Splitsing in Zuid-Afrika lijkt
economisch een onmogelijkheid
Industrie is de smeltkroes
voor blank en zwart
DE BEST
GEMENGDE
HALF ZWARE
SHAG!
Uitkomst
Andrews
Agenda voor
Haarlem
Belgrado zaait in Oost-Europa
twijfel aan Marx en Lenin
Is volstrekte apartheidpractisch uitvoerbaar?
Aantal nieuwe sociale verschijnselen
kan niet voldoende verklaard worden
DONDERDAG 11 AUGUSTUS 1955
Vanwaar en waartoe?
Hoeveel en waarheen?
Brug over het Eemmeer
aanbesteed
Natie van opzichters
Steeds meer en beter
Geen beslissing in geding
tussen grossier en
FABO-kartel
Dagproductie in Juni
gedaald
Landelijke BB-week
van 17-24 September
&.t~
Maag en
ingewanden zijn
dikwijls eigenwijs
Canadian Pacific verkoopt
„Empress of Australia"
(Van onze reisredacteur
PRETORIA. „Wij zullen liever economische dan raciale zelfmoord plegen".
De vuist van de prominente Afrikaner journalist dreunde op tafel. „Wij zijn
bereid iedere prijs voor de verwezenlijking van de apartheid te betalen". Het
gesprek ging over het kernpunt, de practische maatstaf van de apartheid: is zij
economisch uitvoerbaar? Kan de Unie in de toekomst haar ideaal van een uit
eindelijke splitsing in „wit Zuid-Afrika" en „Bantoestan" een gezonde blanke en
een even levenskrachtige zwaret staat binnen haar grenzen verwezenlijken? Of
is het een wensdroom waarvan het nastreven tot economische ontwrichting van
het land zou voeren? Met de eventuele uitvoerbaarheid staat of valt veel van de
morele rechtvaardigheid van het huidige apartheidsbeleid.
Ik heb gesprekken zonder tal gevoerd met industriëlen, mijneigenaars, landbouw
deskundigen, ambtenaren, sociologen en economen over de vraag die voor de
politieke toekomst van de Unie van beslissend belang is: „Wat zal het zijn: apart
heid, de industriële en agrarische ontwikkeling van de reservaten dus tot een
Bantoestan, dat het overgrote deel van de zwarte bevolking tot een eigen tehuis
zou kunnen dienen, öf economische integratie, het door zovelen gevreesde proces
van steeds hechter verweving der blanke en zwarte bevolkingsgroepen in hel
economische leven van Zuid-Afrika dat uiteindelijk tot maatschappelijke gelijk
stelling moet leiden?"
WAT ZIJN DE FEITEN? Gedurende de
afgelopen vijfentwintig, maar vooral in de
laatste vijftien jaar, heeft Zuid-Afrika een
verbluffend snelle industriële ontwikke
ling doorgemaakt. Ik citeer premier Stry-
dom: „Industrie is thans het levensbloed
van de Unie. In 1953 droeg de industrie
meer bij tot het nationale inkomen dan
landbouw, visserij, bosbouw en mijnwezen
tezamen. Waar in 1925 de industrie voor
vijfentachtig millioen pond sterling produ
ceerde, daar zal zij in 1955 ruim vijftien
honderd millioen pond. voor haar rekening
nemen."
Zelfs goud, zo lang de rijkdom van Zuid-
Afrika, is ruimschoots voorbijgestreefd, de
industrie draagt twee keer zoveel tot het
nationale inkomen bij als de mijnbouw.
Waar haalt deze industrie haar arbeiders
vandaan? Wel, waarin 1939 slechts 175.000
niet-blanken in de industrie werkten, zijn
het er thans 700.000. Sterker nog, tijdens
zeven jaar apartheidsbeleid van de natio
nalistische regering is het percentage niet-
blanke arbeiders in de industrie van 62 tot
72 gestegen. Industrie is het levensbloed
van de Unie, het levensbloed van de in
dustrie is gekleurde arbeid.
