ZEEVERKENNEN
vaart nog niet voor de wind
Stoer verkennersspel geniet
te weinig belangstelling
Najaars-Show
r
Stoutenbeek's Modehuis
Gonda Wulf se zestig jaar
In Haarlem slechts vijf watertroepen
Dichtheid van negerbevolking
Prachtige rol van Anna Magnani
in Venetiaanse festivalfilm
NAAIMACHINES
Stichter gaf voorbeeld
Gunstige ligging
Typisch Hollands
Moeilijke vaart
Opening kinderboekenweek
31 oktober in Amsterdam
Première van „De zesde
juni" in Rotterdam
"A
j
Expositie „Nederlandse
Kunstkring"
Geen Gouden Leeuw
Groeten van Duitse politie
per ballon aangekomen
MAANDAG 10 SEPTEMBER 1956
Ons land heeft een ongekende rijkdom aan water. Plassen, vaarten en kanalen
brengen tekening in het vlakke landschap. Verlaat men in het westen een van
de grote steden, dan ontvouwt zich onmiddellijk een panorama van water en
land: de polders zijn omringd en doorsneden met strakke kanalen, dikwijls met
zomen van wuivende bomen, van oost naar west stromen de brede rivieren, in
enkele laagveengebieden kijkt men uit over plassen, die zich in de verte met
de bewolkte lucht verenigen.
Ons land is een waterland. Het heeft in het verleden bewezen nauw met het
water vergroeid te zijn - en het zal dat hopelijk ook in de toekomst doen. Zijn
overvloed aan water geeft de jongen al in zijn vroege jaren gelegenheid er mee
vertrouwd te raken. Daartoe zijn mogelijkheden te over, maar het is de vraag,
of die alle wel voldoende worden aangegrepen.
Eén van de mogelijkheden om met het
water vertrouwd te raken, is het zeever-
kennen, zoals dit beoefend wordt bij de
Nederlandse Padvindersvereniging (NPV)
en bij de Verkenners van de Katholieke
Jeugdbeweging. Dit zeeverkennen is een
prachtig spel, ideaal voor de Hollandse
jongen. De cijfers en ervaringen bewijzen
echter, dat dit verkennersspel nog veel te
weinig belangstelling geniet. Ondanks de
bijna vijftig jaren, die het verkennen achter
zich heeft liggen, zeilt het zeeverkennen,
figuurlijk gesproken, nog niet met buikige
zeilen voor de wind. Terwijl de omstandig
heden vooral in het westen van ons land
uitermate gunstig zijn, is deze tak van de
verkennersbeweging hier nog niet uitge
groeid tot volwassenheid. Hiervoor zijn
verschillende factoren aan te wijzen; het
blijft echter de vraag, of alle mogelijkheden
voor dit spel wel voldoende worden aan
gegrepen.
In zijn nog steeds gelezen handboek ,.Het
verkennen voor jongens" schrijft de stich
ter van de padvindersbeweging, Lord Ro
bert Baden Bowel of Gilwell: „Ik begon als
jongen het verkennen te leren op het wa
ter, toen ik met mijn broers in een zeilboot
tochten maakte langs de kust van Enge
land en Schotland. Ik heb er' enorm veel
plezier van gehad en ik hoop dat jullie
dezelfde ervaring zult opdoen". Dit schreef
Baden Powell vijfitg jaar geleden en nog
steeds worden zijn gedachten gebruikt als
leidraad voor het verkennersspel; hij legde
het spoor uit, dat nu nog door duizenden
jongeren wordt gevolgd.
Hoewel ons land zich echter, zoals ge
zegd, speciaal voor het waterverkennen
leent, telt het momenteel slechts ongeveer
tweeduizend zeeverkenners. Op dit lande
lijk beeld vormt Haarlem en omgeving geen
gunstige uitzondering. In de Spaarnestad,
met daarbij Heemstede, vindt men vijf
troepen, die zich voor hun verkennersspel
op het water richten, waarvan drie van de
Nederlandse Padvindersvereniging en twee
van de Kathalieke Verkenners. In IJmui-
den werkt eveneens een watertroep van de
N.P.V. De stoere „waterrotten", zoals zee
verkenners wel eens worden genoemd, zijn
in aantal lang niet opgewassen tegen de in
hun ruige termen genoemde „stofzuigers",
waarmee dan de landverkenners worden
aangeduid. Want tegenover de vijf water
troepen staan in Haarlem en naaste om
geving ongeveer vijftig troepen, die zich
met landverkennen bezighouden.
