Rome is zich tegenover Zuid-
Tirol van geen kwaad bewust
Verboden luxe-brood te bakken.
Kanaal naar Abadan of Akaba?
EEN PARADIJS IN DE ALPEN
Ongemakkelijke bergboeren worden met
fluwelen handschoenen aangepakt
Van de wieg tot
uw levensavond
Birma onderhandelt met
de regering in Peking
Over aanwezigheid van
Chinese troepen in
N oordoost-Birma
NAVO-raad voor hand
having vreemde troepen
op IJsland
Secretaris instituut
Internationale Culturele
Betrekkingen
Demonstratie van de Franse
Assemblee tegen Nasser
VERGISSING WERD IN
BEELD GEBRACHT
Cyprische bisschop vraagt
om rechtvaardigheid
Opengelaten hek kostte
chauffeur een tientje
Agenda voor Haarlem
DONDERDAG 2 AUGUSTUS 1956
VIAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
o
Onze correspondent in Wenen heeft een aantal artikelen gewijd
aan wat hij terecht noemt een paradijs in de Alpen: „Zuid Tirot'. Als
Nederlander, die in Oostenrijk woont, is het begrijpelijk, dat hij zich
daarbij op een meer gematigd, standpunt stelde. Helaas is er ook een
niet-gematigd standpunt en ontbreekt het in Wenen, maar vooral in Graz,
in Innsbruck en ook in Bozen zelf, niet aan lieden, die van de kwestie p
Zuid-Tirol een gevaarlijke twistappel willen maken en Zuid-Tirol voor 9.
Oostenrijk opeisen. Er is echter ook een Italiaans standpunt en het lijkt
ons maar eerlijk dit uiteen te zetten, vooral omdat onze landgenoten, die
in de vakantietijd het bewuste gebied bezoeken, allicht gemakkelijker in
gesprek komen met het Duitssprekende dan met het Italiaans sprekende
deel der bevolking. De hotelhouders bijvoorbeeld zijn vrijwel allen Tirolers.
-0-020COCOC>OCC<>CCODCXXXX<X>C>C>C<XODCCOCXXC<XXXOCC<X>COCCCODCOC<X>C^^
(Van onze correspondent in Rome)
De grens tussen Italië en Oostenrijk is in
1919 bij de vredesconferentie zo vastge
steld, dat zij samenvalt met de waterschei
ding. Italië was onder de overwinnaars en
wie de geschiedenis van Italië kent, weet
dat Rome en vóór Rome reeds Turijn
in Oostenrijk min of meer de erfvijand zag.
De grens is dus strategisch en een vol
komen Duitse volksgroep werd bij Italië
ingelijfd. Daarover is in de periode 1920
tot 1940 heel wat te doen geweest, maar
we vergeten maar al te licht, dat vóór 1919
grote Italiaans-sprekende gebieden met
steden als Triëst en Trento gedurende vele
eeuwen onder Oostenrijks bewind stonden.
Daarover heeft zich buiten Italië niemand
ooit erg druk gemaakt. In de fascistische
tijd is Zuid-Tirol niet al te best behandeld,
hoewel we alweer vergeten en het is
vooral een kwestie van taal, dat de be
handeling der Slovenen en Kroaten van
het schiereiland Istrië en van de naaste
omgeving der steden Triëst en Fiume veel
meer te wensen overliet. We herinneren
ons nog hoe familienamen werden ver-
italiaanst, in vele gevallen zelfs de namen
op de zerken van de kerkhoven.
Het huidige Italië de onverbeterlijke
fascisten daargelaten heeft geen goed
woord over voor Mussolini's politiek tegen
over de minderheden. Een onderdeel daar
van was de industrialisatie en dat is een
onderdeel, dat men niet zonder meer als
verderfelijk mag beschouwen. Zuid-Tirol is
naar Italiaanse maatstaven een zeer dun
bevolkt gebied, maar het is ook een gebied,
dat grote, door de regering van Wenen
verwaarloosde, mogelijkheden biedt, omdat
het rijk is aan stromend water. De Italia
nen hebben stuwdammen gebouwd en ge
bruikten de waterkracht voor elektro-tech-
nische doeleinden. Let wel, dat zij dit niet
deden om het karakter van de streek te
veranderen. Overal waar snelstromend
water gevonden wordt, kan men in Italië
elektrische centrales vinden, omdat het
ADVERTENTIE
O7*»r«oso©3socccoeccoscoococ«xcco3eo3cocccoocoooccco".
zorgt 't SILVER STOEPKE
voor de kleine vreugden
des levens.
