ZE VEN DA GEN HAARLEM
HAARLEMS LIED
Speuren in een stille hartstocht
JUpilML
Bloemendaals plantsoenen
vernield door baldadigheid
Privé^detective
Natuurvorser
Geen beroep om rijk
van te worden
Een hele winter eenzaam in
de Kennemerduinen
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
„Des Heilands Tuin"
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
11
NICO VAN SCHAGEN ZONEN
Gierstr, 42 - Haarlem - tel17768
Verkoop van huizen
Opnieuw gouden jubileum
bij Enschedé
Oud-commandant brand
weer door wielrijdster
aangereden
Uitslag ballonwedstrijd
AerdenhoutBentveld
Zomerprogramma der
Woodbrookers
Examens
Ik heb zo gauw
medelijden
Bunkerbewoner
Tussen diamant
en platina
Blauwe Week
L u ilakwa n d el ing
Universeel f raiser
van goud
Boeke( n)rij
In Minerva Theater
W. VOET ZONEN
Horlogerie TEN BOOM
Examens
VRIJDAG 18 MEI 1956
„De baldadigheid en de vernielzucht van
de jeugd in de Bloemendaalse plantsoenen
is helaas nog Steeds schrikbarend1", zo luid
de de mening van de hoofdopzichter van de
plantsoenendienst, de heer P. van der
Maas, toen wij d'ezer dagen onder zijn lei
ding de plantsoenen te Overveen in ogen
schouw namen.
«Nu het voorjaar overal in al zijn schoon
heid ontwaakt en straks jong en oud er
weer in grote getale op uit zullen gaan
trekken, ziet de heer Van der Maas deze
tijd weer met angst en beven tegemoet.
In dit verband wees hij op de diverse dtuin-
braudjes van de laatste weken, waarmede
totaal al acht hectare duinflora verloren
ging-
Mede ten gevolge van de woningnood
wordt het terrein, beschikbaar voor re
creatie, steeds meer beknot. Door de lang
durige vorst is er al veel schade aange
bracht aan de beplantingen en gazons. Voor
bet horstel daarvan is veel geld nodig en
bovendien is het jonge en verse groen zeer
kwetsbaar. Uiterste zorg is daarom nood
zakelijk, hetgeen de jeugd zich blijkbaar
niet realiseert.
De vuilnisbelt tussen de J. W. Frisolaan
en de Ernst Casimkiaan in Overveen heeft
men opgeruimd en de jonge aanplant van
berberis slaat al goed aan. Toch heeft men
ook hier prikkeldraad aan moeten bren
gen, hetgeen altijd weer een ontsiering van
een plantsoen betekent. Het optreden van
de jeugd noopt de plantsoenendienst daar
echter toe.
Bij de speelplaats aan de Prins Hendrik-
laan ziet het plantsoen er ook al droevig
uit. De beplanting van het plantsoen op het
Adriaan Stoopplein moest ook nodig ver
fraaid worden, is de mening van de heer
Van der Maas. De beplanting moet op deze
plaats echter met hoge en lage heesters
ondergeschikt worden gemaakt a«n het
verkeer, aangezien zij anders daar het uit
zicht zou belemmeren.
Bij de Wilem de Zwijgerlaan ziet het
plantsoen er mooi uit nu alles in bloei staat.
Prachtig steekt b.v. de witte spirea af
regen de rode sydonia aan de waterkant.
Ook hier worden de bloeiende heesters weer
ontsierd door het achteloos weggooien van
boterhampapieren, zonder enig blijk van
ontzag voor de natuur. Langs de Domp-
vloedslaan is een zandbak gemaakt om de
kinderen bij het steeds groeiende verkeer
toch speelgetegenheid te geven. De toestand
van het plantsoen op het Joan Manritsplein
is ook betreurenswaardig om te zien. Dit
zou immers zo mooi kunnen zijn en feitelijk
moesten de bewoners van dit plein hier
vechten voor het behoud van hun „tuintje".
