ZE VEN DA GEN HAARLEM
Toneel en werkelijkheid
EN BRAND
JAC. van MARIS
Jupiter weldra uitstedig
S.L.MOK
Liederenavond door
Alida Rebeira
Geslaagd
TVi Ij tieve brandbestrijding zeker
Politie-inspecteur C. van
Marion: grote oorzaken
Brandweercommandant G. J.
Stap: kleine oorzaken
Van mensen
en dingen
onder de
Damiaatjes
Mededirecteur chanteerde
collega, die verdacht wordt
van brandstichting
NICO VAN SCHAGEN ZONEN
Gierstr. 42-Haarlem- tel17768
Twee Duitsers op scooter
in volle vaart tegen trein
Evangelisatietent
omgewaaid
Verkoop van huizen
Bruiloft in het
schetterend koper
Inbraak in kleuterschool
te Heemstede
Werkgroep experimenteel
toneel in het Gooi
Burgerlijke Stand
van Haarlem
VRIJDAG 6 JULI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Vergeleken met de talrijke instrumentale
concerten en kooruitvoeringen zijn de lie-
derenavonden slechts zeer zeldzame muzi
kale gebeurtenissen. Zo een witte raaf op
muziekgebied was ook voor Haarlem de
voordracht die de zangeres Alida Rebei-
ra-Rusch donderdagavond in de tuinzaal
van het gemeentelijk Concertgebouw gaf.
Alida Rebeira had daarvoor een omvang
rijk programma samengesteld, waarin ook
de liederencyclus „Frauenliebe und Le-
ben" van Robert Schumann was opgeno
men ter herdenking van de componist, die
honderd jaar geleden op de 29ste juli
1856 in de psychiatrische inrichting te
Endenich bij Bonn overleed.
De tekst van deze liederen, die gedicht
werden door A. von Chamisso, zou waar
schijnlijk al geruime tijd een vergeten be
staan leiden in de stoffige bibliotheken, in
dien Schumanns muziek de hevig roman
tische woorden niet had meegevoerd tot
haar eigen hoge niveau. Dank zij deze mu
ziek wordt deze tekst nog geduld, een
tekst, waarvoor de dichter de negentiende
eeuwse pretentie nam en liet gelden om
als man de intiemste gedachten van een
vrouw tot uitdrukking te kunnen brengen.
De cyclus „Frauenliebe und Leben" is om
deze reden eigenlijk onuitstaanbaar. Maar
de muziek redt alles. Alida Rebeira kreeg
daardoor de kans tot het scheppen van een
aangrijpende sfeer, waarvoor zij haar ver
mogen tot het vormen van expressieve
stemtinten doeltreffend kon aanwenden. Er
sprak uit haar voordracht een opvallend
begrip voor de psychische spanningen in
de tekst, die varieerden van hoogste ver
rukking tot diepste verslagenheid. Deze in
druk werd mede verkregen door het intens-
muzikale begeleidende pianospel van
Coby Riemersma, die de ontroerende epi
loog wel bijzonder indrukwekkend als een
stille mijmering speelde.
Ja, hier stond een zangeres voor ons,
wier vertolkingen steunden op de kracht
der persoonlijkheid, op intelligentie en op
een ruim artistiek inzicht en die voor haar
zingen beschikken kon over een behoorlijke
technische scholing. Weliswaar kon men
niet steeds van een volkomen harmonische
samenwerking van deze factoren spreken.
Zo droeg „Mad Bess" van Henry Purcell,
waarmede Alida Rebeira begon, nog ken
tekenen van onrust en kwam er nog een
onvolkomenheid van haar techniek: het
nog niet met feilloze zekerheid aanzetten
van hoge tonen, te voorschijn, welk laat
ste bezwaar ook bij andere vertolkingen
gevoeld werd. De voordracht bleef echter
verder steeds van grote betekenis voor
haar zang, waardoor „There's not a swain"
cn „Man is for the woman made" geestig
klonken en de vijf liederen van Hugo Wolf
(uit het „Italiaanse liederenboek") met
duidelijke karakteristiek werden gezongen.