In vergelijking tot de landverkenners
zinken dus de zeeverkennerstroepen in
onze omgeving in het niet. Dit, ondanks de
zeer gunstige ligging van Haarlem aan het
water van het Spaartne, met goede water
verbindingen en in de nabijheid plassen als
de Mooie Nel en op even verdere afstand
de Kaag. Dit watergebied leent zich bij
zonder voor het verkennersspel de ruim
honderddertig zeeverkenners in de Spaar
nestad hebben dat trouwens wel onder
vonden.
Dat sommige landverkenners soms ook
op dit water hun spel bedrijven, bewijst
de Haarlemse troep, die overging tot de
bouw van twintig eskimo-kajaks, een pri
mitieve eskimokano waarmee goed te
varen is. De kajaks voldeden zeer goed en
er waren betrekkelijk weinig kosten aan
verbonden. Als deze verkenners het spoor
zoeken in bossen en duinen eens willen af
wisselen, trekken zij er met de kajaks op
uit.
Het zeeverkennen werkt geheel vol
gens de methodiek van Baden Powell:
het wil jongens door middel van spel
vormen tot goede staatsburgers,, man
nen die hun plaats in de maatschappij
ten volle waard zijn. De zeeverkenner
beter zou het zijn om van water
verkenner te spreken, want men richt
zich alleen op de binnenwateren
beoefent de vaardigheden als andere
ve "kenners, maar daarbij richt hij zijn
belangstelling speciaal op het water.
Hij begint zich als bakzeuntje te bekwamen
in zwemmen, leert knopen en splitsen als
de echte zeeman, oefent zich in het roeien
er. kompaslezen, in het seinen met vlaggen
en het bestuderen van de weersgesteldheid.
Na enige vaardigheden te hebben afgelegd
wordt hij scheepsjongen, dan lichtmatroos
en uiteindelijk matroos. Tenslotte woi'dt
hij bekwaam om de zeilen te bedienen en
is hij met boot en water even vertrouwd
als met de boeken in zijn schooltas. Zijn
taal is die van de zeeman: hij spreekt van
„bakboord" en „stuurboord", van „houen
zo" en „alle hens aan dek".
Een zeeverkenner is gestoken in een
fris marineblauw uniform, waarmee hij
zijn verwantschap met het water duidelijk
laat uitkomen. Gehuld in de donkerblauwe
trui toont hij zich een zeeman-in-de-maak,
en het woord „zeeverkenners" op zijn
„tok", de muts, is als een visitekaartje.
Hollandser uniform dan dat van de zee
verkenners is niet denkbaar. Het is veel
meer in overeenstemming met de sfeer van
ons land, dan welk uniform ook. Het
kbaki uniform-met-breedgerande hoed is,
hoe aardig ook, beslist niet aangepast aan
ons land en hoewel in verkennerskringen
steeds weer wijzigingen wordt gepleit,
laten deze op zich wachten.
Het maritieme verleden van ons land
Het spel op het water eist stoere jon
gens die tegen een stootje kunnen. Het
is een gezonde sport en een voortreffe
lijke vrije tijdsbesteding.
biedt de zeeverkenners een onuitputtelijke
bron van gegevens, aan de hand waarvan
zij hun spel kunnen spelen: de zeehelden
hebben Hollands naam op de zeeën roem
bezorgd en worden nu ten voorbeeld ge
steld aan de jongens die zich ook, zij het
door middel van spel, op het water be
kwamen. Onze geschiedenis is er een van
strijd tegen en gebruik maken van het
water en het is goed, dat de gedachten
hieraan in ons volk blijven leven.
