Recht
Londen krijgt satellietsteden
Diplomatie
Boemitz; vrij
Waterlander
NAAIMACHINES
3
Verzoeken van verdediging
in Poznan afgewezen
Toynbee meent dat China
zijn rechten herneemt
Indonesische reacties
op Nederlandse nota
Nieuw-Guine apolitiek als
grote oorzaak genoemd
Beurswaarde aandelen
steeg in september
met 500 miljoen
Belangstelling voor de
Rembrandts blijft enorm
Weekeinde van Nieuwe
Koers en Woodbrookers
Contact tussen Westduitse
en Oostduitse partijen
DONDERDAG 4 OKTOBER 1956
Er is, althans volgens een dagblad
correspondent in Canada, een discussie los
gebroken tussen de buitenlandse ambassa
des in Moskou over een zeer interessant
onderwerp, namelijk de Russische „sex".
Het blijkt deze ambassades namelijk op
gevallen te zijn, dat in het Russische open
bare leven, in theaters, litteratuur, pers,
film en advertenties zo weinig aan deze
sex" gedaan wordt. Men neemt een zekere
preutsheid waar, rtien ziet geen bekoorlijke
vrouwenfiguren in lichte gewaden afge
beeld om bepaalde soorten koopwaar aan
te prijzen en men wordt getroffen door een
nagenoeg volledige afwezigheid van alles,
wat op exploitatie van het vrouwelijk
schoon ten bate van het bedrijfsleven zou
kunnen lijken. En aangezien de buiten
landse ambassades te Moskou dat een
merkwaardig geval vinden en zij over het
algemeen blijkbaar wel wat vrije tijd over
hebben, zijn zij rapporten gaan samen
stellen over dat verbazingwekkende ver
schijnsel.
Men kan zich afvragen of dit de bezig
houd bij uitstek van diplomatieke missies
kan worden genoemd, vooral van diploma
tieke missies in een land, waarmede de
verhoudingen tamelijk fragiel en kwets
baar kunnen worden genoemd. De gedach
ten gaan onwillekeurig naar een situatie
in het dagelijks leven, die daarmee te ver
gelijken zou zijn. Men kan zich voorstellen
dat men een gast te logeren krijgt, die
thuis gewend is de frivole litteratuur en
de kleurige sex-appellerende tijdschriften
bij dozijnen in te slaan en aan zijn kinderen
te lezen te geven. De afwezigheid van deze
geliefde lees- en kijkstof in het huis van
zijn gastheer kan hem grotelijks verbazen.
Doch wij zouden het niet aardig van hem
vinden, als hij een ingezonden stuk naar
de krant van zijn inwoning schreef, waar
in hij de mening te kennen gaf dat al dat
preutse gedoe bij ons thuis op niets dan
huichelarij en hypocrisie gebaseerd is en
dat wij, als hij het niet ziet, ongetwijfeld
nare blaadjes lezen in een afgesloten ka
mertje op zolder.
De Britse, Canadese en Engelse ambas
sades te Moskou zijn het er in hun rap
porten namelijk over eens, dat die Russen
lang niet zo preuts zijn als zij proberen te
lijken en dat er ook wel eens dingen ge
beuren die het daglicht niet mag aanschou
wen. Die zit, zullen deze ambassades wel
licht triomfantelijk zeggen.
Dat kan zijn. Maar of dit alles iets met
hun diplomatieke opdracht te maken heeft,
valt te betwijfelen. Erg diplomatiek klinkt
het hele verhaal tenminste niet.
De vroegere groot-admiraal Doenitz is
vrijgelaten na zijn straftijd tot de laatste
minuut te hebben uitgezeten. Hij vormt,
wat dit laatste betreft, een uitzondering
op de regel en ongetwijfeld zal hij zichzelf
als een pechvogel beschouwen, die nooit
eens een meevallertje heeft.
