smaakt
dan shag
Wegens moord
20 jaar geëist
Het Concertgebouw-Orkest
met Grumiaux als solist
39
Koning Oïdipoes"
Openbaar lichaam voor de
Zuidelijke IJselmeerpolders
Ontslagen ex-stakers voor
Amsterdams scheidsgerecht
r
TWEEDE KAMER
VRIJDAG 17 JUNI 1955
7
HOLLAND
FESTIVAL
GARAGE DEN HOUT
u
HOLLAND zo dicht mogelijk
„Gemeentebestuur kan niet met zich laten spotten'
Examens
Uit alle macht der liefde voor het to
neel, die in mij brandt, protesteer ik te
gen de volstrekt stijlloze opvoering, die
de Nederlandse Comedie gemeend heeft
te moeten bijdragen tot het Holland Fes
tival 1955, van „Koning Oidipoes" van
Sophokles, waarvan Donderdagavond in de
matig bezette Stadsschouwburg te Am
sterdam de première werd gegeven
stijlloos in die zin, dat er sprake was van
een mengeling van alle mogelijke (dal wil
in dit geval zeggen: onmogelijke) stijlen,
van renaissance tot naturalisme. Dat is
mede een gevolg van de nogal Vondeliaan-
se vertaling, nu en dan herinnerend aan de
vaderlandse predikantentoon, die Jan En
gelman in opdracht van het ministerie van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen
maakte. Laat deze dan „eenvoudiger en be
ter voor het voetlicht komend" zijn dan
die van Boutens, de dubieuze winst daar
van woog niet op tegen de bezwaren van
deze grotere gemeenzaamheid. De tekst
van Boutens had stellig kunnen dwingen
tot meer eerbied voor de vorm en mis
schien tot het nemen van een ruimere af
stand, waarvan
ADVERTENTIE
het resultaat in
apollinische zin
treffender van
verre had kunnen
zijn. En natuur
lijk is ook de
weinig doelbewuste regie van Johan de
Meester verantwoordelijk voor wat in
mijn ogen een mislukking was. Maar de
ergste fout is dat een gezelschap, dat de
beschikking heeft over een rascomediant
van grootse allure als Ko van Dijk en een
typische pathosspeler als Johan Schmitz,
de titelrol toevertrouwde aan Han Bentz
Han Bentz van den Berg en Ank van der
Moer in „Koning Oidipoes" van Sophokles,
welke tragedie door de Nederlandse Come
die ook vertoond zal worden in het
Internationale Theaterfestival te Parijs.
van den Berg, een acteur voor wie ik in
menig opzicht een zeer hartelijke bewon
dering heb, maar die hiervoor totaal onge
schikt geacht kon worden door iedereen
die ooit zijn „Gysbreght" zag.
Men ként de geschiedenis van Oidipoes
die, onbekend met zijn afkomst, zijn va
der vermoordde en met zijn moeder
trouwde. Over de vraag naar de schuld
voor deze onbewust begane misdaden zijn
ADVERTENTIE
WAGENWEG 166-168 - HAARLEM
RENAULT
D. K. W.
STUDEBAKER
De officier van justitie bij de rechtbank te
's Hertogenbosch heeft Donderdag tegen de
31-jarige stucadoor J. van S. uit St. Mi-
chielgestel wegens moord op zijn 18-jarige
stiefdochter J. de II. een gevangenisstraf
van twintig jaar geëist met aftrek van het
voorarrest en ter beschikkingsstelling van
de regering.
In de namiddag van 6 Februari werd in
de afgelegen Tielse Hoeve onder de ge
meente St. Michielsgestel een conflict be
slecht, dat te groot bleek voor een amn,
wiens intelligentie, volgens het psychia
trisch rapport, gelijk te stellen is met de
intelligentie van een 10-jarige. Tussen
beide genoemden was een verhouding ont
staan. die beëindigd werd toen een derde
ten tonele verscheen. De genegenheid ver
anderde in jaloezie en haat, aldus de offi
cier, toen verdachte bleek, dat politie en
reclassering op de hoogte waren gesteld
van deze omstandigheden in het gezin van
Van S. Naar de mening van de officier is
alles volgens een bepaald plan verlopen.
