li
ZE VEN DA GEN HAARLEM
Katholiek jeugdwerk: stevig
complex van organisaties
DIAMANT
EN GOUD
Haarlems Christelijk Mannenkoor
met een ernstig programma
JUBILERENDE VERENIGING
VAN HUISVROUWEN
W inkelen-onder-één-dak
Italiaans duo in de
Renaïssancezaal
Toewijding van kapelaans
verzacht leidersprobleem
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
Moederdag
Mozartherdenking
te Heemstede
VRIJDAG 9 NOVEMBER 1956
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
11
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Hulp aan Hongarije
KOOP EEN KRANT,
ZEGT DE JEUGD
Televisie-
pjjl specialisten
VERENIGDE
JEUGD
Boeke(n)rij
De uitvoering door Haarlems Christelijk
Mannenkoor, donderdagavond in de Con
certzaal, toonde een opmerkelijke reflex
van de indrukken, die de tragische ge
beurtenissen in Hongarije bij ons volk te
weeg brengen. Dit bleek al uit de gebeds
inleiding van voorzitter D. A. J. Spek en
het openbaarde zich verder door de wijzi
gingen die in het programma aangebracht
werden. Opgewekte nummers van Badings
en Strategier maakten plaats voor meer
ingetogen werkjes en ter herdenking van
de gevallenen werd het „Ecce quo modo
moritur" van Gallus gezongen. Met alles
wat daar nog bijkwam werd het concert
een treffende manifestatie, waarbij de bede
voor de Koningin „Domine, Saïvam fac
Reginam nostram" niet ontbrak. De avond
kreeg ook wijding door verdienstelijke uit
voeringen van kerkcomposities van Theo
van der Bijl en Hendrik Andriessen, als
mede van het toegevoegde „Sanctus" van
Schubert in het gezang „Blijf bij mij, Heer"
(door directeur Bernard Verboom voor
mannenkoor gezet).
Met medewerking van de organist Mein-
dert Boekei werd het mooie „Trösterin
Musik" voor mannenkoor en orgelbegelei
ding van Anton Bruckner met klimmend
succes ten gehore gebracht. Wel waren er,
vooral in het tweede deel, een paar minder
gelukkige intonaties van de bovenstem
men, maar die kwam men zonder hinder
lijke consequenties te boven, zodat het
stuk met stralende klank ten einde kon
worden gebracht. De prestaties van het
koor bereikten aan het slot van het pro
gramma een onbetwistbaar hoogtepunt met
een zeer gelukkige uitvoering van Diepen-
Onder auspiciën van het Italiaans Cul
tureel Instituut trad donderdag in de
Renaissancezaal van het Frans Halsmuseum
het duo Virgilio Brun en Teresa Polimeni,
viool en piano, voor de leden van de Volks
universiteit op. De beide musici zijn af
komstig uit Turijn, waar de violist leraar is
aan het conservatorium. En misschien ver
klaart dit dat men in hun spel niet de
eigenschappen herkende, die typisch geacht
worden voor de Italiaanse muzikaliteit:
een monumentale expansie, die gestuwd
wordt door een gloedrijk temperament.
Hun instelling getuigde eerder van een
zekere schroomvalligheid, een gevoelige
ingetogenheid die voorwaarde is om de
innerlijke resonans, die voor de noten ge
wekt wordt, hoorbaar te maken Toch ont
brak naar mijn mening de allure, die een
sonate van Franck nodig heeft om „over
het voetlicht te komen". Zeker was de
akoestik van de Renaissancezaal voor de
violist ongunstig. Maar ook wanneer men
dit vooropstelt, blijft het een feit dat zijn
toon, hoewel zeer zuiver en fraai van into
natie, klein was. Daarbij kwam dat de
pianiste, zelfs in de solo-tussenspelen
waarin „uitgepakt" kon worden, zelden
boyen mezzo-forte uitkwam, hoewel de
pianopartij in dit werk ten minste even be
langrijk is als die voor het strijkinstru
ment. Het gevolg was een wat matte decla
matie van Francks romantische muzikale
volzinnen, die daardoor veel van hun span
kracht en samenhang verloren.
