Antwoord op Renate-mysterie
komt nu snel naderbij
CANM1S
'BuryersENR.
Bij IJmuidense Noordersluis wordt
op het goede weerbericht gewacht
1
Bunkerdorp in Zandvoort, ideaal
vacantieverbiijf voor 38 gezinnen
Goudbergingstoren klaar voor de expeditie
AVONDSTILTE
Wales Anthraciet
„Klein paradijs" bestaat tien jaar
„De SpaarnestatiT
DINSDAG 21 JUNI 1955
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
7
Bs. JOH. BRONSGEEST
H. Tuin overleden
PALACE
Bijzondere bijeenkomst
Herman Zaiss-comité
tot 30 Juni
11.15
„Seven Sisters" Wales
ƒ10.65
Burgerlijke Stand
van Haarlem
ALS EEN INDRUKWEKKENDE BRULBOEI ligt de 26
meter hoge stalen en betonnen bergingstoren, waarmee de
Coöperatieve Bergingsvereniging „Renate Leonhardt" 454
kistjes goud voor een waarde van 72 millioen gulden wil ber
gen uit het bij de Noorderhaaksgronden gezonken Duitse
stoomschip „Renate Leonhardt", thans in het Noordzeeka
naal bij de Noordersluis gereed voor de expeditie. Vrijdag
middag laat is het personeel van Hogeveens Machinefabrie
ken te Zaandam klaar gekomen met het storten van de 45
kubieke meter beton in de dubbele wanden van de toren en
voor de leider van het werk, de 52-jarige fruitteler P. Visser
uit Wijde Wormer de „goudvisser" is nu de tijd geko
men om voortdurend contact te houden met de meteorologen
van het KNMI te De Bilt. Begin volgende week kiest het
hulpschip bij de bergingspoging, een Hëlderse kotter, van
Nieuwediep uit zee om eerst een boei boven het wrak te
leggen en voorts moet men nog met het Loodswezen tot een
afspraak komen over de verlichting van de toren, wanneer
die boven het wrak staat. Is dat geschied en is er geduren
de vijf a zes dagen goed weer te verwachten, dan gaan bij
Visser de telefoontjes en telegrammen de deur uit. Naar het
personeel van Iloogeveen dat met de ex-stoker van de „Re
nate Leonhardt", de IJmuidenaar G. Wolf en zijn schoon
zoon, in de toren zal afdalen om naar de schat te graven;
naar de duikers Adriaanse en Van der Schans in Den I leider;
naar Bureau Wijsmuller, dat voor drie sleepboten zal zor
gen om de toren boven het wrak te brengen en naar de
schippers van de twee Ilelderse kotters, die als hulpschepen
zullen worden gebruikt. En bovendien kunnen al die ande
ren, die bij het omvangrijke bergingswerk zijn betrokken,
een berichtje uit Wijde Wormer tegemoet zien.
Voor de drie zeeslepers van Bureau
Wijsmuller zal het een reis worden van
ongeveer 32 mijl of 56 km. Men verwacht
met een vaart van twee a drie mijl te kun
nen slepen, zodat het transport van de
IJmuidense sluis uit naar het wrak nog
geruime tijd in beslag zal nemen. Zoals
links onderaan op de tekening is te zien,
steekt de toren tijdens het slepen nog een
flink stuk boven water uit. De diepgang
zal op dit moment 9.80 meter zijn De twee
watertanks zullen dan leeg zijn en zullen
pas vollopen, wanneer men boven het wrak
is aangekomen en de afsluiter onder in de
werkkamer is open gedraaid. Mocht het
weer onverwacht sterk veranderen, dan is
het altijd mogelijk de toren nog weg te
halen. De watertanks zullen leeggepompt
moeten worden, waarna de dichtstbijzijn
de haven, Den Ilelder moet worden opge
zocht. Is men evenwel met het doorbreken
van de vloer van de werkkamer begonnen,
dan is het niet meer zo eenvoudig het
werk te staken.