Op die Zondagmiddag is verdachte met
zijn vrouw en stiefdochter, die in 's-Herto-
genbosch in betrekking was, naar huis ge-
fiets. De man ging vooruit, en was reeds
thuis toen de beide anderen arriveerden.
Hij zat aan tafel en na binnenkomst van
het meisje vroeg hij haar of zij verloofd
was. Na haar bevestigend antwoord stond
hij op, haalde uit zijn zak een automatisch
pistool en na een korte achtervolging
vuurde hij op het meisje, dat wegsnelde
maar op het erf van de buren dodelijk ge
wond in elkaar zakte. De officier was van
oordeel, dat de bij de verdachte geconsta
teerde bewustzijnsvernauwing en het ge
bruiken van enkele borrels door verdachte
geen beletsel vormen voor de voorbedachte
rade.
Verdachte verklaarde voor de rechtbank,
zich niets meer van het gebeurde te herin
neren, doch ontkende de tenlastelegging
niet. De raadsman stelde, dat het conflict
boven het intelligentievermogen van ver
dachte is uitgegaan. Naar zijn mening had
niet verdachte doch het slachtoffer de ver
houding uitgelokt. De man zou op die Zon
dag volkomen dronken zijn geweest en de
mogelijkheid was volgens de raadsman niet
uitgesloten, dat verdachte op het moment
van zijn daad ontoerekenbaar was. Naar
zijn mening behoort verdachte in een zie
kenhuis thuis en niet in de gevangenis. Hij
vroeg de rechtbank, verdachte alleen ter
beschikking te willen stellen. Uitspraak op
23 Juni aanstaande.
bibliotheken volgeschreven en de meest
gangbare conclusie is deze, dat hij „de
dupe werd van de slechte smaak van de
goden". In ieder geval kan men niet zeg
gen dat Oidipoes leed aan het naar hem
genoemde complex. In dit opzicht vertoont
dit ongewone treurspel overeenkomst met
Ibsens drama van de erfelijke belasting,
waarvan de volle zwaarte geleidelijk ge
openbaard wordt. Maar veeleer heeft men
hier te doen met de tragedie van het hoog
moedige weten-willen. Oidipoes wordt het
slachtoffer van een noodlottige catastro
fe: het onontkoombare lot straft hem voor
de fouten van zijn voorgeslacht. Hij is
echter geen passief slachtoffer, integen
deel: het lot werkt door zijn karakter.
Zijn deugden (zijn vastberadenheid en zijn
gevoel voor verantwoordelijkheid) en zijn
slechte eigenschappen (zijn trots, zijn
nieuwsgierigheid, zijn onbeheerstheid)
spannen tegen hem samen. En zo vindt
zijn noodlot een „tragische" rechtvaardi
ging in zijn innerlijk. „Naturen zoals gij
zijn meest zichzelf tot last", zegt Kreoon
ergens. Daarom kan de schuldvraag ver
der buiten beschouwing blijven, want
Oidipoes overtreedt het voorschrift der mo
raal, dat door het koor wordt vertolkt:
niemand mag weten, wat de dag van mor
gen brengen zal.
Met zeldzaam meesterschap heeft So
phokles het middel der dramatische ironie
gehanteerd en dan te bedenken dat de
trilogie, waarvan „Koning Oidipoes" deel
uitmaakte, in de oudheid op een toneel
wedstrijd de tweede prijs achter het werk
van Philocles, een neef van Aeschylus, be
haalde! Geweldig is de tekening van de
grootheid van de titelheld, die zo'n onge
lijke strijd moet voeren en die daarbij niet
zwicht. Deze grandeur ontbrak in de hui
dige vertoning ten enenmale. Men zou het
psychologisch bestudeerde spel van Han
Bentz van den Berg hebben moeten prijzen
als het inderdaad een stuk van Ibsen was.
Nu betekende zijn versobering tot het
menselijke (waar het gaat om het boven
menselijke) in feite een demonstratie van
machteloosheid. Zoals in zijn „Gysbreght"
de barokke dubbelnatuur ontbrak, zo ging
hier het aangrijpende effect van de beke
ring bij de ontdekking van zijn identiteit
verloren. Er verscheen in het eerste toneel
geen fiere zelfbewuste koning, maar reeds
een gebogen smekeling zonder hovaardij
in het aanroepen van de goden. De elemen
taire dubbelzinnigheid van zijn woorden
was zoek.