Hetzelfde bezwaar gold voor de vertol
king van een sonate van Piretti uit 1918
1919. Juist bij een te gering élan in de
voordracht komen de zwakke kanten van
zo'n stuk, dat in zijn dik pathos verouderd
is tegenover het ruim dertig jaar oudere
werk van Franck, bloot te liggen. Naast de
snelle passages die dikwijls een persoonlijk
grillig karakter hebben, maakt de compo
nist tè overvloedig gebruik van een instru
mentale psalmodie, aan het Gregoriaans
ontleend. Dit vermoeit op den duur, te
meer daar het werk rapsodisch opgebouwd
is en niet veel verwerking toont.
In een sonate van Mozart (K.V. 454)
kwamen de eigenschappen van het duo het
best tot hun recht. Hier hoorde men een
muzikale twee-eenheid, waarbij de discrete
zangerigheid van de viool een heldere toets
kreeg door het spel van de pianiste. Het
vrij talrijke publiek dankte de beide musici
met een warm applaus.
Sas Bunge
ADVERTENTIE
goede kaarsen
HAARLEM. 8 november 1956
GEHUWD: 8 nov.. H. Jucker en A M.
■Vitkamp- F. J. de Vries en W. Chr. G.
Meijer: F N Bernoski en J. L. M. de Beer;
P. J. Barthel en G. E. de Vries.
BEVALLEN van een zoon: 7 nov., B. M.
N. Risseeuw—Blok: C. M. van der Veld—
Ste^gerda- E. H. Koster—van Veen; 8 nov.,
A. M. L. Bloem—van Roode; G. R. Demmink
Veldhuisen; H. Duivens—Spier.
BEVALLEN van een dochter: 8 nov., S.
van SteijnSteenken.
OVERLEDEN: 7 nov., G. Kollaart, 79 j„
Maerten van Heemskerkstraat: H. Wakka, 45
j., Berckheijdeslraat: J. J. ten Bosch, 82 j„
Hagestraat; M. Vertregt—Leering. 74 j.,
Muiderslotweg.
brocks „Veni Creator" met orgelbegelei
ding. Wij kregen dit stuk te horen in een
evenwichtige klare klank en het orgel
deed de rest om deze bezielde muziek een
waardige vertolking te geven.
Met de Kerksonate van Hendrik An
driessen, de Eerste Symfonie van Louis
Vierne en Choral III van César Franck
toonde Meindert Boekei als solist zijn
vaardigheid en zijn goede smaak.
Verder kreeg men nog te horen de so
praan Hanna Weyne die, aan de vleugel
begeleid door Bernard Verboom, een aria
van Carl Orff en liederen van Richard
Strauss zong en zich naderhand ontpopte
als een veelbelovende coloratuurzangeres,
toen zij de twee grote aria's van de Ko
ningin van de Nacht uit Mozarts „Tover
fluit" vertolkte. Wanneer haar ritmische
beheersing in evenwicht zal zijn met de
trefzekerheid van haar hoge register (die
werkelijk frappant is) kan Hanna Weyne
een gezochte coloratuursopraan worden
voor deze hachelijke partij. Wij zouden
haar willen raden veel voor de spiegel te
studeren en iedere zichtbare beweging van
het lichaam te corrigeren. Alleen de keel
moet het doen.
Zo ernstig als de avond begonnen was,
werd deze ook besloten met het gemeen
schappelijk zingen van de zesde strofe van
het „Wilhelmus". De woorden van dit ge
zongen gebed hadden daarbij de diepe
klank, die de bezinning op de tragische
werkelijkheid er aan gaf.
Jos. de Klerk
Beladen met zware pakken kranten zul
len zaterdag jongens en meisjes in Haar
lem en omgeving uitzwermen vanuit de
clubhuizen en hoofdkwartieren. Zjj zullen
postvatten op hoeken van straten en plei
nen en de voorbijgangers toeroepen: „Koop
een krant!"
Gidsen en VCJC-ers, Kajotters en pad
vinders, leden van de speeltuinverenigingen,
hervormde jongeren, kortom: jongeren van
diverse pluimage zullen zich verenigen tot
een grote bent van amateur-krantenbezor
gers en tegen de prijs van vijfentwintig
cent een krant aanbieden. Jongeren heb
ben deze krant volgeschreven, drukkers
hebben hun werk belangeloos verricht en
de kosten van het papier werden verkregen
door de opbrengst van de advertenties. In
grote oplage er zullen 300.000 exem
plaren worden verkocht zal deze jonge
renkrant worden verspreid en de opbrengst
komt geheel ten goede aan de vluchte
lingen uit Hongarije. In Haarlem, Bloemen-
daal en Heemstede zal men de jongeren
natuurlijk niet teleur willen stellen. Zij
verwachten hier minstens zestigduizend
kranten te kunnen afzetten, hetgeen een
bedrag van vijftienduizend gulden oplevert.
