in Fe
bruari haar goudvis vijftien
jaar in een kom zonder zand
of planten gelukkig bij haar
thuis heeft rondgezwommen.
De huisvriend-vis is van zijn
geboorte af in die kom, van
vóór-de-oorlog. Over tien jaar
staat de goudvis in het zilver,
zoals elkeen na 25 jaar trouwe
dienst betaamt. Maar aan het
goud komt een goudvis niet
toe, dat zit niet in de aard van
het visje. Je kunt uren over
De schemer is weg, de rust
werd actie, de stad is een
feest. Wij zijn er doorheen ge
lopen, wij hebben meegedaan
en zitten nu thuis, een tikkel
tje moe. U ook? Waarom
hebben we feest gevierd?
W-A-A-R-O-M? Omdat de
bollen in bloei gaan staan?
Dat doen ze al sinds het pa
radijs. Omdat het ineens zo
hard nodig was? Toch niet bij
165.000 mensen ineens. Om
vreemdelingen te trekken met
ons plezier? Dan willen we
er voor betaald worden, als
waren we allemaal souvenir-
winkeltjes. Voor die zeventien
congressen dans die gegaran
deerd komen? Het dansende
congres is uit de tijd. Het zou
een raadsel kunnen zijn.
Waarom viert Haarlem feest?
Antwoord: daarom viert Haar
lem feest. Dat is dan duidelijk,
maar waarom nu ook in Arn
hem, Breda, Rotterdam,
Maastricht en noem de feest-
plaatsen maar op? „Daarom"
is geen reden, zeiden we vroe
ger, „als je van de trap af valt,
dan ben je gauw beneden". En
dat was even waar.
De tijd van de festivals is
voorbij, althans in die zin, dat
we over de festivals die er nog
zijn ons niet meer zo verba
zen. Aan de congressen zijn
we onderhand ook al tot vol
wassen aanvaarding gerijpt.
En wat ons in de bloembollen
nog verwondert, genieten wij
ik ben u al zo dikwijls te
gengekomen op dagen, dat
de duizenden die niet van hier
zijn de rust der bloemen on
gemoeid laten. Moeten we het
ïeestvertoon en georganiseer
nu als een'gril van de over
heid beschouwen?
We hebben het vast en ze
ker zelf gedaan, die Bre-
danaars, Arnhemmers enzo
voorts trouwens ook voor hun
steden. En we vinden het nog
leuk ook. Slechts op een stil
moment gaan we ons afvragen
wat het waarom is. Het waar
om van de drukte plus feest.
Die feesten zijn er, omdat er
zo weinig van die stille mo
menten zijn, waarop we ons
afvragen wat het waarom is.
We hoeven niet zoveel meer
met onszelf bezig te zijn. En
als de open vraag naar leven
in de brouwerij op ons gezicht
ligt, kunnen we niemand kwa
lijk nemen, dat er een ant
woord op komt. Maar als
iemand zin in feest heeft, dan
moet hij hef toch zelf maken
en het niet door anderen» voor
hem laten opknappen?, zult u
vragen. Nou goed, laten we
dan samen feest gaan maken,
we knappen het zelf op. Waar
kan ik u ontmoeten? In Bien-
venido, accoord. Dat gaat op 9
April goed-georganiseerd open
in de Vleeshal, daar gaan we
elkaar ontmoeten. Goed. Los
Companeros con los Trovado-
res Tropicales geven er daar
gezelligheid aan met rumba's,
guaracha's, bolero's, samba's,
baions, beguines, huapango's,
mambo's, porro's enzovoorts.
En dan laten we voor ons spe
len Os pintinhos no terreiro,
een ras-porro van Abreu.
Hoewel Trad ook goede porro
gemaakt. Het gaat er Spaans
toe. Thuis hebben we niet zo
gauw een huapango tot onze
beschikking. Dat is 't 'm na
tuurlijk!
„Tussen haakjes", zegt het
haantje in zijn wekelijks
rubriekje van de Haarlems
Bloei-agenda, „hoe vindt
u dat lichtteken van Nico
Andriessen op 't Houtplein?
Ik verkneukel me al in de
beoordelingen. Echt iets om
je mening over te zeggen.
Mooi. Lelijk. Afschuwelijk.
