ZE VEN DA GEN HAARLEM
Oost, West Noord-Zuid best
Geanimeerd handenarbeidexamen
in clubhuis „Naast d' Appelaer"
OUDE BANDEN
MAALTIJD MET HILDEBRAND
NIEUWE BANDEN
Kort en
bondig
'sm
Ir. W. J. Burgersdijk,
oud-directeur
J. M. Hagen,
nieuwe chauffeur
VRIJDAG 15 JUNI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
9
17 Juni
VADER
Haarlem heeft er een haven bij
Examens
Bemanning van Vasu gered
Wethouder A. van Geluk
terug van tegenbezoek
Koninklijke onderscheiding
voor A. van Banning
Betaling
abonnementsgeld
per giro
Vae mensem em dimgem
omder de Damiaatjes
Weer een collecte
Laatste keer
Koffie-actie boekte
reeds succes
Huldiging van de heer
A. Deelissen
Geeft Vader a.s. zondag
DE ROOY - ANEGANG 14
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Woensdagavond stond in 't Clubhuis
Naast d'Appclaar" aan de Damstraat te
Haarlem een aantal jongelui in geconcen
treerde aandacht over enkele werkbanken
gebogen, welke bezaaid waren met allerlei
afvalstoffen en gereedschappen. Bjj nadere
beschouwing bleek dat zij bezig waren uit
zand, klei, lege lucifersdoosjes, stukjes
touw en ijzerdraad een miniatuur speel
tuin compleet met speelwerktuigen en
zandbak op te bouwen, waarbij ieder lid
yiiï het gezelschcap een onderdeel met de
daarbij passende omgeving voor zijn reke
ning nam. Na enige uren van ingespannen
arbeid was het eindresultaat even aardig
als artistiek.
Het betrof hier het afleggen van het
examen voor het diploma Handenarbeid
(eerste gedeelte) voor jeugdleiders(sters),
welk diploma is ingesteld door de Vereni
ging van Handenarbeid, de Nederlandse
Jeugdgemeenschap, de Nederlandse Unie
van Speeltuinorganisaties, de Katholieke
Federatie van Speelluinorganisaties en de
Gereformeerde Jeugdcentrale.
Aan het begin van de avond had de heer
H. van Dijk, de voorzitter van het Haar
lems Spleeltuinverbond, als voorzitter van
de examencommissie de kandidaten opge
wekt op de ingeslagen weg voort te gaan
aangezien het jeugdwerk een zeer grote
behoefte heeft aan deskundige leidsters en
leiders op het gebied van de handenarbeid.
De Vereniging voor Handenarbeid, af
deling Haarlem, heeft gedurende veertig
weken achtereen eenmaal per week op drie
plaatsen in Haarlem cursussen georgani
seerd tijdens welke onderricht is gegeven
jn alle technieken die de handenarbeid
kent. De op deze cursussen vervaardigde
werkstukken zijn in een der lokalen van
't Clubhuis „Naast d' Appelaar" bijeen
gebracht. Bijzonder aardig groepswerk viel
te bewonderen van de cursisten van de
groep Noord, een marktplein waarop fleu
rige kraampjes, een „pierement" en rond
om schilderachtige huisjes met trapgevel-
tjes, alles vervaardigd van z.g. waardeloos
materiaal. Het individuele werk doeg een
veelzijdig karakter. Wij zagen pitrietwerk,
stofdruk, boekbinden, houtarbeid, raffia-
werk, leerwerk, dieren van touw, plastic-
knoopwerk, sierpapier, aarappelstempelen,
kartonarbeid, applicatie en enkele andere
kleine handarbeidtechnieken.
Na afloop kon de examencommissie aan
de volgende geslaagden het diploma uit
reiken: mej. T. Aardsen, mej. B. J. Roze,
mej. A. Jordans, mej. J. Oosterling, mej.
M. G. Voorthuijzen, mej. G. van Heijkoop,
mevr. N. Luttik-Drenth, mevr. De Jong-
Poorter, mevr. B. Dijkerman-Kusters,
mevr. Muller-'t Hof, mej. J. C. Peper, mej.