In totaal verwachten de jongeren met deze
„bliksem-actie" een bedrag van f 75.000.
voor de Hongaarse vluchtelingen bijeen te
krijgen.
De Haarlemse Jeugdgemeenschap en de
Raad voor de jeugd hebben deze actie in
gezamenlijk overleg georganiseerd. Van
middag zullen de kranten op hieronder te
ADVERTENTIE
HAARLEM - TEL. 11470
Hannie Schaltstraat 39
yUJ Vrijblijvend vergelijkbare
demonstraties met
■vice Philips - Nora - Erres
Loewe Opta - Graetz
vermelden adressen worden afgeleverd. De
jongeren verwachten hun totale voorraad
te kunnen verkopen en zullen reeds maan
dag tussen negen uur 's morgens en vijf
uur 's middags afrekenen op het secretari
aat van de Haarlemse Raad voor de Jeugd,
Kleine Houtweg 47.
Ten gerieve van de leden der jeugdorga
nisaties vermelden wij hieronder de adres
sen, waarop de kranten in grote aantallen
vanmiddag zullen worden afgeleverd:
Voor de gidsen worden de kranten be
zorgd op het adres Spaarne 98; hervormde
jeugdraad Haarlem: Oude Groenmarkt 9;
hervormde jeugdraad Heemstede: Heren
weg 11; hervormde jeugdraad Bloemendaal:
Vijverweg 33; herv. jeugdraad Haarlem-
Noord: Van Egmondstraat 2rd.; Neder
landse Padvindstersgilde: Delftlaan 19;
N.P.V.: Roskamstraat 43; Verkenners Ka
tholieke Jeugdbeweging: Generaal Cronjé-
straat 128; K.A.J.: Van der Meestraat 14;
Jongeren Gemeenschap: Ernst Casimirlaan
86; V.C.J.C.: St. v. d. Wielenstraat 19; Le
ger des Heils: Essenplein 24; M.J.R., Es
doornstraat 19 Speeltuinverbond: Schoter-
weg 83. Op deze adressen kunnen de jonge
ren dus de kranten afhalen.
Met twee bijeenkomsten in de Stads
schouwburg heeft de afdeling Haarlem en
omstreken van de Nederlandse Vereniging
van Huisvrouwen donderdag haar veertig
jarig bestaan gevierd. Des middags was
daarbij de erepresidente, mevrouw C. G.
E. M. Cremers-de Bruyn, des avonds de
beschermvrouwe, mevrouw mr. J. A. Prin-
sen-de Jong, aanwezig. De voorzitster,
mevrouw A. Hamaker-Willink, herinnerde
in haar openingsrede aan de motieven, die
in 1916 enige vooruitstrevende vrouwen
ertoe brachten zich aan te sluiten bij de
vier jaar tevoren in het leven geroepen
landelijke organisatie. Uit dit kleine groep
je is een bloeiende vereniging gegroeid,
die thans 1765 leden telt.
Vóór de stichting werd over het alge
meen een volstrekt stilzwijgen bewaard
rond het huishoudelijk beroep, aldus
spreekster, die in het kort uiteenzette wel
ke verandering mede door toedoen van
de vereniging tot stand zijn gekomen.
