lm Amiëns staat een hills
reumatiek
Koning Saoed was lucht voor
New Yorks gemeentebestuur
rHoe is het ontstaand
Van dag tot dagj
Woord en daad
Frankrijk en Israel bleven weg bij
UNO-rede, Britten klapten niet
^Praatótozl
WOENSDAG 30 JANUARI 1957
spit in Uw rug
"A K EC EUTJES"
helpen direct
Oostenrijk is het bedelen
voor vluchtelingen moe
West-Duitsland kan niet
meer mensen bergen
Prins Charles
te laat op
school
Canberra zeeg kort voor
aanval op Egypte ineen
Piloot voor krijgsraad:
opzet of zenuwen
Spaak volgende maand weer
naar Washington
Denemarken wijst militaire
attaché van Rusland uit
Duitse jeugd wil graag in
het leger dienen
Vele jongelieden willen
beroepsofficier worden
0p dt
Ontploffing op Amerikaan
se scheepswerf kost 9 doden
Dit woord: MUIL
De Oostenrijkse regering heeft de laatste
tijd dezelfde ontmoedigende ervaringen
opgedaan als wijlen mr. Van Heuven Goed
hart, de thans overleden commissaris van
het UNO-vluchtelingenwerk, indertijd bij
pogingen om de grote landen van de weste
lijke coalitie te interesseren voor de nij
pende nood der vluchtelingen.
De Oostenrijkse regering heeft ruim
170.000 Hongaarse vluchtelingen welkom
geheten na de ineenstorting van het Hon
gaarse regime Nagy. Zij heeft thans zelf
nog voor 65.000 Hongaarse landverhuizers
te zorgen - de andere ruim honderdduizend
zijn door Amerika, Canada, Australië en
West-Europese landen overgenomen. De
verhouding tussen het aantal, dat Oosten
rijk thans te verzorgen heeft en dat, wat
in andere landen is ondergebracht, is uiter
aard volkomen wanstaltig. De scherpe be
woordingen, waarmee de Oostenrijkse
minister van Binnenlandse Zaken, Helmer,
de traagheid en het gebrek aan doortas
tende hulp van andere landen hekelde
tijdens een zitting van de commissie van
het UNO-vluchtelingenfonds, zijn daarom
volkomen begrijpelijk. Wanneer ieder land
in de „vrije wereld" naar vermogen zou
bijspringen, zou een enorme last van de
Oostenrijkse schouders worden genomen,
een last die dit land vrijwillig en zonder
aarzelen op het moment van de hoogste
Hongaarse nood heeft aanvaard. De vluch-
telingenkwestie is geen Oostenrijkse aan
gelegenheid - de uitgewekenen hebben
door hun vlucht vertrouwen gesteld in de
ganse sector van landen buiten de commu
nistische invloedsfeer. Dit vertrouwen is
door Oostenrijk, doch niet door alle andere
vrije landen, gehonoreerd. Volgens minister
Helmer zou Amerika - dat slechts 22.000
Hongaren toegang verleent - gerekend naar
de basis waarop Oostenrijk bereid is per
manent onderdak te verlenen, z-lfs ruimte
moeten geven aan een half miljoen vluch
telingen. Daarbij komt nog, dat „De Stem
van Amerika" - zich. noemende de „Stem
van de vrije wereld" - met vele woorden
jarenlang de Hongaarse vrijheidsliefde
heeft aangewakkerd en de tegenstelling
tussen onderdrukking en westelijke vrij
heid in duidelijk zwart-wit heeft voorge
steld. De consequenties daarvan moeten
niet worden ontdoken, nu de Hongaren in
levenden lijve een beroep komen doen op
de „goede helft van de wereld".
Die „goede helft" heeft haar woord waar
te maken,.om te bewijzen dat niet alleen de
„Stem", maar ook de gehele instelling en
de moraal van de „vrije wereld" van
idealen der vrijheid zijn vervuld.
NEW YORK (U.P.). Koning Saoed
van Saoedi-Arabië is bij zijn aankomst in
New York wel door de Amei-ikaanse ma
rine, het diplomatieke corps en de auto
riteiten van de UNO met grote luister ont
vangen, maar daartegenover door het
stadsbestuur van New York eenvoudig ge
negeerd.