De betonnen oeverbeveiliging van het
Nachtegaal plantsoen bij de Cearalaan
wordt telkens weer door de jeugd vertrapt
en met het herstellen daarvan is heel wat
geld gemoeid. In het Kweekduinplantsoen,
waar veel violen staan, is helaas door de
koude veel bevroren. Van het koepeltje in
het Brouwerskoikpark verdwijnt steeds
meer lei van het d-ak en de kinderen (en
ook volwassenen) kei-ven voortdurend hun
naam in de zich daarin bevindende banken.
Het is uiterst belangrijk dat de plantsoe
nen geregeld worden onderhouden, vertelde
de heer Van der Maas, want waar orde
heerst, d'aar staat de natuur het minst aan
vernieling bloot.
Gelukkig zijn er wel steeds vrijwilligers
die zich aansnelden als natuurwacht, maar
ADVERTENTIE
LOCOMOTIEF
SIMPLEX
RUDGE
RIJWIELEN
ook zij kunnen niet voorkomen, dat er nog
bar veel vernield wordt in de plantsoenen.
Bij de aanleg daarvan gaat het gemeente
bestuur van de gedachte uit de landelijk
heid van Bloemendaal zoveel mogelijk te
bewaren, iets wat toch op prijs zou moeten
worden gesteld.
Want wie, zoals wij deden, op het Bloe
mendaalse Kopje, het hoogste duin van
Nederland op de uitzichttoren gaat genie
ten van het riante panorama met al dat
prille groen in diverse schakeringen, waar
in de bruine beuken sterk contrasteren, die
kan alleen maar dankbaar zijn in zulk een
mooie omgeving te mogen wonen en wan
delen.
En het is zoals de heer Van der Maas op
merkte: De mens moet de natuur leren
kennen, wil ze haar kunnen zién en boven
al eerbiedigen'*.
Dit is iets wat het onderwijzend perso
neel en ook de ouders de kinderen dienen
voor te houden.
ADVERTENTIE
An.fl.ng 14 («unClA) T.I U963
De uitslag van de donderdag gehouden
verkoping in het Notarishuis te Haarlem
luidt: Badhuisstraat 8 zw. en rd, Haarlem
f17.000 F. H. van Emmerik qq.; Dr. Leyds-
straat 15, Haarlem f 3000, J. C. Demoitie;
Floresstraat 76. Haarlem f6400, A. Volkers;
Gen. de Wetstraat 39, Haarlem f4300, C.
Noorduyn qq.; Esdoornlaan 18. Heemstede
f8100, P. K. de Vries; Roosveldstraat 12,
Haarlem, niet geveild.
Op maandag, 21 mei, zal het vijftig jaar
geleden zijn dat de heer G. P. van Deenen,
werkzaam als boekdrukker op de afdeling
Boekdrukkerij B van Joh. Enschedé en Zo
nen Grafische Inrichting N.V. te Haarlem
bij de vennootschap ln dienst trad.
Dit feit zal op dinsdag, 22 mei, worden
herdacht.
Donderdag is de 66-jarige oud-commandant
van de Haarlemse brandweer, de heer H. C.
Vernout, door een wielrijdster aangereden,
toen hij per fiets over de Gedempte Oude
Gracht reed en linksaf het Klein Heiligland
wilde inslaan. Ofschoon de heer Vernout
tijdig een teken gaf werd hij toch door de
wielrijdster achteropgereden, waardoor hij
kwam te vallen. Met een gebroken linker
enkel is hij naar het Grote Gasthuis ver
voerd.
De politie verzoekt de bewuste wielrijdster,
die doorgereden is, en eventuele andere ge
tuigen van het ongeluk zich met haar in ver
binding te willen stellen.
Op Koninginnedag had het Oranje-Comité
Aerdenhout-Bentveld een grote ballonwed
strijd georganiseerd, waarvan de uitslag als
volgt luidt:
De grote ballon kwam terecht te Noorden
bij de Nieuwkoopse plassen (Zuid-Holland)
en werd gewonnen door de heer Th. Mourits.
De eerste prijs van deze ballonwedstrijd
ging naar Bartje Blans to Aerdenhout, vind
plaats Mijdrecht; tweede prijs: Paul Voüte
te Aerdenhout (Woerden), Rudy Groot, Aer
denhout en Bram van Leeuwen te Haarlem.
Zij deelden gedrieën de tweede prijs. Derde
prijs: mevr. Voüte te Aerdenhout (Bodegra
ven) tezamen met Anneke Zwartenberg uit
Heemstede.
