KLINGDECOR
DROSTE
Beeltenis
Noordse landen hopen eenheid
stap voor stap te bereiken
N.V. DE HOUTWERF
Van dag tot dag
Kopenhagen wordt het centrum voor
gemeenschappelijk kernonderzoek
€)p de
raatótoel
Garage DEN HOUT
DONDERDAG 28 FEBRUARI 1957
Omgekomen beklimmers
worden geborgen
Koningin zag voorstelling
van „Aparte Tafels"
Bruno Walter houdt
zich beschikbaar
„Britse Gemenebest is een
persoonlijk offer waard"
Examens
Onder moeders paraplu
verpleegstercacao
Vooronderzoek in zaak van
uit Breda gevluchte
gevangenen
Duitse fabriek levert geen
banden meer voor
Grand Prix
Doodvonnissen in politiek
proces in Syrië
,fF~
Ofschoon een algemeen geldende onder
wijsvernieuwing, afrekenend met talrijke
ongewenste regelingen en scheefgegroeide
situaties, nog tot de vrome wensen be
hoort, wordt in kringen van het onderwijs
toch een verheugende activiteit aan de dag
gelegd om een einde te maken aan onvol
komenheden en alvast in beperkte sfeer
nieuwe, efficiënter en aan het snel ver
anderde maatschappelijke leven aange
paste methoden ingang te doen vinden, in
afwachting van wat van hogerhand te zij
ner tijd als algemeen geldend zal worden
voorgeschreven. De onderwijsvernieuwing
leeft dus blijkbaar bij degenen, die er mid
den in zitten onderwijzers, schoolhoof
den, leraren, rectoren en schoolbesturen
geven nu en dan duidelijk blijk daarvan.
Dat moet worden toegejuichd, doch tege
lijk is het een bewijs voor de urgentie van
een algehele herziening van ons onder
wijsstelsel.
In Amersfoort is men begonnen met een
interessante wijziging in de manier, waar
op kinderen van Lagere School naar het
Middelbaar Onderwijs overgaan. Het vroe
gere toelatingsexamen is vervallen en de
geschiktheid der kinderen wordt vastge
steld door middel van proefwerk op de
Lagere School. De kinderen worden daar
toe aanbevolen door het schoolhoofd of de
school-psychologische dienst Men hoopt
op die wijze „talenten" te ontdekken, wier
ouders oorspronkelijk niet geneigd waren
ze voor M.O. aan te melden. Daarnaast
verwacht men dat de kinderen, die aan de
proef worden onderworpen, door de ver
trouwde sfeer waarin de toelatingsproef
plaats heeft, minder last zullen hebben
van de beklemming die een „examen" nu
eenmaal pleegt te veroorzaken, en dus
vrijer uiting zullen geven aan hun kennis
en talenten.
Het lijkt ons een grote vooruitgang, die
hier bij wijze van experiment wordt inge
luid. Uiteraard zal het nodig zijn dat de
vrijheid blijft bestaan om kinderen buiten
deze proef om via een normaal toelatings
examen tot de „Middelbare" toegang te
verlenen, doch wellicht zal daar steeds
minder gebruik van behoeven te worden
gemaakt.
In Amersfoort verwacht men succes
van de nieuwe methode, die zich afspeelt
binnen het kader van een „contact-
scholenplan" dat enkele steden omvat. Het
zou een nieuwe stap kunnen zijn in de
richting van een grotere coördinatie tussen
L.Q en M.O., die volgens de plannen der
onderwijsvernieuwing in de toekomst zo
danig in eikaars verlengde moeten komen
te liggen, dat zij een gesynchroniseerde
opleiding vormen; waarbij de interne ver
anderingen en vernieuwingen uiteraard
ook volkomen in dezelfde geest moeten
worden opgebouwd.
Op Mont Blanc
De Federation Frangaise de la Montagne
heeft bekend gemaakt een poging te zul
len ondernemen de lijken van Jean Vin-
cendon en Frangois Henry, die in decem
ber tijdens hevige sneeuwstormen op de
hellingen van de Mont Blanc om het leven
kwamen, te bergen.
De bergingsexpeditie zal, in samenwer
king met de Société Chamoniarde de Se-
cours en Montagne, worden ondernomen
wanneer de weersomstandigheden gunstig
zijn.
