Jongelui uit acht landen zwoegen
zingend in de duinen
Touwtrekken om de post van
gouverneur Bank Indonesia
Een woning moet een tehuiszijn
Geanimeerd werkkamp in het Nationale Park
Nederlands Ballet in
Openluchttheater
Benoeming van invloed
op stabiliteit kabinet
1 1
Examens
Heemsteedse Kunstkring
in volgend seizoen
HOLLAND 1 stoorde. Ook Jaap
FESTIVAL de temperatuur en
Vara herdenkt Langendijk
Luchtmachttentoonstelling
op Soesterberg
Momenteel vijfenvijftig
Nederlandse jeugdherbergen
DONDERDAG 12 JULI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
(Van een verslaggever)
Zon en een straffe noordenwind vergezelden ons woensdagmid
dag tijdens een bezoek,- dat wij onder leiding van ir. E. C. M.
Roderkerk, directeur van de stichting het Nationale Park „De
Kennemerduinen" en de voorzitter van de Stichting Interna
tionale Werkkampen, de heer G. Beckers aan het internatio
nale werkkamp in de Kennemerduinen brachten.
Zondag zijn de meesten van deze jongens en meisjes van allerlei
landaard al gearriveerd in dit kamp, waar zij tot 22 juli zullen
blijven. Zij kamperen in twee grote tenten in „De Laken" en
overdag verrichten zij, opgewekt zingend en in de beste onder
linge harmonie, hun werkzaamheden in de duinen. In'totaal
zijn er vijfentwintig jongelui, Belgen, Fransen, Engelsen, Duit
sers, een jongeman uit de Libanon, drie Noorse meisjes, twee
Spanjaarden en natuurlijk ook Nederlanders. Gedurende hun
veertiendaags verblijf hier genieten zij gratis kost en huisves
ting. Als tegenprestatie werken zij aan allerlei karweitjes die
in de duinen moeten gebeuren en die naar onze mening, vooral
voor de meisjes, nu niet bepaald tot de lichte bezigheden be
horen. Zonder uitzondering zeiden zij ons echter, dat het alle
maal best meeviel. Zo waren zij bezig met het maken van een
trap in het duin achter de speelvijver en op een andere plaats
bij het vogelmeer, sjouwden twee Engelse meisjes op een soort
houten draagbaar takken tegen het duin op, waar zij op de
zandhellingen worden uitgespreid, teneinde het afstuiven te
voorkomen en daardoor de begroeiing van dat stuk duin moge
lijk te maken. Bovenaan de trap was weer een andere groep
bezig, houten paaltjes in de grond te slaan, voor een soott uit
kijkpunt, vanwaar men een prachtig uitzicht over het duin
landschap heeft, dat zich op deze middag met het jangende wol
kendek wel in al zijn schoonheid openbaarde.
De jongelui zijn allen studenten of leerlingen van middelbare
scholen, jongens en meisjes van ongeveer twintig jaar, die zich
onderling in het Frans, Duits of Engels verstaanbaar trachten
te maken. De meesten zijn liftend naar ons land gekomen,
anderen weer per trein of op de fiets. De Libanees komt uit
Beiroet en studeert in Parijs voor landbouwkundig ingenieur;
de drie Noorse meisjes zijn gymnasiasten,
twee kwamen er uit Bergen, de derde uit
Moss. De beide Spanjaarden zijn liftend
naar Holland gekomen vanuit Madrid,
waar zij rechten studeren. Bij de aanleg
van de trap zagen wij twee Duitse meis
jes, afkomstig uit Hamburg, een zware
houten hamer hanteren, alsof dit haar da
gelijks werk was. Een van de Engelse
meisjes, die moedig met takkebossen rond-
zeulde, was de clown van het gezelschap:
zij had de lachers voortdurend op haar
hand. Tijdens de gesprekken die wij met al
die meisjes en jongens voerden, bleek dat
er ir. een paar dagen al een prettige sfeer
was geschapen en dat men eendrachtig
samenwerkt om tot goede resultaten te ko
men. Wat is nu het doel van deze interna
tionale werkkampen? In de eerste plaats
het bevorderen van internationaal con
tact, verder het stimuleren van maat
schappelijk, cultureel en sociaal werk en
tenslotte de vorming van jonge mensen.
Na de eerste wereldoorlog was het de
Zwitserse ingenieur Pierre Cérésole, die de
stoot heeft gegeven tot een dergelijk in
ternationaal contact door het inrichten van
een kamp in Esnes-Verdun in Frankrijk.
Vrijwilligers uit zeven landen werkten
daar aan het herstel van wegen en huizen,
zij beplantten het land en werkten de bom-
trechters weg. Nadien zijn er talloze van
dergelijke kampen gehouden na oorlogen
of natuurrampen o.a.' in Lichtenstein
(1928), Brits-Indië (19341937), en Span
je (1937—1939).