De wedstrijd met kleine ballonnen had het
volgende resultaat: Eerste prijs: ballon no.
866, gevonden te Willigen (Waldeck) in
Duitsland. Tweede prijs: ballon no. 173, ge
vonden te Olsberg in Duitsland. Derde prijs:
ballon no. 193, gevonden te Scharfenberg in
Duitsland.
Prijs van f 40.000. Mevrouw R. Slagter
Velt te Stadskanaal heeft f 40.000 gewonnen
bij een slagzinnen-wedstrijd van een grote
zeepmaatschappij. Zij zond drie slagzinnen
l in en op een daarvan viel de hoofdprijs.
Zweden en Zwitsers als
gesprekpartners
Het zomerprogramma van de Arbeiders
gemeenschap der Woodbrookers in Bent
veld bevat twee bijeenkomsten met een
internationaal tintje. Allereerst is er de
Zweeds-Nederlandse ontmoeting van 14 tot
21 juli. Daarin zullen de Zweedse deel
nemers spreken over hun langdurige er
varingen met een socialistisch bewind. De
Nederlanders kunnen er hun socialistische
visie critisch aan scherpen. In deze week
zullen excursies worden gemaakt naar
Amsterdam, Delft, Rotterdam, Alkmaar en
de Afsluitdijk.
Van 21 tot 28 juli zijn er in Bentveld
Zwitserse gasten, vakbonds- en partijfunc
tionarissen, die met Nederlanders de gees
telijke en sociale problemen van de heden
daagse socialistische beweging zullen be
spreken. Aan deze bijeenkomst zijn excur
sies verbonden naar een bedrijf, Amster
dam, Delft en Rotterdam.
Van 28 juli tot 4 augustus zullen in Bent
veld besprekingen gewijd worden aan het
vraagstuk „Democratie als levenshouding".
Men zal onder meer van gedachten wisse
len over de geestelijke wortels en het
historisch aspect van de democratie.
„Modern levensgevoel" is het onderwerp,
waarover van 4 tot 11 augustus zal worden
gedebatteerd. Aan deze cursus zijn ver
bonden bezoeken aan tentoonstellingen,
het luisteren naar muziek van Mozart, ge
meenschappelijk spel en gemeenschappe
lijke zang.
„De spelende mens" zal van 11 tot 18
augustus in het middelpunt van de be
langstelling staan. Tijdens deze cursus zal
men kunnen genieten van alles wat natuur
en cultuur in de omgeving van Bentveld te
bieden hebben.
Van 18 tot 25 augustus zal „De wereld
waarin wij leven" nader onder de loep
worden genomen. Het onderwerp voor de
cursus van 25 augustus tot 1 september is
„Onze kijk op mens en wereld". Er zijn
filmvertoningen en een bezoek aan het
Rijksmuseum aan verbonden.
De hoofdleiding van alle cursussen be
rust bij dr. A. van Biemen en/of mejuf
frouw ds. W. H. Buijs.
Leiden. Gepromoveerd tot doctor in de
Geneeskunde op een proefschrift getiteld:
„De Medicamenteuze Behandeling van Huid-
necrose", do heer F. Oey Toan Ing, geboren
te Tegal (Java) en thans wonennde te Den
Haag-
Nymcgcn. Doctoraal examen in de Ge
schiedenis: W. M. Michels, Geleen.
Wageningen. Tot doctor in de landbouw
kunde is gepromoveerd de Egyptenaar ir.
H. H A. Selim, (Dit is de tweede Egyptenaar,
die aar de Landbouwhogeschool promoveer
de. Vorige maand voltooide dr. ir. S. E
Shimy zijn studie in de veeteeltwetenschap).
