r JL
§*§i$ê$H-
STAD DES LEVENS
GnpaHOUTEN STOPSEL van Geta Bever
Feestconcert in pruikenstijl
De leerling van Doctor Marciolo
Die Haerlemsche Musyckcamer
met solisten in Vleeshal
Prijzen der Stichting
Kunstenaarsverzet
uitgereikt
V\( fifrj
Kort en bondig
Winterconcert van
„Sursum"
Chessman heeft zijn derde
boek geschreven
Haitink eerste dirigent
bij Radio Filharmonisch
Orkest
Kamermuziek in
Amsterdam
Examens
7
Ds. H. G. van Willenswaard
neemt beroep aan
Kerkelijk Nieuws
Twee roofovervallers op
hun vlucht ingerekend
U rookt de lekkerste sigaret van
DOUWE EGBERTS ZILVER-SHAG
ONS VERVOLGVERHAAL
DOOR JOSEPH L. EINANDER
Amsterdam ongerust over
rijksbijdrage IJtunnel
„De Toneelschool"
Agenda voor Haarlem
MAANDAG 18 FEBRUARI 1957
„Die Haerlemsche Musyckcamer" weet
met smaak, originaliteit en kunstzinnig
heid te jubileren. Nog ligt vers in het ge
heugen het nachtfeest in de Vleeshal, waar
mee het tienjarig bestaan werd gevierd.
Als verlengstuk daarvan werd zaterdag
avond weer in pruikenstijl geconcerteerd,
wat inhield dat de executanten in achttien-
de-eeuwse kledij gestoken waren en ge
duldig de witte haarmuts torsten. Maar
niet alleen de uitvoerenden, dirigent en
solisten incluis, pasten zich uiterlijk bij de
te vertolken muziek aan, doch ook tal van
dames decoreerden naar de mode van
zeventienhonderdzoveel de druk bezette
zaal. Harry Prenen, die de avond zou in
leiden en het eerste gedeelte van het pro
gramma commentariëren, verscheen als
achttiende-eeuwer voor het publiek en
trachtte dit bovendien wijs te maken, dat
hij een „echte" was, dankzij een levens
elixer, dat hem toeliet ervaringen mee te
delen over een tijdsverloop van ruim twee
eeuwen. Zeer geloofwaardig klonk dan ook
wat hij meedeelde over de wijze waarop
burger en aristocraat destijds de muziek
dienden, niet, zoals men het heden ten dage
meestal doet door de knop om te draaien,
maar door zelfwerkzaamheid, door de kunst
niet passief, doch actief te beleven. Dit
kapittel der huismuziek in de pruikentijd
bracht de geestige en bovendien cultuur
historisch goed onderlegde spreker op het
ontstaan van „Die Haerlemsche Musyck
camer", nu ruim tien jaar geleden: hoe
André Kaart enige muziekliefhebbers char
terde voor het begeleiden van een jongens
koor en hoe deze amateurs, met bovenge
noemd achttiende-eeuws ideaal van mu
ziek maken voor ogen, zijn blijven musi
ceren onder zijn leiding.
Met een Concert voor twee fluiten en
strijkorkest van Telemann (dat in de totaal
gevulde Vleeshal uitnemend klonk, zodat
nu eindelijk het probleem van de akoestiek
finaal opgelost leek) werd de proef op de
som gegeven van wat met ijver en onver
woestbaar optimisme door de Musyck
camer kon worden bereikt.