Men schijnt bij de opzet van deze voor
stelling vergeten te zijn, dat het een stuk
,avant la psychologie" is. De Grieken
waren nog bezig de menselijke natuur in
zijn hoogten en diepten te ontdekken. Er
is geen plaats voor die achteraf bedachte
nuances en subtiele suggesties van zoge
naamde voorgevoelens, die wij thans voor
gezet kregen. Goed van Bentz van den Berg
waren dan ook alleen die scènes, waar
vertrouwde emotionele ervaringen aan te
pas kwamen, zoals het uitspelen van de
argwaan jegens Kreoon, zijn zwager. Maar
het tafereel met Jokaste werd weer zuiver
Ibsen en zulke hartekreten als „Hoe duld
ik dit?" of „Diepe angst kolkt door mijn
ziel" werden holle phrasen, in tegenspraak
met de physieke houding. Een bijna over
slaande stem in vlagen van woede heeft
met hartstocht van formaat even weinig te
maken als de trillingen, die de strakke
vorm van de zinsbouw aantasten. Het ver
zoek om opheldering aan de blinde ziener
Teiresias had als een bevel moeten klin
ken van iemand die halfheid noch tegen
spraak duldt. Met deze „Christelijke" held
viel niets te beginnen. Jammer, maar men
had het kunnen weten.
Ank van der Moer was voortreffelijk in
haar optimisme bij de komst van de her
der, maar wist dit peil in de uiterst moei
lijke rol van Jokaste niet te handhaven.
Zeer indrukwekkend was de Teiresias van
de als gast medewerkende Louis Saalborn,
die direct de felle spanning tot stand
bracht. Helder en zonder gewichtigdoenerij
was de Kreoon van Johan Schmitz, met
tot medelijden dwingende intensiteit het
verslag van de dienaar door Guus Hermus.
aanvaardbaar 't bodeverhaal van Henk Rig-
ters, onaanvaardbaar de mannetjesmakerij
van Dick Scheffer als de herder.Verder moe
ten Philippe la Chapelle, Bob Goedhart en
vooral André van den Heuvel worden ge
noemd. Ton Lutz zei de verbindende reien
met precieuze zorgvuldigheid, maar nogal
gelaten, alsof de hele onderneming hem
niet zo bijster interesseerde.
Als regisseur had Johan de Meester tal
rijke goede intenties. Mogelijk werd zijn
weifelende aanpak mede ingegeven door
twijfel aan de geschiktheid van de rol
bezetting. Dat kan ik niet beoordelen. Veel
zeggend is zijn opmerking in het program
ma, dat Oidipoes een „misschien wat arro
gante, maar goede en krachtige koning is".
Dat is, zoals reeds werd uiteengezet, een
door de omstandigheden opgedrongen, maar
daarom niet minder fundamentele mis
kenning. En aan het slot van de voorbe
schouwing leest men: „Een Griekse trage
die is meer dan een psychologisch spel van
menselijke hartstochten, maar ook een
religieus gemeenschapsspel". Zo gesteld is
dit een gevaarlijke redenering, want het
Omdat Shagretta bereid en gemêleerd is volgens het unieke
Clark Procédé EQ7.
Omdat het Clark Procédé EQ7 onder meer betekent dat bij
het vervaardigen van Shagretta natuurgefermenteerde tabak
wordt gebruikt, die aan Shagretta die uitzonderlijke rijpheid
geeft.
Omdat het Clark Procédé EQ7 een betere, gelijkmatiger tabaks-
mélering garandeert en een mooier uiterlijk geeft.
Koop en rook een pakje Shagretta en vergelijk het met shag.
ZIET HET - U VOELT HET - U PROEFT HET
Shagretta smaakt beter dan shag!
Shagretta - de nieuwe, lekkere sigarettentabak kunt U roken in
de soort die U gewoon bent.
VIRGINIA - AMERICAN - HALF ZWAAR - ZWAAR
Shagretta smaakt ook heerlijk in de pijp.
