„Keizer" Jordaan zong in Haarlems hart
duizenden onderdanen toe
Griegs pianoconcert hoogtepunt
van uitvoering in Concertzaal
„Leeuwen" en „Tijgers" vochten
op rolschaatsen op Grote Markt
Elfhonderd kinderen vierden
„actief" Bevrijdingsfeest
Grootse intocht ging vooraf aan
massa-genezing op Grote Markt
NJG-„ Cirkelspel"
Humanistisch Verbond
herdacht bevrijding
Sport, ballet en
toneel in West
Ringrijderij in
Haarlem-Noord
Een geslaagd paardenfeest
7
Successen voor „Cremer"
Floresstraat-markt
op woensdag
Voordracht Aafje Top
Beroepententoonstelling
zaterdag gesloten
MAANDAG 7 MEI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
De lieer J. Jordaan uit Amsterdam, een ook buiten onze hoofdstad niet geheel
onbekende zanger, heeft zaterdagmiddag 5 mei ten overstaan van duizenden
Haarlem. Tevoren was hij, gezeten op een door twee paarden getrokken en door
zware politiemotoren geëscorteerde postkoets, in tromt door enkele van Haarlems
verhitte mensen een recital gegeven in de muziektent op de Grote Markt in
■g jo --- r C'e
F
bekendste straten gevoerd, als ware hij een keizer, een minister-president of op
zijn minst houder van verscheidene wereldrecords. De heer Jordaan, ook wel
Johnny genoemd, had zich vrijdag voor een wijle weten los te breken uit zijn
verplichtingen, die hij thans heeft lopen in de buurt van Kortwijk in België, werd
zaterdagavond in Zaandam gesignaleerd en was zondag al weer terug bij onze
Zuiderburen. Welke reslultaten er in Zaandam zijn behaald, is ons niet bekend;
wat Haarlem aangaat, daar is de heer Jordaan erin geslaagd het kwijnende ge
moedsleven van vele honderdtallen zijner discipelen weer tot gezonde bloei te
brengen.
Toen de gevierde „zanger" omstreeks
half drie, op uitnodiging van het Centrum-
comité Koninginnedag, uit de stationsuit
gang aan het Kennemerplein tevoorschijn
kwam, stond daar een dunne menigte
nieuwsgierigen hem op te wachten. Even
eens bij de uitgang stond een fraaie, zwart-
gele koets. Tegen twaalf uur 's morgens
waren twee paarden bereid gevonden, dit
voertuig onder leiding van een welgedane
koetsier van Amsterdam naar Haarlem te
slepen, waar het ruim twee uur later op het
traject station-Grote Markt dat aan
zienlijk korter is dan de afstand Amster
dam-Haarlem als zegekar dienst deed.
Als zegevierend veldheer trad daarbij op de
heer Jordaan zelf onvermoeibaar nijgend
naar het Haarlemse publiek, dat inmiddels
de openbare weg had omzoomd.
Zodra de stoet met een omweg de Spek-
straat had bereikt de ^afgelegde route
was toen zelfs voor de minst snuggere pad
vinder gemakkelijk terug te lezen dankzij
'n ononderbroken spoor van serpentines en
papiersnippers klom d'aloude zanger de
kar uit, waarna hij spoorslags door twee
stevige vrouwen uit het publiek werd om
helsd. Nadat de heer Jordaan met een ver
legen gebaar zijn zonnebril had rechtge
zet, werd hij, geschraagd door enige breed
geschouderde agenten, dwars door het on
stuimig juichende publiek naar de muziek
tent geleid, waar hij door de slagwerker
van de bekende Haarlemse kapel ,,De Al
penjagers" met een langdurige roffel het
publiek werd aangeprezen. Een totaal over
bodige geste, overigens.
De torenklok van de Grote Kerk wees
vijf over drie, toen de heer Jordaan zijn
eerste lied inzette. Toen het uit was, rea
geerde het publiek als bij een bokswed
strijd, op het ogenblik dat een op punten
verliezende pugelist door een onverwachte
knock out zijn sterkere tegenstander vloert.
Het gejuich moet tot voorbij het HFC-ter-
rein te horen zijn geweest.
