ZE VEN DA GEN HAARLEM
„Jong Haarlem... vooruit!"
in nieuwe gedaante
Agenda voor
Haarlem
fgfl v. Empelen
KIITPFRS 'n txtaOtU!
Kees Verwey, modem schilder
Ben de Vries en zijn
uitzonderlijke „viool"
Van mensen era dingen
onder de Damiaatjes
Haarleoi
en
Grote vlucht van ontwikkelingswerk
noopte tot hechter organisatie
SLEUTEL WEG
Vioolbouwer Loerakker
,het uitzicht van de viool'
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Volleybalprogramma
Een klein pulletje bloemen
Bloemenmagazijn
WASSERIJ DUYN
Huize Het Manpad
onder natuursehoonwet
„De Reünie" twintig jaar
Voor bejaarden
Lancel-Couture
Vorstelijke poppen
Modeshow in
de Vleeshal
Joh. M. Schmidt werd
vandaag 75 jaar
Opstelwedstrijd van
Prov. Waterleidingbedrijf
ZATERDAG 8 OCTOBER 1955
Naar wij vernemen zal de stichting „Jong
Haarlem vooruit!", welke sinds de be
vrijding zulk een uitstekend werk doet met
haar veelsoortige ontwikkelingscursussen
voor de buitenschoolse jeugd, worden ge
reorganiseerd.
De activiteit van de stichting heeft zich
7,0 uitgebreid het vorig jaar waren er
1500 cursisten voor tachtig verschillende
cursussen dat het gewenst is het draag
vlak van de organisatie te verstevigen.
Daartoe is het allereerst nodig, dat een
directeur benoemd kan worden, die zijn
gehele tijd voor „Jong Haarlem.... voor
uit!" beschikbaar heeft. Reeds is de heer
J. L. Munnik, die in de afgelopen jaren de
stichting met grote toewijding heeft geleid,
in afwachting van de nieuwe situatie en
ter voorbereiding van het winterwerk van
zijn functie als hoofd van de Teylerschool
vrij gemaakt.
Intussen heeft de stichting zelf pas deze
zomer haar juridische grondslag gekregen,
daarvóór bestond zij eigenlijk formeel niet,
al werd elk jaar wel door de gemeenteraad
op haar naam subsidie verleend, het laatste
jaar nog zeventienduizend gulden, hetgeen
al heel wat meer is dan de vijfhonderd gul
den welke de Federatie van Jeugdwerkver
enigingen vóór de oorlog zou gekregen
hebben als het toenmalige College van Ge
deputeerde Staten zelfs die uitgave niet
nog te buitensporig had gevonden en van
de gemeentebegroting geschrapt.
De huidige stichting is uit de genoemde
Federatie voortgekomen. Dat was een log j
lichaam, dat nogal een samenraapsel van
organisaties omvatte.
Intussen was in de loop der jaren het
bestuur zo gedund, dat de reglementair
voorziene situatie intrad, waarin B. en W.
ADVERTENTIE
„DE SLEUTELSPECIALIST"
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
Belangrijke wedstrijden in
dames- en heren-hoofdklasse
Er staan voor komende week, zowel in de
dames- als voor de heren hoofdklasse, be
langrijke wedstrijden op het programma.
Maandag komen in het Krelagehuis de
herenploegen van HVS en Die Raeckse tegen
elkaar in het veld (8.30 uur). Door een
overwinning kan HVS reeds een belang
rijke puntenvoorsprong op Die Raeckse
nemen.
Voor Woensdag staat voor de dames
hoofdklasse de niet minder belangrijke
wedstrijd tussen de ploegen van Die Raeckse
en Velox op het rooster (8.00 uur). Krachts
verschil tussen beide ploegen bestaat er
vrijwel niet.
Het volledige programma voor Maandag
luidt:
Heren. Hoofdklasse: HVS—Die Raeckse,
le klasse: HVS 2—HBC. 2e klasse: Blinkert
—Haarlem 2. Raeckse 3—Rap. 2, PWN—
Raeckse 4. Boru—Velox 3. OVRA 2—GIOS
3, OSS—WIK, Gios 2—VVSH.
