Van dag tot dag
do, re, mi a la Rossini
Golden Fiction
„Rechter Rochjani veroordeelde
Schmidt tegen beter weten in"
TOERISME.
LANGE
STERKE
NAGELS
MüNótfe
Vijftig jaar geleden
c
Wel loslopende Nederlanders
in benden in Indonesië"
GUNSTIG WEER EEN
ENORME STIMULANS
"Hoe is het ontstaand
Zeventien oktober
Raadgevende Vergadering
van de Raad van Europa
MEVROUW BOUMAN BESCHULDIGT
„Aannemers moeten wel
knoeien" zegt advocaat
3
v.
Examens
Egyptische verenigingen
onder regeringstoezicht
Aannemer beboet wegens
uitbetalen van „zwarte"
lonen
De vogeltrek
Dit woord:
UITVETEREN
Uit Haarlems Dagblad
van 16 oktober 1906
DINSDAG 16 OKTOBER 1956
De dag van morgen, 17 oktober, neemt
jjjn plaats in de jaarlijkse rij der gedenk
dagen als de „Dag voor Veilig Verkeer."
Wat voor andere ge- of herdenkingsdata
geldt, moet voor deze veiligverkeersdag
n0g des te hartgrondiger worden geaccen
tueerd: dat het niet de bedoeling is, enkel
op d e z e dag het onderwerp wat diepzin
niger te overdenken en overmorgen met een
zucht van verlichting weer „als vanouds"
te gaan doen. Het Verbond, voor Veilig
Verkeer ziet deze zeventiende oktober als
het begin van een najaarsactie, maar bo
vendien als een mogelijke keer ten goede
voor altijd. Daarbij is een flinke dosis op
timisme onontbeerlijk voor de organisato
ren, doch tevens een grote mate van mede
werking van alle weggebruikers. Het Ver
bond presenteert zijn actie onder de leuze:
Maak van elke dag een veiligverkeers
dag!" Het is aan te nemen dat iedereen, die
zelf dagelijks van de weg gebruik moet
maken of zijn dierbaren dagelijks de straat
op ziet gaan, zich deze leuze met grote in
stemming eigen zal willen maken.
Daarmee zijn we er uiteraard nog niet.
Het vraagstuk der verkeersonveiligheid
heeft verschillende facetten. Zelfs wanneer
alle weggebruikers van goeden wille en
grote beschaving waren, zouden ongeluk
ken niet uitblijven. Een eenzijdige actie tot
iVerkeersopvoeding" kan weinig succes heb
ben, wanneer niet tegelijkertijd1 de voor
waarden worden geschapen die een veilig
verkeer mogelijk maken: een betere ver-
keerswetgeving, doelmatiger wegenaanleg,
verstandiger stadsbouw en veiliger ver
keersmiddelen. Opvoeding en betere om
standigheden samen kunnen slechts berei
ken, dat tenslotte een verkeerssituatie ont
staat, waarin zo weinig mogelijk aan toe
val en zorgeloosheid wordt overgelaten en
waarin ook degenen, die niét op te voeden
zijn, hun vrijheid ot misdragingen verlie
zen.
Wij hebben de laatste tijd talrijke inge
zonden stukken ontvangen over het ver
keersgevaar. Dat is een bewijs van het feit,
dat deze kwestie velen zeer hoog zit. Daar
mee mag de overheid die nog steeds de
indruk geeft, niet geheel en al doordrongen
te zijn van de urgentie en de noodzaak tot
kordaat ingrijpen zeker rekening gaan
houden. Een kleine bloemlezing uit deze
brieven doet blijken, dat het gezonde ver
stand in deze aangelegenheid hoe langer
hoe meer een probleem van de eerste rang
gaat zien.