Voortreffelijke staal van
moderne architectuur. Pla
giaat. Vooruitstrevende
meerderheid in de gemeen
teraad. Andriessen moet no
dig 'n licht opgaan. Goed
we doen wat, we zijn niet
ingeslapen, we leven! Ik
kraai van genoegen".
Dat zegt dus die haan. Maar
hij zegt 't van pure schrik,
geloof 't maar. Verkneuke
len kondig je niet aan, dat
dóe je alleen maar. Nee, die
haan zit in z'n rats. Hij is
geschrokken van die gekke
snoepkleurtjes op het licht
teken: vaal geel, slap blauw
en grijzig wit. Hij denkt öök
dat 't topje scheef staat, al
zeggen de autoriteiten, dat
't gezichtsbedrog is. Als dat
overigens waar is, zou het
de haan niet opgevallen zijn,
die is daaraan gewend op
zijn hoge toren. Mgar laten
roe niet kippig worden en
nog even wachten.
Overigens is door de arbei
ders prachtig werk verricht.
Het is in een reuze tempo
gegaan en zoals het er deze
morgen stond, ivas het nog
nauwelijks te geloven, dat
het vanavond klaar is.
Een ander ding, dat ons als
bijzonder geslaagd getrof
fen heeft, is de ontruimde
zolderkamer in het Frans
Halsmuseum. Niet dat die
zonder schilderijen mooier
is dan met, maar wèl is die
ruimte ideaal voor de ma
rionettentheaters. Laag zijn
de balken, lang de ruimte
intiem en toch doordringend
het geluid. Wij verzekeren
u: daar zult u ons dikwijls
kunnen vinden, roerloos
luisterend, zo stil als een
schilderij.
zo'n vis nadenken en praten.
Wij zijn blij dat de goudvis
van mevrouw Koning jarig is.
En ook u mevrouw, wensen
wij geluk met deze wijsgerige
huisvriend.
I-Iet is al weer enige tijd ge
leden, dat wij u hebben laten
kennis maken met het kinder
circus Lambertha, bestaande
uit een tiental Haarlemse jon
gens en meisjes tussen vijf en
veertien jaar, die sedert
Augustus van het vorige jaar
zo af en toe voor scholen en
clubs, waar zij ook maar uit
genodigd worden, een circus
voorstelling ten beste geven.
Wij schreven destijds, dat deze
circusklantjes geen overdekte
ruimte ter beschikking hadden
om te repeteren, zodat zij
steeds alle voorbereidingen op
straat moesten treffen. Sedert
enige tijd oefenen zij evenwel
in een bovenvertrek van per
ceel Leidsestraat 65, het huis
van mevrouw G. van der
Gracht, wier dochter en zoon
„in het artisten-vak zitten".
Het circus heeft nu grote
plannen: men wil meer voor
stellingen in de openlucht gaan
geven, onder meer voor speel
tuinen. „Weltevreden", de
speeltuin aan de Spaarndamse-
weg, heeft reeds medegedeeld,
dat zij het circus binnenkort op
een Zaterdagmiddag zal ont
vangen.
Wil men evenwel een ver
antwoord programma in de
openlucht ten beste geven, dan
dient men de beschikking te
hebben over deugdelijke in
stallaties, onder meer voor de
trapeze en het slappe koord.
En de aanschaffing van der
gelijke attributen laat de cir-
cuskas, die tot nu toe vrijwel
alleen door de kinderen en hun
ouders zelf wordt gespekt, nog
bij lange na niet toe. Daarom
heeft de heer H. D. Neuman,
die in hetzelfde huis in de
Leidsestraat woont en die geen
onbekende is bij de P.T.T., de
Postfanfare en Harmonie
Haarlem, zich opgeworpen tot
penningmeester van het circus.
Zij, die dit werk „voor de
jeugd door de jeugd" willen
steunen, doen het verstandigst
eens aan te lopen: Leidse
straat 65!
Geen nieuwe lente zonder
nieuwe folders, vervangers in
woord en kleur van d'omroe-
per. Haarlems Bloei is daarbij
niet ten achter gebleven. Voor
ons ligt een allerliefst feest
programma in miniatuur, aan
gekondigd door een kwieke
heraut met de Grote Kerk op
de achtergrond en een rij ver
genoegde bezoekers van de
Spaarnestad in het midden.
Dat nemen we tenminste aan,
want hun gezichten kunnen
we niet onderscheiden. De
tekst is verkrijgbaar in onze
landstaal, in het Frans en En
gels en ook in het Duits.