De werkkampenbeweging, zoals wij die
nu kennen, kwam pas na de tweede we
reldoorlog tot ontplooiing. Zo waren er
bijvoorbeeld in 1955 in de hele wereld 2600
kampen met ruim 115.000 deelnemers.
Praktisch alle organisaties zijn samenge
bundeld in de Coordination Committee for
International Voluntary Work Camps, welk
lichaam in Parijs zijn zetel heeft. In het
uitvoerend comité van deze wereldorgani
satie heeft de S.I.W. als enige Nederlandse
werkkamp-organisatie zitting. Het doel is,
jonge mensen met een beperkte beurs, die
iets van de wereld willen zien en ondervin
ding willen opdoen, in staat te stellen zulks
te doen. Sommigen zoeken op deze wijze
alleen maar een goedkope vakantie, an
deren bijvoorbeeld diverse kerkelijke
organisaties als de Quakers, beschouwen
de werkkampen als een praktische beleving
van hun geloof. Daartussen liggen nog tal
van andere vormen en doeleinden, waar
van naar onze mening wel de voornaamste
ïwee iwtieeiljes uii net. Kampleven.
Leiden. Gepromoveerd tot doctor in de
wis- en natuurkunde op proefschrift getiteld
„Acid-catalyzed decompositions and reac
tions of some azides", J. Hamer, geboren te
Gombong (Ind.) en thans wonende te Oegst-
geest en op proefschrift getiteld „Over
structuur en eigenschappen van enige sty-
reenderivaten", O. J. Matray, geboren te
Den Haag en thans wonende te Leiden. Ge
promoveerd tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift getiteld „Het oedeem van de
arm na radicale mastectomie". H. L. Kals-
beek, geboren en wonende te Den Haag en op
proefschrift getiteld „Resultaten van long
en pleuraresecties wegens tuberculose", G.
A. M. van Assem, geboren te Rotterdam en
thans wonende te Utrecht. Doctoraal examen
rechten: J. W. Ort, Alkmaar; P. E. Kloots,
Den Haag; J. J. Bouwer, Rijen; G. J. Ploos
van Amstel, Loosduinen. Kandidaatsexamen
Franse taal- en letterkunde: mej. A. A.
Kauer, Den Haag; S. H. van der Mei, Am
sterdam.
Amsterdam. Bevorderd tot doctor in de
letteren en wijsbegeerte op proefschrift ge
titeld:' „Verantwoordelijkheid op de weg
naar gezondheid", de heer G. van Zoest. ge
boren te 's-Gravenhage en met lof op proef
schrift getiteld: „De stijl 1917—1931". de heer
H- L. Jaffé, geboren te Frankfort. Kandi
daatsexamen economie: A. Szasz en J. van
Veen, beiden te Amsterdam. Kandidaats
examen rechten: P. J. Tol. E. R. Frank, J.
L. Sillevis Smit, allen te Amsterdam,
net lof J. A. de Mol, Amsterdam. Doctoraal
examen economie: M. Pothoven, Amsterdam.
Kandidaatsexamen Russisch: mej. T. H. de
•'.°ng. Amsterdam. Kandidaatsexamen klas
sieke letteren: S. C. Bakhuizen.
sGravenhage. Notarieel examen (tweede
gedeelte): mr. K. P. Schaap, Rotterdam; L.
J. A. Simons, Rotterdam.
Utrecht. De heer mr. J. Jarolimek, geboren
te Stribo (Tsjechoslowakije) wonende te
Utrecht, is tot doctor in de Rechtsgeleerd
heid gepromoveerd op een proefschrift ge
titeld: „Eigendom tot zekerheid".
Haarlem. In het gebouw van de HKB te
Haarlem zijn geslaagd voor het mulo-examen
de dames E. van Houten, M. M. Borg. Haar
lem, S. Polak, Velsen, J. Meijns, D. Neder-
lof en B. Nierop Graaf te IJmuiden en de
heren J. Winterink, H. van der Veen, G.
Verleur, R. van IJsseldijk. J. Meulmeester,
M. J. Bronke, T. H. J. Geerts, F. van der
Gevel, K. Kramer, W. Raaphorst, allen Haar
lem, J. van Dijk, Heemstede, G. van der
Meulen, C. Koper, Zandvoort en R. T. de
Cock, Santpoort.
Amsterdam. Aan de Middelbare Technische
School aan de Dongestraat te Amsterdam-
Zuid zijn geslaagd voor het eindexamen de
heren H. J. van de Louw, A. A. Roosen, R.
