Bromfietsjackets
Churchill heeft het leven nog
hartstochtelijk lief
ZWITSARUB
Engelse fouten en plannen
Agenda voor
Haarlem
Vandaag viert hij zijn één
en tachtigste verjaardag
O
„Prix Femina" voor 55-jarige
schrijver André d'Hötel
verstopping
UNO-misverstand
Geboorte van de
Britse natie
ST. NICOLAAS
GESCHENKEN
WRUF KOU WEG
Cyprus in een crisis
De NA VO heeft het grootste belang
bij een bevredigende oplossing
WOENSDAG 30 NOVEMBER 1955
Verhoging vrachttarieven
van Brazilië naar Europa
Zoeken naar overlevenden
van de Joyita hervat
Duitsland verhoogt invoer
contingent uit Nederland
Kerkelijk Nieuws
Modern sprookje, in romanvormbekroond
Geef de strijd niet op tegen
Kapitein van „Sibajak" na
laatste reis onderscheiden
De UNO-beheerscommissie wijdt zich al
dagen aan een zeer zorgvuldige en breed-
uitgemeten behandeling van de vraag, of
Nederland ontheven mag worden van zijn
plicht tot rapportering aan de UNO over de
situatie in Suriname en de Antillen. Nadat
de positie van deze voormalige koloniën in
het „Koninkrijk nieuwe stijl" geregeld was
tot genoegen van wederpartijen, zodat deze
gebieden zelfstandigheid hadden verworven
binnen dat koninkrijk, achtte Nederland
het niet langer in overeenstemming met de
toestand, dergelijke rapporten aan de UNO
uit te brengen. Het zou trouwens een on
hoffelijkheid tegenover de nieuwe deelge
noten betekenen, wanneer van Nederlandse
kant nog langer de houding van voogd, be
heerder, zou worden aangenomen. En in
practisch opzicht was rapportering onmo
gelijk geworden, aangezien de overzeese
parners niet langer verplicht waren de
daartoe dienende inlichtingen aan Neder
land te verstrekken.
Al deze argumenten, zo klaar als zuiver
water, zijn in de UNO-commissie van Ne
derlandse kant zowel als van de zijde van
Suriname en de Antillen naar voren ge
bracht, zodat men een spoedige, eenvoudige
beslissing had mogen verwachten ten gun
ste van het verzoek om ontheffing.
Die verwachting is echter beschaamd.
Een overbodig debat, waarin spitsvondig
heden en futiliteiten om de voorrang stre
den, is nu reeds dagen aan de gang en met
reden heeft gisteren een geërgerde Belgi
sche afgevaardigde in deze commissie deze
vertoning gehekeld. Afgezien echter van
het feit, dat sommige UNO-delegaties blijk
baar met genoegen de gelegenheid hebben
aangegrepen om het UNO-spel eens echt en
volledig te spelen, nu er geen lange tenen
v*n grote mogendheden te bekennen vie
len, is er een betreurenswaardig misver
stand aan de dag getreden door deze thea
trale opvoering. Een misverstand, dat beter
niet ongesignaleerd kan blijven, omdat het
wellicht, ook in andere „koloniale" UNO-
debatten een factor is of zal zijn. Enkele
delegaties in de UNO-commissie blijken
namelijk op het standpunt te staan, dat
zelfstandigheid van een bepaald beheers
gebied door dik en dun „volledig" moet
worden gemaakt, wil het UNO-handvest
gehonoreerd zijn. Niets is echter minder
waar. Want „zelfstandigheid" is geen for
maliteit, geen aan vaste omschrijvingen
gebonden begrip. Het is een positie, waar
van de nuancering en de mate afhangt van
de betrokken volken zelf. Als de volken
van Suriname en de Antillen tevreden zou
den zijn met een status, die nog minder
zelfstandigheid toekende dan die zij thans
hebben verworven, zou de buitenwereld
zich er ook mee moeten verzoenen. De
status van een volk hangt af van de wil
van dat volk. Waar moet men anders de
maatstaven zoeken? Elk volk, elke volks
groep, moet het recht en de mogelijkheid
hebben zelf vrijelijk te beslissen over de
status, die men tegenover het verbonden
land wil innemen. Dit gezonde principe
schijnt men noch in Polen, noch in Egypte,
noch in een aantal Zuid-Amerikaanse lan
den te erkennen. Zelfstandigheid is los
scheuring, blijkt men daar te menen. Zo los
mogelijk van de vroegere moederlanden, zo
eenzaam mogelijk in de oceaan van inter
nationale verhoudingen ronddobberen
dat is hetgeen men daar de vroegere kolo
niën wil opdringen.
