ZE VEN DA GEN HAARLEM
TAXI 18000
G. de Boer verlaat na 46 jaar
het Haarlemse onderwijs
Niet iedereen brandt
zijn vingers aan kachels
VOLKSDANSEN
Afscheidsavond op Th. Ketelaarschool
Bont jubileumfeest
der N.Z.H.V.M.
SLEUTEL WEG?
Burgdorffer: niets doen
dan herademen
In het
zoeklicht
Dag der UNO
Haarlemse jeugd moet
wachten op beloofde
speelplaatsen
*^Brieven aan
de redactie
ZATERDAG 22 OCTOBER 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSGHE COlTRANT
In het verzet
Slechte verlichting
op de Julianalaan
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Daniël de Lange sprak
over „Hef; Slechte Boek"
Contactbijeenkomst
militairen en burgers
Zilveren
Geestfeest
Telefooncellen
mensenvrienden
Dameskrans
Openbare Werken overbelast
Wanneer de heer G. de Boer op aan
staande Woensdagavond in de Th. Kete
laarschool aan de Parklaan wordt „uitge
luid" om zeven uur door de leerlingen,
anderhalf uur later door de ouders en oud
leerlingen zal hij er 46 jaren in dienst
van het onderwijs op hebben zitten.
Fries van geboorte en Fries voelde hij
zich altijd getuige ook zijn werk voor „Gys-
bert Japicx" in Haarlem debuteerde hij
op 1 September 1909 voor een klas van de
lagere school in Sierswoude, nadat hij met
goed gevolg de kweekschool in Maas
tricht had doorlopen. Waarom Maastricht?
Wel, omdat de onderwijzer, die hem in zijn
geboortedorp Marssum op het vergelij
kend toelatingsexamen voorbereidde van
het standpunt uitging, dat de kweekschool
die het minste aantal gegadigden telde ook
de meeste toelatingskansen opleverde.
Sierswoude verwisselde hij al spoedig voor
Jubbega-Schurega, waar hij een oudere
collega leerde kennen, die zijn aandacht
wakker riep voor de maatschappelijke pro
blemen van die dagen en er waren er
vele hetgeen in 1918 resulteerde in het
lidmaatschap van de S.D.A.P. Voordien
was hij al vijf jaren aan de Linschoten-
school in Haarlem verbonden, na nog in
Marum en Stiens, waar hij zijn vrouw
leerde kennen, gewerkt te hebben.
Na de Linschotenschool volgde de toen
malige Mulo aan de Botermarkt en in
1928 een betrekking aan de school aan de
Prins Hendrikstraat. De laatste werd in
1933 verlaten om docent te worden aan de
Ketelaarschool aan de Parklaan, waar de
heer De Boer meer dan twintig jaar les
heeft gegeven in wis- en natuurkunde en
Frans in de lagere klassen.
Maar dan is men ook in het jongste ver
leden aangeland en het zijn juist deze ja
ren die voor de heer De Boer het meeste
hebben betekend. Want de ontmoeting
reeds kort na de capitulatie met een dei-
pioniers van het verzet, de Haarlemse
spoorwegarbeider Jacob Jan Hamelink-
had tot gevolg dat zijn woning aan de
Voorhelmstraat een brandpunt van ille
gaal werk werd, vooral nadat Hamelink
op 18 October 1942 door de Duitsers en hun
handlangers in Rotterdam tijdens een ille
gale bespreking werd neergeschoten. Er
zijn duizenden pamfletten aan de Voor
helmstraat gestencild, de befaamde brochu
res van J. H. Scheps werden er en gros
verspreid, er is daar voor tonnen aan bon
kaarten gedistribueerd, inzonderheid ook
aan Joodse onderduikers, er zijn daar tal
loze vervalste persoonsbewijzen van hand
tot hand gegaan. En er ontstond een hecht
contact met vele illegaal werkende rela
ties, vooral S.D.A.P.'ers, in het gehele land.