F. de Lossantos Parola te Haarlem, H. J.
Valks te IJmuiden en Th. J. Verheiden te
is de verbroedering van de volken door
het leggen van internationaal contact en
vooral ook-de onderlinge ■gedachten ui twis-
seling, teneinde meer begrip te krijgen
voor eikaars denken en doen ter bevorde
ring van de wereldvrede. Want het is niet
alleen werken wat de jongelui doen. Zo
vernamen wij dat zij dinsdagavond het
concert in het orgelconcours in Haarlem
hadden bezocht. Verder staan er excur
sies,' een bezichtiging van de Rembrandt-
tentoonstelling in Amsterdam en een be
zoek aan IJmuiden op het- programma.
Wij hebben sterk de indruk gekregen,
ook al was ons bezoek van te korte duur
voor diepgaande .gesprekken met deze
jongelui, dat het internationale kamp in
de Kennemerduinen volkomen aan zijn
doel beantwoordt, namelijk het verrichten
Tijdens de jaarlijkse ledenvergadering
van de Heemsteedse Kunstkring, die
woensdagavond in de bovenzaal van het
Minerva Theater gehouden werd, heeft
mr. dr. H. Kahrel als voorzitter het pro
gramma voor het komende winterseizoen
bekend gemaakt. Er worden zes avonden
gegeven in de grote zaal van het Minerva
Theater: in september door de Spaanse
guitarist Nicolas Alphonso; in oktober door
de voordrachtkunstenares Charlotte Koh
ier; in november door Bert Brugmans Ma
rionettentheater; in december door de zan
geres Irma Kolassi; in januari door de
toneelgroep „Puck" met „De dwaze doch
ter" van Lope de Vega en in maart door
het Rotterdams Toneel met een nader be
kend te'maken stuk.
Verder staan er vier avonden in de
bovenzaal op het programma, waarvan de
data evenmin definitief zijn vastgesteld.
Deze bestaan uit een pianorecital door Sas
Bunge, een lezing over schilderkunst door
lector L. H. H. Schutte van de Technische
Hogeschool te Delft; een uiteenzetting door
Henk Badings over de radio-opera „Ores
tes" en een optreden van Simon Carmiggelt
met een keuze uit eigen werk. De aan
wezige leden van de Kunstkring hebben
met kennelijke instemming van dit nieuwe
programma kennis genomen.
De vergadering, die slechts matig was
bezocht, heeft nauwelijks een uur in beslag
genomen. De voorzitter herinnerde eraan,
dat de Heemsteedse Kunstkring zijn eerste
lustrum nadert en een steeds stijgende
belangstelling ondervindt. Het ledental is
gestegen van 763 tot 787, het aantal bezoe
kers gemiddeld met honderd per voorstel
ling toegenomen. Te betreuren is het, dat
zich hieronder zo'n gering percentage jon
geren bevindt. Vervolgens wijdde spreker
enige woorden aan de nagedachtenis van
de dit jaar overleden wethouder H. J. W. B.
Disselkoen, van wie de Kunstkring altijd
de meest mogelijke steun heelt mogen on
dervinden.
De heer H. Spaan kon als penningmees
ter wijzen op een batig saldo, waarna de
bestuursverkiezing aan de orde werd ge
steld. Volgens rooster was de beurt van
aftreden aan de heren mr. dr. H. Kahrel en.
S. van Oorde, van wie de eerste zich wel
en de tweede zich wegens vertrek naar
elders niet herkiesbaar had gesteld. Bij
acclamatie werd de voorzitter daarop in
zijn functie herkozen. De heer H. D. Vooren
werd tot opvolger van de heer Van Oorde
benoemd. Zoals gebruikelijk is, had het
bestuur-ook bij deze vergadering voor een
attractie gezorgd: pianomuziek door Henk
Boon, die door de voorzitter werd aange
kondigd als een autodidact. Zijn muzikaal
optreden, waarbij hij eigen composities ten
gehore bracht, werd met grote aandacht
beluisterd.
van nuttige arbeid ten behoeve wan de ge
meenschap en het. verruimen van het ge
zichtsveld- van jonge mensen, waar de
maatschappij in de toekomst op zal kun
nen bouwen.
Met de bevolking van de tribunes in
Bloemendaals Openluchttheater, waar het
Nederlands Ballet woensdag een voorstel
ling gaf, die als onderdeel van het Holland
Festival was ingelast, zou de Haarlemse
Schouwburg zo goed als geheel gevuld zijn
geweest. Een bevredigende opkomst dus,
als men de minder gunstige weersomstan
digheden in aanmerking neemt.
