Bouw van satellietdorpen in
noord-Kennemerland bepleit
Landgoed Capocotta en strand
Vijftig jaar geleden
Sukarno heeft groot gelijk: de
revolutie is nog niet voltooid
Ook Amerika dringt aan op
Israëlisch vertrek uit Sinaï
Van dag tot dag
Speidel
Wrange humor in Djakarta
Vrees voor een vacuum houdt het
gehavende kabinet op de been
UNO-troepen dicht bij
Gazastrook gelegerd
<:Praatótüsl
Uitbreiding van oude woonkernen gaat
ten koste van het platteland
3
Japanners in actie tegen
Britse kernexplosies
Traditie gebroken
Britse kroonprins naar
gewone school
Adres van Nederlanders in
Indonesië aan Den Haag
Gesprek over N. Guinea
met Indonesië hervatten'
Londen eist vrijlating der
vier Britse studenten
Selwyn Lloyd ontkent
spionage-opdracht
Vijftig dagen in Hongarije
€)p de
Twee burgemeesters contra Planologische Dienst
Aardverschuiving sneed
Kasjmir van India af
Uit Haarlems Dagblad
van 29 januari 1907
DINSDAG 29 JANUARI 1957
De benoeming van de Duitse oorlogs
veteraan Speidel tot opperbevelhebber van
de centrale sector in het NAVO-defensie-
schema heeft in Duitsland geen onverdeel
de vreugde gebracht, evenmin als in an
dere landen trouwens. Men kan er lang en
breed over redeneren en tot diverse con
clusies komen - conclusies die lijnrecht
tegenover elkander zullen staan en toch
houdbaar blijken te zijn. De benoeming
van Speidel is namelijk een feit, dat men
niet buiten verband met alle andere feiten
in de na-oorlogse ontwikkeling moet zien.
Doet men dat wel, dan is zij in flagrante
tegenspraak met alles wat de voormalige
slachtoffers van de Duitse agressie ooit
hebben verwacht. Wanneer men de be
noeming van Speidel vastplakt aan de af
loop van de Tweede Wereldoorlog, zonder
in aanmerking te nemen wat er tussen
1945 en nu op het gebied der internationale
politiek is gebeurd, krijgt men het huive
ringwekkende beeld van de Hitler-strate-
gie, die een verlengstuk vindt in de huidige
situatie. Want Hitier stelde, dat Duitsland
het spits afbeet voor Europa bij het keren
van de „barbaarse dreiging uit het Oosten".
Hitier wilde Duitsland zien als voorpost en
beschermer van West-Europa in de strijd
tegen de rode vloedgolf uit Sovjet-Rusland.
En thans zal Duitsland, met de benoeming
van Speidel, die positie in reële zin krijgen.
De Westelijke verdediging zal niet alleen
steunen op de Duitse divisies (die er nu nog
niet zijn), doch ook op het militaire vernuft
van een Duits generaal (die nog tot gene
raal moet worden gebombardeerd).
Wanneer men echter wel in aanmerking
neemt, in welke richting de zaken zich
sinds 1945 hebben ontwikkeld, is de benoe
ming van Speidel een simpel sluitstuk van
de reeks gebeurtenissen die eraan vooraf
gingen. De zelfstandigheid van West-Duits-
land, het deelgenootschap va~< de Bonds
staat in de Westeuropese verdediging, het
lidmaatschap van West-Duitsland van de
NAVO en het inschakelen van de Duitse
herbewapening in de NAVO-verdediging,
en tenslotte het instellen van het strate
gisch defensieschema op de deelneming van
Duitse divisies maakt de benoeming van
een Duitser in de centrale sector volkomen
logisch. Dat Speidel de man is, die werd
uitverkoren, is daarbij nog een gunstige
omstandigheid. Het zou immers ook een
generaal der vroegere „Wehrmacht" heb
ben kunnen zijn, wiens verleden zwaarder
was belast met nazi-herinneringen.