Vrij onbeleefd had de heer Jordaan als
tweede bijdrage „Geef mij maar Amster
dam" gekozen. Edoch, de Haarlemmers ble
ken deze propaganda, die in het bijzonder
de stichting Haarlems Bloei diep moet heb
ben gegriefd, best te kunnen velen. Had
den zij tijdens het eerste nummer in uiter
ste vervoering slechts de lippen kramp
achtig bewogen, thans zongen zij hardop
mee, nu eens met lange uithalen, dan weer
met omfloerste stem, al naar gelang de
strekking van het lied. Het was merkwaar
dig te ervaren, dat ook honderden kinderen
die op school gewooonlijk niet dan met
grote moeite twee coupletten van het Wil
helmus uit het hoofd kunnen leren, de
volledige tekst meester bleken te zijn niet
alleen van dit, maar ook van alle volgende
liederen. Waarmee al weer bewezen is, dat
achthonderdduizend gramofoonplaten te
zamen een geduldige leermeester vormen.
Er werd uiteraard veel ,,op speciaal ver
zoek" gezongen, zoals bijvoorbeeld het
werk ,,De zon schijnt voor iedereen", wel
ke wijsheid de heer Jordaan, zelf staande
in de verkoelende schaduw van het tent
dak, aan het kokende publiek meegaf.
In de pauze worstelden wij ons langs en
kele autogrammenjagers de muziektent
binnen. Daar verklaarde ons de uitblazende
zanger, dat hij sterk getroffen was dooi
de ontvangst in Haarlem.
..Gelukkig maar. dat het corso er was
anders was het hier nog voller geweest",
verzuchtte hij bescheiden.
Gedwee de hem aangereikte velletjes
napier en gramofoonplaten tekenend, som-
re hij ons de nieuwe contracten op: Luxem
burg, Basel, Engelse televisie, Zwitserland,
Zuid-Afrika. „Maar ik blijf in de Jordaan
wonen".
En dan toont de heer Jordaan zich op
nieuw aan de loeiende massa, samen met
zijn vaardige begeleider, de accordeonist
.Tan Hilligers. Even later galmen de klan
ken al weer over de markt: onuitroeibaar
gemeengoed van de verzamelde menigte,
die in trance meedeint, met armen en vlag
getjes zwaait, lispelt, zingt, schreeuwt,
kortom in opperste vervoering is.
„Bij ons, in de Jordaan!" Er waart een
siddering door de menigte. Alsjeblieft, daar
hèb je het dan, het wachten is beloond! De
Grote Markt wordt één deinende mensen
zee.
Maar na dit lied dat haast even aan
stekelijk blijkt te werken als het „Flying
Home" van de heer Lionel Hampton
komt er onverbiddelijk een eind aan deze
openbare vertoning. Kwart voor vier is het,
wanneer de heer Jopdaan-aanstalten- maakt
om te vertrekken. Agenten schieten toe,
van alle kanten. Hij heeft ze hard nodig,
als hij zich begeeft temidden van dit pu
bliek, dat zich als een razende om deze
man verdringt. Alsof hij briefjes van hon
derd uitdeelt.
Even later is hij verdwenen, door politie-
Haarlem-Zuid-West begon de viering
van Bevrijdingsdagfeesten met een rol-
schaatsënwedstrijd op de Pijlslaan. die
waarschijnlijk tengevolge van het bollen"
corso en de festiviteiten elders in de stad
niet zoveel publiek trok als men in deze
contreien gewend is. Toch was het een ge
zellige middag met goede sport. De win
nende hard- en schoonrijders werden met
fraaie prijzen bedacht.
's Avonds danste op het sportterrein ach
ter de Chr. Huygensschool de balletgroep
van de heer C. Post. De oneffen grasmat,
danig ..voorbewerkt" door de deelnemer-
tjes aan de kinderspelen op Koninginne
dag. bood niet bepaald een ideale gelegen
heid voor het maken van sierlijke pirou-
etjes, maar over het algemeen werd er toch
licht en sierlijk gedanst, vooral door de
grootste meisjes. De kleintjes zagen er in
hun witte tutu's uit om te stelen, zodat
zelfs hun nogal ongelijke bewegen ieders
hart vertederde.
Apotheose van het feest was een open-
luchiuitvoering van Cissy van Marxveldt's
befaamde meisjesroman ,,'n Zomerzotheid"
door de toneelvereniging Berkenrode. Het
werd zo fris en vlot ten tonele gebracht,
dat men er de ietwat onbenullige, en zeker
voltooid verleden tijd zijnde „intrige" vol
komen bij vergeten kon.