De heer Visser is daar echter niet bang
voor. Van wind of een kleine storm heeft
de toren volgens hem geen last. Ook de
stroming spreekt op deze plaats bijna geen
woord mee; de druk zou slechts twee ton
groot zijn. Uitsluitend de golfslag kan ge
vaarlijk zijn voor de bergingstoren. Maar
vier ankers en in de zeebodem van de
werkkamer uit geslagen palen moeten het
gevaarte voor omslaan behoeden.
liet goudschii
HET WRAK van de „Renate Leon
hardt", dat aan de Noordwestzijde van de
Noorderhaaksgronden op 23 Augustus
1917 op de zeebodem terecht kwam door
toedoen van een Engelse onderzeeboot,
ligt in de richting Noord-Oost en moet
nog aan boord hebben 800 ton cacaoboter,
rum, cokes en voorts juwelen.en 454 kist
jes goud van 37.5 kg per kistje. De heer
Visser heeft in de bijna twintig jaar, dat
hij al bezig is de berging voor te bereiden,
vele tekeningen en gegevens van het schip
verzameld. Met al de inlichtingen, die hij
van ex-opvarenden, van de werf, van de
assurantie en met duikers heeft bijeenge
kregen, heeft hij vastgesteld, dat op pre
cies 14.2 meter van de achtermast tussen
de brug en de schoorsteen een luik zit van
2.20 x 2.20 meter. Achter een wand van
het onder het luik gelegen ruim, moet de
goudvoorraad in een gang liggen. Maar
op het luik en het schip rust volgens de
heer Visser een laag klei van 3.5 meter.
Hierboven uit steekt nog vijf meter van
de achtermast, wat een mooi herkennings
punt is bij het plaatsbepalen tijdens het
neerlaten van de bergingstoren. De brug
staat niet meer op het wrak. Dit heeft de
heer Visser door peilingen kunnen vast
stellen. Ook de schoorsteen is er af en van
de voormast is ook niets teruggevonden.
Er blijven echter vragen over, wanneer
men dit alles van de heer Visser aanhoort.
We hebben die vragen gesteld. Hoe heeft
u door een kleilaag van 3.5 meter kunnen
peilen? De heer Visser glimlacht eens. En
wat heeft de Engelse torpedo voor schade
aangericht. Volgens verklaringen van Hel-
derse vissers zou het een treffer in de mid
scheeps zijn geweest. Misschien juist die
plek, waar het goud flonkert. En weer was
daar de strakke glimlach van de heer Vis
ser, met het gebaar: „Dat weet ik alleen"
en de woorden:: „Ik weet meer dan u
denkt".
Klei of slib
ER LIGT een kleilaag boven het wrak
en daar zet ik de toren boven op, zegt de
heer Visser, en hij gaat verder: ,,'t Is ste
vige klei, ik heb monsters genomen. Ik
heb daar gedoken, ben er beneden geweest
en heb het zelf ook geconstateerd".
Deskundigen betwijfelen echter ten zeer
ste of op deze plek een compacte kleilaag
ligt. Weliswaar ligt er op de 20meter-lijn
voor de Nederlandse kust op deze hoogte
bij Texel een kleibank van zes tot zeven
km, maar, zo zei een van deze deskundi
gen ons, het is onbegrijpelijk, dat een
schip als de „Renate Leonhardt" door een
kleilaag van drie en een halve meter zakt.
Ook een specialist op bergingsgebied gaf
ons dit te verstaan en wees daarbij op het
wrak van de J. P. Coen, dat al langer dan
tien jaar tussen de IJmuidense pieren op
een kleilaag van een halve meter rust
en weigert verder te zakken.
Wanneer men met deze stelling bij de
heer Visser komt, is daar weer zijn glim
lach. Hij peinst eens even, steekt de han
den in de broekzakken en tuurt naar zijn
gele klompen. „Kijk", zegt hij; „Toch is
dat heel eenvoudig. Die klei is in de loop
der jaren door de stroom rond dat schip
weggesleten en heeft tenslotte het wrak
bedekt".
Wanneer hier op het schip werkelijk klei
zou liggen, dan hebben de bergers de
wind mee. De heer Visser rekent daar op.
Een kleilaag laat namelijk beslist geen
water door en de bergers zouden na het
doorbreken van de bodem van de werk
kamer rustig kunnen spitten in de neer
gelaten segmenten. Wanneer de bergers
echter te maken krijgen met een mengsel
van slib en zand, dan wordt het werk in
de bergingstoren zeer riskant. Dit mengsel
van slib en zand zou gaan „lopen" en
voor de heer Visser betekent dit het wer
ken in de werkkamer met overdruk. De
werkkamer kan hiervoor worden afgeslo
ten; een luchtcompressor staat in de toren
opgesteld.