„Stel, dat in ons land eens iedere dag tien
of twaalf slachtoffers zouden vallen van
een epidemische ziekte", schrijft een onzer
lezers. „Wij zouden al het mogelijke doen
ter beveiliging de overheid zou maat
regelen nemen, wij zouden onze laatste
cent willen geven aan de bestrijding
Doch de verkeersonveiligheid wordt apa-
tisch ondergaan, bedoelt deze briefschrij
ver en hij heeft gelijk. Een andere lezer
vertelt zijn ervaringen uit 46 jaar auto
rijden. Hij klaagt over de laksheid der
justitie, die woeste weggebruikers niet ver
volgt. Gelukkig is er in dat opzicht de laat
ste tijd enige kentering. Anderen dringen
aan op wederinvoering van de maximum
snelheid en ook dat detail van de verkeers
situatie verdient de grootste aandacht.
Doch in het algemeen kan worden gezegd,
dat er aan de verkeerswetgeving in ons
land heel wat mankeert en aan de menta
liteit der weggebruikers eveneens. Wanneer
deze twee kwalen eens kordaat en drastisch
zouden kunnen worden aangepakt, zou er
althans een begin zijn gemaakt met een
proces van ordening, dat nog vele jaren
zal vergen om tot een enigszins aanvaard
bare situatie te kunnen leiden.
Zoals zij nu is, kan zij slechts wanorde
heten.
Amsterdam. Gem. Universiteit. Geslaagd
voor het doctoraal examen rechten de heren
Ph. J. van Vliet en J. J. Bommer, Am
sterdam.
De najaarszitting van het parlementaire
orgaan van de Raad van Europa, de Raad
gevende Vergadering, is gisteren begonnen.
Volksvertegenwoordigers uit zestien lan
den zullen gelegenheid hebben in deze zit
ting allerlei vraagstukken te bespreken.
Daarbij ook de positie van Europa in de
wereldpolitiek. Een belangrijk onderdeel
daarvan is de kwestie-Suez, waar de poli
tieke commissie, ter voorbereiding van het
openbare debat der Raadgevende Vergade
ring, zich gisteren mee heeft beziggehou
den. Vandaag zou deze commissie haar be
sprekingen voortzetten.
Het is merkwaardig gelopen met de
kwestie-Suez en de Raadgevende Vergade
ring. Begin vorige maand had het college
van voorzitters en ondervoorzitters vast
gesteld, dat het wenselijk was de Raad
gevende Vergadering op korte termijn ter
bespreking van de kwestie-Suez in buiten
gewone zitting bijeen te roepen. Dit werd
kenbaar gemaakt aan het ministerscomité,
dat evenwel zijn vereiste medewerking niet
verleende. Thans zal Suez in de gewone
zitting aan de orde komen als een der pun
ten in een algemeen politiek debat.
De voorzitter van de Raadgevende Ver
gadering de Belg Dehousse deed gisteren
in de eerste vergadering van de najaarszit
ting mededeling van de gang van zaken.
Over deze eerste vergadering, die maar
kort duurde, valt nog de mededeling te
vermelden van de voorzitter, dat de Poolse
ministerpresident in negatieve zin had ge
antwoord op het telegrafisch verzoek van
Dehousse om een delegatie van de Raad
gevende Vergadering toe te laten bij de
behandeling van het proces van Poznan.
Slechts uit de politieke commissie is naar
buiten gekomen, dat deze aan mej. Klompé
een hartelijke gelukwens heeft gezonden
ter gelegenheid van haar benoeming tot
minister. Mej. Klompé was een van de
actiefste leden van de politieke commissie
en trad verscheidene malen als rapporteur
op.
CAIRO (AFP). Alle verenigingen in
Egypte worden ontbonden op grond van een
wet, die ter tekening aan president Nasser
is voorgelegd. Het doel van deze maatregel
is volgens de Egyptische pers „het sociale
werk dat door de verenigingen wordt ver
richt te verbeteren en alles te corrigeren wat
in de statuten der verenigingen eventueel in
strijd met de wet of de openbare orde is".
Ook de verenigingen op het gebied van wel
dadigheid en cultuur vallen onder dit be
sluit.
De besturen moeten wachten op toestem
ming van de overheid om de verenigingen
weer op te richten. De statuten moeten eerst
worden goedgekeurd. Voor het lidmaatschap
van buitenlandse verenigingen is een spe
ciale goedkeuring van de regering vereist.