Op het programma stonden alleen wer
ken. die in deze kolommen reeds bespro
ken zijn. Er is evenwel aanleiding tot enig
commentaar met het oog op de voor ballet
toch ongebruikelijke omgeving. Zo'n ro
mantisch geval als de nog altijd populaire
tweede akte van „Het Zwanenmeer" van
Lev Ivanov, op muziek van Tsjaikofsky,
vraagt als het ware om de omlijsting van
een schouwburg als de destijds keizerlijke
in Rusland, waar het niet aileen voor ge
maakt, maar ook qua effect op berekend
is. Zonder voldoende ruimtelijke begren
zing gaat de werking ervan vrijwel ver
loren. Niettemin kon men bewondering
hebben voor de vertolking, speciaal nu het
altijd ietwat „concrete" in de verschijning
van Linda Manez
v helemaal niet
Flier was, ondanks
1y hoewel de wind
zijn adem afsneed,
zoals hij mij na
afloop vertelde, in goede vorm.
De meer „democratische" werken, die
hierop volgden, kwamen beter tot hun
recht. Om verschillende redenen. In „Tij
en Ontij" van Rudi van Dantzig droeg de
weidsheid van het landschap er toe bij de
tegenstelling tussen de twee eenzamen en
de massa te versterken. De choreograaf en
zijn medesoliste Hannie van Leeuwen
maakten van hun lyrische duet veel in
druk. De gespannen vertolking door Anne-
marie Verhoeven ten spijt was de al te
verstandelijke gesymboliseerde figuur van
de maan hier nog raadselachtiger dan an
ders. Het sfeerrijke en vooral van bijzon
der knap vakmanschap getuigende ballet
„Ginevra" van Walter Gore op de toneel
muziek voor ..Romeo en Julia" van Jean
Sibelius profiteerde in niet geringe mate
van de overzichtelijkheid der grondpatro
nen. De op de band vastgelegde stem van
de jonge actrice Maria de Booy in de voor
dracht van het door Kitty de Josselin de
Jong vertaalde gedicht „Minster Lovell"
klonk voortreffelijk in de stille avond.
Men miste overigens de suggestie van het
kasteel. Niettegenstaande dat wist Linda
Manez in de bij de première door de En
gelse ballerina Paula Hinton gedanste ti
telrol veel sfeer te wekken.
Het best voor deze plaats van uitvoering
leende zich eigenlijk „Le Cercle" van Mau
rice Béjart, waarin ditmaal (in niet aan
gekondigde afwijking van het programma)
Aart Verstegen de hoofdrol vertolkte, ze
ker niet onverdienstelijk. De verklaring
daarvoor ligt naar mijn mening in het ge
bruik van aan de primitieve volksdans
ontleende groepsvormen. De „concrete"
muziek van Pierre Henry klonk nogal
goedaardig. De vraag rees of er eigenlijk-
niet met hetzelfde resultaat een gamelan
gebruikt had kunnen worden. Intussen kon
uit dit „experiment" nog een andere le
ring worden getrokken, namelijk dat me
chanisch gereproduceerde muziek ter be
geleiding van een ballet in het openlucht
theater de 'voorkeur boven „levende" ver
dient. DAVID KONING.
(Van onze correspondent in Djakarta)
Op 15 juli loopt de vijfjarige ambts
periode af van de gouverneur van de Bank
Indonesia, mr. Sjaffruddin Praiviranegara.
Het „touwtrekken" tussen de politieke par
tijen om de bezetting van deze belangrijke
post is in volle gang. Elk der drie grote
partijen de P.N.I. (nationalisten), de
Masjumi en de Nahdatal Ulama eist deze
functie voor haar eigen kandidaat op, om
aldus haar invloed te behouden of te ver
groten. De gouverneur van de Bank Indo
nesia de voortzetting van de-Javaschc
Bank neemt immers als leider van de
centrale bank, en als zodanig tevens lid
van de monetaire raad, een sleutelpositie in
het economische en financiële bestel van
Indonesië in.
Voor de P.N.I. is er te meer aanleiding
om te trachten het gouverneurschap van
de Bank Indonesia voor een harer leden te
verwerven, omdat in het kabinet van P.N.
I.-premier mr. Ali Sastroamidjojo de finan
ciële en economische leiding in handen is
van de Islamitische partijen. Een Nahdatal
Ulama-lid is minister van Economische
Zaken (mr. Burhanuddin Harahap), een
Masjumi-man minister van Financiën (mr.
Wibisono), terwijl de gouverneur van de
Bank Indonesia eveneens een Masjumi-lid
is. Daar deze drie de monetaire raad vor
men, staat dit lichaam dus geheel onder
invloed der Islamitische groepen.