Voor baby: een leuke rammelaar
Voor de scholier: een oersterk horloge
Voor sweet seventeen:
vlotte colliers en oorhangers
Voor verloofden:
natuurlijk CONSTANT-ringen
Voor gehuwden: een GERO-cassette
Voor jubilerende echtparen:
een keur van fraaie geschenken
bij
dichtbevolkte land industrialisatie nodig
heeft en vrijwel verstoken is van steenkool.
In de laatste jaren is er een nieuwe kracht
bron gevonden in het aardgas, maar in de
vooroorlogse jaren was de aanwezigheid
daarvan nog onbekend. De bevolking van
Zuid-Tirol, mensen die een zeer behoorlijk
bestaan vinden in wijnbouw en fruitteelt,
voelde er niets voor in fabrieken te gaan
werken en dus moest men de werkkrachten
wel aantrekken uit andere gewesten en in
de eerste plaats uit de meest overbevolkte
gebieden. Vandaar dat tienduizenden Zuid-
Italianen zich in en om Bozen hebben ge
vestigd en daar leven op hun wijze, die
inderdaad sterk afwijkt van die der
Tirolers.
De oude binnenstad van Bozen met zyn
erkers, steile daken en gotische tierelan
tijnen is in Italiaanse ogen allesbehalve
mooi en de Italiaanse architecten, die de
nieuwe wijken bouwden, nuchtere, oer-
vervelende wijken, zoals men die in alle
Italiaanse steden vinden kan, zijn er te
goeder trouw van overtuigd, dat zij be
schaving hebben gebracht onder een ach
terlijke boerenbevolking. Praat men over
oud stedeschoon, dat gespaard moet wor
den, dan zegt de doorsnee-Italiaan, dat dit
misschien opgaat voor Florence of Venetië,
maar niet voor de primitieve bouwsels van
Bozen. Laat ons wel bedenken, dat zij van
een klassiek standpunt bekeken, inderdaad
primitief zijn.
Lastige nazi's
De bevolking van Zuid-Tirol is aller
minst meegaand. Zij heeft het in de periode
vlak voor de tweede wereldoorlog de Ita
lianen verre van gemakkelijk gemaakt. Als
er ergens nazi's zijn geweest, dan is het
daar en het is geen toeval, dat een zo groot
aantal S.S.'ers uit die streek herkomstig
zijn. In de jaren 1933 tot 1936 vond men
daar veel vurige aanhangers van de „An
schluss" van Oostenrijk bij Duitsland, waar
Mussolini toen beslist tegen was. Toen de
„Anschluss" eenmaal voltrokken was, werd
in Bozen en Meran verder geageerd voor
inlijving van Zuid-Tirol bij Hitiers rijk,
maar tenslotte kwam de as RomeBerlijn
tot stand. Hitier erkende uitdrukkelijk de
grens van de Brenner als de definitieve
grens tussen Italië en Duitsland. Om de
ijveraars voor aansluiting tevreden te stel
len, konden de Zuidtirolers daarop in een
plebisciet uitmaken of zij naar Duitsland
wilden vertrekken. Van de 200.000 Duits
sprekende bewoners gaven 179.503 te ken
nen, dat zij naar Duitsland wilden en
slechts 31.514 wilden in Italië blijven. De
uittocht begon, maar toen de termijn ver
streken was (31 december 1942) bleken er
slechts 72.749 te zijn vertrokken. Hitier
stuurde ze naar Polen. Tsjechoslowakije en
Wit-Rusland. waar zij bezit namen van de
boerderijen der gedeporteerde bewoners.
In Zuid-Tirol bleef het nazisme fel. Alle
ADVERTENTIE
Grote Houtstraat 49 - Haarlem
vindt u het.
