Op de valreep van het seizoen
Korten
bondig
Bestuur wil geen speelbal van
van conflict om asylbeheer
Jean Vilar speelde Molière's
„De Vrek" als een klucht
Hulde aan Serge Lifar
The Harvard Glee Club
Haarlemse Dierenbescherming
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
7
HOLLAND men dat »J'Ava-
tLo 1IV AL J van de zwakste
HOLLAND
FESTIVAL
Snelheid van 2500 km per
uur met raketslede
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Ballet van de Nederlandse Opera
Amateurtoneel
HOLLAND
FESTIVAL
A utomobilisme
Bob Sweikert gedood
Busken Huetiaan zal
worden verbreed
A an l igg end e siert tl i nen
blijven behouden
De jeugdwedstrijden
van het N.C.G.V.
Vragen van oppositie beantwoord
DINSDAG 19 JUNI 1956
Is zoals men gisteren in deze kolom
men heeft kunnen lezen de „Triomphe
f5 l'Amour" van Marivaux een ware
triomf voor Jean Vilar en zijn ThéStre
Rational Populaire uit Parijs geworden, de
'voorstelling van ,.l'Avare" (De Vrek) van
.Molière, die ik zondag in Rotterdam heb
gezien, betekende in menig opzicht een be
trekkelijke teleurstelling, waarmee geens
zins gezegd wil zijn, dat het gebodene be
neden de maat bleef. Men verwacht van
j-.et T.N.P. nu eenmaal méér on dat heeft
men, ondanks al het incidentele plezier,
•och echt niet gekregen. Men moet daarbij
natuurlijk in de
eerste plaats in
v aanmerking ne-
rrcmï\r A T re m wezen een
V.stukken van de
vermaarde blij
spelschrijver is, d'ie het hier wel heel bont
met de logica maakte. Daarbij denk ik niet
aan de traditionele oplossing met de ver
schijning van een rijke redder uit de nood
der geliefden, die de dupes dreigen te
worden van de schraapzucht van hun va-
cer, als een brave deus ex machina, maar
aan de willekeurige constructie, waarbij de
titelheld Harpagon zich enerzijds de gie
righeid in persoon toont doch tevens
omdat het voor de dialogen zo uitkomt
over een hele stoet van personeel, inclusief
een koetsier, blijkt te beschikken. Tot dit
ene voorbeeld zal ik mij beperken, maar
het aantal is gemakkelijk uit te breiden.
Inderdaad toont Molière ons in „rAvare"
hoe een mens, beheerst door een excessie
ve eigenschap, de inhalige gelddorst in dit
geval, zichzelf en zijn omgeving het leven
onmogelijk maakt. Men hoort hem als de
coor zijn zoon Cléante betrapte woekeraar
zijn vaderlijk gezag trachten hoog te hou
den met schreeuwerige praatjes, dde geen
geld kosten, zoals het spreekwoord zegt.
Men is getuige van zijn zuinige onderhan
delingen met de koppelaarster Frosine over
een voordelig huwelijk, waarbij het niet
willen aanvaarden van dc ouderdom een
grote rol speelt. Men bemerkt aan dit alies,
ook aan het winstgevend zonder bruids
schat aan de man willen brengen van zijn
dochter E'ue en zijn optreden tegenover
het personeel, waarbij hij tenslotte door ae
Ms „bezuinigingsohef" vermomde min
naar van laatstgenoemde wordt bedrogen,
hoe al zijn uitingen van menselijke gevoe
lens door zijn kardinale ondeugd tot in het
belachelijke worden scheefgetrokken. Deze
Harpagon werd door toedoen van Vilar
helemaal een karikatuur. Eén ding werd in
de voorstelling vooral duidelijk: dat gierig
heid de mens belachelijk maakt.
Van psychologie is maar nauwelijks
sprake. Van wat daar misschien in het stuk
van te vinden zou zijn, heeft Vilar in ieder
geval niets overgelaten. Hij heeft al zijn
vindingrijkheid gericht op het komische en
de kluchtigheid van de situaties zelfs zo
zeer uitgebuit, dat er van enige mogelijk
heid tot een voelbaar aanwezige tragische
keerzijde geen kans bleef. Bij de ontdek
king van de diefstal van zijn schatkist in
het vierde bedrijf beleefde men dan ook
geen werkelijke emotie, zoals die door een
„romantische" acteur en men denkt
daarbij natuurlijk aan Jan Musch, met
associaties aan Shylock opgeroepen kon
worden. Nu is dat verlies groot noch essen
tieel. Maar er stond te weinig tegenover
dat ons overtuigde van de noodzaak van
de gekozen vorm: een groteske in de trant
van de commedia dell' arte. Ondanks
enkele kostelijke vondsten (het optreden
van de alleen maar mimerende schrijver
in het laatste bedrijf bijvoorbeeld) werd
het soms wel heel erg geforceerde leuk-
doenerij, het primitieve van het stuk ver
sterkend.