In al de operazalen van de wereld klinkt zijn naam:
Rossini. Vurig, romantisch, in menig opzicht geniaal. De
Maestro had veel noten op zijn zang; toch ...ook De Barbier
is een variatie op het zo beperkte Do, Re, Mi.
Evenzo is de samensteller van Golden Fiction gebonden aan
één gegeven: 's werelds tabakken. Het beste daaruit wordt
gekozen, maar het zijn talent en vaardigheid die het resultaat
bepalen... Die Golden Fiction maken tot een sublieme
compositie. Tot een meesterlijke sigaret.
EEN GULDEN GENIETING VOOR 80 CENT
Dp vraa? ..wat nu?" hpantwnnr
„Rechter Rochjani heeft het vonnis tegen Schmidt tegen beter weten in
geveld. Hij kon niet anders. Hij is niet overtuigd van de schuld van Schmidt,
evenmin als de officier van justitie Suwono, evenmin als de procureur-generaal,
evenmin als tal van juridische autoriteiten en evenmin als tal van vooraanstaande
Indonesiërs, die in particuliere gesprekken onder vier ogen toegeven, dat zij
de processen als onzin beschouwen. Dit geldt niet voor Sunarjo, die als officier
van justitie zijn getuigen thuis repeteerde, wat zij op de zittingen moesten
zeggen". Dit oordeel heeft mevrouw Bouman maandagmiddag uitgesproken op
een persconferentie in Den Haag, die door een groot aantal binnenlandse en
buitenlandse journalisten werd bijgewoond.
Mevrouw Bouman heeft Schmidt zeven
tig keer in de gevangenis bezocht en lange
gesprekken met hem gehad. Zij en haar
echtgenoot waren de enigen, die gesprek
ken onder vier ogen met Schmidt mochten
hebben. De consulaire vertegenwoordigers
mochten Schmidt alleen bezoeken in aan
wezigheid van de politie of een officier van
justitie, waarbij uitsluitend mocht worden
gesproken over aangelegenheden die met
de zaak zelf niets uitstaande hadden.
Mevrouw Bouman zei van hoger beroep
niet veel fe verwachten, „tenzij er iets ge
beurt, dat de Indonesiërs doet beseffen,
dat zij op de verkeerde weg zijn. Rochjani
heeft dit vonnis tegen beter weten in ge
veld. „In Indonesië is het heel gewoon, dat
behandeling in hoger beroep van een een
voudige zaak een jaar of nog langer duurt.
Intussen kan de propaganda verder gaan,
zonder dat er iets tegenover wordt gesteld.
Niets wijst er op, dat er in Indonesië een
gunstiger koers in zicht is".
„Dikwijls is mij de vraag gesteld, of
Schmidt en Jungschlager nu werkelijk on
schuldig zijn. Ik antwoord hierop met een
volmondig ja. Dit is van mij geen stellige
overtuiging, maar een zeker weten", zei
mevrouw Bouman voorts..
De aantijgingen tegen wijlen Jungschla
ger en Schmidt noemde zij „onzinnig". Zij
betoogde, dat beiden niét worden beschul
digd van op eigen houtje wapens te heb
ben gesmokkeld „hetgeen ook beslist niet
waar kan zijn", maar dat hun tenlaste
wordt gelegd als agent van de Nederlandse
regering in samenwerking met de Ameri
kaanse en Engelse ambassade in Indonesië
onrust hebben trachten te stichten. Bij
het weinig nadenkende publiek vinden
deze beweringen wel geloof en dit wordt
- met op de achtergrond het sentiment
tegen het Westen - op velerlei manieren
aangewakkerd. Mevrouw Bouman noemde
hierbij de talrijke resoluties, die door or
ganisaties, vooral van jongeren, in Indo
nesië worden aangenomen.
Mevrouw Bouman verklaarde voorts, dat
er bij het bendewezen in Indonesië wel
„loslopende Nederlanders" zijn, die daar
op de een of andere wijze verzeild zijn ge
raakt. „Van Kleef bestaat of heeft bestaan.
Maar het is iets heel anders, of er een
Nederlander bij een bende is of dat er
door Nederlanders met een bepaald doel
opgerichte benden bestaan", zei zij.