Uitblinkers waren de namaak-jonkheer
en de delicaat-onuitstaanbare Ella. Er werd
naar hartelust gechargeerd, maar bij dit
stuk en onder deze omstandigheden was
ccn flinke dosis „aandikken" best te ver-
teen
Het vijftigjarig bestaan der Vereniging
Koninginnedag is zaterdag besloten met
serie feestelijkheden op de bevrijdingsdag,
waarvan het hoogtepunt is geweest de
ringrijderij op het losse paard op de Orion-
weg. De jury betond uit de heren F. H.
Pijnakker, N. Du pk er en H. Kossen. Er
hadden zich zevenentwintig deelnemers
(sters) gemeld, die eerst aan twee maal
acht ronden moesten deelnemen. Het bleek,
dat vier rijders tien of elf ringen hadden
„genomen." Zij kwamen in de finale uit
en het resultaat was: 1. C. van der Sluis,
Velsen; 2. Th. van der Veen, 3. P. Rutten,
4. R. van der Veen, allen Santpoort. Num
mer één ontving de wisselbeker en een
bedrag van 40. De winnaar van de wis
selbeker van vorig jaar stak negen ringen
en werd voor de finale uitgeschakeld.
De vermakelijkheden op de Zaanenlaan
trokken weer vele belangstellenden en des
avonds was er gelegenheid een dansje te
maken in het Juïianapark.
Op initiatief van de stichting „Kunste
naars herdenken 5 mei" organiseerde het
„Centrumcomité Koninginnedag" te Haar
lem ter herdenking van de bevrijding een
avondconcert van het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest, dat onder leiding van
Marinus Adam zaterdagavond, plaats had.
Twee nummers van het programma, de
rapsodie „Wilhelmus van Nassau" van
Hendrik Andriessen en de „Montgomery-
mars" van Hans Osieck, typeerden de fees
telijke opzet van het concert. Daarna mocht
men eerst luisteren naar een romantische
interpretatie van het romantische piano
concert van Grieg (met Nelly Wagenaar
als soliste) en tenslotte naar de Vijfde
Symfonie van Beethoven.
Wat bij Beethoven nogal hinderlijk kan
zijn, namelijk het onstabiele va>n de tempo
beweging, geldt voor de muziek van Grieg
als een ongeschreven wet: het „tempo
list ontsnapt aan zijn opdringende volge
lingen.
„De Vara mot-em niet," schreeuwt een
man. Er klinkt wrok in zijn stem.
Toen later op de middag de rust op de
Grote Markt was weergekeerd, zagen we
het pas goed: er is nog plaats voor een
standbeeld voor Johnny. Zonodig moet dat
van Laurens Coster maar opzij. Of hele
maal weg. Honderd jaar voor een beeld, is
lang genoeg.
Er was uitstekende paardensport te ge
nieten op het terrein aan de Wagenweg, in
de schaduw van De Hout, waar het drukke
verkeer naar en van het Bloemencorso
langsraasde zonder de aandacht van de tal
rijke bezoekers te kunnen afleiden. Dat v/as
ook te begrijpen, aangezien het programma
vlot werd afgewerkt en tal van spannende
nummers bood. Vooral het springconcours
was interessant en gaf uitstekend presta
ties te zien, die te danken waren aan
„cracks" op het gebied van de hippische
sport en het schitterende materiaal, waar
mee zij in het veld verschenen. Het par
cours was niet eenvoudig, vooral door de
scherpe wendingen, waarbij de maximum
tijd zeer krap was vastgesteld. De hoge
.snelhedep, die werden, behaald, doop de
meeste deelnemers, vertlokten de inspan
ning waarmee zij het parcours telijf gingen
en het resultaat van de wedstrijden cul
mineerde aan ook in een lijst van impone
rende prestaties, zowel wat stijl als bereik
te tijden betreft. Het sluitstuk van het hip-
pi:oh feest, een parade der paarden ter uit
verkiezing van het elegantste rijpaard, was
een waardige apotheose van een in alle op
zichten geslaagd paardenfestijn.
De uitslagen luidden:
Springconcours 90 cm, parcours 575 me
ter. Voor ruiters die nog geen prijs hebben
gewonnen of officieel concours: 1. Pijlert,
ber. C. Smal, Hilversum 0 fouten, 1.12.8.