Als de grote meerderheid van een onder
koloniaal bewind levend volk zich wil be
schouwd zien als een groep in de nationale
samenleving van het moederland en een
eenheid wil blijven vormen met dat land,
kan niemand ter wereld daar enig bezwaar
tegen opperen. Het grote misverstand bij
enkele UNO-delegaties doet nu de belache
lijke situatie ontstaan, dat men de zich vrij-
geworstelde en met hun status tevreden
volken zou willen zeggen: Ge wilt het beter
weten, maar wij vinden dat ge niet zelf
standig genoeg zijt.
Dit alles is UNO-bemoeizucht in zeer
verwerpelijke vorm. Niet omdat het Neder
land geldt, maar omdat het in strijd is met
de elementaire begrippen, volgens welke
zich overal in de wereld de bewustwording
der volken en bevolkingsgroepen moet vol
trekken tot geluk van die volken zelf. De
weg die sommigen in de UNO daartoe aan
wijzen, is geplaveid met verwrongen denk
beelden en achterdochtige autosuggesties,
die men blijkbaar betreedt zodra het kleine,
ongevaarlijke en weinig-invloedrijke mo
gendheden betreft.
ADVERTENTIE
v.a. 6 jaar 22.95
Herenmaten 49.75
MONTYCOATS
van Krans-duffel
v.a. 6 jaarƒ37.50
Gen. Cronjéstraat 40-44
Tel. 15438
WOENSDAG 30 NOVEMBER
Cinema Palace: „Desirée", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Rembrandt: „Ciske de Rat", 14
jaar. 7 en 9.15 uur. Studio: „Voetslappen in
de mist", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „De
verzonken, schat", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Operatie Tirpitz", 14 j., 7 en
9.15 uur. Roxy: „De slag aan de Bloedrivier".
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Oproer in cel
11", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: Char
lotte Kohier in „Frasquita", 8.15 uur. Stads
schouwburg: 20 uur, De Ned. Comedde
voert op „De man, de vrouw en de moord",
van André Roussin. Frans Halsmuseum, 20
uur: Laatste voordracht door de heer N. P.
Baard in de serie „Vijf eeuwen schilder
kunst in Nederland". Concertgebouw: 20 uur,
Emigratie-voorlichtingsavond met films
over Australië.
DONDERDAG 1 DECEMBER
Cinema Palace: „Desirée", alle leeft., 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Ciske de
Rat", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio:
..Voetstappen in de mist", 18 jaar. 2.15, 7 en
9.15 uur. Lido: „De verzonken schat", alle
leeft.. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Een
zaak van leven en dood", 14 jaar, 2.30, 7 en
9.15 uur. Roxy: „De slag aan de Bloedrivier",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Oproer
in cel 11", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Eduard en Caroline", 14 jaar, 8.15 uur.
Minerva Theater, 20 uur: Volksuniversiteit,
Dr. A. L. Constandse houdt een voordracht
over „Het wereldgebeuren van thans",
Café-restaurant Brinkmann: 20 uur: Volks
universiteit. Cursus spreken in het openbaar
door de heer K. Schuitema. Zuiderkapel,
20 uur: Spr. J. A. Bruijn.