Echter zal de zangeres zich moeten hoe
den voor chargeren der zegging. Als voor
beeld van te grote nadrukkelijkheid noem
ik „La croix douloureuse" en „Le corbeau
et le renard" van André Caplet.
Bijzonder fraai werden de drie Ballades
van Francois Villon, op muziek van De
bussy, gezongen, vooral ook door de don
kere timbres van de mezzo-sopraanstem
van de zangeres. Jan Mul heeft de geestige
en sarcastische kant van zijn muzikanten-
natuur laten spreken in een aantal „liede
ren met een pruik op" liederen op tek
sten uit de pruikentijd. Alida Rebeira zong
er enkele van met juist begrip voor de
rake, bondige zegging. Tenslotte kwamen
er nog enkele volksliedjes van Ierse. Engel
se en Franse afkomst, waarvan „The Sai
lors Life" bijzonder insloeg.
De toehoorders toonden zich zeer geest
driftig voor de prestaties van de zangeres,
alsmede voor de uitnemend aansluitende
begeleidingen van Coby Riemersma en
lieten beide kunstenaressen pas gaan na
twee toegiften.
P. ZWAANSWIJK
ADVERTENTIE
SPECIAALZAAK
Grootste sortering
Vakkundige bediening
BarrevoetesU. 19 - Tel. 15051
Voor het gerechtshof te Arnhem heeft in
hoger beroep terecht gestaan de 34-.iarige
koopman J. J. B. uit Enschedé wegens
poging tot chantage in verband met een
brandstichting. De rechtbank te Almelo
had B. op 8 mei veroordeeld tot zes maan
den gevangenisstraf met aftrek. De procu
reur-generaal mr. G. W. C. Bijvoet eiste
nu eveneens zes maanden gevangenisstraf,
waarvan echter twee maanden voorwaar
delijk met een proeftijd van drie jaar.
De verdachte was mededirecteur van een
confectiefabriek te Enschedé, die op 29
maart 1955 onder verdachte omstandig
heden afbrandde. Kort na de brand kreeg
de vróuw van de andere directeur C. on
enigheid met haar man en zij wendde zich
tot de verdachte om bijstand. Deze trachtte
mevrouw C. en haar kind van vier jaar bij
familie onder te brengen. Toen het geld
van mevrouw C. opraakte, schreef B. een
brief aan de financier van de verbrande
fabriek, de heer L., waarin B. te kennen
gaf, volledig op de hoogte te zijn van de
brandstichting. Hij verzocht om onmiddel
lijke toezending van 25.000 gulden, anders
garandeerde hij gerechtelijke vervolging
voor L.
Op het postkantoor te Utrecht, waarheen
het geld moest worden gestuurd, werd B.
aangehouden. Ongeveer tegelijkertijd werd
C. gearresteerd onder verdenking van
brandstichting.
De procureur-generaal mr. G. W. G. Bij
voet releveerde de brandstichtingszaak,
waarvan dit geval deel uitmaakt. C. heeft
vorige week voor de rechtbank te Almelo
terechtgestaan, maar de zaak is aangehou
den tot 11 september. Overigens meende de
procureur-generaal, dat de brandstichting
als bewezen kan worden beschouwd, ge
zien de stukken. Wat deze verdachte be
treft, staat het vast, dat hij de brief aan
L. heeft geschreven.
De verdediger, mr. G. J. H. Leppink,
vond de brief te onbenullig om gemeen te
zijn. De pleiter vroeg de aandacht voor de
mysterieuze sfeer vol intriges rondom de
zaak en achtte het aannemelijk, dat de
verdachte in een moment van zenuwover
spanning heeft gehandeld. Een gewone
chantage is dit geval zeker niet. De raads
man sloot zich overigens aan bij de procu
reur-generaal, omdat krachtens diens eis
oe verdachte over veertien dagen op vrije
voeten zou komen, dank zij de twee maan
den voorwaardelijk. De uitspraak is over
veertien dagen.
