Gala-voorstelling van Operaballet
besloot de eerste bezoekdag
IN DE WERELDPOLITIEK
China los van de Sovjet-Unie
Agenda voor
Haarlem
Sukarno stelt aanspraken op
Nieuw-Guinea ook in Ottawa
Het Staatsiebezoek uit Luxemburg
Koningin en Groothertogin als
pleitbezorgsters voor integratie
^anatogsh
VIRGINIA N2 10
'n Best nummer!
Onzin
3
Ontvangst
gemeentebestuur
Diner ten hove
Nerveus, mab
w lusteloos?
Weekstaat Ned. Bank
Tramtunnel onder de
Nieuwe Maas te Rotterdam
KLM-vliegtuig had
motorstoring
Veel publiek
weinig gejuich
WOENSDAG 6 JUNI 1956
De eerste dag van het staatsiebezoek van Luxemburgs Groothertogelijk paar is
gisteravond besloten met een gala-voorstelling van het Ballet der Nederlandse
Opera in de Amsterdamse schouwburg. Vele honderden Amsterdammers hadden
hun wandeling langs de thans voor het eerst in volle luister prijkende versierin
gen en illuminaties in de omgeving van de schouwburg, onderbroken om de
aankomst van het vorstelijk gezelschap gade te slaan.
Om tien uur arriveerden de hoge bezoe
kers in de met palmen versierde hal waar
zij verwelkomd werden door burgemeester
d'Ailly en de heer P. J. Tiggers, directeur
van de stichting „De Nederlandse Opera".
De Groothertogin droeg een wijde bruine
robe van gedrapeerde zijde, de Koningin
was gekleed in een avondtoilet van witte
satijn met groot décolleté, Prinses Beatrix
een lichtblauwe avondjurk met een stola
van wit bont.
Nadat de directrice van het ballet, Fran-
goise Adret en de solisten Maria Silvane
en Martin Scheepers boeketten rozen, mar
grieten en anjers aangeboden hadden aan
Koningin Juliana, Prinses Beatrix en
Groothertogin Charlotte, namen de vorste
lijke personen in de koninklijke loge plaats.
De ministers met hun echtgenoten, het
corps diplomatique, de leden van de gevol
gen en erediensten hadden inmiddels hun
plaatsen in de omgeving daarvan inge
nomen.
Allen verhieven zij zich van hun zetels
toen, ter verwelkoming eerst het Luxem
burgse volkslied en daarna het Wilhelmus
werden gespeeld.
Ons nationale volkslied werd door alle
aanwezigen meegezongen..
De balletten, die werden uitgevoerd
vóór de pauze was de tweede acte van Lac
des Cygnes reeds gedanst waren: Droom
van Veronique, en pas de deux naar Tsjai-
kowski's notenkrakersuite en de Suite en
blane naar muziek van Lalo in de choreo
grafie van Serge Lifar.
Met grote belangstelling werden de ver
richtingen van het ballet gevolgd De so
listen, demi-solistes en ook het corps de
ballet oogstten vele „open doekjes". Na de
voorstelling, toen het ballet voltallig ten
tonele verscheen, nam het applaus de vorm
van een ovatie aan.
De woorden van welkom die de burge
meester van Amsterdam mr. Am J. d'Ailly
gistermiddag namens het stadsbestuur in de
historische Van Speykzaal van het konink
lijke paleis tot de Luxemburgse vorste
lijke gasten gesproken heeft zijn groten
deels verloren gegaan door de krachtige
Het Groothertogelijk Paar, Koningin
Juliana en Prinses Beatrix in aandacht
voor een van Rembrandt's schilderijen
tijdens het bezoek aan het
Rijksmuseïim.
marsmuziek van de Koninklijke Militaire
Kapel die juist op dat ogenblik al marche
rend de plaatsen ging innemen voor het
paleis.
Hoewel mr. d'Ailly zijn uiterste best
deed zijn stem te doen uitklinken boven
de tonen van de muziek, slaagde hij daar
niet in, zulks tot kennelijk plezier van
Prinses Beatrix, die een glimlach niet ge
heel kon onderdrukken.