Maar het werken onder een druk van
drie en een half atmosfeer vraagt gerouti
neerde caissonarbeiders, die gewend zijn
dit werk te doen. Lang is het bij deze druk
niet uit te houden en er zou daarom in de
werkkamer in ploegen gewerkt moeten
worden. Wanneer de bergers in het schip
zijn doorgedrongen hoeven zij in geen ge
val op klei te rekenen. Specialisten op ber
gingsgebied hebben ons verzekerd, dat een
wrak vervuld raakt van slib en zand. Slib
en zand, dat altijd loopt en beweegt en dat
door de kleinste kieren binnenloopt en
doordringt. Het ligt dus voor de hand dat
HUiPSCH I o
AAN-EN AFVOER LUCHT
1ICHTAOÖRE6A&T
EN LUCHrcO"0REi5OU
in de toren met overdruk moet worden ge
werkt.
Boven het wr.k
MAAR GOED, we zullen de meningen
van de door ons geraadpleegde deskundi
gen verder laten rusten en in alle ver
trouwen het bergingsplan van P. Visser
aan de hand van de tekening verduidelij
ken.
De bergingstoren is aan de onderzijde
achttien meter in middellijn, de werkka
mer heeft een middellijn van 8 meter en
is 2.75 meter hoog en de schacht van het
platvorm naar de werkkamer is niet min
der dan 23 meter lang. Langs de trap in
deze schacht dalen de bergers in de toren
af. Rond de schacht zijn verschillende ka
mers gebouwd, die van de zee zijn geschei
den door een dubbele stalen wand, gevuld
met beton. De bovenste kamer bevat de
installatie voor het electrisch licht, de
luchtcompressor, de radio-apparatuur en
voorts verschillende bij het graafwerk be
nodigde instrumenten. Daaronder ligt de
ronde kamer, waarin het onderkomen voor
de bergers is gebouwd. Deze kamer is door
middel van een vluchtschacht verbonden
met de werkkamer. Deze vluchtschacht,
die gebruikt kan worden, wanneer het be
neden overhoopt spaak mocht lopen, loopt
door twee watertanks. Deze tanks laat men
bij het neerlaten van de toren boven het
wrak vol lopen via de afsluiter in de werk
kamer. Ook het onderkomen van de be
manning en de kamer voor de diverse ap
paraten zijn door trappen en een luik met
elkaar verbonden. Van de bovenste kamer
uit kan men via de schacht naar boven en
naar beneden.
Wanneer de vier ankers zijn uitge
bracht en de toren (op precies 14.20 meter
van de achtermast....) op de zeebodem
staat, wordt het tijd voor de bergers, die
via twee pijpen van verse lucht worden
voorzien, om de 96 peilgaten in de beton
nen bodem van de werkkamer een voor
een te openen. Door peilingen moet men al
dus aan de weet te komen, waar de vier
meter lange en twee meter brede buizen
met een vijzel in de zeebodem moeten
worden gedrukt. Deze buis moet namelijk
uitkomen in het luik van 2.20 x 2.20 me
ter. De peilgaten bestaan uit stalen potten,
die voorzien zijn van afsluiters. Door de
stalen potten worden na het aftasten sta
len palen gedrukt om de bergingstoren
stevig te verankeren. Ook de opstaande
rand aan de onderzijde van de toren helpt
hieraan mee.
Horizontale tunnel
HEEFT MEN de plek boven het luik ge
vonden (men heeft in de werkkamer
slechts zes meter speling) dan wordt de
ADVERTENTIE
GROTE KERK - GROTE MARKT
Woensdagavond 22 .Juni 88.45 uur
Spreker:
Organist: KLAAS BOLT.
In de ouderdom van 59 jaar is te Haar
lem overleden de heer H. Tuin, die vele
jaren de leiding heeft gehad van een
schildersbedrijf en zijn krachten gegeven
heeft aan organisaties op allerlei gebied.
Hij maakte deel uit van het bestuur va.*
de Vereniging van Schilderspatroons in
Haarlem en omstreken (afdeling van de
Nederlandse Schilderspatroonsbond) en
was lid van de Sehadecommissie Haarlem.
Veel heeft de heer Tuin gedaan voor de
Harmonie Crescendo waarvan hij de laat
ste jaren voorzitter was. Ruim veertig jaar
is hij lid van het corps geweest. Zijn be
langstelling ging niet alleen uit naar zijn
eigen vereniging, maar ook naar het Haar
lemse muziekleven in het algemeen.
Als voorzitter van de Woningstichting
„Ons Belang" heeft de heer Tuin veel ge
daan in het belang van de volkshuisvesting.
De laatste jaren namen de werkzaam
heden toe nadat in Haarlem-Oost vele wo
ningen door de vereniging zijn gebouwd.