Maatregelen van de Duitse bezetter onder
braken de gestadige bloei. Maar, aldus
mevrouw Hamaker-Willink, men kon wel
de kas in beslag nemen en de archieven
verbranden, doch niet de idealen van een
groep bewuste vrouwen vernietigen. De
heroprichting na de bevrijding onder lei
ding van mevrouw J. L. Visser-Brutel de
la Rivière bewees, zo vervolgde zij, niet
alleen de levenvatbaarheid, doch ook le
venskracht en levenswil. En dan te beden
ken, dat naar veler mening het leven bij
veertig pas begint
DE KATHOLIEKE JEUGDRAAD in Haarlem vertegenwoordigt een indrukwekkend
samenstel van organisaties, die uiteraard ook niet geheel ontkomen aan de afnemende be
langstelling voor het jeugdwerk in de laatste jaren, maar toch alle zeer behoorlijk in stand
blijven. Het leidersprobleem wordt hierbij zonder enige twijfel verzacht door het feit, dat
iedere parochie van de rooms-katholieke kerk bij de staf van de geestelijkheid een kapelaan
wordt aangewezen voor het jeugdwerk en dat betekent in de meeste gevallen steun. En
die is ook wel nodig, als men in ogenschouw neemt dat het katholieke jeugdwerk (afgezien
van de sociale jeugdzorg en de sport) bijna 4500 jongelui van acht tot 22 a 23 jaar
omvat. Dat aantal is zeker niet ongunstig, vooral wanneer men daarbij overweegt, dat bij
een geboortejaar van 3000 kinderen in Haarlem een-derde deel daarvan katholiek is en
dat voor het jeugdwerk tussen de twaalf en zestien jaar liggen. Voor de oorlog, toen de
meisjes verenigd waren in de Graalbeweging, de jongens in de katholiek verkenners, de
„Jonge Wachters" en de „Kruisvaarders", was het jeugdwerk zeker nog niet zo veelomvat
tend als thans. Zowel het werk bij jongens als bij de meisjes valt uiteen in tal van af
delingen, afgesteld op verschillende interessen. Dat dit het mogelijk allemaal wat ingewik
kelder maakt, deerde mr. J. N. Meijsing, voorzitter van de Katholiek Jeugdraad allerminst:
„Ik heb een afkeer van uniformiteit in dit soort van dingen", zei hij.
Daarop ontrolde hij ons
het hele bonte patroon van
het katholieke jeugdwerk in
Haarlem. Het meest inten
sieve daarvan is wel de Ka
tholieke Sociale Jeugdzorg,
met haar vier clubhuizen in
Haarlem, waarin de Francis
canen zich zo verdienstelijk
maken. De foto hiernaast
toont een facet van dit werk
in het clubhuis De Wigwam
aan de Zoetestraat. De aan
dacht voor het individu staat
bij dit werk in het middel
punt, vandaar de noodzake
lijkheid van één leider op da
acht kinderen. Niet alleen
daardoor is de intensiteit zo
groot, maar ook door het
werk op de achtergrond
'huisbezoek aan de gezinnen,
waaruit de kinderen komen
en nauwere aansluiting bij
het milieu).
VOOR DE jongelui van acht
tot achttien jaar zijn er de
katholieke verkenners, de ka
tholieke ..Gildejongens", die
actief zijn in verscheidene
clubs, en voor de meisjes de
Gidsen. Boven de achttien ge
komen, ontmoeten zij elkaar
weer in de katholieke jonge
renbeweging en de meisjes
kunnen zich verdienstelijk ma
ken voor de Katholieke Ver
eniging voor het Gezin, die
vooral door speeltuin- en
clubhuiswerk de jongste jeugd
tracht op te vangen. Verder
zijn er de jeugd-standorgani-
saties, zoals de Kajotters (de
jongerenafdeling van de Ka
tholieke Arbeidersbond) de
Katholieke Jongeren Midden-
standsgroep en een land- en
tuinbouwgroep in Haarlem.
Dan bestaat er nog een Katho
lieke Trekkersclub, wat de
aard van haar werk betreft
vergelijkbaar met de Neder
landse Jeugdherberg Centrale.
De enige tak die niet in dit
organisatorisch verband is op
genomen is het werk van de
jeugd-sportverenigingen, dat
overigens uiteraard van niet
mindere opvoedende waarde
wordt geacht. Het merkwaar
dige is dat deze verschillende
organisaties zich min of meer
op eikaars gebied gaan bewe
gen: er zijn voetbalclubs, die
gaan kamperen en hockey
clubs, die praatavonden hou
den en anderzijds ziet men een
groter deel van het program
ma van de organisaties, die
zich met ander vormingswerk
bezig houden, voor sport in
ruimen.
Een organisatie die men niet
helemaal meer onder de vrije
jeugdvorming kan rangschik
ken is de Marthaverendging,
die van oorsprong was be
stemd voor het opvangen van
meisjes van het platteland,
die in de huishouding in de
stad kwamen werken, maar
die nu voor werkende meisjes
in een algemener zin bestemd
is. Juist dit jaar geeft ook het
werk van de Mater Amabilis-
school en de Zonnebloem-
school weer een grote groei te
zien. Dit is een stuk vorming
voor het sociale en het gezins
leven, waaraan tal van meis
jes vrijwillig deelnemen.