WAAR KOMT DEZE ARBEID VAN
DAAN? De grote trek naar de stedelijke
gebieden komt uit de zwarte reservaten en
van het blanke platteland. Een gedeelte
van deze Bantoe-arbeiders zün „trekarbei
ders," die op gezette tijden naar hun in de
reservaten achtergebleven gezinnen terug
keren, de steeds groeiende rest is voor goed
verstedelijkt. Dat proces heet economische
integratie. Is 't omkeerbaar, kan men van
de omelette weer eieren maken? Er zijn
twee hoofdpunten, die voor de beantwoor
ding van deze vraag beslissend zijn: Kun
nen de reservaten zo ver ontwikkeld wor
den dat zij niet alleen de huidige Bantoe-
bevolking maar ook haar natuurlijke aan
was kunnen dragen? en zal blank Zuid-
Afrika het zonder zwarte arbeidskrachten
kunnen en willen stellen?
Om de eerste vraag te beantwoorden
heeft de Zuid-Afrikaanse regering vijf jaar
geleden een socio-economische commissie
ingesteld. Ik heb een lang onderhoud met
de voorzitter van deze commissie, prof.
Tomlinson, gehad. Hij bleek er van over
tuigd dat met een stevig aangepakt pro
gram de reservaten grondig ontwikkeld
kunnen worden. Hoewel zij slechts dertien
percent van het grondgebied van de Unie
zullen beslaan, is door gunstige ligging en
regenval hun agrarisch potentieel ruim het
dubbele. Verbetering van de landbouw
methoden zou zijns inziens ongeveer vier
millioen Bantoes daarin een agrarisch be
staan kunnen geven, de rest zou moeten
worden geïndustrialiseerd. Prof. Tomlinson
voorziet te dien einde openlegging van deze
achterlijke gebieden door wegen en spoor
wegen, ontwikkeling van energie-bronnen
en ontginning van delfstoffen. Hij acht
grootscheepse uitbreiding van lager, mid
delbaar, technisch en hoger onderwijs
noodzakelijk. Hij meent dat op staatskos
ten aangelegde en gebouwde industrie
terreinen en gebouwen op aantrekkelijke
voorwaarden beschikbaar moeten worden
gesteld en is van gevoelen dat deze indus
trie in Bantoe-handen moet komen. Het is
inmiddels algemeen bekend dat de minis
ter van Naturellenzaken, dr. Verwoerd,
voor industrieën in de reservaten hoege
naamd niets voelt. 1-Iij geeft de voorkeur
aan blanke industrieën op de randen der
reservaten, door trek-arbeid te voeden.
Op twee punten wilde prof. Tomlinson
mij hangende de publicatie van zijn
rapport nog geen uitsluitsel geven: de
geschatte staatsinvesteringen voor dit pro
gram en de minimum-bestaansbasis voor
de Bantoe in Bantoestan. Wel zei hij, dat
decentralisatie van de Zuid-Afrikaanse in
dustrie in ieder geval noodzakelijk zal
blijken, dat de reservaten om allerlei
redenen daarvoor het meest geschikt zijn
en dat wanneer zijn aanbevelingen zouden
worden aanvaard, dit plan ruwweg tegen
het einde van deze eeuw uitgevoerd kan
zijn.
Hoeveel Bantoes zouden deze gebieden
dan kunnen dragen? Het huidige aantal
van achtenhalf millioen. Hoeveel nieuwe
Bantoes zullen er tegen die tijd bijgekomen
De dienst der Zuiderzeewerken heeft
aanbesteed het bouwen van een brug over
het Eemmeer bij Harderwijk. Van de elf
inschrijvingen was de laagste die van de
firma J. de Boer te Bussum, met f 904.000,
en de hoogste die van de firma Christiani
en Nielsen te 's Gravenhage, met f 920.700.
andere drie gevallen groept de industrie
om de havens.
zijn? Vermoedelijk nogmaals acht millioen.
En waar zouden die dan heen moeten? „Ja,
zei prof. Tomlinson en hief de handen,
„naór de protectoraten misschien." Hij
doelde daarbij op Basoetoland, Beetsjoeana-
land en Zwaziland, de drie grote (en vrij
achterlijke) Britse protectoraten, die ge
deeltelijk binnen het gebied van de Unie
liggen en te zijner tijd aan de Unie over
gedragen behoren te worden.
Tezijnertijd. Voorlopig voelt de Britse
regering, die elders in Zwart-Afrika nog
zoveel goedgezindheid te winnen heeft, er
bijzonder weinig voor deze „beschermde
gebieden" aan de impopulaire regering van
de Unie „uit te leveren."