De heer De Boer haalt die herinneringen
echter vooral op om de namen van een
paar trouwe kameraden nog eens met ere
te noemen: G. Guit, Jan IJlstra, Wim Knol,
Bronkhorst, De Bruine en Piet de Jong,
mannen waarvan, men op aan kon en die,
hoewel zij voor de bonkaarten en ander
waardepapier fantastische bedragen had
den kunnen maken, de grootste risico's en
de zwaarste inspanningen aanvaardden
zonder ooit over geldelijk gewin te denken
of te reppen.
Het mag een wonder heten, dat het huis
Vrijdagavond heeft de N.Z.H.V.M. in het
Concertgebouw te Haarlem haar jaarlijkse
feestavond gehouden, ter ere van een aan
tal jubilarissen die dit jaar reeds gehuldigd
zijn of in de komende maanden nog gehul
digd zullen worden.
Het zijn er dit jaar elf, te weten de heer
M. Ockeloen, die de kroon spant met een
diensttijd van vijftig jaar; de heren G.
West, H. J. v. d. Klashorst, A. J. Vermeu
len, die elk veertig jaar in dienst bij de
maatschappij zijn en de heren C. J. Lem
mers, G. Hamers, W. Prankman, J. Klan-
derman, K. Holtrop, J. Antonisse en C. de
Boever die thans een kwart eeuw aan de
N.Z.H. verbonden zijn.
Op feestelijke wijze, waarbij de N.Z.H.
Harmoniekapel een welluidend muzikaal
welkom liet horen, werden de jubilarissen
binnen geleid. De heer L. Th. Strik, voor
zitter van het voorbereidingscomité, sprak
in zijn openingswoord een hartelijke geluk
wens uit voor de elf jubilerende heren. De
heer L. Lagrand, dié namens het jubileum
fonds het woord voerde, haalde het woord
aan dat hij bij een andere feestelijke ge
legenheid de directeur der N.Z.H., de heer
J. Jurrissen, had horen zeggen: „Wij zijn
een grote familie". De heer Lagrand onder
streepte dit nog eens van ganser harte en
hij wenste allen een gezellige avond toe.
Tevens dankte hij onder meer de directeur
en het N.Z.H.-korps voor de goede mede
werking bij het totstandkomen van de
avond betoond.
De laatste spreker was de heer Jurrissen,
voor wie het, naar hij zeide, „een jaarlijks
weerkerend genoegen was, een algemeen
woord van huldiging tot de jubilarissen te
zamen te kunnen spreken.
„De N.Z.H. staat meestal in een critische
belangstelling" zei hij, „daarom verheugt
het mij zo in het openbaar de verdiensten
van een aantal jubilarissen te kunnen
prijzen".
Tenslotte sprak hij de wens uit dat wat
de jubilarissen in dienst van de N.Z.H. ver
richt hebben, de jeugd tot voorbeeld moge
strekken.
Na deze feestelijke woorden volgden de
feestelijke klanken, verzorgd door de Har
moniekapel der N.Z.H. dat met haar prijs-
nummer „Jacoba van Beieren" begon. Op
bijzonder pittige wijze bracht het korps,
gedirigeerd door de heer P. Baart, een pot
pourri, de Ria Defileermars en de mars
„Florida" ten gehore, waarbij tijdens de
laatste mars de concertmeester, de heer J.
de Jager, de dirigeerstok hanteerde.
Onder conférences van Peter Piekos wer
den de aanwezigen het overige gedeelte
van de avond onthaald op een bont pro
gramma, waarin optraden Maxdin Erich en
zijn orkest, het acrobatische Rivers Trio,
Ad Veen en zijn wonderorgel, de clavioline
Riff Gerardy en de populaire liedjeszanger
ADVERTENTIE
aan de Voorhelmstraat nimmer door de vij
and werd ontdekt, zodat G. de Boer na de
bevrijding kon optreden als voorzitter van
de Haarlemse federatie van de S.D.A.P.,
als lid van de districtsleiding van de P.O.R.,
als lid van de tweede kamer van het Haar
lemse tribunaal, als bestuurslid, sinds eni
ge jaren voorzitter van de Haarlemse af
deling van de Stichting 19401945 en van
de plaatselijke afdeling van het Rode
Kruis.
