Haarlem's Dagblad | 1955 | 26 juli 1955 | pagina 6

Bobet - na pech door Gaul verslagen
in gele trui in Pyreneeën-étappe

Van Est zakte van zevende
naar de veertiende plaats

._Clownt|e Rick

r^\

mh

De schimmen
van het duister

Klassementen

Spannend slot van
vierde testmatch

RDZ door zege op
DWT kampioen

4

Jeugdtournooi „Haarlem'"

Kalm begin

Voortgezet duel

Engelsen moeten vandaag
nog 365 runs maken

Persoonlijk kampioenschap
dammen Noordholland

V oor wedstrij den
Nederlands
schaakkampioenschap

De waterpolocompetitie

Voor de kinderen

Y

FEUILLETON

door Boilleau Narcejac

DINSDAG 26 JULI 1955

Zondag 31 Juli houdt de HKC „Haar
lem" een driekamp tussen jeugdtwaalf-
tallen van Haarlem, Roda (Westzaan) en
Sport Vereent (Santpoort). Dit toumooi
heeft plaats op 'het gemeentelijk sportter
rein aan de Van Oosten de Bruymstraat,
van negen tot twaalf uur.

Op de top van de Peyresourde heeft Louison Bobet de gele trui veroverd op zyn
ploeggenoot Antonin Rolland, die het veelbegeerde tricot sedert Metz met een
wyze leider in het individueel klassement werd met ere heeft gedragen. Velen
onderbreking van een dag in Thonon-les-Bains, toen Wim van Est op verrassende
hadden verwacht dat Bobet zijn beslissende aanval zou doen in de tweede Pyreneeën-
étappe, waarin de Tourmalet en de Aubisque zyn opgenomen, maar de zeer aggres-
sieve Bobet wenste niet te wachten. Hy trappelde in de vroege morgenuren aan
de start in Toulouse van ongeduld om weg te gaan: de toppen van de Pyreneeën
wenkten van heel verre in een Ioodzwarte onweerslucht en al heeft Bobet in de
afgelopen jaren gewoonlyk op zijn specifieke terrein, de Alpen en dan nog in het
bijzonder de Isoard, de gezonde basis voor zyn overwinning gelegd, nu dit jaar
de Ronde van Frankrijk in omgekeerde richting wordt gereden, moest hij op
de Aspin en de Peyresourde de rangschikking voor Parijs reeds bepalen. Dat heeft
hy meesterlijk gedaan, want hij liet de zich overigens verwoed verdedigende Rolland
met ruime marge achter zich en bovendien behaalde hy nog tijdwinst op zijn
andere concurrenten, op de Italiaan Fornara, en op de Belg Brankart. Bobet faalde
niet, mentaal noch lichamelijk, maar zijn band liet hem 12 km van St. Gaudens
in de steek. Op dit ogenblik reed hij tezamen met Charly Gaul, eveneens in de
Alpen de held van de bergen, die de toppen van de Aspin en de Peyresourde als
eerste had bereikt, maar in de afdaling van de laatste berg door de beter
dalende Bobet was ingehaald. Twaalf kilometer voor de finish moest Bobet afstappen
en zijn band oppompen. Gaul ging alleen door en Bobet kon hem niet meer be
reiken. En toen Bobet voor de tweede maal moest afstappen om een nieuwe band
om te leggen, was zyn lot, het niet winnen van de étappe, bezegeld. Gaul kwam
als eerste binnen, niet op dezelfde overtuigende wijze zoals hij in Briancon was
gearriveerd, maar niettemin als triomfator van een der moeilijkste en langste
étappes van de Tour. De jury beloonde hem met 64 punten terecht met de prys voor
de meest strijdlustige renner van de étappe.

Vijf km. van de top, toen Gaul als een
zame bergbeklimmer op de Peyresourde
een voorsprong had van ongeveer 2 min.,
was Bobet weggelopen van zijn concurren
ten, van Fornara, van Brankart, van Lo-
rono, van Coletto, van de jeugdige en voor
treffelijk rijdende Zwitser Bovay. Dit ge
beurde na een tactische manoeuvre van
Géminiani, waardoor er na een flitsende
demarrage van Bobet plotseling een gat
viel.