Welbeschouwd zou dus, zelfs als het
plan-Tomlinson wordt uitgevoerd, ja als
het uitvoerbaar zou blijken en als de
blanke bevolking de grote offers er voor
zou willen dragen, Zuid-Afrika onder al
deze „alzen" in het jaar tweeduizend nog
met een copie van het huidige probleem
van acht millioen Bantoe in de blanke ge
bieden zitten.
NU DE ANDERE VRAAG: Zal wit Zuid-
Afrika het zonder zwarte arbeidskrachten
kunnen en willen stellen?
Mogelijk, hoewel niet waarschijnlijk,
zullen blanke gezinnen afstand doen van
hun zwarte huisbedienden. Maar de land
bouw schreeuwt om zwarte arbeid en de
mijnen eveneens. Men moet daarbij niet
vergeten dat volgens veler mening de
Zuid-Afrikanen een „natie van opzichters"
zijn geworden. En zouden land- en mijn
bouw het nog met trek-arbeidérs afkunnen,
de industrie, die razend snel groeiende
industrie, kan het niet. Mechanisatie en
immigratie zouden uitkomst kunnen bren
gen, zeggen de apartheidstheoretici, maar
mechanisatie schept meer arbeidsgelegen
heid en de behoeften van iedere geschoolde
immigrant doen hetzelfde.
Bovendien wil het ras-bewuste Zuid-
Afrika liefst alleen immigranten uit Noord-
West—Europa, maar die worden steeds
minder happig omdat het thuis zo goed
gaat en omdat er andere aantrekkelijker
afzetgebieden voor hen zijn.
Verschuiving van bestaande industrieën
naar de grenzen van de reservaten dan?
Wel, de huidige industrie zetelt niet voor
de pret om Johannesburg, Durban, Kaap
stad en Port Elizabeth.
In Johannesburg, veruit het grootste in
dustriegebied, wordt zij vastgehouden door
de magneet van de goudmijnen, die steeds
weer opgeladen wordt door millioenen-
investeringen, rijke buit voor de secondaire
nijverheid: energie, kleding, transport,
machines, voedsel, bouwnijverhied. In de
De industrie heeft niet alleen steeds meer,
maar ook steeds betere arbeiders nodig.
Aan het verkwistende stelsel van de trek-
arbeid dat rampzalige snelle wisseling van
werkkring en derhalve voortdurende her
nieuwde en on-economische scholing met
zich brengt, zal een einde moeten komen.
Evenzo aan het verbod op geschoolde
arbeid door niet-blanken. Aan de slechte
sociale toestanden, aan het miserabel ver
voerssysteem over verre afstanden. Een
moderne efficiente industrie, die moet con
curreren op een wereldmarkt en die tijd
breekt aan voor Zuid-Arika kan niet
werken met een mokkende, onontwikkelde,
ongeschoolde man, die slecht gevoed, slecht
behuisd en zonder maatschappelijke zeker
heid is. Zij heeft een tevreden bekwame
werker nodig, die zijn vak verstaat en bij
dat vak blijft, die deel heeft aan gezonde
ontspanning, wiens toekomst verklonken is
aan het bedrijf dat het partijtje levensgeluk
van hem en zijn gezin verzekert.
Die industrie heeft nóg iets nodig: een
binnenlandse markt, waarop zij in moei
lijker tijden terug kan vallen. Aan de thans
op een bestaansminimum levende ander
half millioen Bantoes heeft zij weinig of
niets. Pas wanneer het levenspeil en de
productitviteit van de Bantoe omhoog ge
trokken worden, zal Zuid-Afrika de rijk
dommen kunnen ontginnen, aan de opper
vlakte waarvan het nu slechts krast. Om
al deze redenen wijzen de economische
tendenzen en het zijn sterke en vrijwel
onomkeerbare in de richting van die
gevreesde economische integratie. Met alle
maatschappelijke en politieke gevolgen van
dien!
De president van de rechtbank te Am
sterdam heeft geen termen aanwezig ge
acht te beslissen in het kort geding, dat
een grossier in tabaksartikelen, de heer
K. H. Bok uit Schagen, aanhangig had
gemaakt tegen de zes grootste fabrikan
ten in tabak, verenigd in het FABO-
kartel.
De grossier had de president schorsing
gevraagd van de uitspraak van de com
missie voor rechtspraak van dit kartel,
waarbij de grossier wegens overtreding
van de contractsbepalingen een boete van
f2000 was opgelegd, alsmede een korting
vermindering van 2 pet. gedurende een
half jaar. Hij was aldus gestraft door het
kartel omdat hij extra kortingen zou heb
ben verleend aan winkeliers, hetgeen in
strijd is met de bepalingen van het con
tract tussen het FABO-kartel en de gros
siers.
