AAMBEIEN
J
In twee kunsthandels en bij
twee oude verenigingen
Bereikbaarheid zee en strand
zonder hinder van industrieën
Eenmansstrijd tegen de misdaad
Vijftig jaar geleden
Van dag tot dag
iw-m f'
"Hoe is het ontstaan?^.
Meer toegangswegen naar strand
tussen Zeeweg en Zandvoort-zuid
'voor 'mooTel zachte handen
f
Die politiek
Slik dit tabletje
en stil de pijn
HEMOTABS
Indonesiërs in Suriname
weigeren Nederlanderschap
Haagse Comedie speelt
„Inherit the wind"
Boete voor organisator
van een voetbalpool
3
Tentoonstellingen in Amsterdam
Commissie tot bevordering
der toneelschrijfkunst
Prof. De Gaay Fortman
naar UNO-assemblee
Aardverschuiving
versperde kanaal
Oefenmijnen spoelen op de
Nederlandse kust aan
Dit woord: BERUCHT
ADVIES IN STREEKPLAN:
Smokkelende boksers
stonden terecht
Uit Haarlems Dagblad
van 9 oktober 1906
DINSDAG 9 OKTOBER 1956
Bij alle interessante geluiden, die ge
durende de thans nog steeds niet geëin
digde kabinetscrisis uit de verwarringen
omhoogklonken, is dat van A.R.-zijde
(reeds eerder schuchter geuit door diver
se groeperingen) wel zeer belangwekkend:
het departement Overzeese Rijksdelen
moet verdwijnen en daarmee komen we
dus niet aan de honorering van onze eis
tot twee A.R.-departementen".
Natuurlijk. Aan een verdwijnend depar
tement heeft niemand iets. Men geeft een
kind tenslotte ook geen luchtballon met
een gaatje. En bovendien: een mét-ver
dwijnend departement van Overzeese
Rijksdelen heeft evenmin zin, wanneer er
geen overzeese rijksdelen meer zijn. Men
geeft een kind tenslotte ook geen blokken
doos zonder blokken erin.
Zo ziet men, hoe zelfs de ingewikkeldste
politieke problemen zonder enige moeite
kunnen worden getrokken in de sfeer van
de kinderkamer, met het resultaat dat zij
dadelijk veel helderder worden.
Trouwens, de hele kabinetscrisis heeft
iets van de harrewarrende kinderkamer.
Veertien stoelen en zestien kinderen. Wie
krijgt een stoel? Wie krijgt er zelfs twee?
Trekken en sleuren, huilen en dreigen, en
tenslotte moeder die er twee stoelen bij
zet. Nieuwe departementen creëren en
verdwijnende aanhouden, maar dan ook
zorgen dat er problemen zijn die deze de
partementen kunnen bezighouden. Dus:
problemen scheppen.
Men geeft een kind tenslotte ook geen
puzzel in handen, waarvan de oplossing
aan de achterkant staat.
Integendeel. Men geeft een kind puzzels
op te lossen., die hem veroorloven trots bij
moeder te komen om een complimentje in
ontvangst te nemen voor zijn snuggerheid.
Welaan dan. Straks zal de moeder of
tewel het Nederlandse volk eer moe
ten brengen aan hen, die de puzzels op
gelost, de stoelen verdeeld en de vrede
getekend hebben. Aan hen, die dan zoet
met hun balonnetjes spelen en hun blok
ken in goede rangorde leggen, en dat doen
in de geheel verkeerde veronderstelling,
dat geen van de andere kinderen ook maar
het geringste heeft veroverd dat hem niet
toekwam.
Hoe interessant, die politiek, als men
haar even in het eenvoudige ziet.
ADVERTENTIE
'n geheel nieuw middel tegen
Hemotabs - een geheel nieuw
middel tegen die pijnlijke
aambeien. Deze tabletjes zijn
prettig en gemakkelijk in te
nemen - gewoon maar slikken
met een beetje water - en geven
een weldadige verlichting bij
die pijnlijke aanvallen. Ge
bruik van zalf of zetpillen
wordt hierbij overbodig.