Op de Aspin had de favoriet 1 min. 45

De uitslag van de zeventiende étappe b
van Toulouse naar Saint Gaudens luidt: 3
1. Gaul (gemengde ploeg) 7 uur 31 min. R
31 sec. 2. L. Bobet (Fr.) 7.32.55. 3. Astrua ,b
(It.) 7.34.49. 4. Ockers (Belg.) z.t. 5. Lo- X
rono (Sp.) z.t. 6. Géminiani (Fr.) z.t. 7.
Brankart (Belg) z.t. 8. Coletto(It.) 7.34.54.
9. Bovay (Zwits.) z.t. 10. Fornara (It.)
7.34.57. 11. Rolland (Fr.) 7.40.26. 12.
Quentin (West) z.t. 13. De Bruyne (Belg.)
z.t. 14. Pezzi (It.) z.t. 15. Robinson (En
geland) z.t. 16. Nolten z.t. 17. Impanis
(Belg.) z.t. 18, Agut (Zuid West) z.t. 19.
Bauvin (Noord Oost Centraal) z.t. 20 J.
Bobet (Fr.) z.t. 22. Van Breenen z.t. 26.
De Groot z.t. 27. Wagtmans z.t. 57. Van
Est 8 uur 2 min. 16 sec. 70. Hinsen 8 uur
14 min. 59 sec.

De Spanjaard Gelabert staakte de
strijd. Huber (Zwitserland) was niet ge
start.

Het algemeen klassement luidt thans:
1. Louis Bobet (Fr.) 102.37. 2. Rolland
(Fr.) 102.40.08. 3. Fornara (It.) 102.40.57. 8
4. Gaul (gemengde ploeg) 102.44.13. 5. H
Brankart (België) 102.45.15. 6. Géminiani
(Fr.) 102.46.51. 7. Astrua (It.) 102.47.15. 8. 8
Vitetta (Zuid Oost) 102.53.54. 9. Ockers
(België) 102.56.36. 10. Close (België)
102.58.49. 11. Quentin (West) 103.02.16. 12. 8
Mahé (Fr.) 103.02.36. 13. Colette (It.)
103.08.05. 14. Van Est 103.14.48. 15. Im- X
panis (België) 103.15.08. 16. Jean Bobet 3
(Fr.) 103.15.19. 17. Wagtmans 103.26.02. g
18. De Bruyne (België) 103.31.40. 19. Bau
vin (N.O.C.) 103.41.50. 20. Lorono (Sp.)
103.47.32. 23. Nolten 103.54.38. 27. Van
Breenen 104.07.29. 28. De Groot 104.09.40.
37. Hinsen 104.30.41.

Het algemeen klassement voor de
grote Bergprijs luidt: 1. Gaul (gemengde
ploeg) 65 pnt. 2. Louison Bobet (Fr.) 53
pnt. 3. Brankart (België) 32 pnt. 4. Gela
bert (Sp.) 31 pnt. 5. Astrua (It.) 25 pnt.
6. Fornara (It.) 24 pnt. 7. Nolten 22 pnt.

8. Scodeller (N.O.C.) 18 pnt. 9. Coletto
(It.) 17 pnt. 10. Lorono (Sp.) 16 pnt.

Het algemeen ploegenklassement
luidt: 1. Frankrijk 305.33.48. 2. Italië
306.17.10. 3. België 307.24.20. 4. Nederland
308.18.12. 5. N.O.C. 308.54.33. 6. Spanje
309.31.14. 7. Zuid Oost 310.20.59. 8. West
310.43.38. 9. Zwitserland 310.57.17. 10.
Gemengde ploeg 311.13.32. 11. Ile de
France 311.30.01.

Het algemeen puntenklassement is als
volgt: 1. Ockers (Belg.) 263 pnt. 2. Poblet R
(Sp.) 298 pnt. 3. Wagtmans 308 pnt. 4. r'
Van Est 318 pnt. 5. Rolland (Fr.) 381 pnt.
6. Bauvin (N.O.C.) 385 pnt. 7. De Bruyne
(Belg.) 473 pnt. 8. Fantini (It.) 491 pnt.

9. Schneider (Gem. ploeg) 496 pnt. 10.
Monti (It.) 514 pnt. 21. Nolten 687 pnt.

>^xx>orxxxxxx>ocococxx>

sec. tijdwinst op Rolland behaald, niet vol
doende voor de verovering van de gele trui,
want het verschil bedroeg immer nog
steeds 4 min. 53 sec. Maar op de Peyre
sourde was er reeds een tijdverschil van
6 min. 30 sec. tussen Bobet en Rolland en
bij de aankomst in St. Goudens was de
winst van Bobet nog groter geworden.