De burgemeester, Robert Wagner, heeft
die houding daar tevoren aangekondigd en
verklaard, door te zeggen, dat zijn stads
bestuur de rijkste monarch van de we
reld niet zou verwelkomen, omdat zijn
bewind de slavernij aanvaardt, anti-semi-
tisch is (de regering van Saoedi Arabië
heeft eertijds aan de Verenigde Staten ver
zocht onder de Amerikaanse troepen, die
in het land gestationeerd liggen geen Jo
den op te nemen) en rooms-katholieke
priesters in zijn land verhinderd de mis te
zeggen.
Op de kade was een gestreepte groen
witte tent opgericht voor de officiële ont
vangst. Toen Saoed van de loopplank stap
te werd hij met een handdruk begroet
door de Amerikaanse ambassadeur bij de
UNO Henry Cabot Lodge jr.
Het Is niet alleen ingewijden in zuivel-
kringen, doch ook de huisvrouwen wel
duidelijk geworden dat de „koelhuisboter-
kwestie" een vreemde aangelegenheid is.
Er wordt met onze goede „boerenboter" op
een merkwaardige wijze gesold en of dat
nu een gevolg is van internationale han
delscomplicaties of van binnenlandse ver
gissingen, een feit blijft het dat een goed
Nederlands produkt op deze wijze wordt
onthouden aan een groot deel van ons
volk, dat bovendien nog via de belastingen
bijdraagt in de subsidiëring van de uitvoer.
Het is nu niet de tijd om diep in te gaan
op de vele ingewikkelde handelsmani
pulaties, waaraan de boter wordt onder
worpen, doch wel kan worden vastgesteld
dat er geen sprake is van een ook maar
enigszins vrije binnenlandse handel met
dit produkt. De voorzitter van het Produkt-
schap voor de Zuivel is ook niet helemaal
tevreden over de gang van zaken, al gaan
zijn bezwaren blijkbaar tegen het feit dat
de koelhuisboter nu zo „goedkoop" van de
hand moet worden gedaan, nadat in het
verleden kansen op afzet tegen hogere
prijzen werden gemist.
Intussen is er in het binnenland slechts
sporadisch koelhuisboter te krijgen en
variëren de prijzen ervan per winkel. Het
komt ons voor dat er in regeringskringen
eens een hartig woordje over deze vreemde
goocheltoeren moet worden gesproken en
dat het zin heeft, de ontwikkeling van deze
aangelegenheid oplettend te blijven volgen
ADVERTENTIE
(Vervolg van pag. 1)
regering er bezwaar tegen maakt, die prijs
te betalen, kunnen wij volkomen begrijpen
Evenzeer kunnen wij begrijpen, dat zij
na al het Nederlandse ijveren voor de
Europese eenheid hoogst ongaarne aan
sprakelijk zou worden gesteld voor een
eventueel mislukken van het plan. Zij is
dan ook alleszins gerechtigd tot het stel
len van de vraag: moeten we de Franse
Prijs betalen voor de verwezenlijking van
dit zeer onvolmaakte plan, in de hoop dat
we langs deze bijzonder kronkelige weg
toch uiteindelijk het ideaal van de Europe
se eenheid bereiken? Of moeten we, door
het plan te verwerpen, het ideaal redden
maar het misschien tevens voorgoed on
bereikbaar maken? Hoe men de vraag
ook beantwoordt, het antwoord zal nie^
mand geheel tevreden kunnen stellen.
Simon Koster
GENèVE (Reuter) De Oostenrijkse
minister van Binnenlandse Zaken, Helmer,
heeft te Genève tegenover de uitvoerende
commissie van het UNO-vluchtelingenfonds
(UNREF) verklaard, dat Oostenrijk „het
beu is om elke dollar of om het overnemen
van iedere Hongaarse vluchteling te moe
ten smeken en bedelen". Hij zei dat zijn
land thans 65.000 vluchtelingen herbergt
en zelfs vluchtelingen van andere helpende
landen had moeten terugnemen. Hij be
toogde dat 20.000 vluchtelingen voor een
land als Oostenrijk, met een eigen bevol
king van zeven miljoen, al een hele opgave
zou zijn en dat volgens die verhouding de
Verenigde Staten een half miljoen vluch
telingen zou moeten opnemen. Helmer
deed een beroep op Washington zijn immi
gratiebepalingen te herzien.