ADVERTENTIE
Dan een LOCOMOTIEF of
RUDGE RIJWIEL van:
Op een onbewaakte overweg tussen Aal
ten en Winterswijk is een scooter, bestuurd
door de 27-jarige W. B. B. uit Borken
(Did.) in volle vaart tegen, de dieselelek-
trische trein gereden, die om 18.07 uit Aal
ten naar Winterswijk was vertrokken. De
bestuurder van de scooter was op slag
dood. De duo-passagier, de 21-jarige G. S.
eveneens uit Borken, is in zorgwekkende
toestand naar het ziekenhuis te Winters
wijk overgebracht.
Donderdagmorgen vroeg is de evangeli
satietent van de Baptiste Gemeente te
IJmuiden door de felle Zuidwesterstorm
tegen de vlakte geslagen.
De voor zondag belegde slotsamenkomst
die in deze tent zou worden gehouden zal
nu zondagavond om acht uur in het Cultu
reel Gebouw te Vetsen worden gehouden.
De uitslag van de donderdag in het
Notarishuis te Haarlem gehouden ver
koping van huizen luidt: Zomerstraat 17,
f 8000,A. E. van Schuppen q.q.; Sillem-
straat 24 en 26, f 9400,S. de Jong q.q.;
Tetterodestraat 29, niet geveild; Papen-
torenvest 19 zw. en rd., f 4500,M. H.
Ofeigssen; K. van Manderstraat 83, niet
geveild; Drappenierstraat 18, niet geveild;
Leliestraat 22, f 2260,D. Barends; Drap
penierstraat 2 zw. en rd. niet geveild.
In de Vleeshal worden vijf eeuwen toneel ten tonele gevoerd. Toneel is een kunst, die
alle levensgebieden bestrijkt en dat is er wellicht de reden van dat ook vele mensen, die
niet eens zulke trouwe schouwburgbezoekers zijn, er wel een paar uur lang met toe
nemende interesse kunnen rondschuifelen. Er is een wisselwerking tussen het toneel en de
werkelijkheid, die talrijke mensen grif van een drama" doet spreken indien er iets voor
valt, dat opzien of zelfs ontzetting te weeg brengt. Er is dan overigens meer sprake van
een tragedie dan van een drama, hetgeen alleen maar „handeling" betekent. Want er is
méér dan een handeling gaande, wanneer de mensen moord en brand schreeuwen. Moord
en brand waren begrippen, waarover wij naar aanleiding van deze unieke tentoonstelling
gesprekken hadden met twee bezoekers. Het waren respectievelijk de inspecteur van
politie de heer C. van Marion en de commandant van de brandweer, de heer G. J.
Stap. Het gesprek met de inspecteur ontstond naar aanleiding van een van de lessen van
Jelgershuis „voor aanstaande toneelkunstenaars", die op de tentoonstelling met de bijbeho
rende illustraties te zien is, een les betreffende het „doorstoken nederstorten" op het
toneel. En het praatje met de brandweercommandant ging over de brand in de Amsterdam
se schouwburg in 1772, waarvan op de tentoonstelling materiaal te zien is, waar hij bij
-» ar -ttt* zijn zorg voor de preven-
lv Vj/JIA-JL/ 2jjn voordeel mee kan doen.
-
rrr p
v.? - *t
f é,;y\ y-
De Kring van Draaiorgel
vrienden in Haarlem heeft ons
een mededeling gedaan, die wij
toch even moesten verwerken:
over enkele dagen zal Jupiter
niet meer in ons midden zijn.
Het bekende Gavioli draai
orgel waarvan de meeslepende
klanken zeer vele stadgenoten
al heel wat keertjes van hun
werk heeft opgehouden of hen
heeft doen stilstaan in de stra
ten, gaat op tournee. Het
wordt op een aanhangwagen
achter een auto gezet en ver-
aat de stad juist ten tijde van
het orgelconcours, waaraan
het toch niet deelneemt. Nooit
weerklinkt Jupiters muziek
zich onder kerkgewelven of in
akoestisch verantwoorde con
certzalen: de gevels en de blote
hemel vormen zijn akoestiek.
