Voor en tegen
lijmt kond alle hont!
DE BUIT BINNEN
HET J0NGENSE1LAND
CETAFLEX
Agenda voor
Haarlem
Degelijke voorlichting meer waard
dan allerhande attracties
Amsterdamse Huishoudbeurs
r
4
Welke normen
A ttr acties
Het kind
Brief uit Nederland aan
Surinaamse oppositie
Franse spoorwegen rijden
vrijdag weer normaal
Vivisectie
Parlementair commentaar
Kerkelijk Nieuws
Delft heeft 70.000 inwoners
Tegen moeder, die haar baby
verdronk, zes jaar geëist
Hilversum I vanmorgen
een uur gestoord
ONS VERVOLGVERHAAL
DOOR MARK CROSS
Vast bestuur Nederlands
Genootschap van Vertalers
J
Kort en bond
Het komende weekeinde in
Schouwburg en Concertzaal
WOENSDAG 13 MAART 1957
(Van een onzer redacteuren)
Het is misschien een tikje vreemd een
paar dagen nadat meer dan vierendertig
duizend vrouwen uit deze streek de Haar
lemse Voorjaarsbeurs hebben bezocht al
weer aandacht te gaan vragen voor de
Amsterdamse Huishoudbeurs, die van 22
tot en met 31 maart in het gebouw van de
Rijwiel en Auto-industrie, beter bekend als
de Raai, wordt gehouden.
Wanneer men de zaken nuchter beziet,
zal men moeten erkennen, dat de Amster
damse Huishoudbeurs wel veel groter is
in oppervlakte en daardoor ook meer ver
scheidenheid en vermaak kan bieden,
maar dat in principe het belangrijkste ver
schil tussen beide instellingen is, dat de
Haarlemse beurs predendeert een midden-
standsbeurs te zijn hoewel de midden
stand zelf geen overmatige belangstelling
voor het evenement toont. en dat op de
Amsterdamse beurs juist de detaillisten
worden geweerd ten faveure van groothan
del en industrie.
Het is nog de vraag of het publiek de
laatste vorm prefereert boven de eerste. De
hoofdstedelijke demonstratie trekt natuur
lijk een veelvoud van het Haarlemse be
zoekersaantal, in verhouding tot het bevol
kingsaantal komt de Haarlemse beurs met
de beste cijfers uit de bus.
De problemen liggen voor beide beurs-
directies in sommige opzichten merk
waardig gelijk. Zowel in Haarlem als in
Amsterdam werd geklaagd over eenzij
digheid in de getoonde artikelen. In beide
steden kwam men tot een beperking: in
Haarlem van ten hoogste vier stands met
hetzelfde artikel in Amsterdam toch al
tijd nog zeven. Vooral in de sector „keu
ren en proeven" lopen beide beurzen op
vallend parellel.
De grote vraag welke zich vooral ten
aanzien van de technische hulpmiddelen
in de huishouding, de huishoudelijke ar
tikelen en de woninginrichting voordoet,
betreft de maatstaven welke zijn gehan
teerd ter bepaling van hun kwaliteit, hun
gebruikswaarde en hun estehische vorm
geving. Het is vooral op dit punt, dat de
huisvrouw voorgelicht zou moeten wor
den. De wijze waarop sommige inzendin
gen met name op het gebied van de wo
ninginrichting, worden omschreven en aan
gekondigd inspireert ons tot een zekere
terughoudendheid tot het ogenblik waar
op wij deze onderdelen hebben kunnen
zien.
Men zou echter vooral de objectieve
voedingsvoorlichting,, zoals die thans op
een breed terrein zal worden gegeven
want ook het Nedex-lands Zuivelbureau
doet dit jaar mee. nu eens nagevolgd wil
len zien in het domein van meubilering,
stoffering en huishoudelijke techniek.
Voor een niet gering deel moet de Am
sterdamse Huishoudbeurs het hebben van
de speciale exposities en attracties welke
in meerdere of mindere mate aan het uit
gangspunt verwant zijn. Zo is er een
„campingshow" een Nederlandse bena
ming is blijkbaar niet zo gemakkelijk te
vinden van twaalfhonderd vierkante
rneter picnic-pleisterplaatsen. Men kan er
in luie stoelen uitblazen van de vermoeie
nissen van het beursbezoek en zich tevens
drie keer per dag vermeien in een demon
stratie van badpakken en sportieve kle-
ding door lieve meisjes.
De vereniging Nederlands Fabrikaat, in
Amsterdam blijkbaar minder gehandi
capt door de bestedingsbeperking dan in
Haarlem, waar zij op het laatste ogenblik
verstek liet gaan, vraagt vooral aandacht
voor het Nederlandse vakmanschap. ..Niet
de machine, maar de mens" luidt haar
ethisch devies, welk tegenwicht wel nodig
is met het oog op het Britse paviljoen.