DE PARTICULIERE DETECTTEVE is een begrip, dat in ieders gedachten bijna spoorslags
de gedaante aanneemt van iemand, die in alles iedereen iets te vlug kan af zijn. Soms
schijnt hij wat langzamer, maar dat is altijd een kortstondig verlies om langdurige winst
te behalen. Hij heet Sherlock Holmes, Geoffrey Gill, de Saint, Paul Vlaanderen, hij beeft
vele namen maar is toch steeds incognito. De particuliere detective is bijna een gevoel en
zeker een symbool, waarin taboe's wissewasjes worden. Hij kan meer dan wij en wordt er
nooit moe van. Hij is een man, die niet bestaat. Maar hoe zouden wij hem ook kunnen
toetsen aan de werkelijk bestaande? Die kennen wij immers niet, enkelen onzer niet te na
gesproken. De Haarlemse particuliere detective J. de Vries speurt. Het zijn meestal dis
crete aangelegenheden. Hij doet speurwerk in zoveel sectoren van het maatschappelijk
leven, dat er zoveel tegenstellingen met hem mogelijk zijn, dat geen enkele wezenlijk tegen
gesteld is. We zijn gaan zoeken naar een andere speurder, die dan echter zo indiscreet
mogelijk moest zijn, die alles wat hij wist wel van de daken zou willen schreeuwen. Zo n
man is J. W. Walbrink, een schier bezeten natuurvorser, die elke dag, zomer en winter in
de duinen is, de Kennemerduinen waar bij wachter is, belast met de zorg voor het kleine
natuurmuseum in de bunker achter de duinen van het Bloemendaalse strand. Deze Haar
lemse vrijgezel leeft van nature voor de natuur. En hij is uiterst begerig zijn vondsten aan
anderen mee te delen. Dat zijn er vele.
Maandagavond, Tweede
Pinksterdag, om 12 uur sluit
de inzendtermijn voor een
Haarlems lied. Een inzender
stuurde ons zeven gedichten,
waarvan er vijf algetoon
zet waren. Ze waren echter
niet van hemzelf, maar pret
tige Haarlemse liedjes gro
tendeels uit de oude doos.
Misschien kent u ze nog:
„Haarlemsch Liedeke," muziek
van N. H. Andriessen, toen
directeur der Haarlemse Man
nen Zangvereniging „Cres
cendo"; nog een „Haarlemsch
Liedeke," getoonzet door W.
Hespe, toen directeur van
Polyhymnia te Haarlem; dit
lied werd aangeboden door
het Bureau der Vrijwillige
Jan de Vries Gz. (42 jaar) is niet een man, die gewapend en
vermomd over straat loopt, een hoop geld in zijn zak om mensen
om te kopen en geweldige fooien te geven. Hij is particulier
detective zoals een ander kantoorbediende is, kruidenier of ver
tegenwoordiger. Er is niets bijzonders aan hem. Hij is niet ge
wiekst, brillant of speurderig; hij is een man met een gezond stel
hersens, een vooral aardige man, het tegendeel van een keiharde
niets ontziende vluggerd met een gummistok. Hij is een diep
gelovig mens en alle god-en-gebod vergeten, dat zijn keiharde
collega's uit de boeken zo dikwijls kenmerkt, is hem volstrekt
vreemd. Hij is mild. Zo verbaasde hij eens een fabrieksdirecteur,
door na het vinden van twee dieven die al jarenlang goederen
uit de fabriek gestolen hadden met een rapport, waarin uit
voerig beschreven stond waardoor de mannen tot diefstal waren
gekomen. De particuliere detective bepleitte clementie voor de
mannen, wier diefstallen hij zojuist had opgelost!
Het grote verschil tussen
De Vries in beroep en een
rechercheur is vooral, dat de
laatste meestal achter mensen
aanzit, die wel kunnen ver
moeden, dat er op hen wordt
geloerd.
De particuliere detective
heeft het makkelijker wat dat
betreft. Zijn „slachtoffers" we
ten meestal niet dat er op hen
gelet wordt. Is dat stiekem? Is
dat een lage vorm van parti
culiere spionage? Als men
naar De Vries kijkt op de
foto ziet u hem links gewoon
en rechts ongewoon, het laat
ste is zelden nodig....
weet men al dat het niet ge
meen kan zijn. Het waarom is
echter vrij simpel. Hij brengt
zaken in het reine. Hij is geen
roddelaar, die door praatjes
een al of niet bestaande toe
stand verergert, hij lost op. Hij
maakt een eind aan diefstal
len (in een warenhuis zocht
hij eens een dief en toen hij
eindelijk een verdacht persoon
had gevonden bleek het een
bedrijfsrechercheur te zijn),
hij maakt een eind aan onze
kerheden met feiten: het is wel
zo of het is niét zo, hij strijdt
tegen corruptie, tegen bedrie
gerijen en komt met feiten op
tafel, licht doopcelen, contro
leert verklaringen. Hij steekt
zijn neus in andermans zaken,
niet om zichzelf, maar om
mensen inlichtingen te geven
waar zij recht op hebben en
die zij zelf niet kunnen krij
gen. Hij verricht goed werk.