Dames, le klasse: Blinkert—MHBS. 2e
klasse: HVS 2Velox 3. HaarlemRaeckse
3. OVRA—Gios, HBC 2—PSVH 2, Gios—
Haarlem 3. AW 2—Gios 2, Sizo—VVSH,
OG 2SSO 2.
ADVERTENTIE
of een groter bloemstuk?
Het zal gewaardeerd warden
naarmate het opvalt door kunst
zinnige uitvoering.
Voor ware Bloemsierkunst
Binnenweg 18 - Tel. 3-80-80
Heemstede
ZATERDAG 8 OCTOBER
Studio: ..Notorious", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
1.uxor: „Papaveri", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Avontuur in Hongkong" 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Frans Hals: „Haven der Begeer
te", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Om het
goud der Inca's", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
„Cinema Palace. „Eskader 8 keert terug", 7
en 9.15 uur. Minerva: „Zeven broers zoeken
zeven meisjes", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Gejaagd door de wind", 14
jaar, 7 uur. Stadsschouwburg, 20 uur: Hoofd
stad Operette met „Hör' mein Lied. Violetta",
van Oscar Strauss. H.K.B., Tempeliersstraat,
15 uur: Judo-demonstraties door Zuid-Ko-
reaanse grootmeester.
ZONDAG 9 OCTOBER
Studio: „Russisch Ballet", alle leeft.. 11 u.
en „Notorious", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Papaveri", 18 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15
uur. Lido: „5 maanden in de Braz. wilder
nis", alle leeft., 11 uur en „Avontuur in
Hongkong", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Haven der Begeerte", 18 jaar,
2, 4.30, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Om het goud
der Inca's", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Cinema Palace: „Eskader 8 keert terug", 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Zeven broers
zoeken zeven meisjes", alle leeft., 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Rembrandt: „Gejaagd door de
wind", 14 jaar, 2 en 7 uur. Stadsschouwburg,
14 en 20 uur: Hoofdstad Operette met „Hör'
mein Lied. Violetta", van Oscar Strauss.
Zuiderkapel, 10 en 17 uur: Ed. W. Pera, 20
uur, lezing door Corn ie Vanderbreggen.
Geb. Cultura: 10.30 uur, Ned. Ver. van Spir.
„Harmonia". Sionskerk, Eksterstraat: 19 uur.
Bijzondere dienst, spr. Wika L. A. C. van
Ginkel. Witte Hcerenstraat. 19.30 uur: Evang.
Luth. Gem. Jeugddienst, Ds. G. Kroes.
MAANDAG 10 OCTOBER
Studio: „Notorious", 18 jaar, 2, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Papaveri", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Lido: „Avontuur in Hongkong",
14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Haven der Begeerte", 18 jaar, 2.30, 7' en 9.15
uur. Roxy: „Meisje ontvoerd", 18 jaar, 2.30.
7 en 9.15 uur. Cinema Palace, „Eskader 8
keert terug", 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Anna", 18 jaar, 8.15 uur. Rembrandt: „Ge
laagd door de wind", 14 jaar, 2 en 7 uur.
Begijnhofkapel, 20 uur: Interkerkelijk Evan
gelisatie Comité. Geb. Zang en Vriendschap.
20 uur: Geestelijk Centrum: De Grotere
wereld. Concertgebouw, 20 uur: Chopin-
avond door Stefan Askenase. Frans Hals
museum, 20 uur: Volksuniversiteit: voor
dracht door prof. dr. G. C. van Niftrik over
De Liefde.
als bestuur moesten fungeren. De oude
federatie is nu geliquideerd en de stichting
officieel geformeerd. In het bestuur daar
van hebben vertegenwoordigers zitting van
het openbaar-, het protestants-christelijk-
en het rooms-katholiek onderwijs, voorts
dr. M. J. Heering, die ook in het bestuur
van de vroegere Federatie zitting had, de
heer A. Meijer van de afdeling Onderwijs
van de gemeentesecretarie, die als secreta
ris-penningmeester optreedt en tenslotte
wethouder D. J. A. Geluk, die voorzitter is.