Vincendon en Henry waagden hun tocht
tegen het advies van deskundigen in. Bij
een reddingspoging stortte een helikopter
neer. De inzittenden van het toestel kon
den echter worden gered. Nadat het vrij
wel onmogelijk scheen dat beide mannen
nog in leven waren, werden verdere red
dingsexpedities op verzoek van de familie
der slachtoffers afgelast.
Koningin Juliana heeft woensdagavond
niet-officieel een bezoek gebracht aan de
Koninklijke Schouwburg in Den Haag,
waar zij de eerste Haagse voorstelling bij
woonde van „Aparte Tafels" van Terence
Rattigan door de Nederlandse Comedie. De
koningin had met haar hofdame, jonk-
vrouwe C. E. B. Röell, onopvallend de
logeplaatsen ter linkerzijde ingenomen.
Op de nationale fotografische tentoon
stelling te New York zijn de laatste
snufjes op het gebied van fotograferen
te zien. Een exposant heeft twee klein-
beeldcamera's boven elkaar gemon
teerd - een voor zwart-wit en een voor
kleurenopnamen - om eenzelfde beeld
met twee toestellen tegelijk te
fotograferen.
(Van onze correspondent te Stockholm)
De zitting van de Noordse raad, die voor
het eerst in Helsinki werd gehouden, is
ten einde. Het was kenmerkend voor deze
vergadering dat bij de sluiting de pers
vertegenwoordigers van de gedelegeer
den werden gescheiden. Ook tijdens de
zitting heeft men over de besprekingen
trouwens weinig in de bladen gelezen. De
problemen zijn zeer voorzichtig behan
deld. Een „Verenigd Noord-Europa" zal on
danks alle goed wil slechts langzaam tot
stand komen, al zit er stellig beweging in.
Inzake het voornaamste probleem, de op
richting van een Noordse markt, is men in
Helsinki niet verder gekomen dan het be
sluit tijdens de volgende zitting, in het be
gin van 1958 te Oslo definitief stelling te
nemen. Finland kan dan waarschijnlijk nog
niet aan deze markt deelnemen, omdat de
Sovjet-Unie daar bedenkingen tegen heeft.
De Noren zijn wel tegemoetkomender ge
weest, maar zij hebben toch nog allerlei
bezwaren en Denemarken wenst een uit
zondering voor landbouwprodukten.
Het grootste succes van Helsinki is dat
er overeenstemming is bereikt over een op
te- richten instituut voor kernonderzoek.
Het centrum zal in Kopenhagen komen, de
stad van Nobelprijsdrager prof. Niels
Bohr. Men zal zich daar met de theoreti
sche kernfysica bezig houden en ook met
de kracht, die in een waterstofbom schuilt,
om te trachten deze energie aan banden
te leggen en de mensheid te laten dienen.
Kruimelzaken
Van de overige 106 agendapunten van
Helsinki is weinig belangrijks te zeggen,
behalve dan dat Finland van waarnemend,
actief lid is geworden. De Noren, die het
dichtst bij het Westen staan, zijn van me
ning, dat de Noordse raad om de twee jaar
bijeen kan komen. Kleinere onderwerpen
zouden schriftelijk worden behandeld. In
die geest heeft zich de Noorse premier
Gerhardsen uitgelaten. Er is veel tijd met
kruimelzaken verspild. Zo werd voorge
steld de grens tussen Finland en Zweden
duidelijk te markeren, door op een behoor
lijke breedte het hout te kappen en een
enkele meter breed niemandsland te doen
ontstaan. Deze grens blijkt echter uitslui
tend door rivieren te worden gevormd.
De Noordse raad heeft 27 aanbevelingen
uitgewerkt, die aan de vier regeringen
zullen worden overhandigd. Enkele van
deze aanbevelingen zijn: nationale studie
beurzen moeten ook in de andere landen
gelden; een onderzoek naar de mogelijk
heid middelen ter beschikking te stellen
van studenten, die aan een universiteit van
een ander land, waar de kosten van levens
onderhoud hoger zijn, willen studeren, fi
nancieel te helpen; bij de aanvragen voor
beurzen alle Noordse nationaliteiten gelijk
te behandelen en afgestudeerde artsen en
tandartsen gelijkwaardig te beschouwen.
Er werden ook voorstellen aangenomen in
zake vrijheid van rechten voor films voor
kinderen.
Bovendien zal verder worden gewerkt
aan de Noordse pas en carnet unie.
