HET JONGENSEILAND
DE BUIT BINNEN
Agenda voor
Haarlem
Vierde Studentencongres der
Nederlanden te Nijmegen
Veel ambitie van Papoea's
voor bestuursopleiding
HOOGTEZON
Meesterlijke schilderijen
van Jan van Herwijnen
Roy Henderson komt in
Rotterdam les geven
Kort en bondi
„De invloed van de moderne communicatiemiddelen"
Twee congres-exposities
H. J. MAERTENS N.V.
Kerkelijk Nieuws
Examens
Na 1960 halvering van
reistijden door de lucht
Generaal Elasselman naar
Amerika en Canada
Expositie van etsen van
Rembrandt in Parijs
ONS VERVOLGVERHAAL^
DOOR MARK. CROSS
DONDERDAG 14 MAART 1957
o
ONDER GROTE BELANGSTELLING is woensdag le Nijmegen in het concert
gebouw „De Vereniging" geopend het vierde Studentencongres der Nederlanden, dat
is voorbereid door de Nederlandse Studentenraad in samenwerking met de Ver
eniging der Vlaamse Studenten. Het congres wordt bijgewoond door studenten uit
Nederland, Zuid-Afrika, Noord-Frankrijk en België. Na de opening van het congres
door de heer W. Markx uit Nijmegen, praeses der congrescommissie, sprak mr.
H. J. Schölvinck, raadsadviseur bij het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, die staatssecretaris Höppener verving. Mr. Schölvinck legde het congres
de vraag voor, of de huidige mens zichzelf te weinig beschouwt als de centrale
figuur tussen grootheden als pers, radio en televisie. Hij zei dit naar aanleiding van
het onderwerp van het congres: „De invloed van de moderne communicatiemiddelen
(pers, radio en televisie) op de meningsvorming van de student in het Neder
landse taalgebied".
„Wij stellen ons de pers voor als een
zelfstandige macht zei mr. Schölvinck
en noemen haar de vormster der openbare
mening. Radio en televisie vergelijken wij
met levende wezens van superformaat."
De spreker maakte hiertegen geen bezwaar,
zolang er slechts een soort beeldspraak in
zou schuilen, maar waarschuwde dat de
mens zich bij het personifiëren van deze
grootheden niet moet wegcijferen. Het doel
van dit congres is, volgens de spreker, het
zoeken van een antwoord op de vraag:
„hoe vormt in feite en hoe moét de stu
dent zijn eigen mening vormen en daarbij
gebruik maken van de genoemde com
municatiemiddelen? Mr. Schölvinck wenste
de studenten toe, dat zij door bezinning, in
de geest van de soevereine positie van de
mens boven de stof, op pers, radio en
televisie, er toe bij zullen dragen, dat deze
technische instrumenten als waarachtige
communicatiemiddelen zullen worden ge
bruikt, die mens en mens en volk en volk
tot elkander brengen in een innerlijke
eendracht.
Ter gelegenheid van het studentencon
gres zijn te Nijmegen twee tentoonstel
lingen geopend. De universiteitsboekhandel
op Plein 1944 opende een speciale pers
tentoonstelling. Daarbij gaf prof. mr. L. G.
A. Schlichting van de r.k. Universiteit een
beschouwing over de meningsvorming
onder invloed van de openbare communi
catiemiddelen pers, radio en televisie. Prof.
mr. L. G. A. Schlichting ontleedde het be
grip nieuws, dat grotere betekenis en in-
ADVERTENTIE
VERKOOP en VERHUUR
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15220
Nieuwe Groenmarkt 2 - Haarlem - Tel. 15228
De eerste indruk van Jan van Her-
wijnens tentoonstelling van schilderijen en
tekeningen, die tot 23 maart bij M. L. de
Boer te Amsterdam gehouden wordt, is
toch wel die van een zeer bijzondere en
voor Nederland zeker uitermate belang
rijke figuur in de schilderkunst. Het bleek
me al dat niet alleen ik uitriep: „Wat
heeft dit werk toch een eigen gezicht!"
We hebben wel meer uitzonderlijke schil
derijen gezien, maar lang niet altijd stond
ons daarmee tegelijkertijd een persoonlijk
heid voor ogen.