Wat de straf van Schmidt aangaat, wees
mevrouw Bouman op de aanhoudende
campagne vooral in de communistische
pers. Zo plaatste de „Harian Rakjat" op
elke dag, waarop een zitting in de zaak-
Schmidt werd gehouden, een aankondiging
„Vandaag Schmidt" op de voorpagina. „Je
kon er op rekenen, dat er dan weer grotere
menigten te hoop zouden lopen. Ook werd
in de pers steeds gesproken van de „beul
Schmidt".
„Verantwoordelijke autoriteiten dorsten
zich hiertegen niet te verzetten", zeide me
vrouw Bouman. „Bovendien is populari
teit in Indonesië een kostbaar en begeerd
goed, dat dikwijls de andere grondslagen
voor verantwoordelijke functies moet ver
vangen". Als voorbeeld noemde zij de wijze
van optreden van de officier van justitie
Suwondo bij de incidenten, waarvan zij
zelf het doel was. Toen bij het terugdringen
van het publiek een van de politieman
nen overigens niet opzettelijk een van de
demonstranten met zijn geweer verwondde
en er grote opwinding ontstond, sprak Su
wondo de menigte toe, niet om de mensen
tot bedaren te brengen, maar om aan te
kondigen, dat de betreffende politieman
streng zou worden gestraft. Toen organi
saties vertegenwoordigers afvaardigden om
aan de president van het hooggerechtshof
en de procureur-generaal resoluties te
overhandigen, waarin de doodstraf tegen
Schmidt werd geëist, werd de betogers niet
verteld, hoe het hoort te gaan in een rechts
staat. „Als de reactie bij de hoogste juridi
sche autoriteiten zo is, kan men naar de
rest wel raden".
Ook voor de geëiste doodstraf tegen
Jungschlager bestond juridisch geen enkele
grondslag, aldus mevrouw Bouman, maar
niemand, inclusief de juristen, dorst daar
tegen zijn stem te verheffen.
„Er is wel eens critiek uitgeoefend op de
slappe Nederlandse houding", aldus ging
mevrouw Bouman verder; „maar als men
voorzichtig aan deed - zo meenden sommi
ge kringen en de Indonesiërs het gezicht
niet zouden verliezen, zou de zaak wel op
zijn pootjes terecht komen. Ik heb deze the
orie nooit geloofd. Zij werd veroorzaakt
door een te geringe kennis van de zaak en
de achtergronden,. Van het begin af is er
een vooropgezet doel geweest: het anti-
Nederlandse gevoel te stimuleren en daar
mede de éénheid nieuw leven in te blazen.
De achtergrond was het heimwee naar de
tijd van revolutie, toen er grote eenheid en
opofferingsbereidheid bestond. Als een der
gelijke opzet van het begin af aan bestaat,
dan kan met zachtheid en vriendelijkheid
niets worden bereikt".
De vraag „wat nu?" beantwoordde me
vrouw Bouman met te verklaren, dat zij
van hoger beroep weinig verwacht. „Het
énige, dat nog kan baten is de Indonesiërs
het besef bijbrengen, dat men op de ver
keerde weg is. De Indonesiërs zijn gevoelig
voor een goede naam in de wereld. Als er
koppig wordt volgehouden, is er heel mis
schien nog wat aan te doen, hoewel ik
vrees, dat de zaak al te ver is gegaan. Al
leen in een internationale actie ligt een
kans. Er wordt wel eens gezegd, dat bij de
UNO weinig kans bestaat, maar een poging
mag niet worden nagelaten".
„Wil een aannemer zich tegenwoordig
kunnen handhaven, dan is hij wel gedwon
gen te knoeien. Een aannemer die géén
zwarte lonen uitbetaalt, kan tegenwoordig
niet meer werken". Dit verklaarde tijdens
de zitting van de Haagse politierechter een
advocaat, die als verdediger optrad van een
aannemer uit Alphen aan de Rijn. Deze
aannemer stond terecht wegens het ver
strekken van onjuiste opgaven voor de
loonbelasting. Hij was hiertoe gekomen
omdat hij een bedrag van 10.000 gulden,
dat hij aan zwarte lonen had uitbetaald,
uit de boeken had weggelaten.