Bij deze factoren, die voor het zeever
kennen pleiten, voegen zich enkele, die
aantonen dat in het westen van ons land
de ontspannig in de toekomst meer op en
aan het water gezocht zal moeten worden.
De drastische uitbreiding van de steden
dringt de „vrije natuur" steeds meer terug
tot particuliere bossen en massale recrea
tieterreinen, die op vrije dagen over
stroomd worden met dagjesmensen. Er
blijft daarom weinig gelegenheid open
voor het woudlopen, waarop het landver
kennen is gebaseerd. De voor verkenners
ideale terreinen zijn veelal in particuliere
handen, hetgeen dan meestentijds een
„verboden toegang" inhoudt. Daartegen
over staat, dat in het westen met de uit
voering van het Deltaplan een nog groter
gebied beschikbaar komt, dat zich bij uit
stek leent voor waterrecreatie. Nieuwe
recreatiemogelijkheden aan en op het water
zullen de snel groeiende bevolking ten
dienste kunnen komen en vormen een
goede compensatie voor het slinken van de
vrije-natuurgebieden.
Bij de jeugdbeweging wordt mede op
grond van deze feiten uitbreiding van
het aantal zeeverkennerstroepen ge
propageerd. De Verkenners van de
Katholieke Jeugdbeweging hebben bij
voorbeeld kortelings een brochure uit
gegeven, die in woord en beeld het
zeeverkennersspel beschrijft en de
mogelijkheden aangeeft om tot oprich
ting van nieuwe watertroepen te komen.
Het van wal-steken van nieuwe zeever
kennerstroepen brengt moeilijkheden met
zich mee, die als een zware tegenwind een
vlotte afvaart belemmeren. De padvinders
beweging kampt met gebrek aan leiders,
die speciaal voor de watertroepen aan
zware eisen moeten voldoen. Een grote
moeilijkheid is ook het tekort aan voldoen
de financiën, teneinde een zeeverkenners
troep behoorlijk te laten werken. De boten
zijn zeer kostbaar en vragen meer dan ge
wone geldelijke steun, die niet altijd kan
worden opgebracht. Er behoeft echter niet
meteen met zeilboten van wal te worden
gestoken, met kano's en roeiboten kan
vooral de eerste jaren een goede sfeer wor
den geschapen. De geldelijke zorgen zullen
echter groot blijven; wel worden subsidies
verstrekt bij 'aankoop van boten en ver
lenen marine en rederijen steun bij dit
werk. Vermoedelijk zijn wat dit betreft
alle mogelijkheden nog niet uitgebuit.
Naar de mening van ir. Bonhof
te Heemstede, onder-districtscommissaris
van de Nederlandse Padvindersver-
x>ooococoooococo33occooooococococcococcoooocooooccooccco
In ons waterrijke land vormen de j
8 zeeverkenners maar een kleine groep o
i in de padvindersbeweging. Van de on-
geveer duizend padvinders in Haarlem
8 en nabije omgeving zoeken slechts hon-
R derddertig jongens het water voor hun
8 spel. Men zou hieruit haast de conclu-
o sie trekken, dat de jeugd niet voldoende
water-minded is. Dit zou echter een te
snelle en oppervlakkige conclusie zijn. 8
De mogelijkheden voor het waterver- j
8 kennen worden nog onvoldoende aange- g
8 grepen, waardoor het aantal zeever- 6
nennerstroepen beperkt is gebleven. In 8
<3 bijgaand artikel wordt hierop nader in-
3 gegaan.
8
ooccoooocooooc
cooooocoocoocooocooooooooooooooooc
cniging, leeft er onder de jongens
een goede belangstelling voor het
zeeverkennen. „Als er meer leiders waren,
zou het aantal troepen gemakkelijk kunnen
worden uitgebreid, is zijn oordeel. Het spel
blijft de jongen boeien en het uniform
oefent sterke aantrekkingskracht uit". Ook
ir. Bonhof wil zijn ogen echter niet
sluiten voor de financiële moeilijkheden,
die bijvoorbeeld het kopen van boten in
de weg staan.