2. Jan van Schaffelaar, ber. C. van Berkel,
Den Haag, 3 fouten 1.24.2. 3. Jack, ber. mej.
L. Harte veld, Den Haag, 6 fouten 1.29.
Paarden die nog niet op coucours zijn
uitgekomen: 1. N. N., ber. It.-kol. mr. R. J.
E. M. van Zinnicq Bergman, Koninkl. Stal
len, 0 fouten, 1.06. 2. Vosje, ber. maj. W.
Bishoff van Heemskerck, Koninkl. Stallen
0 fouten, 1.07.8. 3. Aroon, ber. idem, 0 fou
ten, 1.09.8.
Jeugdipringconcours 90 cm, parcours 575
meter: 1. Vosje, ber. mej. M. Ver!inden,
Den Haag, 0 fouten, 1.10. 2. Marsh Mellow,
ber. R. Zwolsman, Den Haag, 0 fouten,
1.17. 3. Carnaval, ber. mej. M. Gerritsen,
Den Haag, 0 fouten, 1.18.
Jachtspringeoncours 1.10 meter: 1. Lady
Cocktail, ber. R. J. W. Koster, Bussum, 60.1
sec. 2. Napoleon, ber. Jhr. A. Loudon, Den
Haag, 60.7. 3. Lady Jane, ber. C. Englebert,
Den Haag, 61.8 see.
Springconcours 1.20 meter, parcours 625
meter. 1. Rocket, ber. mej. Proetske Arts,
Amsterdam, 0 fouten 64.6 sec. 2. Grey Cat,
ber. A. Wolf, 0 fouten, 68,2 sec. 3. Lady
Jane, ber. C. Englebert, Den Haag, 0 fouten,
68.4 sec.
Kwaliteits beoordeling jachtpaarden: 1.
N. N., ber. E. Th. baronesse van Heemstra,
Santpoort. 2. Aroon, ber. maj. W. Bishoff
van Heemskerk, Koninkl. Stallen. 3. Gosse
de Rubercy, ber. K. M. Eterman, Santpoort.
Elegantste rijpaard: 1. Barbara, ber. C.
van Tol, Den Haag. 2. Donald, ber. mevr.
M. J. KlebergVerberne, Wassenaar. 3.
Roszy. ber. H. Heener, Amsterdam.
OM ACHT UUR 's avonds stond er weer een grote menigte op de Grote Markt
verzameld in afwachting van een rolschaatsen-show, die gegeven zou worden door
leden van de Eerste Nederlandse Rolschaatscnbaan „Marathon" uit Den Haag.
Voor het stadhuis op het plein was een vierkant afgebakend door middel van recht
opstaande planken, waarbinnen de deelnemers en deelneemsters hun prestaties
zouden kunnen doen laten bewonderen. De toeschouwers bleven geduldig en zonder
morren wachten, ook toen bleek dat de bus, die de leden van Marathons zou brengen,
door de grote drukte In de bollenstreek iets vertraagd was, zodat de show een half
uurtje later moest beginnen, dan men oorspronkelijk had vastgesteld. Het wachten
werd trouwens wél beloond, want het was een bijzonder fecriek gezicht dat de
meisjes'van Marathon in hun frisse toiletjes opleverden, toen zij op de maat van
bekende klassieke en populaire melodieën op hun rolschaatsen dansen en ballet
imiteerden. Zowel de kleine meisjes van 7 en 6 jaar oud met hun „poppenkast"-
ballet, als de groteren met individuele interpretaties van een mambo en boeren
dans oogstten terecht veel applaus.
Een wat ruwer element kwam naar vo
ren, toen twee teams Haagse jongens van
zo tussen de 12 en 17 jaar een partijtje
rolhockey ten beste gaven. De beide ploe
gen werden ter onderscheiding van elkaar
„Leeuwen" en „Tijgers" genoemd, waar
bij het opviel dat de „leeuwen" over het
algemeen iets groter waren dan hun roof
diertegenstanders. Of het nu hierdoor
kwam, of door het feit dat de „leeuwen"
vrij spoedig met 30 leidden, het publiek
besteedde het grootste deel van zijn aan
moedigingen aan de „tijgers". Dat het
daarmee succes had kwam aan het licht,
toen na de wedstrijd, die over het algemeen
fair en met veel animo gespeeld werd,
bleek dat de gestreepte vleeseters met 7—6
'hadden gewonnen.