Te ageren tegen de benoeming van Spei
del en de rest te accepteren, lijkt volkomen
onlogisch. En te protesteren tegen de rest
is zinïbos en te laat. Het falen van de grote,
sterke coalitie tegen het Duitse gevaar is
de oorzaak van deze, steeds verderschrij-
dende stabilisatie van een toestand, die
vlak na 1945 niemand - behalve de
Deutschfreundlichen - zou hebben gewenst.
TOKIO (Reuter). In Japan is een al
gemene protestcampagne ontketend tegen
het Britse voornemen in het komende
voorjaar een reeks proeven te nemen met
kernwapens op het Christmas Island ten
zuiden van de Hawaiï-eilandcn in de
Stille Oceaan.
Vissers en ambtenaren van de dienst
voor de volksgezondheid in Japan, die
reeds bezorgd zijn over de radio-activiteit
tengevolge van Amerikaanse atoomproe-
ven in de Stille Oceaan en Russische in
Siberië, vrezen, dat vis en te velde staan
de gewassen zullen worden besmet met
radio-activiteit, die veroorzaakt wordt
door de Britse proefontploffingen.
De Japanse verenigingen van tonijnvis
sers schatten dat de vissers een schade
van ongeveer 27.000.000 gulden zullen lij
den indien hun schepen in de tijd van de
proeven niet in het zeegebied rondom het
eiland mogen komen. Ook wordt verwacht,
dat door proeven de visprijs zal dalen en
dat een deel van de vangst voor consump
tie ongeschikt zal moeten worden ver
klaard.
LONDEN (U.P.) Maandag is de acht
jarige kroonprins Charles naar school ge
gaan. En daarmee heeft het Engelse ko
ninklijke huis met een koninklijke traditie
van bijna 1000 jaar gebroken, want nog
nooit tevoren is een Britse kroonprins
door zijn ouders naar een gewone school
gestuurd.
Prins Charles stond om acht uur op en
om half tien was hij op school, een be
roemde lagere school voor jongens, die nog
geen 5 minuten van Buckingham Palace af
ligt. Hij was al een paar uur op school
vóór officieel werd bekendgemaakt dat
het Engelse koninklijke huis met de tra
ditie had gebroken. Niemand had hem
naar school zien gaan.
Alles wat over de school bekend werd,
is dat deze nog slechts zes jaar bestaat,
particulier is en dat alle lichamelijke tuch
tiging er verboden is (nog een uitzonde
ring in Engeland). Het hoofd van de school
is 48 jaar, een bekend atleet, die meehielp
de Olympische Spelen van 1948 te organi
seren. Tot nu toe werden de Britse ko
ningskinderen opgeleid door gouverneurs,
tot ze 12 of 13 jaar oud waren en naar Eton
werden gestuurd. Reeds in de herfst van
het afgelopen jaar had koningin Elizabeth
laten merken dat ze het beter vond, dat
Charles meer „democratisch" zou worden
opgevoed. Ze stuurde hem uit om te gaan
spelen met andere schoolkinderen kin
deren van dezelfde school waar hij maan
dag officieel leerling is geworden. In het
gezelschap van zijn kindermeisje had hij
ook de hele stad al verkend, op de bus en
in de ondergrondse. Hij heeft in Londen
gewandeld zonder dat iemand het merkte.
(Van onze correspondent in Djakarta)
Men zegt in Djakarta: „president Sukar
no en niet dr. Hatta heeft gelijk: de Indo
nesische revolutie is inderdaad nog niet
voltooid!" Men doelt dan op de recente ge
beurtenissen op Sumatra en die opmerking
houdt aldus een nogal wrange humor in.
Want zo bedoelde de president het uiter
aard niet, als hij betoogde - en hij deed dit
vele malen - dat de revolutionaire periode
in de geschiedenis van Indonesië nog geen
einde heeft genomen.
Toch is er alle reden om wat op Suma
tra gebeurt - en wat elders bijvoorbeeld op
Celebes, kennelijk eveneens staat te ge
beuren een revolutionaire ontwikkeling
te. noemen, ook al is daarbij dan geen
druppel bloed gevloeid en zal zulks ook
niet geschieden.