En inderdaad, de ex-admiraal is waar
schijnlijk onder een wel zeer ongunstig
gesternte geboren. Als hij een paar eeuwen
vroeger ter wereld was gekomen, zou hij
waarschijnlijk een geëerde Duitse Beste-
vaer geworden zijn en op een landgoed
aan de Rijn inplaats van in de Spandauer
gevangenis zijn levensavond hebben kun
nen zien vallen. Er zijn nog vele andere
aanwijzingen, die deze man tot een wan-
boffer stempelen. Niet alleen moet hij zijn
leven lang gebukt gegaan zijn onder de
toevalligheid dat zijn naam levendige her
inneringen wekte aan een opperste onac-
tiviteit, een zalig nietsdoen, doch tevens
had hij het ongeluk de hoogste post in het
Derde Rijk te beklimmen op een moment,
toen het hele Derde Rijk in duigen viel.
Dat beklimmen heeft hem trouwens nog
een paar jaar gevangenisstraf extra ge
kost, ofschoon hij er geen enkel profijt
van heeft gehad. En dan - iedere hoop op
gratie en bekorting van die ellenlange tien
jaren in Spandau heeft hem niets gebaat.
Tot de laatste" minuut, meneer Doenitz, en
geen seconde minder!
Maar nu is hij vrij en kan hij erover
denken, iets te herbeginnen. Memoires
schrijven is een onschuldige bezigheid en
dat plan heeft hij dan ook al geopenbaard.
Hij heeft bij het verlaten zijner gevange
nis tot journalisten verklaard: „Ik zeg
niets, in het geheel niets". Onmiddellijk
daarna heeft hij echter een persconferen
tie gehouden en dat duidt erop, dat hij zich
in die tien jaren toch blijkbaar nog niet
voldoende heeft leren beheersen.
Wij zouden hem in dit verband een goed
advies willen geven, opdat hij in zijn ver
der leven zo min mogelijk last van zijn
slechte gesternte hebben zal. Wij zouden
hem willen raden:
Heer Doenitz, doe niets, totaal niets. Maar
hou dat dan ook vol.
Gespannen toestand in de stad
POZNAN (Reuter) Een der beide ge
rechtshoven in Poznan heeft het verzoek
van de verdediging om leden van de dele
gatie van de plaatselijke Zispo-locomotief-
fabriek als getuigen te'horen, afgewezen.
Volgens de rechter hebben de negen be
klaagden geen contact gehad met de dele
gatie. De staking en relletjes in Poznan
braken uit na de terugkeer van de delega
tie uit Warschau, waar zij onderhandelin
gen had gevoerd over de grieven van de
arbeiders der Zispo-fabriek. De rechter
ging evenmin in op een voorstel van de
verdediging met het hof een bezoek te
brengen aan de plaats bij het hoofdbureau
van de veiligheidspolitie, waar de onlusten
van 28 juni hun hoogtepunt bereikten.
Een getuige a charge verklaarde dat de
menigte voor het hoofdbureau van de vei
ligheidspolitie „Weg met de Russen" had
geroepen. Een andere getuige zei dat hij
tijdens de reletjes een jongen van dertien
jaarh ad gezien die een bord droeg met
het opschrift „Wij willen brood".
Een oudere broer van een der beklaag
den verklaarde dat zijn broer in geestelijk
opzicht ten achter was gebleven en tijdens
en na de oorlog in zeer moeilijke .omstan
digheden was grootgebracht Hij zei dat het
gezin, bestaande uit vier personen, huisde
in een woning van dertien vierkante meter
oppervlak.
Volens United Press is de toestand in
Poznan gespannen en heeft men het ge
voel dat nieuwe demonstraties zullen uit
breken als de eerste vonnissen worden uit
gesproken. De arbeiders van vele fabrie
ken zouden opnieuw de straat op willen
gaan. Vooral onder de jongere arbeiders
heerst deze stemming
Morgen begint een derde proces tegen
tien verdachten, die ervan beschuldigd
worden dat zij gevangenen uit de macht
der veiligheidspolitie hebben bevrijd.