ADVERTENTIE
Geef
een grammofoonplaat van
W'
GKOOTI HOUTSTRAAT 108 TEI.I3046 HAARLEM
N. Klaver, mej. G. de Wijs, mej. E. I. A.
Vingerhoets, mej. N. Bijster, mej. Kroon en
de heren G. de Bruin, L. O. J. Thanhauser,
A. van Ketel, C. Wijnberger en B. Schult-
heiss.
Enige tijd geleden hebben B. en W. van
Haarlem een naam gegeven aan het woon
wagenkamp, dat nu Waarderveld heet. Om
cle bewoners van de woonschepenhaven
nu niet daarbij ten achter te stellen heeft
het college besloten ook de woonschepen
haven een naam te geven. Volkomen lo
gisch heet die nu Waarderhaven.
Groningen: Bevorderd tot arts mej. S.
Huitsman, Bloemendaal; J. Vries, Peize; G.
J. Wortelboer, Groningen.
Bloemendaal: Op woensdag 13 juni zijn
aan de Da Costakweckschool te Bloemendaal
geslaagd de dames H. van Waveren uit
Haamstede en L. M. Vonck uit Overveen en
de heren K. P. van den Beid, J. Kooien en
H. Deen, allen uit Haarlem. Afgewezen: geen.
SUVA (Reuter) De achttien opva
renden van het 299 ton metende Britse
motorschip „Vasu", dat woensdag op de
l'oute Suva (Fidzji-eilanden in de stille
Oceaan)Apia, ten noorden van de Ton
ga-archipel is vergaan, is vanochtend vroeg
door een Nieuw-Zeelands marinevaartuig
gered.
De Bloemendaalse wethouder A. van
Geluk en diens echtgenote zijn dezer dagen
van een bezoek aan Engeland teruggekeerd.
In die tijd zijn ze ook op het raadhuis te
Holborn (een van de districten van Londen)
door mrs Edith Pooley ontvangen, die enige
tijd geleden, toen zij in Holland vertoefde,
als vrouwelijke burgemeester van Holborn
op het raadhuis te Overveen een officiële
ontvangst ten deel viel. Thans is zij wet
houder van Holborn en tevens loco-burge
meester, want de burgemeester van zo'n
district wordt slechts voor één jaar be
noemd.
In het raadhuis werd op dat ogenblik
tevens een expositie van jonge kunste
naars gehouden en de heer Van Geluk
maakte naar aanleiding daarvan de op
merking of een dergelijk initiatief in ons
land geen navolging zou kunnen vinden,
bijvoorbeeld in het stadhuis te Haarlem of
in Bloemendaal. De kunstenaars zou dat
stimuleren.
De burgemeester van Haarlem, mr. O.
P. F. M. Cremers, heeft vanmorgen in het
bijzijn van de directie en de staf van het
personeel van de drukkerij Boom-Ruygrok
aan de zetter A. van Banning de bronzen
medaille behorende bij de Orde van Oran-
jc-Nassau overhandigd. Deze Koninklijke
onderscheiding werd verleend ter gelegen
heid van de veertigjarige werkzaamheid
van de heer Van Banning bij Boom-Ruyg
rok. Het jubileum werd reeds enige tijd
geleden gevierd. Nadat de burgemeester de
jubilaris had toegesproken, sprak nog de
heer K. R. van Staal als lid van de directie
van het bedrijf een kort woord.
U kunt hel Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op
onze postgirorekening no. 273107 ten
name van Haarlems Dagblad. U
bespaart daarmee incassokosten en
vermijdt geloop aan de deur.
liet te gireren bedrag is 6.50, post-
abonnés 7.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij
behoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn for
mulieren op aanvraag gaarne ter
beschikking. In dit geval dient men
wel voor voldoende saldo op de
giro-rekening zorg te dragen.