Na de oprichting van de Partij van de
Arbeid werd hij tot voorzitter van de af
deling III, welke functie hij na korte on
derbreking ook thans bekleedt. En daar
naast is hij tweede secretaris van Gysbert
Japicx, de Friese vereniging in Haarlem,
waarvoor hij trouw de convocaties maakt:
sinds de oorlog is hij een verwoed sten-
ciller.
Ongetwijfeld zullen velen deze even be
kende als stoere figuur, met een warm
kloppend hart wanneer het gaat om de
strijd tegen onrecht en onderdrukking, ter
gelegenheid van zijn afscheid van het on
derwijs van hun waardering jegens zijn
persoon laten blijken.
ADVERTENTIE
In de Donderdag gehouden vergadering
van de gemeenteraad van Bloemendaal
heeft mevrouw Dalmeyer-Van Bachum de
Boer (Ai-beid) de aandacht gevestgd op de
slechte verlichting op de Julianalaan nabij
de Willem de Zwijgerlaan te Overveen.
Speciaal hebben automobilisten er hinder
van. De burgemeester zeide als automobi
list dit te moeten beamen.
De heer Van Haaster (KVP) besprak de
slechte verlichting van de Graaf Florislaan
te Vogelenzang en kreeg als antwoord te
horen, dat deze laan niet druk gebruikt
wordt voor het verkeer. Daarom is zij niet
zo goed verlicht als andere lanen. Het ge
meentebestuur van Bloemendaal werkt een
vijfjarenplan uit en vermoedelijk zal dan
ook aandacht besteed worden aan de Graaf
Florislaan.
ADVERTENTIE
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
Voor leden van de
RK Openbare leeszaal
Voor de leden van de R.K. Openbare
Leeszaal en Bibliotheek hield Daniël de
Lange, onderdirecteur van de uitgeverij
„Het Spectrum", Donderdagavond in de
muziekzaal van Brinlcmann een lezing over
„Het slechte boek". De spreker geniet on
der andere bekendheid als de schrijver van
„Het verschynsel-Dickens" en „De Marte
laren van Gorcum".
De spreker onderscheidde het begrip
„slecht boek" in boeken die slecht zijn om
dat de schrijver de materiële taalvaardig
heid mist of omdat hij in zijn conclusie of
het weergeven van feiten fout is. Een boek
is echter pas een boek als het gelezen
wordt. De lezer speelt een grote rol en
daarom constateerde de spreker ook, dat
niet elk boek in gelijke mate slecht is voor
elke lezer. Een slecht boek kan voor een
lezer met onderscheid nog talrijke goede
dingen bieden. Algemene richtlijnen zijn
hier moeilijk te geven, zij zijn altijd te grof.
De eigen verantwoordelijkheid van de lezer
moet die ruwe richtlijnen verfijnen. Diens
vrijheid en verantwoordelijkheid gaan
samen. Hij moet die verantwoordelijkheid
ontwikkelen, want niet alleen liggen de
hinderlagen in het slechte boek, maar ook
in de lezer zelf, die door te lezen de bereid
heid heeft in zich op te nemen wat de
ADVERTENTIE
KTIÏPFRS ÏÏxtfden. 'A trualUU!
1V\J 11 -L-vlVlJ S ZIJLSTRAAT HAARLEM
schrijver te zeggen heeft. Lezen is een
moeilijke kunst.
De bijeenkomst was druk bezocht en na
de lezing maakten enkele leden gebruik
van de gelegenheid tot vragen stellen.
Drs. H. van Run, voorzitter van het be
stuur van de R.K. Openbare Leeszaal, had
de spreker ingeleid met enkele geestige
woorden, die onder meer de „bezorgdheid"
van de voorzitter tot uiting brachten voor
de grote belangstelling die er voor het
slechte boek blijkt te bestaan.