Het laaste gedeelte van het programma
vermeldde nog een Hongaarse dans door
één van de oudere meisjes en een bloemen-
dans met tal van kleine deelnemertjes.
De waardering, die na afloop door één
van de leden van het centrum-comité voor
nationale feesten werden uitgesproken, was
zeer zeker op zijn plaats en velen van de
toeschouwers zullen een hernieuwde ken
nismaking met deze Haagse rolschaats-
sterren in de toekomst zeker met vreugde
begroeten.
Om half drie 's middags was
aantal kinderen verzameld op de
berg in het Kenaupark, waar het kinder
circus Elleboog optrad.
Het was prachtig weer en er stond wei
nig wind, maar dat was maar goed ook,
omdat één van de nummers jongleren
met stokjes waaraan veren bevestigd wa
ren geen wind kon verdragen. De jonge
directeur van het circus verzocht dan ook
om de uiterste stilte teneinde de concen
tratie van de artisten niet te verstoren.
Het was opmerkelijk dat het jeugdige pu
bliek aan een voor hen zo moeilijk te vol
doen verzoek gevolg gaf, zodat de jong
leur na afloop van zijn moeilijke toer een
daverend applaus in ontvangst mocht ne
men. Applaus was er overigens genoeg,
want ieder nummer viel in de smaak van
de toeschouwertjes. Natuurlijk waren er
nummers, die duidelijk favoriet waren, zo
als het optreden van de drie (vermomde)
beertjes of van moeder en dochter giraffe,
of het zeer moeilijke leeuwentemnummer.
De politie had de grootste moeite het .be
langstellende jeugdige publiek op de ver
eiste afstand te houden en toen de circus
directeur een korte pauze aankondigde was
er een stormloop naar de nog vrije plaat
sen op een kleine tribune en het was niet
dan na herhaalde verzoeken dan men de
begeerde plaatsen weer ontruimde. Dit be
wijst trouwens wel hoezeer het gebodene
gewaardeerd werd.
Veel succes hadden ook de kleine clowns,
die van ieder nummer op hun manier en
reprise gaven en daarbij de dolste capriolen
maakten. Maar ook de moeilijke oefenin
gen, waaronder het koorddansen, de acro
batiek en de evenwichtsoefeningen op het
eenwielige fietsje werden na afloop met
een dankbaar applaus beloond. Wie het
meeste plezier aan de opvoering beleefd
hebben, de jonge toeschouwers of de even
jonge artisten zal wel een open vraag
blijven, maar dat iedereen voldaan naar
huis ging staat wel vast.
De voorzitter van het Centrum-comité
„Koninginnedag", mr. J. A. P. C. ten Bok-
kel, vertolkte dan ook wel aller gevoelens,
toen hij na afloop van de voorstelling me
vrouw Last als de stuwende kracht van het
circus Elleboog hartelijk dankte voor de
bijzonder prettige middag, die haar groepje
voor een groot aantal kinderen verzorgd
had.
Het vuurwerk dat het officiële gedeelte
van de feestviering besloot, was een groot
succes. Zowel wat de opkomst van de toe-
schouwers als wat het gebodene betreft.
Vele vuurbollen, en kleurrijke pijlen, sis-
i sers en vuurregens werden met de ge
bruikelijke kreten van bewondering door
het publiek op de Kloppersingel en het
Prinsen Bolwerk begroet.
Op de toneelwedstrijd, uitgeschreven ter
gelegenheid van het 100-jarig bestaan van
de Koninklijke Vereniging „Litteris Sacrum"
te Leiden, heeft de letterlievende vereniging
,..J. J. Cremer" de eerste prijs voor de beste
opvoering behaald, benevens twee ere-prij-
zen, n.l. voor de beste regie (Henk Bakker)
en voor het beste samenspel. Opgevoerd
werd „Spel met het noodlot".
Voor deze wedstrijd waren geen personele
prijzen beschikbaar gesteld, maar in het
jury-verslag werd speciale lof toegezwaaid
voor de creaties van Wim Rijke in de rol
van „Dan" en aan Mevrouw Eki Oostwald-
Bouwer in de rol van „Mevr. Bramson". De
July bestond uit: Mevr. Caroline van Dom
melen. actrice, Louis Gimberg. acteur en
Karls Guttmann. dramaturg en regisseur van
van Beers" uit Utrecht.