Het strookt echter nu eenmaal niet met
de opvattingen over wat in een geordende
staat toelaatbaar is, als een reeds op revo
lutionaire wijze tot stand gekomen provin
ciaal bestuur - de Bantengraad in Midden-
Sumatra - buiten de centrale regering om
een paar gebieden (Djambi én Riau) tot
autonome provincies verklaart. En als -
gelijk in Zuid-Sumatra is geschied - een
adatcongres weliswaar niet het bestuur der
provincie aan zich trekt, doch onder de
naam van „Garuda Revolutionaire Raad"
een lichaam instelt, dat een schakel zal zijn
tussen het provinciaal bestuur en de cen
trale regering. Een lichaam, dat, gezien
haar taak-omschrijving, veel weg heeft van
een controlerend „schaduw-bestuur".
Loyaal, maar hoe?
De rebellie van kolonel Simbolon ging
gepaard met, en werd gevolgd door een
reeks gebeurtenissen die aantoonden, dat
de ontevredenheid der Sumatranen over de
stiefmoederlijke behandeling door de cen
trale regering wachtte op een aanleiding
om tot uitbarsting te komen. Daar was de
vorming van de Bantengraad in Midden-
Sumatra door het bestuur van de organisa
tie, die de leden van de ex-divisie van die
naam omvat. Het verschil met de actie van
Simbolon, die de regering-Ali Sastroami-
djojo niet langer wenste te erkennen, was,
dat de voorzitter van de Bantengraad, luit.-
kolonel Achmad Hussein, loyaal bleef aan
Djakarta. In de praktijk maakte dat overi
gens weinig uit, want men ging daar in
Midden-Sumatra zijn eigen gang en werkte
aldus mede aan de devaluatie van het
centraal gezag.
Djambi, Riau en Oost-Sumatra kwamen
in beweging en eisten de status van auto
nome provincie. Zuid-Sumatra blokkeerde
geldzendingen naar de hoofdstad, aldus -
hoewel loyaal blijvend - de centrale rege
ring duidelijk makend, dat het er niet
langer tevreden mee was, dat de rijke op
brengsten van Sumatra naar Djakarta af
vloeien. Ondertussen ontvangt de provincie
maar een matig deel terug, te weinig voor
de provinciale huishouding, zodat wegen
en bruggen noodgedwongen moeten worden
verwaarloosd, de scholenbouw achterblijft,
kortom: de opbouw stagneert.
De regering is van dat alles wel ge
schrokken. Men wist natuurlijk van de
ontevredenheid af. Maar op een dusdanige
ontwikkeling had zij niet gerekend. De op
richting van de Bantengraad was een ver
rassing voor de regering, zei premier Ali,
daarmee toegevend, dat „Sumatra" haar
uit de hand was gelopen.
Extraatje
Driehonderd en zeventig miljoen rupiah
heeft de regering reeds „in sneltreinvaart"
Zuid-Sumatra ter beschikking gesteld voor
de financiering van opbouwprojecten. Het
provinciaal bestuur heeft echter laten we
ten, dat het dit bedrag als een extraatje
beschouwt. Het ziet deze subsidie niet als
een deel van de 500 miljoen, waarop, vol
gens de nieuwe wet op de financiële ver
houding tussen staat en daerahs, de begro
ting voor Zuid-Sumatra is vastgesteld. Het
provinciaal bestuur „behoudt zich het
recht voor, dit bedrag van 500 miljoen van
de regering te ontvangen", aldus heeft men
in Palembang duidelijk gemaakt.
Dat zou niet zo dreigend klinken, als
Sumatra niet de grote „verdiener" voor In
donesië was. Als de inkomsten uit de ex
porten van dit eiland zouden wegvallen,
dan zit men in Djakarta met een nog slech
ter gevulde schatkist dan men nu reeds
heeft.
De wens van het provinciaal bestuur is
dan ook nog maar bescheiden, vergeleken
met wat op het Adatcongres werd gehoord.