De president heeft de gevraagde schor
sing van de uitspraak der commissie tot
de gewone rechter in een uitgebreide ci
viele procedure uitspraak zou hebben ge
daan, geweigerd, omdat de commissie
reeds had toegezegd het innen van de boe
te op te schorten totdat deze uitspraak
zou zijn verkregen.
De grossier werd veroordeeld in de kos
ten van het geding.
Volgens een berekening van het Cen
traal Bureau voor de Statistiek bedroeg
op basis 1949 is 100 de algemene
productie-index in Juni (24 werkdagen)
159 tegen 147 in Mei (21 werkdagen). De
gemiddelde dagproductie daalde hierdoor
van 164 tot 156.
Enkele indexcijfers per bedrijfsklasse
luiden: bouwmaterialen en aardewerk 160
in Juni (144 in Mei), chemische nijver
heid 154 (138), leder en rubber 131 (116),
mijnbouw 109 (100), metaalnijverheid 206
(183), papierindustrie 181 (144) en gas,
electriciteit en water 143 (151).
ADVERTENTIE
Van onze correspondent in Parijs)
In Parijse diplomatieke kringen wordt
grote betekenis gehecht aan het artikel in
het Joegoslavische tijdschrift „Communist"
over de toekomstige samenwerking der
verschillende socialistische en communis
tische partijen in en buiten het Sovjet
blok, waarvan onze correspondent te We
nen reeds melding heeft gemaakt.
Aangezien deze beschouwing van de
hand is van Vlahovitsj, lid van het cen
trale comité van de communistische partij,
waarvan hij een vooraanstaand theoreticus
is, neemt men aan dat hij de gezichts
punten van president Tito en zijn naaste
omgeving tot uiting heeft gebracht. Er
wordt gezinspeeld op de oprichting van
wat men een nieuwe „socialistische inter
nationale" zou kunnen noemen. De schrij
ver kant zich tegen de „voogdij van een
enkel land over de arbeidersbewegingen
in de wereld".
Volgens het artikel zijn de Marxistisch-
Leninistische leerstellingen niet meer vol
doende om een verklaring te geven van
een aantal nieuwe verschijnselen in de
huidige sociale ontwikkeling. Anderzijds
„hebben de ontwikkeling van de atoom
energie en de snelle toeneming van pro
ductiemethoden tengevolge daarvan het
ontwikkelingsproces van de sociale pro
ductieve krachten en de socialistische
krachten ondersteboven geworpen". Vla
hovitsj meent, dat het beginsel, volgens
hetwelk de wereld in twee blokken (het
kapitalistische en het socialistische) is ver
deeld, terzijde gesteld moet worden.
Vlahovitsj verdedigt de stelling dat het
socialisme zich niet overal volgens dezelf
de lijnen behoeft te ontwikkelen en dat
ieder land naar nationale aard de eigen
vormen voor een toekomstige socialistische
staatsinrichting moet kunnen vinden. Daar
uit volgt dat straf-gedirigeerde centrale
bureaux als de Cominform uit de boze
zijn en dus moeten worden opgeheven. Van
ouds ligt hier de voornaamste tegenstelling
tussen de leiding in Joegoslavië en de
De industrie heeft vakmensen nodig, zoals deze zwarte textielarbeider
De Stichting Bescherming Bevolking
houdt ter inleiding en ter ondersteuning
van de najaarsactiviteiten van 17 tot en
met 24 September voor het gehele land een
BB-week. Deze zal door Prins Bernhard
met een radiorede worden ingeluid. Tijdens
deze week bieden congressen in Den Haag,
Utrecht, Arnhem en Rotterdam de gele
genheid de diverse facetten van de BB-
organisatie nader te belichten. Op deze bij
eenkomsten zal onder meer worden ge
sproken over de bouw van schuilplaatsen,
de bedrijfszelfbescherming en de taak van
de vrouw in de BB.
De Nederlandse vereniging van brand
weercommandanten houdt als onderdeel
van deze week haar tiende jaarvergade
ring in 's Hertogenbosch, waar de brand
weer haar 250-jarig bestaan herdenkt.
Aan deze algemene vergadering is een ex
positie verbonden.
Demonstraties en wedstrijden in het ge
hele land zullen de BB-week completeren.