Van Herwijnen is iemand, die graag en
veel in woorden getuigt van zichzelf. Hij
is niet vrij van koketterie, heeft een sterk
besef van eigenwaarde naast een gevoel
van eenzaamheid. Woorden als „kosmisch"
in betrekking tot zijn werk zijn hem niet
vreemd. Hij is uiterst kritisch betreffende
het licht dat zijn doeken verdienen, letter
lijk en figuurlijk. Moge hij al overdrijven
naar het gevoel van degene die met hem
in contact mocht komen, tegenover zijn
werk vergeet men de eventueel opgekomen
bedenkingen. Want van alles wat men aan
goede bedoelingen en eisen aan hem
mocht verwachten of van zijn zeggen moet
aannemen, is in zijn werk heel veel terug
te vinden. Bij het neerzetten van een fraai
kleurig potje in een stilleven moge koket
terie hebben meegespeeld, in het resultaat
reikt Van Herwijnen daar dan toch ver
boven uit. Men dient inderdaad, bleek mij
met een paar andere beschouwers, zo'n
schilderij in een goed licht te zien om het
te ondergaan zoals Van Herwijnen het be
doeld had. De ingehouden manier van
neerzetten van de verf, waarbij geen cor
recties behoeven te worden aangebracht,
maakt dat Van Herwijnens werk van hin
derlijke reflexen nooit veel last zal heb
ben. Zo goed als hem persoonlijk het harde
licht hindert, doet dit ook de materie van
zijn verfoppervlak, die bepaald werd door
het hem in zijn atelief omgevende licht.
Eén van Van Herwijnens meest bijzon
dere kwaliteiten is wel zijn voelen van de
ruimte om de dingen heen. Zijn stillevens
attributen zijn veelal natuurlijk in de
ruimte van het atelier geplaatst, maar men
voelt hoe de ruimte nog doorgaat, oneindig
is. Het „stilleven met stoeltjes" is mis
schien het mooiste hier aanwezige doek.
Men kan het zien als iets geestigs, met die
stoeltjes, die aan tafel „zitten" als kinde
ren, die daar net boven uit komen. Van
Herwijnen, het dient hierbij gezegd te
worden, kan nogal vol zijn over kinderen
en zichzelf wel gedragen als een groot kind.
Dat echter Van Herwijnens kunsthande
laar bij dit schilderij ook sprak van een
„laatste avondmaal" is evengoed te begrij
pen, want suggereert dit werk ook niet
een deel van een veel grotere en voor al
tijd verlaten tafel?
Van Herwijnen mag wat mij betreft
zelfs mét Rembrandt zeggen dat een
schilderij voltooid is als de schilder daarin
zijn bedoelingen verwezenlijkt heeft, wan
neer het over het jongensportret „Paul"
gaat. Ik geloof dat wanneer de bouw van
schouders rond en onderhals in traditio
neel academische zin volmaakter te noe
men was geweest, dit figuurtje toch niet
die wonderlijk-waarachtige houding had
vertoond. In Van Herwijnens zelfportret
is iets van de theatraliteit, die wij wel
eens kunnen bemerken bij zijn optreden,
maar tegelijkertijd ontmoet men de man
erin, die we, wanneer misschien hij zich
onbespied waant, herkennen als iemand
die wel degelijk voelt wat de verplich
tingen van een kunstenaar aan zijn werk
zijn.
Welk een meesterlijk schilder toont hij
zich in de stillevens „Peren" en „Citroe
nen" waarin hij de kleur tot zingen
bracht, zonder enig uiterlijk vertoon van
virtuositeit.
Bob Buys
vloed heeft naar gelang de inhoud van het
nieuws een binnen- en buitenlands karak
ter heeft en belangrijk en ingrijpend is in
het openbare leven. Hij besprak de weg,
welke het nieuws gaat langs de verschil
lende communicatiemiddelen, die steeds
ruimer en sneller worden. Zich refererend
aan een uitspraak van Fred Thomas, dat
nieuws amusement is, betoogde de spreker,
dat de massa zich inderdaad op het nieuws
werpt omdat het boeit en ontspant.
Even voor de congreszitting was inge
leid, werd in de kleine bovenfoyer van
„De Vereniging" de tentoonstelling ge
opend van schilder- en beeldhouwwerk,
door studenten uit de vier landen zelf in
gezonden. Dr. J. B. Knipping O.F.M. sprak
hierbij het openingswoord uit.
Het gemeentebestuur van Nijmegen heeft
's avonds de congressisten ontvangen in de
Trèveszaal van het stadhuis.
Met algemene stemmen besloot het con
gres, telegrammen van hoogachting en
trouw te zenden aan Koningin Juliana,
koning Boudewijn van België en de gou
verneur-generaal van de Unie van Zuid-
Afrika.