Toen de muziek zweeg gewaagde de
burgemeester van de hoofdstad van de
nauwe banden tussen het groothertogdom
en het koninkrijk, van de Beneiux-samen-
werking en de stad Luxemburg als zetel
van de Europese Gemeenschap voor Kolen
en Staal.
Na deze hartelijke woorden van welkom
in Nederlands hoofdstad stelde mr. d'Ailly
de aanwezige raadsleden waaronder vier
wethouders, voor aan de Groothertogin en
de Prins, waarna de kennismaking met
Koningin Juliana en met Prinses Beatrix
werd vernieuwd. De Groothertogin had
speciaal verzocht enige tijd met de vrouwe
lijke raadsleden te kunnen spreken. De
Koningin en Prins Felix onderhielden zich
intussen met de mannelijke raadsleden.
Tegen drieën werd het programma voort
gezet met een rijtoer in open calèches naar
het Rijksmuseum, waar de stoet, tussen
dichte hagen belangstellenden drie kwar
tier later arriveerde. In de hal van het
museum verwelkomden de minister van
Binnenlandse Zaken, prof. Beel, en de
waai'nemend hoofddirecteur van het mu
seum de hoge bezoekers. Het bezoek aan
de Rem brandt-tentoonstelling duurde ruim
een uur. waarna in de Nachtwachtzaal de
thee gebracht werd.
Per auto keerde het gezelschap naar het
paleis op de Dam terug, waar om kwart
over zes een receptie voor het corps diplo
matique gehouden werd.
Inmiddels was in de Burgerzaal alles in
gereedheid gebracht voor het gala-diner,
dat om kwart over acht begon en waaraan
meer dan honderd prominente gasten aan
zaten. Smetteloos negentiende eeuws tafel
linnen, het befaamde Sèvres-servies met de
rode rand, het historische tafelzilver „Erf
prins van Oranje" en het Amsterdams
glaswerk vormden een waarlijk koninklijke
dis, die met prachtige rose anjers versierd
was.
Na het eerste gerecht hield Koningin
Juliana een toespraak, waarin zij gewaagde
van de historische verwantschap en ver
bondenheid van Luxemburg en Nederland.
ADVERTENTIE
neem
\W? HET ZENUWTONICUM
WOENSDAG 6 JUNI
Minerva: „Gejaagd door de wind", 14 jaar,
7.30 uur. Palace: „Love me. or leave me", 14
jaar, 6.45 en 9.15 uur. Luxor: „Moord op de
voorpagina", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio:
„Camille", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Djengis Kan. de veroveraar", 18 jaar. 7 en
9.15 uur. Roxy: „Dreigende trommen", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Onrust in
Marseille", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
..Speelduivel en metgezel", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. O.R.G.-centrum. Westerhoutpark la, 8
uur: De heer P. Chr. van Westering spreekt
over „De geestelijke achtergronden van de
opera „Porgy and Bess". Stationskoffiehuis,
Santpoort, 8 uur: Openbare vergadering van
de VVD. Sprekers: mevrouw mr. J. M. Stof-
fels-van Haaften en de heer G. Ritmeester.
DONDERDAG 7 JUNI
Minerva: „Gejaagd door de wind", 14 jaar,
7.30 uur. Palace: „Love me, or leave me", 14
jaar, 1.45, 4.15. 6.45, 9.15 uur. Luxor: „Moord
op de voorpagina", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Studio: „Camille", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Djengis Khan, de veroveraar", 18 jaar,
2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Roxy: „Dreigende trom
men", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
..Onrust in Marseille", 18 jaar, 2, 4.15 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „De zweep der wrake",
18 jaar, 2.30. 7 en 9.15 uur. Grote Kerk, 3 uur:
orgelconcert door Piet Kee. Anthoniuskerk,
8 uur: orgelconcert door Joan Krouwels.
Zuiderkapel, 8 uur: De heer G. Nieuwen-
huijsen spreekt over „Collega-schepsel".
Vertoning van de film „Levend landschap".