Binnenkort start „Jong Haarlem
vooruit!" met zijn wintercampagne; men
hoopt daarbij het aantal cursussen tot hon
derd uit te breiden.
ADVERTENTIE
\msthki».\ms» v.\ \nr20 rn-1105?
MANGELWAS KANT EN KLAAR,
binnen 4 dagen retour
Bij gemeenschappelijke beschikkingen van
de minister van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen en van de staatssecretaris van
Financiën is het volgend onroerend goed aan
gemerkt als landgoed als bedoeld in artikel
1 der Natuursehoonwet 1928: het landgoed
„Het Manpad" gelegen in de gemeente Heem
stede, dat, sedert 14 Februari 1936 onder de
Natuursehoonwet 1928 was gerangschikt is
als gevolg van verkoop van het grootste deel
daarvan aan de werking der wet onttrok
ken. Het verkochte gedeelte, ter grootte van
14.95.54 ha, werd onder de naam „Huize Het
Manpad'" ten behoeve van de nieuwe eige
naar opnieuw onder de wet gerangschikt.
Dezer dagen herdacht „de Reünie" het feit,
dat zij twintig jaar geleden is opgericht. Aan
vankelijk bedoeld voor oud-leerlingen van
de Handelsavondschool is zij spoedig uit
gegroeid tot een vereniging die haar leden
verkreeg uit allerlei kringen en zo geraakte
het verband met de school geheel zoek. In de
eerste jaren beoogde men slechts het organi
seren van gezellige avonden, excursies, wan
deltochten enz. Later ontwikkelde zij zich
als toneel- en cabaretvereniging en thans
worden elk seizoen twee toneelvoorstel
lingen gegeven en als regel één cabaretvoor
stelling met eigen krachten. In de laatste
jaren heeft de toneelgroep geen vaste regis
seur gekend; achtereenvolgens hadden W.
J. Wiers, Jack Dixon en mevrouw J. Obdam
de leiding. Sinds het vorige seizoen voert
Henk Bakker de regie. Het jubileum werd
in Oudejaarsavondsfeer herdacht in Brink-
mann en vandaag wordt in het gebouw van
de Haarlemse Kegelbond een feestelijke bij
eenkomst gehouden, waarop een „Frans Mu-
riloff-cabaret" zal optreden. Half November
wordt de viering van het jubileum besloten
met een toneelvoorstelling in de Stads
schouwburg.
ADVERTENTIE
AVVJ X1. L^lVkJ ZIJLSTRAAT HAARLEM
Tot 29 October exposeert de Amster
damse kunsthandel M. L. de Boer werk
van Kees Verwey, de Haarlemse schilder.
„Goede kunst is altijd modern", aldus Au
gust Vermeylen in „Het woord is aan
van Donderdag jongstleden. Men kan ver
moeden, dat Verwey er wel eens ongerust
over is of hij wel als schilder van deze
tijd gezien wordt. De titel van een stil
leven: „A mon ami Picasso" wijst erop
hoezeer hij als tijdgenoot van deze Span
jaard wil gelden. Verwey's experimenten
met de portretten van de dichter Anthonie
Kok lijken evenmin vreemd te zijn aan
deze geldingsdrang. En toch sluit deze
voortzetter van het Amsterdamse impres-
sionnisme van Breitner met zijn reeks
„30 x 1" wat vormgeving betreft wel zeer
aan bij opvattingen, die golden in het eer
ste kwart dezer eeuw.
Deze expositie, misschien de eerste wer-
Iedereen kent hem: de muzikant onder het spoorwegviaduct, die het vreemdsoortige apparaat met die vreemde nasale
klank bespeelt. Door het lage viaductplafond krijgt het geluid een intensiteit, waardoor men het zelfs bij het drukste
verkeer nog kan horen. Tot eind September zit die muzi kant daar in zijn invalidewagentje. Zijn naam is Ben de Vries.