En toen leidde Harry Prenen het hoofd
nummer van de avond, namelijk het vier
voudige Vioolconcert „De vier jaargetijden"
van Antonio Vivaldi, in. Hij stelde aan het
publiek de geniale roodharige priester
componist voor, illustreerde zijn betoog
met het schetsen van Vivaldi's portret,
waardoor men de woordvoerder ook als
sneltekenaar kon bewonderen. Verder gaf
hij een duidelijke uiteenzetting van het te
spelen werk, een vroeg voorbeeld van pro
grammatische muziek, dat de vertolking
bedoelde te wezen van een viertal sonnet
ten. Prenen bestond het zelfs van deze
gedichten een markante vertaling te leve
ren, die als bewijs kon dienen, dat de
Nederlandse taal nog altijd als voertuig
van de geest tot de hachelijkste experi
menten in staat is, zonder de logische zins
bouw geweld aan te doen. Was deze in
leiding op zichzelf reeds een kostelijke
tractatie, tintelend van vernuft en spiritu
aliteit - de interpretatie van de solopartij
van het magistrale stuk door Jan Bresser,
tweede concertmeester van het Concert
gebouworkest, werd van dit alles het mu
zikale complement en de bevestiging, ge
realiseerd op een virtuoos plan. En de lang
niet ongevaarlijke onderneming van André
Kaart om met zijn voortreffelijke ama
teurs in-de pas te blijven bij dat ritmisch
en expressief geladen solospel, had een zeer
verdienstelijk resultaat. In ieder geval: het
doel dat men zich gesteld had, het publiek
op originele wijze in kennis te brengen
met Vivaldi's meesterlijke compositie, was
volkomen bereikt.
Een beheerste vertolking van het Concert
De christelijke muziekvereniging „Sur
sum" te Bloemendaal handhaaft zich kra
nig, ondanks de moeilijkheden - en dit
zijn niet alleen financiële problemen - die
de moderne tijd voor vrijwel alle ensem
bles oplevert. Met elke uitvoering bewijst
„Sursum" een hechte samenhang en daarbij
treedt dan ook een ambitie der werkende
leden aan de dag, die voor het artistieke
resultaat van bijzondere betekenis wordt.
Men heeft dit wederom kunnen vaststellen
op het winterconcert, dat zaterdagavond
in de grote zaal van hotel Vreeburg te
Bloemendaal gegeven werd.
Het concert stond onder leiding van de
dirigent C. Fijma, die nu ruim een half
jaar met het korps heeft kunnen samen
werken. Die samenwerking moest voor dit
concert wel zeer intensief zijn, omdat de
werken, die werden uitgevoerd over het
algemeen geen geringe eisen stelden. Daar
was bijvoorbeeld de ouverture „Prins van
Oranje" van Latann, een lastig werk met
kritieke wendingen en zelfs met begelei
dingsfiguren, die de betreffende muzikan
ten het vuur na aan de schenen legden.
Het verdient extra aandacht ter verdere
vervolmaking der vertolking. Toch heeft
de uitvoering ook laten horen, dat „Sur
sum" zich mag verheugen over goede in
strumentalisten. Zo viel in dit stuk de bij
zonder sonore toonvorming van de bas op.
Die volle, ronde basklank gaf ook voor
andere werken, die op deze avond werden
gespeeld, een fraaie ondergrond.
Maar ook andere spelers konden zich
onderscheiden. De bugels en de saxofoons
vormden na de ouverture „La Rosière" een
mooie combinatie. Met genoegen kon men
naar het duet van piston en bugel in „Le
secret du Sphinx" luisteren. En in de
Rococo-suite van Gerard Boedijn was het
gehele korps op zijn best. Vergeleken met
deze uitvoering verzonk die van de onge
lijkwaardige fantasie „La fête triomfale"
van Van Dam in het niet.
In het algemeen zou ik willen wijzen op
de noodzaak van een nadrukkelijker muzi
kale karakteristiek der samenstellende
fragmenten der werken. Daarnaast moet
ik mijn grote waardering uitspreken over
de zorg, de degelijkheid, waarmede de
dirigent en de leden de uitvoeringen aan
pakten. Op deze avond heeft men zich nog
kunnen vermaken met het optreden van
het cabaretgezelschap De Prikkers, dat
afgewisseld werd door het Tamboerkorps
onder leiding van de heer Van Rosmalen.
in e voor cembalo en strijkorkest van
Franz Xaver Richter door de claveciniste
Gertrude Maclaine en haar medeleden „ca-
meristen" dominstreerde met succes de
niet te onderschatten betekenis van deze
Mannheimer muziek. En tot besluit van
het interessante feestconcert waagde men
zich aan Mozarts Symfonie in a, K.V. 201,
waarmee de achttienjarige componist als
geniale vernieuwer zich een weg baande
naar een onbekend symfonisch ideaal. Hier
wordt het bedenkelijk nog van pruikenstijl
te spreken, al bleef de pruik steeds een
geëerd mode-artikel zolang Mozart leefde.