LOUIS'.DOBBELMANN N. V. HO L L A N O' -
(Van onze parlementaire redacteur)
Het verslag van de vaste Commissie voor
Buitenlandse Zaken omtrent interparle
mentair contact in het kader van de NAVO
gaf aanleiding tot een slechts korte gc-
dach ten wisseling.
De heer Fens (KVP) stemde in met het
voorstel van de commissie om uit te spre
ken. dat de Kamer instelling van een Raad
gevende Interparlementaire Vergadering
in de Noord-Atlantische Verdragsorganisa
tie wenselijk acht en om door de voorzitters
der beide Kamers een aantal leden der
Staten-Gcneraal te laten aanwijzen ter bij
woning van de in Juli a.s. te Parijs te hou
den samenkomst van Parlements-ledcn uit
de NAVO-landen.
Hierna bleef men steken in de verdere
behandeling van het ontwerp tot wijziging
van de artikelen 64 en 65 van het Besluit
Herstel Rechtsverkeer.
Minister Do n k e r moest namelijk
nog nader met zijn ambtgenoot van Finan
ciën overleggen over een alsnog in het
wetsvoorstel aan te brengen wijziging, om
enigermate tegemoet te komen aan bepaal
de wensen die in een aanvankelijk door de
minister zeer bezwaarlijk genoemd amen
dement-V a n Rijckevorsel (KVP)
belichaamd zijn. Dinsdag hoopt de minister
van Justitie in staat te zijn de beoogde
wijziging ter tafel te leggen; al met al be
tekent dit een succesje voor mr. Van
Rijckevorsel, die immers ten dele zijn zin
zal krijgen. Mogelijk zal men onderwijl
meteen nog eens moeten nagaan of het
ontwerp niet een ontwerp-Rijkswet moet
worden, gelijk prof. Lemaire (KNP),
heeft betoogd.
Na een korte gedachtenwisseling. waar
aan de heren v. d. Zanden (KVP), R i t-
m eest er (VVD) en m r. Beernink
(C.H.) deelnamen, ging het door minister
Beel verdedigde voorstel inzake verhoging
met een tijdelijke toeslag van de pensioe
nen krachtens de wet buitengewoon pen
sioen 1940'45, er zonder stemming door.
Het wetsontwerp met instelling van ene
openbaar lichaam voor de Zuidelijke IJsel-
meerpolder, dat ten doel heeft (nu de wer
ken aan de dijken van Oostelijk Flevoland
zeer ver zijn gevorderd) ten behoeve van
de gemeentelijke overheidszorg op korte
termijn voorzieningen te treffen, deed de
heer Ritmeester (VVD) twee vragen
behandelen: te weten: hoe men zo spoedig
mogelijk tot exploitatie van de polder en
verder hoe men zo spoedig mogelijk de
zich daar vestigende bevolking in staat zal
stellen het beheer van het land door eigen
bestuursorganen uit te oefenen. Het moet
mogelijk worden commissies in het leven
te roepen, die zelfstandig zullen kunnen
argeren, waartoe zeer zeker wetswijziging
nodig zal zijn.
De heer Engelbertink (KVP) be
treurde met velen zijner politieke vrienden
de nauwe aansluiting bij het ondemocra
tisch statuut voor het openbaar lichaam
Op de tweede dag van het Holland Festi
val luisterden wij in het Concertgebouw te
Amsterdam naar ons eerste orkest onder
zijn eigen Nederlandse dirigent Eduard van
Beinum, dus in de vertrouwde eigen stijl,
die ook ons zo vertrouwd, zo eigen in de
oren klinkt. De eisen van een zo interna
tionaal gericht kunstfeest, als het Holland
Festival nu eenmaal is, brengen mee dat
het Concertgebouw-Orkest straks onder de
impuls van anders geaarde temperamenten
zijn slagvaardigheid en zijn aanpassings
vermogen zal moeten tonen. Nu konden
wij het nog eens horen zoals het naar aard
en wezen is, spelend in een gebondenheid
die toch de individuele musiceerzin niet
doodt. Wat het geheim van zijn warm
klankgehalte en zijn natuurlijke expressi
viteit is en tevens dat van Van Beinum's
kunst van dirigeren.