Hij zuivert.
Het is niet een vak om rijk
te worden. Zijn vrouw helpt
hem. „Alleen zou ik het niet
meer kunnen", zegt hij. Hij
heeft geen mensen in vaste
dienst. Bij uitgebreide zaken
schakelt hij soms gepen
sioneerde politie-agenten in.
Eigenlijk is het een zacht be
roep. „Ik heb altijd direct me
delijden", zegt hij glimlachend,
„je staat anders tegenover je
slachtoffers dan de politie".
De Vries leest nooit detec
tive-verhalen. Wel luistert hij
graag naar Paul Vlaanderen,
tenminste tot hij weet „wie het
gedaan heeft". Hij heeft een
uitgebreide kring van „tipge
vers", en hij tracht ook steeds
zijn relaties uit te breiden.
„Het is heus niet het hele grote
werk hoor, met een paar bier
tjes en sigaretten gaat het al
heel best". Hij doet het werk
nu al twintig jaar, enkele ja
ren zelfs tegelijk met een
werkkring „in de tabak". „Ik
had er echter van kindsbeen af
al zin in en nu ik het eenmaal
ben, houd ik er ook nooit meer
mee op". We vroegen hem of
hij zich voor ons in een oog
wenk onherkenbaar kon ma
ken. „Ik ben niet meer in het
bezit van mijn laatste snorre
tje", zegt hij. Maar met die
bril is het ook al heel aardig.
Een hele winter lang in een blinker zitten, alleen, met een
boek over planten, wat werk aan een herbarium en af en toe
even een wandeling langs zee is voor J. W. Walbrink (30 jaar)
géén bezoeking. Hij is de „zaalchef" van de expositie „Wat zie
ik in de duinen, wat vind ik aan het strand". Hij is nu vijf
jaar in dienst bij de Kennemerduinen en draagt zijn boswach
ters-uniform met dat onopvallende gemak, waarmee een dier
zijn pels draagt. Hij was vroeger tuinman, maar in zijn functie
bij de Kennemerduinen heeft hij zijn ideaal gevonden. Hij is
een man die zo van de natuur houdt, dat hij het gezelschap
van mensen kan ontberen zonder het te schuwen. Als hij een
zeldzaam plantje in de duinen heeft gevonden is hij een man
die feest heeft, een eenzaam maar hartverheffend. Thuis heeft
hij in een herbarium bijna driehonderd planten verzameld en
in zijn uitgebreide bibliotheek over planten vindt hij alles wat
hij weten wil. Hij is de Haarlemmerolie van de duinen: overal
goed voor. Als hij vrij is zit hij ook in de vrije natuur. Als je
met planten begint, raak je nooit uitgestudeerd".
In het museum hebben wij
hem een paar vragen gesteld
over duin- en zee-dieren, plan
ten en vogels. Het is alsof men
een boek openslaat: boeiend en
instructief verhaalt hij alle
wetenswaardigheden tot in de
kleinste details en hij geniet
ervan. Hij praat graag. Zijn
eigen schelpenverzameling doet
niet onder voor die van de
expositie. Hij heeft met ir.
Roderkerk en enkele collega's
een duindiorama gemaakt, dat
tot op de millimeter nauwkeu
rig is wat schaal betreft. „We
konden alleen het zand niet
kleiner krijgen dan het \vas!",
zegt Walbrink.
Het is eigenlijk een verade
ming met deze eenzame na
tuurmens te praten. Hij mist
elk vertoon en is zo openhar
tig en volledig zichzelf, dat hij
bijna natuur is. Wat geeft zich
met meer indiscretie en open
heid dan de natuur zelf? Hij
weet over futiliteiten betref
fende dieren, planten en de zee
te praten op een wijze, die doet
inzien dat het om wezenlijke
waarden gaat; dat er van futi
liteit geen sprake is, slechts
van een gebrek aan inzicht.
