„Keizer" Jordaan zong in Haarlems hart duizenden onderdanen toe Griegs pianoconcert hoogtepunt van uitvoering in Concertzaal „Leeuwen" en „Tijgers" vochten op rolschaatsen op Grote Markt Elfhonderd kinderen vierden „actief" Bevrijdingsfeest Grootse intocht ging vooraf aan massa-genezing op Grote Markt NJG-„ Cirkelspel" Humanistisch Verbond herdacht bevrijding Sport, ballet en toneel in West Ringrijderij in Haarlem-Noord Een geslaagd paardenfeest 7 Successen voor „Cremer" Floresstraat-markt op woensdag Voordracht Aafje Top Beroepententoonstelling zaterdag gesloten MAANDAG 7 MEI 1956 HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT De lieer J. Jordaan uit Amsterdam, een ook buiten onze hoofdstad niet geheel onbekende zanger, heeft zaterdagmiddag 5 mei ten overstaan van duizenden Haarlem. Tevoren was hij, gezeten op een door twee paarden getrokken en door zware politiemotoren geëscorteerde postkoets, in tromt door enkele van Haarlems verhitte mensen een recital gegeven in de muziektent op de Grote Markt in ■g jo --- r C'e F bekendste straten gevoerd, als ware hij een keizer, een minister-president of op zijn minst houder van verscheidene wereldrecords. De heer Jordaan, ook wel Johnny genoemd, had zich vrijdag voor een wijle weten los te breken uit zijn verplichtingen, die hij thans heeft lopen in de buurt van Kortwijk in België, werd zaterdagavond in Zaandam gesignaleerd en was zondag al weer terug bij onze Zuiderburen. Welke reslultaten er in Zaandam zijn behaald, is ons niet bekend; wat Haarlem aangaat, daar is de heer Jordaan erin geslaagd het kwijnende ge moedsleven van vele honderdtallen zijner discipelen weer tot gezonde bloei te brengen. Toen de gevierde „zanger" omstreeks half drie, op uitnodiging van het Centrum- comité Koninginnedag, uit de stationsuit gang aan het Kennemerplein tevoorschijn kwam, stond daar een dunne menigte nieuwsgierigen hem op te wachten. Even eens bij de uitgang stond een fraaie, zwart- gele koets. Tegen twaalf uur 's morgens waren twee paarden bereid gevonden, dit voertuig onder leiding van een welgedane koetsier van Amsterdam naar Haarlem te slepen, waar het ruim twee uur later op het traject station-Grote Markt dat aan zienlijk korter is dan de afstand Amster dam-Haarlem als zegekar dienst deed. Als zegevierend veldheer trad daarbij op de heer Jordaan zelf onvermoeibaar nijgend naar het Haarlemse publiek, dat inmiddels de openbare weg had omzoomd. Zodra de stoet met een omweg de Spek- straat had bereikt de ^afgelegde route was toen zelfs voor de minst snuggere pad vinder gemakkelijk terug te lezen dankzij 'n ononderbroken spoor van serpentines en papiersnippers klom d'aloude zanger de kar uit, waarna hij spoorslags door twee stevige vrouwen uit het publiek werd om helsd. Nadat de heer Jordaan met een ver legen gebaar zijn zonnebril had rechtge zet, werd hij, geschraagd door enige breed geschouderde agenten, dwars door het on stuimig juichende publiek naar de muziek tent geleid, waar hij door de slagwerker van de bekende Haarlemse kapel ,,De Al penjagers" met een langdurige roffel het publiek werd aangeprezen. Een totaal over bodige geste, overigens. De torenklok van de Grote Kerk wees vijf over drie, toen de heer Jordaan zijn eerste lied inzette. Toen het uit was, rea geerde het publiek als bij een bokswed strijd, op het ogenblik dat een op punten verliezende pugelist door een onverwachte knock out zijn sterkere tegenstander vloert. Het gejuich moet tot voorbij het HFC-ter- rein te horen zijn geweest. Vrij onbeleefd had de heer Jordaan als tweede bijdrage „Geef mij maar Amster dam" gekozen. Edoch, de