DE ADMINISTRATIE
«OMCCCCOOCOCCOOOOCOCOKXXOCJCCOCCCOOXOCOOC^OOOKXXCXXL
Het N.Z.H.-jubileum is ons aller jubileum, want onze boodschap in Noord, ons bezoek aan
tante Jet in Velsen en oom Dirk in Monnikendam, onze bezichtiging van de bollen en onze
arbeid in de buurt van het Spui in Amsterdam de opsomming kan uiteraard niet volledig
zijn kunnen de bestaansredenen, de vijf-en-zeventigjarige bestaansredenen, genoemd
worden van de Noord-Zuid-Hollandse Vervoer Maatschappij N.V. Wij laten ons thans niet
alleen vervoeren, maar ook in vervoering brengen door het jubileum van dit personenver-
voerbedrijf (om die onpersoonlijke naam eens te gebruiken). En omdat we in deze rubriek
meestal wèl persoonlijk worden, hebben wij twee figuren op de voorgrond gehaald, die
beiden het feest meevieren maar in zeer verschillende omstandigheden. De eerste is de be
kende oud-directeur van „de Noord-Zuid", zoals hij zélf de maatschappij noemt, ir. W. J.
Burgersdijk, en de tweede de nog niet lang in dienst getreden chauffeur J. M. van Hagen.
Het zijn zeer uiteenlopende figuren bij de N.Z.II. De een staat aan het eind en de ander
aan het begin. Tussen hen strekt zich het leeuwendeel van de geschiedenis der N.Z.H. uit.
Maar over de geschiedenis hebben we het niet, wij geven weer wat deze twee Noord-Zuid-
Hollanders ons te zeggen hadden. Al was het alleen maar om dat tijdperk af te bakenen,
dat de N.Z.II. nu achter de rug heeft. Ir. Burgersdijk is een opgewekte en vitale tachtiger,
die in 1909 bij de N.Z.H. in dienst trad en er in 1911 directeur van werd Het rijdend
materieel, dat hij thans nog onder zich heeft is zijn fiets, waarop hij deze week in het
beeld van de feestelijkheden verscheen en het waren tot twee jaar geleden zijn schaatsen,
waarop hij tot en met zijn tachtigste jaar is blijven rijden.
jaar en wanneer men daar
niet zeker van is, kan men er
niet aan beginnen. Ook al is de
exploitatie op het ogenblik ze
ker de voordeligste, het kan
niet!"
„Zij droeg zorg, dat men de spijzen in behoorlijke orde nut
tigde" (Kegge). Zo luidde een motto voor een „Orde der spijzen"
- hetgeen wij een heel wat fraaier aanduiding vinden dan het
ordinaire woordje „menu" - welke behoorde bij een maaltijd
die op de tweede dag van deze maand door een aantal heren
werd genuttigd in het restaurant „Dreefzicht"De heren vormen
tezamen het roemruchte Hildebrandcomité, dat wel een sym
bool van idealistisch uithoudingsvermogen genoemd mag wor
den, en de maaltijd diende om op culinaire wijze te bekomen
van de emoties die door de aanvaarding door de Haarlemse
gemeenteraad van Hronners beeldengroep ter ere van de Camera
Obscura waren teweeg gebracht.
Wie er nog aan mocht twij
felen of de Camera een boek
is, dat ook ons „hier en nu"
wat te zeggen heeft, die moge
te rade gaan bij de citaten
welke elk onderdeel van de
gesignaleerde maaltijd hebben
begeleid. Het was het comité
lid, tevens voorzitter van de
Broederschap van vrienden
van de Camera Obscura, God
fried Bomans, dat voor de
achtereenvolgende stadia van
dit etentje de teksten opgroef
uit Hildebrands werk.