DaaT gingen stemmen op om in het kader-
van een vijf-jaren-plan, volledig van de
gelden, die Zuid-Sumatra oplevert, ge
bruik te maken.
„Als het vijf-jaren-plan is verwezenlijkt,
dan kan wederom in overweging worden
genomen of Java weer met de rijkdom
men van Zuid-Sumatra kan worden ge
steund", aldus een vooraanstaand Zuid
Sumatraan.
Het militaire conflict
De politieke afwikkelingen van de Suma-
traanse moeilijkheden is niet minder moei
lijk dan de oplossing van het militair con
flict, met andere woorden: hoe krijgt men
kolonel Simbolon verblijfplaats onbe
kend met zijn aanhangers weer op het
rechte pad? Het is wel duidelijk gemaakt,
dat geen geweld zal worden gebruikt. Het
zou de situatie trouwens slechts vererge
ren. De weg van het overleg wordt dus
bewandeld. Daarbij schijnt men veel heil
te verwachten van een bijeenkomst van
alle territoriale regiments- en stadscom-
mandanten op Sumatra, welke wordt bijge
woond door de chef-staf van. de Land
macht, generaal-majoor Nasution. Het
overleg en de voorbereiding voor deze con
ferentie hebben meer dan twee weken ge
duurd, hetgeen er op wijst, dat op het pad
naar de militaire afwikkeling vele voet
angels en klemmen liggen. Premier Ali
Sastroadmidjojo had met zijn verklaring
en dat is niet verwonderlijk bij de
oppositie niet zo'n goede pers. Maar ook in
de regeringspartijen bleek men niet
onverdeeld tevreden te zijn. Men vond, dat
de premier de kern van de kwestie niet
had geraakt en geen oplossing voor de
moeilijkheden had gegeven. Hoe het parle
ment er in het algemeen over denkt, zal
blijken nu de algemene beschouwingen
over de regeringsverklaring beginnen.
Maar ook al zal men het de premier niet
gemakkelijk maken, gezien de algemene
onvoldaanheid over het bewind, er is, ge
tuige de aarzeling in partijkringen, wei
nig „belustheid" om het door uittreding
van zes ministers reeds zwaar gehavende
kabinet, ten val te brengen.
De vrees voor „het vacuum" zal het op
de been houden.
DJAKARTA (A.N.P.) Het in Djakarta,
in de Nederlandse taal verschijnende dag
blad „Nieuwsgier", dat thans in Indonesi
sche handen is, heeft maandag de tekst ge
publiceerd van een adres, dat aan het Ne
derlandse parlement zal worden aangebo
den en waarin er bij de Nederlandse rege
ring op wordt aangedrongen om uitdruk
king te geven aan haar bereidheid tot be
sprekingen met Indonesië over de status
van Nederlands Nieuw-Guinea. Dit adres
is opgesteld door professor D. Drost, hoog
leraar in het constitutioneel recht aan de
Universiteit van Indonesië, die hiervoor
werd benaderd door de Nederlandse jour
nalist Willem Oltmans, die op het ogenblik
een rondreis door Indonesië maakt.
In een maandag door de pers uitgegeven
verklaring wordt gezegd, dat „er in de
Nederlandse gemeenschap in Indonesië een
toenemende ontevredenheid bestaat over
de politiek van de Nederlandse regering
met betrekking tot Nieuw-Guinea, waar
door de betrekkingen tussen Nederland en
Indonesië worden verstoord". Met het oog
op dit feit is de gedachte gerezen, aldus de
verklaring, voor het opstellen van dit
adres, namens de Nederlanders tegenover
de Nederlandse autoriteiten uitdrukking te
geven aan hun gemeenschappelijk ooi-deel
Te dien einde heeft Oltmans zich, zo gaat
de verklaring verder, met professor Drost
in verbinding gesteld.
Alle Nederlanders in Indonesië worden
uitgenodigd schriftelijk van hun instem
ming daarmee te doen blijken, dan wel een
lijst op het kantoor van „De Nieuwsgier"
te tekenen.