Het begon met de „Hebriden"-ouverture
van Mendelssohn, dat meesterwerk van
is voor en boven alles grootse en mee
slepende mythologie. In de décorbouw (van
Eppo Doeve) zijn dienovereenkomstig al
taar en paleis tegenover elkaar geplaatst,
de polen van het duel tussen goddelijke
en menselijke autoriteit. Daar zou veel voor
te zeggen zijn, mits men Oidipoes niet als
een Elckerlyc had voorgesteld en het nood
lot niet als een hemels gerecht in middel
eeuwse trant. Wat mij betreft hadden die
décors trouwens helemaal weg mogen blij
ven, want ze dienden in de eerste plaats
als opzuigers van het licht, dat de mepsen
gestalte had moeten geven.
DAVID KONING
romantisch classicisme, vormschoon beel
dend en sfeerwekkend tegelijk. Daarna
kwam de Belgische violist Arthur Gru
miaux het Concert in A van Mozart ver
tolken. Hii deed dit in alle correcte be
scheidenheid van een interpretatiekunst,
die er in de eerste plaats op bedacht is de
stijl en het gemoed
"N van de componist
PrOTTV A T 16 benaderen- ln
r Do II VAL cke zin klonken
ook de eigen ca-
denzen van Gru
miaux. Tezamen met het orkest werd het
een puur musiceren, eenheidscheppend in
het bonte plan der juveniele compositie.
Voor het éclante succes dankte Grumiaux
met het „Largo" uit de vijfde Sclosonate
van Bach en dit werd een juweel van no
bele klank en diepe bezinning.
De Symphonische Suite, samengesteld
door Eduard Reeser uit Diepenbrock's
muziek bij „Elektra" van Sophokles, ver
tegenwoordigde met ere de Nederlandse
scheppende toonkunst in het programma.
Deze illustratieve muziek, in hoofdzaak
geschreven om de spreekstem te onder
steunen, komt wellicht in deze concert-
vorm het gunstigst tot haar recht. Zij ieidt
een te zelfstandig leven om niet hinderlijk
te zijn bij een gesproken tekst. En boven
dien is er het dualisme van de stijl der
muziek tegenover die van de antieke tra
gedie. De laat-romantische stijl van Die-
penbrock met zijn effectrijke orchestratie,
vooral in de kopergroepen, maakt de Elek-
tra-suite echter tot een buitengewoon
dankbaar orkestwerk.
Tenslotte werd me', buitengewoon or-
chestraal raffinement de muziek voor
snaarinstrumenten, slagwerk en celesta van
Béla Bar tok uitgevoerd en hebben wij de
wonderlijke suggestie ondergaan van het
Adagio, het derde dee! de geheimzinnigs
nocturne, die het geruis als essentieel ele
ment gebruikt. Het is alsof Bartók hier een
nieuwe ader aanboorde voor de muziek
der toekomst.
JOS. DE KLERK.
„de Noordoostelijke polder". Beter ware
nauwere aansluiting geweest bij de wet van
31 Mei 1937 met instelling van een open
baar lichaam voor de Wieringermeer.
Spreker vroeg nadere inlichtingen over de
verhouding tussen de Landdrost en de com
missies van advies waardoor hij wordt bij
gestaan, alsook over de bevoegdheid, de
samenstelling en de werkwijze dezer com
missies. Het geheel van de gemeentelijke
en Rijksvoorzieningen zal in het gebied in
kwestie door één man moeten worden ver
zorgd; telkens schijnt hij echter in een
andere functie op te treden. Uit de stukken
blijkt dat de regering overwegend bezwaar
koestert de Rijksvoorzieningen over te la
ten aan een openbaar lichaam. Onjuist is
dat één man, de Landdrost, (tevens belast
met de Directie, welke een grote overeen
komst met een Rijksdienst vertoont), zon
der college, zulk een machtige invloed kan
uitoefenen, als het ontwerp mogelijk maakt.
Daarom voerde spr. een pleidooi voor het
scheppen van een Raad van overleg. Hij
hoopte, dat de minister zijn in de Memorie
van Antwoord te dien opzichte nog inge
nomen afwijzend standpunt zal laten varen.
Zo niet, dan dreigde spr. er mee een uit
spraak van de Kamer uit te lokken. Ir.