's Avonds werd in. het concertgebouw
„De Vereniging" een concert gegeven door
het instrumentaal sextet „Alma Musica".
In de binnensbad werd een fakkeloptocht
door studenten gehouden-
De verschillende scripties worden be
sproken dioor prof. De Bolder uit Leuven,
dr. H. Daud't uit Amsterdam en Louis Fre-
quin, hoofdredacteur van „De Gelderlan
der" te Nijmegen. Uit de ingezonden scrip
ties over het congresthema zijn de beste
vier uitgezocht ter bespreking.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Hei- en Boeicop G- West-
land, kand. te Huizen (N-H.).
Aangenomen de benoeming tot vicaris te
Biezelinge D. W. Koelman, kand. te 's-Gra-
venhage; naar Heinenoord D. Oliemans,
kand. te Rotterdam.
Beroepbaarstelling. De heer A. J. Lam
ping, vie. te Blaricum (N.H.), stelt zich be
roepbaar.
Geref. Kerken
Beroepen te Roozendaal J. Plug te Scha-
gen.
Geref. Kerken art. 31 K.O.
Bedankt voor Winnipeg (Canada) C.
Stam te Groningen.
AMSTERDAM (Gemeente Universiteit):
Bevorderd tot arts: mejuffrouw J. de Jong,
mejuffrouw Y. H. Ybema en de hei-en H. O.
Sigling, P. B. Elzenga. G. van Geldorp, allen
te Amsterdam; H. Reijrders, Amersfoort.
Artsexamen le ged.: mejuffrouw G. M. v. d.
Abeele en de heren H. Kuilman, W. M. G.
Crasborn en J. ten Brink, allen te Amster
dam. Doctoraalexamen scheikunde: mevr. J.
BrackmanBrugman (met lof) Haarlem.
I. A. AIer in Den Haag:
De heer I. A. Aler, president-directeur
van de K.L.M., heeft in Den Haag een voor
dracht gehouden over de ontwikkeling van
het Nederlandse luchtverkeer voor het de
partement 's-Gravenhage van de Neder
landse Maatschappij voor Nijverheid en
Handel. De heer Aler begon zijn voordracht
met enkele, cijfers. De K.L.M. had in het
afgelopen jaar een omzet van 406 miljoen
gulden. Hiervan werd 30 miljoen in Den
Haag geboekt. In de wereldluchtvaart, en
daarbij doelde de spreker op de westelijke
wereld, is 85 percent in handen van de bij
de I.A.T.A. aangesloten landen. Hier werd
een omzet bereikt van 13 miljard gulden.
De K.L.M. heeft daar dus een aandeel in
van ongeveer 3 percent.
Lag voor de oorlog het accent op de tech
nische kant, zo ging de heer Aler verder,
na de oorlog is dit komen te liggen op de
economische zijde. Sommige maatschap
pijen kunnen op een rendabele basis wer
ken; ook de K.L.M. financiert zichzelf en
nu de banden met de regering zijn verbro
ken, is het voor derden aantrekkelijker
kapitaal te verschaffen.
Ook aan de moeilijkheden een sluitende
exploitatie te verkrijgen, besteedde de heer
Aler aandacht en hij wees hierbij op de
stijging van de benzineprijzen, die bij een
verbruik van 280 miljoen liter per jaar
een groot bedrag uitmaakt, Verder stipte
hij het dreigement van Frankrijk aan om
binnen de Euromarkt bij aankopen van
vliegtuigen in Amerika een zogenaamd
buitentarief op te leggen van ongeveer 20
percent. Het gebrek aan enthousiasme van
sommige buitenlandse maatschappijen om
zich hiertegen te verzetten, noemde de
heer Aler opmerkélijk. Het is echter be
grijpelijk als men weet, dat deze maat
schappijen door hun regeringen worden
gesubsidieerd.
De heer Aler zei over de kwestie van
de landingsrechten in Los Angeles en
Houston, dat hij het grootste vertrouwen
heeft in de Nederlandse delegatie, die hier
over onderhandelt en ook in het wijze in
zicht van de Amerikanen in onze gerecht
vaardigde eisen.