Het is dus begrijpelijk dat de P.N.I. van
het aflopen van de ambtstermijn van gou
verneur Sjaffruddin gebruik poogt te ma
ken om dit „islamitische front" te door
breken en aan het hoofd van de centrale
bank een P.N.I.-man te plaatsen. Daardoor
zouden dus de drie belangrijke financiële
en economische posities in de staat gelijke
lijk over de drie grote partijen zijn ver
deeld en zou de P.N.I. tevens een zetel in
de monetaire raad bezetten.
Het zou een bedenkelijke tactiek zijn, om
de aanspraken op een zo belangrijke en
deskundigheid vereisende functie als die
van gouverneur van de centrale bank uit
sluitend te baseren op politieke gronden.
„Merdeka", het P.N.I.-gezinde dagblad,
voert dan ook, in een actie om de ambts
termijn van mr. Sjaffruddin na 15 juli niet
te verlengen, als haar krachtigste argu
ment aan. dat de leiding van de Bank In
donesia heeft gefaald, omdat zij niet de
moed heeft gehad om wijziging te brengen
in de werkmethoden. Het betoog van het
blad komt er op neer. dat. met uitzondering
van de naamsverandering van Javasche
Bank in Bank Indonesia, de zaken zijn ge
bleven zoals zij waren. Ter staving daarvan
voert „Merdeka" aan, dat van de in 1953
verleende kredieten van 259 miljoen rupiah
slechts twintig percent aan nationale onder
nemers (met inbegrip van Chinese) werd
verstrekt en de rest aan Nederlandse be
drijven. Mr. Sjaffruddin Prawiranegara en
de andere Indonesiërs, die nu in de leiding
van de Bank Indonesia zitten aldus het
blad zijn niet in staat gebleken om de
koloniale macht in deze bank te breken.
Met het betrekken van „andere Indone
siërs" in het falen van de leiding komt het
blad min of meër in tegenspraak met de
P.N.I.-leiding. Want deze heeft als haar
kandidaat gesteld mr. Lukman Hakim, een
NEDERLANDERS DIE hun huis niet als hun thuis beschouwen,
zijn uitzonderingen. Die uitzonderingen hebben geen begrip
van het plezier dat te beleven valt aan het leven in een woning,
welke geheel is aangepast aan de eigen wensen, de eigen
smaak en aan de zuiver individuele behoeften. Geluksvogels
zijn degenen, die reeds hun stem kunnen laten horen bij de
bouw van de toekomstige woning. Hun is het beschoren met
menige praktische overweging vooruit te lopen op de even
belangrijke inrichting. Maar in 95 van de 100 gevallen gaat het
anders: de nieuwe woning is onbekend terrein, dat nauwelijks
eerder kan worden verkend dan wanneer men de sleutel heeft.
Daarmee is niets verloren van de mogelijkheden om de kale
vertrekken tot leven te brengen. Misschien vraagt het zorg
vuldiger overleg en in elk geval een objectieve kijk op hetgeen
met de beschikbare ruimte kan worden gedaan.
Nu is er voor trouwlustige
lieden niets verleidelijker dan
in de wachttijd voor een wo
ning inkopen te doen voor het
nieuwe huishouden. Dat is een
te waarderen activiteit zolang
het niet gaat om, wat men
pleegt te noemen, de grote
stukken. Want wie meubelen
gaat kopen zonder de moge
lijkheden van de woning te
kennen zou wel eens zeer be
drogen kunnen uitkomen. Dan
zou het kunnen gebeuren en
het komt maar al te vaak
voor dat men geen raad
weet met dat mooie, zware,
maar veel te grote dressoir
Dan zou de slaapkamer wel
eens een interessante show
room kunnen worden, maar
geen plaats om echt te rusten.
Het indrukwekkende fornuis
voor de keuken zou wel eens
net niet te plaatsen zijn waar
het zou moeten staan. Het is
een algemene ervaring dat de
ruimte van een woning veel
eer wordt overschat dan onder
schat. In het eerste geval gaal
dat ten koste van twee be
langrijke factoren voor een
goed interieur, namelijk de
ruimtewerking en de bewe
gingsvrijheid. Als die ontbre
ken is aan de bewoonbaarheid
van „het kasteel" reeds node
loos afbreuk gedaan. Een
bankstel is tegenwoordig een
zeer begeerd bezit. Maar wat
heb je er aan als "de kamer er
zo vol door wordt, dat je je er
haast niet in kunt bewegen. Al
zijn er bankstellen in vele ma
ten en ontelbare uitvoeringen,
toch zijn er kamers die zelfs
het kleinste type niet verdra
gen kunnen. Degenen die met
dat probleempje te maken
hebben kunnen toch hun zin
krijgen, als ze een eenvoudige
houtenbank tegen de daarvoor
het meest in aanmerking ko
mende muur laten timmeren.