Reeds tientallen jaren be
staat in Haarlem de Katholie
ke Pioniersbeweging, waarvan
het werk de laatste jaren sterk
is uitgebouwd. Het heeft een
instuifkarakter: jongelui kun
nen zich er vermaken, maar
hun aandacht wordt ook ge
vraagd voor gesprekken en
praatjes met een geestelijke
inslag.
Een belangrijk coördinatie
punt voor het gehele katholie
ke jeugdwerk is ,,'t Stoofke"
mv*irry*
OOCCOaXXXMOCOCOOCOOOCCOOOOOCCOOCOOOOOOl
geworden, een instuif aan de
Stoofsteeg, waar leidinggeven
de jongeren dikwijls bij elkaar
komen met de algemeen
districtsaalmoezenier voor het
jeugdwerk, rector D. de Wit.
Vrijwel iedere avond is daar
voor jongeren iets te doen en
het wil ons voorkomen dat
zulk een trefpunt voor een zo
wijdvertakte jongeren „samen
leving" zijn nut zal bewijzen.
De heer Meijsing gaf als zijn
Dezer dagen verdwijnt de
schutting, die bijna een jaar
het pand Grote Houtstraat 99
aan het oog heeft onttrokken.
Wat in vervlogen tijden een
notariskantoor, later een café
en in de afgelopen 35 jaar een
bekende firma in huishoude
lijke en technische artikelen
was, is thans door de n.v. Al-
bert Heijn gemetamorfoseerd
in de derde „super mart" van
een groot levensmiddelenbe-
drijf.
Dertig jaar nadat de eerste
zelfbedieningszaak in de Ver
enigde Staten werd geopend
begint dit systeem ook in Ne
derland vaste voet te krijgen.
Gebrek aan huishoudelijke
hulp heeft deze ontwikkeling
naar het „winkelen-onder-één
dak" gestimuleerd. Inzonder
heid de werkende vrouw trekt
daar profijt van. In Amerika
maken de „Super markets"
ruim zes percent uit.' van het'
aantal vestigingen, maar hun
aandeel in de geldomzet be-
draagt ruim 53 percent. De
„Superettes" te vergelijken
met de ook in Haarlem reeds
enkele jaren bekende zelfbe
dieningswinkels maken bij
na twintig percent uit van het
aantal vestigingen en verwer
ven bijna 29 percent van de
geldomzet. Haarlem staat nu
met zijn „super mart" in Ne
derland vooraan op dit gebied.
Dit bedrijf is, met zijn 564
vierkante meter verkoopruim
te en zijn bijna drie keer zo
omvangrijke bedrijfsopper-
vlakle, groter dan de gelijk
soortige zaken in Amsterdam
en Rotterdam. Het ontwerp is
afkomstig van het eigen
bouwbureau van het betrok
ken levensmiddelenbedrijf,
voor wat het interieur aangaat
in samenwerking met de bin
nenhuisarchitect H. F. Zwart
kruis. Alleen al in de gevel is
320 meter neonglasbuis en
vijfhonderd meter hoogspan
ningskabel verwerkt. Goud
kleurig geanodiseerd alumi
nium, holoplast, kristalgraniet
en natuursteentegels dragen
bij tot een effect van wel
stand, comfort en aantrekke
lijkheid, zoals dat blijkbaar
door het publiek wordt ge
waardeerd. En natuurlijk
glimt het interieur van de
tweehonderdvijftig vierkante
meter afwasbare plasticplaten,
de vijftig vierkante meter
marmer en spiegels en het
glaswerk, dat vooral in de af
deling vleesverkoop overvloe
dig is toegepast.
De ontwerpers hebben grote
aandacht besteed aan het in
tern transport. Via het voor
malige koetshuis aan het Klein
Heiligland worden de goederen
met een transportband van 85
meter naar de magazijnen op
de eerste en tweede verdieping
gebracht, waar liften en trans
portbanden zorgen voor de
bevoorrading van de winkel.
Voor de slagerij worden de
bouten vlees over een 58 meter
lange monorail naar de bou
tencellen getransporteerd. Daar
heerst een constante koel-
temperatuur.Verklikkers waar
schuwen wanneer de tempe
ratuur gaat rijzen of dalen.