(Van onze correspondent in Londen)
Vandaag wordt Sir Winston Churchill 81 jaar. Indien hfj alleen maar politicus was,
zou hij misschien de leunstoel hebben opgezocht. Churchill is echter een man met veel
zijdige gaven en een onuitputtelijke belangstelling. Hij heeft, hoe druk hij het ook had
en onder welke zware lasten hij ook gebukt ging, steeds gelegenheid gevonden zich
op allerlei gebied te ontplooien. Volgens zijn eigen getuigenis zou hij het in de politiek
nooit zonder zijn schliderkunst, welke zo'n grote ontspanning voor hem betekent,
hebben volgehouden. Hij heeft meer dan vijfhonderd doeken geschilderd en kwam
dezer dagen met een nieuwe collectie uit Zuid-Frankrijk terug. Een andere ontspan
ning vormt zijn nooit opgegeven studie van de wereldgeschiedenis, waarin hij zelf zo
lang hoofdrolspeler is geweest.
Zijn roepingsbesef steunt op zijn diepe
historische begrip. Het leven van zijn grote
voorvader John Churchill, de eerste Hertog
van Marlborough, is voor hem een bron
van voortdurende inspiratie geweest. Chur
chill is altijd een romanticus geweest, doch
geen dromer. Hij ziet de gebeurtenissen als
de nooit eindigende worsteling tussen de
vrijheid en de tirannie, zoals deze zich af
tekent in de strijd tussen staten en volken
groepen. Hij leek minder oog te hebben
voor diezelfde worsteling binnen de staten,
al tornde hij in zijn jonge jaren als liberale
voorvechter tegen de muffe behoudzucht
der conservatieven van die dagen op. Maar
al schrompelde de eens fiere liberale partij
tot een onbetekenend groepje in,nog slechts
steunende op enige landstreken, waar de
oude liberale traditie zich handhaafde, de
liberale geest, die het sociale welzijn voor
op stelde, is thans gemeengoed onder de
partijen. Vandaar dat Churchill tenslotte
naar de moderne Tory-partij verhuisde
zonder verraad te plegen jegens zijn in
wezen altijd liberale opvattingen. Juist om
dat de Britse politiek zo weinig dogmatisch
is, was en is er nog altijd plaats voor grote
individualisten als Churchill.
Levenslust
Dat Sir Winston onvermoeibaar lijkt, is
niet alleen toe te schrijven aan zijn geest
kracht en zijn sterk gestel het volkomen
herstel van de lichte beroerte,die hem twee
jaar geleden trof, was wonderbaarlijk
maar vooral aan zijn persoonlijke levens
wijze. Hij is altijd met grote zorgzaamheid
omgeven. Lady Churchill is een voortreffe
lijke echtgenote, zonder wie hij nooit zou
hebben bereikt, wat hij tenslotte bereikt
heeft, naar hijzelf steeds met nadruk ver
kondigt. In zijn jeugd was het zijn opmer
kelijke moeder, de knappe en intelligente
Amerikaanse Jenny Jerome,.die haar zoon
in de zadel hielp. Winston was al dadelijk
een buitenbeentje, die hard moest vechten
om te komen waar hij wilde. Hij was eer
zuchtig, maar niet in de bekrompen zin.
Het was hem niet om louter persoonlijke
glorie te doen. Hij wilde met zijn gaven
land en volk dienen en ook het onrecht, dat
de conservatieven zijn vader Randolph
Churchill, die tevergeefs getracht had het
conservatisme te democratiseren, hadden
aangedaan, wreken.
Churchill heeft zijn leven met behulp
van de tallozen, die hem steeds terzijde
staan, doelmatig ingericht. Hij heeft nooit
geld bij zich, want inkopen worden voor
hem gedaan en voor uitgaven in hotels en
restaurants zorgen anderen. Zo kon hij een
meester worden in de levenskunst. Chur
chill heeft nooit een functie vervuld in de
industrie of het bankwezen, zoals zovele
andere politieke leiders. Hij was officier,
maar ook in die periode voelde hij zich
vóór alles historicus, politicus en artist.