Haarlemmers ble ken deze propaganda, die in het bijzonder de stichting Haarlems Bloei diep moet heb ben gegriefd, best te kunnen velen. Had den zij tijdens het eerste nummer in uiter ste vervoering slechts de lippen kramp achtig bewogen, thans zongen zij hardop mee, nu eens met lange uithalen, dan weer met omfloerste stem, al naar gelang de strekking van het lied. Het was merkwaar dig te ervaren, dat ook honderden kinderen die op school gewooonlijk niet dan met grote moeite twee coupletten van het Wil helmus uit het hoofd kunnen leren, de volledige tekst meester bleken te zijn niet alleen van dit, maar ook van alle volgende liederen. Waarmee al weer bewezen is, dat achthonderdduizend gramofoonplaten te zamen een geduldige leermeester vormen. Er werd uiteraard veel ,,op speciaal ver zoek" gezongen, zoals bijvoorbeeld het werk ,,De zon schijnt voor iedereen", wel ke wijsheid de heer Jordaan, zelf staande in de verkoelende schaduw van het tent dak, aan het kokende publiek meegaf. In de pauze worstelden wij ons langs en kele autogrammenjagers de muziektent binnen. Daar verklaarde ons de uitblazende zanger, dat hij sterk getroffen was dooi de ontvangst in Haarlem. ..Gelukkig maar. dat het corso er was anders was het hier nog voller geweest", verzuchtte hij bescheiden. Gedwee de hem aangereikte velletjes napier en gramofoonplaten tekenend, som- re hij ons de nieuwe contracten op: Luxem burg, Basel, Engelse televisie, Zwitserland, Zuid-Afrika. „Maar ik blijf in de Jordaan wonen". En dan toont de heer Jordaan zich op nieuw aan de loeiende massa, samen met zijn vaardige begeleider, de accordeonist .Tan Hilligers. Even later galmen de klan ken al weer over de markt: onuitroeibaar gemeengoed van de verzamelde menigte, die in trance meedeint, met armen en vlag getjes zwaait, lispelt, zingt, schreeuwt, kortom in opperste vervoering is. „Bij ons, in de Jordaan!" Er waart een siddering door de menigte. Alsjeblieft, daar hèb je het dan, het wachten is beloond! De Grote Markt wordt één deinende mensen zee. Maar na dit lied dat haast even aan stekelijk blijkt te werken als het „Flying Home" van de heer Lionel Hampton komt er onverbiddelijk een eind aan deze openbare vertoning. Kwart voor vier is het, wanneer de heer Jopdaan-aanstalten- maakt om te vertrekken. Agenten schieten toe, van alle kanten. Hij heeft ze hard nodig, als hij zich begeeft temidden van dit pu bliek, dat zich als een razende om deze man verdringt. Alsof hij briefjes van hon derd uitdeelt. Even later is hij verdwenen, door politie- Haarlem-Zuid-West begon de viering van Bevrijdingsdagfeesten met een rol- schaatsënwedstrijd op de Pijlslaan. die waarschijnlijk tengevolge van het bollen" corso en de festiviteiten elders in de stad niet zoveel publiek trok als men in deze contreien gewend is. Toch was het een ge zellige middag met goede sport. De win nende hard- en schoonrijders werden met fraaie prijzen bedacht. 's Avonds danste op het sportterrein ach ter de Chr. Huygensschool de balletgroep van de heer C. Post. De oneffen grasmat, danig ..voorbewerkt" door de deelnemer- tjes aan de kinderspelen op Koninginne dag. bood niet bepaald een ideale gelegen heid voor het maken van sierlijke pirou- etjes, maar over het algemeen werd er toch licht en sierlijk gedanst, vooral door de grootste meisjes. De kleintjes zagen er in hun witte tutu's uit om te stelen, zodat zelfs hun nogal ongelijke bewegen ieders hart vertederde. Apotheose van het feest was een open- luchiuitvoering van Cissy van Marxveldt's befaamde meisjesroman ,,'n Zomerzotheid" door de toneelvereniging Berkenrode. Het werd