Tot degenen, die tot dusver hun hand
tekening hebben geplaatst, behoren prof.
di-. R. F. Beerling, prof. dr. A. Kraal, en de
Nederlandse arts Wielinga in Djakarta.
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse regering heeft de onmiddellijke
vrijlating van de door Hongarije gearres
teerde vier Britse studenten geëist. De
minister van Buitenlandse Zaken, Selwyn
Lloyd, heeft in het Lagerhuis ontkend, dat
studenten een spionage-opdracht van de
Britse regering zouden hebben. In Londen
acht men de kans gering, dat de Hongaarse
regering aan de Britse wensen zal voldoen
en de studenten een eerlijk proces zal toe
staan. De vrees bestaat, dat de studenten
zullen worden gebruikt als bewijs voor
westelijke interventie in de Hongaarse op
stand. Aneurin Bevan, die de minister, na
mens de oppositie, over de zaak het ge
ïnterpelleerd, zei het hoogst onwaarschijn
lijk te achten, dat de studenten spionnen
zijn, omdat ze hun route uit Joegoslavië
naar Hongarije van te voren bekend ge
maakt hadden.
Op de publieke tribune zat de zoon van
wijlen Sir Stafford Cripps, John Cripps,
wiens negentienjarige dochter Judith tot de
gearresteerden behoort. John Cripps is be
reid naar Boedapest te gaan, als dat kan
helpen, maar men heeft hem dit van Britse
zijde ontraden. Selwyn Lloyd zei, dat de
Britse gezant in Boedapest herhaaldelijk
verzoeken had ingediend tot de studenten
te worden toegelaten en ook had verzocht
dat hen Britse rechtskundige hulp zou wor
den toegestaan. Deze verzoeken waren tot
dusver niet ingewilligd.
Onmogelijk
Lloyd zei, dat een der jongemannen toen
hij zijn dienstplicht vervulde, een cursus
volgde in de Russische taal, die door de
inlichtingendienst werd gegeven. De ander
kreeg de gebruikelijke opleiding van de
veiligheidsdienst te velde. Mét spionage
hebben deze diensttakken niets te maken.
Beiden waren gewoon soldaat.
Zondag is de Amerikaanse fotografe
mevrouw Georgette Mayer-Chapelle,
die vijftig dagen in Hongaarse gevan
genschap heeft doorgebracht, veilig en
wel in Wenen teruggekeerd, na uitge
wezen te zijn door de Hongaarse auto
riteiten. Op 4 december ging zij
Hongarije binnen en daags daarop
werd zij gearresteerd en te Gyoer op
gesloten. Later werd zij naar Boedapest
overgebracht, waar zij wegens illegale
grensoverschrijding werd veroordeeld
tot een gevangenisstrafdie gelijk was
aan de tijd die zij in voorarrest had
gezeten. Deze foto werd gemaakt te
Nickelsdorf aan de Oostenrijks-Hon
gaarse grens, waar zij door collega's
journalisten werd geïnterviewd.
NEW YORK (U.P.). De Verenigde
Staten hebben heden om de terugtrekking
van Israëlische troepen uit Egyptische
grondgebied gevraagd „zonder verder uit
stel". Aan dit verzoek werd echter toege
voegd, dat de strijdkrachten van de UNO
onmiddellijk na de ontruiming de betrok
ken gebieden van Gaza, El Antja en de
Golf van Akaba zullen binnen trekken.
De Amerikaanse afgevaardigde Cabct
Lodge, die dit meedeelde, noemde het rap
port van Hammarskjoeld „eerlijk en uit
voerbaar".
In betrouwbare kringen in Cairo Is
maandag vernomen, dat tweederden van
de UNO-troepen in Egypte nu in de buurt
van de strook van Gaza zijn gelegerd, in
afwachting van een verder terugtrekken
van de Israëliërs.
Generaal Burns voert in Beiroet bespre
kingen met vertegenwoordigers van de
UNO-organisatie voor hulp aan de Pa
lestijnse vluchtelingen. In het gebied van
Gaza vertoeven 250.000 Arabische vluchte
lingen.