Maar zijn kunst was toekomstmuziek, die
de conventies van de achttiende eeuw
voorbij streefde en met haar geestelijke
geladenheid geraffineerde eisen stelde,
welke voor de executanten nog steeds ka
pitale problemen meebrengen. Men mag
hopen, dat de Haarlemsche Musyckcame-
risten de portée van deze stelling ervaren
heeft.
Hoe het zij, de avond verliep in een op
gewekte stemming met alle waardering
voor wat er gepresteerd werd. En de hulde,
die de voorzitter bracht aan de heer Kaart
voor zijn over alle voorkomende bezwaren
optimistisch heenstuwende activiteit werd
door warm applaus onderstreept, evenals
de woorden van lof welke gebracht werden
aan de prominente figuren die tot het wel
slagen van deze avond hadden meegewerkt.
Jos. de Klerk
Caryl Chessman, de schrijver van „Cell
2455 death row" en „Trial by ordeal", is
in de gevangenis van San Quentin in Cali-
fomië, waar hij sedert zijn terdoodveroor
deling in 1948 vertoeft, disciplinair ge
straft omdat hij weer een boek geschreven
heeft. Hij heeft kans gezien, ondanks een
verbod, dat uitgevaardigd werd nadat zijn
eerste boeken veel succes hadden, een
manuscript voor een boek getiteld „The
face of justice" aan zijn agent in New York
te zenden.
De Nederlandse Radio Unie bericht, dat
Bernhard Haitink is aangesteld als eerste
dirigent van het Radio Filharmonisch Or
kest. Bernhard Haitink was deelnemer aan
de dirigentencursus 1954 en 1955 met de
docent Ferdinand Leitner en is sinds sep
tember 1955 als dirigent bij de N.R.U.
werkzaam.
Het Concertgebouw te Amsterdam heeft
een voorjaarsserie van drie concerten in
de kleine zaal van het Concertgebouw ge
organiseerd en wel op dinsdag 19 februari,
dinsdag 5 maart en woensdag 10 april.
Achtereenvolgens zullen optreden het trio
Pasquier, het Vlachovo Quartett en het
Rogeri Quartet, respectievelijk met werken
van Beethoven, Dohnanyi en Mozart, Kra-
mar Krommer, Brahms en Janacek, Frid,
Schumann en Ravel.
P. Ztvaanswijk
PIANIST JOSEF HOFMANN IN
LOS ANGELES OVERLEDEN
LOS ANGELES (UP) De pianist Josef
Hofmann is zaterdag op 81-jarige leeftijd
in een sanatorium in Los Angeles over
leden. Hofmann, geboren in Krakow, Po-
In de aula van het Stedelijk Museum in
Amsterdam zijn zaterdagmiddag de twee
prijzen, elk van 1000 gulden, voor 1956
der Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945
uitgereikt. De prijs voor beeldende kunst
(penningkunst) was toegekend aan de Am
sterdamse beeldhouwer prof. V. P. S. Esser
en die voor letterkunde (jeugdlitteratuur)
aan de Amsterdamse journalist en letter
kundige Han G. Hoekstra. De stichtings
voorzitter, prof. Wieger Bruin, deelde mede,
dat aan prof. Esser gevraagd zal worden
te adviseren bij het aanwijzen van een
kunstenaar voor het doen maken van een
penning voor de stichting. Men wil namelijk
in het vervolg naast de geldprijs ook jaar
lijks een penning aan de winnaar uitreiken.
Na de prijsuitreiking hield dr. L. Neher,
oud-directeur-generaal der PTT een rede
over: „De kunstenaar en zijn verantwoorde
lijkheid". De bijeenkomst werd onder meer
bijewoond door dr. J. Hulsker, hoofd afde
ling kunsten van het ministerie van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen, Amster
dams wethouder voor kunstzaken mr. A.
de Roos en dr. P. J. Witteman, voorzitter
van de raad voor de kunst. Het was de
achtste keer, dat de prijzen werden uitge
reikt aan kunstenaars, die „niet alleen door
hun artistieke arbeid op uitstekende wijze
bijdragen tot de ontwikkeling van de kun
sten in Nederland, maar die tevens in hun
levenshouding getuigenis afleggen van hun
besef voor de verantwoordelijkheid van de
kunstenaars in de maatschappij", aldus de
voorwaarden voor de toekenning.