Op Dinsdag 25 October wordt er in het
Gebouw St. Bavo aan de Smedestraat een
contactbijeenkomst van militairen en bur
gers gehouden, welke is belegd door het
bestuur van het Christelijk Militair Tehuis
met het doel buiten de kazerne meer tref
punten voor burgers en militairen te krij
gen. Het gaat het bestuur daarbij in het
bijzonder om hen, die sympathiseren met
het werk van het Christelijk Militair Te
huis en met de overige arbeid onder de
militairen in het garnizoen. De bijeenkomst
wordt nog verlevendigd door de opvoering
van het toneelstuk „Betje regeert" door de
Toneelgroep van de Christelijke Orato
riumvereniging „Heemstede".
WASSERIJ DUYN
'.YMSTKRU A MSF.VAART 20 TM. 11053
MAN GEL WAS KANT EN KLAAR,
Binnen 4 dagen retour.
Wie in een wat romantische bui door en om de Heiliglanden wandelt, verliest onherroepelijk minstens voor enkele
uren althans de vaart en de haast, die de Grote Houtstraat hem heeft geleerd. Hij wandelt met elke stap de tijd een
tikkeltje terug en als hij met een echte Heiliglander een gesprek aanknoopt over iets wat veel tijd nodig heeft om grondig
„uit de doeken" gedaan te worden, iets onbenulligs clus liefst, dan krijgt hij de indruk een andere tijd in te lopen. Zo
spraken wij met Anton Karei Abraham Burgdorffer, die clochard is, die volstrekt niets doet dan tevreden zijn, en met Chris
van Damme, die deze moderne tijd opluistert met zijn enthousiasme voor uit de tijd geraakte kachels. Twee typen dus,
die in grote rust en tevredenheid hun gang gaan alsof er geen atomen gesplitst kunnen worden. Beiden zijn als het ware
levende geneesmiddelen tegen haast.
Voor Burgdorffer is nu de tijd aangebroken dat hij zijn geliefde plekje voor het kozijn moet ruilen voor de kamer. Het wordt
te koud voor deze bebaarde grijsaard. Voor Van Damme is echter de tijd aangebroken naar buiten te gaan. Elke dag zet
hij zijn kacheltjes op de Gedempte Oude Gracht voor zijn winkeltje. Als de mensen hun huizen in gaan, gaan zijn
kacheltjes naar buiten; zo is het jaargetijde. Er zijn nog mensen, die tégen oliestook zijn, tégen centrale verwarming,
tégen gashaarden; mensen die tegen beter weten in hun hart verpand hebben aan een oud mooi kacheltje, dat rommel
maakt en nauwelijks te regelen is. Maar dat zo heerlijk ouderwets is, huiselijk, een echt middelpunt in de kamer: een
kamerhartje.
Anton Karei Abraham Burg
dorffer, 77 jaar, is een van de
merkwaardigste bewoners
van dat stille gebied van
Haarlem, dat Heiliglanden
en omgeving heet. Hij woont
in de Gortestraat en als de
zon schijnt en het weer mild
is kan men hem aantreffen,
geleund tegen het kozijn van
zijn kleine huisje, gekleed in
pyjama met een oude ka
merjas eroverheen. Hij heeft
een volle zware baard, draagt
een alpinopetje, steunt een
weinig op een wandelstok en
bezit het vermogen in vol
komen overgave niets te
doen. Al vele maanden had
den-wij hem gezien. Hij leek
een Haarlemse clochard,
maar uit vrees dat hij het
niet was durfden wij geen
gesprek met hem aankno
pen
Tot enkele dagen geleden.
De zon scheen en het was een herfstdag met de pretentie
van een vleugje zomer. De man met de baard stond weer
buiten. Wij hebben ons idee dat hij een clochard is op het
spel gezet en na een gesprek met hem gelijk gekregen.
Iiij is een clochard in die zin, dat hij in volstrekt geluk en
volle overtuiging niets doet. Ondanks zijn 77 jaren is Burg
dorffer oom van Anton Burgdoffer de toneelspeler, die
bekendheid geniet als Toontje in het radiospel van Willem
van Iependaal een jonge man. Hij spreekt zorgvuldig for
mulerend, aan al zijn woorden gaat denken vooraf.