Zijn fortuin heeft hij geheel aan zijn pen
te danken. Met de opbrengst van zijn „Ge
schiedenis van de eerste wereldoorlog"
kocht hij het landgoed Chartwell in Kent.
Het behoort aan een door vrienden ge
vormde trust en hij woont er kosteloos. In
Londen, aan de zuidzijde van Hydepark,
bezit Churchill nog een flat, waar een groot
gedeelte van zijn bibliotheek is onderge
bracht.
Levenskunst
Churchill houdt zich strikt aan de door
hemzelf ontworpen leefregels, die er zoveel
toe bijdragen dat hij zijn energie behoudt.
Elke ochtend wekt zijn huisknecht hem
r'xcccco3coon<xeoDco3coccccoxcooc<xcoooococcocoooooccoc
„De geboorte van de Britse natie", zo
luidt de titel van het eerste deel van
Sir Winston Churchill's nieuwste stan
daardwerk: „Een geschiedenis van de
Engels sprekende volken".
Het geheel zal uit vier delen bestaan.
Het eerste, dat in het vogrjaar verschij
nen zal, begint bij de Romeinse invasie
van Engeland.
De samenstelling van dit lijvige werk
vormt op het ogenblik Churchill's
hoofdbezigheid. Zoals uit de algemene
titel blijkt, omvat deze studie een om
vangrijke hoeveelheid stof, die niet
slechts betrekking heeft op het vere
nigd koninkrijk (Engeland, Wales,
Schotland en Noord-Ierland) maar ook
het Britse Gemenebest en de Verenigde
Staten.
Het eerste deel toas bijna voltooid in
1940, maar door de oorlog kreeg Chur
chill geen gelegenheid het af te maken.
Ook na 1945 moest het werd blijven lig
gen omdat Churchill toen zijn oorlogs
herinneringen te boek stelde. In 1951
werd hij premier. Pas na zijn aftreden
in April van dit jaar kon hij zijn taak
weer opvatten.
Het Amerikaanse tijdschrift „Life"
krijgt roaarschijnlijk de primeur in de 8
vorm van een verkort uittreksel. Sir H
Winston werkt dagelijks ten minste vier s
uur aan de tekst van zijn nieuwste boek.o
OOCX>X<XXGOCCOOX<XX>2yXX>XX>OCCCOCGXOCCCO&yyXCCOOOCXCO
met de telefoon, in de zomer om zeven, in
de winter om acht uur. Hij ontmoet zijn
vrouw pas aan de lunch. Onlangs merkte
hij op dat zijn huwelijk nooit zou hebben
stand gehouden als hij tegelijk met haar
zou ontbijten. Hij doet alles in eigen tempo.
Het ontbijt wordt hem op bed gebracht.
Het is zeer uitgebreid, omdat Churchill,
zoals de meeste Engelsen, het ontbijt als de
belangrijkste maaltijd van de dag be
schouwt. Daarna steekt hij een van zijn
reuzen-sigaren op. Tot voor kort rookte hij
er zeven per dag. Thans gaat het gerucht
dat zijn dokters dit verboden hebben. Hij
zou nu zijn toevlucht tot de sigaret geno
men hebben.Buitenshuis vertoont Churchill
zich echter nog altijd met zijn onafscheide
lijk attribuut, de dikke Havana, welke bij
hem hoort als de wandelstok met paarle
moeren knop en een witbestippeld vlinder
dasje. Sommigen beweren dat Churchill
alleen nog maar op zijn sigaar kauwt
Na d'e ochtendbladen te hebben doorge
keken, neemt Churchill zijn eerste, stomend
hete bad. Dagelijks neemt hij er zo drie.
Tezamen met zijn middagdutje van een uur
dat hij reeds zijn Indische tijd als mili
tair doet houdt deze badkuur hem fit en
veerkrachtig. Na zijn eerste bad gaat Chur
chill weer in bed. Dat deed hij ook toen hij
in 1951 premier was. Daar leest, schrijft en
dicteert hij tot het middaguur. Daarna
kleedt hij zich voor de lunch. Hij draagt
meestal een van zijn gemakkelijk zittende
„schuilkelderpakken", bekend uit de oorlog.