De Engelse handelsattaché heeft daarin
met grote stoutmoedigheid een zending
Engelse kaassoorten geannonceerd. Verder
is er een gezamenlijke stand van Britse
porseleinfabrikanten. Werkelijk belang
rijk belooft een collectie huishoudelijke
artikelen uit het Londense Design Centre,
geselecteerd door de binnenhuisarchitect
J. Penraat, te worden.
De grote trekker Van de Huishoudbeurs
is wellicht de tentoonstelling „De wereld
van het kind", welke zich uitstrekt van
de pre-natale zorg door de gemeentelijke
dienst voor kinderhygiëne tot een met
de beroepen voorlichting door hef Arbeids
bureau. Ook hier weer de onontbeerlijke
attracties zoals een prijsvraag voor een
nieuw kinderversje met jury die uit tien
kinderen bestaat, een grote verkeerstuin
(met knipperbollen), sportdemonstraties
en opname van radioprogramma's.
Vermelden we ten slotte nog, dat de
Bovema de eindstrijden om het kampioen
schap van De Zingende Huisvrouw ter
beurze houdt om daar een met haar ande
re artisten waardig toptalent te ontdekken.
Zo zal ook deze Amsterdame Huishoud
beurs wel weer een door velen gewaar
deerde mélange worden van een moderne
winkel van Sinkel, een jaarmarkt en een
kermis, temidden waarvan de serieuze
bezoeker toch altijd wel de werkelijke
nuttige, belangrijke, degelijke en mooie
artikelen zal weten op te sporen.
De oppositie in de Surinaamse staten, die
de parlementaire delegaties van Nederland
en de Nederlandse Antillen bericht had,
dat zij bij geen enkele officiële ontvangst
tijdens het parlementaire bezoek aan Suri
name aanwezig zal zijn, heeft een brief ont
vangen van de heer H. van Sleen, namens
de Nederlandse delegatie. In de brief staat
te lezen, dat de Nederlandse delegatie „niet
kan treden in interne aangelegenheden".
De nederlandse delegatie moet derhalve
volstaan met de mededeling, dat zij het ge
volg van deze beslissing, namelijk, dat zij
bij geen enkele officiële ontvangst leden
van de oppositie zal ontmoeten, betreurt.
PARIJS (UP) De Franse spoorwe
gen hebben aangekondigd dat de normale
diensten, die wegens het tekort aan brand
stof werden beperkt vrijdag zullen worden
hervat.
Meningen over belangwekkende onderwerpen, ter redactie
ontvangen en hierbij in de vorm van een forum-discussie aan
onze lezers aangeboden.
Hoe men het ook wendt of keert, de ge
hele medische wetenschap berust op „vi
visectie". Immers, hoe kan men weten of
een bepaald medicament een ziekte kan
genezen, wanneer men het niet probeert?
Hoe kan men weten, of een mens (of
dier) kan blijven leven bijvoorbeeld zonder
galblaas, met één nier, zonder blinde darm,
met een darmkanaal, waaruit een gedeelte
is weggenomen? Ook al zal de medische we
tenschap in vele gevallen theoretisch met
vrij grote zekerheid (maar nooit met vol
ledige zekerheid) kunnen vaststellen, dat
een medicament het gewenste resultaat zal
hebben, of dat een chirurgische ingreep
met goed gevolg zal kunnen worden uit
gevoerd, het zal toch eens voor het eerst
empirisch moeten worden vastgesteld.
Dat kan men dan vivisectie noemèn.
Maar dat is onzin. In de oudheid werd
voornamelijk met kruiden gewerkt. Hoe
wisten de toenmalige artsen, dat diè krui
den voor een bepaald ziektegeval gunstig
zouden werken anders dan door ze toe te
passen? En daarbij zal ook wel eens een
averechts resultaat zijn bereikt. Die
schurkachtige dokters toch!
Het is logisch, dat de medici, om het risi
co voor de mens zo gering mogelijk te doen
zijn, eerst proeven op dieren namen. Men
kan hiertegen op religieuze gronden oppo
neren. De religie heeft zo vaak tegen de
wetenschap geopponeerd (Galilei!). De re
ligie is gedoemd, het in deze te verliezen.
De mens wil nu eenmaal leven, zo lang en
zo gezond mogelijk.
De antipathie bij de niet-religieuzen te
gen de vivisectie is ontstaan door de al dan
niet ware verhalen over het gruwelijke en
soms nodeloze lijden, dat men de proefdie
ren liet ondergaan en omdat de proeven
soms meer uit een soort nieuwsgierigheid
dan uit zucht om de mensheid te dienen
werden genomen.
Overigens waren vroeger de artsen ook
ten aanzien van de mensen minder scrupu
leus wat betreft het pijn doen. Wat dit be
treft rijzen ook thans nog wel eens vragen.