Zovele manieren zijn er om
dit vaste meubel aan te kle
den, dat het volkomen aan zijn
doel kan beantwoorden.
Waar het bij de aankleding
van een woning om gaat is een
mengsel van fantasie, werke
lijkheidszin en goede smaak.
De fantasie zal helpen bij het
oplossen van puzzles en het
vinden van de aardigste moge
lijkheden, welke elk vertrek
verbergt. De werkelijkheidszin
dient te behoeden voor over
drijving, voor misgrepen en
dus teleurstellingen. De goede
smaak zal de weg wijzen naar
eenharmonieus geheel, waar
van het gebruik en het aanzien
iedere dag weer een groot ge
noegen belooft. Het smaakvol
inrichten van een huis be
tekent allerminst volstoppen
met dure, zware en grote spul
len. Smaakvol inrichten be
tekent evenmin het na-apen
van anderen. Smaakvol inrich
ten vraagt veel meer het zoe
ken naar verantwoorde com
binaties, waarbij rekening
wordt gehouden met de vele
eisen welke aan een woning
moeten worden gesteld. Want
men moet er vóór alles in kun
nen leven en daardoor zichzelf
kunnen zijn. Er is geen plaats
in de wereld denkbaar waar
men beter zijn eigen leven kan
leiden dan in de beslotenheid
van het eigen huis. Of dat nu
zeer groot of heel klein is doel
er niet aan toe.
Durf
Bij sommigen is aan geen
der kamermuren een schilderij
te vinden. Namaak wilden ze
niet hebben en echte kunst
werken kunnen ze niet be
talen. Ze zijn nogal reislustig
van aard. Om ook thuis aan
die behoefte tegemoet te ko
men hebben ze een geheel
muurvlak bekleed met een
pracht van een wereldkaart
Hier en daar valt het oog op
een fraaie luchtfoto van een
stad of streek en op een o, zo
simpele schemerlamp heeft de
huisvrouw een paar interna
tionale vlaggen geschilderd
Voor die kennissen van ons
leven de kamers en de bezoe
ker ziet er verrast rond, omdat
een eigen stijl altijd treft.
Het is allemaal meer een
kwestie van durven dan van
geld We hebben waardering
voor het echtpaar dat in een
critische bui constateerde dat
een vierde van wat in de
woon- en zitkamer stond, over
bodig of ronduit lelijk was. De
becritiseerde voorwerpen wer
den opgeruimd en van het
jaarlijkse (bescheiden) spaar
potje voor huishoudelijke aan
kopen werden na veel wikken
en wegen juist de dingen ge
kocht, die verantwoord waren.
Het resultaat was werkelijk
verbluffend.
Een woning moet knus zijn.
doch niet kneuterig. Haar in
richting moét eerlijk zijn en
niet vol van valse schijn.
Protserigheid en praalzucht
gaan heel snel vervelen. Het
is zo doorzichtig om meer te
lijken dan men is. Er zijn nog
massa's ménsen bij wie de ge
dachten zitten vastgeroest, dat
hun interieur „voornamer" is
met een namaak-Pers van 75
gulden, met dito aan de lopen
de (fabrieks)band gemaakte
old-finish meubelen en de ge
wenste imitaties van Delfts
blauw. Een echt Perzisch
kleed, werkelijk antieke meu
belen en aardewerk dat heus
uit Delft komt, kunnen ze niet
betalen. Geen mens neemt hen
dat kwalijk. Het is kwalijk om
te doen alsof en over het hoofd
te zien dat een vrolijk gekleur
de cocos-mat, een eeenvoudig
ameublement van een in de
natuurlijke kleur gehouden
goede soort hout en een sier
lijke glazen vaas veel meer tol
de verbeelding spreken.
Stijlvolle dingen behoeven
heus niet duur te zijn. Soms
zelfs is namaak nog kostbaar
der. Zo wordt veel geld ver
knoeid aan bedrog en staan de
aldus versierde kamers dag in.
dag uit te jokken. Vindt u een
koperen bijbel, waarop een
electrische klok is gemonteerd
nu echt mooi? En doet het u
werkelijk wat om een wand
kleed te hebben, waarop in
vrije vertailing het kunstwerk
van een beroemd schilder is
nagebootst? Begrijpt u waar
het goed voor is om de deuren
van dressoir of boekenkast op
te dirken met krijgszuchtige
figuren of eeuwig en altijd
boom-blaadjes-etende herten9
Durf zelf t„- zijn en koop
voor uw huishouden die din
gen, welke u kunt betalen en
die gemaakt zijn van eerlijk
mater' 1. Ongekunsteldheid
en f -id. schone stijl en
doelmatigheid zijn weldaden
voor de woning. Voor de vol
wassen bewoners zijn ze een
feest en voor de kinderen een
les. De wereld der kleinen ligt
in en óm het huis. Hun eerste
indrukken, hun eerste gedach
ten krijgen daar vorm. Daar
om is ook de wijze van in
richting van het huis, waarin
zij leven, bepalend vooi hun
opvoeding.