Hij bezit er een hele reeks, van zijde
en wol, in allerlei kleur. Soms vertoont hij
er zich mee in het openbaar. Hij nuttigt een
lichte lunch.
Churchill bezit de gave zich geheel te
kunnen ontspannen. Daarin schuilt tevens
het geheim van zijn voortdurende vitaliteit,
's Avonds is hij nog zo fris als een hoentje.
Van één werkdag maakt hij er twee. Aan
de lunch en het diner zijn er bijna altijd
gasten. Churchill is een liefhebber van
praten. Zijn gesprekken in besloten kring
duren vaak tot twee of drie uur in de
ochtend.
Toen Churchill vorige week tot ere-bur-
ger van Harrow, waar hij van 1888 tot 1892
op school ging, werd uitgeroepen, zei hij
dat hij de oorkonde tot in lengte van dagen
als een schat zou bewaren. Een dergelijke
verklaring voor een man van zijn leeftijd
getuigt van moed en ontembare levenswil.
Hij heeft het leven lief boven alles. Hij is
een levensgenieter in de waardige beteke
nis van het woord. Het straalt van hem af
of hij door zijn prachtige tuinen wandelt
of zit te schilderen; of hij een gesprek voert
bij het open vuur of op een vergaderings
podium staat, of hij verwikkeld is in een
politieke schermutseling in het Lagerhuis
of als hij vol vertrouwen, zoals in de oorlog,
de uitdaging van een grimmige wereld aan
vaardde
ADVERTENTIE
Oud-Holl. Doeken4.75
Smyrna Sierkussens 11.50
Naaibox blank of gothiek 39.75
Gebeeldhouwde
kapstok36.75
Leren poefs29.50
Eiken Mimifafels 64.50
Krantenbakken26.50
Oorfauteuils125.
Haardfauteuils
met kroontje 47.75
Kelim fauteuil met prima
wollen kelimstof. 195.
KRUISSTRAAT 11
HAARLEM - TELEFOON 11491
De Homeward Freight Conference of
Brazil-Europe Steamship Lines hebben be
sloten de vrachttarieven voor het Noord-
gaande verkeer van Brazilië naar Europa
voor verscheping van 1 Januari 1956 af
met ongeveer 10 percent te verhogen.
De Nieuw-Zeelandse autoriteiten op
Westelijk Samoa hebben het regeringsvaar
tuig Manuatele uitgezonden om de eilanden
tussen Samoa en de Fidzji-groep naar mo
gelijke overlevenden van de barkas „Joy-
vita" af te zoeken. Op de „Joyvita" bevon
den zich 25 opvarenden. Men trof het schip
verlaten op de Stille Oceaan aan en nog
steeds is het een mysterie wat er van de
opvarenden geworden is.
Het besluit om alsnog naar overlevenden
te speuren werd genomen na ontvangst
van berichten volgens welke ruim twee
maanden na het verdwijnen van de „Joyi
ta" op de eilanden Boscawen en Willis
wrakstukken waren aangespoeld. Naar ver
luidt is de Franse regering verzocht het
fregat „Francis Gamier" beschikbaar te
stellen voor het bergen van de wrakstuk
ken om na te gaan of deze van de barkas
afkomstig zijn.
ADVERTENTIE
met de genezende warmte van
een Zwitsal
De West-Duitse autoriteiten hebben
machtiging verleend voor invoer uit Ne
derland tot een bedrag van 20 millioen
d.m., waarvan 10 millioen d.m. voor fruit
en 10 millioen d.m. voor groente. Voorts
werd een vroeger invoercontingent voor
rijst verhoogd met 1.575.000 d.m.
(Van onze correspondent in Londen)
De Labour-oppositie en de liberalen hebben natuurlijk gemakkelijk spel door de
Britse regering te verwijten dat het de dingen op Cyprus heeft laten mislopen, maar
ook in conservatieve kringen slaan velen met bezorgdheid de gang van zaken gade.