Waarom zorgt de tandarts, dat een volwas
sene niets voelt bij het trekken van een
kies en worden bij kinderen de toncillen
nog veelal zonder enige verdoving wegge
nomen? Iedereen zal natuurlijk het node
loos veroorzaken van pijn aan mens of dier
veroordelen. En een arts die alleen uit ge
makzucht of om tijd te besparen een pa
tiënt hevige pijn doet, verdient op zijn
minst ..een directe op de kaak". Maar dit
is een onderwerp, dat tot de vivisectie
slechts in verwijderd verband staat.
De vergelijkingen van de noodzakelijke
proeven met geneesmiddelen, geneesme
thoden en chirurgische behandelingen met
de experimenten in de concentratiekampen
zijn volstrekt vals. Daar experimenteerden
de nazi-artsen op gezonde mensen. Dat is
toch heel wat anders dan wanneer een
chirurg een uiterst riskante hart- of lever
operatie onderneemt om te trachten een
zieke te genezen. En toch is dat óók vivi
sectie, want eenmaal moet een chirurg zo'n
ingreep voor het eerst doen, zonder de ze-
kerhc' te hebben, dat he+ „experiment"
slaagt.
De fout van de leken is, dat zij van de
arts tè veel verwachten. Eén ding zij de
medici tot troost. De hardste schreeuwers
lopen in de regel bij het minste ongemak
het hardst naarde dokter. En het inte
resseert hun dan allerminst, hoe deze aan
zijn wetenschap is gekomen. Als hij hen
maar geneest
J. OOSTENBROEK
Van anti-vivisectiezijde hebben wij vele
argumenten te horen gekregen tegen het
instituut van de mens- en dierproeven.
Voor veel van die argumenten kan ik res
pect opbrengen. Niet echter voor de stel
ling dat de grote meerderheid der medische
wetenschap uit sadisten bestaat, zoals de
anti-vivisectionisten toch in feite beweren.
Tallozen van ons ervaren elke dag, dat
juist het omgekeerde waar is: de gemid
delde Nederlandse huisarts althans heeft
een dusdanige hoge opvatting van zijn be
roepsethiek, dat hij nimmer een patiënt
nodeloos pijn of lijden berokkenen zal. Is
een medicus echter naar eer en geweten
overtuigd, dat een bepaalde experimen
tele behandeling van een patiënt (of van
een groep van patiënten) noodzakelijk en
verantwoord is, dat moet (en) de desbetref
fende patiënten zich die behandeling laten
welgevallen in goed vertrouwen op het
beleid van hun geneesheer. Ik voor mij
althans zou liever een dokter hebben, die
een veelbelovende nieuwe therapie
durft uitproberen dan een die uit agnst
voor mogelijke onbekende bijverschijnse
len blijft werken met halve of lapmid
deltjes. Als voorwaarde zou ik echter wil
len stellen, dat de arts mij van tevoren
openhartig zou vertellen voor zover dat
althans voor leken duidelijk te maken is
wat hij van plan is te doen en welke
risico's een en ander met zich meebrengt.
Dezelfde procedure volgt immers ook de
chirurg, alvorens hij een gevaarlijke ope
ratie begint: de patiënt in kwestie kan dan
zelf beslissen, of hij de risico's aandurft
of niet.
Bij proeven met dieren ligt de zaak uiter
aard heel anders: hier is inderdaad bij de
onderzoekers vaak een zekere mate van
onverschilligheid te constateren ten aan
zien van het leed, dat men de dieren be
rokkent. Maar alweer is dit naar mijn
smaak geen reden, om er alle dierproeven
als zodanig op te veroordelen. Zijn zulke
experimenten werkelijk onontbeerlijk voor
de kennis en de bestrijding van bepaalde
ziekten, dan mag men ze mijns inziens niet
zonder meer veroordelen, mits men de te
gebruiken proefdieren verdoofd of op an
dere wijze zo weinig mogelijk doet lijden.
Waartegen de stem van ieder weldenkend
mens zich diende te verheffen dat is te
gen het feit dat er ieder jaar, óók in ons
land, miljoenen dieren ten offer vallen
aan louter commerciële belangen: de ver
vaardiging van „rimpels-verwijderende
hormooncrêmes en van sera tegen bloem-
bollenziekten bij voorbeeld, waarvoor het
bloed en de klieren van apen, konijnen en
andere dieren als produktie-middelen ge
diend hebben! Dit soort van dierproeven
wekt slechts afschuw en het is de hoogste
tijd, dat aan dergelijke praktijken een einde
gemaakt wordt!
WAGENMAKER
ADVERTENTIE
DE VU1PEN
EN DE NATUURLIJKE HISTORY
HET PAARD. 17
Het paard is het edelste dier op deez' aard'
En was eens nog méér dan een
Koninkrijk waard.