ADVERTENTIE
Ook in het buitenland kent men de pro
blemen van de steeds maar groeiende ste
den binnen een klein gebied. Met name
Engeland worstelt met dit vraagstuk. Wo
nen er in Nederland binnen het gebied
van Amsterdam, Den Haag, Rotterdam,
Utrecht vier miljoen mensen, binnen het
gebied van groot-Londen wonen er 8.5
miljoen. En het gebied van Londen is nog
kleiner dan van de randstad Holland.
Men moet voor de toenemende bevolking
van Londen ruimte en werkgelegenheid
vinden. Steeds meer bedrijven en in
dustrieën vestigen zich in Londen. Het ge
volg is dat het toenemende aantal winkels,
bedrijven en kantoren meer ruimte opeist
en de bevolking uit de stad wordt „verdre
ven". Iedere dag heerst in Londen een klei
ne volksverhuizing van een miljoen men
sen die naar of van hun werk reizen. Dit
geeft een extra belasting op het toch al
drukke verkeer in de city. Om voldoende
„lucht" te krijgen zou Londen zich eigen
lijk uit moeten kunnen breiden als een
Deze plannen kregen hun beslag in de
olievlek.. Dit is onmogelijk. Londen is
reeds een monsterstad en een blijvende
uitbreiding van de stad is economisch
ongewenst. Men zocht naar andere wegen
om de stad „lucht" te geven en gelijktijdig
haar groei te remmen.'
New Towns-wet die naast plannen voor
andere steden, voorziet in de stichting van
acht nieuwe plaatsen rondom Londen in
een kring van dertig kilometer. Deze af
stand is voldoende om een duidelijke af
scheiding met Londen te bewaren en niet
te groot voor de economische bedrijvigheid.
Bij de bouw van deze nieuwe steden
wordt gebruik gemaakt van bestaande dor
pen. Rond de kern van de oude plaats
bouwt men nieuwe steden waardoor de
oorspronkelijke dorpen van tienduizend
inwoners zuilen groeien tot steden van zes
tigduizend inwoners. Een van de nieuwe
steden is Crawley, dat een buurtindeling
van vijfduizend inwoners verkrijgt voor
zien van winkelcentra. Iedere nieuwe stad
krijgt een comité dat voor de uitvoering
van de bouwplannen zorg draagt. De be
nodigde gelden worden door de regering
verstrekt tegen een terugbetaling in zestig
jaar.
In de acht nieuwe steden, die rond 1965
gereed zullen zijn, zal een deel van de
Londense bedrijven en industrieën worden
gevestigd. Een deel van Londen gaat ver
huizen. De bedrijven die er in de nieuwe
steden komen moeten zeer solide zijn daar
xjx&vGebied van de
steden
DE OPPERVLAKTE VAN LONDEN OP WEST
NEDERLAND GELEGD.
I Z.-HOLLAND BEI LONDEN
de huren van de woningen in de steden
hoog zullen zijn. Desondanks blijkt de be
langstelling voor vestiging groot.
TOKIO, (United Press) De Britse hi
storicus Arnold J. Toynbee, die in Japan
een studie gaat maken, heeft te Tokio ver
klaard, dat hij in de toekomst een vreed
zaam samenbestaan verwacht, in weerwil
van de spanningen en crises die de wereld
van vandaag beheersen. Hij zei in de na
bije toekomst geen grote oorlog te voor
zien.
Toynbee verklaarde dat China, „zijn
rechten herneemt".
„Het communisme", zo zei professor
Toynbee, „is wreed en 'barbaars", maar zijn
waarde voor China is het feit dat dit land
door het communisme sneller een techni
sche ontwikkeling heeft doorgemaakt dan
met democratische middelen mogelijk zou
zijn geweest.
Toynbee is van mening dat het huidige
Russisch-Chinese blok van tijdelijke aard
is, en dat Rusland zich naar het Westen
zal wenden naarmate de Chinese macht
zich verder uitbreidt.