Reeds in de rit naar Avignon, toen Bobet
étappewinnaar werd na de beklimming van
de Ventoux, was het iedereen opgevallen,
dat het groepje naaste concurrenten van
hem, de Italianen Fornara, Astrua en Co
letto en ook Brankart, geen seconde van
hun achterstand op Bobet konden goedma
ken. En zo is het in de eerste Pyreneeën-
étappe ook gebeurd. Op de top van de Pey
resourde had Bobet een voorsprong van 1
min. 50 sec. op Lorono, Astrua, Brankart,
Géminiani, Coletto en nog iets meer op de
sterk rijdende Ockers, op Bovey en For
nara. De chronometers in St. Gaudens
drukten een tijdsverschil van 1 min. 54 sec.
af tussen Bobet en het groepje Astrua-
Brankart.

Ondanks het tweemaal afstappen van
Bobet waren de achtervolgers er dus niet
in geslaagd om gedurende bijna 60 km. af
dalen en vlakke weg ook maar iets van hun
achterstand goed te maken. Bedroeg het
verschil tussen Bobet en Fornara in Tou
louse 1 min. 25 sec. in het algemeen klas
sement, in St. Gauderis was'de Winst vah
Bobet gestegen tot 3 min. 57 sec.

De grote verliezer, in deze étappe was
zeker niet Rolland, ook niet Fornara,
Astrua of Brankart, maar Wim van Est, die
reeds bij de beklimming van de Aspin
moest lossen en over buikkrampen klaagde.
Aan de finish, waar hij met een achter
stand van meer dan een half uur op de
winnaar Gaul op de uitslagenlijst werd
geschreven, vroeg hij zich wat verontwaar
digd af: waarom liet Pellenaars mij niet
ophalen door twee ploeggenoten? Tenslotte
stond ik toch het best geklasseerd van alle
Nederlanders, op de 7e plaats en boven
dien als tweede in de rangschikking voor
de groene trui. Wagtmans werd toch ook
geholpen, toen hij het best geplaatst stond?

De eerste 112 km gebeurde er niets. Al
leen Gelabert staakte de strijd. Maar in
Lannemazan, de eerste ravitaillerings-
plaats, was Bobet de eerste, die zijn voed-
selzakje greep en die een strategisch gun
stige positie zocht. Het décor was veran
derd, in meer dan één opzicht. De bergen
kwamen in zicht en het weer was in gun
stige zin omgeslagen. Bij de eerste de beste
klim, de slechts 490 meter hoge maar vin
nige col de Rosse du Haillo, waren er al
achterblijvers, o.a. Hinsen.

Het was niet Bobet die de strijd uitlokte.
Die eer eiste Siguenza van de lie de France
ploeg voor zich op. Hij kreeg de Zwitser
Hollenstein mee, maar 20 km voor de uit
de Tourgeschiedenis vermaarde Aspin was
het tweetal ingehaald door het Luxem
burgse klimfenomeen Gaul, die hen ook
meteen voorbijsnel de.

Dat was het critieke moment in de race
en misschien ook wel in de tour. Want
toen moest Bobet, die in het algemeen
klassement slechts een kleine tien minuten
vóór stond op Gaul, wel maatregelen ne
men. Maar hij wilde toch wel even wach
ten, want de top van de Aspin ligt op 1489
meter hoogte. En al vormen de dichte den
nenbossen lommerrijke lanen daar door
heen, het was toch een warm karwei en
sterke rivalen kleefden aan het wiel van
de favoriet van alle Fransen.

Bobet (links) en Gaul, gefotografeerd op 20 km. voor de finish van de zeventiende
étappe - aan het einde waarvan Bobet de gele trui en Gaul de étappe
overwinning wachtte. (Telefoto)

Op deze pashoogte ging de Spanjaard
Lorono twee min. 45 sec. na Gaul voorbij.
Op 2 min. 50 sec. volgde Bobet met aan
zijn wiel Astrua, Brankart en Géminiani,
Daarna kwam op drie min. 17 sec. een
groepje, bestaande uit Bovay, Anzile, For
nara, Mahé en Van Genechten. Op 4 min.
een kleine formatie met als eerste Neder
landerDaan de Groot, die zijn lessen

van de Ronde van Italië ter harte bleek
te hebben genomen en voorts Nolten.