Hij maakte zijn instrument zelf. De ander is Ben Loerakker, vioolbouwer. Hij maakt voortdurend instrumenten, ook welis
waar om in zijn brood te voorzien maar niet om er zelf op te spelen. Hij gaat geheel op in zijn werk dat een uitermate
groot vakmanschap vergt en een grote aanhankelijkheid. De één leeft voor het instrument-maken, de ander leeft van het
éne instrument dat hij maakte. De vioolbouwer leeft voornamelijk binnen. Het maken van violen vergt een onuitputtelijk
geduld: de maker is aan zijn werkbank gekluisterd. De muzikant is steeds op straat, altijd buiten. Men kent hem niet bij
naam. Maar de violen van Loerakker dragen diens naam. Zij blijven niet binnen. Hun maker wordt niet gezien, maar zijn
naam wordt gekend.
Achter één van die ouderwetse uitstalramen in de Schachgcl-
straat leeft vioolbouwer Loerakker aan zijn werkbank zijn talent
uit. In de uitstalkast liggen violen, andere muziekinstrumenten
en accessoires. Het is eigenlijk zo terecht dat Loerakker
in een van Haarlems oudste en nog dromerige straten woont.
Zijn beroep is ouderwets. Het is namelijk een vak dat een uiter
mate groot vakmanschap cn een uitermate groot geduld vergt.
Wij hebben uren aan een stuk met Loerakker aan zijn werktafel
zitten praten en wij geloven nu dat vioolbouwen één van de
mooiste beroepen is.
Als knaap ging de nu 36-jarige vioolbouwer in de vrije uren
tussen schooltijd bij vioolbouwers kijken en helpen. Daar leerde
hij het vakjargon, de techniek en het geduld.
Wij hebben het blok esdoornhout gezien, dat een viool zal
moeten worden cn wij hebben voltooide violen gezien. Wat daar
tussen verricht wordt heeft de vioolbouwer ons verteld terwijl
hij een bovenblad van een aanstaande viool aan het bewerken
was. Zijn vak is aan het uitsterven zegt men. Machinaal kunnen
violen gemaakt worden. Maar een vak is niet uitstervend zolang
een jonge man het uitoefent met alle bekwaamheid en liefde, die
het oude beroep vergt. En deze man schrijft in boeken zijn ge
heimen op; zijn zoons zullen ook eens vioolbouwer zijn.
„Een viool moet uitzicht hebben", zegt Loerakker en zo tracht
hij het onzegbare uit te drukken, datgene wat een handwerkviool
van een fabrieksviool onderscheidt; het schoonheidsideaal.
Iedere vioolbouwer heeft voor zijn instrument vaste maten,
vooral de dikte van het hout betreffend. Alle delen van de viool
moeten een bepaalde toon hebben, zoals ook een schaal, een
glas, een willekeurig stuk hout een toon heeft. Worden die stuk
ken gevoegd, dan leveren zij tezamen de éne toon op die de
vioolbouwer wenst. Hij moet dus afwerken naar zijn maten toe:
f^ls een blad de gewenste dikte heeft en er geen splinter hout
meer af mag, moet het tevens de gewenste toon hebben. Op één
zelfde ogenblik moeten de onderdelen van de viool in hun pro
ductieproces dus de ideale toon, afwerking en maat hebben.
Zij zijn als het ware onderdelen van een rekensom, die op
geteld dus tot viool samengevoegd de gewenste klank op
leveren. Het ideaal, dat afwerking, maat en toon tegelijk worden
bereikt, is practisch onuitvoerbaar. Iedere vioolbouwer heeft zijn
eigen methode om de klank van het bewerkte hout te verande
ren. Dat is het geheim. Iedere bouwer heeft een eigen manier
van toonafstemming. Vervolgens heeft hij ook nog het geheim
van zijn lak. Want de lak bepaalt mede het geluid. Loerakker
heeft een lak ook geheim die een iaar moet drogen. „Wie
heeft daar het geduld voor?" vraagt hij. Wie zal zoals Loerakker
het hout met een guts uithollen, dan met een minuscuul schaaf-
je bewerken en dan mét schraapijzer afwerken zonder dat er
schuurpapier wordt gebruikt? Schuurpapier „zet de houtporiën
dicht en dan komt het hout niet zo mooi door de lak".