De kleine zaak met de grootste keuze
XCCCOXCOCÖD20CCCOCC0030G030CCCCC©XX<X}COOO(XOOCCttXXX
RANGOON (Reuter) Birma voert
met de regering in Peking onderhandelin
gen over de aanwezigheid van communis-
tisch-Chinese troepen in de staat Wa, in
noord-oost Birma, zo wordt gezegd in een
communiqué, dat '"oor het ministerie van
Buitenlandse Zaken in Rangoon is uitge
geven. „Het is niet waar", zo wordt in de
bekendmaking gezegd, „dat, zoals in „The
Nation" (een Birmaans blad) is verklaard.
Chinese troepen Makoengam. Nogmoeng
en nog twee andere dorpen hebben bezet.
In twee van deze plaatsen zijn op het ogen
blik Birmaanse strijdkrachten gelegerd, die
in radiocontact met het betrokken hoofd
kwartier staan en de andere staan onder
toezicht".
Het in het Engels verschijnende anti
communistische blad „The Nation" had te
voren gemeld, dat verscheidene honderden
Chinese militairen over een achthonderd
kilometer brede strook de Birmaanse grens
hadden overschreden. Naar aanleiding van
deze „flagrante schending van de Birmaan
se grens" had premier Oe Ba Swe maan
dag een kabinetsvergadering belegd, die
werd bijgewoond door de Birmaanse staf
chefs, aldus „The Nation".
Ook dit laatste wordt in het officiële
communiqué tegengesproken. Gezegd
wordt, dat het beleggen van een interna
tionale conferentie om te spreken over een
duidelijke grensafbakening, zoals voorge
steld door „The Nation", niet door de ge
beurtenissen wordt gemotiveerd.
mannen van vijftien tot zestig jaar waren
ingedeeld in de „Sicherheitordnungsdienst".
Toen in juli 1943 Mussolini viel en in Italië
"het anti-fascisme oplaaide, bezetten de
leden van die dienst alle strategische pun
ten, maakten verwoede jacht op de Ita
liaanse soldaten en keerden zich later ook,
vaak met onmenselijke wreedheid, tegen
de Italiaanse burgers. Zuid-Tirol is tot het
laatste ogenblik een fel-nazistisch gebied
gebleven en heel wat Italiaanse, Sloveense
en Kroatische partisanen hebben het leven
gelaten in hun strijd tegen die schijnbaar
zo vreedzame bergboeren.
Nu is er de overeenkomst De Gasperi-
Gruber, die Italië op bevredigende wijze
naleeft. Men laat de Zuidtirolers hun taal,
hun scholen, hun cultuur. De Italianen
drukken dat doorgaans zo uit: „Als ze het
prettig vinden als volwassen mannen in
smerige, korte leren broeken te lopen en
gekke groene hoedjes te dragen met een
scheerkwast erop, dat is dan hun zaak".
Helaas blijven ze lastig en ze worden
gesteund door nationalistische elementen
in Wenen. Wanneer zij al te veeleisend
worden en de Italianen, die in Bozen in de
meerderheid zijn gekomen, in een hoek
willen drukken, zijn er altijd wel Italianen
te vinden, die erop wijzen, dat Oostenrijk
in ieder opzicht een overwonnen land is,
waar niet of nauwelijks sprake is geweest
van enig verzet tegen Hitier, terwijl het
huidige Italië zijn gunstiger positie dankt
aan de strijd der partisanen en aan het
feit, dat van 8 september 1943 af Italië als
„cobelligerent" deel uitmaakte van de ge
allieerde naties.
Redelijke verlangens
Met dat al is men te Rome alleszins ge
negen redelijke verlangens van de Duits
sprekende bevolking in te willigen. De
„Volkspartei" heeft er de meerderheid in
het bestuur van alle gemeenten, Bozen
inbegrepen, en telt drie afgevaardigden in
het parlement te Rome. Dat de Italiaanse
regering het probleem anders bekijkt dan
de Oostenrijkse, is begrijpelijk. Het is al
prijzenswaardig, dat men geen gehoor
schenkt aan de groepen, die Italianisering
van Zuid-Tirol voorstaan en.... dat men
zonder enig verwijt de Zuidtirolers, die
naar Duitsland waren vertrokken en dus
hun nieuwe Italiaanse vaderland verloo
chenden, toen ze met hangende pootjes uit
Polen en Rusland terugkeerden, weer heeft
opgenomen en in al hun rechten hersteld.