Een waarnemer van de Hongaarse rege
ring drong er bij de UNREF op aan, geld
te verschaffen voor de repatriëring van de
vluchtelingen. Hiervoor zouden de 150.000
dollar kunnen worden gebruikt, die de
UNREF bestemd heeft voor de integratie
van de uitgewekenen in het Westen. Hij
beschuldigde het Westen ervan, dat het
welbewust de terugkeer van vluchtelingen,
in het bijzonder jongeren, verhindert. Hij
deelde mede, dat de Hongaarse regering
een amnestie heeft uitgevaardigd voor alle
vluchtelingen die vóór 31 maart zijn terug
gekeerd. Zij zullen niet vervolgd worden
wegens het illegaal overschrijden van de
grens of voor „gewapende deelneming aan
de opstand".
De Oostenrijker Reichmann deelde mee,
dat slechts tweeduizend van de 170.000
vluchtelingen, die in Oostenrijk zijn aan
gekomen, een stuk hebben getekend, waar
in zij verzoeken naar Hongarije terug te
keren. Tot 20 januari zijn 1626 vluchtelin
gen uit Oostenrijk, 22 uit Zwitserland en
125 uit Frankrijk naar Hongarije terug
gekeerd. De terugkeer van 250 vluchtelin
gen uit West-Duitsland wordt door maat
regelen van de Hongaarse regering bemoei
lijkt, aldus het Oostenrijkse antwoord. De
leider van de Oostenrijkse delegatie stelde
voor, dat de landen van de vrije wereld
een per mille van hun bevolkingsaantal aan
Hongaarse vluchtelingen opnemen.
De Westduitser Middelmann zei, dat er
zich in de bondsrepubliek nog 392.000
vluchtelingen in kampen bevinden. Het
Westduitse ministerie voor vluchtelingen
zaken heeft meegedeeld, dat tot nader or
der geen Hongaarse vluchtelingen meer in
de bondsrepubliek worden toegelaten. Er
zijn 15.000 Hongaren in West-Duitsland toe
gelaten. Het aantal Hongaren, dat naar
Joego-Slavië is uitgeweken, bedraagt thans
13.593, zo is in Belgrado medegedeeld. Gis
teren kwamen 528 vluchtelingen de grens
over.
Ongeveer 150 gedelegeerden en functio
narissen van de UNO, journalisten, foto
grafen en cameramensen waren bij de
aankomst yan de koning aanwezig. Na een
inspectie van de marine-wacht begaf de
koning zich naar een hele batterij van
microfoons en zei zachtjes, dat zijn bezoek
de gelegenheid zou verschaffen voor een
directe uitwisseling van gedachten over
kwesties, die de beide landen betreffen en
het gebied van het Midden-Oosten in het
algemeen.
„De omstandigheden, waarin het Mid
den-Oosten zich op het ogenblik bevindt,
vereisen, dat alle mensen van goeden
wille zich vast voornemen om hun po
gingen te verenigen in het belang van de
algemene vrede en ernaar te streven om
de oorzaken van de spanning weg te ne
men en een nieuw tijdperk in te luiden
van hartelijkheid en goede verstandhou
dingen tussen alle volkeren".
Rede in de UNO
Juist voordat hij in een limousine zou
stappen, die hem naar het Waldorf-Astoria
hotel moest brengen, werd de koning een
grote Algerijnse nationale vlag overhan
digd, waarop met gouden letters stond ge
schreven: „Het vrije Algerije groet zijn
verdediger, koning Saoed". Mevrouw Gol-
da Meir, Israëlisch minister van Buiten
landse Zaken heeft een uitnodiging van
Hammarskjoeld om met koning Saoed te
lunchen van de hand gewezen.
De Franse en Israëlische delegatie wa
ren afwezig toen de koning door de Alge
mene Vergadering van de UNO werd ont
vangen. Hij hield een rede waarin hij
zeide, dat de politiek van overheersing
door geweld verouderd en onvruchtbaar
is. „Deze politiek", zo zei hij, „heeft zekere
landen er toe gedreven, methoden te ge
bruiken, die niets positiefs hebben ge
bracht, en zij is de voornaamste oorzaak
van de spanning en de onstabiliteit, waar
aan de wereld lijdt".