De Algemene Vergadering der UNO be
gon Maandag met het debat over het ver
slag van secretariS-generaal Hammarsk
joeld over Egypte. De Soedanese minister
van Buitenlandse Zaken, Mahgoeb, pleitte
voor krachtige strafmaatregelen tegen Is
rael wegens het negeren van de eis der
UNO om Egypte geheel te ontruimen.
De Ceylonese afgevaardigde, Goenewar-
dene, verklaarde, dat Hammarskjoelds
voorstel om de UNO-troepen langs de ge
hele Egyptisch-Israelische bestandslijn en
ook in het gebied van Gaza en de Golf van
Akaba te legeren, slechts kan volgen op
Israëlische terugtrekking en na onderhan
delingen met Egypte.
De Israëlische afgevaardigde, Abba
Eban, vroeg om bezetting van het gebied
langs de golf van Akaba door UNO-troe
pen, in afwachting van een internationale
overeenkomst, die vrije vaart door de golf
verzekert. Ook wenste hij bezetting van
de strook van Gaza door de UNO-troepen.
Het gebied zou echter onder Israëlisch
burgerlijk bestuur moeten blijven tot er
een definitieve politieke regeling getrof
fen is, die ook het vluchtelingenvraagstuk
regelt.
Direct contact
Eban zei verder, dat Israel bereid is on
middellijk een overeenkomst met Egypte
te sluiten, waarbij beide landen beloven
elkaar niet aan te vallen. Israel wil hier
door slechts verzekeren, dat de eerbiedi
ging van de Egyptische rechten door Israel
vergezeld zal gaan van een zelfde eerbie
diging van Israels rechten door Egypte.
Hij sprak de mening uit, dat de meeste
kwesties slechts kunnen worden opgelost
door direct contact tussen de regeringen
van Israel en Egypte.
De afgevaardigde van Saoedi-Arabië,
Aouney Wafa Dejany zeide, dat veel afge
vaardigden vertrouwen hadden gehad in
Israel.
„Zij geloofden niet, dat Israel de resolu
ties, die met een overweldigende meer
derheid werden aanvaard, terzijde zou
leggen. Maar de Israëlische aide-meroire
is een arrogante uitdaging aan de autori
teit van de UNO", zo zei hij.
Hij besloot zijn betoog met te zeggen,
dat de Assemblée nu handelend moest op
treden en de agressor geen enkele faciliteit
meer moest verlenen. Het debat wordt he
den om half vijf (Nederlandse tijd) hervat
en dan zal koning Saoed van Saoedi Ara-
bië de Assemblée toespreken.
Eenzijdige voeding
Bij de kapper hadden ze 't over de heer
Dufkamp en ik volgde het gesprek met
gespannen aandacht, niet omdat ik de heer
Dufkamp ooit had ontmoet of zelfs maar
wist wie het was, maar omdat alles, tot
in de fijnste bijzonderheden me nu onthuld
werd.
Een fenomenaal man, deze Dufkamp, en
het speet me dan ook dat hij overleden
was. Dat overlijden vormde namelijk de
grondslag van het gesprek.
Een krachtige kerel was Dufkamp ge
weest, een kerel zoals je er in deze ver
waterde tijd weinig meer vindt. Hij kon
altijd goed uit de voeten en was nooit een
dag ziek. Een zogenaamd ijzeren gestel.
Hij rookte zijn sigaartje en zijn pijpje,
dronk zijn glaasje bier en zijn borreltje,
slapte kranig langs de weg en zag daarbij
tegen een kilometertje meer of minder
niet op. Alleen het zwemmen had hij sinds
enige tijd opgegeven.
Ze hadden hem allemaal goed gekend
en er werd dan ook menige sappige anec
dote verteld, menige kernachtige herinne
ring opgehaald, menig aardig trekje aan
gesneden.
„Weet je nog van die keer toen ze zo'n
baal niet op de wagen konden tillen?". Ze
knikten allemaal ernstig, dat ze 't nog
drommels goed wisten, maar een der aan
wezigen vertelde het voor alle zekerheid
toch nog maar eens.