„Het werk van Esser draagt het kenmerk
Prof. V. P. S. Esser en Han G. Hoekstra
van de ware medailleur. Voor hem is de
penning een volwaardig medium tot artis
tieke uitspraak. Zijn Rembrandtpenning is
niet alleen een zeer waardige bijdrage tot
de herdenking van de schilder, maar tevens
een verrijking van de Nederlandse penning
kunst", aldus de jury. Zij droeg Esser voor
op grond van zijn gehele oeuvre. De jury
voor de letterkundeprijs merkte in haar
rapport onder meer op, dat zij het van be
lang achtte, dat Hoekstra als schrijver voor
kinderen nog meer op de voorgrond moet
worden geplaatst, omdat hij ook in dit deel
van zijn werk als kunstenaar geëerd moet
worden.
LEIDEN: Doctoraalexamen rechten: J. G.
A. Wolfs, Leiden. Kandidaatsexamen Franse
taal- en letterkunde: A. P. de Boer, Alphen
a. d. Rijn; mejuffrouw J. Rietveld, Papen-
drecht. Kandidaatsexamen klassieke taal- en
letterkunde: mejuffrouw H. P. J. Pols. Den
Haag; mejuffrouw M. J. Broekema, Wasse
naar.
AMSTERDAM (Gem. Universiteit): Ge
slaagd voor het doctoraal examen rechten de
heer J. G. Petersen, Amsterdam.
LEIDEN: Gepromoveerd tot doctor in de
letteren en wijsbegeerte, op proefschrift ge
titeld „Poésie et Mystique (Paul Claudel,
poéte Cretien)", de heer H. J. W. van Hoorn,
geboren te Lochem en thans wonende te
Rotterdam: tot doctor in de geneeskunde, op
proefschrift getiteld „Veranderingen in de
phosphatide fractie van de dooier, tijdens de
bebroeding van het kippeëi", de heer A. da
Bakker, geboren te Den Haag en wonende
aldaar; tot doctor in de geneeskunde, op
proefschrift getiteld „Critische beschouwin
gen over het postthrombotische syndroom",
de heer H. Eckstein, geboren te Apeldoorn
en thans wonende te Voorburg.
NIJMEGEN: Doctoraalexamen Duits: pater
A. A. L. Roelofs S.M. (Groenlo). Doctoraal
examen Engels: J. H. W. Bouman, Olden-
zaal.
i i
MJttn,
Ér ■Hs ™jl
1 illlül
[ft Pi lil I jl
VJJP
a6
N\
i JOJ 1
Maar het hielp niet, of doctor Marciolo al kwaad was en Lodo uitschold. Er moest
iets gedaan worden, om hem weer zijn eigen gedaante terug te geven.
„Luister", zei hij. „Er is maar één plaats, waar de Sargiliusbloem groeit. Daar moeten
we heen en die plant plukken, om er het nodige extract van te maken. Vooruit, maak
alles klaar om op reis te gaanje neemt mij mee in deze bloempot en ik zal je ver
tellen, hoe je moet gaan. Schiet op en maak geen stomme fouten meer, want ik
heb geen zin om nog lang in deze toestand te blijven!" 85-86
ADVERTENTIE
VOOR DUIZEND
EN ÉÉN
DOELEINDEN
Predikant voor Santpoort en
Provinciaal Ziekenhuis
Ds. H. G. van Willenswaard, predikant
te Domburg, heeft de toezegging van het
beroep naar de Hervormde gemeente te
Santpoort (tweede predikantsplaats) aan
genomen.
Zoals wij gemeld hebben is het de be
doeling, dat de nieuwe predikant een wijk
zal krijgen in de omgeving van Santpoort-
Station en van Bloemendaal-Noord en dat
hij tevens zal optreden als predikant van
het Provinciale ziekenhuis van Santpoort.