Eerst wordt het orgel in Den
Haag binnengereden waar het
„Kiezen wij dus kan het zijn een zittende houding, schilderach
tiger en veel meer waar want er zijn voorbeelden van mensen,
die gestooken waren en nog de trappen afgeloopen zijn", schrijft
Jelgershuis in zijn handleiding voor toneelspelers, die verslage
nen moeten uitbeelden, „ook stort de getroffene nimmer plotse
ling needer, hij zoekt een steupunt. Dit heeft de natuur in zulke
ellende bewaarheid. Ziet: het hoofd achterover, gerekte hals en
gecontrasteerde armen en benen; zo blijft, bij waarheid, wel
stand in de afbeelding, men waagt niet met needertes.torten en
neerploffende, belagchelijk te worden en ontgaat de mogelijk
heid van zich te bezeeren".Toen wij de aandacht van in
specteur Van Marion hierop vestigden, zei hij: „Dat gedeelte van
de moord kun je op deze manier heel juist weergeven. Maar de
rest? Ik heb vroeger graag toneelgespeeld. En ik moet het be
roepshalve nóg vaak doen. Maar het is verschrikkelijk moeilijk
om een moord en scène te zetten. Een spontane moord misschien,
in de hitte van een twistgesprek. Maar een moord met voor
bedachten rade? Onmogelijk!"
Inspecteur Van Marion (wij
slaagden er slechts in om hem
op de rug te fotograferen,
want het is voor leden van de
recherche verboden „zich bij
of ter zake van hun werk le
doen fotograferen") its reeds
veertien jaar in dienst van de
Haarlemse recherche en heeft
als zodanig al verschillende
moordzaken en zware mishan
delingszaken moeten onderzoe
ken. Zo wordt hij gedwongen,
hetzelfde te doen als een to
neelspeler, zij het met een veel
grotere veran twoordel ijkheid
zich „inleven" in de situatie
van de dader. De dader op het
toneel heeft alle mogelijke
middelen tot een uitgebreide
monoloog toe tot zijn beschik
king om zijn moord te moti
veren, zelfs nog voor deze be
gaan is. Maar de werkelijk
heid is anders. „Een moorde
naar met voorbedachten rade
loopt dagenlang en soms wel
jarenlang stil rond als de een
zaamste mens, die zich denken
laat", zei de heer Van Marion.
Zo kwam het gesprek op de
psyche van een misdadiger en
het kreeg daardoor na deze
min of meer speelse vergel ij -
king een ernstiger karakter.
„Het heeft vaak maar zijde
lings met mijn werk te ma
ken", zei hij, „want ik moet in
de eerste plaats het bewijs le
veren, maar je zou wel van
steen zijn als je je niet telkens
weer afvroeg: hoe komt hij er
toe? En vooral de laatste jaren
wordt me dat steeds duidelij
ker. Trek het verleden van
zo'n man of vrouw maar na en
je vindt de grote oorzaken.
Misschien is het ook de ellende
van de oorlog die ik gezien heb
in Indonesië en in Korea die
me er een scherper kijk op
heeft gegeven. In ieder geval
verdiep ik me er véél meer dan
vroeger in, hoe de psyche van
een mens verstoord kan wor
den. En ik heb het ook bij twee
moordzaken hier in Haarlem
gezien. Het waren mensen, die
zolang waren getergd dat hun
remmingen het tenslotte be
gaven. Zo begon de voorbe
dachten rade: er blijft voor
hen één uitweg over en daar
richt zich alles op. Het is een
vorm van bewustzijnsvernau
wing, die wordt veroorzaakt
door hevig psychisch lijden,
waar zij volkomen alleen in
staan."
„En psychisch lijden is veel
erger dan lichamelijk lijden",
zei de heer Van Marion verder.
„Als je een open wond hebt
dan zien de mensen dat en zij
zullen het proberen te genezen.
Maar psychisch lijden is zoveel
erger omdat geen mens je er
in begrijpt. Je omgeving wordt
er vaak door geïrriteerd of
steekt er de draak mee. En
daar kan een mens heel slecht
tegen. Er komt een moment
waarop de remmingen, die we
als mensen gelukkig hebben
gekregen, het begeven."