DJAKARTA, (ANP) De Indonesische
minister van Financiën mr. Jusuf Wibisono
heeft naar aanleiding van de brief van de
Nederlandse regering aan de secretaris
generaal van de UNO over de opzegging
van de schulden door Indonesië verklaard,
dat de opheffing van de R.T.C.-overeen-
komsten een gevolg was van de Neder
landse weigering tijdens de conferentie van
Genève om de status van Nieuw-Guinea
te bespreken. De schulden aan Nederland
waren een onderdeel van de R.T.C.-over-
eenkomsten, zeide hij.
Het parlementslid prof. Yamin verklaar
de, dat Nederland thans blijkbaar tracht de
aandacht van de wereld op de schulden
kwestie te vestigen. Deze kwestie is slechts
een onderdeel van de R.T.C.-akkoorden, die
Indonesië aan het begin van dit jaar heeft
opgezegd, aldus Yamin.
Hij voegde hier aan toe, dat de schulden
aan Indonesië waren opgelegd door de Ne
derlanders en niet konden worden be--
schouwd als schulden in de eigenlijke be
tekenis van het woord. „Indien Nederland
goede betrekkingen met Indonesië wenst te
onderhouden, moet het zijn intransigente
houding wijzigen en „West-Irian" aan In
donesië teruggeven", aldus prof. Yamin.
De koerswaarde van alle gewone aan
delen ter beurze van Amsterdam is in sep
tember volgens het Centraal Bureau voor
de Statistiek gestegen van f 16.571 miljoen
tot f17.068 miljoen. De nominale waarde
van deze aandelen bleef onveranderd op
f4.641 miljoen. De stijging is vrijwel uit
sluitend het gevolg geweest van een betere
stemming voor de internationale concerns.
De nominale waarde hiervan bleef onver
anderd op f 2.093 miljoen, doch de reële
waarde vermeerderde van f 11.627 miljoen
tot f 12.095 miljoen.
De wijzigingen in de overige rubrieken
zijn niet groot geweest. De Indonesische
aandelen vertoonden een lichte stijging in
koerswaarde, namelijk van f 892 miljoen
tot f911 miljoen.
Binnen vijfenveertig dagen na de ope
ning van de tentoonstelling van Rem
brandts schilderijen en etsen in het mu
seum Boymans in Rotterdam heeft men
daar reeds honderdvijfentwintigduizend
bezoekers geteld. Nog steeds blijft deze
overweldigende belangstelling voortduren.
Hoewel het eigenlijke vakantieseizoen
voorbij is, stromen dagelijks nog ongeveer
drieduizend bezoekers naar deze herden
kingstentoonstelling. Meer dan de helft van
hen zijn buitenlanders. Vooral het bezoek
van de Belgen is de laatste weken aanzien
lijk, maar ook dat uit de andere, Europese
landen en uit Amerika is opvallend hoog.
achter het IJzeren Gordijn.
Dit kaartje geeft een overzicht van
de reis van prinses Margaret naar
Oost-Afrika. Tot maandag vertoefde
zij op het eiland Mauritius, dat in de
zeventiende eeuw geruime tijd aan
loopstation was voor de Nederlandse
Oost-Indië-vaarders en zijn naam ont
leent aan stadhouder prins Maurits.
Op 20 en 21 oktober wordt in Bentveld
een weekeindecursus gehouden van de Ar
beiders Gemeeenschap der Woodbrookers in
samenwerking met de jongeren organisatie
van de P. v. d. A. „Nieuwe Koers". De lei
ding berust bij mej. ds. W. H. Buijs en Henk
Voorwinde.
Tijdens dit weekeinde zal drs. J. M. den
Uyl spreken over het socialistisch maat
schappijbeeld. Voorts is er 'n forumgesprek
van jongeren onder leiding van Henk Voor
winde. Tenslotte behandelt ds. L. H. Rui
tenberg het onderwerp „Het socialistisch
ideaal in handen van politici".