Ook ass.-districtscommissaris Rebholz te
Heemstede, die deel uitmaakt van het
trainingsteam der Katholieke Verkenners,
vindt dat de mogelijkheden van het zee
verkennen veel meer moeten worden aan
gegrepen. Naar zijn mening zien velen op
tegen de financiële consequenties. De jon
gens vinden het uniform echter aantrek
kelijker en blijven meestal lange tijd deel
uitmaken van de jeugdbeweging.
Het zeeverkennen stelt zware eisen
aan de jongen, het vraagt een strakke
discipline en goede gehoorzaamheid,
want anders kan een boot nooit in de
goede vaart blijven. Het is een prachtig
spel, dat talloze jongens blijft boeien,
een goede leerschool, waarin teamgeest
en andere goede eigenschappen worden
aangekweekt. Door het spel wordt de
belangstelling van de jongens al vroeg
op het water gericht, een interesse die in
vele gevallen bij de beroepskeuze de
doorslag geeft. De stoere knapen, die
zeeverkenners zijn, dragen er daarom
mede toe bij, dat de maritieme tradities
van ons land zullen worden voortgezet.
HEMINGWAY IN EUROPA
Le Havre De Amerikaanse schrijver
Ernest Hemingway en zijn echtgenote, die
hun huis op Cuba hadden verlaten om „uit
het gedrang te komen", liepen tegen een
zwerm journalisten op toen zij met de
„Ile de France" in Le Havre arriveer
den. Een gehuurde Italiaanse auto wachtte
op het echtpaar.
Hemingway sprak amicaal met de pers.
Hij zei dat hij eerst een bezoek aan Mont
Saint Michel zou brengen. Morgenavond
zou hij terugkeren in Parijs, de stad waar
hij jaren geleden zijn litteraire carrière be
gonnen is. Hij zei dat veel van zijn tijd
besteed zou worden aan het opzoeken van
oude vrienden. In de loop van volgende
week gaat hij naaf zijn oude vriend Pablo
Picasso in Avignon.
POPPENSPELERS CONFEREREN
Zaterdagmiddag 22 september zullen
poppenspelers uit alle delen van het land,
zowel beroeps als amateurs, in huize Testas
in Blaricum bijeenkomen op uitnodiging
van de Nederlandse vereniging van het1
poppenspel. Een forum zal vragen beant
woorden. Voorts worden enkele voorstel
lingen gegeven en wordt een vergadering
gehouden, waar de belangen van de spelers
ter sprake komen. Alle spelers is verzocht
enkele van hun poppencreaties mee te
brengen ter bezichtiging. De bijeenkomst is
gewijd aan het poppenspel voor kinderen.
Figuren uit de Japanse film
der schande".
,De straat
Op woensdagmiddag 31 oktober zal in
het Nieuwe de la Martheater te Amster
dam de tweede Nederlandse Kinderboeken
week worden geopend met een voorstelling
door het Nieuwe Jeugdtoneel onder lei
ding van Erik Vos van „Reinaert de Vos"
van Manuel van Loggem. Bovendien zal op
deze middag het „Kinderboek 1956" wor
den bekroond, dat wordt aangewezen door
een jury, ingesteld door de Commissie voor
de Collectieve Propaganda van het Neder
landse Boek en bestaande uit mejuffrouw
M. Bruijn, mevrouw Rie van Rossum, pater
H. Helmer CssR en de heren D. L. Daalder
en H. G. Hoekstra. Het vorig jaar werd als
Kinderboek 1955 bekroond „Lawine's Ra
zen" van mevrouw A. Rutgers van der
LoeffBasenau.
De vroegere oorlogscorrespondent Lionel
Shapiro, die op 7 mei 1945 als een der eer
sten van hèt Canadese bevrijdingsleger
Rotterdam binnentrok, zal vrijdag 14 sep
tember in het Luxortheater te Rotterdam
de première van de op zijn roman geba
seerde Twentieth Century Fox Film „De
zesde juni" bijwonen. Zaterdagavond 15
september zal hij aanwezig zijn in het Al-
hambra theater te Vlissingen, waar de film
eveneens in Nederlandse première gaat. De
film speelt in Engeland tegen de tijd dat de
invasie nadert.