De grotere „stukken" werden zwijgend
maar met des te meer ontzag begroet.
Het was niet voor kwart over elf dat de
apotheose „Vrij met Oranje" aan dit kleur
rijk en knallend festijn een einde maakte
en de toeschouwers naar huis togen of in
de binnenstad individueel nog wat gingen
nafeesten.
rubato" behoort als het ware tot haar we
zen. Nelly Wagenaar durft deze stijlregel
in al zijn consequenties toe te passen. Naar
wij deze avond konden ervaren, doet zij
het varn harte en met overtuiging. Zij kan
daarbij steunen op het voorbeeld van Grieg
zelf, van wiens interpretatie er een pia
nola-opname bestaat. Maar ook zonder dit
exempel is het duidelijk, dat het roman
tische klimaat „a la Liszt" de zuivere her
schepping van dit werk bepaalt. De inter
preten, die dit nog kunnen en durven de
monstreren, worden in de nuchtere tijd
waarin wij leven zo zoetjesaan zeldzaam.
En niet aLleen het tempo rubato, maar alles
wat er nu samenhangt aan romance, aan
kleur en expressie, waaruit dan tenslotte
de poëzie van de compositie resulteert, is
in Nelly Wagenaars- vertolking logisch en
levensecht samengevat.
Overigens kan men bij deze vooraan
staande Nederlandse pianiste rekenen op
een technische zekerheid en een beeldend
vermogen, die voorbeeldig mogen heten.
Zo werd ons dan, met een voortrefelijke
aanpassing van de belangrijke orkestrale
partij, het Concert van Grieg opgedist zo
als wij het vele jaren geleden leerden ken
nen en liefhebben, toen wij het voor het
eerst hoorden, gespeeld door Arthur de
Graf, een der laatste leerlingen van Liszt
en tevens een boezemvriend van Grieg,
wiens werk hij uiteraard naar diens inzich
ten interpreteerde. Nelly Wagenaars ver
tolking klonk als een „hommage" aan de
componist en aan de bloeiende romantiek
van zijn tijd.
De Rapsodie van Hendrik Andriessen is
een boeiende parafrase op het Wilhelmus
en Marinus Adam wist er de bijzonder tref
fende orkestrale kwaliteiten gunstig van
te doen uitkomen. In het stuk van Hans
Osieck leeft op Angelsaksische motieven
en orkestratie-effecten iets van de vreugde,
die ons elf jaar geleden bezielde, toen
Montgomery ons de bevrijding bracht. Dit
spontane geluid was deze avond volkomen
op zijn plaats.
De markt in de Floresstraat in Haarlem-
Noord wordt deze week niet op donderdag
(Hemelvaartsdag) maar op woensdag ge
houden.
Een nieuwigheid'op het gebied van kin
derfestiviteiten was het „cirkelspel" van
het district Haarlem der Nederlandse
Jeugdgemeenschap, dat zaterdagmiddag op
het sportterrein aan de Van Oosten de
Bruynstraat gehouden is en waaraan door
bijna 1200 jongens en meisjes werd deel
genomen.
Nadat de deelnemertjes om 2 uur op vro
lijke marsmuziek van de N.P.V.-band hun
entree op het veld gemaakt hadden, wer
den zij groepsgewijze naar de hun toege
wezen cirkels gedirigeerd, waar zij vervol
gens, onderverdeeld in „werkgroepjes" van
acht a tien kinderen onder de hoede van
een spelleider een aantal opdrachten kre
gen uit te voeren.
Die opdrachten waren zo samengesteld,
dat ieder kind de kans kreeg, te bewijzen
Op waardige wijze heeft de gemeenschap
Haarlem en omstreken van het Humanis
tisch Verbond zondagmorgen in de Bilder-
dijkzaal van restaurant Brinkmann de be
vrijding herdacht. Na een kort inleidend
woord van de voorzitter droeg Aafje Top
het bekende verhaal „De Sneeuwgans"
van Paul Gallico voor. Zij werd aange
kondigd als voordrachtkunstenares en dat
is zij natuurlijk ook wel, maar zij onder
scheidt zich toch in de eerste plaats als een
zich van sobere middelen zonder extra raf
finement bedienende vertelster, die haar
gehoor volkomen in de ban van de ge
schiedenis weet te brengen. Zij heeft een
mooie, gevoelige stem, meer berekend op
het toevertrouwen van wederwaardigheden
dan op het tot stand brengen van drama
tisch actieve typeringen. Blijkens de heer
sende aandacht maakte dit verhaal van de
mismaakte schilder in de moerassen van
Essex en diens aandeel in de redding van
Britse soldaten bij Duinkerken diepe in
druk.