Kinderen
Over kinderen gesproken:
wordt niet te dikwijls over
het hooid gezien, dat zij even
veel of misschien wei meer
nog recht hebben op een stuk
je van de woning dan de vol
wassenen? Dat plekje mag
niet alleen beperkt blijven tot
hun bed, een stoel om de kle
ren op te hangen en een
plaatsje aan de gemeenschap
pelijke tafel voor het maken
van huiswerk. Gemakkelijker
gezegd dan gedaan? Fantasie
en werkelijkheidszin komen
hier weer om de hoek kijken.
Toen het vijfde kind van vader
J. vier jaar geworden was en
de kinderstoel ontgroeid, ver
ving hij de stoelen om de eet
tafel door twee lange, brede
banken. Toen was er in de
kleine eetkamer ineens veel
meer ruimte en het vloerkleed
leefde langer omdat het on
rustige grut niet meer met de
stoelen aan het schuiven kon.
In de slaapkamertjes werden
stapelbedden geplaatst en het
huiswerk kon worden gemaakt
aan tegen de muur bevestigde
klaptafeltjes. Daarboven wer
den handige lampjes aange
bracht. welke gedraaid konden
worden om de slaapvertrekjes
geheel en indirekt te verlich
ten. „Dicht bevolkte" kleine
behuizingen behoeven echt
geen pakhuizen te worden, als
er maar met overleg te werk
wordt gegaan.
Met vragen komt men aan
de weet. Wie geen kans ziet
om op eigen houtje het huis
te maken tot een ideale woon
plaats, hem staan honderden
vaklieden ten dienst. Ga de
kunst eens afkijken op een
meubeltentoonstelling, neus
eens rond in de étalages van
winkels, waar men op het ge
bied van woninginrichting
specialist is. Daar zijn altijd
wel tips en goede ideeën te
vinden. En geen solide zaak
zal u in de steek laten als u
komt vragen om een bruik
baar advies. Maar bovenal,
durf te breken met de sleur;
niet alleen bij de installatie
van een nieuw huishouden
maar ook bij de hervorming
van een bestaand.
der directeuren van de Bank Indonesia en
dus iemand, die mede door het blad voor
het falen van de bankleiding verantwoor
delijk wordt gesteld. De Nahdatal Ulama
had mr. A. Karim, directeur van de Bank
Negara Indonesia, als kandidaat naar voren
gebracht. Een aantal kleinere partijen
wenste dr. Sumitro, de vorige minister van
Financiën en lid der P.S.I. (socialisten), aan
het hoofd van de centrale bank.
De huidige gouverneur heeft een verde
diger: de Masjumi-leider Moh. Natsir, die
voor een herbenoeming pleitte, niet op
grond van mr. Sjaffruddins politieke be
lijdenis die der Masjumi doch om
zakelijke redenen. „Zijn capaciteit en ka
rakter maken hem tot „de rechte man op
de rechte plaats". Ingewijden weten, dat
ook in tijden van onrust het buitenland
zijn vertrouwen aan de Bank Indonesia
heeft geschonken. Indien de functie van
gouverneur echter een strijdobject van
politici wordt, zal dit een slechtere uitwer
king hebben dan men kan bevroeden, zo
betoogt Natsir.
Politieke gevolgen
Inmiddels is het touwtrekken om de be
geerde post teruggebracht tot een strijd
tussen de Masjumi en de P.N.I. Het bestuur
van de Bank Indonesia heeft namelijk mr.
Sjaffruddin en mr. Lukman Hakim als
kandidaten naar voren gebracht bij de mo
netaire raad, die op zijn beurt overeen
komstig de wet dit tweetal aan het
kabinet heeft voorgesteld. Dat moet nu een
beslissing nemen, een niet gemakkelijke
keuze, gezien de politieke motieven, die
hierbij een rol spelen en de mogelijke
politieke gevolgen, ongeacht welke van de
twee kandidaten mocht worden benoemd.
Er zijn namelijk reeds suggesties geop
perd voor een splitsing van het departe
ment van Economische Zaken in een mi
nisterie voor Handel en een ministerie voor
Industrie, respectievelijk te bezetten door
P.N.I.'en Nahdatal Ulama. In dat geval zou
dus ook de P.N.I. in de economische sector
van het staatsbestuur zeggenschap krijgen.