Uit de verkorte balans van de Neder
landse Bank van 4 juni blijkt dat het reke
ning courant-saldo van 's rijks schatkist
met f 52 miljoen gedaald is tot f 73 miljoen.
Het is in geen jaren voorgekomen, dat het
rijk over een dergelijk laag tegoed bij de
centrale bank de beschikking had. In geld-
kringen heeft het dan ook geen verwonde
ring gewekt, dat het ministerie van Finan
ciën op 7 juni een inschrijving openstelt op
schatkistpromessen met een looptijd van
3 en 6 maanden tot een maximumbedrag
van f 50 miljoen.
Een tweede opmerkelijke verandering op
de weekstaat is de ditmaal wel vrij aan
zienlijke daling van de deviezenreserve. De
vermindering bedraagt niet minder dan
f 64 miljoen, waarmee de netto-deviezen
reserve gekomen is op f 1.213 miljoen. De
goudvoorraad bleef onveranderd op f 3.271
miljoen.
Blijkens een mededeling aan de gemeen
teraad willen B. en W. van Rotterdam
reeds in het begin van het volgend jaar
laten beginnen met de aanleg van een
tramtunnel onder de Nieuwe Maas. De
tunnel zal zodanig worden uitgevoerd, dat
eventuele plannen voor een metro in de
toekomst doorgang zullen kunnen vinden.
Het ligt in de bedoeling, dat de tram
tunnel over vier of vijf jaar gereed zal zijn.
Volgens de voorlopige plannen zal de
tramtunnel 35 miljoen gulden kosten,
Een Super Constellation van de KLM,
met 37 passagiers aan boord, heeft, maan
dag, komende uit New York, in de buurt
van Gander motorstoring gekregen. Daar
het toestel door weersomstandigheden niet
in Newfoundland kon dalen, is het op
drie motoren naar New York teruggekeerd,
waar de storing is verholpen.
„Onze landen hebben wederzijds vertrou
wen in elkaar. Wij hebben vele gemeen
schappelijke idealen. Wij geloven aan een
verenigd Europa, deel uitmakend van een
Atlantische gemeenschap, opgaande in de
gemeenschap van alle volken. Des te meer
geloven wij in de gedachten van de Bene
lux, waarop wij trots zijn. Wij hebben
elkaar nodig en het is juist onze tegen
woordige welstand die het bewijs daarvan
levert in het kader van de Benelux en
daar bovenuit. Maar dat het idealisme de
geest zij waarin men handelt, want alles
hangt af van de goede gezindheid der
volken."
Groothertogin Charlotte beantwoordde
de toespraak van de Koningin met een
rede, waarin zij onder meer zeide: „Het zal
de verdienste zijn van onze landen, de
eerste cel van het stelsel van samenwer
king en saamhorigheid te hebben gevormd,
die aan Europa kracht en voorspoed zal
schenken. Met Uwe Majesteit koester ik de
wens, dat het nieuwe Europa zich moge
vormen in een geest van ontspanning en
vrede en dat ons beider volken hun broe
derlijke samenwerking voor de ontwikke
ling van hun welvaart tot een volledig
succes mogen blijven voortzetten."
De belangstelling van de zijde van het
publiek was op deze eerste dag van het
staatsiebezoek weer zeer groot, 's Ochtends
had zich voor het paleis op de Dam een
duizendkoppige mensenmenigte verzameld
en ook des middags tijdens de rijtoer, voor
het Rijksmuseum en 's avonds rondom de
Stadsschouwburg stonden de mensen vele
rijen dik te wachten om een glimp van de
vorstelijke personen op te vangen. Noch
tans werd er niet zo luid en geestdriftig
gejuicht als bij vorige vorstelijke staatsie-
bezoeken, hetgeen vooral bij de Luxem
burgse journalisten die het bezoek „ver
slaan" enige begrijpelijke teleurstel
ling veroorzaakt heeft. Zij hadden de
reputatie der Amsterdammers kennende
heel wat meer gejubel verwacht dan zij
thans ontmoetten. Naar de oorzaak daar
van konden zij, evenals hun Nederlandse
collega's, slechts gissen, maar prettig was
het niet, hardnekkig zwijgende menigten
samengestroomd te zien, waaruit slechts af
en toe een aarzelend hoeraatje opsteeg.