Op ruim 4J/2 minuut passeerde Wagt
mans in gezelschap van de gele trui-dra
ger Rolland, en niet ver daarachter Van
Est, die een lekke band had gehad, maar
overigens zeer moeilijk draaide.

!9eETAPPE PALI-BORDEAUX-27JULI 195 KM

Officieel berekende gemiddelde snelheid 40 km-.p.t!

20eET. B0RDEAUX-P0ITIERS-28JULI243 KM"
Officieel berekende gemiddelde snelheid 3 6 km. p. u

Hinsen was al ver achterop geraakt.

Op de sterk dalende, maar goed gepla
veide weg naar Arreau, het dieptepunt
tussen de Aspin en de onmiddellijk vol
gende 20 km lange stijging naar de Pey
resourde, eveneens een berg van de twee
de categorie, deed zich de volgende her
groepering voor: op kop Gaul, op 3*/2 mi
nuut de groep Bobet, waarin zaten de Ita
lianen Coletto, Fornara en Astrua, de
Fransen Géminiani en Mahé, de Belgen
Brankart en Ockers, de Spanjaard Lorono
en verder Anzile van de N.O.C.-ploeg.

Vyf kilometer voor de door de duizen
den supporters en honderden geparkeerde
automobielen nauwelijks toegankelijke
top van de Peyresourde ontdeed Bobet
zich met werkelijk grote overmacht van
zijn belagers. En hy smaakte de voldoe
ning op de pashoogte nog slechts 1 min. 55
sec. achterstand op de soepel draaiende
Gaul te hebben. Verder luidde de volg
orde: op 3 min. 45 sec. Lorono, Astrua,
Brankart en Géminiani, op 4 min. Coletto,
Ockers, Bovay en Fornara, op 6 min. Nol
ten, Mahé en Anzile en op 8 min. 25 sec.
een kleine groep met onder anderen Van
Breenen en De Groot. Wagtmans zat ne
gen minuten achter Gaul, Van Est en Hin
sen waren nog verder achter.

In de daarna volgende afdaling toonde
Bobet niet alleen zijn klasse maar ook zijn
moed. Bij Le Pont de Cazaux, toen 218 km
waren afgelegd, kreeg hij de bedachtzamer
dalende Gaul te pakken. Hij had de ach
tervolging schitterend gewonnen. Daarmee
was echter het duel tussen hem en Gaul
nog niet afgelopen. Met nog 34 km en de
kleine eventueel beslissende Col de Boche
voor de boeg, begon een nieuw gevecht
met als inzet de étappe-zege. En die zou
ongetwijfeld voor de als sprinter veel ge-
routineerder Bobet zijn geweest, als 12 km
voor de finish de lucht niet gedeeltelijk uit
zijn achterband was weggevloeid.

Bobet trachtte eerst met behulp van zijn
gonfleur de zaak te redden. Toen dat niet
ging moest hij een andere band omleggen.
Dat oponthoud kon hij ook in een nieuwe
vertwijfelde achtervolgingsrace niet meer
goed maken. Hij bereikte bijna lVfe minuut
na Gaul de eindstreep op het druk be
zochte autocircuit te St. Gaudens, Niet
temin een prestatie, die hem de gele trui
in zijn bezit bracht.

Nolten, die van beide bergen zeer sterk
was gedaald, klasseerde zich vandaag als
eerste Nederlander op de zestiende plaats.
Van Breenen, die zijn vorm voelt terug
komen, werd 22ste. Hy was het ook, die de
moeilijke klimmende Wagtmans, tezamen
met de energieke en in voortreffelijke
conditie verkerende Daan de Groot, over
de moeilijkheden van de laatste tientallen
kilometers had heengeholpen. Hinsen
kwam als laatste renner van het deelne
mersveld aan de controle.

Engeland stond op de voorlaatste dag
van de vierde testmatch tegen Zuid-Afrika
voor de taak om in 8 uur 481 runs te moe
ten scoren om de overwinning te behalen.
Aan het einde van de dag hadden zij nog
een achterstand van 365 runs met 8 wickets
van de tweede innings in handen. De Zuid-
Afrikanen maakten in de tweede innings
de 500 vol voordat zjj all out gingen en de
Engelsen, die in de serie van 5 matches met
21 de leiding hebben, stonden op 115 voor
twee aan het einde van de dag. Na de eer
ste innings hadden de Engelsen met 20 runs
voorgestaan met een totaal van 191 tegen
Zuid-Afrika 171.