Hemotabs werken van binnen
uit, doen de zwellingen slin
ken en bevorderen de ge
nezing. Ze zijn bovendien
zacht laxerend; herstellen
de natuurlijke functies - zo
belangrijk voor volkomen ge
nezing en geven U langdurige
vrijwaring van pijn.
f 1.50 per volledige kuur. - Bij
alle apothekers en drogisten.
De Surinaamse autoriteiten zijn begon
nen met de bescheiden uit te reiken aan
de Indonesiërs, die twee jaar geleden het
Nederlanderschap hebben aangevraagd.
Het ligt in de bedoeling elke zaterdag
honderd Indonesiërs daartoe op te roepen.
Het blad „Suriname" schrijft, dat ver
scheidene Indonesiërs zaterdag weigerden
de papieren in ontvangst te nemen. Op de
vraag wat hen indertijd ertoe gedreven
had de Nederlandse nationaliteit aan te
vragen antwoordden zij, dat Soemita,
voorzitter van de Indonesische organisatie
Kaum Tani Persatuan Indonesia, hen toen
had voorgehouden, dat zij met de Indone
sische nationaliteit slechts het recht van
begrafenissen en van het in de gevange
nis terecht komen zouden hebben, terwijl
de Nederlandse nationaliteit alle rechten
zou verschaffen, ook het recht om naar In
donesië terug te keren.
Nu zij zien, dat dit niet waar is willen
zij hun Indonesische nationaliteit terug,
wat echter niet zo gemakkelijk zal gaan,
aldus het blad. Op de vraag van het blad
of zij bij een volgende verkiezing weer ter
stembus zullen gaan, antwoordden zij zon
der aarzeling ontkennend. Zij zouden zich
niet meer laten „beetnemen". Bovendien
interesseert het stemrecht hen niet, wat ze
willen is naar Indonesië terug, aldus „Su
riname".
Grete Rikko, de schilderen die tot 17
oktober in Magdalene Sothmanns Kunst
zaal te Amsterdam schilderijen en gouaches
exposeert, is in Duitsland geboren. "Haar
hevig expressionistische en naar abstractie
neigende werk zou een typisch voorbeeld
kunnen zijn van de hedendaagse mentali
teit in de Duitse schilderkunst. Men zij
voorzichtig. In Amerika doen schilders net
zo wild. Grete Rikko vertrok reeds op
jeugdige leeftijd naar Parijs, woonde ver
volgens in Yoegoslavië, reisde in Spanje,
Italië en de Balkan en vestigde zich ten
slotte in New York City, in 1938 Ameri
kaanse geworden. Na de oorlog heeft Gre
te Rikko in Nederland gewerkt. Zij maakte
een grote wandschildering in het Bouw
centrum te Rotterdam.
Haar hier eëxposeerde werk zegt weinig
over eventuele wandschilderkunstige kwa
liteiten, die zij ten toon zou kunnen sprei
den. Men kan alleen zeggen dat het meren-
deed daarvan als het ware ingelijst is in
zich zelf, dat het gebeuren op haar schil
derijen binnen de begrenzingen van het
doek blijft, waarmee dit werk van opvat
tingen van compositie getuigt, die wel
overeen komen met die van de meeste ons
bekende hedendaagse wandschilders hier
te lande. Naar mijn mening is echter in
Grete Rikko's werk toch te veel aan het
toeval overgelaten. En ik kan ook zo moei
lijk geloven in de genialiteit suggerende
vegen van snel met paletmes of kwast
neergezette verf.