ADVERTENTIE
op donderdag 13 september a.s.
in Restaurant „D r e e f z i c h t", Haarlem.
14.30 THÉ-COMPLET
-jür 20.30 CAFÉ-COMPLET
Toegangsbewijzen ƒ2.50 verkrijgbaar aan onze cassa's.
Telefonische reservering no. 15624.
v..
1202561
DE NEGERS IN DE VERENIGDE STATEN
De wanordelijkheden in Tennessee en in
Texas tonen aan, dat de negers in de Ver
enigde Staten op papier gelijke rechten
mogen hebben als de blanken, maar dat
dit in feite slechts het geval is in de staten
waar de zwarten een kleine minderheid
van de bevolking vormen. Het verzet te
gen het bevel van de centrale regering om
de rassenscheiding (onder meer op de
scholen) op te heffen komt dan ook in de
eerste plaats uit de zuidelijke staten waar
de negers talrijk zijn.
Volgens de laatste volkstelling telden de
Verenigde Staten in totaal 160 miljoen in
woners. Hiervan waren 144 miljoen blan
ken en 16 miljoen negers, dus tien percent
van de totale bevolking. Zoals onze kaart
Tot 24 september wordt in de zalen van
„Arti et Amicitiae" te Amsterdam een ere-
tentoonstelling gehouden van werken van
Gonda Wulfse, die dit jaar zestig wordt.
Naar opvattingen en kwaliteit komt haar
werk na dat van de Amsterdamse Joffers:
het is meestal wat ruiger geschilderd, gaat
echter eveneens door op het Hollandse im
pressionisme. Moge de gemiddelde kwali
teit iets lager liggen dan die van het werk
van deze Joffers, hoogtepunten onder het
hier geëxposeerde zullen het zeker uithou
den tussen schilderijen van Gonda Wulfse's
oudere zusters in de kunst. lik meen die
hoogtepunten te ontmoeten in die schil
derijen, waarin minder sprake is van kleur-
tegenstellingen dan van eenvoudige gam
ma's. Ik denk aan het „Knekelballet", ge
schilderd naar een aantal van Harry van
Tussenbroeks fascinerende poppen, aan
een doek met kweeperen, waarin gelen
overwegen, aan een bloemstuk (no. 33)
waarin de tegenstelling zich beperkt tot
weinig rood tegenover verschillende groe
nen. Het mooiste leek mij het door plaat
sing en formaat al dominerende stilleven
met appels, bananen en aardewerk, dat
met sterke tegenstellingen toch tot een
goed, harmonisch geheel kwam.
Gonda Wulfse schilderde en tekende ook
portretten. Te waarderen valt een zoeken
naar een uitdrukkelijker expressiviteit in
dit werk. Maar zij blijft daar wat onzeker
in. Het is of haar natuur en mogelijk ook
haar afkomst het haar moeilijk maken zich
zelf de grotere vrijheden van het expres
sionisme te permitteren. BOB BUYS
aangeeft, wonen de meeste negers in de
zuidoostelijke staten. Er zijn zelfs streken
waar de negers de meerderheid vormen.
In geen enkele staat heeft de negerbevol
king een meerderheid. Verhoudingsgewijs
komen de negers het verst in de staat Mis
sissippi waar een miljoen blanken en een
miljoen negers leven.
Wij laten hieronder nog enkele globale
cijfers volgen betreffende de bevolkings
groepen van enkele staten:
blanken negers
Alabama 2 miljoen 1 miljoen
Georgia 2,3 1
Mississippi 1 1
Virginia 2,5 1
Louisiana 2 1
Texas 6,5 1
Arkansas 1,5 f2
Zuid Carolina 1,3 1
Noord Carolina 3 1
Tennessee 2,6 J/2
In de volkrijkste staten wonen verhou
dingsgewijs weinig negers: California bij
voorbeeld telt tien miljoen blanken en
slechts een half miljoen negers; dezelfde
cijfers gelden voor Pennsylvania. De staat
New York telt op een bevolking van vijf
tien miljoen inwoners nog geen miljoen
negers.