Een fraaie innings van 116 n. o. van En-
dean opende voor de springbokken de weg
naar hun totaal van 500. Hij weerstond de
Engelse aanval gedurende 4 uur en sloeg
16 vieren. Endean was de eerste batsman
die in deze innings een century haalde; Za
terdag had McGlew 133 gescoord.

De ongeveer 36.000 toeschouwers zagen
de Zuid-Afrikanen bij prachtig cricketweer
hun positie steeds meer versterken. Of
schoon zij soms wat langzaam scoorden,
namen zij geen enkel risico en Engeland
moest om elk wicket vechten. De linkse
spinbowler Wardle deed prachtig werk en
eindigde met de beste cijfers: vier wickets
voor 100 runs.

De start aan bat was minder gelukkig.
De ploeg verloor Lowson nadat hij slechts
3 runs had gescoord en Graveny verdween
voor 59. Maar May met 47 n. o. en Insole
met 30 n. o. gaven het Engelse team weer
hoop voor de volgende dag.

Het scoringsbord ziet er als volgt uit:
Tweede innings: Zuid-Afrika begon Maan
dagmorgen met 341 voor vijf.

Endean not out 116

Wait c Mclntyre b Lock 32

Mansell lbw b Bailey 1

Tayfield lbw b Statham 14

Heine b Bailey 10

Adcock b Bailey 6

Extra's -19

Totaal 500

Het zesde wicket viel op 387 en verder op
400, 439 en 468. Bowlingcijfers Engeland:

Statham 40 10 129 2

Loader 29 9 67 0

Bailey 40.5 11 97 3

Wardle 57 22 100 4

Lock 42 13 88 1

Tweede innings Engeland:

Lowson b Goddard 0

Graveney c McLean b Tayfield 36

May not out 47

Insole not out 30

Extra's 2

Totaal voor twee wickets 115

De wickets vielen op 3 en 59
Bowlingcijfers:

Heine 14 2 33 0

Goddard 16 10 24 1

Tayfield 19 6 46 1

Mansell 2 1 10 0

Aan de demi-finale om het persoonlijk
kampioenschap van Noordholland 1955
zullen de volgende spelers deelnemen: W.
F. v. d. Sluis, P. van Heerde, M. R. C.
Stahlberg, A. den Doop, W. H. Beeke, O.
van Dijk en J. H. Ansems, (allen uit Am
sterdam), B. Dukel en T. Postma (beiden
uit IJmuiden), Aebe de Jong en H. van
Berk (beiden uit Haarlem); H. Willemse
uit Heemstede en C. v. d. Himst uit Cas-
tricum.

Het gehele tournooi wordt gespeeld op
de weekeinden in Amsterdam en Haarlem
en wel in „Het Schaakhuis", Dr. Henri
Polaklaan en „Die Raeckse", Raaks.

De uitslagen vam de zesde ronde van de
voorwedstrijden voor het Nederlandse
schaakkampioenschap luiden: dr. J. T. Ba-
rendxegt-C. B. van den Berg Va'A; C.
Orbaan-J. H. van de Pol 'A; D. 't Hart-
L. Prins 01J. Visser-P. A. Hoogendoom
afgebroken; drs. J. G. Karper-da-, ir. J. C.
Scheffer afgebroken.

De stand luidt na de zesde ronde: 1 en 2
dr. J. T. Barendregt en C. Orbaan ieder

4 Yi punt uit 6 pai-tijen; 3. C. B. van den
Berg 4 uit 5; 4. L. Prins 4 punten uit 6;

5 en 6 dr. ir. J. C. Scheffer en P. A. Hoo
gendoom 2 punten en 1 afgebroken partij
uit 5; 7. J. Visser 2 punten en 1 afgeba-o-
ken partij uit 6; 8 en9 J. H. van de Pol
en E. van der Wolk 2 punten uit 5; 10. J. G.
Karper 0 punten en 2 afgebroken partijen
uit 5; 11. D. 't Hart 0 punten en 1 afge
broken partij uit 6.

Voor de competitie KNZB werden Maan
dagavond in de zweminrichting aan de
Houtvaart in Haarlem twee wedstrijden
gespeeld. De dames van DWT moesten met
drievier de eer aan de Rotterdamse da
mes van R.D.Z. laten. De heren van DWT
versloegen Neptunus uit Zaandam met
vijféén.