De Scandinaviërs kunnen al zonder meer
de grenzen van de broederlanden passeren.
Men wil echter ook buitenlanders zonder
formaliteiten de inter-Noordse grenzen la
ten overschrijden. Voor de buitenlandse
auto's zullen geen extra formaliteiten meer
nodig zijn. Er wordt gewerkt aan de oplos
sing van de technische moeilijkheden dien
aangaande. In beginsel is men het al eens.
Als alles goed gaat, zal voor 1 januari 1958
een definitief plan gereed zijn.
Er is dus een toenadering. Terwijl de
Benelux-landen en West-Europa echter
met grote problemen worstelden (EGKS,
Euromarkt en Euratom) beginnen de
Noordse landen met de kleine problemen
om langzaam maar zeker tot elkaar te
groeien. Het is echter mogelijk, dat Noor
wegen en Denemarken, en wellicht ook
Zweden, naast deze langzame weg ook het
tempo van de eenwording van West-Europa
moeten volgen, alle broederlijke gevoelens
ten spijt.
ADVERTENTIE
In elk huis past.
de enige goede plasticplaat.
Zie onze Stand Voorjaarsbeurs
Kampersingel 20-24 - Tel. 11932
Het besluit van de Amerikaanse dirigent
Bruno Walter om zich uit het concertleven
terug te trekken waarover wij in ons
blad van woensdag berichtten betekent
allerminst, dat de tachtigjarige musicus
de dirigeerstok voorgoed heeft neergelegd.
De president van het New Yorks Philhar-
monisch Orkest heeft van Bruno Walter
de verzekering gekregen, dat hij voor
„speciale gelegenheden" op hem kan
rekenen. Walter zal in de komende weken
bovendien met het New Yorks Philharmo-
nisch Orkest nog verscheidende grammo
foonopnamen maken, onder meer van de
Negende Symfonie van Bruckner en de
Tweede Symfonie van Mahler.
Prins Philip:
LONDEN (Reuter) De Lord Mayor
van Londen, Sir Cullum Welch, heeft
dinsdag in zijn officiële residentie, Mansion
House, een lunch aangeboden aan prins
Philip bij gelegenheid van diens terugkeer
in Engeland. Er waren 360 gasten, onder
wie premier MacMillan, de aartsbisschop
van Canterbury, dr. Fisher, de leden van
de bemanning van het koninklijk jacht
„Britannia", waarmee de prins zijn reis om
de wereld gemaakt heeft, en leden van de
Britse Olympische ploeg. Prins Philip werd
vergezeld door Michael Parker, die onlangs
wegens echtscheiding, ontslag nam als par
ticulier secretaris van de prins.
„Ik ben blij terug te fcijn," zo verklaarde
de prins in een korte toespraak. „Vroeger
gaf ik er niets om, als ik vier maanden van
huis was, doch ik geloof dat er dingen zijn,
die een persoonlijke opoffering waard zijn.
Een hiervan is het Britse gemenebest. Ik
ben bereid veel op te offeren als ik daar
door het welzijn van het Gemenebest, al
is het maar een beetje, bevorderen kan".
Op de foto ziet men de prins samen met
Parker, die zijn laatste officiële rit maakt.
LEIDENKandidaatsexamen Kunstge
schiedenis: mejuffrouw J. E. Vos, Den Haag.
GRONINGEN: Gepromoveerd tot doctor in
de geneeskunde, de heer J. W. Gerritsen, ge
boren te Hengelo, op een proefschrift ge
titeld: „Fonocardiografie, betekenis voor de
diagnostiek van enige aangeboren en ver
worven hartigebreken". Doctoraalexamen
Biologie: J. M. Bonga, Groningen. Doctoraal
examen Farmacie: Th. M. Malingre, Schoon
hoven. Doctoraalexamen Scheikunde: T. van
Hogen, Groningen. Kandidaatsexamen "r:<5-
en Natuurkunde F: J. L. de Boer, Haren
(Gr.); J. N. Jansonius, Assen; H. J. H. Kor-
fage, Groningen; T. W. Tuintjer, Tolfoert.
(ADVERTENTIE)
is 't knus. Maar thuis is 't knusser. Want daar
wacht 'n dampende, geurige kop Droste cacao! Dat
was al grootmoeders lékkerste recept voor gezelligheid!