zo fris en vlot ten tonele gebracht, dat men er de ietwat onbenullige, en zeker voltooid verleden tijd zijnde „intrige" vol komen bij vergeten kon. Uitblinkers waren de namaak-jonkheer en de delicaat-onuitstaanbare Ella. Er werd naar hartelust gechargeerd, maar bij dit stuk en onder deze omstandigheden was ccn flinke dosis „aandikken" best te ver- teen Het vijftigjarig bestaan der Vereniging Koninginnedag is zaterdag besloten met serie feestelijkheden op de bevrijdingsdag, waarvan het hoogtepunt is geweest de ringrijderij op het losse paard op de Orion- weg. De jury betond uit de heren F. H. Pijnakker, N. Du pk er en H. Kossen. Er hadden zich zevenentwintig deelnemers (sters) gemeld, die eerst aan twee maal acht ronden moesten deelnemen. Het bleek, dat vier rijders tien of elf ringen hadden „genomen." Zij kwamen in de finale uit en het resultaat was: 1. C. van der Sluis, Velsen; 2. Th. van der Veen, 3. P. Rutten, 4. R. van der Veen, allen Santpoort. Num mer één ontving de wisselbeker en een bedrag van 40. De winnaar van de wis selbeker van vorig jaar stak negen ringen en werd voor de finale uitgeschakeld. De vermakelijkheden op de Zaanenlaan trokken weer vele belangstellenden en des avonds was er gelegenheid een dansje te maken in het Juïianapark. Op initiatief van de stichting „Kunste naars herdenken 5 mei" organiseerde het „Centrumcomité Koninginnedag" te Haar lem ter herdenking van de bevrijding een avondconcert van het Noordhollands Phil- harmonisch Orkest, dat onder leiding van Marinus Adam zaterdagavond, plaats had. Twee nummers van het programma, de rapsodie „Wilhelmus van Nassau" van Hendrik Andriessen en de „Montgomery- mars" van Hans Osieck, typeerden de fees telijke opzet van het concert. Daarna mocht men eerst luisteren naar een romantische interpretatie van het romantische piano concert van Grieg (met Nelly Wagenaar als soliste) en tenslotte naar de Vijfde Symfonie van Beethoven. Wat bij Beethoven nogal hinderlijk kan zijn, namelijk het onstabiele va>n de tempo beweging, geldt voor de muziek van Grieg als een ongeschreven wet: het „tempo list ontsnapt aan zijn opdringende volge lingen. „De Vara mot-em niet," schreeuwt een man. Er klinkt wrok in zijn stem. Toen later op de middag de rust op de Grote Markt was weergekeerd, zagen we het pas goed: er is nog plaats voor een standbeeld voor Johnny. Zonodig moet dat van Laurens Coster maar opzij. Of hele maal weg. Honderd jaar voor een beeld, is lang genoeg. Er was uitstekende paardensport te ge nieten op het terrein aan de Wagenweg, in de schaduw van De Hout, waar het drukke verkeer naar en van het Bloemencorso langsraasde zonder de aandacht van de tal rijke bezoekers te kunnen afleiden. Dat v/as ook te begrijpen, aangezien het programma vlot werd afgewerkt en tal van spannende nummers bood. Vooral het springconcours was interessant en gaf uitstekend presta ties te zien, die te danken waren aan „cracks" op het gebied van de hippische sport en het schitterende materiaal, waar mee zij in het veld verschenen. Het par cours was niet eenvoudig, vooral door de scherpe wendingen, waarbij de maximum tijd zeer krap was vastgesteld. De hoge .snelhedep, die werden, behaald, doop de meeste deelnemers, vertlokten de inspan ning waarmee zij het parcours telijf gingen en het resultaat van de wedstrijden cul mineerde aan ook in een lijst van impone rende prestaties, zowel wat stijl als bereik te tijden betreft. Het sluitstuk van het hip- pi:oh feest, een parade der paarden ter uit verkiezing van het elegantste rijpaard, was een waardige apotheose van een in alle op zichten geslaagd paardenfestijn. De uitslagen luidden: Springconcours 90 cm, parcours 575 me ter. Voor ruiters die nog geen prijs hebben gewonnen of officieel concours: 1. Pijlert, ber. C. Smal, Hilversum 0 fouten, 1.12.8. 