Maar wie zei ook weer: „tout
comprendre, c'est mourir un
peu"? Je kunt er niet aan be
ginnen, want het houdt niet
op. Tenzij je er zoveel van
houdt dat je je hele leven er
aan wijdt. Dat doet Walbrink.
Hij heeft op zijn zwierige hoed
het insigne van de Kennemer
duinen: 't Parnassia-bloempje;
en daarboven steken de veer
tjes van de Vlaamse Gaai en
de Houtsnip. Het zijn dus toch
geen gemzeveertjes.
Hij heeft met De Vries, de
particuliere detective meer ge
meen dan het speuren alleen.
Beiden hebben hun ideaal tot
hun vak gemaakt; beiden we
ten, dat ze er niet rijk van
zullen worden, tenzij men te
vredenheid rijkdom wil noe
men.
In het rusthuis van de Ne
derlands Hervormde gemeente
aan de Jansstraat viert op 23
mei het echtpaar Van der Meu-
len-Koning zijn 65-jarig hu
welijksfeest. Zowel de heer A.
van der Meulen als zijn vrouw,
mevrouw G. van der Meulen-
Ivoning genieten beiden nog
een goede gezondheid, al heeft
mevrouw de laatste tijd moeite
met lopen. De bruidegom is 91,
de bruid 88 jaar oud. Zij zijn
beiden geboren in Leeuwar
den, maar wonen al 64 jaar in
Haarlem, waar de heer Van
der Meulen een stukadoorsbe-
drijf had. Het echtpaar heeft
één zoon en twee dochters, die
allen getrouwd zijn. Er zijn
zeven kleinkinderen en drie
achterkleinkinderen, die op de
dag zelf allen in het rusthuis
aan de Jansstraat, waar ook
het 60-jarig huwelijksfeest is
geweest, aanwezig zullen zijn.
De Nederlandse Vereniging
tot Afschaffing van Alcohol
houdende Dranken gaat op 23
en 24 juni een algemene ver
gadering houden in Haarlem.
Voordat de vergadering begint
zullen de deelnemers aan het
congres worden ontvangen
door het gemeentebestuur van
Haarlem. Het programma voor
de bijeenkomst omvat verder
een bustocht in de omgeving
van Haarlem. Tijdens de huis
houdelijke vergadering zal de
heer K. Leijenaar een inleiding
houden over de houding van
de jongeren tegenover de
drankbestrijding en onze hui
dige positie.
De in het gehele land dooi
drankbestrijders van alle rich
tingen te houden collecte zal te
Haarlem en omstreken door
het Centraal Drankweer Co
mité georganiseerd worden
van 22 tot 26 mei. De opbrengst
der Blauwe Week-collecte
dient voor hulp en redding
van slachtoffers van het alco
holisme van alle gezindten,
Pensioen Verzekering Staten
Bolwerk 1 (de tijden zijn
tóch veranderd....); „Ik ben
een Haarlemse jongen," tekst
en muziek Jac. van Stolwijk;
„De Damiaatjes" (een Haar
lemsch Liedeke) woorden van
Frank Arnoldi, muziek van
Jan Keyzer; en tot slot we
schamen ons dat we dit lied
niet kenden „Ga je mêe
naar Den Hout," woorden van
L. C. Steenhuizen, muziek Jos.
de Klerk.
Beste dichters, zoudt gij de
teksten van deze liederen
lezen, dan zoudt gij verwoed
in uw pen van 1956 springen.
En nu gij ze niet leest: doet
het toch, want het is nog maar
kort dag.
voor oprichting en in stand
houding van Consultatie Bu
reaus voor Alcoholisme en
voor onderzoek door de Natio
nale Commissie tegen het Al
coholisme.
De vroege ochtendwandeling
op Luilak, die vorig jaar zeer
in de smaak viel, wordt ook
dit jaar weer georganiseerd
door de vereniging „Haerlem".