De kansen om diverse nog bestaande
eisen vervuld te krijgen, worden naar het
oordeel van de heer Aler beter. Het zal
nog lang duren voor de lucht helemaal vrij
is, maar men is op weg. In 1960 bij de in
gebruik neming van het nieuwe materiaal
met straalmotoren staat een halvering van
de reistijden voor de deur. In 8V2 uur
vliegt men dan van Amsterdam naar New
York en in 6'A uur terug tegen tarieven
die ook nu gelden.
Over het vrachtvervoer, zei de heer Aler.
dat dit nog „in de kinderschoenen staat".
Na 1960 zal waarschijnlijk het tienvoud
van het vrachtvervoer van nu worden be
reikt.
Van 26 maart tot, 5 april zal, op uitnodi
ging van de Amerikaanse minister voor
Defensie, de chef van de generale staf,
generaal B. R. P. F. Hasselman, tezamen
met zijn medeleden van het militaire
comité van de NAVO en vergezeld van de
generaal-majoor (vlieger-waarnemer) A. J.
de Vries van de Koninklijke Luchtmacht,
in Amerika een aantal speurwerkinstituten
van de Amerikaanse strijdkrachten bezoe
ken. In aansluiting hierop zal het gezel
schap vervolgens van 7-10 april, als gasten
van de Canadese minister voor nationale
verdediging, een overeenkomstig bezoek
brengen aan Canada. Tussen beide bezoe
ken door zal het militair comité van de
NAVO op 6 april onder voorzitterschap
van generaal Hasselman te Washington
vergaderen.
De Engelse zangpedagoog Roy Hender
son, van wie de in 1953 overleden alt Kath
leen Ferrier les heeft gehad, heeft zich
voor de maanden mei en juni aan het Rot
terdams Toonkunslconservalorium ver
bonden om er een meestereursus te geven
in solozang.
Henderson zal zich voornamelijk bezig
houden met de technische scholing van
stemmen. Hij is van mening, dat er dooi
de zangers en zangeressen te weinig aan
dacht wordt besteed aan het lesgeven, de
pedagogiek. De jongere vocalisten denken
te lang aan optreden en te laat aan de
mogelijkheid anderen van hun vakbe
kwaamheid profijt te laten trekken. 1-Iij
vindt dit vooral voor ons land jammer,
want vooraanstaande buitenlandse kunste
naars hebben erkend, dat Nederland over
zeer goed stemmateriaal beschikt, maar
vaak in technisch opzicht te kort schiet.
Henderson zal zijn krachten geven aan
een meesterklasse en die is alleen bestemd
voor hen, die al iets hebben bereikt. Hij
was de laatste jaren lid van de jury bij het
internationaal Vocalisten Concours in Den
Bosch, waarvoor hij dit jaar weer heeft
ingeschreven.
De jongens toerden verwelkomd door meneer Pino, een man met een vrolijk ge
zicht. Dat was de leider, die toezicht zou houden op de tijdelijke bewoners van het
vakantie-eiland.
In hei houten gebouvj werden de jongens eerst aan lange tafels geplaatst voor de
maaltijd. Ze kregen boterhammen met allerlei er op en melk. En na de reis over
het water smaakte dat best!
Toen ze gegeten hadden, riep meneer Pino ze allemaal bij elkaar.
„Luister, jongens", zei hij. „Jullie bent hier met zijn allen een maand bij elkaar op
dit eiland. Natuurlijk moet alles ordelijk en zonder vervelende dingen gaan... Ik
zal je nu het een en ander laten zien!" 14.-15
(Van een AN P-correspondent)
HOLLANDIA Eneha Torey is een
jonge Papoea, die op 7 november 1935 in
de kustkampong Rasjei in de onderafdeling
Wandamen werd geboren. De sago, die zijn
moeder in het bos klopte, en de visvangst
van zijn vader waren de voornaamste mid
delen van bestaan voor het gezin, zoals
trouwens eeuwenlang sago en vis voor
kampongs als deze de basis van het bestaan
zijn geweest. Na het elementaire onder
wijs op de kampongschool volgde hij de
lessen op de vervolgschool en thans be
hoort hij bij de 38 cursisten van het inter
naat voor de opleiding van Papoea-be-
stuursassistenten in Iiollandia. Staats
inrichting, staathuishoudkunde, land- en
volkenkunde om er maar enkele te noe
men zijn onderwerpen, waar hij kennis
mee maakt en ook enig begrip van straf
recht zal hem bijgebracht zijn, als hij na
afloop van de cursus van vijf jaar zijn aan
deel zal kunnen nemen in het bestuur van
zijn geboorteland.