Ploe kan deze man zó niets doen, in een tijd waarin het leven
na veertig begint en elke pensioengerechtigde vol zorgen is over
de plotselinge vrijheid die hij heeft verdiend en naar bijbaantjes
zoekt omdat hij met die vrijheid geen raad weet?
Burgdorffer heeft een uiterst klein pensioen, maar hij kan er
zijn tabak, drinken en eten voor kopen; in volgorde van be
langrijkheid. „Ik heb veel plezier gehad in mijn leven", zegt hij,
„en het is een zeer groot genoegen daar nog over na te denken".
Anton Karei Abraham gebruikt zijn „vrije jaren" om het ple
zierige van zijn leven nog eens gezellig met zichzelf over te
doen; na-genieten! Hij is een gelukkig mens; als de zon schijnt
buiten, als ze niet schijnt binnen bij een fles oud-bruin en een
heerlijke pijp. Hij heeft last van rheuma en daarom is hij aan de
Gortestraat „gekluisterd". Maar hij houdt van de Gortestraat en
van de mensen daar en de mensen houden van hem. Iedereen
groet hem. Hij is een allemansvriend en waarom ook niet, hij
meent het.
Eigenlijk is dit genoeg. Maar voor wie nu wil weten wat Burg
dorffer de rest van zijn leven gedaan heeft het .volgende. Hij
is de kleinzoon van een Zwitser en zoon van een Nederlander.
Hij is in Den Haag geboren, wat men nog aan zijn zorgvuldige
articulatie kan horen. Op zijn zesde jaar speelde hij al goed
viool, op zijn achttiende jaar haalde hij het einddiploma conser
vatorium in Den Haag. Zijn eerste engagement was bij de Ita
liaanse Opera. Hij speelde in de Haagse dierentuin bij de Kro
ningscantate van Richard Hol en Viotta op de Kroningsdag van
Koningin Wilhelmina. Als straatmuzikant heeft hij zijn grootste
plezier beleefd, al was het in de crisisjaren. Hij speelde viool,
hobo en piano. Hij was directeur van de Stem des Volks in
Leiden en van die in Hillegom. Bij het vierde regiment in Lei
den kwam hij in de militaire kapel, later bij die van het vijfde
regiment in Amersfoort. Op zijn zestigste jaar werd hii gepen-
sionneerd als sergeant-majoor. „Nu heradem ik dagelijks van
die militaire tucht".
Even tevreden als Burg
dorffer is Chris van Dam
me, al staat die met zijn 35
jaren nog ver van een pen
sioenleventje af, als hij het
ooit krijgt. Zes jaar is hij
nu in het rommelwinkeltje
tegenover de brandweer
kazerne op de Gedempte
Oude Gracht. Het is een
winkeltje dat noopt tot kij
ken. Het is eigenlijk een
stenen schuur, maar wat
planten op het lage platte
dakje, wat kacheltjes op de
stoep en een massa fel-
blinkend koper geven het
een gezelligheid die geen
warenhuis kan bieden.
Chris is oud-lompenman,
dus gewoon voddenboer,
„Japie Voddèè". Maar ook
dat deed hij al met plezier.
„Uit dat vak is dit voort
gekomen", zegt Chris trots.
Nu noemt hij zich uitdra
ger en hij hoopt nog eens anti
quair te worden. „Van het een
komt het ander nietwaar me
neer, en het zit in me, het is
een gave, ik voel het aan."
Van dat laatste hebben wij
ons kunnen overtuigen. Hij
weet niets van kunstgeschie
denis, stijlen, werkwijzen enzo
voorts af, maar hij heeft een
feilloze intuïtie. Hij vraagt
voor twee bijna gelijke Friese
koffiekannen prijzen, die de
helft verschillen. „Maar deze
is oud en die ander is fa
briekswerk." Wij kunnen het
niet zien, maar hij legt het ons
haarfijn uit. „En daarom is
deze de helft goedkoper", zegt
hij na de „les".
Zijn specialiteit is kachel
tjes. Daar weet hij alles van.