„Wij moeten ons laten leiden door het
feit, dat de volkeren van de wereld op
grond van het beginsel van zelfbeschik
king recht hebben op hun vrijheid en on
afhankelijkheid. Het is gelukkig voor de
mensheid, dat wij in de loop van de laat
ste jaren binnen de UNO zich een streven
hebben zien ontwikkelen, dat nieuwe
kracht geeft aan de aspiraties van de vol
keren en hun vertrouwen heeft gegeven.
Ongetwijfeld is Dag .Hammarskjoeld in
zijn prijzenswaardig streven geslaagd om
een ..belangrijke stap in de richting van dit
verheven ideaal te doen en wij zijn hem
hiervoor erkentelijk", aldus koning Saoed.
Toen de koning zijn rede uitgesproken
had, stonden alle afgevaardigden weer op
en applaudiseerden zij. Britse vertegen
woordigers onthielden zich van bijvalsbe
tuigingen.
Kompas voor gebeden
Koning Saoed heeft aan boord van de
„Constitution", waarmee hij met een ge
volg van 70 personen de reis naar Ameri
ka maakte, aan het personeel fooien tot
een bedrag van meer dan 20.000 dollar ge
geven. De personeelsleden kregen fooien,
schommelend tussen de 100 en 400 dollar
per persoon. Ook kregen zij een gouden
horloge. Tijdens de overtocht was een van
de salons ingericht als „troonzaal" voor de
vorst. Hierin was een magnetische kom
pas geplaatst, waardoor koning Saoed voor
zijn gebeden de richting naar Mekka kon
bepalen. Ook heeft koning Saoed aan
boord een speciaal diner gegeven voor alle
passagiers en bemanningsleden, in totaal
meer dan 1700 mensen.
Na de aankomst in New York heeft een
woordvoerder van de koning verklaart,
dat deze zich geen zorgen maakt om de
koele ontvangst. Hij voegde hieraan toe,
dat het hoofddoel van de koning is presi
dent Eisenhower te ontmoeten en de in
ternationale vraagstukken te bespreken.
Reeds op zijn tweede
schooldag kwam de
kleine prins Charles
te laat op school.
Maar hij behoefde
geen straf te vrezen,
want achter zijn uit
blijven stak de be
doeling om de twin
tig fotografen en
journalisten, die voor
de school in Knights-
bridge samendrom
den, te ontlopen. Hun
werd medegedeeld,
dat de prins deze dag
de school niet zou be
zoeken en een deel
van de wachtenden
ging teleurgesteld
heen. Maar de blij
vers hadden gelijk,
want een half uur
later reed een grote
paleisauto voor, die
prins Charles keurig
voor de ingang afle
verde. En de school
jongen, op wie zich
zoveel belangstelling
concentreerde, stapte
kordaat door het flik
kerlicht van de flits
lampen, dat hij in zijn
leven nog wel eens
meer zal moeten
doorstaan.
Erepromoties. De erepromotie van
jhr. mr. A. W. L. van Starkenborg Stachou-
wer in de faculteit der letteren en wijsbe
geerte aan de universiteit te Groningen, is
vastgesteld op 20 maart. De erepromotie van
mevrouw BoumanVan den Berg in de
faculteit der rechtsgeleerdheid is vastgesteld
op 6 mei.
NICOSIA (Reuter/AFP). - Voor een
krijgsraad in Nicosia op Cyprus is maan
dag het proces begonnen tegen de luite
nant-vlieger Dennis Kenyon, wie ten laste
wordt gelegd dat hij in november zijn
„Canberra" straalbommenwerper onklaar
heeft gemaakt om geen vlucht naar Egypte
behoeven te maken. De raad moet uitma
ken of er opzet dan wel nalatigheid in het
spel is. Vlak vóór het opstijgen is het met
bommen geladen toestel door zijn landings
gestel gezakt. De beklaagde zou kort te
voren te kennen hebben gegeven, dat hij
het niet eens was met de Britse actie tegen
Egypte.
Kenyon verklaarde niet schuldig te zijn
aan opzettelijke beschadiging of beschadi
ging door nalatigheid van het vliegtuig.