De meeste critiek draagt het karakter van onvruchtbaar nakaarten. Natuurlijk is er
door Engeland sinds de vorige opstand van ruim twintig jaar geleden veel verzuimd.
Een algemene klacht is dat degenen, die Cyprus al die jaren bestuurd hebben, hun
opleiding in de Afrikaanse koloniën genoten, met het gevolg dat de Cyprioten maar
al te vaak als onontwikkelde inheemsen op een afstand werden gehouden, in plaats
van ze als Europeanen te behandelen.
De gemaakte fouten kunnen niet in een
handomdraaien worden goedgemaakt, ze
ker niet op een ogenblik dat het hard tegen
hard gaat. Noch nationalistische geweldda
den, noch Britse militaire hairdhandigheid
bieden uitzicht op een oplossing, al is het
logisch dat eerst een einde dient te worden
gemaakt aan de thans heersende chaos, wil
er iets positiefs bereikt worden. De Britse
regering wordt door sommigen het Franse
voorbeeld in Marokkoo voor ogen gehou
den, waar toekenning van zelfbestuur de
onlusten heeft gestopt. Maar in Cyprus,
waar de dingen anders liggen, kan Enge
land niet denken aan het onverwijld ver
lenen van zelfbestuur. De tragiek is dat
Cyprus, na het opgeven van Suez, onmis
baar lijkt voor de Britse positie in het Mid
den-Oosten en als schakel in NAVO-ver-
band, al beseft Londen terdege dat een
vijandige bevolking het eiland als basis
onbruikbaar maakt. Een kardinale psy
chologische fout is het geweest dat de Brit
se onderminister van Koloniën, Hopkinson,
in Juli van het vorige jaar categorisch heeft
verklaard dat Engeland Cyprus nooit zal
opgeven. Hij werd een paar dagen later
door Churchill zelf gecorrigeerd, toen deze
terecht zeide dat het woord „nooit' niet in
de politiek thuis hoort. Maar dat woord
werd het signaal voor de verscherping van
de anti-Britse beroering. De lichtvaardige
verklaring van Hopkinson moet vooral
worden gezien als een reactie op de Britse
ontruiming van Suez met als voornaamste
doel conservatieve dissidenten, die zich te
gen de Suez-politiek verzetten, zoet te
houden.
Sindsdien roeren deze zich meer dan ooit.
Twee hunner werden dezer dagen geko
zen in de leiding van de „commissie van
1922", zoals de verzameling heet van de
gewone conservatieve Lagerhuisleden, niet
behorende tot de regering. Onder de vijf
tig nieuwe conservatieve „backbenchers"
(zij die op de achterbanken zitten), die na
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Veendam (toez.) P. E. C.
Blom te Berkenwoude.
Benoemd tot hulpjred. te Aalburg en
Heesbeen J. de Bres, em. pred. te St. Maar
tensdijk.
Bedankt voor Sommelsdijk K. v. d. Pol
te Veenendaal.
Ver. van Vrijz. Hervormden
Benoemd tot leidster van het werk onder
vrouwen en meisjes vanwege de Nat. Raad
van kerken in Indonesië, met standplaats
Djakarta, mej. da. M. C. Jongeling, voorg.
afd. Arnhem.
Geref. Kerken
Beroepen te Fijnaart J. N. Nammensma,
cand. te Drachten; te Oostvoorne A. A.
Klapwijk, cand. te Loosduinen; te Schie-
broek-Hillegersberg C. J. Verlare te 's Gra-
venzande.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Amsterdam-Oost en voor
Zwolle C. Noordegraaf te 's Gravendeel;
voor Middelburg C. J. Buijs te Papen-
drecht; voor Nieuwpoort G. Blom te Meer
kerk.
De 31.000 ton metende tanker „Vasum" is het eerste schip dat onderhanden wordt
genomen in het gigantische nieuwe dok no. 4 van de N.D.S.M. in Amsterdam. Men
ziet hier arbeiders bezig de „Vasum" in de verf te zetten.