Momenteel is zijn trots een
strijkijzerkacheltje met zes
kanten, waartegen zes ijzers
geplaats kunnen worden. „Als
het eerste koud begint te wor
den pak je het tweede enzo
voorts. Een van de zes is altijd
heet." Hij heeft vaarskachel
tjes, echte Brabanders, turf-
kachels, salamanders, haarden
enzovoorts. „D'r gaat veel naar
het buitenland, daar hebben
ze al zolang oiiestook dat ze
weer weten wat dit waard is",
zegt hij verheerlijkt. Hij praat
graag over zijn werk. Hij heeft
ook Friese doofpotten, room-
bakken, melkbakken, zelfs
rij tuig-voetwarmers, kachel -
warmwaterbakken. „Mijn zoon
moet later de kachelafdeling
overnemen van me, dan ga ik
in de antiquiteiten", zegt
Chris.
Achter een kachel komt een
klein ventje te voorschijn ge
kropen. „Daar heb je 'm net",
zegt Chris.
Deze week kwamen wij op
een middag in de ridderzaal
van het stadhuis een groep
je leerlingen van de derde
klasse van H.B.S. B tegen
Onder leiding van hun do
cent toonden zij grote be
langstelling voor de grafe
lijke konterfeitsels langs de
wanden, terwijl de onder
directeur van de school, drs.
S. Elte, deze aanschouwe
lijke geschiedenisles glim
lachend gade sloeg.
Hij vertelde ons, dat deze
excursie deel uit maakte
van de reeks lessen „De
plaats van Kennemerland
in Nederland", waaraan per
week een uur wordt gewijd.
Drie docenten werken daar
bij samen: de historicus, de
Neerlandicus („Kennemer
land in de litteratuur") en
de aardrijkskundeleraar, die
de economisch-geografische
aspecten van dit gewest be
handelt.
Een derde deel der lessen
- die meer als socratische
gesprekken opgevat kxinnen
worden - wordt als excur
sie uitgevoerd.
Een mooi en belangrijk ini
tiatief, dat er slechts toe
kan bijdragen, dat men met
meer kennis van zaken over
zijn stad en omgeving en
dan' ook met meer liefde
over zijn stad en omgeving
gaat spreken.
Een niet onaardige aanvul
ling van deze lessen zou
gelegen kunnen zijn in het
Haarlemnummer van het
blad „Productie", dat zo
juist van de pers kwam. In
een redactioneel artikel
wordt een historische be
schouwing gegeven van de
groei der Haarlemse indus
trie van het ontstaan der
stad tot'op heden. Welis-
waar zijn er wat hiaten en
ook sommige belangrijke
aspecten van de tegenwoor
dige zeer gunstig genoemde
toestand zijn niet uit de
verf gekomen, maar het ge
heel is zeer lezenswaardig.
Opvallend is de grote Ver
scheidenheid welke de
Haarlemse metaalindustrie
kenmerkt.
Haarlem heeft zich de laat
ste tijd niet te beklagen
over gebrek aan publiciteit.
Dinsdag laatstleden zal de
heer P. v. d. Geest met meer
dan een dagelijks genoegen de
voordeur van zijn zaak heb
ben opengemaakt. Op die dag
bestond de zaak van deze op
ticien namelijk vijfentwintig
jaar.
Wie er op gaat letten ziet
het zilver in Haarlem dage
lijks toenemen. Wij krijgen de
indruk dat nergens in het land
zó zilver gefeest wordt als
hier. Haarlem is langzaam
maar zeker aan het verzilve
ren ondanks haar gulden hart.
Het is een collega van ons
overkomen. In de telefooncel
tegenover Stoops Bad wilde
hij bellen. Hij doet een dub
beltje in het gleufje, verricht
al die handelingen die in het
Frans, Duits en Engels ook te
lezen zijn, en voor zijn ver
bijsterde blik rollen plotse
ling alle dubbeltjes onder uit
het apparaat die er schijnbaar
sinds mensenheugenis zijn in
gedaan. Na dit gulle gebaar
weigerde het uitgeputte appa
raat verder alle dienst.