Zo lezen wij bij Sherry:
„Hij verklaarde een Zeeuw-
sche rijksdaalder te zijn, als
men ooit ergens een glas
„Het is moeilijk te zeggen, waar het met dat vervoer in de
toekomst heen zal gaan. Het individuele vervoer is natuurlijk
geweldig toegenomen, maar hoever dat proces door kan
gaan is de grote vraag. De capaciteit van onze wegen is
niet onbeperkt. En we kunnen moeilijk alles met wegen
overlappen", zei ir. Burgersdijk, terwijl hij uit zijn brede
raam op de eerste étage van zijn woning aan de Franz Liszt-
laan uitkeek over een vriendelijk weidelandschap met glin
stering van een Spaarnebocht in de verte. „De wegen leggen
ons beperkingen op, maar dat kan juist een rechtvaardiging
zijn van het geconcentreerde personenvervoer in de toe
komst. En er zal natuurlijk ook steeds meer de lucht in
moeten". De twee-en-tachtigjarige oud-directeur van de
N.Z.H. waagt zich niet aan voorspellingen, maar uit zijn
schets van de huidige situatie blijkt wel duidelijk dat hij
de zaken, waar hij tot 1940 mee te maken heeft gehad, hem
nog altijd sterk interesseren.
Dat zijn interesse overigens
geenszins is verstard een ge
vaar van het specialisme in de
ze tijd blijkt wel uit zijn
grote belangstelling voor de
hedendaagse literatuur. Maar
nu de NZH jubileert zullen we
het over de NZI-I hebben,
waarvan hij van 1911 tot 1940
directeur is geweest. En het is
goed hem over de aanleg van
tramtrajecten te horen spre
ken nu de bussen domineren
en de trams „op hun laatste
wielen" rijden. De NZH onder
scheidde zich daarbij van an
dere binnen- en buitenlandse
vervoersondernemingen, door
dat het van de aanvang af niet
ging om stadstrajecten, maar
doordat de opzet regionaal was.
Dat gaf juist voor de aanleg
van tramlijnen volkomen nieu
we problemen. Afgezien van
een lang niet gemakkelijk be
leid tegenover verschillende
gemeenten, die allemaal ver
schillende eisen stelden („ter
wijl je voor een spoorweg bij
voorbeeld alleen maar een ont
eigeningswet hoeft te heb
ben"), was daar het punt van
de interlocale overbrenging
van de electriciteit.
„In de stad kon je met 500
en 600 voltslijnen volstaan,
maar bij de Noord-Zuid had
den we een veel grotere span
ning nodig. Dat is net als met
de waterleiding over grotere
afstanden, dat vraagt een veel
grotere druk! Toen zijn wij,
min of meer als eersten in bin
nen- en buitenland, begonnen
met 1200 volt. En wanneer u
bedenkt, dat bijvoorbeeld een
stad als Leiden al die electrici
teit in zijn nauwe straten
kreeg, dan kunt u er in komen
dat die heren daar zich nog
wel eens even bedachten. Er
waren toch straten, zoals de
Hoge Woerd, waar je bijna uit
een bovenraam de teamleiding
kon aanraken en dan 1200
volt! De gewone gummi-isola
tie was daar beslist onvoldoen
de voor en toen zijn wij met
porceleinen isolatie begonnen.
Het was wel moeilijk de fa
briek er toe te bewegen, deze
isolatie te gaan maken, want
dat hadden ze nog nooit ge
daan".
Reeds in 1921 maakte ir.
Burgersdijk rin studiereis naar
Amerika voor een studie van
tramwegen daar en er viel
heel wat te leren. „Maar als
ik alles hier zou uitvoeren wat
ik daar zag, dan zouden ze me
hier gestenigd hebben", zegt
hij.
Door deze Amerikaanse reis
kon hij zich nog eens even
overtuigen van de immense
invloed van de Amerikaanse
economie op die van de rest
van de wereld. In Nederland
werd de aanleg van diverse
tramlijnen geremd door de
duurte van het materiaal,
maar toen de heer Burgersdijk
terugkwam kon hij gezien zijn
Amerikaanse indrukken een
daling van de prijzen voorstel
len. Het kostenvraagstuk was
toen veel klemmender dan
thans. Nu zijn het heel andere
vraagstukken die de exploita
tie beheersen. De oud-direc
teur vertelde ons het verhaal
van de IJsel Stoomtrammij
die Zuid-Holland een groot net
wilde bezorgen, maar reeds in
déconfiture raakte bij de
aanleg van de lijn Gouda
Schoonhoven doordat men zich
niet genoeg had vergewist van
de houdbaarheid van de grond.