In 1949 is met deze cursussen begonnen
en ook doordat de verwachtingen te hoog
gespannen waren, waren de eerste resul
taten nogal teleurstellend. De eerste groep,
die al na twee jaar werd afgeleverd, bleek
in de praktijk niet opgewassen tegen de
taak, die haar in het bestuursapparaat
werd opgelegd in de veronderstelling, dat
de cursus opleidde tot volledig toegeruste
bestuursassistenten. In 1952 is men dan ook
overstag gegaan. Het doel van de cursus
is thans leerlingen op te leiden, die in de
praktijk moeten bewijzen, dat zij voor een
functie in het bestuur geschikt zijn. Daar
om is in de cursus ook een praktijkjaar in
gelast, waarin de leerlingen op een be
stuurspost worden geplaatst om na te gaan.
waarin hij tekort schiet en aan welk on
derdeel de laatste twee jaar van de cursus
de grootste aandacht moet worden besteed
om de uiteindelijke kans van slagen zo
groot mogelijk te maken.
Ongetwijfeld is het een grote moeilijk
heid, dat bij de lessen het Nederlands voer
taal is. Onder de leerlingen zijn er, die bij
het begin van de cursus nog maar een of
twee jaar Nederlands hebben geleerd en
voor hen kost het bijzondere inspanning
een inzicht te krijgen in de voor deze Pa
poea-jongens toch al zo vreemde en moei
lijke onderwerpen als economie, algebra en
meetkunde. Vooral het beantwoorden van
vragen in het Nederlands levei-t nogal eens
moeilijkheden en bij de lessen wordt dan
ook toegestaan, dat maleis wordt gebruikt
als blijkt, dat de leerling het antwoord wel
weet, maar het niet in het Nederlands kan
formuleren.
Daarbij wordt uitgegaan van de gedach
te, dat niet de volmaakte kennis van het
Nederlands, maar de kennis van de onder
wezen vakken de voornaamste maatstaf
dient te zijn. Overigens nemen de taal
moeilijkheden geleidelijk af, naarmate er
meer leerlingen komen, die bij het voort
gezette onderwijs een redelijke kennis van
het Nederlands hebben geki'egen.
De drang naar verdere ontwikkeling on
der deze jonge Papoea's is groot en de
meesten van hen zouden na afloop van de
cursus het liefst nog enkele jaren naar Ne
derland gaan om verder te studeren. Dat
er ook een groeiende belangstelling bestaat
voor de opleiding blijkt wel uit het feit,
dat het tot 1952 moeilijk was voldoende
leerlingen, die de vereiste vooropleiding
hadden, te krijgen. Thans is het zo, dat er
verzoeken om plaatsing op de cursus, die
uit alle delen van Nieuw-Guinea komen
met uitzondering van het centrale berg
land, moeten worden afgewezen.
Welke verwachtingen hebben Eneha
Torey en zijn 37 collega's van de toekomst?
Zo zij hierover een uitgesproken mening
hebben en bij verschillende gelegen
heden hebben zij al de verwachtingen ver
tolkt dat het Nederlandse bestuur tijdelijk
zal zijn dan blijkt dit niet uit de ant
woorden, die zij op deze vraag geven. Blijk
baar hebben zij hun handen vol met het
heden, hun studie en het leven in het in
ternaat, dat zij na de schooluren geheel
zelfstandig regelen, zonder dat een streng
toezicht nodig is.
Eneha Torey heeft echter wel met en
kele collega's een wens yoor de nabije toe
komst gemeen: bestuursambtenaar te wor
den in de kampong, waar hij werd geboren.
Het onlangs in Parijs opgerichte Neder
lands Instituut houdt tot 30 maart een
tentoonstelling „Rembrandt en zijn
school", welkë voor het eerst in Parijs
vrijwel alle etsen van de Nederlandse
meester laat zien.
ADVERTENTIE
C „Het spijt me, maar mijn nichtje is niet thuis. Mis-
schien kan ik u van dienst zijn?"
„Zeker, mevrouw, viel de vreemdeling rap in. „Ik ben
ambtenaar van de afdeling Taxatie van de Dienst van
Belastingen en Accijnzen en u zult wel weten, dat er op
het ogenblik in het gehele land een hertaxatie plaats
vindt van alle vaste eigendommen, behalve kerken en
kathedralen, een en ander met het oog op de belasting.