Het is dus wel naar, dat het paard moet
verdwijnen
Omdat er geregeld meer auto's verschijnen.
Véél is reeds verdwenen.
óók ganzeveerpennen.
Maar dit is niét erg, daar wij DANTUMA
kennen
(Van onze parlementaire redacteur)
Het Kamerdebat over de nota inzake de
bestedingsbeperking is tenslotte zonder
ongelukken afgelopen, in die zin althans,
dat enerzijds binnen het Kabinet-Drees
geen breuk is ontstaan en dat anderzijds
de Tweede Kamer heeft nagelaten een voor
het kabinet onaanvaardbare beslissing te
nemen.
Dat intussen minister Drees en zijn ambt
genoten met onvermengde voldoening op
de afloop van de jongste parlementaire
strijd zullen kunnen terugzien, zal wel
niemand willen beweren. Zeker, de K.V.P.-
fractie heeft ontegenzeggelijk water in haar
wijn gedaan of, zoals sommigen zeiden,
water in de melk door de aanvankelijk
voor het kabinet onaanvaardbare motie-
Janssen zodanig te wijzigen, dat de rege
ring thans vrij blijft om, indien nodig, de
gelden, welke onontbeerlijk zijn ter dek
king van de verlaging van de melkprijs,
uit een verdere belastingverhoging te vin
den. De regering is zelf van mening, dat het
de voorkeur verdient er naar te streven de
rijksuitgaven nog meer in te krimpen. In
dat opzicht waren regering en Kamer het
volkomen eens. Maar de regering achtte
het onmogelijk zich volstrekt te binden
alleen die weg en niet eventueel ook nog
die van belastingverhoging te bewandelen.
Welnu, op dit punt hebben de voorstellers
van de motie toegegeven. Daarom kan men
zeggen, dat in dit opzicht het kabinet een
overwinning boekte. Anders stond het ech
ter met de kwestie van de 50 miljoen gul
den, die het kabinet aan de landbouw met
het oog op de zogenaamde eigenaarslasten
ten goede wilde laten komen, waarbij de
minister van Landbouw er echter niet al
leen op stond, dat dit bedrag geblokkeerd
zal worden maar ook, dat bovendien de
latere deblokkering van bepaalde voor
waarden afhankelijk zou zijn. Toen bleek,
dat de Kamer wel bereid was „de hond"
(de blokkering), maar alleen „zonder
staart" (deblokkering onder bepaalde voor
waarden) te aanvaarden, koos het kabinet
eieren voor zijn geld. Het stelde zich met
de hond tevreden en liet haar eis inzake de
deblokkeringsvoorwaarden vallen. Tot deze
belangrijke door de socialistische vrienden
van het kabinet betreurde concessie ver
klaarde minister Mansholt zich bereid, na
dat de vergadering twintig minuten ge
schorst was en de ministers tijdens die
schorsing de hoofden nog eens bij elkaar
hadden gestoken. Van belang was daarna
nog de verklaring van de leider van de
K.V.P.-fractie, prof. Romme, dat als een
overwegend deel van zijn groep tegen de
op het punt van de blokkering voor het
kabinet onaanvaardbare motie-Biewenga
zou stemmen, dit nog helemaal niet wilde
zeggen, dat zij nu ook bereid zal zijn straks,
te weten in 1958 dan namelijk gaat deze
kwestie pas spelen de blokkering inder
daad te zullen aanvaarden. Zij wilde dus
niet reeds op dit moment een dergelijk
plan voor de toekomst als te enen male
uitgesloten verklaren. Het gevolg van
deze gang van zaken was, dat de onaan
vaardbare motie met 90 tegen 48 stemmen
verworpen werd. Daardoor werd op dit
ogenblik het kabinet niet ten val gebracht,
echter overigens bestond er met be
trekking tot deze aangelegenheid voor de
regering geenszins reden tot juichen.
Het is dan ook niet te veel gezegd, als ik
opmerk, dat de afloop van het debat bij
het kabinet gemengde gevoelens moet
hebben achtergelaten.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Markelo (2de pred. pi.) J. H.
Schellingerhout. vicaris aldaar; te Barsinger-
horn c.a. J. A. Geusebroek, kand. te Utrecht.
Aangenomen naar Eext S. de Jong, kand. te
Amsterdam, die bedankte voor Hoogkarspel-
Lutjebroek Bedankt voor 's-Gravenmoer A.
Boertje te Herkingcn; voor Leusden A. Vink
te Vriezenveen.
Ger. Kerken
Aangenomen naar Leiden H. Heule te De
venter.
Chr. Geref. Kerken
Tweetal te Broek onder Akkerwoude J.
van Doorn te Ermelo en H. van der Schaaf
te de Krim. Beroepen te Hengelo (O.) Th.
Rutters te Wildervank.
De gemeente Delft heeft haar 70.000 in
woners. Vanmorgen kwam de heer M.