Die was daar het slechtst ge
schikt voor tramaanleg: een
dunne harde bovenlaag en
daaronder een weke brei. Al
les wat tot versteviging van de
grond werd uitgestort zakte
weer weg en op die manier
verspeelde de Stoomtrammij
zoveel, dat zij blij was haar
aandelen te kunnen verkopen.
Op die manier kwam de
Noord-Zuid aan de lijn Leiden
Den Haag.
„De exploitatie van een
tramlijn is tegenwoordig een
vreemd geval: men kan er niet
meer aan beginnen omdat de
minimale tijd om een tram
rendabel te maken is veertig
Bij de N.Z.H. heten de chauffeurs, die niet uit de omgeving
komen „buitenlanders". De laatste tijd zijn er heel wat van
die buitenlanders bij deze maatschappij begonnen. Eén hunner,
de 36-jarige J. M. van Hagen, komt uit Doesburg. Zijn vrouw
en zijn vier kinderen zitten daar nog, maar hij is hen na een
niet zo voorspoedig bestaan in het oosten des lands voorgegaan
naar Haarlem omdat een chauffeursbaan bij de N.Z.H. hem
wel leek. En uit wat hij ons vertelde, bleek wel, dat hij zich niet
vergist heeft. „Hier geef je jezelf veel meer, meneer, omdat je
weet dat ze óók wat voor jou doen als je eens ergens mee
zit", zei hij. „Maar ze houden er van dat de puntjes op de i
gezet worden, ziet u. En dat komt mooi uit, want ik hou daar
óók van".
Hij zit al meer dan achttien
jaar langs de weg in het par-
tuculiere vervoer, zodat de in
structie en de examens, die dit
bedrijf verlangt, voor hem
geen al te zware taak waren.
Je begint met de instructie van
Vallenduuk, waarbij je vooral
de schakeltechniek goed leert.
Daarna ga je naar de arts en
later word je dan ook nog
psychotechnisch getest in
Utrecht. In het begin zag Van
Hagen niet in wat dat precies
allemaal voor nut had, maar
achteraf doorgrondde hij spoe
dig de zin van de diverse tests.
„Ik ben begonnen op de bui
tenlijnen met een leermeester
bij me (dat is altijd een chauf
feur eerste klas) en toen kon
ik nog eens opnieuw beginnen
met waar ik vroeger op school
zo'n hekel aan had: rijtjes
plaatsnamen uit mijn hoofd le
ren van de lijst met halten. De
halte, die ik als buitenlander
het gekste vond was het War
monderhek. Ik zag niet in
waarom je bij een hek meteen
een bushalte zou hebben, maar
toen vertelden ze me van die
tol die er altijd is geweest".
Na dertien dagen op de bui
tenlijnen ging er een chef mee
voor een examen. Dan krijgt
men een algemene beoordeling
van rijtechniek en omgang met
mensen. „En als dat er dan
door is komen de stadslijnen.
Je wordt dus afgericht op de
grijze en dat zijn héle prettige
bussen. Ik zit het liefst maar
in de stad. Daar zit door de
drukte en door de afwisseling
tenminste een beetje avontuur
in. Ik bedoel dat er zwaardere
eisen gesteld worden aan je
rijkunst en je reactievermogen
en zo. Er zit een beetje meer
spanning in en daar hou ik
van", zegt chauffeur Van Ha
gen.