Dit probleem is juist in deze
tijd met zijn vele spanningen
en neurosen zo accuut. Dat is
de reden, waarom de heer Van
Marion zich verheugt in de
praktische ontplooiing van de
psychologie, welke ook ten op
zichte vah de criminaliteit gro
te veranderingen heeft ge
bracht. „Juist door alles wat
mijn ervaring en de psycholo
gie mij heeft geleerd heb ik zo
mijn mening gekregen over de
straf. Haal een mens niet uit
de zon en uit de wind en onder
het lover vandaan! Plaats hem
liever in een werkkolonie,
waar hij onder deskundige lei
ding moet werken en waar
door sociale ambtenaren en
onder medisch-psychiatrische
leiding geprobeerd wordt hem
te reclasseren.
Dan heb je kans, dat hij op
knapt en na uitboeting van de
hem opgelegde straf als een
bruikbaar mens in de maat
schappij terugkeert".
„De vlam barst uit, elk voelt door schrik zich overheren. Hoe
schielijk kan 't vermaek in jammerklagt verkeren!" Dit staat
bijeengerijmd onder een boeiende prent van de brand in de
Amsterdamse schouwburg in 1772, zo als men er verscheidene
op de toneeltentoonstelling „Rendez-vous der Rederijkers" kan
zien. Het moet een ongekend felle brand geweest zijn, waarbij
slachtoffers zijn gevallen, want volgens een ander rijmelaar
leidde zij er toe dat zich ,,'t Geklag van 't Weeske en d'Ouden
Stok vereent". De vlammende prenten hadden al enigszins de
aandacht van de brandweercommandant getrokken toen hij
vóór de opening op de tentoonstelling kwam om de zaak „af te
schouwen", zoals dat bij de brandweer heet. Maar toen maakte
wethouder Geluk hem attent op een brief van een Amsterdam
mer aan „een Haarlemsche vriend", waarin deze uitvoerig in
gaat op de oorzaak van deze schouwburgbrand. En dat heeft
de heer Slap zozeer geboeid, dat hij na de tentoonstelling van
deze briefpassages een foto gaat laten maken. Want men ver
wijt de brandweer wel eens een beetje, dat zij zo op „kleinig
heden" let. En daarom is het wel goed hen er aan te herinneren
hoe deze grote theaterbrand in de hoofdstad ontstond: door een
„onnoozel touwwetje
Het was een sensationele ge
beurtenis die tot diverse reac
ties leidde, waaronder een
„Ontzaglijke dog nuttige be
schouwing van het akelig
treurtoneel door de Goddelijke
Gerechtigheid verstoord in den
brandenden Schouwburg".
Nuchterder en boeiender was
het verhaal in de brief aan de
Haarlemse vriend waarvan de
schrijver er aan herinnert, dat
er een gezelschap „Vlaemsche
operisten" optrad, dat aanzien
lijk meer verlichting nodig had
dan gewoonlijk. Na de opvoe
ring van „De kwalijk bewaer-
de dochter" volgde het stuk
„De Deserteur", waarin gedu
rende een gevangenisscène de
lichten werden verflauwd
doordat men schuifjes voor de
lampjes liet zakken. En daar
bij gebeurde het dat „een
touwwetje, waarmeede men
gewoon was het een en ander
op te trekken of neder te la
ten" tussen het schuifje en het
lampje raakte". Opeens klom
er voor de ogen van cle menig
te een vlam aan het touwtje
naar boven. Het onttrok zich
aan het bereik van een paar
toesnellende mensen. „Dit on
noozel touwwetje, straks in den
Brand geraekt, is oorzaek ge
weest dat binnen een half uur
tyds de gantsche Schouwburg
van onderen tot boven aen vier
hoeken in lichten vlam geraek-
te en vervolgens na twee uren
brands tot den grond toe door
het vuur geslegt wierd
„U ziet het wel: kleine oor
zaken", zei commandant Stap.
„Dit is werkelijk iets om in een
lijstje te zetten! Het is hele
maal niet om lastig te zijn dat
we zulke eisen stellen, maar
om onze verantwoordelijkheid
tegenover al die mensen, die in
een grote menigte bij elkaar
ziin bij toneel of variété". Voor
de oude Amsterdamse schouw
burg was maar een kleine oor
zaak nodig om de zaak als een
fakkel te doen branden, want
het ontbrak toen nog aan al
ler veiligheidsmaatregelen:
kaarsverlichting, veel hout,
brandbaar doek en allemaal
„open licht", dat wil zeggen
kaarsen en olielampen en het
gemis van brandschermen en
behoorlijke blussingsmiddelen.