Vondeling (Arb.), die hetgeen de Ka
mer thans voor zich heeft, een „ondoor
zichtig geheel" vond. vestigde o.a. nog eens
de aandacht op het destijds door dr. W.
H u y g e n s (tegenwoordig burgemeester
van Bergen N.H.) in zijn studie over het
bestuur en het beheer van de IJselmeer
polders „De Wieringermeer" uitgewerkte
voorstel, dat zijn inziens van grote beteke
nis te achten viel om tot een bevredigende
bestuursvorm te kunnen komen. Bedenke
lijk acht ir. Vondeling, dat verordenende
bevoegdheden in de handen van één man
worden gelegd, kennelijk overblijfsel uit
de bezettingstijd! Toen spr zeide zich be
wust te zijn, dat zulks niet vriendelijk
klonk, interrumpeerde minister Beel: ..ik
zal u wel antwoorden".
Minister Beel zette uiteen, dat en waar
om in de huidige phrase van de opbouw
van de polder alles aankomt op eenheid
van beleid en samenwerking met de di
rectie. Daarom wees hij het denkbeeld van
een bestuurscommissie af. Thans is nog
niet het ogenblik aangebroken om een be
slissing inzake de provinciale indeling te
nemen al is zij ook niet van zins zulks no
deloos lang uit te stellen.
In de eerste phase zullen het voorname
lijk algemene zaken zijn, die de Landrost
aan haar voor zal leggen, waarna hij ten
slotte toch zelfstandig beslist. Met betrek
king tot de werkwijk van de commissie(s)
van advies zal men zich vooral richten
naar de in de N.O. nolder opgedane er
varing.
Het grondwettelijk bezwaar van ir. Von
deling tegen het in het leven roepen van
'n éénmans-orgaan was volgens de minis
ter niet gezond. Onjuist noemde hij het
hem voor de voeten te werpen, dat hij,
zoals onder de Duitse verordeningen in de
bezettingstijd gebeurde, een bestaand col
lege door één man wilde vervangen. Hier
van is geen sprake. Het gaat ef sléchts om
een vorm te kiezen, die bij de huidige stand
van zaken past en deze vereist het hu
eerst te doen met één man, doch zodra de
omstandigheden dit zullen toestaan, zal het
tot het scheppen van een werkelijk demo
cratisch aangewezen en samengesteld col
lege dienen te komen. Een bestuurscom
missie waarin naast deskundigen, na en
kele jaren ook mensen uit de polder zitting
zouden kunnen krijgen, zou door het over
wicht van de deskundige leden toch on
bevredigend zijn. Nadat minister Algera
hierna nog enige puntjes had behandeld,
wees hij er op, dat de verantwoordelijk
heid voor het grote werk, dat in de polder
wordt ondernomen, dus voor de Rijksvoor
zieningen, in de eerste plaats bij de Re
gering moet liggen, evenzeer als dat met
betrekking tot een gewone Rijksdienst het
geval is. Tegen een Raad van Overleg,
welke zou moeten dienen om de Directie
bij te staan, gelijk de heer Engelberting
voorstond, had de minister geen pricipieel
bezwaar, maar o.m. in verband met de taak
van de Zuiderzeeraad zouden er zich nog
wel problemen voordoen. Intussen was de
regering bereid om het denkbeeld van die
afgevaardigde in overweging te nemen en
eventueel ook om het voor te leggen aan
de Zuiderzeeraad. Vrijdag voortzetting van
dit debat.
Vanavond en Zaterdagavond na zonsondergang zal er ook nog - na de training
voor de Grote Prijs van Nederland - geronk zijn van automotoren op het circuit van
Zandvoort. Dan zal namelijk een openlucht-voorstelling worden gegeven van „De
Overmoedigen" (The Racers). De film is gebaseerd op de roman van de ex-coureur
Hans Ruesch. De coureur Graaf de Graffenried verleende zijn medewerking aan
deze Cinemascope-film. Zoals te begrijpen valt waren er nogal wat technische
J' Lf I, Wo 1 nirf Qr\rolf or-
problemen op te lossen voor wat betreft het stereophonisch geluid, de luidspreker
groepen en de lichtsterkte. De voorstellingen op het circuit beginnen om half tien.