Als men zich zet tot het
verhalen van een anekdote uit
de hedendaagse levensprak
tijk moge men bedenken dat
levende mensen langere tenen
hebben dan dode. Dit kan een
enigszins profane vergelijking
heten, doch zij wil slechts
zeggen dat het heilzamer is,
voorbeelden aan te halen uit
het verleden en mensen ten
tonele te voeren die in de
nevelen der vergane decennia
tevreden en onkwetsbaar slui
meren, dan de praktijk en de
personen van vandaag in het
schrille licht der belangstel
ling te slepen.
Wanneer men toestanden in
de politiek, de rechtspraak, de
religie of in welk gebied des
levens anno 1956 over de
hekel zou willen halen, zou men
moeilijk het kwetsen
althans zich gekwetst voelen
kunnen vermijden van per
sonen, die anno 1956 tot de
levende inventaris van dat
gebied behoren. Doch waarom
zou men dat risico lopen?
Wanneer men terugduikt in
de eeuwen en zich door de
wateren van het verleden
terugworstelt naar voorbije
maatschappijen, treft men
daar materiaal te over. Goede,
frivole, serieuze, slechte, ge
zellige, corrupte, eerlijke, hart
verwarmende en stekelige
mensen zijn er altijd geweest
en zullen er altijd blijven.
Mistoestanden van allerlei
aard eveneens, want zij zitten
aan de mensen en niet aan de
jaartellingen vast.
Welnu. Een anekdote voor
vandaag kan met overweldi
gende.rijkdom wv„ handelbaar
materiaal geput worden uit
alle eeuwen en samenlevingen
die er ooit geweest zijn. En
daarom gaan wij vandaag ge
zellig terug naar oeroude
tijden om eens te bezien hoe
mensen, die reeds lang voor
eeuwig onkwetsbaar zijn ge
worden, tewerk gingen in om
standigheden, die reeds lang
voor eeuwig zijn vergaan.
En iedere samenhang met
het heden wil uitdrukkelijk
als afwezig worden beschouwd.
In het oude, thans vergeten
Bagdad 'van de 1000-en-l-
nacht-dagen kon het gebeu
ren, dat op een gevaarlijke
stratenkruising twee kamelen
door onachtzaamheid van hun
bestuurders in botsing kwa
men, waardoor veelal grote
materiële schade en soms per
soonlijk letsel ontstond. Er
werd véél te hard gereden.
Doch bovenal stond vast, dat
vele kameelrijders zich niet
ontzagen, onder invloed van
alcoholhoudende dranken hun
rijdier te bestijgen en dan
maar raak te rijden. De plaat
selijke kadi, die met grote be
zorgdheid de steeds stijgende
lijn van ongevallen beschouw
de, werd op zekere dag des
duivels. Hij besloot paal en
perk te stellen aan het onver
antwoordelijk gedoe en ging
over tot een strengere straf
maat voor degenen, die hem
als verkeersdelinquenten wer
den voorgeleid.
Dit alles zou zeer geschikt
zijn geweest om het rechtsge
voel der Bagdaders te bevre
digen, doch allengs vernam
men het gefluisterde gerucht,
dat het met die ogenschijnlijk
zo streng toegepaste recht
vaardigheid niet gans en goed
in de haak was.
De kadi zei men kon
hevig tekeer gaan tegen de
dronken zondaars van de weg.
Zijn voorraad scheldwoorden
voor deze boosdoeners was
onuitputtelijk zei men. Hij
sloeg met de vuist op de
groene tafel zei men en
bulderde tegen de verdachten
op een wijze, die deze schul
digen de moed ontnam om iets
in het midden te brengen.
Maar zei men het was
eigenaardig dat deze manier
van optreden door de kadi
slechts gebezigd werd tegen
hen, die kennelijk tot de on
bemiddelde massa van Bagdad
behoorden. Als er een hoogge
plaatst persoon zei men
in benevelde toestand met zijn
kameel de veiligheid van de
lagergeplaatsten in gevaar had
gebracht en deswege voor de
kadi verscheen, putte deze
zich zei men uit in
vriendelijkheden en liet de
gerechtsdienaren zelfs de
echte Perzische loper uitleg
gen, om de hoge verdachte het
schrijden aangenamer te ma
ken zei men
Dat was waar of niet
een naar geval, zeer geschikt
om de prettige verhoudingen
in de Bagdadse gemeenschap
bitter te verstoren.