In de binnenkort te houden vergadering
van de Provinciale Staten van Noordhol
land zal een voorstel van Gedeputeerde
Staten aan de orde komen, om met ingang
van 1 januari 1957 het salarisreglement
1948 aldus te wijzigen, dat de betrekking
van predikant in algemene dienst komt te
vervallen. Ter toelichting delen Gedepu
teerde Staten mee, dat met de daarbij be
trokken kerkgenootschappen overeenstem
ming is bereikt omtrent een nieuwe rege
ling van de geestelijke verzorging van pa
tiënten der Provinciale Ziekenhuizen. Met
ingang van 1 januari j.l. wordt in de ver
zorging niet langer vanwege de provincie,
maar door de kerkgenootschappen voor
zien. Aangezien de nieuwe regeling hand
having van de tot nu toe bestaande in pro
vinciale dienst te vervullen betrekkingen
op het terrein van de geestelijke verzor
ging van patiënten overbodig maakt, kan
de betrekking van predikant in algemene
dienst uit het salarisreglement worden ge
schrapt.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Oostvoorne (toez.) W. de
Weerd, voorganger afd. Ver. v. Vrijz. Her
vormden te 's-Gravenhage; te Den Bom
mel A. Lam, kand. te Zeist; te Lexmond
A. Gooyer, kand. te Huizen (N.H.). Aange
nomen naar Holwerd (toe.) H. Brouwer te
De Wilp (Gron.), die bedankte voor Eext
(Dr.) (toez.).
Jongens van 18 en 19 jaar beroofden
Amsterdamse winkelier
Zaterdagavond om half acht is de 57-
jarige heer B., juist toen hij zijn winkel
op het Mercatorplein in Amsterdam had
verlaten, door een hem onbekende man
met een hard voorwerp op het hoofd ge
slagen en door een andere man van zijn
tas inhoudende 3200 gulden die hy
onder de arm droeg, beroofd.
De twee mannen gingen aan de haal,
maar konden, na een wilde achtervolging
door twee politieagenten en een taxichauf
feur, worden ingerekend.
Een van de aanvallers trachtte nog door
in het water van de Admiralengracht te
springen, aan zijn achtervolgers te ont
komen. De taxichauffeur dreef de andere
berover zo in het nauw, dat deze de ge
stolen tas weggooide, waarna de chauf
feur de tas waar het geld nog in aanwezig
was, naar het politiebureau bracht. De
aangehoudenen zijn de 18-jarige isoleerder
J. V. en de 19-jarige militair A. J. V. Te
vens heeft de politie nog de 18-jarige ty
pograaf C. N. R. gearresteerd, die de an
dere twee jonge mannen tot de beroving
heeft aangezet.
Prof. dr. Th. C. VAN STOCKUM
VANDAAG ZEVENTIG JAAR
Prof. dr. Th. C. van Stockum heeft zater
dagmiddag in de aula van de Groningse
universiteit wegens zijn aanstaand aftreden
als hoogleraar in de Duitse letteren na
een ambtsperiode van veertig jaar een bij
zonder college gegeven.
Prof. Van Stockum viert vandaag zijn
zeventigste verjaardag. Na het bijzonder
college werd prof. Van Stockum toege
sproken namens de senaat door de rector
magnificus prof. dr. J. Ariens Kappers,
namens de faculteit der letteren en wijsbe
geerte door de voorzitter prof. dr. P. J.
van Winter en namens de studenten door
mejuffrouw P. Son.
ADVERTENTIE
De goud-gele
Virginia
Geuriger
Zachter
U geniet er
meer van
22 Het aanschijn der aarde, inderdaad, lezer. In de
J letterlijke, practische, nuchtere en technische zin.
En het is Life City, waar deze vernieuwing is begonnen.
Wij naderden Life City uit het noorden. De lucht was
blauw en zonnig, het landschap eenzaam en doordrenkt
van nameloze rust. Slechts de brede, vierbanige autoweg
sneed een kloof door deze stilte en naarmate wij Life
City naderden, raakten wij steeds meer beklemd in een
uitdijende file van auto's, die zich in matig tempo naar
de veiligste stad ter wereld begaven.
Op een gegeven moment begon de weg langzaam te
dalen. Ik merkte het aan de bijna onmerkbaar hoger
wordende bermen, die met betonnen wallen werden ge
stut. Die wallen waren spoedig zo hoog als een autodak
en wij daalden nog steeds. In wijde bochten naderden
wij Life City, terwijl op geregelde afstanden viaducten
het kruisende verkeer over ons heen leidden. Tussen de
viaducten merkte ik fraai gevormde, stalen bruggen op,
waarvan de leuningen voorzien waren van bloembakken.