Heel wat minder pretentieus is het werk
van Claire Bonebakker: gouaches, aquarel
len en tekeningen, tot 18 oktober in San-
tee Landweers Tuinhuis te zien. Claire
Bonebakker lijkt me, gezien haar laatste
tentoonstelling bij dezelfde kunsthandel,
vooruit te zijn gegaan. Mij was haar werk
in tekening of puur geaquarelleerd wel
verantwoord genoeg gedaan wat betreft
de techniek. Het vermocht me echter niet
te boeien. Wanneer zij beide technieken
verbindt, wordt haar werk puntiger, leven
diger. Haar thans geëxposeerde reisschet
sen noden tot een bezoek aan zuidelijk ge
legen contreien aan de Middellandse Zee,
maar overigens is ze evenzeer thuis op de
Zeeuwse eilanden als op Mallorca.
Vooral reisschetsen zal men ook ont
moeten op de najaarstentoonstelling van
Arti et Arhicitiae, waar (behalve de beeld
houwers) de leden zich dienden te beper
ken tot het inzenden van gouaches, aqua
rellen, tekeningen en grafiek. Al meer heb
ik geconstateerd dat dit soort exposities bij
Arti door bescheidener bedoelingen meest
al aangenamer waren om te zien dan an
dere, waarop het olieverfschilderij domi
neerde. Dit keer viel dat niet zo zeer op,
vermoedelijk door een minder dan voor
heen geslaagde wijze van ophangen, die
toch altijd bepaald is door wat ingezonden
werd. Toch trekt ook nu weer veel van
goede kwaliteit de aandacht.
„Arti" heeft weer een paar figuren tot
zich weten te trekken en het zijn niet de
minsten. In de eerste plaats is dat de
beeldhouwer Henk van Leeuwen, die (ge
lijk de hier al eerder en ook thans weer
vertegenwoordigde Theresia van der Pant)
een fijn portrettist blijkt te zijn en in een
klein beeldje „Moeder en kind" bewijst
ook tot meer monumentaal werk in staat
te zijn. Henk Willemse kwam zijn collega,
de schilder Hein Stork, naast wie hij meer
exposeerd, nu ook vergezellen in Arti met
royaal gedane tekeningen. Gelet op de
kleur en bouw van schilderijen, die ik el
ders al van hem zag, kon hij wel eens een
dominerende figuur worden in deze ver
eniging. Ik geloof niet dat de graficus Lou
Strik hier al eerder optrad. Zijn thans ge-
exposeerde werk valt dodr kwaliteit en
eigen kijk op de dingen direct op.
Sommige van de oudere leden verrassen
met aantrekkelijke zaken van een geaard
heid of kwaliteit die ze weinig vertoonden
tot nu. Prof. Willem van den Berg, A. I. G.
Colnot met „In de duinen bij Overveen"
en Theo Beerendonk met een „Zonnepit"
in waterverf, behoren evenals Ferd. G.
Erfmann met voor zijn doen pretentieloze
naturalistische reisschetsen tot hen die hun
De minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen heeft voor 1956 een rijks
commissie ingesteld tot bevordering van
de toneelschrijfkunst. In deze commissie
zijn benoemd tot lid en voorzitter dr. Vic
tor E. van Vriesland, tot leden mevrouw
E. van Lokhorst, de heren B. Albach, A.
den Hertog, J. de Meester en tot secreta
ris H. J. Michael. De commissie zal zich
belasten met het uitbrengen van advies
aan de minister over het verstrekken van
opdrachten aan letterkundigen tot het
schrijven van een toneelstuk, geschikt voor
opvoering door het beroepstoneel of het
amateurtoneel.
inzending gelukkig kozen. Cees Bolding,
Cor Dik, Th. Iieynes, Kees Heynsius, W.
G. J. Kouwer Boomkens, D. Schutman,
Jan Sluijters, Hein Stork en Jacoba Surie
doen met hun aquarellen en gewassen te
keningen niet onder voor mevr. J. Bauer-
Stumpff, Jacob Kuijper, C. J. Maks, J. J.
Royaards, Theo Swagemakers en mevr.
B. Westendorp-Osieck, leden van de Hol
landse Aquarellisten Kring.