En daarmee zijn wij aan een mogelijke
verklaring van de eventueel ondervonden
Het studentenkoor van de Harvard Uni
versity „The Harvard Glee Club" is
uitgenodigd aan het Holland Festival 1956
mee te werken. Voor. een studentenkoor is
ciit ongetwijfeld een zeer bijzondere onder
scheiding, die echter in dit geval volkomen
terecht verleend is. Met het concert, dat
deze Glee Club zondagmorgen in de Kur-
zaal te Scheveningen gegeven heeft, werd
dit overtuigend aangetoond. De naam Glee
Club zou doen veronderstellen, dat dit stu-
aentenkoor zich op de „glee" (het Engelse
gezelschapslied) gespecialiseerd had.
Maar een blik op het programma voor dit
festivalconcert deed inzien, dat het koor
andere ambities heeft, die veel hoger gaan.
Men trof daarin werken aan "van Palestri-
na, Byrd, het beroemde Miserere van Al-
legri, verder twee koren uit de Vrijmetse-
laarsmuziok van Mozart, drie Liefdesliede
ren voor koor en
piano vierhan
dig van Brahms,
het slotkoor uit
„Samson" van G.
F. Handel en „Een
Latijnse Fabel"
van Karl Kohn,
benevens nog twee negro-spirituals, voor
waar een programma van kunstzinnig ge
halte.
Van dit studentenkoor is door de diri
gent G. Wallace Woodworth een voortref
felijke eenheid gemaakt. De koorklank
bleek bijzonder verzorgd te zijn, zowel bij
de uiterst tere nuances als bij het mach
tigste volume. Het geheim van de voor-
drachtspanning moet voor dit koor en zijn
leiding gezocht worden in de klanknuan
cering. Voor de liturgische werken met
hun betrekkelijk objectieve strekking
maakt deze schakering veelal een zeer sub
jectieve indruk. Hier was althans sprake
van een interpretatie die bijvoorbeeld ge
heel buiten de sfeer van het Gregoriaans
zou vallen. Maar wanneer men deze norm
bet varen, kon men toch zeer onder de
indruk komen van deze op zichzelf fraaie
zang, waarbij de directe woord'betekenis
plaats ging maken voor de klanksfeer.
De „Latijnse fabel" werd in 1955 aan het
koor opgedragen en met deze opdracht kan
het koor gelukgewenst worden. Want de
componist Karl Kohn heeft met dit werk
de koorlitteratuur inderdaad verrijkt met
geestige, voortreffelijk klinkende muziek.
Men hoorde bij de kooruitvoeringen nog
uitstekende zang van drie solisten uit het
koor en drie pianisten vervulden een paar
keren een begeleidende taak met be
kwaamheid.
Met uitbundige bijval hebben de toe
hoorders „The Harvard Glee Club" en haar
dirigent G. Wallace Woodworth voor hun
Prestaties beloond. Er kwam nog een toe
gift: het martiaal vertolkte „Tutti venite
Armati" van Gastoldi, waarna met het in
het Nederlands gezongen „Wilhelmus" de
Amerikanen afscheid namen.
P. ZWAANSWIJK
Jean Vilar als Harpagon
teleurstelling. Het theater van Vilar gaat
sterk in de epische richting: het sterk en
beeldend vertellen van een goed verhaal.
Het verhaal van Molière is daarvoor niet
goed genoeg. Voor deze speelwijze is er
in het moderne repertoire eveneens bij
zonder weinig geschikts te vinden. Maar
dat is niet zo erg. De schrijvers zullen
zich door dit meeslepende voorbeeld, door
dit aantonen van nieuwe kansen stellig
laten inspireren. Intussen heeft men aan
„l'Avare" veel plezier beleefd, al was het
alleen maar dank zij Daniel Sorano als La
Flcche en Zanie Campan als de koppelaar
ster. Vilar zelf had als Harpagon sublieme
momenten, maar leverde toch geenszins een
creatie die anders dan door enige details
(het ricuricn met name) lang in de herinne
ring zal blijven. De overige bezetting was
zeker niet indrukwekkend, al moet een uit
zondering voor Yves Gasc als Cléante in
dit verslag niet ontbreken. Uitmuntend
waren verder de aankleding door Léon
Gischia en de kermisachtige muziek van
Maurice Jarre.
Wie het T.N.P. nooit eerder heeft gezien,
zal misschien echter ook de kennismaking
met „l'Avare" als een sc.isatie, een open
baring ondergaan.
DAVID KONING
CALIFORNIë (Un. Press) Het hoofd
van het thermodynamisch laboratorium
der Convair-vliegluigfabrieken, Dittman,
heeft onthuld, dat met een raketslede, die
Convair ontworpen heeft, een snelheid van
2496 kilometer per uur is bereikt. Deze
snelheid werd bereikt met een onbemande
slede die uit twee delen bestond een
„gangmaker", die uitgerust was met vijf
raketten en de eigenlijke slede, die een
aanvangssnelheid van meer dan duizend
kilometer per uur gaf. De tweede slee werd
verder voortgestuwd door middel van
zeven raketten.