Tegenwoordig is dat natuurlijk
volkomen anders. Er zijn
brandwachten bij toneel en va
riétévoorstellingen, er zijn
brandschermen en brand
werend geïnpregneerde décors.
Het gebruik van kaarsen kan
bij het toezicht van brand
wachten geen kwaad maar
olielampen blijven verboden,
want als die dingen omvallen
heeft men meteen een grote
vuurhaard. „In de Haarlemse
schouwburg hebben wij boven
dien nog iets, dat bijna uniek
is voor ons land", zei de heer
Stap, „namelijk aparte trap
penhuizen voor de brandweer,
zodat die nooit hoeft op te tor
nen tegen een stroom van
vluchtende bezoekers. Ik was
over die schouwburg nog niet
helemaal tevreden, want er
nankeerde aan de blussings
middelen nog wel iets. Maar nu
bij de verbouwing komt het er
toch van. De schouwburg
krijgt voor het toneel én voor
de afkoeling van het brand-
scherm een Sprenkler-regen-
scherm, dat al in het vroegste
stadium van de brand werkt.
Dat wordt nog een hele ver
betering".
Het is overigens wel toeval
lig, dat ons blad juist een
halve eeuw geleden op 3 juli
een berichtje had over een
regenscherm, dat toen in de
twee dagen, 14 en 16 juli, ge
draaid zal worden, vervolgens
op 17 juli in Delft, op 18 en 19
juli in Dordrecht (waar het
deelneemt aan een draaiorgel
concours), 20 juli te Tilburg,
21 juli te Eindhoven of Hel
mond, 23: Heerlen, 24: Kerk-
rade, 25: Valkenburg, 26: Sit-
tard, 27: Hoensbroek-Treebeek,
28: Geleen en van 29 tot 31 juli
zal het kracht bijzetten aan de
zang van honderden vrijgezel
len, die deze dagen in Greven-
bicht congresseren. Het wordt
sen propaganda-tournee voor
de Kring van Draaiorgelvrien
den en de baten in Zuid-Lim-
ourg zullen ten goede komen
aan het Fonds Stichting Inter
nationaal Draaiorgel Museum.
Het orgel zal op zijn paas-
best deze tournee gaan maken,
want het wordt voor de ge
legenheid bijgeschilderd en
van nieuwe beelden voorzien.
Twee-en-een-halve week
zullen we Jupiter moeten mis
sen en brengt het elders in ons
land, zoals een Jordaans versje
zegt, „sijn lied van somer-
sonneschijn". Dat is een hele
tijd en terecht put de Kring
van Draaiorgelvrienden zich
uit in verontschuldigingen
voor deze noodzakelijke uit-
stedigheid van het orgel. Zij
zal haar uiterste best doen om
ons gedurende deze tijd een
vervangingsorgel" te doen
toekomen en vraagt onze
warme belangstelling en de
zelfde goedgeefsheid voor zijn
mansers. Och, dat is allemaal
wel in orde, maar laat men
niet denken dat Jupiter ver
vangbaar voor ons is. Dat is
onmogelijk. Maar laat Jupiter
dan maar eens mooi weer
gaan spelen bij de vakantie
gangers in Zuid-Limburg. Dan
hebben die tenminste ook eens
mooi weer.