„Arti" sluit op 28 oktober en die dag is
ook de laatste van de tentoonstelling, die
door St. Lucas in de nieuwe vleugel van het
Stedelijk Museum wordt gehouden. Ver
nieuwing was in deze toch ook al oude
vereniging reeds eerder dan bij Arti te
constateren. Ook dit jaar heeft men weer
enige figuren weten aan te trekken. Eén
van de belangrijkste is naar mijn smaak
weer Kouwer Boomkens, die onder meer
een in sterke kleur en spontaan, op dege
lijke ondergrond steunend stilleven in
stuurde. Een bijzonder talent blijkt ook
Clementine van Lamsweerde, geen onbe
kende voor onze lezers. Hoewel nog weinig
zeker van haar zaak waardeer ik Carla
Bruggeman om haar „Kerkhof" toch meer
dan nog te veel anderen met hun slechte
of vervelende prentjes. Plezierig, misschien
niet vreemd aan Charles Eycks invloed, is
het werk van Bert Jonkers.
Jan Sluyters' werk en ook het even il
lustratieve van zijn zoon vormen altijd
goede momenten op zo'n tentoonstelling.
Bijzonder is toch vooral het schilderijtje
„Atelierbezoek" (van de schilderes Marie
van Regteren Altena en de poppenmaker
Harry van Tussenbroek) van de hand van
mevr. B. Westendorp-Osieck, wellicht het
beste schilderij van deze expositie. Altijd
is het me weer een vreugde iets van de
Haagse, zo helder schilderende impressio
nist W. J. Dijk en van de verfijnde Willem
Witjens te zien. Verrassend zijn een kin
derportret van Jan Korthals, het ingetogen
en naar abstractie neigend stilleven van
Swagemakers 1 en een landschap van G.
Westermann.
Terecht won de beeldhouwer Jan Wol
kers de Lucasmedaille, die hem voor zijn
gehele inzending toegekend had kunnen
worden. Theo Dobbelmann heeft in zijn
paneel „Lucht, water, aarde" een hem zeer
passende vorm van werken gevonden.
Moge de gemiddelde kwaliteit van beide
verenigingstentoonstellingen nog te laag
liggen, men ziet zo toch een behoorlijk
aantal respectabele werken.
De Haagse Comedie zal zaterdagavond 13
oktober in de Koninklijke Schouwburg de
première geven van „Inherit the wind", een
spel in drie bedrijven door Jerome Lawrence
en Robert E. Lee. Dit toneelstuk is geba
seerd op een historische gebeurtenis: een
proces, dat in juli 1925 werd gevoerd in het
plaatsje Dayton (Tennessee) en dat in de
Amerikaanse geschiedenis bekend is geble
ven als het „Apenproces". Het werd name
lijk aan het rollen gebracht doordat een
onderwijzer tijdens een les zijn leerlingen
het een en ander had verteld over de evolu
tieleer van Darwin. Dit was in strijd met de
wetten van de staat Tennessee. Het parle
ment van deze staat bestond destijds name
lijk voor het grootste deel uit zogenaamde
fundamentalisten, een religieuze beweging
in de Verenigde Staten, die zich vooral na
de eerste wereldoorlog met kracht op de be
strijding van het liberalisme toelegde, in de
eerste plaats in de kerken en de theologie,
maar ook in het onderwijs en de politiek.
Curatoren van de Vrije Universiteit
hebben aan prof. mr. W. F. de Gaay Fort
man verlof verleend in het najaar te New
York de elfde Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties als vertegenwoordi
ger van Nederland bij te wonen.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
heeft on6 meegedeeld, dat dé samenstelling
van de Nederlandse delegatie nog niet de
finitief vaststaat.
Het kanaal van Corinthe, tussen het
Griekse vasteland en de Peloponesus, dat
op 28 september door een aardverschuiving
verspred raakte, is maandag weer voor de
scheepvaart geopend.
In de Noordzee en Het Kanaal wordt op
het ogenblik een internationale marine-
oefening gehouden waaraan Nederlandse
mijnenvegers deelnemen. Als gevolg van
de jongste stormen spoelen op de Neder
landse kust bij deze oefening gebruikte
oefenmijnen aan.