Luitenant-kolonel Stapp, die op een
proefterrein nabij Alamogordo in Nicuw-
Mexico met een proefslede een snelheid
van 1021 kilometer per uur bereikt heeft,
onthulde kort geleden, dat tijdens proef
nemingen in Nieuw-Mexico met een on
bemande slede een snelheid van bijna 1600
kilometer per uur gehaald was.
HAARLEM, 18 juni 1956
ONDERTROUWD, 18 juni: Th. H. Hor-
raann en M. Ingerman; B. H. Gort en M.
F. Baas; G. F. M. IJpma en S. H. Walther.
GEHUWD: 18 Juni: H. Duk en E. Kroon.
BEVALLEN van een zoon: 15 juni: C.
Ruis-De Korte; 16 juni: M. Gelaudie-De
Jong; A. Luijsterburg-Schoorl; M. J. Zeg-
stroo-Van der Kuur; S. Strij bis-Vreugden -
hil; 17 juni: C. M. Chr. van der Mark-Van
der Velde: P. Koning-Van Scheppingen.
BEVALLEN van een dochter: 14 juni:
G. Bruin-Plat; 16 juni: J. Quené-Van Em
merik; 17 juni: C. G. van der Weert-Boers;
J. J. Moonen-Stienstra; M. J. Hijkoop-Em
mer; 18 juni: E. Mulder-Kloos; G. Baartse-
Kuurstra.
OVERLEDEN, 15 juni: A. L. M. Heeren.
55 jr., Rollandslaan; A. J. de Haan, 65 jr.,
Heussensstraat; R. W. Smeding, 6 jr.,
Scheldestraat; C. M. van Lierop-Van der
Ploeg, 49 jr.. Kamperlaan; 16 juni: J. Pe
ters, 60 jr., Muiderslotweg; A. M. Baruch-
Buijs, 71 jr., Hofdijkstraat: M. C. van He-
mert-Van Kordelaar, 49 jr., Gasthuisvest;
G. Boon-Kuipers, 86 jr., Marcelisvaartpad,
17 juni: G. C. Paardekooper-Hoogendorp,
77 CS-l-Innrrfraal
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
Wie dacht, dat alles
alleen maar Duits
was bij de Neder
landse Opera, had
maandagavond de
balletavond in de
Amsterdamse Stads
schouwburg als on
derdeel van het Hol
land Festival moeten
bijwonen, want daar
wa.T-zo ongeveer: al
les Frans, tot zelfs de
namen van enkele
Nederlandse danse
ressen en de tekst in
het programma toe.
Wie nog in twijfel
verkeerde, kreeg nu
zekerheid: het ballet
van de Nederlandse
Opera is onder de
directie van Fran
chise Adret tot een
filiaal van de Parijse
Opera geworden. En
zo was het dan ook
begrijpelijk, dat men
?en hulde heeft wil
len brengen aan de
van origine Rus
sische danser en
choreograaf (pardon: choréauteur) Serge
Lifar, die in de vernieuwing van de klas
sieke danskunst in Frankrijk een bijzonder
grote, zij het niet geheel en al heilzame
rol speelde gedurende vele jaren. Dat is
allemaal goed en wel, want welke be
zwaren van velerlei aard men ook tegen
hem kan inbrengen, zijn verdiensten zijn
niet te miskennen. Alleen reeds door zijn
„Manifest van een choreograaf" en als
schepper van de prachtige, ook nu ver
toonde „Suite en blanc" op muziek van
Lalo kan hij recht doen gelden op de dank
baarheid van allen, die met hart en ziel
het ballet zijn toegedaan.
Maar waarom men hem toestond, wat
in Frankrijk al niet meer mogelijk is sinds
de laatste directiewisseling bij de Opera,
zelf ten tonele te verschijnen (te dansen
kan men nauwelijks zeggen) in „Prélude
a l'après-midi d'un faune" op muziek van
Claude Debussy, is een raadsel, te groter
als men weet. dat Francoise Adret al drie
jaar geleden bij een voorstelling in Rotter
dam zich ervan kon overtuigen, dat er
voor een dergelijke pijnlijke manifestatie
weinig waardering bestond. Het is afschu
welijk dit te moeten schrijven, maar men
had hem tegen zichzelf in bescherming
moeten nemen. Het publiek nam de be
leefdheid in acht een groot kunstenaar uit
het verleden met applaus te eren.