Men moet voor het werk een uiterst vaste hand hebben, een
chirurgen-vastheid. Een viool moet niet alleen een mooie klank
hebben, maar ook een volmaakte afwerking. De hand van de
meester kan herkend worden aan de manier waarop hij de krul
afwerkte. Alleen al door schuurpapier te gebruiken zou de bou
wen een dag korter op de krul hoeven te werken.
Maar: „Je moet je overtuiging in je werk leggen, je liefde, je
drang tot volmaaktheid", zegt de bouwer. Hij heeft een boven
blad in de hand. Er is Peen oneffenheid in het hout te voelen,
het is glad als een gepolijste steen. „Zonder schuurpapier", zegt
Loerakker trots, „maar met een vaste hand".
„Er zit nu eenmaal geen tempo in dit vak", zegt hij als we
gaan. Wat Loerakker in zijn vrije tijd doet? Boeken schrijven
over zijn manier van bouwen; voor zijn zoons.
In 1924 ging Ben de Vries
met een viool de straat op. Hij
kon als fabrieksarbeider geen
werk meer vinden en als
straatmuzikant voorzag hij in
zijn levensonderhoud. Sinds
dien bestaat er geen ander be
roep meer voor Ben: hij vindt
zijn onafhankelijkheid heer
lijk. Want onafhankelijk is hij.
Hij bedelt niet, hij musiceert
en wordt daarvoor gehono
reerd. Zo ziet hij het en daar
voelt hij zich wel bij.
In 1939 kreeg hij de ziekte
die hem zijn beide benen en
twee vingers van de linker
hand kostte. Hij kon geen viool
meer spelen. Hij was brode
loos en wanhopig. Maar ook
bij hem kwam de goede inval
het Eureka 's nachts. Hij
kreeg het idee een eigen in
strument te maken van een
sigarenkistje. Hij spande een
lange snaar over het kistje cn
leerde met één vinger spelen.
Maar het geluid was te zacht.
Al knutselend heeft hij toen
het instrument gefabriceerd,
waarvan het doordringende ge
luid onder het viaduct aan
elke Haariemmer bekend is.
Hij plaatste de weergever van
een oude pathéfoon, het appa
raatje waar de naald in past,
in zijn kistje en daarover
spande hij de snaar. Hij maak
te vervolgens een gat in het
kistje en zette daar de grote
ouderwetse koperen gramo-
foonhoorn in. Het resultaat
was, zoals De Vries het zelf uit
drukt: „een gebasterd instru
ment met een toon, die tussen
die van een cello en een ouder
wetse pathéfoon ligt."
De Vries heeft zich nu weer
teruggetrokken uit het actieve
straatmuziekleven, zoals hij elk
jaar doet als de herfst nadert.
„Het tocht zo geweldig in het
Gat", zegt hij. Het Gat noe
men hij en zijn vrouw het via
duct. Zijn 53-jarige vrouw
gaat steeds met hem mee. Zij
tilt hem 's morgens in zijn
wagentje,„Ik kan het wel
met één arm, zegt ze trots. Op
warme dagen kan men het
echtpaar aantreffen aan de
kop van de Zeeweg bij het
strand, waar De Vries dan in
een schaftwagen van de ge
meente mag „logeren".
De Vries is nu 56 jaar en als
het speelseizoen achter de rug
is blijft hij thuis en schildert.