Karton: 1 kg 5,60 - '/j kg 2,90 - 250 gr 1,50 - 100 gr 0,65
Blik 1 kg 6,85 - kg 3,70 - 250 gr 2,— - 100 gr 1,—
voor kdppenvol gezelligheid
Een Westduitse rechter van instructie
heeft woensdag te Bielefeld verhoren afge
nomen in de zaak van de drie jaar geleden
uit die gevangenis te Breda ontsnapte en
naar West-Duitsland uitgeweken voorma
lige Nederlanders. Verschillende politie
mannen, die tijdens de Duitse bezetting in
Nederland hebben gediend, werden ver
hoord in de zaak van de 39-jarige Sander
Borgers. Borgers en de andere ontsnapte
gevangenen zijn wegens oorlogsmisdaden
in Nederland tot zware straffen veroor
deeld. De regering te Bonn heeft indertijd
een verzoek tot uitlevering van de vluch
telingen van de hand gewezen.
Thans onderzoekt de Westduitse justitie
of de vroegere Nederlanders, die allen op
vrije voeten zijn, misdaden hebben begaan,
die volgens het Duitse recht strafbaar zijn.
Het was reeds lang bekend waar Bor
gers zich ophield en het leek dat hij er
zich al geruime tijd niet meer om bekom
merde dat men zijn verblijfplaats wist en
van zijn doen en laten kennis droeg. Bor
gers is een van de zeven tot levenslange
gevangenisstraf veroordeelde politieke de
linquenten, die op de avond van tweede
Kerstdag 1952 uit de strafgevangenis te
Breda zijn ontvlucht De andere zes zijn
Hubertus Bikker, Klaas Carel Faber, Ja
cob de Jonge, Willem van der Neut, Wil
lem Albertus Polak en Antoine Touseuil.
Zij ontsnapten tijdens een filmvoorstel
ling in de strafgevangenis, waarbij zij ge
bruik maakten van de hulp van enige
handlangers die later deswege door het ge
rechtshof te 's Hertogenbosch tot een ge
vangenisstraf van zes maanden zijn ver
oordeeld. Bikker en Faber werden kort na
de ontsnapping in Duitsland gearresteerd.
De Duitse Continental-bandenfabriek
heeft buitenlandse bestellingen voor ban
den voor Grand Prixwedstrijden niet ge
accepteerd. Een woordvoerder verklaarde
dat de fabriek er op de duur geen voordeel
in ziet speciaal-uitgeruste auto's met
racebanden naar de diverse races om de
grote prijzen te sturen. Bestellingen voor
speciale racebanden zijn de laatste tijd
ontvangen van Lancia, Ferrari en Maserati
en van de Britse Cooper-fabriek maar deze
bestellingen zijn beleefd afgewezen.
De woordvoerder zeide dat de tegen
woordige crisis in de internationale ren
nerskringen, die het aantal toeschouwers
bij de wedstrijden sterk heeft doen dalen,
ten dele verantwoordelijk was voor het
besluit van de accessoir-industrie en
daarbij de bandenmakers niet langer
deel te nemen aan deze tamelijk dure
sport. Hij zeide dat Continental in de toe
komst alleen racebanden zal maken voor
motorfietsen en voor de 1.500-cc Porsche
sportwagen, maar niet voor de Grand Prix-
wagens.
Een zeer duidelijke aanwij
zing voor het feit, dat de mens
van onze tijd zich bevindt op
een splitsing van wegen die
ver uit elkander lopen, wordt
geleverd door de verscherping
van de keuze, die hem wordt
gesteld. Een veelvuldige, tel
kens weer herhaalde noodzaak
tot kiezen kenmerkt zijn leven
- meer dan ooit in de wereld
geschiedenis het geval is ge
weest.
Meen niet, dat het begin van
die reeks van persoonlijke be
slissingen pas aanvangt bij
de volwassenheid. Integen
deel, een zeer nadrukkelijk
merk van deze tijd is de
vroege mondigheid, die van de
mens wordt geëist en die de
oorzaak is van talrijke neven
verschijnselen, waarover oude
ren zich dikwijls beklagen en
ongerust tonen.
Het leven van vandaag stelt
de jonge mens reeds voor zeer
belangrijke alternatieven op
een moment, waarop hij een
leeftijd heeft bereikt die luttele
generaties her beschouwden
als behorende tot de kindsheid.
En de keuze is zo navrant, zo
schrijnend van tegenstelling,
dat zij niet ongemerkt en ln
gezapigheid kan worden ge
daan.