Als u zo vriendelijk wilt zijn mij in uw huis rond te lei
den, zodat ik de vereiste aantekeningen kan maken, zal
ik u buitengewoon dankbaar zijn. Natuurlijk kan ik mij
legitimeren, zodat u kunt nagaan, dat ik inderdaad de
gene ben voor wie ik mij uitgeef," voegde hij er met
een innemende glimlach aan toe.
Even zocht hij in zijn papieren en haalde toen een
brief met een gedrukt hoofd te voorschijn, die hij haar
overhandigde.
„Komt u maar binnen," zei ze, nadat ze het papier
even had doorgekeken en het hem had teruggegeven,
„met genoegen zal ik u het huis laten zien. Weest u maar
niet benauwd voor mijn hond. Hij is niet erg gesteld op
vreemden, maar mij en mijn nicht gehoorzaamt hij on
voorwaardelijk. Stil, Farao, goed volk! Nu, waar dacht
u te beginnen?"
Het duurde bijna twee uur voordat hij gereed was en
toen had hij verscheidene blaadjes van zijn aanteken
boek met figuurtjes, cijfers en opmerkingen gevuld. Mej.
Morstone stond er tenslotte op, dat zij een kopje thee
voor hem zou zetten en toen hij wegging, was hij kwistig
met zijn dank. Overigens viel het haar op, dat Farao,
toen zij de bezoeker cle tuin uitliet en deze een poging
„Stoute Farao!" riep mej. Morstone uit, „fk zei nog wel
goed volk." De hond ging echter door met brommen, tot-
goed volk." De hond ging echter door het brommen, tot
dat de tuindeur achter de rug van de bezoeker was
dichtgevallen.
Toen Sheila enige tijd later terugkeerde, vertelde tante
haar over het langdurige bezoek. „Het leek me een ver
moeiend baantje", zo besloot ze, „bijna twee uur lang
was hij bezig met het nauwkeurig opmeten van iedere
kamer en hij wilde er allerlei over weten. De overheid
wil nu eenmaal alles tot in de kleinste 1 mderheden
weten, al had hijzelf de indruk, dat eigem.jk heel wat
overbodig is. Het was een aardige man en meermalen
verontschuldigde hij zich voor de moeite, die hij mij be-
zoi-gde. Farao had het niet erg op hem begrepen, maar
ja, die moet niet veel van onbekenden hebben";
De volgende ochtend, toen tante bezig was de lunch
klaar te maken, stormde Sheila, die boodschappen was
gaan doen, opgewonden de keuken binnen.
„Tante", riep zij buiten adem, „u raadt in geen miljoen
jaar, wat ik u te vertellen heb!"
„Dan zal ik er maar niet aan beginnen, liefje", zei haar
tante lachend, „vertel het me maar ineens".
Het meisje liet zich op een stoel neervallen.
„Wat moeten we nu toch beginnen?" riep zij met een
wanhopig gebaar uit. „Het heeft me helemaal van de
kook gebracht. U herinnert zich natuurlijk die ambtenaar
van de Belastingdienst, die hier gisteren was en die u
vroeg hem het hele huis te laten zien?"
„Ja, hoe zo? Hij legitimeerde zich met een gedrukt
papier, zoals ik je vertelde".
Een ogenblik keek het meisje haar aan en toen zij ten
slotte sprak, deed zij dat met geforceerde kalmte.
„Het spijt me, tante, maar hij heeft u beet gehad. Het
was een bedrieger!"
„Sheila!" Zowel ongeloof als verbijstering lag in deze
uitroep van de oudere vrouw, maar Sheila haalde haar
schouders op.
„Ik zeg niet zo maar wat, tante", zei ze, „want het is
maar al te waar. Ik weet niet hoe ik er toe kwam, maar
toen ik vanochtend het Belastingkantoor voorbijkwam,
stapte ik naar binnen. En u kunt zich voorstellen, hoe ik
me voelde, toen de man achter het loket „Inlichtingen"
mij aankeek alsof ik mijn verstand verloren had toen ik
hem enkele vragen stelde over de taxateur van gisteren.
Weliswaar zullen ze over enige tijd met hertaxatie be
ginnen, maar op het ogenblik is er nog niemand voor ze
op stap. 1-Iij zei, dat hij het een beroerde geschiedenis
vond en dat er, naar hij hoopte, niets gestolen was. Nu,
op dat punt kon ik hem geruststellen. Nee, wacht nog
even, want ik heb nog meer te vertellen".