Hij schildert knap. Hij copieert
meesterwerken met een uitste
kende smaak voor lichtschake-
ringen. Hij ondervindt veel
hinder van het gebrek aan een
schildersezel, want hij kan niet
uit zijn stoel komen en moet
dus steeds het schilderij anders
in een stoel zetten. Hij kan er
geen kopen, want hij moet nog
steeds een gezin met twee kin
deren verzorgen. Zijn oudste
zoon is nu getrouwd. Misschien
brengt Sinterklaas wel een
ezel naar de Vooruitgangstraat
83.
Als de winter voorbij is gaat
De Vries weer naar Het Gat,
met zijn twee flessen melk en
zijn vreemd instrument. „Het
is op 30 April dat ik er weer
zit, Koninginnedag".
Het ontbreekt de Haarlemse
bejaarden niet aan sociëteiten.
Behalve de pas geopenden,
waarvan wij reeds melding
maakten, vestigt de Unie van
Vrouwelijke Vrijwilligers de
aandacht op haar „sozen" en
wel voor de binnenstad in het
Proveniershuis, iedere middag,
voor Haarlem-Noord in het
Jeugdhuis Schoterweg hoek
Pijnboomstraat, vier middagen
per week, en te Heemstede in
het Jeugdhuis „de Haven",
Camplaan op Maandag- en
Donderdagmiddag. De aanwe
zigheid van uitleenbibliothe
ken vormt een extra gerief
van deze samenkomsten.
Het waren vooral jersey en
waevenit uitermate ge
schikte stoffen voor ons kli
maat die wij tot jurkjes en
pakjes verwerkt te zien kre
gen op de show van Lancel-
Couture, Houtplein. Stijlvolle,
sluike jurkjes bracht men
voor de jongeren, maar ook
aan de wat oudere vrouw was
gedacht. Een maat 46 bewees,
dat grote „gezette" vrouwen
ook het meer jeugdige genre
kunnen dragen en met succes.
Jersey komt eveneens in een
zware uitvoering als mantel
stof voor. Er werd van dit ma
teriaal onder meer een zwarte
mantel, gevoerd met nylon
ocelot bont, getoond. De
ocelotzijde kon als buitenkant
worden gedragen. Van fraaie
Italiaanse tweeds zagen we
een trois-pièces met een 7/8
jasje, een copie van het Fran
se huis Balenciaga.
Voor het kleurenpalet der
Franse mode heeft men vlijtig
van de oude meesters geleend.
Veel modellen kwamen uit
Wenen en Zwitserland, maar
de mantels en tailleurs waren
merendeels in Nederland ver
vaardigd.
Bij de cocktailjurkjes waren
veel verlengde lijfjes met ac
centen op het heupgedeelte.
De show besloot met een serie
avondtoiletten.
De bazars bloeien in dit sei
zoen ook weer vrolijk op. Een
zeer bijzondere belooft de
fancy-fair te worden, die op
11, 12 en 13 October in het ge
bouw „Sarepta" aan de Haze-
Het Johez-nieuws een
der fraaist uitgegeven per
soneelsorganen die wij ken
nen is dezer dagen met
een extra editie versche
nen, die geheel gewijd is
aan de officiële in gebruik
neming van de drukkerij
voor geldswaardig papier
van de N.V. Pertjetakan
Kebajoran bij Djakarta.
Het is een bi-nationaal
nummer geworden, met
bijdragen zowel van Indo
nesische als van Neder
landse zijde en de teksten
zijn gedeeltelijk zowel in
het Bahassa Indonesia als
in het Nederlands gesteld.
De Indonesische directeur,
mr. Raden P. Soewondo,
schrijft onder meer, dat de
taak van Joh. Enschedé en
Zonen, naast de normale
directievoering een doorge
ven van haar „know-how"
omvat aan het Indonesisch
personeel. Dit betekent dus,
dat het Nederlandse perso
neel zich zo spoedig moge
lijk overbodig moet maken,
hetgeen geen gemakkelijke
taak is. Maar, zo eindigt
mr. Soewondo: „Vanaf zijn
jeugd is de Oosterling ge
leerd, dat hij zijn leermees
ter dankbaar behoort te
zijn, wanneer straks de ge-
detacheerden wederorri
huiswaarts keren zal nog
ongetwijfeld bij degenen,
die deze krachten zullen
vervangen dit gevoel aan
wezig zijn, en dan is er een
heel klein steentje bijge
dragen in het scheppen van
een rustige en vertrouwen
wekkende sfeer tussen bei
de volkeren".
