Ruime, maar niet bevredigende zege
van Nederlands elftal op de Noren
Verbeten maar
Achterhoede had het gemakkelijk
tegen veel te kort aanvalsspel
Rotterdams elftal bleef Bondsteam
met 8-1 de baas in bekerstrijd
VERJAGEN
DE HOEST
\/ICKS
Oranje-team in ban van loomheid en onzekerheid
Bosselaar: Ik ben
gewoon nog Tinus..
Eervolle nederlaag
voor jeugdploeg
Rel op voetbalveld:
schade, 146 gewonden
Bosselaar en Appel
maakten de goals
WolvesDynamo's op
het televisiescherm
Italianen waren het niet
eens met de scheidsrechter
HOE VEEL zou het
Symptoompie
Missers
Sol'
Engelse jongeren verdienden
de overwinning: 1-3
MAANDAG 7 NOVEMBER 1955
met beproefde medicinale be
standdelen van het wereldberoem
de middel tegen verkóudheden—
Vicks VapoRub!
W MEDICINALE
HOESTBONBONS
ALS TIJDENS een interlandwedstrijd
van het nationaal voetbalelftal het publiek
met een luidkeels geschreeuwd Abe, Abe
voor de dag komt, dan weet men het wel.
Dan is er iets mis dan is het publiek
teleurgesteld of het ziet gewekte verwach
tingen geen werkelijkheid worden. Zo ook
gisteren in het Olympisch stadion. Weer
Voor de eerste maal zal Woensdagavond
in Nederland een televisie-programma wor
den uitgezonden, dat ons land als enige
van Engeland relayeert. In het programma
schema van de Nederlandse Televisiestich
ting stond voor 9 November een Euro-visie
uitzending uit Brussel met 'n dansfeest uit
een negerdorp vermeld. Hiervoor komt in
de plaats het relais van de BBC, die van
8.15 tot 10.15 uur een volledige reportage
geeft van de lichtwedstrijd tussen Wolver
hampton Wanderers en de Dynamo's uit
Moskou. Commentator bij deze uitzending
is de heer L. Pagano.
Voor dit speciaal voor Nederland te ver
zorgen relais zal het beeld via straalzen
ders van Engeland uit via Frankrijk en
België naar Lopik worden gezonden.
Na afloop van de Italiaanse eerste divi
siewedstrijd NapelsBologna, die in een
gelijk spel (33) was geëindigd, hebben
zich wilde tonelen afgespeeld. Supporters
van Napels renden woedend het veld op
met de bedoeling de scheidsrechter te
molesteren. De gemoederen waren zo ver
hit, dat men „dood de scheidsrechter"
schreeuwde. Onder bescherming van de
politie moest de referee naar de kleedka
mer worden gebracht. Doch voordat deze
maatregel werd getroffen, had hij een
harde stomp in het gezicht geïncasseerd.
Enkele minuten voor het einde stonden
de spelers van Napels met drieéén voor.
De tegenstanders slaagden er echter in de
partijen op gelijke voet te brengen. De
supporters van Napels waren de mening
toegedaan, dat de arbiter in deze laatste
minuten de ontmoeting partijdig had geleid.
De supporters bekogelden de politie, die
de toegang tot de kleedkamers versperde,
met flessen en stenen. Ondanks haar grote
sterkte (350 man) had de politie meer dan
een half uur nodig om het speelveld te
ontruimen.
Het blijkt, dat de politie om een eind aan
de rel te maken het vuur heeft moeten
openen met karabijnen en met traangas-
bommen heeft moeten gooien.
Er zijn 88 supporters naar de zieken
huizen gebracht. Het aantal gewonden van
de politie bedroeg 58 man. Een der ernstigst
gewonden was de twintigjarige Ciro Adamo.
Een kogel van een door een onbekende af
gevuurde revolver ging zijn mond in en ver
liet het achterhoofd weer. Later is hij over
leden.
De Napolitaanse politie wil er zich niet
over uitlaten of het schot, dat door het
hoofd van Adamo ging, door een politieman
gevuurd is. Zij verklaarde alleen maar dat
de politie in de lucht heeft gevuurd om het
publiek schrik aan te jagen.
De spelers van beide ploegen hebben zo
snel zij konden de kleedkamers opgezocht
toen het publiek het terrein opdrong. Het
slechtst er aan toe is de 39-jarige Umberto
de Francesco. Hij heeft ernstige buikwon
den en de dokters vrezen voor zijn leven.