Ze stak een sigaret aan en ging verder. Toen ik er zo
over liep te denken wat dit wel kon betekenen, herinner
de ik mij die andere onbekende, die ons een week geleden
bezocht en die allerlei over ons huisje wilde weten. Om
kort te gaan: wij hadden het allebei bij het rechte eind,
want die zeer beleefde en aardige oude heer, die zulke
vriendelijke dingen over ons „Witte Huis" wist te vertel
len, was ook al een bedrieger. Ja, lach er maar eens
om
Tante scheen niet in staat woorden te vinden om aan
haar verbijstering uiting te geven.
„Maatweet je dat nu wel zeker, Sheila?" zei ze
tenslotte. „Rijden ordentelijke mensen in dit land rond
met valse nummerplaten op hun auto's, tante?" Geluk
kig had ik zijn nummer onthouden, omdat de letters
precies de initialen van mijn naam waren. Maar dat
nummer bestaat helemaal niet!"
„Wat zou dat in vredesnaam allemaal te betekenen heb
ben?" vroeg haar tante weer.
„Ik heb me er suf over gepiekerd, maar, zoals de dich
ter zegt: „er is een deur, waarvoor ik geen sleutel kan
vinden", Kon ik dat maar! Want, ronduit gezegd, tante,
het staat me volstrekt niet aan".
Er viel een lange stilte, een echt neerslachtige stilte.
Tenslotte was het weer de oudere dame, die het woord
nam.
„Zouden we niet liever naar de politie gaan?" waagde
zij te vragen.
„Ja, tante, daar heb ik ook wel aan gedacht, maar
toch had ik een beter id.ee. Herinnert u zich Joan Brax-
ley, met wie ik op school was?"
„Zeker, heel goed. Is ze niet op het bureau van die
jongedame, die in het West End een bekend kantoor als
particulier detective heeft? Haar naam ben ik vergeten."
„Precies tante", zei Sheila glimlachend, „ze heet
Daphne Wrayne. En Joan is nu al weer een paar jaar in
haar dienst en bewondert haar erg. Nu, ik denk, dat
Joan me in een wip een introductie kan bezorgen. En
mej. Wrayne zal zeker naar me willen luisteren, want
aan geheimzinnigheid haalt ze haar hart op en boven
dien slaagt 2e er steeds in een oplossing van het raadsel
te vinden".
„Probeer het dan eens, Sheila."
„Goed, dan schrijf ik maar dadelijk aan Joan. Lukt
het daar niet, dan ga ik naar de politie. In elk geval
wil ik weten, wat dit grapje te betekenen heeft. Geluk
kig, dat we intussen Farao hebben!"
In een kleine kamer in een achteraf gelegen straat in
Hammersmith zaten drie mannen kaart te spelen.
(Wordt vervolgd).
F. M. B. van dé Ven overleden. Te
Bussum is overleden de heer F. M. B. van
de Ven, directeur van „De Geïllustreerde
Pers" n.v. De heer Van de Ven was 51 jaar.
Vonnis voor dronkenschap. Het ge
rechtshof te 's Gravenhage heeft de directeur
van een scheepsreparatiebedrijf D. G. uit
Rotterdam veroordeeld tot een gevangenis
straf van vier maanden, waarvan twee
maanden voorwaardelijk en ontzegging van
de rijbevoegdheid voor de tijd van een jaar,
omdat hij cp 16 mei van het vorige jaar on
der invloed van ster'-e drank in zijn auto
had gereden, terwijl hem enige maanden
ervoor reeds de rijbevoegdheid voor een jaar
was ontzegd wegens het dronken besturen
van een auto.
Verdacht van verduistering De 38-
jarige boekhouder B. van P. uit Apeldoorn
is door de politie aangehouden, omdat hij
ervan wordt verdacht ten nadele van zijn
werkgever verduisteringen te hebben ge
pleegd De man zou zich met zijn knoeie
rijen een bedrag van ongeveer achtduizend
gulden hebben toegeëigend.
Jeugdige diefjes. Te Bergen op Zoom
is een georganiseerde bende van tien jeug
dige diefjes ontmaskerd. De jongens, tussen
10 en 13 jaar oud, maakten reeds geruime
tijd de sportterreinen Rozenoord en de
Raayberg onveilig, waar zij op de zondagen,
tijdens di? drukte van de voetbalwedstrijden,
portemonnees, portefeuilles en gebruiks
voorwerpen uit de kleedkamers ontvreemd
den. De portefuilles en portemonnees ver
stopten zij, na er het geld te hebben uitge
haald
Pension door brand vernield. Een felle
brand heeft dinsdagmiddag het pension
„Vredenburg" aan de Vijverlaan te Epe
vernield. Het werd bewoond door zeven
Ambonese gezinnen, tezamen 21 personen
tellende, en door het gezin van de eigenaar,
de heer J. Pennarts. De brand die was ont
staan door een der kachels op de bovenver
dieping. breidde zich snel uit. De bovenver
dieping van het huis ging met vrijwel de ge
hele inboedel verloren.