Buiser, wonende Brasserskade 180, bij de
burgelijke stand aangifte toen, dat gister
ochtend zijn echtgenote, mevrouw J. Bui-
ser-Den Hollander, was bevallen van een
zoon, het eerste kind van het jonge echt
paar. Moeder en kind de baby weegt
3520 gram maken het beiden uitstekend.
De tocht op de boot duurde een half uurtje. De jongens aan boord keken vol ver
wachting naar het eiland uit, en eindelijk zagen ze het.
„Daar is het!", riep Bunkie. „We zijn er!"
Ja, de boot voer recht op het eilandje aan; er was een kleine aanlegsteiger, waar
ze kon vastleggen. Toen kojiden de jongens aan land gaan.
Nieuwsgierig keken ze rond; het eiland was dicht begroeid met bomen en struiken.
„Dat ziet er leuk uit!", zei Rick tevreden. 11-12
Voor de rechtbank te Arnhem heeft te
rechtgestaan de 29-jarige huisvrouw G. H.
P., die ervan wordt verdacht haar drie
maanden oude zoontje op 10 maart 1953
van het leven te hebben beroofd, door het
achter de woning van haar ouders in een
regenput te verdrinken. Het misdrijf kwam
aan het licht doordat in maart 1956 het
bureau bevolking te Oosterbeek na huis
telling het kind dat in het register was
ingeschreven, niet meer kon vinden. De
officier van Justitie eiste tegen de zeer
berouwvolle moeder zes jaar gevangenis
straf en voorwaardelijke terbeschikking
stelling van de regering.
De vrouw was ten tijde van het misdrijf
in scheiding van haar eerste man. Haar
moeder verbood haar met. het kind thuis
te komen, nadat de baby in een Arnhems
ziekenhuis in de couveuse was verzorgd.
De moeder haalde haar kind aan het zie
kenhuis af zonder te weten waar zij voor
het jongetje onderdak zou kunnen vinden.
Ze had zich gewend tot. verscheidene in
richtingen, maar overal bestonden onover
komelijke formele bezwaren tegen opne
ming van het kind, omdat de moeder niet
ongehuwd was. Zij had reeds de zorg over
een dochtertje uit haar eerste huwelijk. In
middels is zij voor de tweede keer ge
trouwd met een man die geheel buiten het
drama staat.
De verdachte bekende onder tranen zich
in haar radeloosheid van het. kind te heb
ben ontdaan.
In zijn requisitoir zeide mr. Holsteyn
moord bewezen te achten.
De raadsman mr. F. B. Blaisse vroeg be
grip voor de tragische omstandigheden van
zijn cliënte. Zij zag steeds zwaarder op
tegen het halen van het kind uit het zie
kenhuis en was langzamerhand in een toe
stand van blinde radeloosheid geraakt. De
pleiter vond het begrijpelijk dat de officier
geen lichte straf eiste. Hij moet immers de
openbare orde beschermen. Maar wanneer
doen zich ooit dergelijke omstandigheden
voor in dit geval? Mr. Blaisse betoogde dat
als deze vrouw zes jaar aan haar gezin zou
worden onttrokken, zij haar gezin zonder
roer of stuur terug zou vinden. De uit
spraak volgt over veertien dagen.
De zender Hilversum I is vanmorgen
van drie minuten voor acht tot twaalf
minuten voor negen uit de ether geweest
als gevolg van een isolatiefout in de be
drading van deze zender te Lopik, waar
door de spanning wegviel. De technici ge
waagden van een „moeilijke storing", die
dan ook niet onmiddellijk was te ver
helpen. Het behoort tot de hoge uitzonde
ringen dat een zender ten gevolge van
een mankement bijna een uur lang uit de
ether is.
Zwitserse gezant. De Zwitserse gezarnt
in ons land, de heer D. Secréten zal om ge
zondheidsredenen de diplomatieke dienst
verlaten. Sinds 1950 vertegenwoordigt hij
zijn land in Nederland.
ADVERTENTIE
kunstharslijm
Ceta-Bever
V.
A
Het op 22 februari 1956 opgerichte Ne
derlands Genootschap voor Vertalers heeft
in Utrecht zijn eerste jaarvergadering ge
houden. In zijn openingswoord zei de voor
zitter, dat het ledental, dat aan het einde
van 1956 233 bedroeg, bewijst, dat het
N.G.V. zich kan beschouwen als een repre
sentatieve vereniging voor het vertaalwe-
zen in Nederland. Hij deelde mede, dat het
genootschap bijna uitsluitend die vertalers
als lid heeft aangetrokken, die ieder op
hun gebied tot de deskundigsten var in
land behoren. Het voorlopig bestuur is op
deze vergadering afgetreden en werd ver
vangen door een definitief bestuur, dat als
volgt is samengesteld: voorzitter: mr. H. D.
ten Cate in Driebergen; secretaris: I. J.