Hoewel deze mijnen bij ontploffing geen
schade toebrengen aan overvarende sche
pen en er met duidelijke letters het woord
„dummy" op staat, dienen zij voor even
tuele vinders te worden beschouwd als ge
vaarlijk. De marinestaf adviseert dan ook
dringend gevonden mijnen onmiddellijk
aan de naa9tbijzijnde politiepost of de com
mandant van de mijnendienet der Konink
lijke Marine te Den Helder op te geven.
Een ploeg deskundigen zal dan de aange
troffen mijnen onschadelijk maken.
Het Middelnederlandse werkwoord
beruchten, afgeleid van het zelfstandig
naamwoord ruchte: het roepen, het ge
rucht, de faam, betekende: iemand een
slechte roep bezorgen, iemand beschul
digen, iemand belasteren. De eigenlijke
betekenis van berucht is dus: beschul
digd, verdacht. Daaruit is die van sleeht-
bekend voortgekomen. Men gebruikt
het van personen, maar ook van zaken
en spreekt bijvoorbeeld van de beruchte
windhandel. Maar berucht heeft niet
altijd een ongunstige betekenis. Dat
blijkt uit woorden als ruchtbaar en
roemruchtig. En in een oud geschied
kundig werk wordt Stavoren genoemd:
ene stad berucht door sterkte en leger-
transen. Dan is berucht dus vrijwel het
zelfde als beroemd.
De streekplancommissie, die het streek
plan Zuid-Kennemerland samenstelde,
heeft ook aandacht besteed aan het vraag
stuk van het vestigen van bedrijven en be
roepen, die aan ontspanningsgebieden zijn
gebonden. Zij is van mening, dat getracht
moet worden meer toegangswegen te ma
ken naar het strand tussen de Zeeweg en
het zuidelijk deel van Zandvoort en dat er
gestreefd moet worden naar beperking van
het industrieterrein te Zandvoort, dat in
het plan geen afzonderlijke bestemming
heeft, maar begrepen is in de bestemming
van dorpsbebouwing. De uitwerking van
deze gedachte is echter aan de gemeente
lijke plannen overgelaten.
In Zuid-Kennemerland is voor dergelijke
bedrijven in het bijzonder het badplaatsen
wezen van belang. De badplaatsen van
deze streek met haar groot en sterk
groeiend inwonertal en met Amsterdam op
slechts 20 tot 30 km afstand (op de duur
bij totstandkoming van de westelijke uit
breidingen dier stad zelfs nog minder) heb
ben een belangrijke recreatieve functie te
vervullen ten aanzien van de inwoners van
de streek, van Amsterdam en omgeving en
van een nog groter gebied.
Getracht moet dus worden, aldus de toe
lichting op het streekplan, deze badplaat
sen in de. eerste plaats met het oog op de
vervulling van deze functie zo goed moge
lijk uit te rusten voor een druk ééndagsbe-
zoek. Daarnaast is het zaak tevens te zor
gen, dat Zandvoort zijn aantrekkelijkheid
voor meerdaagsbezoek, ook van vreemde
lingen, zoveel mogelijk behoudt of zelfs
vergroot, terwijl voor IJmuiden behalve
een betere accommodatie voor ééndagsbe-
zoek ook bevordering van meerdaagsbezoek
kan worden overwogen. Voor Bloemendaal
aan zee is alleen gedacht aan accommoda
tie voor ééndagsbezoek.
In de toekomst zal een strook van ten
minste 6 a 12 km strand druk bezocht wor
den bij ééndagsbezoek. Daar de kust van
IJmuiden tot enkele kilometers bezuiden
Zandvoort ongeveer zestien kilometer lang
is, zal hoe men het toekomstige
strandbezoek ook raamt en hoe men het
zich ook in verschillende dichtheden over
de kust verdeeld denkt die beschikbare
strandlengte voor de toekomstige bevolking
op drukke dagen juist genoeg groot zijn.