Om een vaste aanstelling te
krijgen moest hij ook het
chauffeursdiploma A van de
Koninklijke Nederlandse Ver
eniging van Transportonderne
mingen zien te behalen, en dat
geschiedde vrij vlot omdat hij
al achttien jaar had gereden
en vooral ook zijn motorken
nis in die tijd sterk had opge
voerd. Van de NZH-chauffeur
wordt namelijk verlangd, dat
hij kleine gebreken tijdens de
rit kan verhelpen, het is wat
dat betreft met hem anders
gesteld dan met de bestuur
ders van de tram. Ir. Burgers
dijk herinnerde zich nog, dat
daar vroeger veel discussie
over is geweest of een tram
bestuurder alleen in staat be
hoorde te zijn de tram te „ge
leiden" of dat hij ook kleinere
reparaties moest kunnen ver
richten. Maar het gevaar van
een „eenvoudige" reparatie,
waarbij honderden en meer
dan duizend volt te pas kwam,
woog te zwaar, zodat men op
het standpunt bleef staan, dat
het materiaal voor het uitrij
den nog nauwkeuriger werd
onderzocht en dat de bestuur
ders zich alleen aan die taak
wijdden.
Maar het is volkomen begrij
pelijk dat men van de bus
chauffeur van vandaag even
tuele kleine reparaties ver
langt, al wordt op het materi
aal intern al even goed toege
zien als op de trams.
„Als nu spoedig mijn vrouw
en vier kinderen naar Haar
lem kunnen overkomen door
dat er een huis is, dan ben ik
werkelijk heel erg tevreden
over ailes", zegt Van Hagen
tenslotte, „een beetje druk mag
het verder gerust blijven op
de weg. Menéér, u moest eens
weten hoe ik heb genoten op
een bollenzondag, toen ik twee
keer naar Den Haag moest.
Dat is pas rijden!"
sherry zóo drinken zou"
(Kegge) en bij „Aspergeslie
ren met botter en eyeren":
„Ik kan me met die snorrepij-
perij niet ophouden" (Kegge).
Keesje komt aan het woord
bij Gebraden kip met sla en
fruit: „Dan hebben we alle
maal gehak en de heren heb
ben 'n partij en eten het fijn-
dere deel" en uit Witse treft
men dit zinrijke woord bij
Flensjes met gember: „Gember
is eigenlijk een hatelijk eten:
een wenk om heen te gaan".
De Koffie met likeuren wer
den begeleid met „Na den eten
bood de zwarte knecht mij
koffie aan en moest ik een li
keur proeven, die als vuur in
de keel was" (Kegge), waarna
tenslotte bij sigaren Nurks op
de proppen komt: „Heb je nog
altijd dat strooien goedje?"
De ruimte ontbreekt helaas
om alles te citeren bijvoor
beeld de toespelingen op het
chapiter „monument" maar
we kunnen de verleiding niet
weerstaan met Kegge te be
sluiten: „En met een weinig
bedwongen geeuw verliet hij
het eetvertrek".
We weten het wel: we wor
den allemaal zo langzamer
hand beu van de collecte van
elke zaterdag. De klachten
over de veelheid van collectes
nemen onder het publiek hand
over hand toe, de moeheid
onder de degenen die altijd
maar weer worden aangezocht
om de collecte mee te helpen
organiseren (want vele orga
nisaties doen dat niet zelf.
maar leunen tegen U.V.V. of
een andere "instelling aan) of
op wie steeds weer een beroep
wordt gedaan om te collec
teren, uit zich in steeds min
der bereidheid daaraan mee
te werken en het publiek ten
slotte stopt wrevelig een mun
tje in de rammelende bus,
niet omdat men het doel sym
pathiek vindt, maar om er
vanaf te zijn.
Maar de volgende week
wordt er nu eens een inzame
ling gehouden die ondanks de
collectedrift van de laatste
jaren verdient door de Haar
lemmers met een warm hart
en een open beurs ontvangen
te worden. We bedoelen de
jaarlijkse inzameling voor ons
aller kleuterhuis „Margriet."
Over het goede doel behoe
ven we nu niet meer te
schrijven: het is alom be
kend. En dat „Margriet" zich
in grote sympathie kan ver
heugen kan men afleiden uit
het feit, dat niet minder dan
zes muziekverenigingen bereid
zijn gebleken met hun fanfa
res de liefdadigheid op te
wekken waar ze nog niet
mocht bestaan. Volgende week
is et- elke avond een rondgang
ter stimulering van de huis-
aan-huiscollecte, die natuur
lijk zaterdag met een straat
collecte wordt afgesloten. En
woensdagmiddag speelt het
kindercircus „Lambertha," de
lezers van ons blad welbe
kend, op het E.D.O.-terrein.