Met dit edele gebaar dient Wenen rekening
te houden.
WASHINGTON (AFP) De NAVO-raad
heeft zich woensdag in Parijs uitgesproken
vóór handhaving van Amerikaanse troepen
op de luchtbasis van IJsland. De IJslandse
regering had vorige maand de mening van
de Atlantische Raad op dit punt gevraagd.
De raad'motiveerde zijn advies als" volgt:
de internationale toestand blijft gespan-
nen;«»ï'ï aizoos- 30 nsv «93 ,oiw
er bestaat een dreiging van de zijde der
Sovjet-Unie, vooral ten aanzien van IJs
land. dat zelf geen leger heeft:
het Westen wacht nog steeds op daden
die het door de Sovjet-Unie uitgedrukte
vredesverlangen moeten bewijzen.
Het bestuur van het Nederlands Instituut
voor Internationale Culturele Betrekkin
gen heeft tot algemeen secretaris van het
instituut benoemd de heer G. Sluizer, thans
programmaleider en lid van de plaatsver
vangende directie van Radio Nederland
Wereldomroep. De heer Sluizer zal zijn
functie op 1 oktober aanvaarden.
„Atlantische solidariteit is geen
ij dele frase"
PARIJS (Reuter/AFP) De Fratfse Na-
tionele Vergadering heeft met een overgro
te meerderheid besloten, de behandeling
van de lopende zaken tijdelijk op te schor
ten om aan te geven, dat zij weigert ak
koord te gaan met de naasting van de
Suez-kanaalmaatschappij door Egypte. Het
voorstel was afkomstig van de volksrepu-
klein Robert Lecourt, die verzocht aan de
stemming een „symbolische betekenis" te
geven. De motie werd aanvaard met 416
tegen 150 stemmen. De communisten stem
den tegen. Lecourt verklaarde: „Wij moe
ten deze dag niet laten voorbijgaan zonder
onze bondgenoten te laten weten, dat de
Atlantische solidariteit geen ijdele frase is.
Ik verzoek de Assemblée. door het grootst
mogelijke aantal stemmen voor de motie
uit te brengen, haar vastberadenheid om
deze daad van geweld niet te accepteren,
te tonen".
De Franse regering heeft besloten „krach
tig en energiek" te antwoorden, zo heeft
premier Mollet verklaard. Deze reactie, zo
voegde hij hieraan toe, moet de vorm
hebben van een gezamenlijke actie van de
Westelijke geallieerden.
Leerling-dictator
Mollet noemde president Nasser van
Egypte een leerling-dictator". Hij vroeg
zich af of men diens werk „De filosofie
van de revolutie" niet beter „Mein Kampf"
kon noemen. In Nassers uitlating, dat
Egypte zijn streven om de Arabieren van
de Atlantische Oceaan tot de Perzische Golf
te verenigen, zal voortzetten, ziet Mollet
een duidelijke bevestiging van de stellin
gen, die Nasser in zijn boek heeft gepo
neerd". Chantage wcydt afgewiseld door
grove schending van overeenkomsten. Meer
dan ooit is een gemeenschappelijke poli
tiek van de Westelijke mogendheden in
het Nabije en Midden-Oosten de beste ma
nier om de veiligheid in dit gebied te hand
haven en het evenwicht in de Middelland
se Zeezone te waarborgen, aldus de Fran
se premier.
PORTUGAL, augustus.