De officier van Justitie eiste een boete
van 1000 gulden en een voorwaardelijke
gevangenisstraf van twee maanden, met
drie jaar proeftijd.
De verdediger, mr. J. A. la Gro, achtte
het niet uitgesloten dat de aannemer bin
nenkort weer voor de rechter zal komen
wegens het zijns inziens noodgedwongen
uitbetalen van zwarte lonen. Pleiter vroeg
daarom geen voorwaardelijke gevangenis
straf, maar alleen een geldboete op te leg
gen. De politierechter veroordeelde de aan
nemer hierna tot een boete van 1000 gul
den.
Voor de Haarlemse economische politie
rechter, mr. H. G. Rambonnet stond maan
dag een 49-jarige aannemer uit Beverwijk
terecht die ervan verdacht werd aan zijn
werknemers „zwarte" lonen te hebben uit
betaald. De verdachte gaf inderdaad toe aan
negen volwassen arbeiders en aan tien jon
geren te hoge lonen te hebben gegeven om
dat hij, aldus zijn eigen verklaring, anders
al zijn mensen moest afstaan aan de Hoog
ovens en de tunnelbouw waar men door
middel van allerlei toeslagen wél hogere
lonen mag uitkeren.
Bovendien bestond er voor de betrokken
arbeiders, die te werk gesteld waren bij
het leggen van rioleringen geen mogelijk
heid om volgens het tarievenstelsel te
werken.
De verdachte deelde echter op de zitting
mede, dat hij thans zelf een tarief had ont
worpen dat hij binnenkort aan de daartoe
bevoegde instanties wilde voorleggen.
De officier van Justitie, mr. J. Wiarda,
vroeg twee geldboetes, namelijk één van
duizend gulden en één van vijfhonderd
gulden, welke bedragen door de politierech
ter bij het vonnis werden gehalveerd.
Nadat gisteren de mist om half tien op
getrokken was begon de trek goed. On
danks het feit, dat de oost-zuidoosten wind
aanwakkerde, bleven de vogels tot in de
middag doorvliegen. Het waren niet alleen
spreeuwen en vinken, die onder invloed
van het hoge drukgebied vlogen, maar alle
vogels maakten van het gunstige weer ge
bruik. Er vlogen troepjes kieviten langs,
ook in het binnenland zag men ze over
trekken, en zelfs nog vrij veel late zwa
luwen. De trekrichting varieerde van zuid
zuidwest, dus evenwijdig met de kust, tot
oost-zuidoost. De vogels vlogen met de kop
in de wind en lagen daardoor vaak schuin
op de trekrichting. De troepen waren niet
groot: aantallen veldleeuweriken, spreeu
wen, enkele lijsters en vinken kwamen uit
zee en vlogen recht
't land oostwaarts
in. Van tien uur
tot half een pas
seerden gisteren
1200 spreeuwen,
zeventienhonderd
vinken, honderd
zestig veldleeuwe
riken, honderd
graspiepers, hon
derdvijftig ringmussen, vier huiszwaluwen,
veertig boerenzwaluwen, twintig lijsters,
tweehonderd kauwtjes, vijfentwintig bonte
kraaien en voor het eerst roeken (een
twaalftal), tien pimpelmezen en vier zwar
te mezen, vijf witte kwikstaarten, negen
houtduiven en vijftien holenduiven. Twee
torenvalken trokken zuidwaarts laag over
de zeereep. Gisteravond was er weer vrij
sterke koperwiekentrek langs de kust. Zij
vlogen op vrij grote hoogte. Zondag was
er op Terschelling weinig trek hoewel het
daar zeer helder was. Op het wad zag men
onder andere honderdvijfenzeventig grauwe
ganzen en honderd vijf tig smienten. Gis
termorgen evenwel was er trek van koper
wieken, spreeuwen, vinken en kepen en
enkele bonte spreeuwen. Een vermoeide
roodborst kwam op de Terschellinger boot
neergestreken. In noord-Friesland was zon
dag sterke spreeuwentrek, weinig leeuwe-
rikentrek. Men zag twintig bonte kraaien
en honderd goudplevieren en gisteren was
er veel trek van kieviten en goudplevieren.