Hij zei tot zijn rechters, dat hij in de stuur
hut een verkeerde handgreep heeft uitge
voerd, waardoor de wielen werden inge
trokken, toen het toestel zich nog op het
vliegveld bevond. Hij was zeer nerveus
geweest.
Het ongeluk had hem zó in de war ge
bracht, dat hij gezegd had het niet eens
te zijn met de Britse actie tegen Egypte.
Thans zei de officier geen politieke of
godsdienstige overtuiging te hebben.
Luitenant Kenyon gaf toe na het onge
luk tot zijn commandant, majoor Hartley
te hebben gezegd, dat hij het toestel op
zettelijk had beschadigd. Samenhangend
denken was hem in de eerste tijd na het
ongeluk echter niet -mogelijk geweest.
Majoor-vlieger Hartley deelde de rech
ters mee, dat luitenant Kenyon 600 vlieg
uren op de „Canberra" achter de rug heeft.
De krijgsraad achtte Kenyon schuldig
aan het opzettelijk onklaar maken van de
bommenwerper en veroordeelde hem dins
dag tot een jaar gevangenisstraf en ontslag
uit de R.A.F.
BRUSSEL (AFP) De Belgische mi-
niser van Buitenlandse Zaken, Spaak, zal
in de eerste twee weken van februari naar
Washington gaan. Spaak zal met de Ame
rikaanse regering overleg plegen over het
Belgisch-Amerikaanse uranium-akkoord
met het oog op het ontworpen Euratoom-
verdrag.
KOPENHAGEN (U.P.) De Russische
militaire attaché in Denemarken Rogov is
gisteren wegens spionage uitgewezen.
In goed ingelichte kringen wordt bericht,
dat hij getracht heeft hoge Deense offi
cieren uit te horen, en dat op door deze
officieren verstrekte inlichtingen ten
slotte tot zijn uitwijzing is overgegaan.
Volgens het conservatieve Deense blad
„Berlingske Tidende" toonde Rogov in het
bijzonder belangstelling voor geheime in
stallaties van de Deense luchtverdediging.
Volgens goed ingelichte kringen heeft
Rogov geen inlichtingen van wezenlijk be
lang hierover gekregen, aldus het blad.
(Van onze correspondent in Bonn)
In het ministerie van Verdediging in
Bonn en in Westduitse militaire kringen
is men verbaasd dat zoveel meer jonge
Duitsers soldaat willen worden dan men
had kunnen hopen. Nadat de nieuwe
minister van Verdediging, Franz Joseph
Strauss, zijn nieuwe ambt had aan
vaard, liet hij weten dat men dit jaar wel
met de keuringen zou beginnen, maar dat
men voorlopig niet meer dan tien- tot vijf
tienduizend dienstplichtigen onder de wa
pens zou roepen. Er zijn nog niet voldoen
de kazernes en oefenterreinen beschikbaar
omdat de legers van de westelijke mogend
heden zoveel in beslag hebben genomen.
Minister Strauss wilde alleen maar die
genen oproepen die graag soldaat wilden
worden. Hij nam aan, dat er niet zo veel
zouden zijn maar daarin heeft hij zich ver
gist.
Deze maand zijn de keuringen begonnen.
De bevolking heeft op het televisiescherm
kunnen zien, hoe de keuringen in hun
werk gaan. De meeste dienstplichtigen, die
voor de keuringscommissie kwamen, willen
in het komende voorjaar onder de wapens
komen. Vele jongelui antwoordden op de
vraag waarom zij zo'n haast hadden, dat zij
hun militaire tijd het liefst zo gauw mo
gelijk achter de rug wilden hebben. Men
weet niet, waar men al die dienstwilligen
moet onderbrengen. Men verbaast zich er
ook over, dat de meeste jongelui, die een
opleiding tot officier begeren, voorgoed als
officier willen dienen. Er is gebrek aan
muzikanten en die maken een grote kans
spoedig in het nieuwe leger te worden op
genomen.
De naam Amiens heeft niet
meer dezelfde klank als en
kele tientallen jaren geleden.
Toen was de stad het cen
trum, vanwaar vooral Ameri
kaanse toeristen een bezoek
brachten aan de reusachtige,
troosteloze soldatenkerkhoven
van Noord-Frankrijk. De ver
wanten van hen, die in de
eerste wereldoorlog waren ge
vallen, zijn deels gestorven,
deels te oud geworden voor
lange reizen. Maar een be
langrijker element is, dat de
verschrikkingen van 1914-1918
radicaal zijn overspoeld door
de ellende van een totale oor
log, waarvan de herinnering
in geen van ons is gedoofd.