Voorts zijn de cellen voorzien
van bacteriedodende lampen.
Ook de groenten, die elk mor
gen verpakt en wel in een ge-
isoleerde auto aankomen, wor
den in koelcellen opgeslagen.
Het is dus wel een perfect
bedrijf, dat woensdagmiddag
14 november wordt geopend.
Een soort voorbode van het
vol-automatische tijdperk,
waarin wij met heimwee zul
len terugdenken naar de
knusse éénmanswinkels van
voorheen. En waarin geen
luidsprekers voor een „ach
tergrond-muziekje" zorgden.
overtuiging te kennen, dat het
jeugdwerk niet langer uitslui
tend door vrijwilligers kan
worden geleid, maar dat een
kem van beroepskrachten
voor de sleutelposten onver
mijdelijk is geworden. Men
merkt al duidelijk de stimule
rende invloed, die een kape
laan, mits hij er enthousiast
voor is op het gehele jeugd
werk van een parochie kan
hebben. Als een beweging met
animo wordt geleid zullen ei-
in veel gevallen vanzelf wel
weer jongeren opduiken, die
de zaak aan het rollen houden,
wanneer de ouderen vertrek
ken.. Hierbij wordt als het
ware vanzelf een zekere selec
tie gemaakt, die men bij het
aanwerven van beroepskrach
ten altijd nog eerst zal moe
ten maken. „Maar de tijd is
aangebroken, waarin we het
echt niet meer zonder full
timers kunnen stellen", zei de
voorzitter van de Katholieke
Jeugdraad, „het jeugdwerk is
er namelijk nog altijd om het
gezin te steunen in zijn opvoe
dende taak. En die is zonder
twijfel wel tien keer zo moei
lijk als in 1935. Er wordt in
het leven zóveel meer geboden
dan toen, dat iedereen in zijn
leven veel meer voor de moei
lijkheid van een keuze staat,
op het gebied van onderwijs,
beroep en ontspanning".
Ook in het katholieke jeugd
werk stuit men, naar de heer
Meijsing zeide. voortdurend
op het gebrek aan jeugdhon
ken en terreinen. De kinderen
vooral hebben gebrek aan
leefruimte. „Men moet hierbij
niet automatisch aan dure
sportvdden denken. Wat een
Hieronder volgt de wekelijkse
lijst van boeken aangeschaft door
de Stadsbibliotheek.
Romans: Bruyn-Ouwehand, Lief
de en lot; Klooster. Zonder het ge
nadige einde; Lichtenberg, Het pa
radijs voor ogen; Nord. Geen ta
lent voor geluk Walravens, Roer
loos aan zee; Wilson De man in
het donkergrijze pak; Kesten. Jo
sef sucht die Freiheit.. Dickens,
Flowers on the grass; Llewellyn,
Mr. Hamish-Gleave: Cesbron, Vous
verrez le ciel ouvert; Patti, Gio-
vannino.
Populair wetenschappelijke boe
ken: Van Slooten, Inleiding tot het
denken van Heidegger; Alting van
Geusau, Inleiding tot het denken
van Freud: Buchman, Herbouw
van de wereld; Bonda, Volkskracht
door zelfwerkzaamheid en over
heidszorg; de Gaay Fortman en
Ormel. Samenwerking in de onder
neming; Ik kan kinderen groot
brengen: Hass, Tussen haaien en
koralen: Voetbal; van Oordt, Pop
pen en dieren van draad; van Bra-
band en Roskam. De hulpmotor
voor het rijwiel: Andreus Schil
derkunst gedichten 1: Defresne,
De naamlozen van 1942: van de
Woestijne. Laethemsche brieven
over de lente; Haftmann. Malerei
im 20, Jahrhundert. 2 dln.; Wes-
terlaken Leerboekje voor hen die
rijexamen doen; Van Dis, Janso-
nius en Naarding, Taalbegrip en
taalbeheersing; Zahn, Kleine Ge-
schichte der modernen Kunst;
Sterling, La nature morte de l'an-
tiquite nos jours: Idema en van
Duyn, Mikro-fotografie in theorie
en praktijk; Frese, Sonne und
Schnee, Winterfreuden in Foto und
Film; Honegger Ik ben componist;
Belinfante, Kies uw plaat; van der
Vet, De Zeeuwse havens; Pernoud,
glans der middeleeuwen: Nierhoff,
Het landgoed Wildhoef in Bloe
mendaal; De Haarlemse Heiliglan
den, proeve van topografische
poëzie.
heleboel kinderen nodig heb
ben is een veldje, waarop ze
eens lekker kunnen rausen.
zei hij.