Vanmorgen om zes uur, toen het nog hele
maal donker was, hoorde men reeds vogels
over komen. Aan zee hing nog wel nevel
maar in het binnenland was het helder met
zuidoosten wind, vandaar dat er zeer goede
trek was. Er passeerden zeer grote troepen
spreeuwen, soms wel van tweeduizend vo
gels, en vele trokken over zee westwaarts.
Enkele vinken staken ook de zee over. De
vinken vlogen in losse verspreide troepen.
Men telde achtduizend spreeuwen in nor
male richting en vierduizend spreeuwen
westwaarts over zee, vierentwintig vinken
over zee en vijfendertighonderd vinken in
normale richting, dertig veldleeuweriken,
negenendertig graspiepers, zes koperwie
ken, twee grote lijsters, elf bonte kraaien,
achttien roeken, vijfenzeventig kauwtjes,
twee witte kwikstaarten, twaalf mezen,
dertien pimpelmezen, vier koolmezen,
tweehonderdzeven ringmussen, vier sijsjes,
een grote bonte specht, twee boerenzwa
luwen, een roodstaart, vierenveertig kie
viten en tien wintertalingen streken ach
ter de branding op zee. In het binnenland
was wat trek van houtduiven en koper
wieken. In de Haarlemmerhout zag men
vanmorgen grote troepen houtduiven.
Firato gesloten. De internationale radio
tentoonstelling iFrato, die in het RAI-gebouw
te Amsterdam werd gehouden, is maandag
avond gesloten. Zij is door ruim 124.000 be
talende bezoekers bezocht, ruim 33.000 meer
dan vorig jaar.
Een veter is een koordje met nestels,
speciaal om schoenen dicht te rijgen.
Er is waarschijnlijk verwantschap met
voet. Vroeger had het woord een rui
mere betekenis. Men verstond er onder:
ketting, boei en in het bijzonder: voet
boei. Daarbij hoorde een werkwoord
veteren dat: boeien betekende. Het Duits
kent nog Fessel en fesseln. Nu waren
er woorden als: uitschelden en uitfoete-
ren en vooral onder invloed van het
laatste ging men nu aan het werkwoord
veteren het voorvoegsel: uit toevoegen
en het geheel gebruiken in gelijke zin
als de voorbeelden hadden. Op dezelfde
wijze is uitportretteren ontstaan naast
uitschilderen. j
Van het „Nederlands Centrum voor va
kantie en vakantierecreatie" heb ik een ge
stencild en interessant „documentatieblad"
ontvangen. Deze omslachtige en gewichtig-
doenerige namen en termen doen aan de
leesbaarheid van dit „documentatieblad"
(hè, hègelukkig niets af.
De laatste van de twaalf pagina's is ge
wijd aan de term „sociaal toerisme". Men
zit kennelijk met deze term in de maag en
de redactie constateert dat hij „aanleiding
geeft tot steeds meer onjuistheden en ver
warring". Zij vraagt of iemand soms een
betere term weet.
Nu, daar wil ik de redactie graag mee
helpen; ik stel voor „toerisme". Zonder
„sociaal" en zonder te proberen het ene van
het andere toerisme te onderscheiden.
Want als de hertog van Windsor met zijn
Wallis en 327 koffers op reis gaat, dan is
dat precies evenveel toerisme en net zo
sociaal als wanneer juffrouw Jansen met
haar karrebies in de trein stapt om een
weekje in een pension in de Achterhoek te
gaan verblijven en precies evenveel toeris
me als wanneer schrijver dezes met zijn
koffertje een beetje naar Parijs gaat.
Nu begrijp ik best dat men met de term
„sociaal toerisme" de nieuwe populaire en
lichtelijk massale vorm bedoelt, die steeds
meer wordt toegepast, een vorm die, in be
ginsel, moet worden toegejuicht door ieder
weldenkend mens die zijn broeder het zijne
en zijn zuster het hare toekent; maar ik
begrijp ook dat men in dit woord „sociaal"
'n strekking wil leggen, iets van meerder
waardigheid, van „dit IS het nou" en van
toerisme met een aureool.