Een gelukkig 55-jarig huwe
lijk zal op 17 juli herdacht
worden in de Kloosterstraat 14
zwart in Haarlem-Noord. Daar
komt die dag een grote familie
van getrouwde kinderen, klein
kinderen, getrouwde kleinkin
deren en achterkleinkinderen
bijeen om het echtelijk jubi
leum van de 74-jarige Cornelis
van den Broek en de 76-jarige
Johanna van de Grotepoort
te vieren. En aan muzikale
omlijsting zal het geenszins
ontbreken want het geldt hier
een familie, die zich helemaal
in de trompetmuziek gespecia
liseerd heeft. De bruidegom'
begon reeds op zestienjarige
leeftijd te blazen in een straat
orkest en leidde ook zijn zoons
in dit vak op. Het gevolg is dat
thans zijn zoon Rinus trompet
tist is bij de Sky masters en zijn
zoon Max trompettist bij het
Promenade-orkest van Bene
dict Silberman. Zijn inmiddels
overleden zoon Jan was saxo
fonist bij ditzelfde orkest. De
kleinkinderen beginnen ook al
opvallend vroeg naar de trom
pet te grijpen. Toen Cornelis
negentien was verbood de dok
ter hem na een longontsteking
ten sterkste om ooit weer te
blazen. Maar hij is de volgen
de dag alweer begonnen en
heeft nooit meer iets gehad. Zo
leverde hij vooral in de crisis
tijd met een uitgelezen gezel
schap straat-, strand- en café-
muziek van Rotterdam tot Den
Helder. „Ik heb in Haarlem
wel gehad dat de Grote Markt
zwart van de mensen stond.
Wat we toen speelden was ook
heus niet zo gering: Einzug der
Gladiatoren of Leichte Kava-
lerie menéér, daar kreeg je
volk mee! Het was maar tot
acht uur toegestaan van de po
litie. Ik heb het gehad dat de
politie al op zijn horloge keek
en ik om één minuut vóór
achten nog Dichter und Bauer
inzette, hahaha!" En zijn
vrouw lacht mee. Zij hebben
samen verdriet gekend in hun
leven, vooral bij het verlies
van twee zoons Cor en Jan,
welke eerste bij een aanrij
ding op de Schoterweg om het
leven kwam, maar zij kenden
ook vele opwindende en vro
lijke dagen. Een grote geza
menlijke belevenis was de
reis naar hun getrouwde doch
ter in New Jersey in Amerika,
waar zij ook thans nog hon
derduit van kunnen vertellen.
oude schouwburg aan de Jans-
weg in tegenwoordigheid van
vele autoriteiten beproefd
vverd. Nieuw is dus een voor-
tiening als deze blijkbaar niet.
ADVERTENTIE
MAKELAAR EN TAXATEUR
VA «f*
Onroerende goederen
Hypotheken
C.
Alle .verzekeringen
-- •;vv- U a.
KantoorVerspronckweg 89
Telefoon 11701 - Haarlem
Haarlemse rechtbank
Een drieëndertigjarige typograaf uit
Heemstede, die na zijn voorwaardelijke in
vrijheidstelling uit een der gevangenissen
te verpleging was opgenomen in de psy
chiatrische inrichting „Groot Batelaar" te
Lunteren, was gevlucht, omdat hij het er
niet langer kon uithouden. Hij kan daar
zo slecht wennen, aldus verklaarde
hij donderdag voor de Haarlemse
rechtbank tijdens de behandeling van een
zaak wegens diefstal door middel van
braak, dat hij twee keer weggelopen is.
Later had hij een inbraak gepleegd in een
katholieke kleuterschool te Heemstede.
De buit was gering: een vulpen van het
hoofd der school en negentig cent uit een
busje voor de missie. Hij werd spoedig
aangehouden en naar het Huis van Be
waring te Haarlem overgebracht, in af
wachting van de berechting.
Volgens een mededeling van zijn ver
dediger, mr. Vermeulen, is verdachte tot
inkeer gekomen. Hij voelt, dat het voor
hem het beste is, dat hij maar naar Lun
teren terugkeert. De verdediger had een
gesprek gevoerd met de directie van de in
richting te Lunteren en vernomen, dat de
behandeling reeds succes had opgeleverd.
Het was mogelijk, dat de overgang veel
indruk op verdachte had gemaakt. Men
was bereid de Heemstedenaar opnieuw op
te nemen, omdat het beste voor de man
verwacht werd.
De officier van Justitie had er in zijn
requisitoir aan herinnerd dat er al veel
met de verdachte is gedaan. Mocht de
rechtbank van mening zijn, dat de Heem
stedenaar ter beschikking van de regering
gesteld kan worden dan eiste hij een ge
vangenisstraf van vijf maanden met af
trek van voorarrest. Anders luidde de eis:
een jaar gevangenisstraf.
Na het pleidooi van mr. Vermeulen werd
de uitspraak bepaald op donderdag 19 juli.