Donderdag 15 november zal
het precies zestig jaar geleden
zijn, dat de heer Homme
Abma in 't huwelijk trad met
mejuffrouw Anke Laffra in
het raadhuis te Bolsward. De
heer Abma, die 85 jaar is, is
25 jaar als koffiebrander
werkzaam geweest. De heer
en mevrouw Abma hebben
nooit hun Friese bloed verloo
chend, maar dragen ook Haar
lem een warm hart toe. De
receptie zal worden gehouden
in gebouw „De Reisduif' aan
de Achterweg te Haarlem.
Vermoedelijk zal ook de bur
gemeester van zijn belang
stelling blijk geven.
De heer en mevrouw G. Dik-
keboom-Van Batenburg zullen
op 14 november de dag her
denken, waarop zij vijftig jaar
geleden in het huwelijk tra
den. De beide echtelieden heb
ben het altijd goed met elkaar
kunnen vinden en hopen over
tien jaar het diamanten huwe
lijk te vieren. In vroeger jaren
heeft de heer Dikkeboom als
schilder bij de Nederlandse
Spoorwegen gewerkt. Hij is
nu 75 jaar en zijn hobby is
schilderen.
De presidente deed tenslotte mededeling
van het feit, dat de penningmeesteres, me
vrouw C. M. Vermeulen-van Egmond, een
door de afdeling bijeengebracht bedrag van
vijfhonderd gulden in het fonds tot hulp
aan Hongaren heeft gestort. Eenzelfde be
drag mocht zij vervolgens van drie dames
van de bridgeclubs in ontvangst nemen
(begeleid door een driestemmige, berijmde
gelukwens) ten behoeve van het rusthuis
Unicum.
ff
ff
Het Nieuw Nederlands Toneelgezelschap
heeft voor de verzamelde huisvrouwen
twee voorstellingen gegeven van het blij
spel „Moederdag" van André Birabeau
onder regie en in de vertaling van Ferd.
Sterneberg, die dus voor deze (gezien het
gegeven) eigenaardige titel verantwoorde
lijk is. Trouwens daarvoor niet alleen,
want wat er ook aan esprit in de oorspron
kelijke komedie gestoken mag hebben, in
deze nogal benepen en teveel aandacht
voor het sentimentele vragende vertoning
bleef er weinig van over. Toch heb ik de
indruk, dat de in de zaal verzamelde dames
zich bij deze pikante praat ondanks de
verschuiving van humoristische veronder
stelling naar bijna realistische binnenhuis
kunst behoorlijk hebben geamuseerd.
Birabeau, wiens blijspelen lang niet alle
maal in ons land zijn opgevoerd, omdat
ze inderdaad door de overplanting naar een
ander klimaat juist het essentiële of liever
de essence verliezen, heeft ook hier voor
een wel dwaze, maar helemaal niet on
zinnige situatie gezorgd. De nauwelijks
meerderjarige Gilbert, die zich in een
vlaag van algemene malaise na een dief
stal terwille van een ongelukkige liefde
met een revolver van kant heeft willen
maken, krijgt in het ziekenhuis achtereen
volgens bezoek van de drie gescheiden
echtgenoten van zijn vader, die ieder in
een belangrijke periode van zijn leven de
plaats hebben ingenomen van zijn moeder,
die kort na zijn geboorte overleed. Daar
komen dan allerlei grappige verwikkelin
gen uit voort, waarbij de gevoelige accen
ten niet ontbreken.
Vooral doordat het vrouwelijke deel van
de bezetting niet zo sterk was, viel het
allemaal net iets minder leuk en aandoen
lijk uit dan het had kunnen zijn. Marie
Hamel was de temerige tweede moeder,
Bé Schenk de strenge gouvernante als
derde en Marion Gobau de kameraadschap
pelijke vierde, stuk voor stuk aan de richt
lijnen van de tekst beantwoordende type
ringen, maar met teveel drang naar imita
tie van een mogelijke werkelijkheid in
plaats van bedachte figuren om variaties
op een thema uit te werken. Met genoegen
zag men Aaf Bouber als een dienstbode,
een rustig baken van huisvlijt temidden
van de amoureuze golven.