Iedereen kan dus kennis ne
men van de aanwezigheid van
het Lichtstrahlendes Fest-
Wanrzeichen auf dem Hout
plein, van de apogée artisti-
que: Ie musée Frans Hals, in
térieurs et salles d'époque
éclaireés aux bougies en van
de puppetshow on the top
floor twice nightly.
De N.Z.R. blijft daar niet
bij achter, al doet zij het al
leen in het Nederlands. Teke
naar Portegijs zette een ste
vige chauffeur met de brede
N.Z.H.-glimlach voor een dé
cor van bollenkleurcnweelde,
waarvan de essentie op Keu
kenhof te vinden is, en langs
de bordjes waarmee de actie
ve vervoermaatschappij een
paar routes voor wandelaars
tussen de velden bewegwij-
zerde.
Nu we toch buiten de Haar
lemse grenzen zijn getreden
vermelden we ook het diep
zee-blauw van Touring Zand-
voort met haar zeemeermin,
die in staat is ons zelfs in een
kil jaargetijde warm te doen
lopen. Voor Zandvoort na
tuurlijk.
dat zij aan deze lange Evangelie-fragmen
ten een boeiende kracht geven, al doet de
componist dan nog zo quasie-gewichtlg
wist zij met bewonderenswaardige be
heersing tegemoet te komen.
Deze vertolking deed ons respect groeien
voor haar met artistieke reserve toege
paste zangtechniek. Haar partner aan de
vleugel, de pianist Jos. Grubben, verhoog
de de prestaties der zangeres niet weinig
met zijn parelend en van innerlijke be
wogenheid getuigend spel. Voor een derge
lijk geacheveerd en artistiek verantwoord
„accompagneren" zou men menig solo
recital van harte cadeau geven.
De hoboïst Koen van Slogteren hoorden
wij als kamermuziekspeler in samenwer
king met de fluitist Frans Vester reeds
eerder. Met zijn zeldzame toon en het ver
mogen om de barokstijl een treffende dy
namische levendigheid te geven, maakte
hij deze avond met de bekende Sonate in
c van Vivaldi een prachtige entree. Dank
baar mochten wij hem zijn voor de gele
genheid die hij ons schonk de zeer inte
ressante Sonate voor hobo en piano van
Saint-Saëns te horen, gespeeld met een
technische vlotheid en een expressie, die
een brillant succes waarborgden. In de
knap gebouwde Sonate van Hindemith
toonde hij mede zijn meesterschap en voor
de excentrieke geestigheid, de gevoelige
muzikaliteit van Ruynemans Sonatine
bleek zijn instrumentaal kunnen niet min
der evident. Koen van Slogteren mani
festeerde zich deze avond beslist als een
onzer beste hoboïsten.
Hij trof het bovendien als partner aan
de vleugel te beschikken over een musi
cienne, die wij mede onze oprechte bewon
dering betuigen om haar vaardig en steeds
meelevend spel. Hetty Hashem, ons harte
lijk compliment voor die vitale Vivaldi,
voor die karakteristieke Saint-Saëns, voor
die stoere Hindemith en voor die excen
trieke Ruyneman!
Eigenlijk was dit concert voor jonge
toonkunstenaars een meesterconcert.
JOS. DE KLERK
Ds. A. J. P. Boeke, geboren 9 April 1875,
kleinzoon van dr. J. Boeke, leraar der
Doopsgezinden in Amsterdam en van ds.
A. J. P. Oort, Hervormd predikant te
Alkmaar, broeder van ir. Kees Boeke
(thans in Brummana, Syrië) en van ds. D.
E. Boeke, oud-secretaris Bijbelgenoot
schap, hoopt binnenkort zijn 80ste ver
jaardag te vieren.
Hij studeerde te Utrecht, stond van 1902
1913 in de Hervormde Gemeente in
Noordwijkerhout, waar hij bij gelegenheid
van zijn gouden ambtsjubileum nog een
kerkdienst leidde. Hij stichtte daar de
„Gemeente-woning" als kerkelijk lokaal en
dorpshuis tegelijk. Ds Boeke organiseerde
o.m. de eerste conferentie voor gods
dienstonderwijs en andere godsdienstige
samenkomsten in de geest zoals dit latex-
te Berchem gebeurde. Van 19131942
stond hij in de Hervormde gemeente van
Schoorl, Groet en Camp. In de oorlogsja
ren px-eekte hij zijn afscheid naar aanlei
ding van de tekst „Eén is uw Meester en
gij zijt allen broeders".