De toestand van drie andere gewonden
ook gevaarlijk.
klonk dat Abe, Abe in de oren van publiek
en spelers. En het was maar al te duidelijk
wat men wilde. Men wachtte op de slimme
pass op maat, op de fijne trekjes in het
aanvalsspel, men wachtte op de man die
situaties direct doorziet en handelt op een
wijze die op het ogenblik noodzakelijk is
men wachtte op het verfijnde spel, dat Abe
Lenstra in vorige jaren al zovele malen
tot de held van het Nederlandse voetbal
had gemaakt. Maar het kwam niet en men
bleef dus teleurgesteld. Ondanks de drie
nul overwinning.
peil zou hebben be
reikt als tegen België
geen excuus zijn voor
Ze nepen gisteren het lage peil van de
weer om hem Nederlanders. Dat de
Nederlanders genoegen namen met het bij
zonder lage tempo van de Noren, en vrijwel
geen moment probeerden een eigen en veel
hoger tempo te spelen, was een ernstig ge
brek. En dat men tenslotte bleef volharden
in sterk vooruit sturen van één binnen-
speler (Brusselers) en het iets achter
houden van Appel, was op z'n minst gezegd
niet verstandig.
ONDANKS die drie-nul gaf de wedstrijd
van gisteren dan ook heel weinig bevre
diging. Als Nederland het bewijs had willen
leveren dat het spelpeil nog steeds omhoog
gaat en als Nederland de Noren duidelijk
had willen maken dat de invoering van be
taald voetbal automatisch veel beter spel
betekent, dan had het met zeker zes of
zeven doelpunten verschil moeten winnen.
Dan was het ook een volledige revanche
geweest voor de vier-nul nederlaag twee
jaar geleden in Oslo.
EN WAAR lag het dan allemaal aan dat
het voorhoedespel volkomen onder de maat
bleef dat het plaatsen zo slordig en on
verzorgd was dat het positiekiezen veel
te wensen liet en dat het elftal geen een
heid bleek? Aan het teleurstellen van de
nieuwe vleugel Carlier-Brusselers aan
een overtraindheid soms of aan het te lang
orvder druk staan tijdens een zorgvuldig
voorbereide retraite voor de interland? Wie
zal het zeggen. We houden het maar op een
normale off-day "wan de meeste spelers.
Want anders zouden we moeten gaan
schrijven dat het spelpeil al weer dalende
is en dat de injectie, die de spelers door
het betalen hebben gekregen, al weer is
uitgewerkt. En daar is laten we hopen
na die ene teleurstellende wedstrijd nog
geen reden voor. We zullen verdei- maar
denken dat als het Nederlands elftal van
gisteren tegen een aanzienlijk sterker ver
tegenwoordigend en betaald elftal zou
hebben gespeeld dat het allemaal beter
zou zijn gegaan. En dat dus de wedstrijden
tegen de Saarlanders, de Duitsers en de
Ieren nog niet met grote vrees tegemoet
behoeven te worden gezien. Vergeten dus
maar en allemaal nog een kans geven, dat
is gezien de omstandigheden nog
maar het beste. Ook al lijkt het na de wed
strijd van gisteren een zonderling advies.
En toch hopen we dat de Abe, Abe-
schreeuwers van gisteren toch nog eens ge
lijk krijgen. Al was het alleen maar om
eens te zien of die gewoontekreet in ma
laise voetbal gerechtvaardigd is of dat het
alleen maar een idee is geworden.
E. KONING
Nog een treffer van Bosselaar. Zijn schot
is Hansen veel te machtig. Spil Svenssen
staat er wat zielig bij te kijken. Geen
wonder ook, want dit doelpunt betekende
een twee-nul stand voor Nederland.
Van onze sportredacteur)
Het krachtige Héja Norge, waarmede een honderdtal
met bussen naar Amsterdam gekomen Noren hun voet
balploeg gisteren in het Olympisch Stadion aanmoedigde,
heeft niet veel geholpen. Nederland bleef na negent'g
minuten voetbal met een drienul score aan de win
nende kant, hetgeen behalve die overwinning nog een
financieel voordeel van honderdvijftig gulden betekende.