OTTAWA (A.F.P.) „Kolonialisme is
iets afschuwelijks en weerzinwekkends.
Het liet in Indonesië analfabetisme, ziekte,
onwetendheid en vernedering achter, het
geen een schande en bedreiging voor de
twintigste eeuw was". Aldus president Su
karno in een rede voor een gezamenlijke
bijeenkomst van de Senaat en Huis van Af
gevaardigden van Canada te Ottawa. „On
derschat niet de kracht van de stroom van
nationalisme, die over Azië en Afrika gaat.
Het doel van die stroom is grotere vrijheid
en grotere bevrijding van het mensdom.
Ik zeg dit in alle ernst: elke poging om
tegen die stroom in te gaan zal vergeefs
zijn". „Zolang West-Irian niet met het
overige deel van mijn land is herenigd, zal
Indonesië zich onvolledig en onzeker voe
len. Zolang zij niet met onze broeders, die
niet vrij zijn, verenigd zijn, zullen de Indo
nesiërs nooit tevreden zijn, omdat wij pre
cies weten wat kolonialisme betekent in
ADVERTENTIE
termen van menselijk verdriet, ellende en
vernedering", aldus de president, die ver
volgde „Geef ons uw daadwerkelijk begrip
en sympathie. Dan zullen wij Aziaten en
Afrikanen deze vasthouden en dan kan de
toekomst der wereld werkelijk mooi zijn".
Sukarno werd hartelijk ontvangen door
de Canadese minister-president, Louis St.
Laurent. Zijn rede werd verscheidene keren
door applaus van zijn toehoorders onder
broken. Sukarno zei dankbaar te zijn voor
iedere hulp, „van welke zijde van de aard
bol die ook moge komen". „Wij aanvaarden
niet au'omatisch de meningen van een
groep landen", wij sluiten ons niet bij een
militaire organisatie aan. Wij willen onszelf
zijn, aldus Sukarno. Aan het eind van de
rede applaudisseerden de toehoorders
staande.
Sukarno is maandagavond per vliegtuig
in Ottawa aangekomen, 's Avonds bood de
gouverneur-generaal van Canada, Vincent
Massey in zijn residentie een staatsdiner
aan ter ere van Sukarno. Gisteren bood
premier St. Laurent hem een lunch aan.
Sukarno is vandaag in Quebec aangeko
men. Vandaar gaat hij naar Montreal,
waar de McGiil universiteit hem een ere-
dictoraat zal verlenen.
President. Eisenhower heeft Sukarno
dank gezegd voor een afscheidsboodschap,
die het Indonesische staatshoofd hem uit
Niagara Falls, op de grens van de Verenig
de Staten en Canada, had gezonden.
Nu de omstandigheden in de Sovjet-Unie zich ontwikkelen in een richting,
die het gevaar van een gewapend conflict tussen Oost en West minder
waarschijnlijk maakt, doet zich een interessante en veelomvattende vraag
voor betreffende de mogelijkheden van Ruslands buitenlandse politiek in
Azië: hoe zal het gaan met de verhouding tussen de Sovjet-Unie en China?
Reeds van het moment af, waarop Tsjang Kai -Tsjek met de resten van zijn
leger het Chinese vasteland ontvluchtte naar Formosa en de Chinese com
munisten hun continentaal regiem consolideerden, is het een onderwerp
van speculatie geweest of de Russisch-Chinese vriendschap zich zou kunnen
handhaven en of de grote bedreiging, die een machtig China voor het ganse
Westelijke Halfrond zou kunnen gaan betekenen, de Russen er op den
duur niet toe zou brengen hun medewerking aan de ontwikkeling van China
tot militaire mogendheid te onthouden. Rusland en China verdragen
immers elkander in theorie allerminst zowel op historische gronden als
uit het oogpunt van moderne ontwikkelingen. Dat zij in de praktijk tot
elkander zijn gekomen, is niet in de laatste plaats een gevolg van kort
zichtige Westelijke politiek. Doch nu de drijfkracht van deze Westelijke
taktiek door een mildere verhouding tussen de Sovjet-Unie en het Westen
vermindert, kan een weerslag op de Russisch-Chinese verhouding moeilijk
uitblijven.