De plaatselijke pers in Bag
dad vond er een gerede aan
leiding in, de praktijken van
de kadi aan een nauwgezet
onderzoek te onderwerpen om,
zo nodig, publikaties te doen;
hetzij om de kadi te kapitte
len, hetzij om hem te zuive
ren van onverdiende blaam.
Deze pers nam breeduit
plaats op de tribune en volgde
met arendsoog en hèzenoorde
gedingen. Zij nam waar hoe
morsige, haveloze verkeers
delinquenten bevend voor de
kadi verschenen en met don
derende verwijten werden
ontvangen. Hoe zij ineen
krompen onder de zweepsla
gen der scherpe woorden en
rilden bij de vuistslagen op
tafel. Hun verdedigers spra
ken bleek en stamelend hun
pleidooi.
En de uitspraak luidde on
veranderlijk als een onweer:
vijfentwintig gulden boet.e en
een jaar niet rijden. Opge
marcheerd, nietswaardige!
Een deftig heer in rood en
goudbrokaat schreed waardig
over de dikke loper het kadi
gebouw binnen, legde zijn
tulband in handen van de
buigende rijksveldwachter en
nam plaats op de verdachten-
bank. De beschuldiging luidde,
evenals bij voorgaande niets-
waardigen: rijdend onder in
vloed ongeval veroorzaakt.
Doch de kadi streek zijn aan
gezicht glad en las de tenlas
telegging met de stem van een
engel. Hij boog telkens diep in
de richting van de verdachte,
wanneer deze in het document
werd genoemd en legde het
paperas met een glimlach ter
zijde. Geen gebulder, geen
scheldwoorden, geen vuist op
tafel.
Kijk, kijk, dacht de pers.
Daar heb je het nu. De kadi
verleende minzaam gehoor
aan de hooghartige opmerkin-
gén van de delinquent, en
knikte instemmend bij ieder
woord van verweer.
Zo, zo, dacht de pers. Het
is dus waar.
En terwijl de gerechtsdie
naren koelte toewuifden aan
de verdachte ofschoon hij
zeer comfortabel gezeten was
en de rijksveldwachters
hem fruit en geconfijte vruch
ten presenteerden, stond de
kadi op, glimlachte veront
schuldigend naar de deftige
boosdoener en zei:
Ik, nietswaardige, veroor
deel u, hooggeëerde heer, met
alle betuigingen van spijt en
onderdanigheid die mogelijk
zijn, tot de volkomen onbe
langrijke boete van vijfentwin
tighonderd gulden en de klei
nigheid van ..twintig jaar niet
rijden, op straffe van lijfs
dwang. Zou het u kunnen be
hagen, hooggeëerde heer, deze
onwaardige ruimte te ver
laten?
Kijk, kijk, dacht de pers
onder het naar huis gaan.
Gaat dat zo. Het gerucht zal
moeten worden rechtgezet.
En de pers peinsde de ganse
avond en de ganse maand.
Want Bagdad had enkel een
maandblad. i J.L.
IK WIL één waterlander plengen voor de
Waterlander, die voorgoed zijn rammelen
de, slingerende leven gaat beëindigen: de
tram tussen Amsterdam-over-het-IJ en
Volendam, die nu door twee autobussen
vervangen gaat worden. Zij heeft mij vele
malen, vele jaren gediend. Zij was een
vreugde om hotse-botsend te berijden, doch
voornamelijk was zij mij dierbaar omdat
haar wezen zo paste bij het groen-groen
knolle-knolle-land, waardoor zij reed en
om de plaatsen waarheen zij mij placht te
brengen. Nee niet Volendam, waar ik
éénmaal in mijn leven geweest ben
maar die beelden van steden: Edam en
Monnikendam, die, wat mij betreft, tot het
dierbaarste van Holland behoren.