Wij zoeken het ik geloof, steeds meer
in de gewichtige woorden om aan een
verschijnsel een bepaalde glans;.te geven,
om het een zekere noblesse te verlenen en
om het nog mooier te maken dan het van
zich zelf en van huis uit reeds is.
Want men moet goed begrijpen dat het
toerisme van de meneer en zijn mevrouw
die in derlui auto en met zijn beidjes een
beetje door Italië gaan toeren, precies even
sociaal is als het toerisme van de vereni
ging in de autobus. En dat de captain of in
dustry die in een peperduur hotel gaat
logeren om een beetje te wandelen en in de
zon te zitten, zijn toerisme even hard no
dig heeft als alle anderen het nodig hebben,
en dat het socialiter aan hem precies zo
goed besteed is als het alle anderen goed
doet.
Het „Nederlands Centrum voor vakantie
en vakantierecreatie" lijkt mij een uiterst
nuttig instituut. Het wil de vele tiendui
zenden die eindelijk en terecht ook aan bod
komen voor het toerisme, de weg wijzen
hoe zij daar het meeste nut en genoegen
van kunnen hebben. Een lofwaardig stre
ven en een prachtig werk.
Maar laten wij de dingen zo eenvoudig
zien als ze zijn, geen discriminatie toepas
sen en begrijpen dat de rijkaard in z'n slee
net zo goed een mens is als de niet-rijkaard
in de bus.
Alle toerisme is „sociaal".
Elias
De Lutine, het bekende goudschip,
houdt weer veler gemoed bezig, hetgeen
niet te verwonderen is, indien men de
vele millioenen in aanmerking neemt,
die sedert 9 October 1799, toen de Lutine
in het Vliegat verging, op den bodem
van de zee rusten.
Er is tot dusverre nog maar een zeer
klein gedeelte van de goud- en zilver-
schatten uit het wrak gehaald, waarvan
in 1800 de waarde werd geschat op twin
tig millioen guldens. Van 1800 tot 1801
werden geborgen 58 goudstaven van 0V2
kilogram, 35 zilverstaven van ruim 25
kilogram, 444 gouden en 42.029 zilveren
munten. Van 1857 tot 1861 werden ge
borgen 41 goudstaven, 64 zilverstaven en
15.044 zilveren munten. Hierna werden
alleen nog gouden en zilveren munten
opgehaald.
De eenige wijze van werken, die resul
taat kan opleveren, is, met de waterslang
van een daartoe ingerichte stoomboot een
gat in den zandbodem t<- spuiten en dit te
onderhouden. Een duiker kan dan in dit
gat afdalen en onderzoekingen instellen.
Met dit systeem zijn in 1870 bij Terschel
ling, in 1877 bij IJmuiden en in 1889 bij
Scheveningen proefnemingen gedaan, die
een schitterend resultaat opleverden Het
is onbegrijpelijk dat men destijds deze
proefnemingen niet boven de Lutine heeft
verricht, waartoe alle gelegenheid was,
daar er bij laag water slechts 12 voet wa
ter boven de zandlaag op het schip stond.
Een jaar heeft de Britse beeldhouwer
Sir Jacob Epstein gewerkt aan een
beeld van (wijlen) de Zuid-Afrikaanse
staatsman, veldmaarschalk Jan Smuts,
dat een plaats heeft gekregen op het
plein bij de parlementsgebouwen in
Londen. Sir Winston Churchill, een
goed vriend van Smuts, zal het beeld
volgende maand onthullen. De foto
laat zien hoe het beeld op zijn plaats
wordt gehesen. Op de achtergrond in
de steigers de „Big Ben" en een ge
deelte van de parlementsgebouwen.
(Van een speciale correspondent)
ADVERTENTIE
99
ADVERTENTIE
Schoonheidsspecialiste
Ann Seymour schrijft in
„Woman and Beauty":
„Nagels die breken en splij
ten hebben behoefte aan
een speciale olie, genaamd
NuNale, die onder de nagel
riem doordringt, snelle
groei bevordert en broos
heid voorkomt." Nu ook in
Nederland -/1.80 per flacon.
wiaakt broze nagels sterk