Een verdiende overwinning en een verdiende premie
overigens, want in beide speelhelften had het Oranje
team een overwicht, dat alleen door het onbegrip, het
slordige combineren en het te lage tempo veel te weinig
opleverde. Hetgeen overigens niet wilde zeggen dat de
Noren niet een tegenpunt verdienden. Zeker wel, want
hun veldspel was heus niet zo veel minder dan van hun
tegenstanders. Alleen het eeuwige combineren, het veel
te langdurige tik-tak-spelletje en de schotloosheid van
de schutters was er oorzaak van dat het tegenpunt uit
bleef. Want als er een speltype is dat juist de Neder
landse verdediging onpasseerbaar maakt, dan is dat wel
uitgerekend het spel dat de Noorse aanvallers giste
ren lieten zien. Als amateur-voetballers mochten zij
echter toch tevreden zijn met de drienul score. Want
voor wat betreft techniek en conditie stonden zij geens
zins ten achter bij hun betaalde tegenstanders. Dat die
tegenstanders ver beneden hun kunnen bleven was een
geheel ander chapiter.
Bij de Nederlanders lukte weinig:. Zo gedegen Van der Hart met zijn secondanten
Wiersma en Kuys in de achterhoede ingrepen bij het simpele aanvalsspel van de
Noren, zo schuchter ging alles in de aanvalslinie. Meer dan eens zag men Appel ge
ïrriteerd uitleg geven van zijn bedoelingen of hoorde men hem roepen om bepaalde
dingen na te laten of juist te doen. Werkelijk verrassend en afwisselend aanvalsspel
was er dan ook zelden te zien. Telkens weer ontbrak een schakel. De éne keer kwam
dat door Appel zelf, die een zeer gedegen bewaking genoot van de zeer capabele
Svenssen, de andere maal door Bosselaar, Brusselers, Carlier of De Bruyckere. De
schaarse keren dat alles naar wens en volgens het boekje verliep, leverden overigens
toch nog drie doelpunten van goede kwaliteit op. Twee keer bracht de jonge Bosse
laar de vijfenzestigduizend toeschouwers in het heerlijke najaarsweer aan het juichen,
één maal was dat Appel na zo'n sinds kort bekend geworden afstandstreffer. Daar
bij bleef het. Het zou bepaald onbillijk zijn een nog hogere beloning te wensen voor
het krachtsverschil tussen beide ploegen.
Dat het geen herhaling zou worden
voor Wat betreft het spelpeil van de
laatste Nederland-België wedstrijd, vrees
den velen die de eerste tien minuten onge
ïnteresseerd naar het spel hadden zitten
kijken. Wat mankeert die Oranje-ploeg,
vroeg men zich af. Waarom is dat tempo
toch zo laag waarom begrijpt niemand
elkaar in een voorhoede, dit het de laatste
oefenwedstrijd zo goed had gedaan? Het
waren allemaal begrijpelijke vragen. Er
ger was dat traagheid en onbegrip bleven
heersen. Af en toe een handige manoeuvre
te zien was al een hele verademing. Maar
die werd al gauw teniet gedaan door het
ontbreken van enige lijn in het voorhoede-
spel.
Die lijn was er plotseling in de dertiende
minuut wel. Met een pass op maat kwam
de bal van Appel bij Carlier. die op zijn
beurt doorschoof naar Brusselers. Op drie
meter van de doellijn had deze een fraaie
kans, maar met een snelle reactie bracht
keeper Hansen zijn gehele lichaam op de
bal en voor de voeten van de tot schieten
bereide PSV'er.
Zou het nu wat beter lukken? Het bleek
spoedig van niet. Het tempo bleef te laag
en ook al was de bal dan vrijwel voort
durend op het middenveld of voor het doel
van de Noren, werkelijk gevaarlijke si
tuaties of kansen ontstonden er met. Ze
ker zes maal stuitte een schot van Appel of
De Bruyckere af op de lichamen van de
numeriek sterke verdediging.
Het stampvolle stadion bleef bij dit al
les doodstil. Men had wat anders verwacht.
Meer spanning, meer sfeer en beter spel.
Waar bleven de resultaten van betaald
voetbal?
