Made
Charles Eyck zestig jaar
Merkwaardige prestaties van
Duits accordeonorkest
Balletten van David Lichine
„Zwakke broeder" stal vijfmaal
vis in IJmuiden
Twee speciale creaties voor een
ballerina en een debutante
Prijsvraag voor de
opbouw van Berlijn
Kerkelijk Nieuws
Nieuw emigratie-akkoord
met Australië
Willem van Otterloo in
Parijs zeer gewaardeerd
Publiek bij Trenet niet
snel tevreden
Telepaath Peter Hurkos
in Amerika
Westduitse marine-attaché
in Nederland
HAARLEMSE POLITIERECHTER
Betaling
abonnementsgeld
per giro
Kort geding tussen Guus
Jansen en Elsevier
Drie exposities in het
Stedelijk Museum
DINSDAG 26 MAART 1957
5
Mevrouw Sonia Gaskell kondigde maan
dagavond in de totaal uitverkochte Konink
lijke Schouwburg te 's Gravenhage het be
gin van een nieuwe traditie aan: een jaar
lijkse demonstratie door de leerlingen van
de Ballet Academie, die door de Engelse
pedagoge Valerie Adams werden gepresen
teerd. Afgezien van de weinig fraaie jeté's
van de groep der meestgevorderden was
het een aardige kennismaking. Het bestaan
van deze met steun van de overheid op
gerichte en reeds goed functionerende in
richting van algemeen en kunsthistorisch
vormend onderwijs, waarbij uiteraard de
danslessen een belangrijke plaats innemen,
stemt tot diepe voldoening, want hier'
wordt de brede basis gelegd voor een
artistieke vakbekwaamheid, zonder welke j
het ballet in Nederland geen toekomst
heeft.
Op het daarbij aansluitende programma
van het Nederlands Ballet, begeleid ditkeer
door de orkestklasse van het Koninklijk
Conservatorium voor Muziek, met Peter
Rester als dirigent, stonden onder meer
drie werken van de in Rusland geboren, in
Californië wonende en in Frankrijk opge- 1
leide en tot internationale vermaardheid j
gekomen David Lichine, waarvan twee i
premières. „La Création" was ons reeds uit
de voorstellingen door het Ballet des j
Champs Elysées met Jean Babilée bekend,
nu alweer vele jaren geleden. Dit ballet j
zonder muziek, geheel opgebouwd volgens
een visueel ritme, heeft niets met de schep- i
ping der wereld te maken, zoals men zou I
kunnen denken. Het is een uitermate I
boeiende verbeelding van het scheppings- 1
proces, zoals dat verondersteld wordt zich!
af te spelen in het innerlijk van de cjio-
reograaf, die met de doelloze gestalten van i
zijn dansersmateriaal tot een bezielde I
vormgeving poogt te geraken. Het is een
fascinerend bedrijf, deze opwekking van
sluimerende mogelijkheden, dit bezeten
zoeken naar de ideale beweging. Bij een
eventuele herhaling in Haarlem hoop ik
aan deze „geloofsbelijdenis van een cho
reograaf' uitvoeriger aandacht te kunnen
schenken. In de hoofdrol wist Aart Ver
stegen, hoewel te verbeten expressief, veel
indruk te maken.
Lichine denkt niet in termen van auto
nome, dat wil zeggen: eigenmachtige en
eigenkrachtige dans, maar geheel van de
geaardheid en technische potentie van het
lichaam uit. Dat blijkt uit „La Création"
zonneklaar en dat werd door de twee no
viteiten van dit programma bevestigd. Op
een hoboconcert van een onbekende Ita
liaanse meester arrangeerde hij een kleine
suite, die om volstrekt onnaspeurlijke
redenen „Contrapunt" is genoemd. Het stelt
geen bijzonder hoge eisen, wekt integen
deel de indruk als apotheose van een leer
lingenuitvoering bedoeld te zijn. Maar het
had de verdienste dat de persoonlijke kwa
liteiten van de veelbelovende debutante
Sonja van Beers er opvallend in uitkwa
men: haar zeer lange lijnen, haar ietwat
Indolente charme. Een pas-de-deux is in
zekere zin altijd een gedanste liefdesver
klaring en zo wekte zij met haar witte
renaissancekapje herinneringen aan een
prille Julia, die nog schuchter en bevreemd
haar gevoelens voor Romeo voelt opwellen.
Laat ik mij ervoor hoeden teveel beteker
nis te leggen in wat overigens niet meer is
dan een nogal oppervlakkig maaksel in de
trant, die men ook van Victor Gsovsky
kent, al is er een vage verwantschap met
Balachine merkbaar, zeker in de behande
ling van het kleine ensemble, dat ons dan
toch in ieder geval bekoort door het voor
beeldig tonen van de welgemanierde mens.