Van groot belang is dan ook het in het
wederopbouwplan van Zandvoort neerge-
ADVERTENTIE
Ik had hem na enig zoeken
gevonden aan de bar van een
bistro, waar hij zijn ontbijt
staande nuttigde. Hij beet
gretig in een verse croissant
en spoelde het smakelijke
brood weg met een afgrijse
lijk slechte kop koffie.
„Er moest wat aan gedaan
worden", verklaarde Pierre
met de beslistheid van een
man, die weet, dat het wel
zijn van de mensheid van
hem afhangt. „Er is een tijd
geweest, dat je geen krant
kon inkijken of je las over
een beroving van een taxi
chauffeur. Je werd gewoon
huiverig 's avonds een
vrachtje op te nemen. En de
heren waren niet zachtzinnig.
Als je niet dadelijk je porte
feuille omkeerde, sloegen ze
je domweg neer. Enfin, dat
weet u net zo goed als ik."
Het was me inderdaad niet
verborgen gebleven, want
ook ik las mijn kranten. En
.ik was razend nieuwsgierig
om te zien op welke in-
genieuse manier Pierre zijn
tegenmaatregelen had ge
nomen. Ik had er wel iets
van gehoord: in 1954 was
zijn inzending op de jaar
lijkse Parijse Tentoonstelling
van Uitvindingen de meest
besprokene geweest.
Ik wierp discreet een paar
honderdfrankstukken op het
zink. Pierre boog welwillend
en ging me voor door de zij
uitgang van het café. De
wonderwagen stond er zon
der enig vertoon aan het
trottoir. Zo op het eerste oog
was er niets bijzonders aan
te zien. De uitvinder raadde
mijn gedachten:
„Er is niets opvallends aan
natuurlijk niet. De mensen
houden er nu eenmaal niet
van in een raar toegetakelde
auto rond te rijden. Maar
kijk."
Hij opende het achterpor
tier en wees. Mijn oog viel
op iets, wat er als een luid
sprekertje uitzag, naast een
flink formaat schijnwerper.
Beide voorwerpen waren aan
de bovenkant van de afschei
ding tussen chauffeur en pas
sagiers aangebracht.
Pierre gleed op zijn zit
plaats. „Mocht ik ooit last
krijgen, dan hoef ik alleen
maar dit knopje op het
stuurwiel in te drukken." Hij
drukte. De grauwe ochtend
werd ogenblikkelijk verhel
derd door de krachtige licht
bundel van de schijnwerper,
die de achterbank volledig
in het zonnetje zette. Tege
lijkertijd produceerde de
luidspreker een dusdanig
oorverscheurend jankgeluid,
dat alle langslapers van het
hele quartier naar mijn stel
lige overtuiging in panische
angst uit hun bedden zou
den springen.
„Voila", zei Pierre. Er lag
een rustige zekerheid in de
wijze, waarop hij het woordje
met uitgespreide handen on
derstreepte.
„Zet nu maar af", verzocht
ik en ik keek met een gevoel
van onbehagen om me heen.
Er waren al heel wat deuren
geopend en ramen opgescho
ven. De bistro stroomde leeg
en enige jongetjes renden op
gewonden in onze richting.
Hij drukte nogmaals en
het normale rumoer van het
grotestadsverkeer leek wel
dadig stil.
„Mocht ik toch nog moei
lijkheden krijgen je kunt
nooit weten", betoogde de
uitvinder voor een aanzien
lijk groter gehoor, „dan heb
ik een kleinigheid in petto".
Hij grabbelde in het dash
boardkastje. Zijn hand kwam
eruit met het vreemdste wa
pen, dat ik ooit heb gezien.
Het was een wapen, dat leed
geen twijfel. Een ferme
knuppel, aan de ene kant
eindigend in een bol met
punten, aan de andere kant
voorzien van een gummi bal.
Een kruising tussen een klein
model goedendag en een flit
spuit.
„Ook eigen patent", zei
Pierre bescheiden. „Ik kan
er, als het moet, een flinke
mep mee uitdelen, dat wilt
u zeker wel op mijn woord
geloven. Maar bovendien
ziet u dit buisje?" Langs de
knuppel liep een dun pijpje,
dat aan de bal verbonden
was. „Als ik erop druk
pht! Witte peper!"'