In die gemeente in de duinstreek gaf hij
tientallen jaren het blad „Bouwstemmen"
uit. In en na de oorlog hield hij er hage-
px-eken. Steeds toonde hij belangstelling
voor vernieuwing in de menselijke samen
leving. Hij schreef b.v. „Naar algemene
reorganisatie" (1937) en al vroeg (1910)
in de sex-ie Pro en Contx-a een aanbeveling
voor gebruik van een wereldtaal. Nu nog
leest en spreekt hij graag Esperanto. Hij
richtte de Vereniging „Algemeen Welzijn"
ter plaatse op, zorgde voor bibliotheek
uitlening en voor verschillende tentoon
stellingen. Enige jaren gaf hij les aan de
Rijkskweekschool in Alkmaar.
Lang voordat in de Hervormde kerk de
leuze opgeld begon te doen: geen hotel-,
maar een gezins-kerk!" legde hij er al de
nadx-uk op, dat een gemeente als één gro
te familie behoort te leven. Dit bracht hij
in de practijk door een ruimhartige ge
zindheid. Hij is geen man, die binnen de
perken der eigen confessie wil blijven,
maar stond steeds open voor mensen van
allerlei gezindte. Zo heeft hij bijv. altijd
van nabij in het werk van de Quakers
hier te lande medegeleefd. Al vroeg pleit
te hij ook in de ex-edienst van de Her
vormde kerk voor een groter plaats, die
aan de stilte zou worden ingeruimd en het
daaruit opkomend getuigenis. Op litur
gisch terx-ein nam ds Boeke trouwens al
lerlei initiatieven, die later door anderen
zijn uitgewerkt. Het bekendst is zijn in
voering en jarenlange behartiging van de
Alle-Dag-kerk. Deze is meer dan een
open kerk waaraan overigens nog maar
weinige plaatsen toe zijn en ook wat
anders nog dan elke dag een korte preek.
Het is het vei'trouwd- en dagelijks thuis-
x-aken in het bedehuis.
Ook de getijdediensten heeft hij voor het
eerst weer in practijk gebracht: in dé
vorm van ochtendwijding of middagpoze
met enkele minuten van gebed voor de
Vrede (hij was steeds een xneelevend lid
van „Kex-k en Vrede"). Op Zondagavond
werden vaak kerkdiensten gehouden, met
uitvoering van Bach-cantate's, reeds in de
twintiger jaren. Ook nam hij px-oeven met
psalmmelodieën, het gebruik van canones
en van meei-stemmige muziek in de ere
dienst. Zo kreeg hij zitting in de Com
missie die het nieuwe Hervormde kerk
boek heeft gereedgemaakt.
De vraag „Wat is 'n kerk?", waax-over hij
een geschriftje uitgaf, bleef hem boeien.
Het antwoord vond hij in Jezus' woord:
„Waar twee of drie in Mijnen naam te
zamen zijn, daar ben Ik in het midden".
Later heeft hij voox-al gepleit voor „Christ-
verwante" ontmoetingen, daar hij gelooft,
dat allen, die zich door Christus' vereni
gende kracht verbonden weten, hetzij ker
ken of onkerkelijk, in Zijn naam moeten
samengaan.
Stille Zaterdag hoopt deze emeritus
predikant 80 jaar te worden. In de laatste
weken heeft hij met ziekte te kampen ge
had, maar hij hoopt de 9e April toch in
naaste kring in Haaxdem (het adx-es is Wa
genweg 40) te kunnen vieren. Aanvanke
lijk was het zijn voornemen, dit in
Schoorl te doen. Om die gezondheidsrede
nen moest hiervan worden afgezien. Me
nigeen denkt echter dankbaar aan wat de
pastor van Schoorl voor hem betekende
of nog betekent. Gelukkig is hij nog helder
van geest.
De minister van Overzeese Gebieds
delen, prof. W. J. A. Kex-nkamp, die geruime
tijd wegens ziekte zijn werkzaamheden niet
kon verrichten, is thans zover hersteld, dat
hij op 18 April zijn werkzaamheden zal her
vatten.