Op de foto ziet men het projectiedoek van 160 vierkante meter voor de
pits van het circuit.
Donderdag heeft het Amsterdamse ge
meentelijk scheidsgerecht onder voorzit
terschap van prof. mr. W. G. Vegting, be
noemd door de gemeenteraad, een aanvang
gemaakt met de eerste vier zaken van de
64 stakers, die door het gemeentebestuur
naar aanleiding van de stakingen van het
trampersoneel, het personeel van publieke
werken en van het gasbedrijf zijn ontslagen.
Tegen dit ontslag was o.a. de eerste kla
ger, wiens zaak Donderdag behandeld werd.
de 60-jarige pontschipper M. Huisman, die
een 28-jarige staat van dienst heeft, bij het
scheidsgerecht in beroep gegaan. Dit
scheidsgerecht telt behalve de voorzitter
nog vier leden, twee aangewezen door de
ambtenarenorganisaties de heer G. van
der Houve en mr. G. Baas en twee door
B. en W. van Amsterdam de heer A. de
Bruyn en ir. D. W. Gerritsen. Aan een
aparte tafel zat de gemachtigde voor B. en
W., mr. C. Ensing. De verdachte werd bij
gestaan door de voorzitter van de A.B.V.A.
(Algemene Bond van Ambtenaren, aange
sloten bij het N.V.V.), de heer S. Bonn, die
eveneens aan een aparte tafel zijn plaats
had.
In de eerste zaak werd van beide zijden,
dus zowel door de verdediger van de klager
ais door de gemachtigde van B. cn W., uit
voerig over de achtergronden van de sta
king gesproken. In dat opzicht zal deze
eerste behandeling dus afwijken van de
63 volgende, want naar verwacht mag wor-
den', zullen partijen zich dan beperken tot
I de persoonlijke détails.
De heer Bonn betoogde, dat iemand die
doorwerkte geen „maffer", maar „kerel"
was bij deze staking. Voor doorwerken
tegen de wil van de vele collega-ambtena
ren in, was naar zijn mening moed nodig.
„Die moed heeft Huisman echter niet op
kunnen brengen," vervolgde hij. „Hij is
meegesleurd in de golf van zg. solidariteit
van vals sentiment. Een paar uren, waarin
hij zichzelf verloor, dreigen hem nu nood
lottig te worden. Hij is met ontslag te
zwaar gestraft." Hij verzocht het scheids
gerecht niét om Huisman geheel vrij te
pleiten, doch om B. en W. te adviseren
straf, echter een andere dan ontslag, even
tueel met voorwaardelijk ontslag en dan
met de maximum proeftijd van drie jaren.
De belangen en het standpun: van B. en
W. werden vervolgens uiteengezet door de
gemachtigde van het gemeentebestuur, mr.
C. Ensing. Deze sprak over de tragiek van
de staking. De beslissing om '54 der .-ta
kers te ontslaan, is dan ook de gemeente
raad zeer aan het hart gegaan, doch zij
was volstrekt onvermijdelijk ter wille van
de toekomstige gang van zaken, terwille
van het algemeen belang. Mr. Ensing me
moreerde alle waarschuwingen, die B. en
W. tijdens de stakingsdagen bekend heb
ben gemaakt, waaruit duidelijk te verstaan
was, dat het gemeentebestuur deze zaak
ernstig opnam, en niet met zich wilde U ten
spotten. De ontslagen thans weer intrekken
zou ernstig afbreuk doen aan het gevoerd
beleid. De stakers zijn tenslotte ambtena
ren, die geheel uit eigen vrije wil in dienst
van de gemeente zijn gaan werken. Niette
min zijn zij met hun catastrophale actie
begonnen. Daarmede hebben zij volgons
mr. Ensing hun plicht schromelijk verzaakt
Ten aanzien van de heer Huisman was mr.
Ensing geneigd aan te nemen, dat hi.i niet
zo zeer voor de druk van zijn mede-stakers
was gezwicht, doch eerder zich daaraan
gaarne blootgesteld. Mr. Ensing verzocht
dan ook het scheidsgerecht het door Huis
man tegen zijn ontslag ingestelde beroep
ongegrond te verklaren.