Citroen in Amsterdam; penningmeester:
P- C. Moll in Amsterdam en leden mejuf
frouw Nel Bakker en Adriaan Monriën,
beiden in Amsterdam en N. G. Hazelhoff
in Den Haag.
A Het meisje liet de oude vrouw niet uitspreken en
terwijl ze haar kleine smalle hand op de gerimpelde
van haar tante legde, zei ze, half lachend, half streng:
„Het debat is geëindigd.Tante, ik vind het leuk hier
te zitten en rond te kijken. Herinnert u zich, dat ik u
vertelde, dat ik dit huis had gekocht en wat ik van plan
was ermee te doen?"
„Je weet het, kind, ik dacht heus, dat je begonnen was
je geld over de bank te smijten".
„U was niet de enige, maar kijk, kleine Sheila had het,
bij wijze van uitzondering, bij het rechte eind! Hé, wie
is dat?"
Sheila en haar tante hadden een auto horen stoppen
aan de andere zijde van de met klimplanten bedekte
muur, die rondom de tuin liep en een afscheiding vorm
de met de weg. Even later werd de deur in de tuinmuur
geopend en trad een grote man binnen, die een ogenblik
scheen te aarzelen.
„Een geheimzinnige vreemdeling", mompelde het
meisje, terwijl zij uit haar stoel opsprong. „Ik ga wel,
tante".
De robuuste man nam beleefd de hoed van het hoofd,
toen zij naderbij kwam. Hij was goed gekleed en wel
varend en had een blozend gezicht, een onderkin en
sneeuwwit haar. Zijn wijze van spreken was met zijn
uiterlijk in overeenstemming: beschaafd, minzaam, maar
toch ook flemend.
„Neemt u mij niet kwalijk, dat ik hier kom binnen
stappen, juffrouw, maar is dit misschien het Witte Huis?"
„Inderdaad, en ik ben de eigenares, Sheila Morstone.
Wenst u mij te spreken?"
„Het gaat eigenlijk hierom", antwoordde de dikke,
vriendelijk glimlachend, „ik kende dit dorp vele, vele
'aren geleden en toen ik nu uw huis langs kwam,
naakte de verandering hier mijn nieuwsgierigheid
gaande. Het ziet er nu zo aantrekkelijk uit en zo totaal
verschillend met wat het lang geleden was!"
Sheila lachte zachtjes. De onbekende had een zwakke
plek geraakt.
„Als u binnen wilt komen, meneer...."
„Hembury, George Hembury, uit Brentwood in Essex".
„Komt u dan even bij ons zitten, meneer Hembury,
dan zal ik u alles over die verniewing van het huis ver
tellen".
„Erg vriendelijk van u, juffrouw Morstone, dat zal ik
graag doen. Toen ik dit huis voor het laatst zag, viel
het bijna omver en deze mooie tuin was niet meer dan
een wildernis. Is dit alles uw werk?"
„Ik heb alleen maar de hand in het ontwerpen gehad.
Tante, dit is meneer Hembury, die ons landhuisje nog
kende in de tijd voordat wij besloten er wat beters van
te maken. En hij maakte mij zijn compliment".
Meer dan een half uur zat hij met bewondering te
luisteren naar wat Sheila hem vertelde over het waag
stuk, dat haar tante en zij hadden ondernomen, toen zij
besloten de ruïne te kopen en te laten opknappen. Zij
waren er immers van overtuigd, dat er wat moois van
gemaakt kon worden.
„Nu, dan hebt u zich bepaald niet vergist", zei de be
zoeker, „en als u ooit het plan mocht hebben het te ver
kopen
Maar zij viel hem dadelijk lachend in de rede.
„Ik vrees, dat u die gedachte uit uw hoofd moet zetten,
meneer Hembury", antwoordde zij. „Niets ter wereld zou
me ooit in de verleiding kunnen brengen van dit huis te
scheiden, dat kan ik u verzekeren. Ieder heeft zo z'n dro
men en dit is nu mijn droom-die-werkelijkheid-werd.
En zijn dat niet de dingen, die men niet wil loslaten?"
De dikke aarzelde geen ogenblik haar te vertellen, dat
hij dit volkomen begreep.
„Als u het interieur met evenveel succes gemoderni
seerd hebt als de buitenkant", voegde hij er aan toe, dan
verbaast het me niet, dat u aan dit huis gehecht bent ge
raakt. Dat zal zeker heel wat vertimmeringen noodzake
lijk hebben gemaakt?"
„Ach ja, zo is het met al die oude huizen", viel de oude
dame in. Het was haar eerste opmerking in het gesprek
en zij zei het wat koel, alsof zij het gesprek een andere
wending wilde geven.
„Maar natuurlijk hebt u al die veranderingen door
vakmensen laten doen", vroeg hij weer.