Ton Kuyl wist zich voortreffelijk te
plooien naar alle stemmingswisselingen,
die van hem als Gilbert werden verwacht.
Maar de ware blijspeltoon was er plotse
ling, toen na de pauze Louis Borel zich als
de vader in de handeling kwam mengen.
Dit joyeuze spel met de ernst van het le
ven deed weldadig aan. In een aantrekke
lijk decor bewoog zich voorts de mij on
bekende Ger Smit op een innemende
manier. Sterneberg zelf was een malle
maniak, zo oer-hollands als het maar kan,
doch niettemin wel vermakelijk... Eigen
lijk had men, geloof ik, beter ook de na
men in het Nederlands kunnen vertalen
om op die manier een eenheid in de geest
te vinden.
David Koning
Het Mozartjaar loopt ten einde. Talrijk
zijn de herdenkingsconcerten en de rede
voeringen geweest, waarbij men zich in
dankbaarheid concentreerde op het genie,
dat slechts weinige jaren zijn stralen uit
zond in een wereld van geestelijke, reli
gieuze en maatschappelijke verwarring.
Mozarts aardse leven werd spoedig afge
sneden. Zijn geest bleef echter lichten uit
een omvangrijke schat van meesterwerken.
Er is dit jaar veel gesproken over Mozart,
van alle kanten is zijn meesterschap be
schouwd en werden zijn composities ont
leed en toegelicht. Maar zeker zijn er wei
nig herdenkingen te noemen, waarop de
kunstenaar en de mens Mozart besproken
zijn als op de herdenkingsavond, die don
derdag in de Kapel Nieuw Vredenhof te
Heemstede gehouden werd. Ds. F. R. A.
Henkels hield een lezing over „Mozart,
muzikant voor vrije mensen". Daarin
vroeg de predikant aandacht voor het re
ligieuze aspect van Mozarts leven.
Mozart werd geboren in een tijd, waarin
de Europese mens, die zich zo rustig voel
de, opgeschrikt was door een grote aard
bevingsramp, waarbij Lissabon verwoest
werd (1755) en waarbij zestigduizend
mensen het leven verloren. En in Mozarts
sterfjaar (1791) woedde de Franse revo
lutie. Van Mozarts leven weten wij be
trekkelijk weinig. Maar zijn muziek staat
daar als een levensmonument en uit die
muziek rijst Mozart voor ons op als de
schoonheidsbrenger ter ere van God, die
als een vrij mens het goede van de schep
ping dankbaar aanvaardde, maar wist dat
daarbij wel de duisterheid behoort doch
niet „de buitenste duisterheid". Waar Mo
zarts muziek weerklinkt wordt de Euro
pese mens zich weer bewust van zijn gees
telijke oorsprong. In onze tijd van ontaar
ding der Europese ziel, komt Mozart op
nieuw tot ons met zijn bevrijdende muziek
en leert ons weer, met de kerkvader
Augustinus, de jubel ter ere Gods. De toe
spraak van ds. Henkels werd voorafgegaan,
onderbroken en gevolgd door uitvoeringen
van geestelijke werken van Mozart door
het Kapelkoor, door de heer H. Jens geleid.
Het zong het „Ave verum" met Nederland
se tekst het „Kyrie" uit de Missa brevis
in G, het Benedictus uit het Requiem en
Agnus Dei en het beroemde „Laudate Do
minium", van welk laatste werk de sopraan
solo voortreffelijk door Nelly Groenevelt
werd gezongen. Deze zangeres vormde met
de alt Elly Jens, de tenor Philip Hoede-
maecker en de bas Hans van der Leeuw
het kwartet, dat zo lofwaardig zijn mede
werking verleende en dat ook zelfstandig
met het „Recordare" uit het Requiem op
trad. Voor de zang van het koor kon men
eveneens inzonderheid bij de vertolking
van het „Laudate" respect krijgen. Ver
meld dient daarbij te worden, dat me
vrouw I. André de la Porte met fraaie
klank de vioolsolo in dit werk speelde. De
orgelpartijen werden met zorg en muzikaal
uitgevoerd door Frans Boutellier.
Ds. Adr. Oskamp sprak een kort ope
ningswoord en besloot de avond met het
„Onze Vader".
P. Zwaanswijk