Deze zullen gericht zijn op de werving
voor en de consolidatie van de organisatie.
De Amerikaanse poppen-
fabrikanten zijn indertijd in
een geprikkelde stemming ge
raakt en ze hadden er reden
voor ook. Hun president, te
gelijk president van alle Ame
rikanen, was in Genève na
het bezweren van politiek
wereldgevaar de stad inge-
dwaald en daarbij bekoord
geraakt door een charmant
product van de Zwitserse in
dustrie, namelijk de poppen.
De Zwitserse poppen hebben
een wijdverbreide faam. Zij
zijn naar nationale zede kleu
rig en overvloedig in de kleren
gestoken en met grote zorg
als echte kleine Zwitsersjes
uitgedost. Met de kaas, de
bergen en de koekoeksklokken
vormen zij om zo te zeggen
de Zwitserse nationale trots.
De Amerikaanse president
heeft zich de weelde van een
zwak ogenblik veroorloofd en
als een gewone tourist aan zijn
familieleden thuis een aardige
verrassing willen bereiden.
Hij heeft Zwitserse poppen
gekocht voor zijn kleinkinde
ren, niet beseffend dat hij
daarmee gevoelig op de Ame
rikaanse poppenfabrikanten-
tenen trapte.
Men kan er over redeneren
of niet ieder mens presi
dent dan wel grossier in
grutterswaren het recht
heeft waar ter wereld ook
wat ter wereld ook te kopen
voor zijn eigen geld, doch
men moet zich daarbij de
omstandigheden voorstellen,
waarin de Amerikaanse pop-
penmakers verkeren.
Het is namelijk een merk
waardig geval met die Ame
rikaanse industrie. Zij is al
tijd, op welk gebied ook, juist
één stapje voor bij alle an
dere industrieën, wat reden tot
een compliment zou moeten
heten. Als een Franse fabriek
een automatische eierklopper
maakt en daarmee trots als
een hond met zeven staarten
ter exposition tijgt, blijkt al
tijd dat een Amerikaanse firma
reeds met een automatische
eierklopper op de markt is die
ook de eieren vooraf nog auto
matisch pelt. In Europa is men
al zeer verheugd, wanneer
men een goede, degelijke gras-
maaimachine weet te maken,
doch in Amerika rust men niet
vooraleer men zulk een machi
ne heeft toegerust met een
electronisch oog, dat wel de
onkruidstengels afsnijdt, doch
vergeetmijnietjes spaart en in
het voorbijgaan snel een
scheutje water geeft.
Zo is het ook met de pop
pen gegaan.
In Zwitserland maakt men
al van oudsher poppen en
men ging daarbij met meer
liefde voor het uiterlijk
schoon dan met vernuft te
werk. In Amerika hebben de
fabrikanten er een eer in ge
steld, niet voortdurend met
een gewone pop op de markt
te komen, doch haar naarge
lang de ontwikkeling der me
chanische mogelijkheden te
vervolmaken. Zij hebben met
hun scherpe psychologische
kijk op de mensheid beseft,
dat aan een poppenmoedertje
van omtrent zeven niet de eis
tot grote verbeeldingskracht
mag worden gesteld1. Zo'n kind
staat in het ouderwetse en ge-
zapige Europa voor de onmen
selijke taak, dagelijks zijn fan
tasie tehulp te roepen om in
een samenstel van lappen en
ijzerdraad een levend en zor-
genbehoevend schepsel te zien.
Dat samenstel ligt in een wieg
je en doet verder niets dan lig
gen. De kleine moed'er moet
zich opwerken tot een verbeel
dingskracht, die het geval doet
leven, huilen, eten, slapen,
lachen en alles wat een zuige
ling gewend is te doen.
De Amerikaanse vernufte-
lingen zetten zich tot de ge
heimzinnige werkzaamheden,
die men daar „research" noemt
en waarvoor wij het armzalige
woord „onderzoek" hebben ge
vonden. Zij „ontwikkelden"
een pop, die niets meer aan de
fantasie overliet. Een pop van
plastic, dat het menselijke
vlees voortreffelijk nabijkomt,
een pop die de dekens van
haar wiegje schopt, een fles
leegtuttert, haar luiers nat
maakt, midden in de nacht een
uur lang huilt, koorts krijgt en
kan worden ingeënt.
Het is allemaal niet in een
handomdraai in orde gekomen.