Onze collega, nu rijkelijk
uitgerust met middelen om het
in een andere cel te gaan pro
beren, reed naar de cel op het
Verwulft. Ook daar doet hij
een dubbeltje in de gleuf. Het
blijft echter ergens steken. Dit
apparaat schonk echter ook
gunsten aan onze collega.
Krachtens het „stekende" dub
beltje kon hij zo dikwijls bel
len als hij wilde.
Toen hij tenslotte de sto
ringsdienst opbelde en zijn
verhaal aan de dienstdoende
telefoniste gedaan had, besloot
hij het geheel met deze juf
frouw uit te nodigen voor een
kop koffie. Het geld moest
tóch op een of andere manier
naar de PTT terug, vond hij.
Maar de telefoniste antwoord
de: „Waarom?"
In het Gebouw Stadsevan
gelisatie, Lange Heerenstraat
6, gaan op 27 October de deu
ren open voor bezoekers aan
de tentoonstelling die binnen
gehouden wordt. De dames-
krans Bid en Werk stelt na
melijk de goederen ten toon,
die de leden in het afgelopen
jaar gemaakt hebben. Er zijn
jumpers, kousen, rokjes, stoel-
kussens en tientallen grote en
kleine goederen. De dames-
krans bestaat nu 24 jaar. Wie
zoveel jaren aan elkaar breit
is een meesteres. Dat zal dan
ieder kunnen constateren, die
het Evangelisatiegebouw even
binnenloopt op Donderdag 27
October tussen 3 en 22 uur
of Vrijdag 28 October
tussen 3 en 22 uur.
Zij, die in Haarlem wensen
te volksdansen, kunnen iedere
Woensdagavond van acht tot
tien uur terecht in de Busken
Huetscliool aan het Pruisen
Bolwerk, bij de volksdans
groep van het Instituut voor
Arbeiders Ontwikkeling. Bo
vendien staat iedere Vrijdag
avond van liaif acht tot half
tien de deur van de Montesso
rischool aan de Louise de Co-
lignylaan in Haarlem-Zuid
wagenwijd open voor volks
dansende onderwijzers, onder
wijzeressen, jeugdleiders en
-leidsters en anderen. Tenslot
te kan men iedere Zaterdag
avond van acht tot tien uur
in de Floraschool aan het Flo
rapark de volksdansgroep „De
Baanopstekers" aan het werk
zien. Dansleider op alle avon
den is de heer H. F. v. d. Wa
teren.
Daarnaast wordt er nog ge
volksdanst bij de Hervormde
Jeugdraad, door de militairen
in het Christelijk Militair Te
huis, in het Gereformeerde
Burgerweeshuis, bii speeltui
nen en bij Club- en Buurt
huiswerk. Nadere inlichtingen
omtrent het volksdansen in
Haarlem worden verstrekt
door de secretaresse van de
Haarlemse Volksdans Federa
tie, mejuffrouw E. Verwayen,
Kruidbergerweg 34 in Sant
poort.
De herdenkingsbijeenkomst ter gele
genheid van de verjaardag der UNO
24 October die in Haarlem op 26 Oc
tober in het Concertgebouw plaats heeft,
waarbij prof. dr. Samkalden het woord
zal voeren, wordt georganiseex-d door het
„Centrum voor Internationale lezingen",
waarbij de volgende organisaties zijn aan
gesloten: Anti-Revolutionnaire Jongeren
Organisatie; Beweging van Europese Fe
deralisten; Christen Jonge Vrouwen Fe
deratie; Instituut voor Ax-beiders Ontwik
keling; International Friendship League;
Kei-k en Vrede; Nederlandse Bond van
Vi-ouwen werkzaam in Bedrijf en Beroep,
Nederlandse Jeugd Gemeenschap; N.V.V.
Bestuurdersbond; Partij van de Arbeid;
Soroptimistenclub; Vereniging van Inter
nationale Rechtsorde; Vereniging voor
Vrouwenbelangen, Vrouwenarbeid en Ge
lijk Staatsburgerschap; Vereniging voor
Vrouwen met Academische Opleiding;
Vrouwen in de V.V.D.; Vrouwenbond van
de P.v.d.A.; Volksuniversiteit en Wereld-
federalistenbeweging.