De tram vertrekt zaterdag
morgen om 6.20 uur van de
Tempeliersstraat in de richting
Amsterdam: uitstappen aan de
Liebrug, vanwaar over stille
binnenwegen en weidepaden
naar Spaarndam wordt ge
wandeld. Wie bijtijds terug wil
zijn, kan in Spaarndam bus 7
nemen (vertrek 7.40 en 8.25
uur) naar Haarlem-station. De
anderen wandelen twee kilo
meter verder naar het eind
punt van de buslijnen 1 en 5
op de Vergierdeweg.
Zaterdagmorgen om half
twaalf zal bij Figee aan het
Noorder Buitenspaarne tijde
lijk alle werk worden stopge
zet voor de huldiging van een
personeelsdid, dat dan juist
vijftig jaar in het bedrijf
werkzaam zal zijn: de heer H.
H. J. Mertens, Schutterstraat 19
in Haarlem, universeel fraiser.
De jubilaris trad op zestien
jarige leeftijd als leerling-
freezer bij het bedrijf in dienst
en ontving daar zijn opleiding.
Hij staat algemeen bekend als
een plichtsgetrouw werker, een
specialist op zijn gebied.
De naam Mertens is bij Fi
gee overbekend: de vader van
de jubilaris werkte er 43
jaar als vuurwerker en een
zoon constructeur op het
technisch bureau is er ook
al 17 jaar werkzaam. Honderd
tien jaren heeft de familie
Mertens dit Haarlemse bedrijf
dus al gediend.
Lijst van door de Stadsbibliotheek
aangeschafte boeken:
Populair wetenschappelijke boe
ken: Libra, Astrologie: Encyclo
pedie van het Christendom:
Katholiek deel (Leeszaal): Brand.
Het streven van de Economisch
Onontwikkelde Landen naar een
Hogere Levensstandaard: Van
Beusekom, Getijden der Volks
huisvesting; Schenk, Jeugdboek
en School; De Molijn, Wat vind ik
in de Bodem?: Kortenhoef; Het-
tema. Waterbehandeling; Euwe en
Muhring, Zo leert U goed Scha
ken; Bakels, Goed Taalgebruik
en het Persklaar maken van Stuk
ken; Urbanek, Deutsche Lyrik
aus 12 Jahrhunderten; Multatuli,
Barbertje moet hangen; Boon, De
Kleine Eva uit de Kromme Bijl
straat; Masciotla, Portraits d'Ar-
tistes par Eux-mèmes; Riemens,
Uren der Zangkunst; Mulder.
Handboek der Geografie der Ne
derlanden, dl. V,
Onder auspiciën van het Bijzonder Ker-
kewerk der Hervormde Gemeente te Heem
stede hebben woensdag en donderdag in
het Minerva Theater door Wim Paauw met
veel begrip en grote zorgvuldigheid gere
gisseerde opvoeringen van het pinksterspel
„Des Heilands Tuin" van Martinus Nijhoff
plaats gehad. De laatste van deze twee
voorstellingen, door ds. Adr. Oskamp in
geleid, werd door de NCRV-televisie uit
gezonden. Peter Koen, volledig hersteld
van een langdurige ziekte, voerde hiertyj
de cameraregie. Muzikale medewerking ter
begeleiding van de slotzang werd verleend
door vier leden (twee kornets, een tuba
en een trombone) van de Brass-band Am
sterdam onder leiding van Meindert Boe
kei.
Over de spelen uit „Het Heilig Hout" van
Nijhoff heb ik reeds vaak geschreven,
waarbij de vreugde om het weerzien lang
zamerhand wordt vermengd met enige ver
bazing om het feit, dat het repertoire voor
lekespelers vrijwel tot zijn werk beperkt
blijft, ondanks dit prachtige voorbeeld, dat
toch blijkens de opgeroepen belangstelling
het bestaan van een behoefte heeft aange
toond en daarin op een voor iedereen
boeidende wijze voorziet. Niet dat ik ver
wacht had, dat men Nijhoff zou navolgen
- er zijn al epigonen genoeg. Op zijn ei
genaardige manier is hij trouwens onver
beterlijk. Bij iedere gelegenheid opnieuw
word ik gegrepen door het in eenvoud
sublieme visioen van de bouw van de kerk
als een huis, waarbij alle discipelen hun
aandeel leveren met hun deugden en naar
gelang van hun beperkingen. Evenzeer
laat ik mij telkens weer ontroeren door
de menselijke Maria, welke moederfiguur
mij overigens gemakkelijker te aanvaar
den lijkt als behorende tot het levenwerk
van de dichter dan als symbool van pro
testantse beginselen. Maar waar blijven
de verdere schrijvers, die als artistieke
executeurs van het Nieuwé Testament op
treden? Misschien moet men zijn verwach
tingen richten op het zogenaamde Nijmeeg
se driemanschap: Jan Wit, Ted Logeman
en Guillaume van der Graft, welke laatste
daar strikt genomen niet meer toe behoort.