„Ja, echte vaklui, wij vertelden, hoe we het hebben
wilden en zij hebben het precies uitgevoerd".
Hij stond op.
„Ik dank u zeer voor uw vriendelijke ontvangst", zei
hij, terwijl hij een lichte buiging maakte. „Ik hoop, dat
ik niet te veel van uw tijd in beslag genomen heb".
Beiden verzekerden hem dat dit niet het geval was
en Sheila bracht hem naar de deur in de tuinmuur.
„Is het hier niet eenzaam?", vroeg hij nog, terwijl hij
afscheid nam. „U zit hier nogal afgelegen".
„O, u bedoelt met het oog op inbrekers? Maar daar zijn
wij niet bang voor. U moest Farao eens zien!"
„Farao, wie bedoelt u met Farao?"
„Dat is de hond. Ik heb medelijden met iedereen, die
zou proberen hier in te breken, want het zou hem
heugen!"
Zij bleef hem nakijken, toen hij met zijn auto de weg
afreeed. Er lag een trek van lichte verbazing op haar
gezicht
„Wat denkt u van dit onverwachte bezoek, tante?",
vroeg ze, terwijl ze zich naast de oude dame in haar
stoel neervlijde.
„O, dus jij vindt het ook raadselachtig, kind?"
„Ja zeker, ik kreeg de indi-uk, dat er een bedoeling
zat achter al die vragen, die hij stelde. Merkwaardig,
hè? Zo, dus u had dezelfde indruk als ik."
„Ja, dat had ik. Terwijl ik net deed alsof ik ijverig zat
te bi-eien, heb ik hem scherp zitten opnemen. Naar mijn
smaak was hij wat al te glad. Hij zag zijn auto er uit?"
„Het was een px-achtwagen, een enorme slee. Het num
mer bestond toevallig uit mijn initialen: S.M. 74532. Wat
zou dit alles toch te betekenen hebben?"
„Ik heb er geen flauwe notie van", zei tante glim
lachend. „Wie weet, misschien hebben we het wel hele
maal bij het verkeerde eind. Waai-schijnlijk horen we
nooit meer iets van hem."
Maar dat was een opmerking waaraan ze later nog
wel eens moesten terugdenken
Een dag of vijf later, toen Sheila er met haar auto op
uit was om een vriendin te bezoeken, hoorde mej. Mor
stone Senior, juist toen zij in de voorkamer aan haar
bureau bx-ieven zat te schrijven, de hond, die aan haar
voeten lag, gevaarlijk brommen. Toen zij opkeek, zag
zij een onbekende het tuinpad opwandelen. Zij stond op
en liep door de kamer naar de hal, met Farao gehoor-
zaam achter zich aan. Toen zij de deur opendeed, zag zij
een nogal gezette man met een baard. In zijn hand had
hij een bundel paperassen.
„Bent u mej. Sheila Morstone?" vroeg hij, terwijl ,hij
beleefd zijn hoed afnam.
(Wordt vervolgd).
Tweede Kamer. Tengevolge van het
overlijden van mr. C. ten Hagen is een vaca
ture ontstaan in de Tweedie Kamer. De heer
Ten Hagen had zitting voor de P.v.d.A. Voor
benoeming in deze vacature komt in aan
merking mejuffrouw mr. T. F. Lemaire te
Amstei-darn, redactrice van het dagblad Het
Parool.
Gezant van Isx-ael. Volgens een beincht
uit Tel Aviv zou de benoeming te verwach
ten zijn van dir. Hannan Sidor tot gezant van
Israel in Den Haag. Dr. Sidor is werkzaam
aan het ministerie van Buitenlandse Zaken
van Israel.
„Ghanakust". De „Nigex-stroom", het
4639 bruto registerton metende schip dat in
dienst vaart van de Holland'—West-Afx-ika
Lijn, zal over enkele dagen in de havenplaats
Takoi-adi in de nieuwe staat Ghana officieel
worden omgedoopt in „Ghanakust". De
doopplechtigheid geschiedt door de minis-
ter-px-esident van de nieuwe staat.
Drie jaar wegens doodslag. De Zwolse
rechtbank heeft een woonschipbewoner con-
form de eis tot drie jaar gevangenisstraf
veroordeeld. In de nacht van 18 op 19 augus
tus was hij boos gewox-den over lawaai op
het woonschip naast het zijne. Hij maakte
daarover ruzie met zijn buurman en stak
hem enige keren met een broodmes in de
borst, tengevolge waarvan de buurman korte
tijd later overleed.
Eerepromotie. De Koningin en de Prins
zullen de ex-epx'omotie van jhx-, mr. A. W. L.
Tjarda van Starkcnborgh Stachouwer aan
de rijksunivex-siteit te Groningen op woens
dag 20 maaxt bijwonen. Ook minister-presi
dent dr. Drees en andere leden van het
kabinet zullen daai'bij aanwezig zijn.