Altijd als ik gasten uit den vreemde had,
liet ik die alléén, per auto of toeristenbus
naar Volendam reizen, maar ik nodigde
hen uit met mij en dat trammetje naar
Edam te gaan. Wij stapten dan tweemaal
onderweg uit vóór we met een volgende,
rammelende Waterlander verder gingen:
eerst voor een wandeling door het wonder
baarlijke dorp Broek-in-Waterland en ver
volgens voor een kleine ontdekkingstocht
door het deftige, stille en steedse Monni
kendam. Edam was dan het verrassende
sluitstuk van het reisje, dat voor elke
vreemdeling die ik ken een toppunt van
fraaie Hollandsheid was en voor mij zelf
altijd weer een vreugde.
Het is maar een sprongetje van voor het
Amsterdamse Centraal Station met een
bootje naar de overzijde van het IJ, waar
dan dat trammetje op u stond te wachten!
Toen reed 't voor het laatst. U kunt
voortaan met bussen in die drie plaatsen
komen. Broek en die twee kleine, fijne
stadjes met hun machten van. kerken, hun
stadhuizen en torens en carillons blijven
dan even bekoorlijk als zij zijn, maar die
tram gaf een accent van ouderwetsheid en
voormaligheid aan het charmante tochtje,
dat de stemming waarin ge ervoor moet
verkeren net op peil en op de goede graad
van hartewarmte bracht.
Dat is nu voorbij en één waterlander
voor de oude, dode Waterlander is vol
doende. Geen sentimentalisten, wij; Gij en
ik zitten reeds tot aan de nek in de ruimte
vaart en reisjes naar de maan-maan-maan.
Broek met al zijn schone en stille water;
Monnikendam en Edam met hun stille
straten, hoge torens en klare klokken heb
ben daar maar weinig mee te maken.
Dat is 't 'm juist.
U moet er, als u. in Amsterdam bent
dan maar met de bus toch eens naartoe,
vóór u naar de maan gaat. ELIAS
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
BERLIJN (DPA-UP) Hans Loch, de
voorzitter van de Oostduitse liberaal-
democratische partij, heeft in Oost-Berlijn
bevestigd dat er contact is gelegd tussen
zijn partij en de Westduitse vrije democra
ten (liberalen). Loch verklaarde dat de
gedachtenwisseling door de partijbesturen
voortgezet moet worden.
Vertegenwoordigers van de Westduitse
partij, die zich bereid verklaarden op pro
vinciaal niveau met vertegenwoordigers
van de Oostduitse partij van gedachten te
wisselen, stellen zich van gesprekken aan-
de-top echter niets voor.
De Westduitse christendemocratische
parlementsleden staan afwijzend tegenover
het contact, omdat volgens hen ook de
lagere functionarissen van de politieke
partijen in Oost-Duitsland vertegenwoor
digers van het communistische regime zijn.
De Westduitse sociaal-democratische partij
ziet daarentegen'in dergelijke gesprekken
een mogelijkheid de eenheid van de poli
tieke organisaties in Oost-Duitsland te
doorbreken en de democratisering van het
leven in Oost-Duitsland te bevorderen.
Ook de Westduitse VluchtelingenpartiJ
heeft zich uitgesproken voor het deelnemen
van Westduitse politici aan bijeenkomsten
in Oost-Duitsland. Volgens de partij is de
tijd gekomen een einde te maken aan de
„politiek van afzijdigheid" ten aanzien var
kwesties die geheel Duitsland raken. In
het belang van alle Westduitse oppositie
partijen zou gemeenschappelijk optreden
gewenst zijn.
Het bestuur van het algemene Westduit
se vakverbond D.G.B. (Deutsche Gewerk-
schaftsbund) heeft het voorstel tot recht
streekse relaties met de vakorganisaties in
Oost-Duitsland van de hand gewezen op
advies van de voorzitter, Freitag.