Aanzienlijk minder geslaagd door meer
pretentie is de voor Marianna Hilarides
gestelde en door deze magnifiek uitgevoer
de solo „La Solitude" op mooie muziek van
Bonporti, waarbij de door deze zeldzaam
begaafde danseres in de „Sonate" van Jan
Mul geopenbaarde kwaliteiten tot het sug
gereren van nostalgie nader zijn uitge
werkt. Ik wil graag aannemen, dat Lichine
onder invloed van wat men inspiratie
noemt heeft gestaan. Bezieling is in enkele
ADVERTENTIE
wm
#0(/ohüd
sIspimm
is één van de weinige
middelen die helpen bij
verkoudheid. Elk tablet
is voorzien van het merk
Godeponoerd hsndeljmerk
Marianna Hilarides en Jaap Flier in
„La Création" van David Lichine.
passages merkbaar. Maar wat met een
tableau als een voorplaat van „Theatre
Arts" begint, nu eens aan de stijl van Anna
Pavlova doet denken en dan weer aan die
van Martha Graham, is een hortende aan
rijging van plastische effecten, waarbij uit
eindelijk aan de puur danskunstige ver
mogens van onze eerste ballerina tekort
wordt gedaan.
In tegenstelling tot het plaatsvervangen
de solistentrio maakte het corps de ballet
een goede beurt in „Concerto Barocco" van
Balancine, waarop een gespannen uitvoe
ring van „Tij en Ontij" van Rudi van Dant-
zig volgde. Linda Manez zorgde in „Ritme
en klank" op het Allegro barbaro van Béla
Bartök voor opwindend „stunf'-werk als
besluit van een over het geheel zeer wel
te waarderen avond.
Davicl Koning
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te De Bilt-Oost W. de Bruin
te Ermelo.
Benoemd tot voorg. van de afd. Maas
sluis van de Ned. Prot. Bond ds. Jac. de
Pree, a.s. emeritus predikant te Hoorn.
Geref. Kerken
Beroepen te Rotterdam-Charlois (vac. J.
Firet) C. Ch. Griffioen te Voorthuizen;
te St. Anna Parochie Joh. Dijkstra te
Schermerhorn; te Heerlen (2de pred.pl.) A.
A. Leenhouts te Castricum.
Aangenomen naar Utrecht-Zuid (3de
pred.pl.) J. van Reeven te Hardenberg,
die bedankte voor Leidschendam; aangeno
men naar Mildam P. van 'Breugel, kand. te
Amsterdam, die bedankte voor Drijber,
Hasselt, Houverzijl en voor Zonnemaire.
Teruggenomen. De kerkeraad van Amers
foort heeft in zijn laatstgehouden vergade
ring het in een vorige vergadering gestel
de tweetal in de vacature van de 4de pred.
pl. wegens gewijzigde omstandigheden in
getrokken.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Bussum J. P. Geels te
Haarlem-Centrum.
Tweetal te Zwijndrecht N. de Jong te
Katwijk aan Zee en G. de Vries te Zeist.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Middelburg W. Hage te
Nunspeet.
Tussen Nederland en Australië is een
nieuwe overeenkomst gesloten betreffende
emigratie. In de komende jaren zal-iedere
Nederlander, die aan de algemene toe
latingseisen voldoet, ongeacht zijn beroep,
onder de bepalingen van deze overeen
komst naar Australië kunnen emigreren.
Australië zal deze emigratie steunen met
een bedrag gelijk aan 100 U.S.A.-dollars
per persoon.
In de jaren 1951 tot en met 1955 zijn
58.772 Nederlandse emigranten naar Au
stralië vertrokken.
Voor de opbouw van Berlijn is door de
Westduitse regering en de senaat van Ber
lijn een prijsvraag met prijzen tot een
totaalbedrag van honderdtwintigduizend
mark uitgeschreven, waaraan alle Euro
pese stedebouwkundigen en architecten
kunnen meedoen. Ook Oost-Berlijn wordt
in het bouwplan betrokken. De architecten
moeten in de eerste plaats de vraag be
antwoorden, waar de regeringswijk het
best kan liggen en welke verkeerswegen
noodzakelijk zijn. Van de internationale
jury maakt deel uit de buitengewoon hoog
leraar aan de technische hogeschool in
Delft prof. C. van Eesteren, die in 1925 de
eerste prijs won bij de internationale prijs
vraag „Umgestaltung unler der Linden
Er wordt een afzonderlijke prijs van zestig
duizend mark uitgeloofd voor de weder
opbouw van het Rijksdaggebouw in Berlijn.
Orchestre Colonne volgend jaar
vermoedelijk naar Den Ilaag
Voor de tweede keer in dit seizoen leidde
Willem van Otterloo zondag een concert
van het Parijse Orchestre Colonne en op
nieuw heeft de dirigent van het Residentie-
Orkest een bijzonder groot en verdiend
succes geboekt. Van Otterloo opende met
de „Haydn Variaties" van Brahms om daar
na de Franse pianiste Nicole Henriot in Ra
vel's Pianoconcert te begeleiden en het con-
cert te besluiten met Berlioz' „Symphonie
Fantastique". Na het concert vernamen wij
van de directeur van het ResidentierOrkest,
de heer Willem van Brederode, dat er een
nieuwe orkestruil tussen Den Haag en Pa
rijs wordt voorbereid. Waarschijnlijk zal in
1958 ook het Orchestre Colonne weer een
of twee concerten in Nederland komen ge
ven onder leiding van Charles Münch.