2. Jan van Schaffelaar, ber. C. van Berkel, Den Haag, 3 fouten 1.24.2. 3. Jack, ber. mej. L. Harte veld, Den Haag, 6 fouten 1.29. Paarden die nog niet op coucours zijn uitgekomen: 1. N. N., ber. It.-kol. mr. R. J. E. M. van Zinnicq Bergman, Koninkl. Stal len, 0 fouten, 1.06. 2. Vosje, ber. maj. W. Bishoff van Heemskerck, Koninkl. Stallen 0 fouten, 1.07.8. 3. Aroon, ber. idem, 0 fou ten, 1.09.8. Jeugdipringconcours 90 cm, parcours 575 meter: 1. Vosje, ber. mej. M. Ver!inden, Den Haag, 0 fouten, 1.10. 2. Marsh Mellow, ber. R. Zwolsman, Den Haag, 0 fouten, 1.17. 3. Carnaval, ber. mej. M. Gerritsen, Den Haag, 0 fouten, 1.18. Jachtspringeoncours 1.10 meter: 1. Lady Cocktail, ber. R. J. W. Koster, Bussum, 60.1 sec. 2. Napoleon, ber. Jhr. A. Loudon, Den Haag, 60.7. 3. Lady Jane, ber. C. Englebert, Den Haag, 61.8 see. Springconcours 1.20 meter, parcours 625 meter. 1. Rocket, ber. mej. Proetske Arts, Amsterdam, 0 fouten 64.6 sec. 2. Grey Cat, ber. A. Wolf, 0 fouten, 68,2 sec. 3. Lady Jane, ber. C. Englebert, Den Haag, 0 fouten, 68.4 sec. Kwaliteits beoordeling jachtpaarden: 1. N. N., ber. E. Th. baronesse van Heemstra, Santpoort. 2. Aroon, ber. maj. W. Bishoff van Heemskerk, Koninkl. Stallen. 3. Gosse de Rubercy, ber. K. M. Eterman, Santpoort. Elegantste rijpaard: 1. Barbara, ber. C. van Tol, Den Haag. 2. Donald, ber. mevr. M. J. KlebergVerberne, Wassenaar. 3. Roszy. ber. H. Heener, Amsterdam. OM ACHT UUR 's avonds stond er weer een grote menigte op de Grote Markt verzameld in afwachting van een rolschaatsen-show, die gegeven zou worden door leden van de Eerste Nederlandse Rolschaatscnbaan „Marathon" uit Den Haag. Voor het stadhuis op het plein was een vierkant afgebakend door middel van recht opstaande planken, waarbinnen de deelnemers en deelneemsters hun prestaties zouden kunnen doen laten bewonderen. De toeschouwers bleven geduldig en zonder morren wachten, ook toen bleek dat de bus, die de leden van Marathons zou brengen, door de grote drukte In de bollenstreek iets vertraagd was, zodat de show een half uurtje later moest beginnen, dan men oorspronkelijk had vastgesteld. Het wachten werd trouwens wél beloond, want het was een bijzonder fecriek gezicht dat de meisjes'van Marathon in hun frisse toiletjes opleverden, toen zij op de maat van bekende klassieke en populaire melodieën op hun rolschaatsen dansen en ballet imiteerden. Zowel de kleine meisjes van 7 en 6 jaar oud met hun „poppenkast"- ballet, als de groteren met individuele interpretaties van een mambo en boeren dans oogstten terecht veel applaus. Een wat ruwer element kwam naar vo ren, toen twee teams Haagse jongens van zo tussen de 12 en 17 jaar een partijtje rolhockey ten beste gaven. De beide ploe gen werden ter onderscheiding van elkaar „Leeuwen" en „Tijgers" genoemd, waar bij het opviel dat de „leeuwen" over het algemeen iets groter waren dan hun roof diertegenstanders. Of het nu hierdoor kwam, of door het feit dat de „leeuwen" vrij spoedig met 30 leidden, het publiek besteedde het grootste deel van zijn aan moedigingen aan de „tijgers". Dat het daarmee succes had kwam aan het licht, toen na de wedstrijd, die over het algemeen fair en met veel animo gespeeld werd, bleek dat de gestreepte vleeseters met 7—6 'hadden gewonnen. Het laaste gedeelte van het programma vermeldde nog een Hongaarse dans door één van de oudere meisjes en een bloemen- dans met tal van kleine deelnemertjes. De