Het is alsof de onbeschrijfe
lijke tegenstelling tussen de
roerloze rust van een stuk
uraniumerts dat ergens ver
loren ligt ln de woestijn, en
het hellegeweld van een explo
derende atoomsplitsing in dat
zelfde stuk erts zich heeft
voortgeplant door het ganse
leven.
De mensheid staat voor de
ontdekking, dat het samenspel
tussen natuur en kunstmatig
heid - waarop haar ganse be
staan is opgetrokken - van ge
leidelijke evolutie is gecompri
meerd tot één seconde van on
tembaar geweld, een seconde
waarin de elementen in elkan
der smelten en nieuwe elemen
ten geschapen worden. In de
helle lichtflits van een atoom
explosie liggen hitte en licht
van eeuwenlange moeizame
industriële vooruitgang beslo
ten. De natuur maakt zich los
van de tijd en herschept zich
zelf in één oogwenk.
En als die oogwenk het ken
merk van de menselijke poten
tie wordt, hoe kan men dan
verwachten dat de mens een
gezapig verlopend tijdsbestek
krijgt toegewezen om zich aan
te passen aan het leven?
Het kind wordt in een oog
wenk man of vrouw. De jonge
man en het meisje wennen
zich in een oogwenk aan het
leven. In gecomprimeerde
vorm slikken zij het ganse
leven in, zoals zij de gecom
primeerde processen van een
natuurlijke voeding slikken
door middel van vitamine
tabletten.
Gecomprimeerd in tabletten
wordt het leven hun voorge
legd en zij moeten kiezen, snel
kiezen, slikken en verdergaan.
Rock 'n Roll of Mozart? Stalen
meubelen of Queen-Anne?
Toneelstuk of bioscoop? Fiets
of scooter? Huiselijke gezellig
heid of retourtje-Majorca?
Oversteken of doodgereden
worden? Een niét of de vijftig
duizend gulden? Alles kwijt of
de zestigduizend dollarpot?
Een reisje naar het Gooi of per
K.L.M. naar de Rivièra? Ny
lons of knalgroene hyperpuber-
kousen? Een plooirokje of een
spijkerbroek? Een huwelijk
voor kerk en staat of vrije
vriendschap? Een boek van
Couperus of televisie?
Kiezen - en onmiddellijk, in
grote haast, temidden van
voorbijgierende auto's en onder
de condensstreep van onzicht
bare straaljagers tegen de
blauwe hemel. Dat is het,
waarvoor de jonge mens zich
gesteld ziet; en hij kiest. Hij
rolt van de ene keuze in de
andere, hij ziet de vertrouwde
beelden van schilderijen in
grootmoeders salonnetje ver
vagen in het schrille licht van
realistische verfbrokken-in-
een lijst.
Hij denkt dat hij een mens
is, doch hij is een atoomont
ploffing op twee benen.
De keuze drijft de mensen
uit elkander en naar elkander
toe. De gelijkgestemden for
ceren doorbraken of trachten
oude waarheden op te lappen.
Kerken stromen leeg, oude
dogma's vallen vermolmd ter
aarde - kerken stromen vol
onder de bezwerende handen
van nieuwe profeten. De tijd,
met zijn allesvernietigende
macht van nieuwe technische
mogelijkheden, is bezig een
nieuwe mens te maken. Naar
zijn eigen beeld en gelijkenis.
In de woningen verft hij de
muren met functionele kleuren,
waarvan het gamma hem ge
leverd is door het schone, veel
kleurige vuur van de atoom
paddestoel. In de kamers zet
hij meubelen die de nieuwe
mens verwachten als eertijds
een kanten wieg de boreling.
De nieuwe meubelen zijn kari
katuren van de vroegere, om
dat zij een mens rust moeten
geven die een karikatuur van
de vroegere is. Sauskommen
op poten zijn stoelen gewórden,
tafels zijn verwrongen com
plexen van staal en plastic, het
kunstlicht komt uit de vloer en
de sofa van zwartwit ijzer-
draad hangt aan het plafond.
De ene muur kijkt met roze
wangen naar de andere, die
blauwe uitslag heeft. De func
tionele waanzinnigheden van
vandaag zijn in waarheid func
tioneel, omdat zij het proces
van de zichzelf tot in atomen
ontbindende mens begeleiden.