Aan de vele Haarlemmers
bij Pertjetakan Kebajoran
zal het zeker niet liggen,
wanneer dat steentje wel
licht toch nog een flinke
kei wordt, zoals blijkt uit
de hartelijke wens van de
Nederlandse directeur, de
heer W. G. Bitter: „P. K.
en allen die daarin leven
en werken, het ga jullie
goed!"
paterslaan wordt gehouden
ten bate van gezinszorg en
diaconie in de Hervormde
wijkgemeente IV, de wijk van
ds. J. Bronsgeest.
Het organisatiecomité is zo
trots als een pauw, dat Konin
gin Juliana bereid bleek voor
dit doel niet minder dan vijf
tig poppen uit haar vermaar
de internationale poppenver-
zamcling af te staan. Het co
mité deed meer: het nodigde
alle hoofden van scholen tot
een bezoek met hun leerlin
gen uit. Op die manier werpt
deze bijzondere expositie on
getwijfeld het grootste rende
ment af. En daar gaat het ten
slotte maar om.
Spruit Modeconfectie uit de
Grote Houtstraat begon haar
show, die in de Vleeshal ge
houden werd, met een reeks
pakjes en mantels. Vooral de
hierbij verwerkte Italiaanse
tweeds waren een lust voor
het oog. Bont was nogal eens
als garnering toegepast bij
deze collectie, die tot het ex
clusieve genre behoort en ge
deeltelijk geïmporteerd is uit
Zwitserland, Engeland en We
nen. Een speciaal complimen
tje verdient mejuffrouw Irme
Spruit voor haar eigen ontwer
pen. Haar creaties meest
jurkjes vertonen een zeer
oorspronkelijke stijl. De jurk
jes waren óf geheel aaneenge-
knipt, óf vertoonden een ver
laagde taillelijn, door een goed
gekozen détail geaccentueerd.
De tinten beige, blauw en
een prachtig Fath-groen vielen
op bij deze jurkjes. Na de
cocktail- en avondtoiletten
volgde tot slot een bruidsjapon
van jaquard geweven satijn.
Het bijzondere van deze crea
tie was de robe-manteau van
hetzelfde materiaal, die zowel
apart als over de japon gedra
gen kan worden.
kelijk belangrijke van dit seizoen in Am
sterdam, toont ons de pure Verwey: een
rasschilder. Voortzetter van Breitners im-
pressionnisme werd hij al genoemd. Op
zijn felste momenten komt hij tot hetzelfde
expressionnisme, dat men in Breitners
grote staande zelfportret kan zien. Ook
sluit Verwey aan bij Floris Verster in zijn
vele van kleur gloeiende bloemstukken,
met ook de wat tint betreft meer ingehou
den aquarellen van droogboeketten. Aan
Manet denken we wanneer we voor het
potret van Verwey's vrouw met cigaret in
de hand staan.
Zelfportret door Kees Verwey
Hoezeer spreekt Verwey's werk het tegen
dat het impressionnisme van een voorbije
tijd zou zijn. Want dit werk leeft. Mij komt
het meer als van vandaag voor dan som
mige „abstracte" schilderijen, die nu al
aan veroudering onderhevig zijn. Naar on
derwerp slechts kan het ons misschien wel
eens voorkomen als van gisteren. Verwey's
persoonlijke voorkeur voor een bepaalde
tijd lijkt me trouwens wel eens gespeeld,
een houding ter verdediging.
Werkelijk tijdloos is het portret van Ver
wey's moeder, dat waarop ook de handen
geschilderd werden. Van schildering is het
even anders dan gemeenlijk. Het lijkt
voorzichtiger gedaan. Er werd echter niet
in geweifeld. Men voelt wel duidelijk een
enorme band met het model.