Amiens verdient het niet in
het vergeetboek te raken,
want de oude hoofdstad van
Picardië blijft een bezoek
overwaard. En niet alleen om
de majestueuze, dertiende
eeuwse kathedraal te bezich
tigen, maar ook om met stom
me verbazing te kijken naar
het hoogste woongebouw van
Frankrijk, men mag gerust
zeggen de enige wolkenkrab
ber, die het land rijk is. Twee
bouwwerken, elk een ver uit
eengelegen cultuur vertegen
woordigend. De kathedraal,
onovertroffen in grootte onder
de Gothische kerken, heeft de
middeleeuwse handwerkslie
den een halve eeuw van ar
beid gekost: van 1220 tot 1270.
De wolkenkrabber, wiens top
toch altijd nog ruim acht me
ter onder de honderdveertien
meter van de kerktorenspits
blijft, werd in tien jaar ge
bouwd. Wanneer we nu, onbe
vooroordeeld, vergelijkingen
trekken, dan vallen deze zon
der de minste twijfel in het
voordeel van de middeleeu-
Vergelijkingen van onze tijd met het verleden vallen lang
niet altijd in ons voordeel uit. Dat gevoel kregen wij heel sterk,
toen wij de Noord-Franse stad Amiens bezochten en, lichtelijk
verbijsterd, de geschiedenis te horen kregen van de enige
wolkenkrabber in Frankrijk, de Tour Perret.
wers uit, ondanks de niet ge
ringe vooruitgang van de
techniek in vijf eeuwen.
Laten we het maar ronduit
zeggen: de Tour Perret, vol
tooid in 1952 en momenteel
nog steeds niet in gebruik ge
nomen of hoogstens voor een
zeer klein gedeelte, is een op
merkelijk staaltje van ondes
kundige planning. Notre Dame
d'Amiens, met liefde en vak
manschap opgetrokken voor
een verheven doel, zal de
meerst critische beschouwer
nog eeuwen lang verrukken
door zijn sierlijke lijnen,
waardoor het massale gebouw
zich presenteert met de gratie
van een kapelletje. De wol
kenkrabber, die een moderne
versie bedoelt te zijn van de
karakteristieke Vlaamse en
Noord-Franse belforts, is op
zichzelf niet lelijk, toegegeven,
maar een gevoel van verbijs
tering is nog wel het minst,
dat zich aan ons opdringt,
wanneer we dit dertig verdie
pingen tellende huis een ogen
blik naar zijn bestemming be
oordelen.
De redenen, die het ministe
rie van Wederopbouw ertoe
hebben gebracht juist in
Amiens dit kostbare experi
ment te ondernemen, zijn ons
helaas duister gebleven. De
stad heeft ongeveer de omvang
en het bevolkingstal van Lei
den. Nu de trek ingrijpend is
verminderd, zijn er voldoende
hotels. Veel handel en nijver
heid is er niet en als de plan
nenmakers thans beweren, dat
zij de toren bestemd hadden
voor de huisvesting van kan
toren en magazijnen, dan
hecht geen zinnig mens ge
loof aan dit argument. Een
forse bijdrage tot oplossing
van de ook hier bestaande wo
ningnood? Niet vol te houden
er is in het ding niet te wo
nen. De meest aanvaardbare
lezing is, dat de architect
Auguste Perret, een man van
een zekere reputatie, die de
voltooiing van zijn schepping
niet meer heeft "beleefd, de her
haaldelijk door oorlogen ge
schonden stad een onvergan
kelijk monument heeft willen
schenken. Maar dan had hij
toch dienen te bedenken, dat
een nutteloos gedenkteken van
tweehonderd miljoen francs
(„Doe er maar gerust vijftig
miljoen bij", mopperde een in
woner van Amiens) toch altijd
in het niet moet vallen bij het
monument, dat de naam van
de stad over de hele wereld
bekend heeft gemaakt, de
kathedraal.