Een symptoompje ervan kwam na pre
cies een half uur spelen. Vlak na het mo
ment, waarop De Bruyckere een fraaie
kans om zeep had gebracht door een voor
zet van Carlier met zijn rechtervoet in te
schieten in plaats van met zijn linker,
waarmede hij haast niet had kunnen mis
sen. Bij een snel uitgevoerde aanval zette
Carlier namelijk hoog voor. Keeper Han
sen, die het nog niet zo heel moeilijk had
gehad, sprong hoog op om de bal te van-
gen, hetgeen mislukte omdat Appel, die
was ingelopen om de bal in te koppen," mét
hem in aanraking kwam. Zodoende kwam
het leer bij de naar binnen gezwenkte Bos
selaar, die gemakkelijk kon inschieten.
Het had een injectie kunnen zijn voor
de Nederlanders, maar het was het niet.
Het tempo bleef laag en het combineren
bleef slordig, zodat de hard werkende No
ren af en toe ook eens hun geluk in de
aanval konden gaan beproeven. Te lang
en te kort combineren was er echter oor
zaak van dat het geen resultaten oplever
de. Bovendien durfden Kotte, Hennum en
Kristiansen enkele malen wonderlijk ge-
i noeg niet te schieten toen Klaassens, Kuys,
Schaap en Wiersma elkaar enkele malen in
de weg liepen.
Dat het voor de rust toch nog twee-nul
werd, dankte het Oranje-team aan een
heel fraaie aanval in de 37ste minuut.
Brusselers en Carlier hadden op het juiste
moment geswitcht, waarna de PSV'er de
bal van de achterlijn dwars door de gedes
organiseerde verdediging kon voorzetten
aan de rappe Bosselaar, die met beide be
nen van de grond bijzonder fraai en zui
ver inschoot.
In de resterende minuut van de eerste
helft was het aan de Nederlandse kant
weer volop malaise. Toen ook kwam het
eerste schot van een Noor op het doel. Het
was van Kristiansen, maar werd door De
Munck zonder moeite gehouden. Even te
voren deed Appel van zich spreken door
plotseling de verdediging te gaan helpen
en Van der Hart door de duidelijke ma
nier, waarop hij midvoor Hennum natrapte
toen deze hem wat hard aanviel.
Een kwartiertje onderling overleg in de
kleedkamer zou veel goed kunnen maken,
maar het deed het niet. Wel werd er in iets
hoger tempo gespeeld, doch veel haalde het
niet uit. Het lukte maar steeds niet. Ook
niet bij de kansen, die er toch nog kwa
men. Een hard schot van De Bruyckere
ineens uit een corner van Bosselaar
kwam bij louter toeval recht in de handen
van Hansen en even later gingen de rech
terschoenen van Appel en Carlier vlak
achter elkaar over de op vijf meter langs
het doel rollende bal in plaats van ertegen.
Vlak daarna volgden enkele minuten,
waarin iedereen iedereen in de weg liep.
Het werd een merkwaardige massa soms,
aangezien zowel de Nederlandse aanvallers
als de Noorse verdedigers dikwijls zes
in getal in het wilde weg schoten of
kopten of ping-pong speelden met een
voetbal. Tussen de bedrijven door hield
keeper De Munck aan de andere kant het
enige werkelijk gevaarlijke schot van de
Noren, afgevuurd door linksbuiten Kure,
voortreffelijk uit zijn doel.
Ondanks dat was de publieke schare niet
in de echte interlandstemming te krijgen.
Vandaar ook dat men duidelijk de
schreeuw „Voetballen dan toch jongens"
van Van der Hart over het hele veld kon
horen. Hij was met Schaap ook de enige
die met recht zo'n opmerking kon maken.
De rest wilde wel maar kon niet en bleef
gevangen in een ban van loomheid, onze
kerheid en nervositeit. Bosselaar en Car
lier,. welke laatste bovendien nooit op zijn
lijn te vinden was, zakten steeds verder af,
waardoor de rest niet bepaald geïnspireerd
werd.
Appel probeerde het vervolgens enkele
malen alleen, maar strandde bij zijn solo
rushes steeds op de voortreffelijke Svens
sen, aan wiens routine duidelijk was te
merken dat hij niet voor het eerst (hij
speelde zijn zestigste interland) tegenover
een vaardige midvoor stond.
Het derde doelpunt kwam als een ver
ademing. Zeven minuten voor het einde
schoof Brusselers de bal door aan de even
alleen staande Appel die van de rand van
het strafschopgebied een schot gaf dat
Hansen volkomen verraste. Even leek het
daarna of iedereen klaar wakker was,
maar de tijd was nog te kort om dit tot
uitdrukking te brengen. Een zwak applaus
klonk de spelers in de oren toen zij na af
loop de groet aan het publiek brachten.