Deze heeft in het aan de nagedachtenis
van Nijhoff gewijde nummer van De Gids
in 1953 een voortreffelijk artikel gepubli
ceerd over diens lekespelen, waarbij hij
bijzondere aandacht schonk aan de merk
waardige priesterlijke inslag daarvan.
Daarin wees hij zijn lezers op de nauwe
relatie tussen profaan en .sacraal werk, tus
sen Euripides en Evangelie, kerk en thea
ter. Nijhoff wordt in die beschouwing ge
kenschetst als een Sibyllijnse dichter. Ik
vraag mij af, of Wim Paauw dit artikel ge
lezen heeft. Daarin worden namelijk be
schouwingen vastgeknoopt aan wat Nijhoff
zelf in zijn voorwoord schreef: het
gebruik van vloeiende spreektaal, die door
zinsbouw en niet door woordkeus bewogen
is gemaakt". Mij dunkt, dat juist in dat
opzicht de voornaamste accentverschuivin
gen optraden, dat op beslissende momen
ten zowel de bewogenheid als de bevlogen
heid ontbrak. Maar overigens: al was de
opvoering in Heemstede geenszins vol
maakt, er werden geen storende fouten ge
maakt en dat is al heel veel, zeker met
over het algemeen op het gebied van de
toneelspeelkunst ongeschoolde krachten.
Bij dergelijke voorstellingen aarzelt de
critiek - in dit geval dubbel, omdat ik ge
loof dat de dichter met het thans bereikte
stellig niet ontevreden zou zijn geweest.
Ik heb hem wel eens met groot enthousias
me horen spreken over een vertolking, die
in ieder opzicht minder was dan deze,
waarin zijn bedoelingen helder (en voor
naam) tot uitdrukking werden gebracht.
Overigens ben ik van mening, dat men
nooit de intentie alleen voor lief mag ne
men, zoals men ook verwacht dat de orga
nist in een kerk zijn muzikale taak in wat
een eredienst is aan de hoogste eisen moet
laten beantwoorden. Welnu, er werd naar
beste vermogen en met een soms merk
bare spanning gespeeld in de edelste zin
van het woord. Werkelijk talent heeft men
niet veel geopenbaard gekregen. Maar met
waardering moet melding worden gemaakt
van de zuivere en krachtige dictie van de
vertolkster van Maria,, van een zeer aan
vaardbare Petrus en van 'n bevredigende
Johannes, waarbij de anderen - al waren
helaas de zo belangrijke Sibyllen te zwak
- zich zo goed mogelijk aansloten.
DAVID KONING.
ADVERTENTIE
Een der beste
horloges uit
het land van
de ALPEN
Geen ander Zwitsers uurwerk in
d ezel f de prijsklasse is zó fantastisch
nauwkeurig - zo buitengewoon
mooi van vorm en uitvoering als
het wereldvermaarde
A LPINA horloge!
A 11-risk verzekerd op
wereldpolis.
ANEGANG 15
GROTE HOUTSTRAAT 155
HAARLEM
BARTELJORISSTRAAT 19
HAARLEM TEL. 11541
Rotterdam. Stichting Klinisch Hoger On
derwijs: Semi-artsexamen: J. M. van Schijn-
del, Heeswijk (N.B.); B. J. Kranenburg.
Rotterdam. Bevorderd tot arts: mevrouw E.
M. van Dijk—Salomons; mevr. C. J. Best en
de heren A. J. M. Stoop, allen te Rotterdam;
J. N. Schaap, Alkmaar; P. J. Blaauw, Voor
burg.