„Tjonge, tjonge", zei een derde, „daar
sta ik nou toch van te kijken". Want hij
had het nieuws ook pas vernomen, net als
ik. De anderen knikten trots, omdat ze er
eerder bij geweest waren.
„Wie had dat kunnen denken", vervolg
de de laatste spreker. Nooit een dag ziek.
Je had hem zó nog tien jaar gegeven".
Wel twintig", riep een andere man,
kennelijk door het dolle heen.
„En dan zo ineens weg", zei de eerste
weer.
„Het zat 'm in de voeding", verklaarde
de kapper met inzicht.
Ze keken er allemaal belangstellend
van op.
„Hoe dat?", vroeg er een.
„Te eenzijdig", zei de kapper. „Het enige
wat ie at, waren een paar aarpels. Groente,
ho maar. Die rommel liLst ik niet, zei hij
altijd. Een stukkie vlees, ho maar. Daar
mot ik niks van hebben, zei hij altijd.
Een stukkie vis, hetzij gebakken, hetzij
aekookt, ho maar. Voor mij geen vis, was
het altijd. Fruit, een gezond stukkie fruit,
dat was er niet bij. Dat vond ie varkens
voer. Kijk, zoiets gaat wel éven goed, maar
op den duur wreekt dat z'n eigen".
„Allicht", vonden de anderen. „Vitami
nen moet je hebben, daar staat het lichaam
naar. Vitaminen en eiwitten. Aarpels is
niks, allemaal water. Hoeivel ik graag een
aarpel lust, daar niet van".
Ze knikten geestdriftig.
„Ik ook", zei de kapper„Zonder aarpels
heb i k niet gegeten. Maar er hoort wat
bij. Eenzijdige voeding wreekt z'n ei
gen".
„Zo is het", zeiden ze.
„Hoe oud was hij eigenlijk precies?",
informeerde een der mannen.
„Drie en negentig", zei de kapper.
Jac. van der Ster
Deze opname toont
het landgoed Capo-
cotta en het strand
van Torvajanico,waar
het lichaam gevon
den werd van Wilma
Montesi, wier dood
heeft geleid tot het
proces-Montesi, dat
op het ogenblik in
Venetië wordt ge
voerd. Het proces is
vrijdag tot woensdag
verdaagd, nadat een
houtvester van het
landgoed had ver
klaard, dat de advo
caat van een der drie
hoofdverdachten, de
markies Ugo Montag-
na, de eigenaar van
het landgoed, hem
zou hebben gevraagd
de schuld aan de dood
van Wilma Montesi
op zich te nemen.
Voorts las de open
bare aanklager een
brief voor van een
waarzegger uit Mi
laan, die beweert dat
Montagna, Piccioni,
een andere hoofdver
dachte, Wilma Mon
tesi en de voornaam
ste getuige, Anna Ma
ria MonetaCaglio,
hem gezamenlijk had-
den bezocht. Piccioni,
die ervan wordt be
schuldigd de dood
van Wilma Montesi te
hebben veroorzaakt,
heeft verklaard het
meisje niet te hebben
gekend.
Betreffende de aanstaande ontsluiting van Noord-Kennemerland door de Velser-
tunnel en de nieuwe rijkswegen een ontsluiting, die naar schatting 150.000 forensen
naar dat gebied zal doen trekken hebben de burgemeesters van Bergen en Heiloo
een nota naar alle gemeentebestuurders in dit gebied gestuurd. Hierin wordt gepleit
voor de bouw van kleine satellietdorpen met flatgebouwen van tenminste tien
etages. Door de bouw van deze dorpen te midden van de natuur van het platte land
zal worden voorkomen, dat Noord-Kennemerland zich als een olievlek uitbreidt en
vastgroeit aan de IJmond. Met dit veelomvattende plan doorkruisen beide burge
meesters de plannen van de planologische dienst. Deze dienst heeft een streekplan
in voorbereiding, waarin wordt aangedrongen op concentratie van de woongebieden
aan de periferie der oude woonkernen.