Straks zal de ontbinding een
nieuwe mens geleverd hebben,
die misschien niet meer zitten
kan in een gele badkuip op
drie zwarte poten, evenmin als
de mens van vandaag nog rust
kan vinden op een Rococo-
stoel.
Wie om zich heen kijkt, ziet
de tijd uiteenvallen in de delen
van de bouwstof, die hij met
alle anderen moet aaneen
lijmen tot het decor van deze
eeuw. Hij verliest het beeld
van schoonheid, omdat hij
slechts de onderdelen ervan
in handen houdt.
De fabrieken draaien voor
hem op volle toeren, omdat zij
hem nieuwe, onbekende onder
delen der schoonheid willen
geven. Aaneenlijmen moet hij
zelf doen. Zoals iedere mens in
ieder tijdperk de brokken van
zijn tijd aaneengelijmd heeft
tot eenheden die hem bevielen.
De wereld, waarin wij leven,
geeft een beeld van wat wij ln
onze gemoedsgesteldheid van
haar hebben gemaakt. In onze
moegeratelde geesten zijn de
Rock 'n Roll, en de groene
kousen en de sauskommen op
poten ontstaan. Zij zijn van
ons en wij vinden ze mooi.
En dan kunnen wij in ver
loren ogenblikken trachten
rust te vinden in een ouder
wetse clubfauteuil - of pro
beren een ongestoorde wande
ling te maken in een stukje
bos dat vergeten is - of dro
men van vrouwelijke vrouwen
in ruisende zijde - of trachten
een langzame wals te dansen
onder kristallen kroonluchters
- wij kunnen proberen een
reeks anachronismen aan el
kander te knopen en te zeggen:
kijk, dat is het wat wij mooi
vinden - dan'verloochenen wij
onszelf en negeren wij de bar
stende atoomkernen, die ons
lot bepalen, doch waarin wij
niet anders dan onze eigen
beeltenis kunnen zien. J. L.
a
V er slagje
Ditmaal eens het korte verslag van de
oorzaak van onze hoofdverkoudheid, een
interessant gegeven, dunkt ons. Wij waren
in gezelschap van een zekere Ruig, gaan
vissen op de IJmuidense PierDeze Ruig
is een aardige man, maar een roeper.
Roepers zijn die lieden op de Pier, die
tegen de kracht van de elementen in, tegen
het huilen der winden, het bruisen der gol
ven, het vlagen van de sneeuw en de re
gens, toch zullen en moeten praten en
babbelen. En dat wórdt dan, nogal onge
articuleerd, roepen. Uiterst vermoeiend en
het verstoort bovendien de mooie concen
tratie, welke een voorwaarde is voor het
ware visgenot.
Die middag waren wij reeds tweemaal,
verschrikt door een kreet, opgesprongen
in de veronderstelling, dat deze Ruig mee
gevoerd werd door een onderstroom van
het betonblok, waarop hij, bij het dragen
van een hoogst opmerkelijk ijsmutsje, het
snoer had uitgeworpen, maar beide malen
was het slechts geweest om te melden dat
hij koude voeten had en nog geen beet had
gehad. De derde maal echter dat zijn ge
roep ons trof, zou het ernstige gevolgen
hebben: onze hoofdverkoudheid.
Eerst dienen wij te vermelden dat wij
het hoofd die middag gedekt hadden met
een dubbel-kleppige vlabruine muts van
wol, die dusdanig vervormd kon worden,
dat men er het gehele hoofd en eigenlijk,
ten gevolge van veelvuldig gebruik, ook
een niet onbelangrijk deel van het boven
lichaam in kon verhullen. Wie ons, in die
blijde dagen, ineens zag op de Pier, hield
even scherp de adem in bij deze muts.
Zo wierpen wij keer op keer met grote
vaardigheid het snoer honderden meters
ver de zee in. Gij kent de werphengel.
Door middel van een krachtige zwaai slin
gert men snoer, aas, haken en loden ge
wichtje van zich af, waarna men inhaalt
door middel van een katrol en een wieltje.
Wie uitwerpt dient eerst even te kijken
of hij daarvoor de ruimte heeft. Want het
geheel vergt een ruime armslag en wie te
dicht bij de werper staat loopt een mooie
kas, door het rondslingerende loodje of
het aas getroffen te worden. De visser
kijkt dus eerst achter zich of daar geen
onvoorzichtige toeschouwer staat en werpt
daarna, met krachtige zwaai, uit.