Behalve met de „Suite en blanc" was
Lifar als choreograaf op het programma
met de „Pas d'Acier" op muziek van Serge
Prokov.iev vertegenwoordigd. In de nogal
raadselachtige toe
lichting wordt ge
zegd. dat hiermede
een hulde is be
doeld aan (de na
gedachtenis van)
Serge deDiaghilev,
die op deze parti
tuur in 1927 voor het eerst een ballet liet
uitvoeren. Lifar debuteerde als choreo
graaf pas in 1929, de oorspronkelijke „Pas
d'Acier" was dan ook maar dat staat
er niet bij van Leonide Massine, wiens
voorbeeld in deze „abstracte" vorm toch
wel degelijk werd nagevolgd. Het ballet
poogt, zo kan men lezen in de Nederlandse
vertaling van de beschrijving, de levens
vreugde en de kracht van de arbeid te ver
beelden en de uitdrukkingskracht van de
..pure dans" te bewijzen. Al dat krachtver
toon maakte op mij een mateloos ouder
wetse indruk, een soort voortzetting van
de jeugdbeweging bovendien. Fernand
Léger, wiens decorstukken werden ge
bruikt, mag destijds invloed op de ballet
kunst hebben gehad, thans heeft zijn
„menselijke werktuigkunde" ons nog maar
weinig te zeggen. Deze „abstracte" koket-
gelijknamige tragedie van Racine door
het Ballet van de Nederlandse Opera,
met links twee van de zes medewer
kende leden van de Comédie Frangaise.
leen vervelend en oninteressant, al werden
er (met name door Hans van Manen) wel
enkele knappe proeven van virtuositeit ge
leverd.
Een zeer merkwaardig „experiment"
werd ondernomen met een soort dans-
declamatorium door Frangois Guillot de
Rode en zijn echtgenote Francoise Adret
naar „Phèdre" van Jean Racine, waarbij
de teksten door in twee groepen op het
toneel aanwezige leden van de Comédie
Franqaise, onder wie Jacqueline Morane en
Jacques Eyser, bijzonder welluidend wer
den gezegd. Op zichzelf is het een aantrek
kelijke gedachte te laten dansen op het
versritme, al geldt de uiteraard verstande
lijke ordening als een grote handicap. Maar
aile mogelijkheden tot expressie, waarvoor
in de choreografie slechts moeilijk aanwijs
bare aanduidingen te vinden waren,
werden door de gesproken voordracht weg
genomen. Men werd compleet afgeleid van
de bewegingen der in merkwaardige, hoe
wel fraaie kostuums gestoken dansers. Om
haar plastische hoedanigheden heb ik
niettemin Milly Gramberg kunnen waar
deren.
Verder stond de reeds besproken eigen
aardige versie van de tweede akte van
„Het Zwanenmeer" op het programma,
waarin Maria Sylvaine in de langzame
delen en wederom Hans van Manen zich
wisten te onderscheiden. Het Utrechts
Stedelijk Orkest zorgde onder leiding van
Anton Kersjes behalve in laatstgenoemd
werk zeer bevredigend voor de begelei
ding van een schouwspel, dat tenslotte
alleen van een zekere handigheid en mooi
doenerij getuigde.
DAVID KONING
Bob Sweikert, winnaar van de Grote
Prijs van Indiapolis in 1955, werd gedood
tijdens een ongeluk op de ovale baan van
Salem in Indiana. Op een gegeven ogen
blik liep de wagen van Sweikert van de
baan af, raakte een hokje, waar fotografen
hun werk deden, en kwam in het veld
terecht. De wagen raakte in brand. Twee
fotografen werden licht gewond. De 30-
jarige Sweikert was een der topcoureurs
van de Verenigde Staten. Hij won in 1955
terie met het communisme is trouwens al- de 500 mijlen-race van Indianapolis.
Het einde van het toneelseizoen is nu
toch wel nabij. Zowel „De Kennemer
Kunstkring" als de toneelvereniging „Her
man Heijermans" hebben dezer dagen de
laatste eer aan het amateurtoneel 1955
1956 bewezen. Zaterdagavond kwam de
„Kunstkring" voor het voetlicht met een
opvoering van „Adieu en au revoir" van
Christien van Bommel-Kouw en Henk
Bakker, v.aarin wij een gevierd opera
zangeres zien terugkeren naar haar man
en kinderen na lange afwezigheid om te
ontdekken dat die afwezigheid fnuikend
is geweest voor het gezinsgeluk. Zij wordt
voor de keuze gesteld haar carrière op te
geven en het is de tweestrijd, waarin zij
komt te verkeren, die het voornaamste
thema vormt van dit toneelspelletje, dat
met eenvoudige middelen de mens met
zijn diepe zelf confronteert. Er werd onder
regie van A. v. d. Borg een navenant on
gecompliceerde voorstelling verzorgd. De
keuze van het stuk mag dan ook, gezien
de beperktheid der talenten, verstandig
worden geacht. Een soms wat larmoyante,
maar goed aangevoelde Anita Gianotti. de
zangeres, van Lenie van Opzeeland-Kion
kreeg van Wim Gardien als haar echtge
noot beheerst tegenspel op een niveau, dat
de conflicten en tegenstellingen gelukkig
niet zo toesoitste dat het melodrama ruim
baan had. Van de verdere rollen kon men
Rie Lablans-v. Koningshoven de eer nage
ven, dat zij de figuur van Stella, ogen
schijnlijk verstoorster van de vrede in het
gezin, mooi binnen de begrenzing der re
delijkheid hield en haar de kans gaf haar
aanschijn te redden. Het schortte wel eens
aan tempo in de voorstelling. Funest bleek
het niet. Daarvoor maakten de individuele
prestaties het nodige goed en bleek de toe
wijding. waarmee men had gewerkt, te
duidelijk.