Agenten veroordeeld. De rechtbank te
Almelo heeft twee hoofdagenten van het
Enschedése politiekorps wegens mishande
ling veroordeeld tot ƒ75 boete. Hun was ten
laste gelegd dat zij iemand, die zij per auto
naar het politiebureau overbrachten, hadden
geslagen. De officier van Justitie had tegen
ieder een week gevangenisstraf geëist.
Gift voor Hongaarse jeugd. Op ver
zoek van de Vereniging van Zondagsscholen
heeft de Nederlandse gezant te Wenen, mr.
E. Star Busmann, een bedrag van tienduizend
gulden overhandigd voor steun aan Hon
gaarss kinderen. Deze som is door Neder
landse kinderen op de zondagsscholen van de
Nederlandse Hervormde Kerk bijeen ge-
bx-acht.
Belastingontduiking. De 56-jarige aan
nemer N. M. xiit Leiderdorp is door de
Haagse rechtbank tot twee maanden gevan
genisstraf veroordeeld terzake van ontdui
king van de inkomstenbelasting over de
jaren 1951 en 1952 door ongeveer 19.000 gul
den te weinig inkomsten te hebben opge
geven. Zijn 39-jarige echtgenote werd
wegens het geven van onjuiste inlichtingen
aan de belastingdienst veroordeeld tot een
voorwaardelijke gevangenisstraf van een
maand met drie jaren proeftijd, alsmede tot
betaling van een geldboete van 250 gulden
subsidiair 50 dagen hechtenis.
Delft 70.000. Ter gemeentesecretarie
van Delft is de 70.000?te inwoner van de stad
aangegeven, Simon Pieter, het eerste kind
van de tuinarbeider M. Buizer en zijn vrouw
J. Buizei-Den Hollander. De vader werd
ten stadhuize door de burgemeester ontvan
gen en gelukgewenst.
Zaterdag 16 maart, Stadsschouwburg, 20 u.:
Charlotte Kohier geeft een van haar laatste
voorstellingen van „Frasquita".
Zondag 17 maart, Stadsschouwburg, 20 u.:
Optreden van het Ballet der Lage Landen,
onder meer met twee premières: „De ken
nismaking" van Netty van der Valk op mu
ziek van Duke Ellington en Strayhorn en
„De nieuwe kleren van de keizer" van
Michael Holmes naar Andersen's gelijk
namige sprookje, op muziek van Schubert.
WOENSDAG 13 MAART
Minerva: „De vader van de bx-uid", alle
leeftijden, 8.15 uur. Roxy: „Onderwereld van
Monitmartre", 18 jaten-, 7 en 9.15 uur. Cinema
Palace: „Oklahoma", 14 jaai\ 6.45 en 9.15 u.
Rembrandt: „Sissi", alle leeftijden, 7 en 9.15
uur. Luxor: „De blonde heks", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Lido: „Je kunt het haar niet kwalijk
nemen", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: „Marie
Antoinette", 18 jaar. 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: „Alarm in de Pacific", 14 jaar, 8 uur.
Concertgebouw: SprookjeSeantate "De keizer
en de nachtegaal" van Fr. W. Möller door
het jeugdkoor „Inter Nos" o.l.v. Jan Booda,
m.m.v. solisten uit het koor en Emmy van
Eden, pianobegeleiding, 8 uur.
DONDERDAG 14 MAART
Minerva: „De vader van de bruid", alle
leeftijden, 8.15 uur. Roxy: „Onderwereld van
Montmartre", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur.
Cinema Palace: „Oklahoma", 14 jaar, 1.45,
4.15 en 6.45 uur. „Escalier de Service" voor
leden van de Volksuniversiteit, 9.15 uur.
Rembrandt: „Sissi", alle leeftijden, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Luxor: „De blonde heks", 13 j„
2, 7 en 9.15 uur. Lido: „Je kunt het haar
niet kwalijk nemen", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Studio: „Marie Antoinette", 18 j„
2.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Alarm in de
Pacific", 14 jaar, 2.30 en 8 uur. Concertge
bouw: Ox-gelbespeling door Albert de Klex-k,
8 uui-. Zuiderkapel: Spx-eekbeurt van de heer
D. J. Bruijn, 8 uur. Jeugdkapel Sionskerk:
Lezing met lichtbeelden door jhr. dr. J. C.
Mollerus over Egypte, Soedan' en Ethiopië,
8uur. Rudolf Steinerschool: Mr. M. Stibbe
over „Is reïncarnatie mogelijk?", 8.15 uur.
H.J.M.V.-gebouw: Voor de Ned. Ver. van
Seksuele Hervox-ming geeft dr. L. I. Swaab
een lezing met lichtbeelden over: „Wat kan
de N.V.S.H. lei-en van het moderne India?"