waardering, die na afloop door één van de leden van het centrum-comité voor nationale feesten werden uitgesproken, was zeer zeker op zijn plaats en velen van de toeschouwers zullen een hernieuwde ken nismaking met deze Haagse rolschaats- sterren in de toekomst zeker met vreugde begroeten. Om half drie 's middags was aantal kinderen verzameld op de berg in het Kenaupark, waar het kinder circus Elleboog optrad. Het was prachtig weer en er stond wei nig wind, maar dat was maar goed ook, omdat één van de nummers jongleren met stokjes waaraan veren bevestigd wa ren geen wind kon verdragen. De jonge directeur van het circus verzocht dan ook om de uiterste stilte teneinde de concen tratie van de artisten niet te verstoren. Het was opmerkelijk dat het jeugdige pu bliek aan een voor hen zo moeilijk te vol doen verzoek gevolg gaf, zodat de jong leur na afloop van zijn moeilijke toer een daverend applaus in ontvangst mocht ne men. Applaus was er overigens genoeg, want ieder nummer viel in de smaak van de toeschouwertjes. Natuurlijk waren er nummers, die duidelijk favoriet waren, zo als het optreden van de drie (vermomde) beertjes of van moeder en dochter giraffe, of het zeer moeilijke leeuwentemnummer. De politie had de grootste moeite het .be langstellende jeugdige publiek op de ver eiste afstand te houden en toen de circus directeur een korte pauze aankondigde was er een stormloop naar de nog vrije plaat sen op een kleine tribune en het was niet dan na herhaalde verzoeken dan men de begeerde plaatsen weer ontruimde. Dit be wijst trouwens wel hoezeer het gebodene gewaardeerd werd. Veel succes hadden ook de kleine clowns, die van ieder nummer op hun manier en reprise gaven en daarbij de dolste capriolen maakten. Maar ook de moeilijke oefenin gen, waaronder het koorddansen, de acro batiek en de evenwichtsoefeningen op het eenwielige fietsje werden na afloop met een dankbaar applaus beloond. Wie het meeste plezier aan de opvoering beleefd hebben, de jonge toeschouwers of de even jonge artisten zal wel een open vraag blijven, maar dat iedereen voldaan naar huis ging staat wel vast. De voorzitter van het Centrum-comité „Koninginnedag", mr. J. A. P. C. ten Bok- kel, vertolkte dan ook wel aller gevoelens, toen hij na afloop van de voorstelling me vrouw Last als de stuwende kracht van het circus Elleboog hartelijk dankte voor de bijzonder prettige middag, die haar groepje voor een groot aantal kinderen verzorgd had. Het vuurwerk dat het officiële gedeelte van de feestviering besloot, was een groot succes. Zowel wat de opkomst van de toe- schouwers als wat het gebodene betreft. Vele vuurbollen, en kleurrijke pijlen, sis- i sers en vuurregens werden met de ge bruikelijke kreten van bewondering door het publiek op de Kloppersingel en het Prinsen Bolwerk begroet. Op de toneelwedstrijd, uitgeschreven ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Koninklijke Vereniging „Litteris Sacrum" te Leiden, heeft de letterlievende vereniging ,..J. J. Cremer" de eerste prijs voor de beste opvoering behaald, benevens twee ere-prij- zen, n.l. voor de beste regie (Henk Bakker) en voor het beste samenspel. Opgevoerd werd „Spel met het noodlot". Voor deze wedstrijd waren geen personele prijzen beschikbaar gesteld, maar in het jury-verslag werd speciale lof toegezwaaid voor de creaties van Wim Rijke in de rol van „Dan" en aan Mevrouw Eki Oostwald- Bouwer in de rol van „Mevr. Bramson". De July bestond uit: Mevr. Caroline van Dom melen. actrice, Louis Gimberg. acteur en Karls Guttmann. dramaturg en regisseur van van Beers" uit Utrecht. De grotere „stukken" werden zwijgend