Het tempo bleek wel funest voor de
voorstelling, welke ik maandagavond zag
van „Huis zonder vensters" van Ab. v. d.
Linden. Ik wil niet beweren, dat dit nu
geweten moet worden aan een tekort in de
spelverrichtingen der leden van ..Herman
Heijermans". Dat trage tempo zit in het
stuk. Het is op de keper beschouwd ccn
draak. Men kan die draak oppoetsen en dan
gaat er gelukkig wel wat van de doffe na
righeden verloren, maar het blijft een ver
zameling waanwijsheden en sombere en
naargeestige situaties. Ik heb respect voor
de man. die ze heeft uitgedacht, omdat hij
zo'n geraffineerde intrige schiep. Ik moet
bezwaar maken tegen de uitwerking. Er
wordt veel te veel gepraat. Het had best
een tafereel korter gekund. Het trof daar
bij slecht dat de hoofdrolspeler van
„Heijermans" ziek was geworden, zodat
men een week voor de opvoering een be
roep moest doen op de heer Jaap Kuiper,
die anderhalf jaar geleden deze ról reeds
heeft gespeeld, maar natuurlijk de tekst
niet zomaar weer in het hoofd had. Dat
schiep een zekere onzekerheid, die oorzaak
was, dat men ging trekken en dat kan dit
stuk nu helemaal niet hebben. Kuiper
speelde de door haat vergiftigde philosoof
en moordenaar Henderson zeer rustig en
beheerst en vermeed de marqué, hetgeen
een zeer verdienstelijke prestatie is. De
zaal reageerde echt „lekker" op hem, zo
dat het contact er wel was: men vond hem
klaarblijkelijk een schurk. Deze dankbare
zaal maakt de criticus dan ook zeer mild.
-r-fr-
Zoals reeds is meegedeeld zal in de don
derdag te houden vergadering van de ge
meenteraad van Bloemendaal een voorstel
van B. en W. aan de orde komen om over
te gaan tot aankoop van perceel Busken
Huetiaan 3 en tot aankoop en ruil van
grond aan de noordzijde van deze laan voor
wegverbreding.
Ofschoon oorspronkelijk bij B. en W. dc
gedachte bestond om de verbinding tussen
de Kleverlaan en de Bloemendaalseweg
evenals de Kleverlaan zodanig te verbre
den dat de beschikking kan worden ver
kregen over twee gescheiden rijbanen, met
behoud van een gedeelte van de lindebo
men op de dan aan te leggen middenberm,
zijn zij bij de uitwerking van dit plan van
deze gedachte teruggekomen, als te ingrij
pend ten aanzien van de aanliggende sier-
tuinen.
Als enige oplossing zien B. en W. voor
de verbetering van deze verbindingsweg de
verwijdering van deze bomen hoezeer zij
dit ook betreuren en de verbreding van
de bestaande rijweg.
Teneinde de overgang van de gescheiden
rijbanen van Kleverlaan naar de Busken
Huetiaan een zoveel mogelijk vloeiend ver
loop te geven, hebben B. en W. het gewenst
geacht de bestaande aansluiting van beide
wegen enkele meters naar het westen te
verleggen. Hierdoor ontstaat een ruime
bocht, terwijl de bewoners van de aan
grenzende percelen aan dc zuidzijde hun
voortuinen kunnen behouden. Hier staat
tegenover, dat meer grond nodig is aan
de noordzijde van de Busken Huetiaan en
dat het woonhuis op de hoek van deze laan
en de Prof. Van Vlotenweg de voormali
ge politiepost moet worden gesloopt.
De eigenaar van dit perceel, de heer H.
van Heulen te Heemstede, is bereid dit aan
de gemeente te verkopen voor een prijs
van f 15.000, welk bedrag B. en W. redelijk
lijkt.
De eigenaar van het perceel Prof. Van
Vlotenweg 18. de heer M. Jansen, is bereid
van zijn achter- en zijtuin een strook
grond ter oppervlakte van ongeveer 93
vierk. m. af te staan in ruil voor de grond
behorende tot het aan te kopen perceel
Busken Huetiaan 3 voor zover die niet voor
de wegverbetering nodig is. Op deze wijze
zal door de gemeente een strook grond zijn
af te staan ter oppervlakte van ongeveer
110 vierk. m.