Er is reeds een tipje opgelicht van d'e
sluier, die de werkelijke situatie in de be
trekkingen tussen Rusland en China ver
hult. De val van Stalin heeft natuurlijk
een heroriëntatie van de hele Russische
buitenlandse politiek tot gevolg, ook al
trachten Kroesjtsjev en de zijnen het tem
po van de heroriëntatie krampachtig tegen
te houden, opdat het niet een lawine wordt.
De politiek van Stalin ten opzichte van
China is even primitief en bruut geweest
als de taktiek, die de Sovjet-Unie tegen
over het Westen heeft gevolgd. Stalin heeft
niet geaarzeld, de Chineee communisten
alle hulp te verstrekken, die zij nodig had
den om de overwinning op Tsjang Kai
Tsjek te behalen en de macht te veroveren.
Hij heeft dat in een opportunistische poli
tieke strategie-op-korte-termijn gedaan,
omdat een sovjettisering van China van
het eerste belang was. Het tweede belang,
de verhouding tussen het communistische
China en de Sovjet-Unie, heeft de ijzeren
dictator slechts kunnen zien in het licht
van de machtsdroom, die hij als hoofd van
een miljoenenrijk koesterde en die hij ook
tegenover de landen in Oost-Europa in
praktijk bracht. Hij kende voor een bond
genoot slechts de satellietpositie, de ver
houding van meester tot knecht. Hij heeft
deze onderdanigheid ook aan China wil
len opleggen en er zijn in het nieuwe, vers-
georganiseerde Chinese regiem figuren ge
weest, die het hem daarbij gemakkelijk
maakten.
Kroesjtsjev heeft volgens recente ont
hullingen tijdens zijn verblijf in Warschau
bij gelegenheid van de begrafenis van de
Poolse premier Bierut onthuld, dat deze
Stalinistische houding tegenover China
bijna een breuk heeft veroorzaakt, door
dat de Chinese dictator Mao Tse Toeng
weigerde zich door Moskou de wet te laten
voorschrijven. De reden, waarom het niet
tot een openlijke vijandschap is gekomen,
is niet moeilijk te raden. China was en
is nog steeds in een ontmoedigende
strijd gewikkeld tegen de wereldopinie. Het
heeft niet het aanzien van grote mogend
heid die het toch in feite is kunnen
winnen en is in geen enkele internationale
organisatie als zodanig erkend. Zijn ma
teriële strijd om de heerschappij in Azië
heeft het in enkele sectoren kunnen win
nen, zoals in Korea en Indochina, doch zijn
spirituele strijd tegen de sceptische, laat
dunkende en afkerige houding van het
buitenland heeft het verloren, ondanks de
steun die de Sovjet-Unie het in de UNO en
elders heeft verleend. Formosa-China geldt
over het algemeen nog steeds als het
China, ofschoon het slechts een eiland om
vat en met de dag aan betekenis verliest.
Het minderwaardigheidscomplex, dat de
machthebbers in Peking hiervan hebben
meegekregen, zal ook de verhouding met
de Russen hebben beïnvloed. Peking-China
heeft zich niet kunnen veroorloven, met de
Sovjet-Unie te breken en zijn zelfstandig
heid te proclameren, omdat het zich dan
volkomen geïsoleerd zou hebben gevoeld
als een behaarde barbaar in een Franse
salon.
En barbaars is het nog altijd, ofschoon
talrijke barbaarse mistoestanden, door
Tjang Kai Tsjek in het leven geroepen of
gehandhaafd, zijn uitgeroeid. De recht
spraak in China is een aanfluiting, de per
soonlijke vrijheid een illusie, de partijdic
tatuur onmeedogend en de houding tegen
over het buitenland onbeschaafd. Maar dit
alles is kenmerkend en onvermijdelijk voor
een land van deze omvang, dat volkomen
ontredderd en ontluisterd door een reeks
van oorlogen is gegaan en nu pas enigszins
tot een vage organisatorische ordening
schijnt te komen. En daar die ordening door
communisten wordt geleid, kan zij moeilijk
anders dan barbaars en onbeschaafd blij
ven.