Hoe het ook zij noch wo
ningzoekenden, noch winke
liers, noch handels- of indus
triële ondernemingen, noch
zelfs rijks.- en gemeentedien
sten hebben ook maar de min
ste belangstelling getoond voor
de vreemde toren. Om nu niet
tot het bittere einde negatief
te blijven, moeten we er nog
bij vertellen, dat een exploi
tatiemaatschappij van onroe
rende goederen verleden jaar
heeft onderhandeld over de
aankoop van de wolkenkrab
ber. „Ze hebben er een krats
voor geboden", kankerde de
kastelein, die ons een vin
rouge inschonk, „en mijn kop
eraf, als ze het niet krijgen
ook". De eerste tien verdie
pingen zouden dan als hotel
worden ingericht, maar zo
als gezegd: wat moet men er
mee in Amiens?
De Tour Perret vormt aan
de basis een vierkant met een
lengte en breedte van onge
veer vijftien meter. Na zestien
etages volgt een inspringend,
achthoekig gedeelte van vijf
verdiepingen en het geheel
wordt bekroond door een weer
wat minder volumineus recht
hoekig blok. Dat er beneden
nu zo heel veel ruimte is voor
kantoren of winkels kan men
moeilijk volhouden, wanneer
men in aanmerking neemt,
dat er nogal wat plaats wordt
ingenomen door twee liften,
een voor personen- en een
voor goederenvervoer, door
een trap, twee steunpilaren en
een netwerk van water- en
verwarmingspijpen. De per
sonenlift zou bij volle bezet
ting van het gebouw ontoerei
kend zijn, de trap is weinig
breder dan die in een normale
woning. Bij brand moet men
maar met behulp van een pa
rachute van het bovenste plat
form springen: aan beveili
ging door een noodtrap bui
tenom is men niet toegeko
men. En welke plannen er ook
ontworpen zijn om de hoogste
verdiepingen van water en
warmte te voorzien, verwezen
lijkt is er geen!
Laten we dan, na een nare
smaak te hebben weggespoeld
met een glas onvolprezen land-
wijn, nog even terugkeren
naar de kathedraal, die glim-
lachend de ridicule pogingen
van de heer Perret heeft gade-
geslagen. Dit meesterstuk van
Gothiek bergt in zich zoveel
schatten, waarvan er vele in
de eeuwen na de voleindiging
van het gebouw zijn toege-
voegd, dat weken niet vol-
doende zijn om er de schoon-
heid van in zich op te nemen.
De kerk zelf welk een won-
der van constructie! Notre
Dame d'Amiens heeft een
lengte van honderdtwintig me-
ter en het middenschip is
ruim drie en veertig meter
hoog, slechts zes meter minder
dan dat van de kathedraal van
Beauvais, die voor de hoogste
van de wereld doorgaat. Maar
afmetingen betekenen niets,
wanneer daar niet bijkomt een
joyeuse indruk van ijlheid
gratie, harmonie en homoge-
niteit. De bezoeker dwaalt van
de dertiende eeuwse bronzen
tomben van de eerste aartsbis-
schoppen der stad naar de
kunstige hekken uit de acht-
tiende eeuw, van de groepen
merkwaardige anecdotische
sculpturen rondom het koor en
de drieduizend Bijbelse figu-
ren, gesneden in de koorban-
ken naar het bekende beeld
van Blasset, de Wenende En-
gel.
Wanneer men dan buiten
komt en de top van de Tour
Perret boven de huizen uit ziet
steken, heeft de ergenis plaats
gemaakt voor een gevoel van
schouders ophalen over zo-
veel dwaasheid.
J. F. Kemming
Menselijker
Gisteren was het een mooie dag voor
mij. Ik liep als een pauw over straat. Als
een pauw met een schone lei: de inkom
stenbelasting, voorlopige aanslag jaar 1056,
was afbetaald. Een mens zott alleen al
belastingaanslagen willen ontvangen om
dit heerlijk-voldane gevoel. Prettig, je
plicht tegenover Vaderland en gemeen
schap te hebben vervuld.
Ik heb er een klein feestje van gemaakt:
een borrel, zuurkool-met-alles en een bios-
coopje toe. De borrel en de zuurkool waren
uitstekend. De film was met Bing Crosby,
't Zal best een aardige man wezen, maar
ik vind er niks an. Zo'n dood-visse-gezicht.