Een zwak applaus voor zwak spel.
Het bondselftal heeft Zaterdag met niet
minder dan achtéén verloren van de Rot
terdamse ploeg in de wedstrijd om de gou
den onafhankelijkheidsbeker.
Het bondsteam was feitelijk geen partij
voor de homogene Rotterdamse ploeg, die
in alle onderdelen van het spel ver boven
de tegenpartij uitstak. Vooral de verdedi
ging van het bondselftal was zwak. In de
voorhoede was aanvankelijk Voges van
Enschedé de beste. Hij moest zich in de
tweede helft echter laten vervangen door
Snoeks van Stormvogels, doordat hij kort
voor de rust bij een botsing vermoedelijk
een lichte hersenschudding opliep.
niet de minste moeite met het schot van de
PSV'er. Nadat Van Ede in de 33ste minuut
eveneens zijn derde doelpunt had laten no
teren (zevennul), bezorgde Rijnvis in de
40ste minuut met een krachtig zestien me
terschot het bondselftal een tegenpunt.
Twee minuten voor het einde maakte Van
der Gijp, met steun van Moulijn, er acht
één van.
ADVERTENTIE
Het eerste doelpunt voor Nederland. Bosselaar (7) heeft met een slim tikje de bal
langs keeper Hansen en bak Falck geplaatst. Brusselers (10) verheugt
zich over dit succes.
In de tweede helft spande vooral Rijnvis
zich in om de eer van zijn ploeg te redden.
Ook middenvoor Koopal had er voort
durend zijn best voor gedaan, maar hij
miste de fantasie en de stootkracht om het
duel met de doorgewinterde Terlouw in
zijn voordeel te beslissen.
Rotterdam drong vrijwel onmiddellijk op
naar het doelgebied van de Groninger Rof
fel en op de rechtervleugel kwam Van Ede,
in samenwerking met W. van der Gijp of
Schouten, herhaaldelijk langs linksback
Steegh van VW. In de zesde minuut profi
teerde rechtsbuiten Van Ede van zijn be
wegingsvrijheid door met de linkervoet een
verrassend schot te lossen, dat zelfs voor
de lange armen van Roffel onbereikbaar
was (éénnul). Het zou nog bijna twintig
minuten duren, eer de veldmeerderheid
van de Rotterdammers opnieuw in een
doelpunt werd uitgedrukt. Maar toen kwa
men er in korte tijd ook vier achter elkaar.
Een combinatie met Moulijn sloot Schou
ten in de 25ste minuut af door Roffel te
omspelen (tweenul). Iets dergelijks deed
hij in de 28ste minuut nog eens en in de
veertigste minuut won hij wederom een
duel van de GVAV-doelman (viernul).
Twee minuten later maakte Köneman er,
in samenwerking met Moulijn, vijfnul
van.
Na de rust konden de Rotterdammers in
de 27ste minuut de score opdrijven, door
Van Ede, die een voorzet van W. van der
Gijp inschoot (zesnul). Kort daarna mis
te Dillen voor het bondselftal een straf
schop, die scheidsrechter Horn toekende
omdat rechtsachter Visser zijn tegenstan
der Koopal ongeoorloofd afhield. De uit
stekende Sparta-doelman Van Dijk had
Ondanks een ééndrie nederlaag heeft
het Nederlands jeugdelftal met spelers van
zestien en zeventien jaar in de wedstrijd
tegen de Engelse jeugdploeg een uitsteken
de indruk achtergelaten bij de 10.000 be
zoekers, die de ontmoeting volgden. De Ne
derlandse jongens, technisch de minderen
van hun tegenstanders, legden een strijd
vaardigheid aan de dag, die boven alle lof
verheven was en waardoor de strijd lange
tijd spannend is gebleven.
Favoriet van het Engelse publiek was de
zestienjarige Braam van DWS, die om zijn
goede balcontröle en lichaamsbeheersing de
„kleine Stanley Matthews" werd genoemd.
Voortreffelijk spel lieten ook doelman Gij
zel van Maurits, linksback Dingena van
MW en linkshalf Burgerhof van BW zien.