We zijn op weg van Oporto
naar Guimaraes, waar sinds
de tweede helft van de tien
de eeuw het kasteel staat,
dat de wieg van Portugal
wordt genoemd. Hier begon
het verzet tegen de Moren,
die in die tijd en nog
eeuwen nadien het hele
Iberische schiereiland bezet
hadden. Hoewel Guimaraes,
de oudste hoofdstad, eerst
door Coimbra, later door
Lissabon werd overvleugeld
en men thans wel zegt' „Gui
maraes, brug zonder rivier,
kathedraal zonder bisschop,
paleis zonder koning", mag
een bezoek aan Portugal niet
volledig worden genoemd
zonder dat men even een
blik werpt op de historische
burcht.
De rijkdom van het voor
jaar is een beetje aan het
afnemen, maar overal dringt
de natuur nog onstuimig op
Bloemen in allerlei kleur
schakeringen: gele en witte
brem, rode papavers, blauwe
korenbloemen, onderschei
dene tinten van late wilde
narcissen, goudsbloemen en
klaver, vormen een harmo
nisch geheel met de roest
bruine aarde en het gevari
eerde groen. De weg is kilo
meters lang afgebakend met
rozenstruiken.
Voor een met wilde win
gerd en mimosa begroeid
huisje op een kruisput staat
een vrouw, die ons aanroept
en een voorwerp uitnodigend
omhoog houdt. Het is een in
een ronde vorm gebakken
brood. Ik kijk mijn metgezel
aan en hij knikt. Zijn honger
is even groot als de mijne,
want we zijn op dit moment
al ruim vier uur van een
licht ontbijt af.
Even later gromt de wagen
weer over de weg. We heb
ben ieder een stuk brood in
de hand en kauwen zwij
gend. Het is zo droog, dat
ons aanlokkelijke visioenen
van koele wijn voor de geest
komen. De smaak is overi
gens goed, enigszins zoetig
en de nogal harde substantie
heeft iets van beschuit, maar
is veel compacter van bak
sel. Meer in de richting van
een grove cake.
Het wordt nu uitkijken,
want we rijden hoe langer
hoe meer groêpjes mensen
achterop boeren en boe
rinnen op een karretje of bij
een zwaarbeladen muilezel
Dat wijst erop, dat in de
naaste omgeving markt
wordt gehouden. En als we
een paar kilometer verder
het dorpje Trofa bereiken,
hoeven we niet lang te zoe
ken: rechts van de weg, op
een met bomen beplant on
effen terrein, is de drukte
geconcentreerd.
Laat ik bekennen een zwak
te hebben voor plattelands-
markten. Ik vind er zo graag
de natuurlijke eenvoud van
een onbedorven en niet over
atoomsplitsing piekerende
bevolking ook al oreren er
°venveel handige standwer
kers als in de grote stad.
Ik slenter wat rond tussen
kramen met landbouwpro-
dukten, snuisterijen en kle
ding en blijf even staan bij
een pittoreske uitstalling van
breedgerande strohoeden
Veel model zit er niet in.
maar dat vragen de vrou
wen, die er begerig in
graaien, ook niet. Dit is een
noodzakelijke bescherming
tegen de brandende zon en
als zo'n hoed bovendien nog
in een aantrekkelijk pa
troontje is gevlochten, wor
den geen verdere mode-
eisen gesteld.
„Past u ook eens een hoed
op, senhor!"
Ik schud haastig van nee
en maak me uit de voeten,
achtervolgd door de gieren
de uithalen van de menigte.
Dan treedt me een meisje
van een jaar of twintig in de
weg Een hoed met een ge
kartelde rand staat achter
op haar hoofd en haar ge
zicht is typisch-Portugees
olijfkleurig, vriendelijk en
een beetje grof. Ze houdt me
een brood voor, dat de bak
ker in zijn schoonste droom
moet hebben gezien. Het
heeft een ruwe ovaalvorm en
is kunstig versierd met twee
lauwertakken en een tros
druiven. Toch vormt het
geen verleiding, want de
helft van het even tevoren
gekochte brood ligt nog ach
ter in de wagen.
„Nee, ik heb er al een",
zeg ik met mijn innemendste
blik. „Bakt u die broden
zelf?"
Ze schudt verlegen haar
hoofd. Het contact zal niet
gemakkelijk zijn, maar mijn
journalistieke nieuwsgierig
heid staat achter me te
dringen.