Nadat voorzitter J. M. F. Ehrbecker de
tekst had voorgelezen van H. M. van Rand
wijk voor de Erebegraafplaats te Bloemen-
daal, droeg Aafje Top verzetspoëzie van
Jan Campert en Ida Gerhardt, benevens
gedichten over Holland van P. N. van Eyck,
H. Marsman en J. C. Bloem voor, alsmede
een fragment (De knaap Vrede) uit „Tho
mas More" van Henriëtte Roland Holst
een mooie keuze, maar als geheel minder
geslaagd dan het eerste deel van haar op
treden op deze zomerse ochtend, dat veel
belangstelling trok en deze ook verdiende.
D. K.
wat het waard was. De sportleven konden
uitblinken bij het zaklopen, vèrspringen of
bloempotrennen, de artistieken konden zich
uitleven op kleurplaten, versjes maken of
beesten fabriceren uit genilledraad een
soort veredelde pijpenreinigers in technico-
loruitvoering. De handvaardigen konden
punten verzamelen met slingers plakken en
pingpong-doelwerpen; de hersengymnasten
met flesjesruiken, vlaggen herkennen en
legpuzzelen. Bovendien waren er vragen bij
foto's van Haarlemse monumenten en ker
ken, waaraan men het observatievermogen
van de deelnemertjes kon testen.
Ieder goed vervulde opdracht werd met
punten gehonoreerd en alle punten per
werkgroep opgeteld. Voor de juryleden was
het lang geen geringe opgaaf, alle presta
ties tegen elkaar af te wegen, maar zij
kweten zich met zoveel ijver van hun taak,
dat de prijswinnende groepen reeds kort na
afloop van het spel bekendgemaakt konden
worden. Zij kregen, ook alweer groepsge
wijs, waardebonnen als beloning, die zij
in overleg met de leiders van hun jeugd
organisaties voor de aankoop van spelen,
knutselmateriaal of andere clubbenodigd
heden besteden kunnen.
Het was een gezellige feestmiddag, waar
aan de deelnemers kinderen van de ver
schillende padvindersorganisaties, A.J.C.,
C.J.M.V., V.C.J.C. en andere jeugdwerk
centrales kennelijk volop hun plezier be
leefden. Waarmee opnieuw het bewijs ge
leverd is, dat de spes patriae zeker even
veel vreugde schept in het „zelf bezig zijn"
als in festiviteiten, waarbij zij alleen de rol
van passieve toeschouwer speelt. Overi
gens: alle respect voor de N.J.G. Haarlem
en haar vele helpers, wier grondige,
maandenlange voorbereiding het welslagen
van dit cirkelspel mogelijk maakte.
De beroepententoonstelling, die vier we
ken lang gehouden is in de salonboot
„Neeltje", eerst bij de Drostefabrieken en
de laatste week in het Spaarne bij de
Turfmarkt is zaterdag gesloten.
In de periode dat zij geopend was hebben
ongeveer 1500 leerlingen van Haarlemse,
IJmuidense en Zandvoortse scholen de ex
positie bezocht, waarbij dagelijks voor vier
groepen leerlingen rondleidingen werden
gehouden.
Bij navraag bij diverse scholen bleek de
organisatoren dat men over het algemeen
zeer tevreden geweest was over de tentoon
stelling zelf, zowel als over de rondleidin
gen.
Ter afwisseling geven wij eens niet een foto van een „fraaie sprong", doch van
een incident dat tijdens dit concours merkwaardig weinig voorkwam: een weigerend
paard. Mej. C. Englebert op „Lady .lane" had er echter nogal mee te kampen en
haar zittend rijdier vernielde enkele hindernissen zo deskundig, dat zij werd uitgebeld.
Een groepje kabouters bij het „bloempot
lopen", tijdens het „cirkelspel" van de NJG.