Achter ons, lezer, stond die visdag een
oudachtig, schraal heer, een soort Keesje,
met een karige winterjas aan en een grijs,
door lichaamsvetten aangevreten hoedje
op. Het was een vaardig toeschouwer die
voor alle zekerheid, wanneer wij uitwier
pen, snel het hoofd introk en snoer, haken
en gewichtje over zich heen liet suizen.
De man had niets te vrezen: wij wierpen
feilloos. Tot wij, terwijl wij uithaalden
voor een nieuwe worp, getroffen werden
door de derde kreet van Ruig.
Wij schrokken. Wij verloren onze fijne
balans en het gevolg was, dat wij met één
machtige haal het hoedje van de diaken-
huisman lichtten en honderden meters ver
in zee wierpen. Het was een vreemd en
nogal onverwachts gezicht: de meeuwen
haastten zich roepend henen. Daar dreef
het voorwerp voort en voort. Nu, het werd
nog een heel gepraat en gedoe voordat wij
zijn gemis hadden kunnen vergoeden met
onze vlabruine dubbelklepper, een klei
nood dat wij zeer ongaarne zagen vertrek
ken op die koude dag. Toen de oude hem
eenmaal ferm, tot op de schouders bijkans,
had neergetrokken, haastte hij zich zo rap
de Pier af, dat het leek of hij vreesde dat
een ander onheil hem nu ook deze nog zou
ontnemen. Wij keken hem lang na: hij was
een ander mens en stellig een hele verras
sing voor moeder-thuis.
Toen hoorden we Ruig aan de andere
kant ook weer roepen. „Ik had net beet!
Waarom zei je nou niks! Ik had me toch
beet, man! Een walvisje! „Toen zweeg hij
en wees.
„Zeg!", schreeuwde hij, „daar loopt een
ouwe vent met je muts op! Met die bruine
muts van je! Zie je dat! Die vent heeft je
muts gejat!"
Wij konden hem met grote moeite af
houden van een snelle achtervolging; het
werd nog een heel geworstel op die gladde
stenen.
Duif
ADVERTENTIE
Waarom ziet n honderden RENAULT bestel
auto's lopen - Goedkoop in aanschaf en
onderhoud; laag benzine-verbruik; laad
ruimte tot 9 m3. 300 kg 4190.—, 1 tonner
m. gregoirevering ƒ6900.-, V/2 tonner ƒ6900.-.
DAMASCUS (AFP) Het militair ge
rechtshof te Damascus heeft dinsdag der
tien doodvonnissen uitgesproken in het
proces tegen deelnemers aan een samen
zwering tegen de regering. Zeven van de
ter dood veroordeelden zijn voortvluchtig
en bij verstek veroordeeld. Een achtste, die
naar Beiroet (Libanon) gevlucht was, is
daar vorige week vermoord. De vijf ande
ren zijn: de parlementsafgevaardigden Ad-
nan Atassi en Hayel Seroer, de vroegere
minister van Binnenlandse Zaken Sami
Dekebbara, de uit militaire dienst ont
slagen luitenant-kolonel Hoessein Hakim
en de vroegere commissaris van politie
Qoebhi Omari.
Generaal Adib Sjisjakli is bij verstek tot
levenslange dwangarbeid veroordeeld. Der
tien andere beklaagden zijn veroordeeld
tot straffen variërend van vier tot twintig
jaar. Een aantal andere beklaagden kre
gen lichte straffen, variërend van drie
maanden tot twee jaar en nog vijf be
klaagden werden vrijgesproken.
Generaal Adib Sjisjakly, die bij verstek
tot levenslange dwangarbeid werd veroor
deeld, is een voormalige president van
Syrië. Zijn broer, Salah Sjisjakly, werd bij
verstek ter dood veroordeeld.
Getuigen verklaarden de vorige maand
tijdens het proces, dat volgens de plannen
van de beklaagden Britse en Franse strijd
krachten in Syrië zouden landen om de
samenzweerders te helpen bij het omver
werpen van de regering. Zij zeiden ook,
dat Irak had aangeboden de samenzweer
ders te helpen. Het was de bedoeling Syrië
in het kamp van de landen van het ver
drag van Bagdad te krijgen, aldus deze
getuigen.
Libanon heeft Syrië meegedeeld, dat het
geen personen kan uitleveren,