Vindikke. Zal Bing zich niets van aan
trekken. Hij zal er geen dollar minder om
verdienen. Maar goed ook. Ik houd niet
van broodroof. Maar niettemin en eerlijk:
ik vónd er niets aan. Mijnheer Max van
Praag ontroert mij veel meer. En ik vind
het gelaat van minister Hofstra heel wat
pittiger dan dat van Bing.
Het enige wat ik verder vind, is, dat
minister Hofstra mij wel eens mag bedan
ken. Ik heb zo nogal wat voor hem over
gehad. Ik heb in vijf maanden een bedrag
betaald, waarvoor ik levenslang croquetten
had kunnen eten met iedere week nog een
ons droptoffees en iedere maand, om de
geestelijke mens niet te laten verslonzen,
een Simenonnetje en een Vestdijkje. Zou
het nu niet aardig zijn als je daarvoor een
bedankje kreeg, persoonlijk door de minis
ter ondertekend? Desnoods in facsimile,
of gedrukt. Dat zou nóg meer voldoening
geven. Een mens is maar een mens.
Wat ik ook leuk zou vinden is, te weten
wat er allemaal voor mijn geld gedaan is.
Dat zou de band tussen staatsburger en
Staat versterken. Er zou iets van die
„human touch" in zijn die - vraagt u het
maar aan al die „public relations officers"
- belangrijker is dan wat ook.
Als de minister nu eens onder zo'n kaart
zou krabbelen: „we hebben er boeken voor
de Universiteitsbibliotheek te Leiden voor
gekocht" of „dankzij uw goede zorgen heb
ben de families Van Lankeren te Uithoorn,
Te Droes te Medemblik en Tuninga te
Appingedam hun kindertoeslag kunnen
toucheren". Dat zou toch aardig zijn? Of
„u hebt het salaris van onderwijzer Udema
te Munster-Geleen betaald; de heer Udema
verzoekt u daarvoor zijn dank te willen
aanvaarden".
Het kon allemaal best een beetje mense
lijker, aardiger, moderner. Trouwens, de
lieden achter de loketten in de postkan
toren of bij de ontvanger, die mijn cheque
of baar geld in ontvangst nemen, kunnen
ook best wat vriendelijker zijn.
Als ik u nu zeg, dat ik er niet eens door
kan wintersporten...
Elias
^'iiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiigiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiinininiiiiiiiniiiiiiiiiiiiNiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiDii^
ADVERTENTIE
Endocil, de HORMOONcrême
van Organon, wekt de huidcellen
tot nieuw leven. De huid wordt zacht
en soepelrimpels en ongaaf
heden verdwijnen.
De hormoonwerking van Endocil
gaat dag en nacht door. Gebruik
Endocil dus ook overdag als basis
voor poeder of make-up.
'Ontsluier uw schoonheid met
hormooncrême van Organon-Oss
per tube f2,90
Negen arbeiders kwam om het leven en
veertig werden gewond bij explosies aan
boord van de Tanker Jeanny (10.000 ton),
gisteren in het Amerikaanse plaatsje
Alameda, Californië, waar de tanker op
de werf stond.
Men heeft de oorzaak der ontploffing
nog niet kunnen vaststellen.
De Jeanny zou worden ingezet voor
kolentransport naar Europa.
Het bovengedeelte van de tankboot werd
door drie ontploffingen van het schip los
gescheurd. Er ontstond brand op het schip
en op de werf. De brandweerlieden konden
pas na twee uur aan boord van het schip
komen om de ingeslotenen te bevrijden.
Er zijn allerlei muilen: in de eerste
plaats: pantoffels, ontleend aan het
Frans: mule. In de tweede plaats: bek,
in het bijzonder van grote, verscheuren
de dieren. Samenstellingen met dit
woord muil zijn: muilband, muilkorf,
muilpeer een woord dat te vergelij
ken is met oorvijg en meesmuilen.
Vroeger kende men ook samenstellingen
als: zuurmuil, botmuil, dikmuil en lo-
genmuil, maar die zijn alle verouderd.
Het derde woord muil is ontleend aan
het Latijnse woord mulus: ezel. In la
tere taal is dit woord vervangen door:
muildier en: muilezel, die veelvuldig
door elkaar worden gebruikt en te ver
gelijken zijn met woorden als: koebeest
en dergelijke.