Ik deinsde eerbiedig ach
teruit, omdat ik nagenoeg in
zijn schootsveld stond. Het
wolkje prikkelstof dreef op
de wind weg en hechtte zich
aan een lantaarnpaal.
„En intussen" hij begon
er hoe langer hoe meer schik
in te krijgen „intussen
brult de sirene en schijnt dat
licht. Nou, dat moet het al
gek lopen, als er niet een
stuk of wat agenten onder
weg zijn."
Pierre Vitry stapte uit en
ging de bistro binnen. Ik be
greep wat van mij verwacht
werd en bestelde twee glazen
rode wijn. Een minuut later
nog één; niet voor mij.
Nadenkend speelde Pierre
met zijn lege glas. Hij volgde
met het voetje het ingewik
keld patroon van de vlekken
op de toonbank en zei na
een tijdje, terwijl hij zijn
hoofd snel ophief:
„Toch ben ik nog niet hele
maal content. Ik ben al we
ken aan 't prutsen om ge
daan te krijgen, dat ik door
middel van een tweede
knopje een stalen gordijn
achter me kan laten zakken.
Maar dat is niet eenvoudig,
monsieur. Dat eist een heel
mechaniek."
Ik knikte begrijpend en
tastte in mijn zak om af te
rekenen. Pierre keek vrien
delijk toe en toen ik hem de
hand reikte, boog hij zich
even vertrouwelijk naar me
over.
„En als dat luik er is", zei
hij zacht, „dan heb ik nog
een wens: een derde knopje".
Na een korte effectpauze,
waarin hij me met samen
geknepen oogspleetjes aan
keek, voegde hij eraan toe:
„Voor een klein, handig ver
borgen fototoestelletje, mon
sieur. Dat moest de politie
me dan maar eens cadeau
doen." J. K.
legde streven om de boulevard meer in te
richten voor de verschaffing van recreatie
en aldus de „strand"- breedte te vergroten.
Verbetering van de verbindingswegen en
paden, zowel verkeerstechnisch als land
schappelijk en vermeerdering van hun aan
tal zijn daarvoor van primair belang.
Met een en ander is in het streekplan
rekening gehouden. Gestreefd is naar on
derscheid tussen meer en minder drukke
delen van het strand door geëigende be
stemmingen Van het aangrenzende duin
gebied.
Naar het drukste deel van het strand tus
sen het eindpunt van de Zeeweg en het
zuidelijke einde van Zandvoort is het aan
tal toegangswegen en paden groter gedacht,
terwijl er in de gemeentelijke plannen nog
meer mogelijk zijn. Langs de zuidrand van
IJmuiden zijn een verkeersweg, een fiets
pad en een spoorlijn naar het brede strand
bezuiden de pieren ontworpen. Tussen dit
punt en de Zeeweg, alsook bezuiden Zand
voort door duinen der Amsterdamse wa
terleiding, zijn echter slechts enkele paden
naar de zee gedacht, zodat daar, behalve
wellicht op een enkele warme zomerse zon
dag, nog een zekere mate van stilte en rust
zal kunnen blijven heersen.
Wat de voorzieningen van het vreemde
lingenverkeer betreft, wordt in de toelich
ting opgemerkt, dat dit aan de gemeen
schappelijke plannen kan worden overge
laten.
Op één belangrijk middel om een bad
plaats aantrekkelijk te maken of te houden
wijst het streekplan ook en wel wat betreft
de bereikbaarheid van zee, strand en dui
nen, zonder hinder van industrieën en in-
dustrieverkeer. Voor IJmuiden met zijn
belangrijke bedrijfsfunctie is een duide
lijke scheiding tussen de industriewegen en
recreatiewegen met gebruikmaking van de
geaccidenteerdheid van het duinterrein van
groot belang.