De vereniging „Nederlandse Kunstkring"
zal een tentoonstelling van werken der
leden, in de zalen van Panorama Mesdag,
in Den Haag houden. De tentoonstelling zal
geopend worden door de voorzitter, de heer
W. A. van Leeuwen, op zaterdagmiddag
15 september en duurt tot en met 7 oktober.
LIDO Dl VENEZIA. De opzet van het
filmfestival" te Venetië, dat op 9 septem
ber besloten werd, rechtvaardigde het
koesteren van hoge verwachtingen, omdat
de leiding ervan, door vijfenzestig van de
negenenzeventig aangeboden films af te
wijzen, blijkbaar een bijzonder scherpe
selectie had toegepast. Bij het begin leek
het, of die verwachtingen niet beschaamd
zouden worden, maar nu het festival net
over de helft is, moet men constateren, dat
het artistieke peil ervan niet hoger ligt
dan dat van alle andere festivals, te Ve
netië of elders tot nu toe gehouden.
Er waren enkele zeer goede films, wat
middelmatige en wat minder dan middel
matige. Zal de tweede helft van het festi
val misschien een verhoging van het peil
brengen? Het ware alleszins wenselijk,
omdat het experiment van de festivallei
ding die niet klakkeloos alles in vertoning
wilde brengen wat haar werd aangeboden,
een welslagen volkomen verdient. Tot het
beste van de laatste dagen behoorden de
Spaanse film „Calabuch" en de Russische
film „Het onsterfelijke garnizoen".
Luis G. Berlanga, die „Calabuch" maak
te, was ook de schepper van de destijds te
Cannes, bekroonde en ook in Nederland
vertoonde film „Welkom Mr. Marshall!".
Dezelfde humor, even geestige kleine in
vallen, treft men in „Calabuch" aan. Deze
is echter aan „Mr. Marshall" superieur,
omdat Berlanga nu minder het woord en
meer het beeld laat spreken. Het verhaal
gaat over een geleerde, die de verantwoor
delijkheid voor nieuwe uitvindingen niet
langer wil dragen omdat hij vreest, dat ze
slechts zullen dienen tot vernietiging van
mensen in een nieuwe oorlog. Hij zoekt zijn
toevlucht in het afgelegen vissersplaatsje
Calabuch met z'n uiterst primitief levende
bevolking. Dat plaatsje met zijn kleine ge
beurtenisjes is getekend met een voortref
felijke humor, die herinnert aan de beste
Britse humoristische films. De Amerikaan
se acteur Edmupd Gwenn speelt de ge
leerde in deze film, de binnenkort ook in
Nederland zal worden vertoond. Hij is om
geven door een stel prachtige Spaanse
typen.
De Russische film „Het onsterfelijke
garnizoen" is niet in kleuren, hetgeen voor
een cinematografisch werk uit de Sovjet-
Unie een hoge uitzondering mag heten en
vertelt vaak pathetisch, maar steeds in zeer
knappe beelden en soms ontroerend door
onderwerp en uitwerking, van de helden-
strijd die het garnizoen van Brest-Litovsk
in juni en juli 1941 heeft gevoerd tegen de
Duitse invaller, een strijd waarin alle man
schappen van de vesting op één na ten on
der zijn gegaan. De vertolking is voortref
felijk in deze film, waarin weliswaar het
propagandistische element ruimschoots aan
wezig is, maar waarin anderzijds de Duit
sers stellig niet vertekend worden voorge
steld. Aangezien ook vrouwen en kinderen
in de vesting verbleven, was de mogelijk
heid geboden, de menselijke betrekkingen
te schetsen tussen de familieleden een
gelegenheid, die de film dankbaar heeft
aangegrepen, hetgeen ook wijst op een
nieuwe lijn in de kunstpolitiek der Russen:
het menselijke element komt steeds meer
op de voorgrond, al vergeet men „de for
mule" niet.