„Ik zou wel eens willen
zien hoe deze broden worden
gemaakt", herneem ik. „Is
de bakkerij hier dichtbij?"
Het meisje trekt zich
schuw achter een brede
glimlach terug .„Dat gaat
niet", stamelt ze. „Ik
Een man met een witte
voorschoot voegt zich bij ons
en er ontwikkelt zich een
rad gesprek in onvervalst
Portugees, waarvan ik na
genoeg geen woord versta.
Het meisje legt hem iets uit,
hij maakt een ontkennende
beweging, knikt, schudt zijn
hoofd weer. Dan neemt hij
de situatie in handen.
„U bent zeker vreemde
ling?"
Ik hoef mijn mond maar te
openen om hem daarvan te
overtuigen.
„Kijk eens", zegt hij ge
wichtig, „wat u vraagt kan
niet. Deze broden mogen
namelijk niet worden ge
maakt".
„O juist", antwoord ik be
leefd.
„Het staat zo: de regering
schrijft een bepaalde men
ging voor en deze broden
zijn van zuiver wit meel"
Hij spreidt zijn handen uit.
,Dat is verboden. U begrijpt
dus, dat we er niemand bij
kunnen halen, als we aan het
werk zijn".
Tot zover kan ik zijn rede
nering wel volgen. Maar er
kijkt een klein raadseltje om
de deur.
„Mag ik dan ook van u
weten", vraag ik voorzich
tig, „waarom u er niet tegen
opziet deze broden hier
openlijk te verkopen? Voor
zover ik weet is de heer in
uniform, die daar naar ons
staat te kijken, een politie
agent".
De man glimlacht het
meisje lacht nog breder dan
zo even n ik kijk bezorgd
naar haar mondhoeken, die
bedenkelijk haar oren na
deren.
„Het antwoord is heel een
voudig", zegt hij. „Het is wel
verboden deze broden te
bakken en we krijgen boete,
als we worden betrapt,
maar er staat nergens in de
wet, dat ze niet mogen wor
den verkocht!"
„O, juist", kan ik alleen
maar verbijsterd herhalen.
J. K.
Lord Hoare Belisha, thans lid van het
Britse Hogerhuis en vroeger minister van
Transport en Oorlog van Groot-Brittannië,
heeft voorgesteld alle moeilijkheden met
het Suezkanaal te omzeilen en een nieuw
kanaal te graven. Maandag heeft hij in de
Londense „Times", in een brief aan de
redactie, zijn voorstel toegelicht. We lazen
in het dagblad „De Tijd" van zaterdag dat
de oud-minister van plan was in het
Hogerhuis voor te stellen een kanaal te
laten graven van de Middellandse Zee door
Israel naar Abadan in de Perzische Golf.
Dat stond als onderschrift bij een kaart
van het Midden-Oosten en als kop boven
een artikel, waarin echter Akaba (Aqaba)
aan de Golf van Akaba, die evenals het
Suezkanaal toegang geeft tot de Rode Zee,
werd genoemd, maar niet Abadan. Het
artikel was in overeenstemming met het
voorstel dat Lord Hoare Belisha in de
„Times" deed: eerst een olieleiding van
Haifa naar Akaba en vervolgens een ka
naal door Israel aanleggen.
Niet alleen „De Tijd" heeft deze verkeer
de gevolgtrekking gemaakt, ook het carto
grafische bureau C.P.D. heeft het kanaal
naar Abadan in beeld gebracht, zodat er
alle reden is voor een vergelijking van
beide plannen.
Het kanaal door Israel via de Dode Zee
zou bijna twee maal zo lang worden als
het Suezkanaal, dat ongeveer 150 kilo
meter lang is. Het andere kanaal zou meer
dan tien maal zo lang moeten worden en
politieke hindernissen op zijn weg vinden,
waarbij het voordeel van aansluiting bij
de rivier de Eufraat in het niet verzinkt.