De Engelse jongens, die revanche namen
voor de verleden jaar in Arnhem geleden
tweedrie nederlaag, verdienden de over
winning volkomen. Zij speelden beter en
constructiever voetbal en ook hun ploeg-
verband was hechter.
Nederland begon goed en in de tiende
minuut werd een van de afgemeten passes
van Braam door Buis fraai ingeschoten
(nuléén). Maar Engeland kwam terug en
siaagde erin, een veldmeerderheid te ver
overen. Middenvoor Peacock zorgde in de
26ste minuut voor de gelijkmaker. Onze
jongens hadden pech, toen zij een minuut
voor rust door een verdedigingsfout van
De Haas, die in eigen doel schoot, een
achterstand opliepen (tweeéén).
In de spannende tweede helft ontnam de
Engelse rechtsbinnen Melda de Nederland
se jongens alle hoop op een gelijkspel, toen
hij tien minuten voor het einde de bal met
een boogje over de uitlopende doelman Gij
zel heen in het net liet verdwijnen (drie
één).
len doen. Zoals bij voorbeeld die voorzet,
waaruit Bosselaar het tweede doelpunt
scoorde".
Het tevreden woord kwam van spil Van
der Hart. „Ik ben tevreden over de achter
hoede. Wij hebben de nul op het bord ge
houden". Wel had naar zijn mening het
Nederlandse spel over het geheel beter
kunnen zijn.
Middenvoor Appel vond dat het Neder
landse elftal langzaam vooruit gaat. „De
Noren zijn mij erg tegengevallen". Over
zichzelf zei Appel: „Ik heb er hard voor
gewerkt".
Dat bevestigde de Noorse stopperspil
Svenssen: „Die Appel is gevaarlijk en speelt
hard, maar ik had van hem meer techniek
verwacht".
De coach van het West-Duitse elftal,
Sepp Herberger, heeft de wedstrijd Ne
derland-Noorwegen bijgewoond. In de
eerste plaats om het spel van de Noren in
ogenschouw te nemen, want op 16 No
vember speelt West Duitsland tegen de
Noren.
„Ik heb de hele wedstrijd zitten zoeken
naar een oplossing voor het matte spel van
de Noorse voorhoede", zei hij na afloop.
„Kwalitatief was het spel behoorlijk, maar
er ontbrak de felheid om doelpunten te
kunnen maken". Hij zei verder nog geïm
poneerd te zijn door het spel en de stevig
heid van de Nederlandse achterhoede. De
Spil Svenssen heeft Appel even
alleen gelaten. En dat betekent drie
nul voor Nederland. De juichende
midvoor weet al dat zijn afstands
schot te hard en te zuiver voor
keeper Hansen is geweest. De Noren
Bakker, Legem.es en Svenssen staan
machteloos. Carlier's hulp is niet
nodig.
wedstrijd over het geheel vond hij nogal
teleurstellend.
Heerste in het Nederlandse kamp een
opgewonden stemming door de zege, in de
Noorse kleedkamer was de stemming min
der goed. De Oostenrijkse trainer van de
Noren, Hahn, sprak er zijn teleurstelling
over uit, dat de Noorse voorhoede niet de
kracht ,had gevonden om door te stoten.
„Het Nederlands elftal is op de goede weg,
maar met dit voetbal kan men niet iedere
wedstrijd winnen. Het lengtespel van de
Nederlanders moet nog meer afgewisseld
worden met korte passes". Overigens was
Hahn van mening dat de Nederlanders een
gelukkige overwinning hebben behaald.
De voorzitter van de Nederlandse tech
nische commissie, de heer Kruyver, was te
vreden over het eindresultaat, maar niet
over het spel. Keuzecommissielid Pellikaan
vond het een matige wedstrijd, gezien de
conditie, waarin onze spelers verkeerden.
„Hoe voel je je na de twee doelpunten?"
vroegen wij rechtsbuiten Bosselaar. Het
antwoord van de negentienjarige was kort
en bescheiden: „Ik ben gewoon nog
Tinus.Maar zelfs met die twee doel
punten is ook Bosselaar niet tevreden. „Het
ging niet zo prettig als tegen België".
Linksbuiten Carlier was niet tevreden
over zijn spel (vele anderen trouwens ook
niet). „Tegen Schalke ging het veel beter,
omdat de Duitsers ook beter voetbal speel
den.
Linksbinnen Brusselers was ook al niet
tevreden over zichzelf. „Ik had meer wn-