PARIJS (AFP) André d'Hötel heeft
de „Prix Femina" gekregen voor zijn „Le
Pays oü l'on n'Arrive Jamais" (Het land
waar men nooit aankomt) in het bijzonder
en voor zijn gehele werk in het algemeen.
André d'Hötel werd in 1900 in Attigny in
de Ardennen geboren. Van moeders zijde
is hij verwant aan Arthur Rimbaud. Hij
heeft onder meer philosophic aan de Sor-
bonne gestudeerd. Zijn werk is niet popu
lair te noemen, doch het heeft de aehting
van de critici. Tot 1942 had d'Hötel moeite
zijn werk gepubliceerd te krijgen. Maar
sinds die tijd verschenen veertien romans
van hem. Zijn werk „David" kreeg in 1948
de „Prix Sainte Beuve".
De jury voor de prijs bestaat uitsluitend
uit vrouwen. Eén enkele ronde was vol
doende om de winnaar de prijs toe te ken
nen. De prijs in geld uitgedrukt bedraagt
slechts 5000 Franse franken, dat is onge
veer vijftig gulden. De toekenning betekent
echter steeds een aanzienlijke vergroting
van de oplage.
d'Hótel doceert letterkunde aan de Ecole
Coulommiers bij Parijs. Hij werd pas na
14 jaar schrijven erkend. Zijn eerste roman
„Campements" verscheen in 1929, maar
daarna weigerden de Franse utgevers 14
jaar lang iels van hem uit te geven.
D'Hötel is is steeds een zeer productieve
schrijver geweest. Behalve romans schreef
hij ook novellen, korte verhalen, artikelen
voor litteraire tijdschriften en gedichten.
Zijn bekroonde roman, „Le Pays oü l'on
n'Arrive Jamais", is eigenlijk een modern
sprookje. De hoofdpersoon is een jongetje
dat zijn ouderlijk huis in Antwerpen ont
vlucht om de wereld van volmaakt geluk
te vinden waarover men hem heeft verteld.
Zijn ouders laten hem zoeken door de poli
tie. Tijdens zijn vlucht ontmoet hij een
jonge boer die zijn verlangen naar een
betere wereld deelt en besluit hem te hel
pen die wereld te vinden. De schrijver ls
van oordeel dat hij met zijn laatste roman
een van de hoogtepunten in zijn oeuvre
heeft geschapen.
Hij vernam het nieuws dat zijn laatste
roman was bekroond met de Prix Femina
toen hij zat te lunchen in een restaurant
vlak bij de Cercle Interallié, waar de be
slissing viel.
Maandag worden de Prix Goncourt en de
Prix Renaudot verleend en op 12 December
de laatste van de vier grote prijzen, de Prix
Interallié.
De „Prix Femina" werd in 1904 gesticht.
De jury bestond uit elf dames van gevor
derde leeftijd, gemiddeld 68 jaar.
de verkiezingen in Mei in het Lagerhuis
gekomen zijn, zijn er talrijken die het met
de Suezrebellen eens zijn. Zij willen van
geen verdere afbrokkeling van de Britse
positie in het Middellandse Zee-gebied
(Palestina, Abadan, Egypte) en elders we
ten.
Navo-basis
Engeland meent bovendien dat het ge
makkelijker dan ergens anders het geval
was, Cyprus kan vasthouden omdat het een
kolonie is en Amerika hier geen moeilijkhe
den in de weg legt. De Verenigde Staten, zo
wordt hier opgemerkt, bezitten immers
zelf een soort Cyprus in de Stille Zuidzee,
namelijk Okinawa! Het valt echter te be
treuren dat Engeland in het gebied der
Middellandse Zee niet eerder de bakens
heeft verzet en het steeds maar weer op
een crisis laat aankomen met alle nadelige
gevolgen voor het Britse rijk en van het
Westen.