Er is heel wat research voor
nodig geweest en er zijn tal
loze uitvindinkjes voor gedaan
moeten worden. Maar het re
sultaat is schitterend geweest
en de Amerikaanse pop staat
thans op een niveau, dat in
sommige gevallen door gewo
ne stervelingen nog niet eens
is bereikt.
Men kan zich de voldoening
der kinderen voorstellen, die
thans geen houten koppen
meer behoeven te wassen en
geen ellenlange spiraaldraden
meer uit het lichaam van hun
lievelingetjes zien tevoorschijn
krullen. De ontgoocheling der
houtwol heeft afgedaan. De
pop leeft méé.
En daar koopt die president
Zwitserse poppen. Na al dat
dure research en het inge
spannen werk, na al de uitvin
dingen en verbeteringen, na
het duurgekochte succes van
het Amerikaanse kunnen,
moeten de eerste kleinkinde
ren van het land opnieuw hun
in ruste zijnde fantasie in wer
king stellen om achter het
aangeklede Zwitserse gedrocht
tenminste de gestalte van een
mensenkind te zien schemeren.
Zij moeten met hun pop weer
doen alsóf. Alsof zij huilt, alsof
zij slaapt, alsof zij eet. Dat is
geen doen.
Zo is het protest van de
Amerikaanse fabrikanten te
begrijpen. Dat bij ons in Euro
pa de meeste kinderen nog
spelen met levenloze primitie
ven, stempelt hen als de ver
schoppelingen van een achter
gebleven gebied, doch daar
om behoeft een presidentieel
kleinkind nog niet terug te da
len naar het spel der oertijden
en zich vermaken met een stij
ve, aangeklede hark van por-
celein en watten.
Het merkwaardige bij dit
alles is echter, dat de Ameri
kaanse industrie nooit stilstaat
bij een verworven succes. Zij
streeft zichzelf steeds in onop
houdelijke ijver en vernuft
voorbij, nieuwe wegen force
rend naar volmaakter produc
ten. Nadat de Amerikaanse
poppenmoedertjes reeds ette
lijke jaren hun handen vol
hebben gehad aan hun lastige
poppen, die vele zorgen ver
eisten en nooit helemaal tevre
den waren, aangezien zij alles
wat zij konden ook ijverig
deden, is thans een vooruit
strevend Amerikaans speel
goedmaker op de markt geko
men met de allervolmaakste,
allernieuwste, allermooiste. Hij
heeft datgene gevonden, wat
een ware uitkomst voor alle
poppenbezitstertjes der Ver
enigde Staten moet heten. Hij
prijst zijn vinding ongeveer op
deze wijze aan:
„Poppenmoeders! Maakt uw
lieveling zijn luiers nat? Moet
ge hem driemaal daags een fles
geven? Maakt hij u 's nachts
wakker met zijn gehuil? Roept
hij om de haverklap Mamma?
Hebt ge hoge doktersrekenin
gen vanwege de koorts en de
inentingen? Dat is allemaal
voorbij! Onze nieuwste pop
zal u van die zorgen bevrijden!
Wij hebben een pop gecon
strueerd, die nooit huilt, nooit
eet, nooit verschoond behoeft
te worden, stokstijf blijft lig
gen waar ge haar neerlegt,
zich nooit beweegt en altijd
zonder enig toezicht kan. Een
pop waar ge geen kind aan
hebt."
Dat is een uitkomst. De
Amerikaanse industrie heeft
weer eens bewezen dat zij haar
tiid vooruit bliift. Er zal wel
heel wat research aan zijn
voorafgegaan.
Doch wie naarstig zoekt,
vindt altijd wat. J. L.
Sovjet-Unie, die zich beide op het Marxis
me beroepen.
Kremlin bekeerdV
„Le Monde" oppert in een hoofdartikel
de veronderstelling dat de nieuwe Sovjet
leiders, die in Belgrado een ophef maken
de knieval voor Tito maakten, zich tot dit
standpunt hebben bekeerd. Indien deze
lezing juist is, dan zal men met een in
grijpende wending in de verdere inter
nationale ontwikkeling rekening mogen
houden. Het beginsel van de vredelievende
„co-existentie" zou dan ook kunnen wor
den toegepast op het gebied der internatio
nale arbeidersbeweging en dat zou een
eerste stap kunnen betekenen naar de
vrede tussen de liberale (socialistische) en
orthodoxe (communistische) Marxistische
„broeder-vijanden" en wellicht naar een
herstel van de „eenheid aller proletariërs".