Ook was de thans overledene een propa
gandist van het weldadigheidsfonds „Het
Schemerlampje". De heer Tuin is werk
zaam geweest in diverse functies en zijn
heengaan zal in vele kringen betreurd
worden.
Vrijdagmiddag om halfeen zal zijn
stoffelijk overschot op de Noorderbegraaf-
plaats aan de Vergierdeweg ter aarde wor
den besteld.
ADVERTENTIE
Vrijd. a.s.
Üfè'MAN Dt£Ml£SW/&r
Op deze foto loas de bergingstoren nog in
aanbouw. Het platform wordt aangebracht.
betonbodem voor een gedeelte weggehakt
en zakt het eerste segment door een rub
beren ring in de kleibodem. De andere
ringen worden hieraan gelast en worden
eveneens in de zeebodem weggedrukt. Het
beton binnen de buis kan vervolgens bij A
(zie tekening) geheel verwijderd worden
en dan kan worden begonnen met het weg-
spitten van 17 kubieke meter klei. Deze
klei wordt in de werkkamer in kisten op
geslagen om tijd te besparen.
Zijn de bergers zover, dat zij met deze
ongeveer 6.5 meter lange buis in het schip
zijn doorgedrongen en daarna stuiten, dan
moeten zij een gat in deze buis maken om
horizontaal verder te gaan. Er wordt ver
volgens po een houten schot gestoten en
daarachter ligt weer een stalen schot. Dit
laatste hoeft echter niet gepasseerd te wor
den. Tussen beide schotten moet namelijk
het goud liggen.
De deskundiger., die van het pim op de
hoogte zijn, achten T*e MêSJSS v-n cieze
horinzcntale tunnel, die oen gos£o bekis
ting nodig heeft, de grootste moeilijkheid.
Vooral omdat de heer Visser zeker niet
met harde klei, maar met zand en s'ib
krijgt te maken. De afstand tussen houten
en stalen schot is 1.89 meter en in deze
gang zullen naar twee zijden bekistingen
aangebracht kunnen worden om bij het
goud te komen. De segmenten hiervoor
worden in de werkkamer in elkaar gelast.
De heer Visser is niet van plan te zuigen,
omdat de bodem hierdoor in beweging
wordt gebracht. Hij wil dit zoveel mogelijk
vermijden.
ADVERTENTIE
VOOR ZOVER onze inlichtingen reikten - de bergers bewaren een zo groot mogelijke
geheimhouding en laten niemand op de toren toe - was het mogelijk deze tekening
samen te stellen. Voor een verklaring van het werken met deze bergingstoren
verwijzen we naar het nevenstaande artikel.
„Is het Gods bedoeling, dat wij ziek zijn"
was de vraag, die aan twee medici was
voorgelegd tijdens een bijzondere bijeen
komst in de Begijnhofkapel te Haarlem,
welke was voorbereid door het Inter
kerkelijk Evangelisatie Comité voorheen
Hermann Zaiss Comité. Beiden beantwoord
de de vraag ontkennend.
Mejuffrouw dokter C. H. Beerman de
Roos, kinderarts te Rotterdam, merkte in
haar inleiding op, dat artsen niet altijd ter
stond een specalist willen consulteren. Zij
wil de patiënten echter steeds verwijzen
naar Jezus Christus, de grote speciaist, om
dat Hij altijd bereid is de zieken te ontmoe
ten. Vroeger heeft men gedacht, dat de
wetenschap steeds een grotere vlucht zou
nemen en dat men eindelijk het punt zal
bereiken, waardoor het mogelijk zal zijn
alle zieken te genezen. Spreekster meende,
dat deze gedachte niet geheel juist is. De
wetenschap blijft natuurlijk van belang,
maar van nog meer belang is het, dat zie
ken zich tot Jezus wenden. Deze weigert
niemand om te genezen, hetgeen ook uit de
Bijbel blijkt. Ook is het Gods bedoeling
niet, dat de mensen ziek zijn. Zij vertelde
vele genezingen meegemaakt te hebben en
sprak de wens uit, dat de medicus ook open
staat voor het woord van God.