De gedachte aan een afzonderlijke do
minion, bestaande uit Cyprus, Malta en
Gibraltar, onlangs geopperd, kwam te laat,
Wat zich ook in Cyprus wreekt is dat de
NAVO het in de practijk nooit verder heeft
gebracht dan een louter militaire organisa
tie, welke internationaal-politiek tekort
schiet. Ware dit. niet zo, dan was het mis
schien mogelijk geweest de verouderde mi
litair-koloniale positie in Cyprus te doen
vervangen voor een gecombineerd NAVO-
garnizoen, bestaande uit Griekse, Turkse,
Britse en misschien nog andere troepen,
waarbij dan Cyprus tegelijkertijd politieke
mondigheid diende te worden gegeven. In
NAVO-geheel lijkt het er weinig toe te
doen of Cyprus tot Engeland of Grieken
land behoort of een zelfstandige status
krijgt. De NAVO zou door zulk een ge
dragslijn een doorslaggevende morele
winst boeken, welke de anti-Westerse pro
paganda een slag zou toebrengen, terwijl
juist een krampachtig vasthouden aan si
tuaties, welke in een voorbije periode zin
hadden, tot de gevaarlijkste spanningen
leidt en de communistische tactiek in de
kaart speelt. De NAVO-bondgenoten, En
geland incluis, dienen zich over eigen na
tionalisme te schamen.
1-Iet zijn slechts enkele vermetelen, die
zo redeneren. Het beste dat men hopen
mag is dat de Britten Cyprus zonder slag
om de arm te houden, zoals ze thans doen,
zelfbeschikking als uiteindelijk doel in uit
zicht stellen. Want daarnaar streeft alle
Britse koloniale politiek. Indien men de
kwajongensachtige kant van de opstand
kan bedwingen scholieren spelen in de
onlusten immers een grote rol en voor
al ook Athene tot rede kan brengen, is
het misschien nog niet te laat voor een
oplossing, welke iedereen kan bevredigen.
Deze dient in te houden dat Cyprus zijn
functie als militaire basis liefst in
NAVO-verband kan blijven vervullen
en dat aan de wensen van de Cyprioten
kan worden voldaan, al zal dit alles slechts
geleidelijk aan kunnen geschieden.
ADVERTENTIE
DIT IS de manier om verstopping te overwinnen:
Drink s morgens vroeg en 's avonds voor het
naar bed gaan een glas water en ga op een vast
uur van de dag naar het toilet, Neem eerst een
week elke avond twee Carters pilletjes - 2e week:
elke avond één - 3e week: om de andere avond
één. Daarna niets meer.
Want Carters Leverpilletjes zorgen voorde gal-
toevoer die nodig is om het voedsel beter te
verteren en de darmen te ontlasten; ze maken
bovendien dat de ingewanden daarna op eigen
kracht regelmatig blijven werken. Zó helpen
Carters Leverpilletjes u helemaal van hardlijvig
heid af, u is een ander mens. En mocht u later
door zorgen, te veel eten, oververmoeidheid of
getrek aan beweging toch nog eens verstopt
raken, dan zijn een paar Carters pilletjes voldoen
de om u weer op gang te helpen. Vraag naar
CARTERS LEVERPILLETJES -f 1.20 per flacon.
Toen Dinsdag het m.s. „Sibajak" van de
Koninklijke Rotterdamse Lloyd uit Indo
nesië te Rotterdam was teruggekeerd, be
tekende dit het einde van een 37-jarige
zeemansloopbaan voor de gezagvoerder
van het schip, kapitein H. van Manen.
Kapitein Van Manen die voordien ge
zagvoerder op het s.s. „Waterman" was,
heeft in de laatste jaren met deze schepen,
niet alleen Nederlandse vrijwilligers naar
Korea, maar ook ongeveer 19.000 Neder
landse emigranten naar hun nieuwe va
derland gebracht.
Nadat de „Sibajak" was aangekomen
heeft de adviseur in algemene dienst bij
het directoraat-generaal van Scheepvaart,
mr. J. Prins, kapitein Van Manen mede
deling gedaan van zijn benoeming tot rid
der in de Orde van Oranje-Nassau.