Helgekleurde bloemen en groene klimplanten verleven
digden deze brugleuningen en verborgen aanvankelijk
voor mij het feit, dat de bruggen tevens verlichtings
ornamenten waren, aangezien zij voorzien waren van
sterke kwikdamplicht-aggreraten die des avonds de
autoweg helder verlichtten. Galotti maakte er mij op
merkzaam op.
Toen stond de ganse file stil. In de verte merkte ik
rode lichten op tegen een donkere achtergrond. Galotti
vertelde mij, dat wij in de buurt van de toelaatsluis van
Life City waren gekomen. „Van nu af aan rijden we
langzaam Life City binnen," zei hij. „Het verkeer in de
stad is op het ogenblik abnormaal druk, vanwege de tal
rijke vreemdelingen. Daarom zullen we niet erg snel
kunnen opschieten." Op dat moment kwam onze auto
weer in beweging en passeerde een stoplicht-installatie,
die was aangebracht boven een tunnel-ingang. Het licht
was groen en we reden de tunnel binnen.
Onder het helle licht van duizenden lampen, aange
bracht achter matglas in de plafonds, strekte zich een
onderaardse verkeersweg voor ons uit. De rijbaan was
breed en in het midden gescheiden door verlichte hek
ken. Links van ons reed een eindeloze file auto's en bus-
len, was vijf jaar toen hij voor het eerst I sen in tegenovergestelde richting de tunnel uit. Aanvan-
in het openbaar optrad. 1 kelijk werden de wanden van de tunnel gevormd door
betonnen muren, doch plotseling deed zich een werk-
waardig verschijnsel voor: de muur hield op en in plaats
daarvan verschenen rijkverlichte etalages met enorme
reclames, afgewisseld door geheimzinnige, donkere deu
ren van stalen jalouzieën. „Wij zijn in Life City," zei
Galotti met grote voldoening. Op geregelde afstanden
zag ik parkeerhavens in de rijweg, van waaruit een hel
verlichte wenteltrap naar boven leidde. Wij passeerden
zulk een parkeerhaven waar een grote vrachtwagen
stond. Mannen waren bezig pakken uit te laden en een
deur binnen te sjouwen, waarvan de jalouzieën nu wa
ren opgetrokken. In het voorbijrijden dierp ik een blik
naar binnen. Ik zag een magazijnruimte, waarin mannen
met grijze jassen en potloden achter hun oor rondliepen.
Die potloden kon ik bij het snelle passeren niet zien,
doch zij waren de typen die zonder potlood achter het
oor niet compleet zouden zijn geweest.
„De magazijnruimte van een winkel," vertelde Galotti.
„De winkel is natuurlijk bovengronds, doch de kelder
ruimte mondt hier uit, zoals trouwens alle souterrains
van de winkels en huizen in de tunnels een uitmonding
hebben. Wij hadden aanvankelijk gedacht, dat het alle
maal sombere, donkere deuren zouden worden hier be
neden, doch de vindingrijkheid van onze zakenmensen
besliste anders. Zij wisten dat voorbijrijdende automo
bilisten met reclames konden worden bewerkt en maak
ten dus etalages en reclame-verlichtingen. Dat vrolijkt
de tunnel evenzeer op als elders bovengrondse winkel
straten."'
Wij naderden blijkbaar een kruispunt, want reeds van
verre knipperde een rood licht. Wij stopten. Met een in
genieus signalensysteem werd het verkeer op de vier
sprong waar twee tunnels elkander kruisten veilig
langs elkander heen geloodsd. Wij gingen links af, zodra
het signaal ons dat veroorloofde en passeerden de krui
sing, die eigenlijk een ruim ondergronds plein vormde.