Dr. S. T. Heidema, zenuwarts te Rotter
dam, zeide eveneens, dat het de bedoeling
van God niet is, dat wij ziek zijn. Toch stui
ten artsen altijd op die vraag, want er is
zoveel ellende ontstaan door ziekte. De re
den is, dat de mens zondig is. Er bestaat
een nauw verband tussen hot zich onttrek
ken aan Gods wetten en het ziek zijn. Spre
ker besprak Psalm 23 en beval het lezen
aan, speciaal aan zieken, omdat er zoveel
uit te leren valt. Dr. Heidema noemde een
aantal getuigenissen van eigen patiënten,
die genezen zijn dank zij het feit, dat zij
bereid waren zich te wenden tot de Oppcr-
ste-geneesheer. God wil de zieleen genezen,
maar dan moeten zij geloven in Jezus
Christus en zich volledig aan Hem over
geven.
De heer Fr. Stroethoff, directeur van
„Het heil des volks", sprak een slotwoord,
waarin hij opmerkte, dat het verheugend
was dat steeds meer doktoren contact op
nemen met de in den lande gevestigde co-
mité's; het aantal doktoren is groter dan
liet getal predikanten. Tenslotte werd er
met de zieken gebeden.
In de Rotte gevallen en verdronken is
de achtjarige Leendert J. Osman uit de
ADVERTENTIE
VOORJAARSPR13ZEN
„Victorious" Wales
(super kwaliteit)
afm. 20/30 (III)
(le soort)
afm. 20/30 (III)
Ook alle andere soorten en afmetingen.
Op aanvraag zenden wij gaarne onze
volledige prijscourant.
ALLEEN-VERKOOP:
Brandstoffenhandel
H'anneer men tien jaar geleden tegen iemand gezegd zou hebben, dat hij de komende
tien jaar gedoemd zou zijn. de zomermaanden in een bunker te moeten doorbren
gen, dan zou dit vooruitzicht niet erg aanlokkelijk zijn geweest. Er zijn echter men
sen gevonden, die voor geen geld ter wereld dit „Kleine Paradijs", zoals men thans
ccn aantal bunkers noemt, zouden willen missen. Zij leven in de gemeente Zand
voort en elk jaar opnieuw kijken zij uit naar het ogenblik, dat zij bun bunker weer
zullen kunnen betrekken, hetgeen op 1 Mei het geval is. En zij zien met angst en
vrees het ogenblik van de 31ste Augustus weer naderen, het tijdstip, waarop zij hun
bunker weer voor een normaal huis in de grote stad moeten gaan ruilen.
Fr. Varkenmarkt G10 (Spaarne bij Viaduct)
Telefoon 14164 en 13904
HAARLEM, 20 Juni 1955
ONDERTROUWD: 20 Juni, J. A. Roelofs
en N Bakkens; W. Chr. Langenberg en A.
M. van Allena; A. F. van Duffelen en G. J
Blankvoort; Th. J. Kouwenboven «m .S.
Herder; D. Abink en R. Erenstein.
GEHUWD:
P. Kloos.
Achter het KostveWoren Wandelpark,
diep verscholen in de duinen, liggen deze
bunkers. Overblijfselen van de „Atlantic
Wall" waar eens de Duitsers een onderko
men vonden. Logge, betonnen gevaarten,
acht en dertig in totaal. Een kleine neder-
zitting was het, zoals er zovele waren in
de oorlogstijd in onze duinen.
Deze bouwwerken hadden toen maar
weinig gerief, er waren geen ramen, want
alles was berekend op hechtheid en veilig
heid. Toen kwam de bevrijding, de Duitsers
trokken weg, maar de bunkers bleven. De
trek naar duin en strand werd spoedig
weer groot, ja groter dan ooit tevoren,
want te lang had men dit moeten missen,
de bunkers werden ontdekt en bij de heer
sende woningnood door velen als ideale on
derkomens beschouwd.
Zo ging het ook met de 38 bunkers, ge
legen achter het Kostverloren wandelpark
cn juist deze werden meer dan de andere
begeerd, omdat zij lagen temidden van een
uitermate fraai duinterrein dat toebehoor
de aan de familie Quarles van Ufford, van
wie dus ook de daarop gebouwde bunkers
waren.
Het duurde niet lang, of alle bunkers
werden bewoond. Men trok er zonder meer
in en wie het eerst er bezit van had geno
men, meende daarop alle rechten te kun
nen laten gelden.
Klachten
Maar het duurde niet lang of de behui
zing gaf aanleiding tot vele klachten. Er
was gebrék aan elke hygiëne en bovendien
ontstonden er uit zedelijk oogpunt niet te
verantwoorden toestanden. De Zandvoortse
politie stelde een onderzoek in. bracht rap
port uit ann B. cn W. en hot gevolg was,
dat de goeden mot de kwaden moesten
leiden, want de bunkers werden ontruimd,
waarbij men zich op het zgn. „Keten-be
sluit" beriep.