Voorts zijn de eigenaren van het perceel
Busken Huetiaan 1, ir. E. Voet en consor
ten te Velscn, bereid gevonden een strook
grond ter oppervlakte van ongeveer 160
vierk. m. van hun tuin af te staan, tegen
een koopprijs van f 10 per vierk. m.
In de laatste twee gevallen zal de ge
meente hebben te zorgen voor de ver
plaatsing en zo nodig doortrekking van de
bestaande afrastering op de nieuwe eigen-
domsgrens; verder zal zij enkele eenvou
dige voorzieningen hebben te treffen voor
de handhaving van het bestaande afwate-
ringspeil van de tuin bij het perceel Bus
ken Huetiaan 1.
De totale kosten worden geraamd op
f 19.550.
Afgezien van het tempo werd er namelijk
een aardige voorstelling gegeven met goede
rollen van Ton Heinsbergen als blinde
jongen, Gerard Schouten, z.ijn meevoelende
vriend en Rie Heerens-Schiffer die prima
op dreef was als het verschoppelingetje
Lizzy. Ik mag Cor PeperHeijnis graag
zien spelen, maar vond haar gisteravond
wel wat theatraal. En Aag Booms-de Klein
had naar mijn smaak als de onhandelbare
Stella ijpeer met de stilte moeten spelen en
sfeer en dreiging rond haar persoon moe
ten scheppen. Rie Prinsen-Zaagsma tenslot
te bleek een goede en eerlijke juffrouw
Oster.
P. W. FRANSE
Ruim 1500 aspiranten van verenigingen
aangesloten bij de Kring Amsterdam en
Omstreken hebben zaterdamiddag op de
terreinen van de B.M.H.C. te Bloemendaal
deelgenomen aan de voor hen uitgeschre
ven vierkampen, bestaande uit een vrije
oefening, twee toestelnummers en een bok-
of paardsprong.
Ofschoon geconstateerd kon worden dat
voor deze wedstrijden serieus geoefend
was, vielen er geen uitzonderlijke presta
ties waar te nemen. Dit bl^k nok in de
einduitslag. Slechts twee v ngen had
den een groep, die 80% var t >t te behalen
aantal punten verwierf, namelijk de Chris
telijke Gymnastiekvereniging IJmuiden en
Oranje Nassau uit Amsterdam. Daaren
tegen waren er veel groepen die 70%
(tweede prijs) en 60% (derde prijs) behaal
den.
De Chr. G. V. IJmuiden kwam voor een
jaar in het bezit van de fraaie wisselbeker.
ue resultaten van de andere in Kennerr.er-
land gevestigde verenigingen waren: FIT
(Santpoort) 8 maal derde en 2 maal tweede:
Gasellen (Haarlem) 7 maal derde: Hercules
(Beverwijk) 5 maal derde en 8 maal tweede;
Kracht en Vriendschap (Haarlem) 9 maal
derde en 5 maal tweede.
Voor de bij de verenigingen behorende
tamboers- en pijperskorpsen was nog een
afzonderlijke A'edstrijd. welke werd ge
wonnen door Het Funen uit Amsterdam
met op de tweede plaats Kracht en Vlug
heid uit Zaandam.
De organisatie was prima voorbereid.
Ofschoon de wedstrijd door een regenbui
circa 20 minuten onderbroken werd (wat
tot gevolg had dat de marswedstrijd voor
de deelnemende verenigingen afgelast
werd) was de wedstrijd toch nog tijdig
afgewerkt, zodat alle kinderen nog in de
gelegenheid waren de kinderoperette
(Repelsteeltje) in het Openluchttheater bij
te wonen.
BINNENLAND
Nieuwe mijnenveger. Donderdagoch
tend zal op Verschure en Co's scheepswerf
te Amsterdam Hr. Ms. mijnenveger „Waal
wijk" in dienst worden gesteld. Dit schip is
een kustmijnenveger, geheel gebouwd van
niet-magnetische materialen. Het meet 425
ton. Het maohinevermogen is 2500 pk.
Bedienden uit Napels. Het m.s. „Si-
bajak" van de Koninklijke Rotterdamsche
Lloyd, dat dinsdag met ongeveer 950 Ne
derlandse emigranten, maar zonder Indo
nesische bedienden, uit Rotterdam naar
Australië vertrok, heeft ter aanvulling van
het personeel de haven van Napels aange
lopen. Daar is nog een aantal bedienden,
onder wie ook enige Italianen, aan boord
gekomen.