Dat het in de wedstrijd DWTRDZ,
tweede klasse C dames, zou spannen, was
is voorzien.RDZ moest winnen om beslag
te leggen op de kampioenstitel. Vooral in
de eerste helft kwamen de RDZ-dames
geregeld voor het DWT-doel. Nadat er
enkele aanvallen waren afgeslagen kwam
Annie Goetzee door de DWT-verdediging
heen (nuleen). Nadat enige DWT-aan-
vallen op niets waren uitgelopen, kwam
RDZ wederom voor het DWT-doel. Paula
van Bruggen maakte een fout en werd het
water uitgezonden. RDZ buitte de verkre
gen speelstersmeerderheid goed uit; Annie
't Mannetje zwom zich vrij en schoot in.
In de tweede helft kwamen de DWT-
dames er beter in. Tot driemaal toe schoot
Paula van Bruggen raak en de DWT-ach-
terstand was dus omgezet in een drie
twee voorsprong.

Door terugspelen in de DWT- achter
hoede werd de tijd gei-ekt, waarop de
scheidsrechter een vrije worp aan RDZ
toekende. Hieruit werd een RDZ-aanval
opgebouwd. Do Turkenburg verdedigde te
zwaar en moest de kant op waarna RDZ
scoorde (driedrie). In de strijd om het
winnende doelpunt ging het fel toe en kort
voor het einde kwam door een zware fout
in de DWT-verdediging de RDZ-overwin-
ning tot stand.

DWTNeptunus

Hierna bond DWT de strijd aan tegen
Neptunus uit Zaandam in de tweede klasse
heren. De DWT-verdediging ving de Nep-
tunus-aanvallen goed op. Uit een voorzet
van Frons Roozekrans kreeg DWT door
Molenaar het initiatief. Uit goede combi
naties bracht Fons Roozekrans de DWT-
voorsprong op drienul. Toen verkreeg
DWT een spelersmeerderheid, waarmede
de rust inging. Na de hei-vatting werd de
Neptunus-verdediging uit elkaar gespeeld
en Molenaar maakte er viernul van. Na
een overtreding van Tholen kwam DWT
met een speler minder in het veld te lig
gen, DWT bleef echter in de aanval. Maar
toen maakte Fons Roozekrans een fout na
dat reeds voor een overtreding gefloten
was en hij moest Tholen volgen. In de
strijd van vijf tegen-zeven moest DWT uit
eindelijk zwichten en Zwart bracht een
Neptunus-aanval tot een goed einde. Ten
slotte verkreeg DWT een spelersmeerder
heid waaruit Fons Roozekrans de DWT-
o ver winning op vijféén bracht.

Nou, de jongens vonden Pilon's huisje prachtig opgeknaptZe liepen overal rond

en bewonderden het nieuwe behang en het schilderwerk.

„Het ziet er net uit, of je in 'n heel nieuw huis woont, Pilon!", vond Rick.

Pilon lachte trots. Ja, hijzelf vond ook, dat hij al dat werk niet voor niets had gedaan.

„Ik ga thee zetten, jongens", zei hij. „En ik vind, dat we het vernieuwde huis maar

eens moesten vieren. Weet je watik tracteer, jongens; wie van jullie gaat even

gevulde koeken halen in de bakkerswinkel?"

„Dat doe ik wel even!", bood Bunkie aan.

Pilon gaf hem geld en Bunkie liep naar het pleintje, waar de bakker woonde. Dat
wist hij nog wel, want hij had er vaak brood gehaald, toen ze 't vorige jaar in hun
boshutje kampeerden in de vacantie.

„Zo, beste jongen", lachte de dikke bakker. „Wat zal het zijn?"

„Zes gevulde koeken, asjeblieft", zei Bunkie. „Pilon tracteert!"

„Zo? Dan bof je", zei de bakker vrolijk. „Ik heb net verse koeken gebakken!"

(Les visages de l'ombre)

Uit het Frans vertaald

34)

Ik ga rusten. Ik heb behoefte aan wat
slaap.

Slapen! Alsof de slaap hem voortaan niet
ontzegd was! Maar hij moest hen op een
dwaalspoor brengen. Hij vond de deur,
deed een poging om zich om te draaien en
om te glimlachen. Een door de angst ver
starde glimlach. Hij verliet de kamer en
haastte zich door de gang. Oh, nu alleen
te zijn! Niet meer denken aan al die schan
de. Hij draaide zijn hoofd om, om te luis
teren. Hij meende iemand achter hem te
horen lopen. Neen, toch niet. Zij zouden
niet durven. Nog niet!