De zijtunnel onderscheidde zich in niets van die, welke
wij aanvankelijk hadden gevolgd. Overal blikten ons de
vrolijke lichtreclames langs den wanden tegen, afgewis
seld door uitstalkasten, jalousiedeuren, parkeerhavens en
wenteltrappen naar boven. Wij reden met matige vaart
in de file, ons gehoorzaam houdend aan het strenge
passeerverbod. Nu en dan boog een auto uit de rij en
bezette een der ruime parkeerhavens. Ik zag een familie
uit een parkerende auto stijgen en vrolijk Rabbelend een
J
wenteltrap opgaan, die van boven uit door helder dag-
lich werd beschenen. Daarboven moest Life City zijn
hier beneden was het echter ook. De scheiding tussen
gevaar en prooi was hier voltrokken. Geen voetganger
was in deze ondergrondse stad te zien. En de moorde
naars waren daardoor vredige, veilige vervoermiddelen
geworden wat zij tenslotte altijd hadden moeten
blijven.
„We hebben talloze problemen moeten oplossen," zei
Galotti. „Het tunnelsysteem kostte miljarden van aan
leg. De verkeersregeling is ontworpen door de kop
stukken der federale politie ware kunstenaars in hun
vak. Het stratenplan bovengronds correspondeert in alle
details met de tunnelstructuur, zodat alle straten onder
gronds te bereiken zijn. Zoals u misschien gemerkt hebt
zijn alle tunnelstraten voorzien van naambordjes. Deze
zijn dezelfde als de bordjes van de straten in de „boven
stad". Vrachtwagens, die goederen moeten laden of los
sen, kunnen dat ondergronds doen via de laaddeuren.
De enige moeilijkheid was het feit, dat zij hier in de
tunnels niet naar de andere zijde van de rijbaan mogen
en dus de laaddeuren van de firma's, die aan de over
kant liggen, niet kunnen bereiken. We hebben nu een
stystem ontworpen zoals dat bijvoorbeeld ook in grote,
snelgroeiende steden van Zuid-Amerika wordt toege
past: Op geregelde afstanden zijn zogenaamde „keer-
pleinen" aangelegd, waar men via een rotonde van rich
ting kan veranderen en dus de tunnelstraat in tegen
overgestelde richting kan inrijden. Voor degenen die geen
zware goederen behoeven te laden of te lossen, is er geen
enkele moeilijkheid. Zij kiezen een parkeerhaven en
lopen dan bovengronds naar de andere zijde, waar zij
zijn moeten."
Wij gingen verder. Nu pas merkte ik, dat het plafond
van de tunnelstraten daglicht doorliet, ofschoon aan
weerszijden van de brede, ogenschijnlijk matglazen
strook boven ons ook kunstlicht brandde. Het matglas
liet het daglicht in waziggroene kleur door de kleur
die het water van de oceanen heeft in de baai van Rio
en aan het Copacabana-strand. Het gaf de illusie alsof
het plafond van de tunnels hoger was dan in werkelijk
heid en het verruimde de sfeer, doordat het leek alsof
zich boven ons een hemel uitstrekte.
(Wordt vervolgd).
ien oogspecialist. U
lig", zei een 48-jarige
l uit Emrien in
Dure bril. „Ik ben
hebt een andere bril nodig'
rondreizende koopman
januari van het vorig jaar tegen een 78-
jarige landbouwer in Lopik. De oude man
liet zich overhalen een nieuwe bril aan te
schaffen, maar schrok toen hij daarvoor f 150
en voor „behandeling" f265 moest betalen.
De koopman werd vervolgd wegens oplich
ting en de Utrechtse rechtbank veroordeelde
hem tot een jaar gevangenisstraf. Hij had
reeds zeven vonnissen wegens diefstal, ver
duistering en oplich ng achter de rug.
Carnaval in Maastricht. Onder massale
belangstelling is zondagmiddag de nieuwe
prins Carnaval van Maastricht op het Vrijt
hof uitgeroepen. Het is zijn hoogluchtigheid
Don Pedro Arabicus Maritinus met de per
soonlijke titel Prins Pierre de Eerste. Hij
arriveerde, hoog op een Romeinse strijd
wagen tronend, voorafgegaan door de Tem-
peleers, staande in Arabische riksha's. Vier
muziekkorpsen speelden voortdurend carna
valsliederen.
Prinses WilhelnJna. De particuliere
secretarie van prinses Wilhelmina deelt
mede, dat de prinses zaterdag voor enkele
weken haar intrek heeft genomen in het
paleis te Amsterdam.