Clandestiene zender. Opsporingsamb
tenaren van de PTT. hebben in samen
werking met de rijksoolitie te Ruinen de
clandestiene zender „Olympia" opgespoord
en in beslag genomen. Proces-verbaal werd
opgemaakt tegen een 22-jarige en een 48-
jarige arbeider
Tram in beslag genomen. In de Leid-
sestraat te Amsterdam zijn een tramstel van
lijn 1 en een tramtrpin van lijn 2 op elkaar
ingereden, waarbij beide motorwagens be
schadigd werden. Omdat de remmen van
lijn 1 weigerden werd het tramstel door de
politie in beslag genomen, naar de remise
gereden en daar verzegeld.
Comptabiliteitswet. De minister van
Financiën heeft ingesteld een commissie
tot voorbereiding van een herziening van
de comptabiliteitswet. Tot voorzitter van de
commissie is benoemd mr. D. Simons, bui
tengewoon hoogleraar in bestuursweten
schappen aan de Nederlandse Economische
Hogeschool te Rotterdam.
Bezoek aan Canada. Met het m.s.
„Maasdam" van de HollandAmerika Lijn
zijn 150 leden van de Nederlandse Christe
lijke Reisvereniging naar Canada vertrok
ken om er hun geëmigreerde familieleden
te bezoeken. Een gedeelte van het gezel
schap komt in augustus terug. De anderen
komen later.
Hotel. Aan de architecten F. Smidt
uit Berlikum, A. M. Dekker uit Assen, ir.
A. Hoogerwerf uit Huisduinen en T. M. ter
Berg uit Breda zijn te Den Haag de vier
prijzen uitgereikt voor ontwerpen voor een
landelijk hotel.
HAARLEM EN OMGEVING
Onderscheiding. De heer P. G. C.
Bannink, handzetter bij het uitgevers- en
drukkerijbedrijf Boom-Ruygrok N.V. te
Haarlem, werd onderscheiden met de ere
medaille in brons verbonden aan de Orde
van Oranje-Nassau (Verbeterd bericht).
Wijziging spreekuur. De Haarlemse
wethouder van onderwijs, de heer D. J. A.
Geluk zal in plaats van woensdag, vrijdag
middag om halfdrie spreekuur houden.
Wethouder de heer A. J. M. Angenent is
donderdag verhinderd spreekuur te hou
den.
Zoals wij onlangs hebben gemeld, had
het bestuur van de Vereniging tegen het
mishandelen van dieren voor Haarlem en
omstreken besloten, gezien de onverkwik
kelijke discussies op de laatste, niet vol
tooide jaarvergadering, alleen schriftelijk
ingediende vragen te behandelen, opdat de
voortzetting van de vergadering op don
derdag 21 juni aanstaande een ordelijker
verloop zou kunnen hebben.
Een tiental personen, door het bestuur
onderscheiden in negen leden en een niet-
lid, voor zover wij kunnen nagaan allen
behorende tot één of meer „oppositiegroe
pen" heeft van die gelegenheid gebruik
gemaakt.
Zij hebben vragen gesteld over het finan
cieel beheer en het jaarverslag, en inzon
derheid over de kwestie van het asylbe
heer en daarmee verband houdende zaken.
Het bestuur heeft al die vragen thans
per gedrukt stuk beantwoord. Het bestuur
wijst er op, dat het zich in deze niet slechts
laat leiden door zijn verantwoordelijkheid
jegens de vereniging niet te verwarren
met. enkele individuele leden in het al
gemeen, doch bovendien strikt de hand zal
houden aan het votum van de ledenver
gadering d.d. 28 oktober 1955." Dit votum
behelsde niet slechts een motie van ver
trouwen in het beleid van het bestuur, doch
tevens een uitdrukkelijke opdracht om de
orde en rust in de vereniging met alle ten
dienste staande middelen te herstellen en
te handhaven.
Aan deze uitspraak van een ruime meer
derheid van de ledenvergadering dient des
te meer betekenis te worden gehecht, nu
deze vergadering is belegd op instigatie van
een oppositiegroep van de leden, nadat
deze oppositie door alle middelen rucht
baarheid aan haar bezwaren had gegeven
en ter vergadering nog uitvoerig haar
zienswijze had bepleit.
De vergadering is met haar vertrouwens
votum derhalve allerminst over één nacht
ijs gegaan en de oppositie heeft alle ge
legenheid gehad zich te laten horen. De
elementaire democratische grondregel eist,
dat de minderheid zich thans bij het Re-
voelen van de meerderheid neerlegt en aan
de vereniging nu eindelijk haar zo dringend
behoefde rust gunt, hetzij door zich uit het
lidmaatschap terug te trekken, hetzij door
te volstaan met het verstrekken van op
bouwende critiek op de gang van zaken."
aldus het bestuur.
Over de verhouding met de dierenartsen
en het asiel schrijft het bestuur onder
meer:
..Einde 1954 heeft een bespreking paats
gevonden met vrijwel alle dierenartsen
van Haarlem en omstreken. Hierin zijn
dierzijds alle desiderata naar voren ge
bracht. die door het bestuur in 1955 vol
ledig zijn gerealiseerd.