Blijkens een mededeling van het secre
tariaat van de R.K. Kerkprovincie van
Nederland ontmoet het bij het Neder
lands Episcopaat geen bezwaar, dat de
geestelijkheid op Zondag 23 October tij
dens de kerkdiensten de gelovigen aan
het tienjai-ig bestaan van de UNO zal her
inneren. Daarbij wordt de verwachting
uitgesproken, dat mede door publica
ties in de diocesane periodieken de
geestelijken hiertoe zeker zullen besluiten.
Het Episcopaat heeft er evenmin be
zwaar tegen, wanneer op Maandag 24 Oc
tober, des ochtends van 8 tot 8.05 uur de
kerkklokken worden geluid, mits de kerk
diensten hiervan geen hinder ondervin
den. Ten slotte ontmoet het bij het Epis
copaat evenmin bezwaar, indien met in
stemming van de plaatselijke geestelijk
heid in de portalen van de Rooms-
Katholieke kerken een affichte van de
„Dag der UNO" wordt opgehangen.
In Februari van dit jaar meldden wij
reeds, dat de dienst voor Lichamelijke Op
voeding, Jeugd- en Sportzaken in Haarlem
een plan aan het voorbereiden was om een
groot aantal pleinen en straten in te rich
ten voor speelplaatsen ten behoeve van de
jeugd. Er zouden enkele pleinen ingericht
worden als rolschaatsbaan en op andere
plaatsen zou het door een speciale betege
ling mogelijk worden gemaakt om volley
bal en basketbal te spelen.
De dienst Openbare Werken zou een kos
tenberekening van dit project maken waar
na over deze kwestie een rapport aan Bur
gemeester en Wethouders zou worden uit
gebracht.
Dit alles is nu ruim acht maanden gele
den, raa^r de Haarlemse jeugd wacht nog
steeds op de beloofde speelplaatsen. Op het
Brouwersplein heeft men weliswaar tege
lijk met de aanleg van de speeltuin Klaren-
hof een volleybal-veld uitgezet, maar in
alle andere delen van Haarlem moet de
jeugd voorlopig vertier zoeken op de straat
óf op vrijwel onbruikbare stukjes grond.
De oorzaak van deze vertraging moet ge
zocht worden in het feit, dat de dienst
Openbare Werken overbelast is. Uiteraard
wordt hierbij een grote rol gespeeld door
de uitvoering van het verkeersplan, waar
bij men bijvoorbeeld tientallen arbeiders
bij de verbetex-ing van de diverse straten
en wegen moest inschakelen en voorts
heeft men bij deze dienst een groot gebrek
aan arbeiders en aan materiaal. Zodoende
heeft men het project geruime tijd moeten
laten rusten, maar toch heeft men het plan
om in de nabije toekomst aan de uitvoering
van het plan te beginnen, waax-door in het
vooi-jaar van 1956 tenminste vier pleinen
een goede en veilige speelplaats voor de
jeugd zullen bieden.
ADVERTENTIE
Verkort weergegeven)
Voor bejaarden. Namens de Haarlemse
Vereniging van bejaax-den, die voetgangers
zijn, vei-zoek ik het volgende onder de aan
dacht van kinderen en ouden van dagen
te brengen, ontleend aan het orgaan
van de Nederlandse Vereniging tot be-
schex-ming van voetgangers: Voetganger
bedwing uw haast. Stop en ga een ogen
blik rustig staan alvorens u het besluit
neemt de stoep, het tramboi'des of de
vluchtheuvel te verlaten. Kijk naar links
en naar i-echts en blijf dat doen tot de kans
werkelijk schoon is. Steek resoluut en
haaks over en let op de verkeerslichten als
zij zichtbaar zijn. Vraag voor u oversteekt
of de bejaarde uw hulp op pi-ijs stelt. Geef
met uw ax-m, stok of parapluie aan, dat gij
oversteekt N. A.