Hij ging snel zijn kamer binnen, draaide
de sleutel in het slot om en ging toen het
raam sluiten. 1-Ioe te weten of er niemand
in het vertrek was? Een ogenblik aarzelde
hij, wilde gaan zoeken in de hoek bij de
kast, onder de tafel, onder het bed. Maar

hij bedacht dat Clément Marceline aan het
helpen zou zijn bij het klaarmaken van het
avondmaal. Hij was dus werkelijk alleen.
Hij spoelde zijn gezicht af in de badkamer
en ging toen zonder zich afgedroogd te
hebben op zijn bed liggen. Hubert was
dus haar minnaar! Hij had het recht bij
Christiane binnen te komen wanneer hem
dat plezier deed. Hij was er, zuigend op zijn
dropjes, zich amuserend over de comedie,
die door zijn vriendin werd gespeeld. Hij
had alles gezien, alles gehoord. Misschien
had hij haar door middel van gebaren,
raad gegevenToch had Christiane ge
huild. Dat was iets wat zeker was. En als
Hubert er eens niet was geweest? Kom nu!
Ze kon net zo goed huilen als jokken, dat
was alles. Sedert hoelang bereidden zij hun
slag ai voor? Sinds Hubert, voorgesteld;
Door Christiane, in de zaak was gekomen?
Sedert het ongeluk? Hoe het te weten te
komen? En hij had niets geraden. Hij
meende dat zij koel, egoïstisch, hebzuchtig
was. En dan, met Hubert.

Hermantier rolde heen en weer in zijn
bed. Iedere nieuwe gedachte kwelde hem
meer. Hij was de smekende echtgenoot ge
weest. Hubert, met zijn handen in zijn zak
ken, luisterde naar zijn klagen, zijn be
loften, zijn zwakke protesten vol liefde.
Die beklagenswaardige vent, die hij vroe
ger, toen hij zijn ogen nog had, verpletterd
zou hebben, had zich deze wraak geoor
loofd. Het was om je dood te lachen! Mijn
arme Hermantier! Jij die zo trots was op
je kracht, op je succes. Jij die meende de

enige te zijn die wist hoe ver je kon gaan!
Jij, die je erop beroemde hen bang te
maken!

De oude Blanche had de waarheid ont
dekt; daarom had men haar weggejaagd;
daarom wilde zij niet meer terugkomen.
Maar Clément wist het ook. En Marceline.
Wat zouden zij zich amuseren! Zelfs
Maxime

Neen. Dat niet. Maxime niet! Neen,
Maxime had het niet gegist.Herman
tier bleef op zijn buik doodstil liggen, ter
wijl zijn ene hand over de grond sleepte.
Maxime? Kalmpjes aan. Waarom Maxime
verdenken? Hij was uit vriendschap ge
komen. Men had hem waarschijnlijk ver
teld, dat zijn broer ernstig gewond was.
Maar van de rest, daarvan wist hij niets.
Anders zou hij alles onthuld hebben. Neen,

Maxime nietHij was op tijd gestorven.

Hij had dat geluk gehad.

Hermantier richtte zich op een elleboog
op en trok aan zijn boord. De lucht was
ranzig, drukkend, in dit gesloten vertrek.

Ik heb pijn, zuchtte Hermantier.

Maar hij was nog nieuwsgierig naar zijn
ongeluk; hij voelde de behoefte tot in het
diepst van het bedrog door te dringen.
Want Christiane had noodzakelijkerwijze
op heel wat andere manieren gelogen. Om
dat zij de vriendin van Hubert was, had
zij aan al zijn eisen toegegeven. De fabriek,
de bankrekening, alles was in andere han
den overgegaan. En dat was nog niet alles.
Zij hadden hem naar het landgoed ge
bracht om hem beter te kunnen uitscha

kelen. Misschien hadden zij zelfs wel ge
tracht zijn verstand in de war te brengen
door hem de woorden van Lauthier ver
keerd over te brengen. Hun listige plotse
linge zwijgen.... Hun geveinsd mede
lijden. En nu dat graf!

Als ik eens besloot naar Lyon terug
te keren, dacht Hermantier. Wat zouden zij
dan doen?