Opstelwedstrijd. Voor de leerlingen
van hbs'en, gymrssia en kweekscholen wordt
voor de derde keer sedert 1955 een Europese
tekeningen- en opstellenwedstrijd gehouden.
Dit gebeurt ook in België, Denemarken,
Frankrijk. Groot-Brittannië, Ierland. Italië,
Luxemburg, West-Duitsland en Zweden. De
beste prestatie per school wordt beloond
met een prijs van maximaal 500,Voor
de leerling, die het beste opstel van alle
deelnemende landen heeft gemaakt, stelt de
Raad van Europa een gouden medaille ter
beschikking.
Weerstation. Te Noordscharwoude is
op een terrein van de gemeente Langedijk
een weerstation geplaatst, een „weerhut".
De weerrapporten van Den Helder en Schip
hol wijken belangrijk af van de klimatolo
gische verschijnselen aan dis Langedijk en
omgeving. Het weerbericht van deze „weer
hut" speciaal bedoeld voor de tuinbouw
in Noordholland kan worden beluisterd
via het K.N.M.I. (des morgens kwart voor
zes en 20 minuten voor 7).
Amerikaanse vlootschouw. De Neder
landse regering heeft een uitnodiging van de
Amerikaanse regering aangenomen, om Ne-
drelandse marine-eenheden te laten deel
nemen aan een grote internationale vloot
schouw, die van 8 tot 17 juni tie Hampton
Roads, Virginia, zal worden gehouden.
Nederland zendt „De Zeven Provinciën" en
„Groningen". De marinierskapel der Ko
ninklijke Marine en het korps tamboers en
pijpers zullen op „De Zeven Provinciën"
meevaren.
DONDERDAG 14 MAART
Minerva: „De vader van de bruid", alle
leeftijden, 8.15 uur. Roxy: „Onderwereld van
Montmartre". 18 jaar. 7 en 9.15 uur. Cinema
Palace: „Oklahoma", 14 jaar. 6 45 uur. „Es-
calier de Service" voor leden van de Volks
universiteit, 9.15 uur. Rembrandt: „Sissi",
alle leeftijden, 7 en 9.15 uur. Luxor: „De
blonde heks" 13 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Je kunt het haar niet kwalijk nemen", 13
jaar. 7 en 9.15 uur. Studio: Marie Antoi
nette", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Alarm in de Pacific", 14 jaar. 8 uur. Con
certgebouw: Orgelbespe' ng door Albert de
Klerk. 8 uur. Zuiderkapel: Spreekbeurt van
de heer D. J. Bruijn, 8 uur. Jeugdkapel
Sionskerk: Lezing met lichtbeelden door jhr.
dr. J. C. Mollerus over Egypte, Soedan en
Ethiopië, 8 uur. Rudolf Steinerschool: Mr. M.
Stibbe over „Is reïncarnatie mogelijk?".
8.15 uur. II.J.M.V.-gebouw: Voor de Ned.
Ver. van Seksuele Hervorming geeft dr. L.
I. Swaab een lezing met lichtbeelden over:
„Wat kan de N.V.S.H. leren van het moderne
India?"
VRIJDAG 15 MAART
Minerva: „To catch a thief" alle leeft., 8.15
uur. Frans Hals: „De gewetenlozen", 18 j„
2.30, 7 en 9.15 uur. Studio; „Schuldig bloed".
18 jaar. 2.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Anastasia",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Bloed in de zon". 14 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Sissi". alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Cinema Palace: „Schaduw op het
dak", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Heersers der vallei", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Concertgebouw: Jeugdconcert door
N.Ph.O. o.l.v. Marinus Adam, 16.15 en 19.30
uur. Stadsschouwburg: Volksvoorstelling
van het Nieuw Nederlands Toneelgezelschap
met „Lieve Schim", 8 uur. Nassauplein 8:
Mevrouw G. M. Dunwewolt—Hard Af
Segerstad over „De Edda", voor Theosofische
Vereniging, 8 uur.