Vrijwel volslagen mislukt mag men stel
lig de Amerikaanse film „Bigger than Life"
noemen, met een onaannemelijke, naar
het melodrama neigende geschiedenis,
waarbij het gaat om verslaafdheid aan een
bepaald geneesmiddel, dat bij overvloedig
gebruik tot hysterie kan leiden. In het film
verhaal wordt de patiënt dan ook hyste
risch en dan dreigt hij vrouw, kind en zich
zelf te doden. Maar nadat een vriend hem
een paar stevige opstoppers heeft gegeven
en hem daarmee buiten westen slaat, komt
hij helemaal normaal weer tot bewustzijn.
Zijn vrouw is tijdens zijn bewusteloosheid
niet zozeer onder de indruk of ze weet nog
een keurige toespraak in fraaie boeken-
volzinnen tot de dokter te richten. Onder
regie van Nicholas Ray speelde James Ma
son de rol van de verslaafde. Zijn vertol
king behoort ongetwijfeld tot de positieve
elementen in dit werk. Vooral in de scènes
van hysterie bereikte Mason een zeer hoog
peil. Er zijn momenten van beklemmende
suggestie. Maar dat alles kon de onwaar
schijnlijke geschiedenis, waarin het er
steeds te dik wordt opgelegd, beslist niet
redden. In een persconferentie heeft James
Mason verteld, dat hij, die zelf als „produ
cer" voor deze film optrad, de stof in een
artikel in The New Yorker heeft gevonden.
Maar hij gaf toe dat hij er enigszins vrij
mee is omgesprongen en dat van een happy
ending in het oorspronkelijke gegeven geen
sprake was.
Anna Magnani
Italië bracht één film in vertoning:
„Suor Letitzia" (Zuster Letitia) met Anna
Magnani. Hoofdfiguur in het enigszins lar
moyante verhaal is een kloosterzuster, die
een moederlijke liefde gaat voelen voor een
kleine verschoppeling, een liefde die ten
slotte zo sterk wordt, dat ze moet vrezen
dat haar gevoelens voor het jochie haar
dreigen af te brengen van haar religieuze
roeping. Dan doet ze de keuze door een
opdracht van de orde in een ver land te
aanvaarden, natuurlijk nadat ze eerst de
toekomst van het ventje heeft veilig ge
steld. Regisseur Mario Camerini verfilmde
dit verhaal in een reel te traag tempo,
maar hij bood Anna Magnani gelegenheid,
te schitteren in de titelrol. In deze actrice
beschikt de Italiaanse cinematografie over
OCCC<X>»530COOOC>DOCCOCCCOC<XX)OCCCO<XOCX>DCCCCOOCOCCCCOOCO
O
De jury van het zeventiende film
festival te Venetië, waarover men hier-
bij een tweede beschouwing door onze i
medewerker Jan Koomen aantreft, p
heeft besloten geen der ingezonden wer- 8
ken te bekronen met de gouden gevleu- 8
8 gelde leeuw van San Marco, de tradi-
'i tionele eerste prijs. Tot het laatste o
8 ogenblik heeft men overwogen de Ja- <8
p panse film De Birmaanse harp" of de p
8 Spaanse inzending „Calle Mayor" (De o
grote straat) voor deze onderscheiding 8
8 in aanmerking te laten komen. Laatst- p
8 genoemde film deelde de prijs van de
8 Internationale Bond van Filmrecensen- 8
8 ten met „Gervaise" van René Clement, 8
p met Maria Schell in de hoofdrol, die P:
hiervoor de prijs voor de beste vrouwe- 8
lijke vertolking kreeg. Bourvil kreeg de 8
prijs voor de beste mannelijke hoofdrol
(in „La Traversée de Paris" van Claude 8
Autant Lara, waarin Jean Sabin de 8
3 hoofdrol vervult).