Doch hiermee was de zaak niet afgedaan,
want men had de smaak van het bewonen
van deze bunkers te pakken, enkele fami
lies stelden zich in verbinding met Jhr. P.
Quarles van Ufford. die op zijn beurt over
leg pleegde met het Zandvoortse gemeente
bestuur en men besloot deze bunkers niet op
tt blazen of te doen verdwijnen op andere
wijze, doch als vacantie-verblijf tr laten
voortbestaan, mits aan bepaalde voorwaar
den zou worden voldaan.
Het kostte de heer Quarles geen moeite,
gegadigden te vinden. Voor een lage prijs,
namelijk f 25 voor het gehele seizoen, van
I Mei tot 1 September mochten de. bunkers
bewoond worden. De gemeente zorgde voor
een waterleiding en liet enkele toiletge
bouwtjes neerzetten. De bewoners dienden
ervoor te zorgen, dat hun zomerverblijven
voldeden aan de eisen, die bouw- en wo
ningtoezicht stelt aan door gezinnen te be
wonen gebouwen.
Zo trokken de nieuwe bewoners aan het
werk. Men groef de hunkers gedeeltelijk in
en bouwde aan de voorzijde aan beide kan
ten een schuin aflopend éénsteens muurtje,
waardoor men een leuk terrasje verkreeg.
Met enorm veel moeite en inspanning werd
de voorzijde gedeeltelijk weggebroken. Men
plaatste daarin oen normale deur, een
groot raamkozijn met dubbele openslaande
ramen, inwendig werd de zaak geheel ge
moderniseerd. van buiten en van binnen
gewit en zo verkreeg men een miniatuur
landhuisje waarvan slechts de voorzijde
zichtbaar bleef, terwijl de rest van het ge
bouw werd ingegraven.
Reglementen
Het is een grote familie geworden, sa
mengesteld uit ruim honderd mannen, vrou
wen en kinderen, die hier elk seizoen op
nieuw komen wonen. Er is geen vereniging,
maar wel een sterke onderlinge band. Er
zijn ook reglementen, waaraan men zich
streng houdt, want overtreding zou uitwij
zing kunnen betekenen en men kan zich
niets orgers voorstellen
Dankbaar is men en uitermate tevreden.
Dankbaar voor de tien jaren, die men hier
hoeft mogen doorbrengen en omdat nu het
liende seizoen wordt beleefd, wil men deze
dankbaarheid gaan uiten jegens de wel
doeners die dit mogelijk maakten. Op Za
terdag 2 Juli houdt men een feestelijke bij
eenkomst des middags om drie uur en tij
dens deze bijeenkomst zal men jhr. P. Quar
les van Ul'ford huldigen voor diens initia
tief om het verblijf in deze voormalige bun
kers mogelijk te maken en het Zandvoortse
gemeentebestuur voor de medewerking die
hierbij werd verleend.
Het zal een spontane dankbaarheids-
uiting worden van deze kleine gemeenschap,
die van klein tot groot behoefte gevoelt
hiertoe over te gaan.
Het „klein paradijsder bunkers
20 Juni, G. Chr. Tolmeijer en
BEVALLEN van een zoon: 16 Juni, R.
BoermaKobes; 18 Juni, C. E. Ransijnvan
Egmond; L. HennekeSteenkamp, 2 z.; G.
A. AilingHulsbergen; A. K. Janssen
Smit; A. ZondervanKrax; 19 Juni, K. Wie-
dijk—Borger; J. TierieBakels; L. C. M. van
Rooijen—de Beer; 20 Juni, C. J. van de
BeekBakker.
BEVALLEN van een dochter: 18 Juni, A.
C. M. RiswickWesselink; M. C. d' Hane
van Bruggen: 19 Juni, A. M. C. de Loor
van Saase; C. W. GeerlingsLourenburg; A.
K. BeijerPeters; G. M. Roest—Pérukel, 2 d.
OVERLEDEN: 17 Juni, B. J. Beringen. 58
j., Madoerastraat; 18 Juni, D. Willemse
Bosma, 78 j.. Preside t Steijnstraat; A. A. de
KeizerStals, 21 j.. Weltevredenplein; W.
Kruijsenaar, 87 j., Bilderdijkstraat; 19 Juni,
M. C. OldenburgerHeemskerk. 85 j„ Jans-
Eerste reserve Boezemstraat in Rotterdam, weg; J. Kosterman, 81 j., 2e Theemsstraat.