De kantonrechter te Heerlen, mr. F. van
der Kroon, heeft uitspraak gedaan in de
zaak tegen de voorzitter van de nationale
vereniging „Charitas", M. G. Hendrik te
Heerlen. Deze had een voetbalpool geor
ganiseerd waarvan de opbrengst ten goede
kwam aan sociale, culturele en charitatieve
verenigingen. Hij werd veroordeeld tot f 25
boete subsidiair 5 dagen hechtenis. De eis
was f 75 subsidair 25 dagen. De rechter er
kende in zijn vonnis, dat verdachte uit ide
alisme heeft gehandeld. Ten einde de be
slotenheid van de vereniging te waarbor
gen, was in de statuten bepaald dat het
lidmaatschap der vereniging beperkt was
en ballotage van leden noodzakelijk. Niet
iedereen zou dus aan de voetbalpool kun
nen meedoen.
In de praktijk was het echter anders ge
lopen. Agenten stelden in strijd met de hun
gegeven instructies iedereen de formulie
ren ter hand en ook waren winkeliers bij
de verspreiding ingeschakeld. Van een be
slotenheid van de vereniging en ballotage
van de leden was geen sprake. De kanton
rechter liet de vraag onbeantwoord of een
veroordeling ook mogelijk was geweest,
indien de „Charitas"-pool zich wél aan de
statuten en reglementen had gehouden.
In een persconferentie heeft de heer M.
G. Hendrik medegedeeld, de uitgifte van de
pool voort te zetten, maar zich strikt aan
statuten en bepalingen te houden. In ver
band daarmede zal een commissie van be
heer worden gevormd, die zal beslissen aan
welke charitatieve, sociale of culturele ver
enigingen geld zal worden afgedragen. Al
les zal worden gedaan om de beslotenheid
van de vereniging te waarborgen, zo werd
verklaard. Tevens is de heer Hendrik voor
nemens, zich in verbinding met de KNVB
te stellen.
Negen Joegoslavische boksers staan in
Belgrado terecht wegens het smokkelen
van radiotoestellen, aanstekers, schrijfma
chines, rekenmachines etc., die zij van
wedstrijden in West-Duitsland meebrach
ten en in Joegoslavië op de zwarte markt
verkochten. Een hunner verdiende daar
mee zoveel dat hij een villa liet bouwen.
In het jaar 1903 hebben de beide Ka
mers besloten een onderzeesche boot te
laten bouwen door de maatschappij „De
Schelde" te Vlissingen. Men heeft er
sindsdien weinig over vernomen, doch
thans heeft de minister van Marine op de
begrooting voor 1906 een aanvullend cre-
diet gevraagd van f437.000. Daarvan is
f430.000 noodig voor den afbouw van het
onderzeesche vaartuig. De overige f7000
meent de minister noodig te hebben voor
de opleiding van de bemanning, welke uit
acht vrijwilligers zal bestaan. Zij krijgen
een toelage van f200 per jaar en boven*
dien f 1 voor elk uur, dat zij in de boot
onder water zullen doorbrengen.
*n Product van
E. Griffiths Hughes Ltd., Manchester.
Bob Buys
Op Schiphol kon men maandag kennis
maken met de nieuwe Convair Metro-
politain van Swiss-Air. Het toestel is
uitgerust met de modernste radar-
apparatuur. Het heeft in verband daar
mee een plastic neus. Er heerste bij
aankomst van de Convair een gezellige
drukte op de luchthaven, waarvan de
foto ook een indruk geeft.
J
ZWITSALINE gelee
Laten ze het nou maar eens proberen', zei Pierre Vi
try voldaan. Zijn intelligente ogen schitterden achter zijn
donkergerande bril, terwijl hij met een breed gebaar op
zijn taxi wees. Een beroemde taxi. Heel Parijs en een
groot deel van Frankrijk weet sinds enkele jaren, dat
monsieur Vitry, taxi-chauffeur en uitvinder, een afdoend
antwoord heeft gegeven aan de duistere elementen, die
een bedreiging vormen voor zijn beroep.