Wij rekenen op een klin
kend resultaat. Uw dank: de
levensvreugde van tal van
Haarlemse bleekneusjes.
Nog een kleinigheid over de
verkiezingen: ons blad heeft
er gisteren al zo vol van ge
staan. Maar we willen toch
even memoreren, dat het de
laatste verkiezingen zijn ge
veest die door de heer Oder-
kerk in zijn kwaliteit van
chef van de afdeling Bevol
king van de gemeentesecreta
rie werden voorbereid. Ze
zijn zo vlot verlopen, dat er
werkelijk niets bijzonders te
vermelden valt aan incidenten
of vergissingen. „Eind goed,
al goed," zal de heer Oderkerk
straks bij het einde van een
43-jarige loopbaan kunnen
zeggen.
Op de verkiezingsavond
zelve werden we gealarmeerd
door de kreet: „In de Byzan-
tiumstraat slaan ze alle ruiten
in." We vermoedden reeds een
revolte, maar een eenvoudig
telefoontje bracht de omwen-
teling-in-de-dop terug tot een
huiselijke twist. Waarop we
naar onze telstaten terug
keerden.
HAARLEM EN OMGEVING
Gas. Een 16-jarige jongen zou donder
dagavond om tien over half negen per brom
fiets uit de Dr. Leydsstraat de Kritzinger-
straat inzwenken en wilde daarbij afrem
men. Hij* gaf echter instede daarvan zo veel
gas dat hij het trottoir op schoot en tegen
een hoekhuis smakte, waarbij tien ruitjes
van een glas- en loodraam werden vernield.
De jongeman haalde door deze verkeerde
manipulatie zelf zijn hand open.
Begin van brand. Donderdagmiddag
omstreeks drie uur werd er door de zusters
van de Sint Antoniusschool aan de Kerklaan
te Heemstede een brandje gemeld dat ont
staan was in een achter de school gelegen
opslagplaats van oud papier. De brandweer
die spoedig daarna ter plaatse was, behoefde
echter niet meer in te grijpen, aangezien het
vuurtje toen reeds was bedwongen.
De actie van een aantal Haarlemmers,
om een beter kopje koffie in horecabedrij
ven te verkrijgen, heeft niet alleen in
Haarlem, maar ook in andere delen van
het land aandacht getrokken. Enige Haar
lemse houders van horecabedrijven meen
den, dat er geen reden aanwezig is een ac
tie te voeren. Andere bedrijven zijn er toe
overgegaan meer aandacht aan het zetten
van koffie te besteden en dit betekent voor
het comité, dat de actie voorbereidt, reeds
een succes.
In het weekprogramma van de Stichting
„Haarlems Bloei" lezen wij, dat de bevol
king van een provinciestad in het westen
des lands de dergelijk leutig bedoelde ac
tie meteen hoogst serieus opneemt, waar
door alweer een vleugje aroma van het zo
materiële leven verloren dreigt te gaan.
Gelukkig zijn er ook stervelingen, die ple
zier hebben in een initiatief, ijl als de len
te, smakelijk van aard, speels als een vroe
ge vlinder rondom een geurig kopje op
een zonnig terras. In deze zin wordt het
initiatief voortgezet, aldus het weekpro
gramma.