Het zou bovendien aangelegd moeten wor
den door het hoogland van Jordanië, dat
uitgestrekter is dan de laagvlakten van de
landengten, waardoor zowel het Suez
kanaal als het Panamakanaal in Midden-
Amerika gegraven zijn en waardoor het
kanaal zou lopen dat Lord Hoare Belisha
voorstelt te graven. Het zou Israel verbin
den met Jordanië, dat met Egypte de on
dergang van de Joodse staat heeft gezwo
ren en dat Egypte volledig steunt in zijn
optreden tegen de Suezkanaalmaatschappij.
Vervolgens zou de waterweg het grondge
bied doorsnijden van Irak, een afvallig lid
van de Arabische Liga, dat de toorn van
Egypte heeft opgewekt door zijn aanslui
ting bij het Westers-georiënteerde pact
van Bagdad.
Voorwaar een fantastisch plan.
NICOSIA (Reuter) De Grieks-ortho
doxe kerk van Cyprus heeft een aantal
vooraanstaande personen verzocht hun in
vloed aan te wenden „teneinde rechtvaar
digheid voor Cyprus te verkrijgen".
Het verzoek, dat ondertekend was door
bisschop Anthimos van Kitium, waarne
mend hoofd van de etbnarchie, is onder
meer gezonden aan president Eisenhower,
de aartsbisschop van Canterbury en graaf
Attlee.
In de buurtschap Veenhuis in de gemeen
te Nijkerk heeft zich een geval van afper
sing voorgedaan, waarvan de 18-jarige
taxichauffeur G. van V. uit Nijkerk het
slachtoffer is geworden. Hij moest een
zieke vrouw in Veenhuis halen, maar wist
de weg niet en reed een pad in, waarvoor
hij een hek moest openen. Hij liet echter
dit hek open staan en toen hij later be
merkte dat hij verkeerd gereden was en
terugkeerde, was ^en paard uit een weiland
ae weg opgelopen. Met behulp van enkele
boeren gelukte het de chauffeur het paard
in het weiland terug te brengen. De chauf
feur vervolgde toen zijn weg, maar be
merkte dat hij gevolgd werd door een per
sonenauto, waarin zoals later bleek, een
raadslid uit Nijkerk en zijn zoor gezeten
waren. Toen de chauffeur op de plaats
van bestemming was aangekomen, vlogen
de beide mannen op hem af en grepen hem
bij de keel. Zij fouilleerden hem en zoch
ten naar zijn portemonnaie. Het bleek dat
zij ontstemd waren over de nalatigheid
van de chauffeur om het hek te laten open
staan. Zij eisten tien gulden van hem. Na
dat de chauffeur hun de tien gulden had
gegeven, vertrokken de beide mannen. De
chauffeur heeft aangifte van afpersing bij
de politie gedaan.
DONDERDAG 2 AUGUSTUS
Minerva: „Marguerite Gautier", 18 jaar,
8.15 uur. Rembrandt: „Sissi", alle leeft., 7 en
9.15 uur. Luxor: „Onsterfelijke muziek", alle
leeft., 6.45 en 9.15 uur. Lido: „Stad op stel
ten", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„De sheriff van Wichita", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Roxy: „Het bataljon der gedoemden",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „The goldrush",
alle leeft., 7 i.n 9.15 uur. Studio: „Phffft", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Openluchttheater, Bloe-
mendaal: 8 uur, „De rechter van Zalamea".
Nassaulaan 1224 uur: Kermisvermakelijk
heden. Zuiderkapel: 8 uur, ds. J. Visser over
„Het spiritisme".
VRIJDAG 3 AUGUSTUS
Minerva: „Doctor at sea", 2.30 en 8.15 uur.
Rembrandt: 10.30 uur, Montagne's jeugd-
variété. „Sissi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: 10.30 uur, Gezelschap Adrie van
Oorschot. „Davy Crockett", 14 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Lido: „Sun valley Serenade",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Het monster van de zeebodem", alle leeft.,
2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy: „De koning der
cowboys", alle leeft., 2.20 uur. „De schaduw
van Zorro", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace:
10.30 uur: „Drie jongens en een hond", „The
Goldrush", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Studio: 10.30 Vakantieprogramma. „Phffft",
18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Openluchtheater,
Bloemendaal: 8 uur, „De rechter van T la-
mea". Nassaulaan 12—24 uur: Kermisverma
kelijkheden.