Na re- en dupliek deelde de voorzitter
tot besluit van deze eerste zaak mede. dat
de uitspraak op een later tijdstip zal wor
den gedaan. Daarna volgde de behande
ling van nog drie zaken, die tegen de
kraandxijver-electricien A. A. Stegenga
van Haven- en Handelsinrichtingen, de 37-
jarige dekknecht der veerponten T. Twigt
en de 27-jarige dekknecht G. W. van der
Meer. De eerste werd verdedigd door de
heer L. Mok, de twee laatsten beiden door
de heer C. Baatenburg de Jong. De behan
deling dezer zaken zal nog lange tijd vor
deren. Tegen de beslissing van het scheids
gerecht bestaat zoals bekend moge
lijkheid van hoger beroep bij de Centrale
hem te'straffen met een onvoorwaardelijke Raad van Beroep te Utrecht.
's-Grnvenhao-e: Notarieel examen: A. J.
Stalpers. Haarlem (2e gedeelte): C. F. J.
van de- Va!k. "s Gravenhaee (le gedeelte);
R. J. Slaopen. Groningen (2e gedeelte).
leiden: cand'daafsexamen psychologie:
'""ei. M. van Es te Den Haag: mej. S. C. M.
Beentaran te Leiden en de heren mr. A.
van Vpure te Wassenaar en F. C. van der
Werff te Den Haag. Gepromoveerd is tot
doctor in de 'et-eren en wijsbegeerte op
nfWsehr'ft ..Remnants of Han law"
de heer A. F P. Hnlsewe. geboren te Ber-
'iin-Ghar'nttenburg en thans wonende te
Leiden. De nhbmotie geschiedde cum lande.
Rotterdam: Nederlandse Economische Ho
geschool. candidaafsexamen: mei. H. J. Go-
ris. Den Haag en de heren P. Th. M. Geul,
Schiedam: P. Kiewie' de Jonge, Rotterdam:
Hendrobudianto. Rotterdam; H. G. Snijder,
Rotterdam: R. Tisnn Soenranto. Rotterdam:
W. A Erath. Den Haag: So^kandar, Rotter
dam en N vnn Unef, Rotterdam.
A**»5*»rdam: Gemeente Universiteit: be
vorderd mot lof tot doctor in de wis- en
natuurkunde op proefschrift getiteld: ..Het
speetp'm van neodvnium, structuur. Zee-
man-eféfet -n isotooieverschuiving" de heer
P. F A. K'inkenberg. geboren te Amster
dam Bevorderd tot doctor in de wis- en
natuurkunde op nroefsebrift getiteld: Nu-
elear snectroseooic investigations of some
isotonec of caesium, lead and mercury" do
heer G T T,,::"h. v->n in Amsterdam, en
nn r>r.-„fCf,t-,.:?( r-r,n ood"i"7ick vail
dp i-itnsn-rrm.r I-, 'n •ar.-nzn" de heer C.
Ke'dpr iTo'im-pp te sterdam.
Doctoraalexamen F.n"?'s: -T. W. G van
Alphcn iGouda) cn T. C. van Meurs 'Heem
stede). Doeforaal-examen scheikunde: W. G.
Gel'ing. Amsterdam. Doctoraal examen
aardkunde: P.. van Os. Amsterdam. Docto
raalexamen biologic- W. Companion. Am
sterdam. wis- en na
tuurkunde: -T F J. K'"'g-rs en W. .1 Ols-
man, Amsterdam.
Amsterdam: Gemeente Universiteit" Be
vorderd tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift getiteld: „Het voorkomen van
pleuropneumonie-achtige organismen bij de
mens" mevrouw A. G. M. Huysmans-Evers,
geboren te Amsterdam. Doctoraalexamen
rechten: K. F. Scholten van Aschat. P.
Kremer en N J. P. Giltav Veth. Amster
dam. Doctoraalexamen ns,-'*h'Un«*;p" H van
Saane. Zaandam. <?n voor hp' candidaats-
examen usychologie: mej. F.. Leendertz.
mej. G. Schenk, mej. W. A. Ninaber. me.i.
E. Veltman, mej. C. E. J. Bertling, mej. E.
H. M. Cijfer, mej. C. van Gelder en de heer
J. Th. Bonnema, Amsterdam.