„Horeca" (onafhankelijk vakblad vood
het hotel-, café-, restaurant- en pension-
bedrijf) wijdt een artikel aan de actie. Op
gemerkt wordt, dat buitenlanders, die ons
land in groten getale bezoeken, nu niet be
paald enthousiast zijn over het kopje kof
fie, dat in de horecabedrijven wordt ge
schonken. Het blad schrijft:
„Hoewel we de idee van de heer W. de
Ree zeer origineel vinden geloven we, dat
de horeca-ondernemers toch over voldoen
de gezond verstand beschikken om na een
dergelijke voor hen niet bepaald loffelijke
publicatie tot het inzicht te komen, dat ze
van nu af aan meer aandacht aan het kop
je koffie moeten schenken want hiermee
staat of valt de renommee van menig be
drijf. Wanneer in alle horecabedrijven
slechte koffie wordt geschonken, dan zul
len onze landgenoten daarmee tot op ze
kere hoogte genoegen nemen, omdat ze een
beter vergelijkingsobject missen, maar de
buitenlandse toeristen zijn wel in staat een
vergelijking te maken en we behoeven op
deze plaats geen uiteenzetting te geven,
hoe belangrijk deze toeristen voor onze
bedrijven zijn".
Vanmorgen vond in het verversingshuis
van het wandelbos „Groenendaal" te
Heemstede de huldiging plaats van de heer
A. Deelissen, die de dag herdacht dat hij
vijfentwintig jaar geleden bij de gemeente
Heemstede in dienst trad als chauffeur bij
de gemeentereiniging. Thans is hij bij de
zelfde dienst als voorman werkzaam.
Vele vrienden en collega's getuigden
door hun aanwezigheid van hun belang
stelling toen wethouder mr. O. H. van Wijk
als eerste spreker het woord voerde. Hij
vond het een prettig idee dat de gemeente
Heemstede nog een natuurlijke gemeen
schap was, waarbij persoonlijke banden
zijn blijven bestaan. De staat van dienst
van de jubilaris deed hem kennen als een
trouw en hard werker. Mr. Van Wijk
sprak tenslotte de hoop uit dat de heer
Deelissen nog lang voor de gemeente Heem
stede werkzaam zou mogen zijn en wenste
hem en zijn gezin, namens het gemeente
bestuur, geluk met dit jubileum.
De adjunct-directeur van Openbare
Werken, de heer H. G. Peterse, sprak ook
zeer waarderende woorden over de persoon
van de jubilaris en overhandigde hem de
gebruikelijke oorkonde.
Vervolgens voerde de heer Th. Duindam,
technisch ambtenaar en opzichter bij de
gemeentereiniging het woord, die de ge
meentereiniging de belangrijkste dienst van
de gemeente noemde, omdat het aanzien
van de gemeente er ten nauwste bij be
trokken is. Tot dit aanzien heeft de jubila
ris zeker in belangrijke mate zijn aandeel
geleverd. Na nog enige herinneringen uit
het verleden te hebben opgehaald, felici
teerde de spreker de heer en mevrouw
Deelissen.
Namens het. personeelsfonds sprak de
heer C. van Dijk, die in zijn toespraak ook
het gezin van de jubilaris betrok. Aan
mevrouw Deelissen overhandigde de spre
ker bloemen. De jubilaris zelf ontving de
traditionele enveloppe met inhoud.
Hierna dankte de heer Deelissen alle
sprekers afzonderlijk en sprak tevens zijn
dank uit voor het in hem gestelde ver
trouwen.
ADVERTENTIE
een goede VULPEN of
prima BALL-POINT
(naast C A)
HAARLEM, 14 juni 1956
ONDERTROUWD: 14 juni: A. van Dijk
en J. A. Otto.
GEHUWD: 14 juni: M. J. Jansen en R. de
Graaf; A. H. Bakker en L. van Otterlo; M.
W. J. Meerveld en J. F. Libosan; M. Veltrop
en J. Keulen.
BEVALLEN van een dochter: 13 juni:
G. Kruizinga-Beijering; W. van der Maat-
Kaandorp; 14 juni: C. van Dijk-Boots.
OVERLEDEN: 11 juni: C. J. Anema-de
Jong, 31 j., Hazepaterslaan; 12 juni: N.
Ophem. SO j„ Zomervaart; A. Weijland-de
Vries, 86 j., Schotersingel; E. Cordes-Heijn,
81 j„ Junoplantsoen; D. van de Velde-Kou-
wenhoven, 69 j., Hazepaterslaan; 13 juni:
N. Hol, 75 j., Jan Haringstraat.