Er bleef één wrijvingspunt tussen de
dierenartsen onderling, te weten met be
trekking tot de door de vereniging in het
asiel gehouden polikliniek voor on- en min
vermogenden; hieraan wensten de dieren
artsen om hen moverende redenen niet
mede te werken. In 1956 is bijna een prin
cipiële oplossing van dit geschil bereikt,
doch deze is te elfder ure afgesprongen.
Dit is evenwel een aangelegenheid, die
de vereniging niet regardeert; zij is gaarne
bereid voor de polikliniek gebruik te ma
ken van dierenartsen die zich hiertoe be
schikbaar willen stellen, doch zij kan hier
op generlei invloed uitoefenen.
Het asiel heeft een vaste dierenarts doch
onthoudt zich in het contact met het pu
bliek van iedere aanbeveling".
Volgens de asiel-administratie zijn in
1955 binnengebracht: 890 katten en 590
honden. De inmiddels gewijzigde asiel-ad
ministratie maakt het wat het jaar 1955 be
treft onmogelijk, zonder een uiterst bewer
kelijk onderzoek in te stellen aan te geven,
gelijk door een der leden gevraagd, in
welke aantallen deze cijfers zijp onder te
verdelen voor de categorieën „zwervende
dieren", dieren voor „goed tehuis" en die
ren voor ijnloos doden.
Het bestuur verklaart nogmaals met de
meeste nadruk, dat de vereniging geen ba
ten trekt van de verzorging of van de ver
koop van dieren en dat hetfeen hiervoor
door het publiek wordt betaald, slechts
dient tot dekking van de aan de desbetref
fende dieren bestede kosten.
Terstond na het in functie treden van
het bestuur heeft dit zich tot taak gesteld
een einde te maken aan het afmaken
van opgenomen dieren» anders dan op me
disch advies en door de dierenarts, zulks
in tegenstelling tot hetgeen elders in den
lande nog geschiedt.
Het bestuur wenst niet de speelbal te
worden van het dispuut tussen twee oppo
sitie-groepen onderling, in hoeverre buiten
de normale asiel-uren clandestien in strijd
is gehandeld met de te dezer zake door
het bestuur gegeven instructie; daargelaten
of de geuite beschuldigingen ie<>ens de ge
wezen asielhouder bewezen zijn, staat het
immers vast, dat in 1956 geen ongerechtig
heden meer zijn voorgekomen.
Bestuursverkiezing
Wat de bestuursverkiezing betreft heeft
het bestuur in de convocatie voor de ver
gadering van 28 maart, uitgesteld tot 23 mei
zijn oar^-'d-^en genoemd, t.w. 1. vacature
mevrouw J. C. Strebe-Langendonk: Fr.
Heerkens Thijssen te Haarlem; 2. vacature
D. J. H. Dreux: J. Hessels te Haarlem; 3.
vacature mevrouw S. Hillinga-Boersma: A.
Quakernaat te Heemstede.
Sinds de vergadering van 23 mei heeft
zich uit bestuur teruggetrokken de heer
O. M. baron Groeninx van Zoelen, voor
welke vacature het bestuur derhalve niet
binnen de statutaire termijn een kandidaat
heeft kunnen stellen.
Voor de 8e bestuursplaats heeft het be
stuur kandidaat gesteld: mevrouw H. A. T.
SchaaperCoppens te Heemstede; voor de
9e: J. O. Th. Slingervoet Ramondt te Haar
lem: voor de 10e: H. Veldkamp te Haarlem.
Door mevrouw S. HillingaBoersma en
9 andere leden zijn voorgesteld als tegen
kandidaten voor de hierboven genoemde
opengevallen bestuursplaatsen: 1. de heer
S. Weiland, 2. de heer C. Swaanswijk, 3.
de heer C. Wubbels.
Door mevrouw J. C. StrebeLagendonk
en 9 andere leden zijn voor deze vacatures
eveneens 3 tegen-kandidaten gesteld, waar
van één, de heer W. Voogd, geen lid is van
de vereniging, zodat rechtsgeldig dierzijds
slechts kandidaat zijn gesteld: 1. Mevrouw
U. C. C. WesselingVersfeit, 2. de heer
F. E. Spiering.
Door mr. J. A. P. C. ten Bokkel en 9
andere leden zijn voor de 11e, 12e en 13e
uitbreidingsplaats als kandidaat gesteld: 1.
de heer L. C. van Oldenborgh, 2. de heer
N. G. Beukenkamp, 3. de heer A. P. Smit.
Het bestuur eindigt met een aansporing
aan alle leden, wie het belang van de ver
eniging ter harte gaat, om de vergadering
van 21 juni bij te wonen en het bestuur
krachtig bij te staan in zijn poging de
vereniging door de nasleep van de in vorige
iaren gerezen moeilijkheden heen te
helpen.