maar met des te meer ontzag begroet. Het was niet voor kwart over elf dat de apotheose „Vrij met Oranje" aan dit kleur rijk en knallend festijn een einde maakte en de toeschouwers naar huis togen of in de binnenstad individueel nog wat gingen nafeesten. rubato" behoort als het ware tot haar we zen. Nelly Wagenaar durft deze stijlregel in al zijn consequenties toe te passen. Naar wij deze avond konden ervaren, doet zij het varn harte en met overtuiging. Zij kan daarbij steunen op het voorbeeld van Grieg zelf, van wiens interpretatie er een pia nola-opname bestaat. Maar ook zonder dit exempel is het duidelijk, dat het roman tische klimaat „a la Liszt" de zuivere her schepping van dit werk bepaalt. De inter preten, die dit nog kunnen en durven de monstreren, worden in de nuchtere tijd waarin wij leven zo zoetjesaan zeldzaam. En niet aLleen het tempo rubato, maar alles wat er nu samenhangt aan romance, aan kleur en expressie, waaruit dan tenslotte de poëzie van de compositie resulteert, is in Nelly Wagenaars- vertolking logisch en levensecht samengevat. Overigens kan men bij deze vooraan staande Nederlandse pianiste rekenen op een technische zekerheid en een beeldend vermogen, die voorbeeldig mogen heten. Zo werd ons dan, met een voortrefelijke aanpassing van de belangrijke orkestrale partij, het Concert van Grieg opgedist zo als wij het vele jaren geleden leerden ken nen en liefhebben, toen wij het voor het eerst hoorden, gespeeld door Arthur de Graf, een der laatste leerlingen van Liszt en tevens een boezemvriend van Grieg, wiens werk hij uiteraard naar diens inzich ten interpreteerde. Nelly Wagenaars ver tolking klonk als een „hommage" aan de componist en aan de bloeiende romantiek van zijn tijd. De Rapsodie van Hendrik Andriessen is een boeiende parafrase op het Wilhelmus en Marinus Adam wist er de bijzonder tref fende orkestrale kwaliteiten gunstig van te doen uitkomen. In het stuk van Hans Osieck leeft op Angelsaksische motieven en orkestratie-effecten iets van de vreugde, die ons elf jaar geleden bezielde, toen Montgomery ons de bevrijding bracht. Dit spontane geluid was deze avond volkomen op zijn plaats. De markt in de Floresstraat in Haarlem- Noord wordt deze week niet op donderdag (Hemelvaartsdag) maar op woensdag ge houden. Een nieuwigheid'op het gebied van kin derfestiviteiten was het „cirkelspel" van het district Haarlem der Nederlandse Jeugdgemeenschap, dat zaterdagmiddag op het sportterrein aan de Van Oosten de Bruynstraat gehouden is en waaraan door bijna 1200 jongens en meisjes werd deel genomen. Nadat de deelnemertjes om 2 uur op vro lijke marsmuziek van de N.P.V.-band hun entree op het veld gemaakt hadden, wer den zij groepsgewijze naar de hun toege wezen cirkels gedirigeerd, waar zij vervol gens, onderverdeeld in „werkgroepjes" van acht a tien kinderen onder de hoede van een spelleider een aantal opdrachten kre gen uit te voeren. Die opdrachten waren zo samengesteld, dat ieder kind de kans kreeg, te bewijzen Op waardige wijze heeft de gemeenschap Haarlem en omstreken van het Humanis tisch Verbond zondagmorgen in de Bilder- dijkzaal van restaurant Brinkmann de be vrijding herdacht. Na een kort inleidend woord van de voorzitter droeg Aafje Top het bekende verhaal „De Sneeuwgans" van Paul Gallico voor. Zij werd aange kondigd als voordrachtkunstenares en dat is zij natuurlijk ook wel, maar zij onder scheidt zich toch in de eerste plaats als een zich van sobere middelen zonder extra raf finement bedienende vertelster, die haar gehoor volkomen in de ban van de ge schiedenis weet te brengen. Zij heeft een mooie, gevoelige