Heerlijk vrij staat hij in zelfportretten,
waarbij hij zich soms niet ontziet zichzelf
als een soort clown te zien. In ruil voor
het poseren voor een potret tekende Ver
wey voor Victor E. van Vriesland ook een
geestige charge.
Verbluffend is vaak de kracht van de
kleur in de aquarellen. Hoe beheerst hij
ook de grote formaten bij deze techniek!
Met deze tentoonstelling bewijst Verwey
tot onze belangrijkste schilders van van
daag te behoren. Zijn kunst is modern!
BOB BUYS
Vandaag viert de heer Joh. M. Schmidt,
voorzitter van de Haarlemse Reddingsbri
gade voor drenkelingen en een vurig propa
gandist voor de zwemsport, zijn vijfen
zeventigste verjaardag. De jarige heeft zich
in zijn leven op menige wijze verdienste
lijk gemaakt voor de medemens. Daarbij
vermelden wij in de eerste plaats zijn werk
bij de Haarlemse Reddingsbrigade, waarin
hij van kort na de oprichting in 1913 af
zijn krachten gegeven heeft, eerst als lid
van de technische commissie en daarna
meer dan 25 jaar als voorzitter. Als lid van
de Ongevallendienst heeft hij bij vele on
gevallen hulp verleend.
Bekend is zijn werk als leider van het
Haarlemse Sportfondsen bad en wel van
1935 tot 1948. Zijn belangstelling ging niet
alleen uit naar gezonden, die zwemmen
wilden leren, maar ook naar lichamelijk
gebrekkigen en blinden. De heer Schmidt
maakte zelf films, o.a. van zwemmen door
lichamelijk gebrekkigen, welke films dank
zij de Wereldgezondheidsraad in andere
landen vertoond zijn. Voor de Koninklijke
Nederlandse Zwembond en voor de Red
dingsbrigade trok hij door het land om
propaganda te maken. De zwembond be
noemde hem tot lid van verdienste en de
Kon. Nederlandse Bond van Reddingsbri
gades tot erelid.
Ondanks het klimmen der jaren blijft de
heer Schmidt actief en dit jaar heeft hij
gepoogd een week „Tot dienen bereid" voor
te bereiden; de opzet is niet geslaagd, maar
mogelijk heeft hij in April meer succes.
ADVERTENTIE
Ter gelegenheid van de acties van het
Provinciaal Waterleidingbedrijf is een op
stelwedstrijd gehouden voor de leerlingen
van de hoogste klassen der lagere scholen,
der voortgezet gewoon lager onderwijs- en
ULO-scholen. Geevraagd werd naar aan
leiding van een les een opstel te doen ma
ken over de drinkwatervoorziening, het
geen eventueel door illustraties kon wor
den verlucht.
De actie heeft een grote weerklank on
dervonden en van de ongeveer vijfhonderd
scholen in het voorzieningsgebied van het
PWN hebben ruim driehonderd scholen
opstellen voor mededinging naar de hoofd
prijsjes ingezonden. Er kwamen vierhon
derdvijftig opstellen binnen. In totaal zijn
tienduizend opstellen gemaakt. De organi
satoren nemen aan, dat door de actie via
de schooljeugd het belang van een veilige
drinkwatervoorziening is doorgedrongen in
de huiselijke kring van een zeer groot aan
tal afnemers.
De eerste prijs is gewonnen door Jaap
Groot uit Enkhuizen. Tot de winnaars van
de vierde prijzen behoren: Engel van
Waard, Haarlemmerliede; Maarten te Vijf
huizen; Harry Dwarswaard te Hoofddorp;
Ank Vrugt te Beverwijk; Greetje Hogen-
doorn te Vijfhuizen; Jan van den Berg te
Beverwijk; Dirk Vink te Haarlemmerliede
en Mia Munsterman te Nieuw Vennep.