Ook de nationale verhoudingen, in het bij
zonder in landen met sterke communis
tische partijen zoals Frankrijk en Italië,
zouden op kortere of langere termijn de
weerslag van deze proletarische „new-
look" kunnen ondervinden.
Een volksfront-regering in Frankrijk en
Italië zou tot de mógelijkheden gaan be
horen.
Als veelzeggend teken is het artikel in
het Joegoslavische wetenschappelijke tijd
schrift van groot belang. Het kan een
aanwijzing vormen van de bereidheid van
het Kremlin om de lijnen van Genève veel
verder door te trekken en de opperheer
schappij over de communistische partijen
in het buitenland op te heffen.
ADVERTENTIE
Uw maag is maar erg klein, in ledige toe
stand niet langer dan uw hand en niet breder
dan twee vingers. Dag in dag uit wordt daar
3 kilo vocht en voedsel verwerkt. Als u dit
gevoelige orgaan overbelast of als hei in de
knel zit, bij zittend werk of door nauwe
kleding, kan het zijn taak niet meer behoor
lijk vervullen. Onverteerde voedselresten
hopen zich op in maag en ingewanden. Een
nare smaak en beslagen tong, hoofdpijn, een
loom en landerig gevoel - het zijn in 9 van de
10 gevallen noodsignalen van uw spijsver
tering. Neem direct Andrews bruisend Ge-
zondheidszout, twee lepeltjes op een glas
water, om maag en ingewanden een handje
te helpen. Want Andrews bevat - in smake
lijke en prettige vorm - de geneeskrachtige stof
fen die u nodig hebt om storingen in de spijs
vertering op te heffen.
Gun u geregeld 's morgens vroeg even tijd
voor een heerlijk bruisend glas Andrews.
Dan functionneert van binnen alles weer
vlot en gaat u met méér plezier aan het
werk. f. 1.65 per bus.
MONTREAL (United Press) Een woord
voerder van de Canadian "Pacific Lines
heeft verklaard dat de „Empress of Aus
tralia", de kleinste van de drie Transat
lantische lijnschepen van de Canadian Pa
cific 19.379 ton waarschijnlijk zal
worden verkocht wanneer de „Empress of
Britain" in dienst wordt gebracht. De
„Empress of Australia" is ruim twee jaar
geleden van de „French Line" overgeno
men en kwam in de plaats voor de „Em
press of Canada".
DONDERDAG 11 AUGUSTUS
De Waag, Spaanie-Damstraat: Leden van
het genootschap „Kunst zij ons Doel" expo
seren gedurende Augustus onder het motto
„Waag het erop" stadsgezichten en bloem-
stilleven. Dagelijks van 10—17 en Zondags
van 1317 uur. Lido: ,,A en C en de Mum
mie", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Zeebonken", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Houdini", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Jody en het Hertenjong", 14 jaar, 8.15 uur.
Cinema Palace: „Suzanne sliep hier", alle
leeft., 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Op de
Reeperbaan", alle leeft, 7 en 9.15 uur. Studio:
„V/onderman", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. LuxOr:
„Khyber Patrol", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Grote Markt, Vleeshal: Tentoonstelling
„Madame" van 10 tot 17.30 uur.
VRIJDAG 12 AUGUSTUS
De Waag, Spaarne-Damstraat: Leden van
het genootschap „Kunst zij ons Doel" expo
seren gedurende Augustus onder het motto
„Waag het erop" stadsgezichten en bloem-
stilleven. Dagelijks van 10—17 en Zondags
van 1317 uur. Frans Hals: „Kouwe drukte",
alle leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Duel
op de zeebodem", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „The great adventure", alle leeft.,
2.30 en 8.15 uur. Cinema Palace, „Peter Pan"
10.30 uur en „3 rings circus", 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Rembrandt: „Roman Holiday", alle
leeft., 10.30 uur en „Vera Cruz", 14 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: Vacantieprogram-
ma, 10.30 uur en „Wonderman", alle leeft.,
2.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: Montagne's Jeugd-
variété, 10.30 uur én „Modern Times", alle
leeft., 2, 7 en 9.15 uur. Lïdo: „De slaapwan
delaar", 14 jaar. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Grote
Markt. Vleeshal: Tentoonstelling „Madame"
van 10 tot 17.30 uur.