stem, meer berekend op het toevertrouwen van wederwaardigheden dan op het tot stand brengen van drama tisch actieve typeringen. Blijkens de heer sende aandacht maakte dit verhaal van de mismaakte schilder in de moerassen van Essex en diens aandeel in de redding van Britse soldaten bij Duinkerken diepe in druk. Nadat voorzitter J. M. F. Ehrbecker de tekst had voorgelezen van H. M. van Rand wijk voor de Erebegraafplaats te Bloemen- daal, droeg Aafje Top verzetspoëzie van Jan Campert en Ida Gerhardt, benevens gedichten over Holland van P. N. van Eyck, H. Marsman en J. C. Bloem voor, alsmede een fragment (De knaap Vrede) uit „Tho mas More" van Henriëtte Roland Holst een mooie keuze, maar als geheel minder geslaagd dan het eerste deel van haar op treden op deze zomerse ochtend, dat veel belangstelling trok en deze ook verdiende. D. K. wat het waard was. De sportleven konden uitblinken bij het zaklopen, vèrspringen of bloempotrennen, de artistieken konden zich uitleven op kleurplaten, versjes maken of beesten fabriceren uit genilledraad een soort veredelde pijpenreinigers in technico- loruitvoering. De handvaardigen konden punten verzamelen met slingers plakken en pingpong-doelwerpen; de hersengymnasten met flesjesruiken, vlaggen herkennen en legpuzzelen. Bovendien waren er vragen bij foto's van Haarlemse monumenten en ker ken, waaraan men het observatievermogen van de deelnemertjes kon testen. Ieder goed vervulde opdracht werd met punten gehonoreerd en alle punten per werkgroep opgeteld. Voor de juryleden was het lang geen geringe opgaaf, alle presta ties tegen elkaar af te wegen, maar zij kweten zich met zoveel ijver van hun taak, dat de prijswinnende groepen reeds kort na afloop van het spel bekendgemaakt konden worden. Zij kregen, ook alweer groepsge wijs, waardebonnen als beloning, die zij in overleg met de leiders van hun jeugd organisaties voor de aankoop van spelen, knutselmateriaal of andere clubbenodigd heden besteden kunnen. Het was een gezellige feestmiddag, waar aan de deelnemers kinderen van de ver schillende padvindersorganisaties, A.J.C., C.J.M.V., V.C.J.C. en andere jeugdwerk centrales kennelijk volop hun plezier be leefden. Waarmee opnieuw het bewijs ge leverd is, dat de spes patriae zeker even veel vreugde schept in het „zelf bezig zijn" als in festiviteiten, waarbij zij alleen de rol van passieve toeschouwer speelt. Overi gens: alle respect voor de N.J.G. Haarlem en haar vele helpers, wier grondige, maandenlange voorbereiding het welslagen van dit cirkelspel mogelijk maakte. De beroepententoonstelling, die vier we ken lang gehouden is in de salonboot „Neeltje", eerst bij de Drostefabrieken en de laatste week in het Spaarne bij de Turfmarkt is zaterdag gesloten. In de periode dat zij geopend was hebben ongeveer 1500 leerlingen van Haarlemse, IJmuidense en Zandvoortse scholen de ex positie bezocht, waarbij dagelijks voor vier groepen leerlingen rondleidingen werden gehouden. Bij navraag bij diverse scholen bleek de organisatoren dat men over het algemeen zeer tevreden geweest was over de tentoon stelling zelf, zowel als over de rondleidin gen. Ter afwisseling geven wij eens niet een foto van een „fraaie sprong", doch van een incident dat tijdens dit concours merkwaardig weinig voorkwam: een weigerend paard. Mej. C. Englebert op „Lady .lane" had er echter nogal mee te kampen en haar zittend rijdier vernielde enkele hindernissen zo deskundig, dat zij werd uitgebeld. Een groepje kabouters bij het „bloempot lopen", tijdens het „cirkelspel" van de NJG.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1956 | | pagina 11