Dat denkbeeld zal ongetwijfeld aan kracht
winnen, als Sjaffruddin weer tot gouver
neur van de Bank Indonesia mocht worden
benoemd.
Doch deze vermeerdering van het aantal
P.N.I.-leden in het kabinet, zou ongetwij
feld de aandrang van de Masjumi verster
ken om haar de portefeuille van Defensie,
die nog steeds door premier Ali (P.N.I.)
wordt waargenomen, te geven. Bovendien
zou zij waarschijnlijk deze post opeisen ter
compensatie, als mr. Sjaffruddin niet mocht
worden herbenoemd.
De keuze van een nieuwe gouverneur
van de Bank Indonesia blijkt aldus een
delicate kwestie, waarbij ook de stabiliteit
van het nog jonge kabinet van premier mr.
Ali is betrokken.
Twee eeuwen geleden, 18 juli 1756, over
leed te Haarlem de Nederlandse blijspel
schrijver Pieter Langendijk. Aan zijn her
denking neemt de Vara deel door precies
tweehonderd jaar na zijn dood, namelijk op
woensdagavond 18 juli, „Het wederzijds
huwelijksbedrog" uit te zenden, een stuk
dat de eeuwen trotseerde en "nog in het
laatste tiental jaren bij meer dan één
Nederlands toneelgezelschap op het reper
toire stond. Microfoonbewerking en regie
van dit blijspel door Willem van Cappellen.
Van 4 tot en met 18 augustus zal op de
vliegbasis „Soesterberg" een tentoonstel
ling worden gehouden, door de stichting
..luchtmachtdemonstraties". De expositie
die in tenten wordt ondergebracht, zal on
der meer bestaan uit een groot aantal
vliegtuigmodellen, drie link-trainers in
werking en het schietmechanisme van de
moderne jachttoestellen.
Op Soesterberg zal de tentoonstelling op
zaterdag 4 augustus worden geopend met
een stuntvliegwedstrijd. Vier Nederlandse
stuntteams zullen hun medewerking ver
lenen. Voor het beste team wordt een be
ker uitgeloofd.
Op 14 en 18 augustus -zal het muziek
korps van de Koninklijke Luchtmacht een
concert geven. Op een van de startbanen
zullen voorts verscheidene moderne vlieg
tuigen te bezichtigen zijn. Het publiek
zal in de gelegenheid gesteld worden, zich
te laten fotograferen in de cockpit van een
thunderjet. Na Soesterberg zal de exposi
tie, die wordt ingericht door een aantal
Haagse architecten, naar Eindhoven gaan.
Tijdens de expositie zal daar een groot
nationaal vliegfeest worden gegeven. De
opbrengst van beide tentoonstellingen
komt ten goede aan het Van Weerden
Poelman-fonds.
In vijfenvijftig Nederlandse jeugdherber
gen hebben jonge trekkers het afgelopen
jaar 417.948 overnachtingen gemaakt. Al
dus het verslag over 1955 van de Neder
landse Jeugdherbergcentrale. Dit verslag
memoreert onder ipeer dat er van de Ne
derlandse jeugdherbergen van voor de oor
log in 1945 nog maar 5 over waren, zodat
men met voldoening op de tien jaren na
1945 kan terugzien.
Het aantal individueel ingeschreven jon
gens en meisjes steeg van 66.676 in 1954
tot 70.127 in het verslagjaar, een record
cijfer dat voordien nog niet was bereikt.
Ook het aantal leiderskaarten welke ge
bruikt worden voor het verblijf in jeugd
herbergen door groepen scholieren, jeugd
organisaties en verenigingen, steeg van
4243 tot 4522. Totaal werden 165.857 over
nachtingen geboekt van groepen jeugdigen,
die gedurende hun meerdaagse schoolreis
cf in clubverband van de jeugdherbergen
gebruik maakten.
In vorige jaarverslagen moest herhaal
delijk op een ernstige achterstand in het
onderhoud van gebouwen en inventarissen
gewezen worden, doch in het afgelopen
jaar werden tal van voorzieningen getrof
fen, nadat een onvermijdelijke tariefsver
hoging was toegepast, terwijl ook de intus
sen toegekende rijkssubsidie hierbij heeft
geholpen.
Twee jeugdherbergen werden geopend,
te Grouw en Roden. De jeugdherberg in
Delfzijl kon dank zij het geschenk van de
fam. Kierts, vervangen worden door de tot
jeugdherberg-gemeenschapshuis ingerichte
driemastbark, de „Pieter Albert Koerts."
De plannen van de gemeentebesturen
van Rotterdam en Dordrecht tot de bouw
van jeugdherbergen in hun gemeenten,
stuitten af op het ontbreken van een bouw
vergunning.