8 De Amerikaanse inzending „Attack" 8
van Robert Aldrich kreeg de prijs van 8
de Italiaanse critici. Het Internationale p
8, Katholieke Filmbureau bekroonde „Ca- o
labuch" van Luis Garcia Berlanga, een 8
p hiernevens besproken Spaanse film. 8
3 De San Giorgioprijs, dit jaar voor het 8
eerst toegekend, was voor de bovenge- 3
noemde Japanse inzending. Een woord- 8
voerder imn de jury verklaarde, dat „De 3
8 Birmaanse harp" noch „Calle Mayor"
iets nieuws op het gebied van de film- 8
kunst brachten en daarom niet voor de P
Gouden Leeuw in aanmerking konden 8
komen. 3
OC>aCCC<X)ODCX»OOOOOOOCXDOOCOOMCOOCOCX»OOOOOOOOOOOOCOCOC»
een troef, die ze gaarne uitspeelt. Welis
waar komen de liefhebbers van de toneel
kunst daarbij eigenlijk beter aan hun trek
ken dan die van de filmkunst, maar dat
bedenkt men pas achteraf tijdens het
kijken naar zulk acteren wordt men vol
komen meegesleept. Zo was het ook nu.
Langzamerhand nam de toevloed van
filmberoemdheden naar het Lido toe. In de
laatste dagen waren het vooral Anna Mag
nani en James Mason, die de „filmfans" in
beroering brachten. Ook een ster, wier
naam in Nederland volslagen onbekend is,
maar die hier een beroemdheid blijkt, zag
zich zeer gevierd: Wanda Osiris, een
schoonheid van de revue, die er uit ziet,
alsof ze een jaar of veertig is, maar die de
zestig is gepasseerd en die men hier dus de
Italiaanse Mistinguette noemt.
Op sommige dagen stonden de bewon
deraars 's avonds bij duizenden voor het
Palazzo del Cinema, verlangend een glimp
op te vangen van hun bewonderde sterren.
„Anna! Anna!" riep men in koor, toen
Anna Magnani arriveerde. De massa werd
achter hekken in bedwang gehouden, maar
de fotografen behoefden zich daarvan niets
aan te trekken. Dat betekende, dat een
klein legioen carabinieri eraan te pas moest
komen om ervoor te zorgen, dat Anna
die in werkelijkheid jeugdiger en charman
ter is dan in haar films (het omgekeerde
komt meer voor) heelhuids de grote
zaal van het paleis bereikte. Daar ontving
het publiek haar slechts lauw. De echte
filmenthousiastelingen, althans filmster
aanbidders, vindt men blijkbaar niet bin
nen, maar buiten de muren van het prach
tige Palazzo del Cinema. Men vindt ze ook
in de Arena, het openluchttheater achter
het Palazzo, waarin dezelfde films als bin
nen vertoond worden en waar de reacties
vaak openhartiger zijn dan in de deftige
zaalvoorstelling. Avondkleed en smoking
beletten wellicht al te duidelijke blijken
van enthousiasme of afkeer?
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
Een luchtballon van de „Luftfahrt-
verein Essen", gevuld met roergas, daalde
zondagmiddag om vier uur op de heide
achter rusthuis „Mooiland" te Doorwerth
in de gemeente Renkum. Deze ballon was
's morgens om half elf in Essen opgeste
gen van de Internationale Politiet en toon
stelling IPA om de groeten van de Duitse
politie over te brengen aan de Neder
landse.
Gezagvoerder was kapitein Heinrich
Logmann. Aan boord was tevens de poli-
tie-autoriteit dr. Kleinrahm, de hoogste po-
litie-autoriteit van de „Landespolizei" van
„Nordrhein Westphalen".
Na de landing was de mobilifoon-auto
van de politie te Renkum spoedig ter
plaatse om het publiek te waarschuwen
niet te roken. Dr. Kleinrahm en ballon
vaarder Lohmann werden door de bruge-
meester en de hoofdinspecteur van politie,
C. A. Waldkoetter, ontvangen in hotel
Hartenstein, waar men tot half acht bij-
eenbleef. Daarna zijn de ballonvaarders
met de ballon op een vrachtatuo naar
Duitsland gereden.