In de nota wordt gezegd, dat over de
vraag „waar moet de mens wonen" de ge
meentebesturen een eigen mening dienen
te hebben en dat deze ook de plicht heb
ben zich te verdiepen in de verschillende
mogelijkheden. De burgemeesters voegen
de daad bij het woord en geven als hun
mening over het woonruimteprobleem van
de te verwachten menigte forensen er
zullen 50.000 huizen nodig zijn dat de
nieuwe, na grondige studie ontworpen en
gesitueerde woonconcentraties op minder
waardige terreinen op het platteland, de
voorkeur verdient boven de eindeloze uit
breiding van de bestaande steden en dor
pen. De burgemeesters hebben als een
schrikbeeld voor ogen de „olievlekachtige
uitbreiding" van de IJ-mond en de omge
ving van Den Haag en Rotterdam. Boven
dien moet, volgens de beide burgemeesters
de voorkeur gegeven worden aan de bouw
van flatgebouwen van meer dan tien
etage, omdat bij deze geconcentreerde
hoogbouw 1200 tot 1500 mensen kunnen sa
menwonen op een relatief klein grondop
pervlak.
Het zal mogelijk worden de mensen naar
het platteland te trekken, zonder dat hel
platteland zelf geheel wordt volgebouwd.
Ook kan bij deze bouw de wooncultuur
hoog worden opgevoerd door de flats van
alle gemakken te voorzien. De burgemees
ters spreken in hun nota over liften, cen
trale verwarming, warm-watervoorziening,
afvalkokers, drooginstallaties, telefooncel
len en radio-en televisieaansluitingen.
Het is noodzakelijk, aldus in de nota,
dat een ver doorgevoerde industrialisatie
van de bouwnijverheid plaats vindt. Daar
door zal het mogelijk worden, dat men
„woningwetflats" gaat bouwen, waarin
men veel geriefelijker zal wonen dan in
de tegenwoordige vier-etagewoningen. Bo
vendien zijn de burgemeesters van mening,
dat bij de superhoogbouw aanzienlijke be
sparingen kunnen worden verkregen.
Aan het slot van de nota vragen zij de
gemeentebesturen van Alkmaar, Akersloot.,
Uitgeest, Castricum, Limmen, Heiloo, Eg-
mond Binnen. Egmond aan Zee, Bergen,
Schoorl, Koedijk en Oudorp een totaalkre
diet van f 15.000. Dit bedrag zal besteed
worden om prof. ir. J. H. v. d. Broek en J.
B. Bakema, architecten in Rotterdam
een globaal plan te laten maken. (ANP).
SRINAGAR (Kasjmir). Een aardver
schuiving heeft de nieuwe tunnel door de
bergen in de enige weg van Kasjmir naar
India geblokkeerd, waardoor dit gebied
thans geheel van India is afgesneden.
De aardverschuiving heeft vier per
sonen het leven gekost. Een gedeelte van
de weg en de werkplaats van de Duitse
ingenieurs, die de tunnel hadden gebouwd,
is meegesleurd.
LONDEN. Jamaica is geteisterd
door een zeer hevige aardbeving. Door
drie schokken, met een tusschenruimte
van drie minuten, scheen de stad King
ston onderst boven te worden gekeerd.
Gebouwen vielen in elkaar als kaar
tenhuizen en in de huizen langs de
haven ontstond een brand, die zich snel
voortplantte, daar de brandweer on
machtig stond door vernieling der
waterbuizen. Het standbeeld van
Koningin Victoria verdween in een
aardspleet. De politie heeft verklaard
dat er wel duizend menschen onder het
puin der ingestorte huizen bedolven
moeten liggen. Het stoomschip „Prins
Waldemar" van de HamburgAmerika-
lijn, dat juist tijdens de aardbeving
kwam binnenvaren, ging verloren, door
dat het aan den grond liep en kapseis
de. Men meent dat alle opvarenden zijn
gered