Er zijn enige moeilijkheden gerezen bij
de financiering van de in aanbouw zijnde
autotunnel onder het IJ in Amsterdam.
Het college van B. en W. heeft van het de
partement van Verkeer en Waterstaat be
richt ontvangen, dat het rijk het door de
gemeente voorgestelde percentage als rijks
bijdrage in de bouwkosten, die circa twee
miljoen gulden bedragen, niet wenst bij te
dragen, zo is het ANP van de zijde der ge
meente meegedeeld. Of het Rijk inderdaad
bereid is iets in de bouwkosten bij te dra
gen is nog niet geheel bekend. Op dit punt
heerst thans enige ongerustheid in de
hoofdstad.
Burgemeester Van Hall zal eerstdaags
vermoedelijk tezamen met de wethouder der
Publieke Werken een bespreking heb
ben met minister Algera over de proble
men der financiering. Bij de tot dusver
gevoerde besprekingen tussen de gemeen
te en Rijkswaterstaat over een eventuele
rijksbijdrage heeft het rijk geen afwijzend
standpunt ingenomen.
Amsterdam is indertijd na toestemming
van de minister met de bouw van het pro
ject begonnen zonder dat over de bouw
kostenverdeling met het rijk overeenstem
ming was bereikt. Voor de voorbereiding
en de eerste werkzaamheden heeft de raad
reeds enkele miljoenen guldens gevoteerd.
Het gemeentebestuur is van mening, dat de
bouw van de IJtunnel onder geen voor
waarde stagnering mag ondervinden, ge
zien het grote belang dat de hoofdstad
heeft bij deze vaste oeververbinding.
Onder auspiciën van het Nederlands To
neelverbond zal de academie voor drama
tische kunst „De Toneelschool" uit Am
sterdam een openbare les geven op vrijdag
avond 22 februari in het Grotiuslyceum in
Den Haag. Onder leiding van de directeur,
de heer W. Ph. Pos, zullen 25 leerlingen
een beeld geven van de opleiding, die de
tonelisten ontvangen aan deze instelling,
in 1874 door het Nederlands Toneelverbond
opgericht.
MAANDAG 18 FEBRUARI
Frans Hals: „Voor jou heb ik gezondigd",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: „Ballast der
wanhoop", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Aan
randing", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: De
dochter van de ambassadeur", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Rembrandt: „De vrouw, die
liefde begeerde", 18 jaar, 7 en 9.15 u. Cinema
Palace: „De machinist", 14 jaar, 7 en 9.15 u.
Roxy: „De weg door de hel", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Frans Halsmuseum: Dr. H. S. Vis-
scher spreekt voor Volksuniversiteit over
„Experimentele poëzie", 8 uur. Brinkmann:
Voorlichtingsavond over Canada, 8 u. Zang
en Vriendschap: De Grotere Wereld met
toespraak, 8 uur. Wilhelmina straat 22: Ds. H,
J. Grolle over „Israël, de kerk en de oecu-
menie", 8 uur. Begijnhofkapel: Interkerke
lijke samenkomst, 8 uur. Zangdienst van 7.30
uur af. Brinkmann: De heer E. Frater Smid
houdt lezing voor de Ver. de Vrije Gemeen
ten, 8 uur. Stadsschouwburg: Toneelgroep
„Theater" met „Dundo Maroje's dukaten",
8 uur.
DINSDAG 19 FEBRUARI
Frans Hals: „Voor jou heb ik gezondigd",
18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Studio; „Ballast
der wanhoop", 14 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Aanranding", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „De dochter van de ambassa
deur", alle leeft., 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„De vrouw, die liefde begeerde", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: „De ma
chinist", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„De weg door de hel", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Concertgebouw: Paul Chr. v. Westering
bespreekt concert voor Volksuniversiteit,
7.30 uur. N.Ph.O. o.l.v. Marinus Adam met
zevende concert, serie D, 8.15 uur. Huishoud
school Voorhelmstraat: Algemene ledenver
gadering, 3.30 uur. Stadsschouwburg: Toneel
groep „Theater" met „Dundo's Maroje's du
katen", 8 uur.