Er doet zich nu een typische gelijkenis
voor tussen de Russisch-Chinese verhou
ding en die van de Sovjet-Unie tot het
Westen. Kroesjtsjev en zijn mederegeerders
staan tegenover het China van vandaag
wellicht even huiverig en afwerend als het
Westen jarenlang tegenover de Sovjet-
Unie heeft gestaan. De barbarijen in China,
de massa-terechtstellingen, de rechtsver
krachtingen, de concentratiekampen, de
religieuzenmoorden, alles wat het nieuwe
Chinese regiem aan misdaden pleegt in
zijn wildemanspogingen om een zekere lijn
te krijgen in de chaos, is kenmerkend ge
weest voor de Sovjet-Unie onder Stalin. De
agressieve houding van de wereldiverove-
rende Sovjet-ideologie heeft een nieuwe
voedingsbodem in China gevonden, nadat
zij in het inmiddels tot menselijker opvat
tingen gevorderde Rusland is uitgewoed en
zelfs wordt gelaakt.
Het Westen moge deze ontwikkeling zeer
nauwkeurig en omzichtig beschouwen, want
het is van het grootste belang dat het de
in aanleg aanwezige splijting tussen China
en de Sovjet-Unie doet uitdijen. De Sovjet-
Unie heeft van het machtige Aziatische
rijk der continentale Chinezen wellicht nog
meer te vrezen dan het Westen. De tegen
stelling OostWest komt langzamerhand
tot zijn eigenlijke, gevaarlijkste en origi
nele proportie, namelijk als tegenstelling
tussen Aziaten en Westerlingen. De Rus
sen behoren bij deze tegenstelling on
tegenzeggelijk in het kamp der Westerlin
gen, omdat hun macht en hun betekenis
als grote mogendheid in het Europese vlak
liggen.
Aan de andere kant is er voor het Westen
geen aanleiding, die tegenstelling met de
Aziaten op te voeren tot een bittere en on
verzoenlijke vijandschap. De wereld zal met
tertijd onvermijdelijk worden geconfron
teerd met de tegenstelling tussen blank en
gekleurd, doch het zal voor een groot deel
van het Westen afhangen of die tegenstel
ling een vijandelijke zal zijn. Een uitbar
sting in het grote conflict tussen blank en
gekleurd zou de wereld een ander aan
schijn geven en het is daarbij niet eens de
vraag, welke partij de andere zal kunnen
beheersen. Want kwestie nummer één is,
welke enorme verliezen aan werkelijke
waarden beide partijen zullen lijden in zulk
een gigantische worsteling, die de bitterste
en de grootste zou zijn van alle tijden.
Blank-tegen-gekleurd speelt in vele lan
den een enerverende en wrijvingverwek-
kende rol, doch de tegenstellingen zijn in
kleine, nationale verhoudingen gesplitst. In
Afrika, Noord zowel als Zuid, in Amerika,
in Azië, overal tekent zich echter deze
tegenstelling af en nergens vindt men er
blijkbaar een heilzame oplossing voor.
Wanneer continentaal China als geheel een
rol zou gaan spelen in deze rassentegen
stelling" en er aldus in Azië een gekleurd
front zou worden gevormd, zullen de ras-
senmoeilijkheden overal ter wereld zich
manifesteren in deze zwartwitte vlakver
deling. In zulk geval zal er van de tegen
stelling tussen de Sovjet-Unie en de rest
van de Westerse wereld weinig overblijven,
omdat het behoud van beiden afhangt van
een goed gezamenlijk verstaan der proble
men.
Het ligt in de verwachting", dat de toe
komst nu en dan blijken van verderschrij-
dende verwijdering te zien zal geven tussen
Rusland en China, vooral ook omdat de
democratisering, die in de Sovjet-Unie is
ingezet, voor China veel te vroeg komt en
daar inderdaad tot een val van het regiem
zou leiden, en dus onaanvaardbaar zal zijn
voor de Peking-machthebbers. J. L.