De vraag maakte hem zo in de war, dat
hij ging zitten en zijn hoofd in zijn over
elkaar geslagen armen verborg. Ja. Het
was voldoende dat hij besloot om te ver
trekken.Hoe zouden zij het aanleggen
om het te vei-hinderen? Maar, zelfs door
aan te nemen, dat hij er zich bij neerlegde,
hield hun plan geen steek. Zij waren ten
prooi aan de eerste de beste voorbijganger.
Als iemand de blinde in zijn tuin, op het
kerkhof zagzou de samenzwering uit
komen. Het schandaal zou losbarsten. Het
was onmogelijk aan te nemen, dat zij niet
hadden overwogen

Precies, besloot Hermantier. En daar
om is Hubert teruggekomen.

Want Hubert had er niet mogen zijn.
Normaliter had hij zich in Lyon moeten
bevinden. Waarom deze geheime terug
keer? Was Hubert wel werkelijk vertrok
ken of hadden zij alleen maar gedaan als
of? En zowel in het ene geval als in het
andere: waarom hield hij zich verborgen?

Hermantier kermde zonder zich te be
wegen. Ditmaal was de waai'heid onthuld,
op in het oog springende wijze. In het be
gin hadden Christiane en Hubert er waar

schijnlijk alleen maar over gedacht hem op
te sluiten. Maar de dood van Maxime had
hun plannen veranderd. En daar hij, Her
mantier, wettelijk dood was, behoefden zij
de burgerlijke stand nog slechts gelijk te
geven. Geen enkel risico. Een kuil in het
park. Een simpele formaliteit. Wie weet,
misschien zou alles voor het einde van de
avond voorbij zijn?

Hermantier stond op en stak een sigaret
op. Vooral zich niet belachelijk maken.
Hun dit laatste genoegen niet gunnen. Hij
ging opnieuw de badkamer binnen en waste
zich en kamde zijn haar. Toen bevoelde hij
de wijzers van de klok. Half acht. Over
enkele minuten zou men hem voor het eten
roepen. Hij opende het raam. Van geen
enkel belang nu. Zwaluwen scheerden over
het dak. De warme aarde rook naar hooi.
Hij verafschuwde Christiane niet, ten min
ste nog niet. Hubert? Hij zou hem willen
wurgen, maar Hubert zou zich pas mani
festeren op het ogenblik van toeslaan.
Leunend op de vensterbank scheen Her
mantier wat frisse lucht te scheppen.
Clément observeerde hem misschien vanuit
de tuin. Maar Clément kon zijn gedachten
niet lezen. Hermantier vroeg zich af of hoe
zij het zouden aanleggen. Hubert was vast
en zeker bang voor bloed. Christiane ver
langde ongetwijfeld naar het een of andere
plotselinge eind. Zij was wreed, maar te
goed opgevoed om'gemeen te zijn. Vergif
dus?

Dat was zij. Zoals iedere avond riep zij
hem onder aan de trap.

Ja, ik kom, riep Hermantier.

Hij zuchtte, liep langzaam het vertrek
door. Niemand zou het ooit weten! Dat was
het hardste. Hij ging de gang op. Waar be
vond Hubert zich? Verborg hij zich nog
altijd in de kamer van Christiane of liep
hij door het huis, op zijn tenen, nog altijd
volkomen correct in het zwart gekleed?
Hermantier begaf zich naar de trap. Achter
hem kraakte de vloer zachtjes. Het was
vandaag weer zo warm geweest! Trede na
trede daalde hij omlaag.

Aan tafel, zei Christiane. Je zult wel
honger hebben.

Haar stem klonk lief en innemend. Had
den zij zich niet met elkaar verzoend? Hij
ging zitten, met zijn rug naar de veranda.

Marceline heeft een koud maal klaar
gemaakt, vervolgde Christiane. Ik heb ge
dacht dat je dat wel prettiger zou vinden.

Zij belde.

MarcelineJe kunt opdoen.

HOOFDSTUK 11

Hubert _was er ongetwijfeld. En mis
schien Clément ook. Klaar om tussenbeide
te komen, het lichaam weg te dragen. „Ik
verlies mijn zelfbeheersing, dacht Herman
tier. Er zal in aanwezigheid van Christiane
niets gebeuren. Zij zou het niet kunnen
verdragen. Maar na de koffie, als ik alleen
zal zijn, dan

Wil je niet nog een beetje sla? vroeg
Christiane.

Neen, dank je wel.

Heb je geen trek?

(Wordt vervolgd).