Diefstal bromfiets
Een bakkersknecht uit Velsen was op
26 maart naar Haarlem gekomen, had en
kele cafés in de binnenstad bezocht en was
er daarna met een bromfiets van een ander
vandoor gegaan. Twee dagen later werd
hij aangehouden en donderdag had hij zich
voor de Haarlemse rechtbank te verant
woorden. Uit voorlichtingsrapporten bleek,
dat de Velsenaar plannen had een zoge
naamde ontwenningskuur te ondergaan, in
de verwachting, dat hij geen gebruik meer
zal maken van sterke drank. De officier
van Justitie wilde de Velsenaar nog een
kans geven en eiste een gevangenisstraf
van acht maanden, waarvan drie maanden
voorwaardelijk.
De raadsvrouw, mejuffrouw mr. S. Boek
man, vroeg de rechtbank een zodanige on
voorwaardelijke straf op te leggen, dat
de verdachte spoedig na de uitspraak
de kuur kan ondergaan.
Ander werd verdacht
In december van het vorig jaar was in
gebroken in een woning te Heemstede en
de buit bestond uit een aansteker en een
briefopener. De verdenking viel op de
werkster en de politie heeft haar een ver
hoor afgenomen. Later meldde zich een
vijfentwintigjarige huisknecht uit Haarlem
bij de politie en deze verklaarde de inbraak
gepleegd te hebben. Donderdag had hij
zich te verantwoorden en de president her
innerde er aan, dat de verdachte de werk
ster veel ellende heeft bezorgd. Uit rap
porten was gebleken, dat de geestver
mogens van verdachte gestoord zijn. De
officier van Justitie eiste een gevangenis
straf van vier maanden en ter beschikking
stelling van de regering. Uitspraak 19 juli.
In Hilversum is opgericht de Gooise to
neelwerkgroep Experiment X.IJ.Z. onder
leiding van Jos en Willem Karei van Loon,
die enige jaren geleden in Den Haag een
toneelwerkgroep van dezelfde naam heb
ben gesticht. De Gooise toneelwerkgroep
zal zich, evenals de Haagse groep, toeleg
gen op het uitbrengen van toneelstukken,
die gerekend kunnen worden tot het ex
perimentele genre.
Voor de eerste voorstelling in septem
ber 1956 in Hilversum is een keuze ge
daan uit de hedendaagse Franse toneel
litteratuur.
Aan de Gooise toneelwerkgroep werken
verscheidene journalisten en medewerkers
en medewerksters van radio en televisie
mee. De regie is in handen van mevrouw
Jos van Loon, die verscheidene jaren deel
uitmaakte van de Haagse Komedie, vijf
jaren van de Haagse toneelgroep Het Vrije
Podium, drie jaren de Haagse toneelwerk
groep Experiment X.IJ.Z. leidde en talrijke
studenten-toneelvoorstellingen regisseerde.
De groep werkt niet-professioneel.
HAARLEM, 5 juli 1956
GEHUWD: 5 juli, J. J. van der Vegt en A.
van Dijk; F. D. van den Haak en J. L. van
den Eijnde; G. W. Wever en C. A. Wolf; J.
van Huis en T. Staritsky; F. P. A. Oldenkir-
chen en L. W. Kloos; J. F. Hurkmans en P.
B. de Haas; A. Feijt' en R. Beugeling; M. C.
Handgraaf en C. J. Stouthamer; A. van Za
len en A. M. Th. van Huffel; Sj. Venema en
H. Storm.
BEVALLEN van een zoon: 4 juli, C. C.
HulsbosVurens van Es; 5 juli, J. Obdam
Prins.
BEVALLEN van een dochter: 4 juli, A. J.
Wolffenbuttel—Kuipers; C. J. Post—van den
Hoven; 5 juli, M. van der Horst—Boellaard;
J. M. SchoonderbeekHuiberts; J. Fris
Boeré.
OVERLEDEN: 4 juli, M. M. van Ruyven,
58 j., Linnaeuslaan.
VTBETERING BURGERLIJKE STAND
BLOEMENDAAL
Correctie wegens misstelling:
ONDERTROUWD op 4 juli: W. P. Witkop
1 -•* T H. Nahuis.