Amsterdam heeft zich een feestver
lichting aangemeten, die het aanzien
van de stad hij avond een vrolijk en
bizar aspect geeft. Ruim 45.000 lamp
jes zijn in de verlichting verwerkt.
Vooral het Leidseplein en Kleine
Gartmanplantsoen eisen de aandacht
voor zich op door hun kleurrijke orna
menten. Men ziet hier een doorkijkje
naar het Leiclsehosje. Gedurende het
bezoek van het Groot Hertogelijk
Paar van Luxemburg en vervolgens
van 15 juni tot 15 juli, daarna alleen
op woensdag-, zaterdag- en zondag
avonden zal de verlichting branden.
V
Aardgas. De Nederlandse Aardolie
maatschappij heeft de aanwezigheid van
aardgas aangetoond in verkenningsboringen
in De Lutte nabij Oldenzaal en in IJssel-
monde nabij het Feijenoordstadion. De bo
ringen worden voortgezet.
ADVERTENTIE
Het Nederlands instituut voor Publiek
Opinie Onderzoek heeft de vraag gesteld:
wie van de op dit ogenblik levende man
nen bewondert u het meest?
Als ik alleen die vraag maar lees en ik
nog niet eens aan de antwoorden toe ben,
loop ik al een beetje rood aan van ver
bazing, hoe iemand, hoe zelfs een heel
instituut, zó grenzeloos dom kan zijn zulk
een onzinnig-stupide vraag te stellen.
Het waanzinnige „resultaat" toont al aan
hoe dom de vraag is. Nietwaar? Dr. Drees
was nummer één (12 percent) en vervol
gens in deze volgorde: Schweitzer, Eisen
hower, Churchill, Paus Pius, Abe Lenstra,
Jan van Zutphen, prins Rainier.
Als de heer Drees zulk een verstandig
man ls als ik denk dat hij is dan zal hij
zich, precies evenzeer als ik, ergeren aan
de idiote vraag en zich bovendien door
het „resultaat" opgelaten voelen. Want een
lijstje waarop de Paus 4 percent krijgt en
Abe Lenstra 2 percent; waarop geen enkele
man der wetenschap, geen enkele kunste
naar, van waar ter wereld ook voorkomt,
maar wèl de heren Lenstra en Rainier, is
op zich zelf reeds beschamend in drievoud:
voor de vragers, voor de beantwoorders
en voor de mensen die uit de bus komen.
Het beschamendst voor de vragers in casu
het Nipo, want de beantwoorders dragen
geen verantwoordelijkheid voor hun dom
heid; de uit-de-bus-komers dragen geen
verantwoordelijkheid voor de domheid der
beantwoorders, maar de mensen van het
Nipo hebben het initiatief genomen door
die domme vraag te stellen en bovendien
hebben zij nog geld en moeite aan deze
stupiditeit besteed. Het enige resultaat is,
dat duidelijk is aangetoond, dat de onder
vraagden achterlijk zijn.
Ik zou het Nipo in overweging willen
geven een volgende maal eens een onder
zoek te houden over deze vragen:
Wat vindt u mooier: De Nachtwacht,
Porgy and Bess of het Meer van Genève?
Wat vindt u nuttiger: rechten studeren,
eten of rechtschapen zijn?
Wie vindt u een groter kunstenaar: Rem
brandt, Beethoven of Shakespeare?
Wij weten nu in ieder geval dat de be
wondering voor Abe precies de helft is
van die voor de Paus en dat Churchill in
de ogen van het Nederlandse volk (want
het Nipo pretendeert toch dat zijn polls
representatief zijn voor het gehele volk?)
vijf maal zo bewonderenswaardig is als
Rainier, doch minder dan de helft zo be
wonderenswaardig als Drees, welke laatste
anderhalf maal zo bewonderenswaardig is
als Eisenhower en die weer driemaal zo
bewonderenswaardig als de Paus.
Als ik het Nipo was zou ik mij dóód
schamen. ELIAS