Van Otterloo zal tezelfdertijd met het
Residentie-Orkest een abonnementsconcert
in het Parijse Chatelet geven.
De Franse chansonnier Charles Trenet
heeft maandagavond bij zijn optreden in
theater Carré in Amsterdam diep in zijn
repertoire moeten putten om het publiek
tevreden te stellen. Met ovaties riep men
hem steeds weer terug en men was niet
tevreden voordat hij oude bekenden als
„Je chante", „Douce France", „Lamer" en
„L'ame despoutes". had gezongen. Na zijn
drieëndertigste chanson maakte Trenet, die
aan de vleugel werd begeleid door Freddy
Lienhart, een eind aan zijn optreden.
EXPOSITIE OVER MENASSEH
BEN ISRAEL
In het Amsterdams historisch museum
„Het Waaggebouw" is maandagavond een
tentoonstelling geopend van werken van
Menasseh Ben Israel (16041657), rabbijn
der Portugees-Israelietische gemeente in
Amsterdam. Deze vier weken durende ten
toonstelling werd georganiseerd door het
Genootschap voor de Joodse Wetenschap
en het Joods Historisch Museum.
Congres voor de wetenschappelijke
film
Van 21 tot en met 27 september zal in
het Koninklijk Instituut voor de Tropen te
Amsterdam het elfde internationaal con
gres voor de wetenschappelijke film wor
den gehouden, 's Avonds zullen de beste
wetenschappelijke films, die de deelnemen
de landen hebben ingezonden, worden ver
toond. Tevens bestaan plannen een ten
toonstelling te houden.
De Nederlandse telepaath Peter Hurkos
uit Dordrecht is zondag met de „Rijndam"
in Amerika gearriveerd waar hij gaat wer
ken voor een warenhuisconcern.
Hij is uitgenodigd door de Belk Depart
ment Store Chain om naar Noord-Carolina
te komen en daar de gewoonten der werk
nemers te bestuderen en aanbevelingen aan
de personeelsdienst te doen.
Zijn methode bestaat uit het aanraken
van persoonlijke bezittingen, zoals een
ring, een foto of een kledingstuk. Hij be
weert dat hij daardoor het verleden en het
heden van de drager kan beschrijven, maar
niet diens toekomst zelfs zonder de per
soon in kwestie te zien.
Hurkos zeide, dat hij in staat was, in
tieme details uit het leven van sommige
bemanningsleden van de Rijndam te ver
tellen door eenvoudig hun persoonlijke be
zittingen, geblinddoekt, aan te raken. Hij
vertelde zijn gave in 1942 ontdekt te heb
ben, toen hij bij het Schilderen van een
huis naar beneden viel en een schedelfrac
tuur opliep. In het ziekenhuis wist hij „in
eens" aan de man, die naast hem lag, te
vertellen, dat diens vader net was over
leden. Dit bleek waar te zijn.
Hij zei voorts, dat hij in Nederland zulk
een reputatie genoot, dat olie-maatschap-
pijen hem luchtfoto's toezonden en hem
vroegen de plek aan te wijzen, waar olie
gevonden zou worden. Eens was hij daarin
geslaagd. Hurkos hoopt ook voor de Ame
rikaanse televisie op te treden. (UP).
Zo noemt men dat. De rij der sterken.
Het is die rij, waarin wij worden opgeno
men als we de leeftijd van zestig jaren
bereiken. Het was zondag dat de schilder
Charles Hubertus Eyck in deze rij werd
opgenomen. Dit stemt ons tot een vreugdig
gedenken. Wat vreugde betreft, leeft de
vriendschap van haar rente en van die
'féhte' géfiiet ik dan op dezë avond, nu het
mij gegeven is te mogen schrijven over
deze meester in de kunst van het schil
deren. Er zal in deze dagen veel over hem
geschreven zijn door wijze en ter zake kun
dige litteratoren. En wat moet ik dan?
Jan van Herwijnen had me eens gezegd,
nadat ik een uur lang zwijgend in zijn
atelier had doorgebracht: „Wanneer je het
Charles Eyck
Maandagavond concerteerde in de grote
zaal van het I-Iaarlemsse Concertgebouw
het „Hohner Symfonie Accordeon Orkest"
een ensemble van bekwame spelers, die
hun vakopleiding hebben genoten aan de
Trossinger accordeon-academie van de
vermaarde firma, waar hun instrumenten
gebouwd worden. Het stadje Trossingen
in Schwabenland is het centrum geworden
van de accordeoncultuur, om het nu maar
eens met een groot woord te zeggen. Aan
de Hohner-fabrieken, die aan vijfduizend
mensen een bestaan bieden, is het voor
een groot deel te danken, dat de accordeon
in de laatste jaren een evolutie heeft door
gemaakt die interessante mogelijkheden
schept, welke men voorheen van het vrij
banale volksinstrument van toen niet zou
hebben verwacht. Parallel met deze ont
wikkeling groeide de uitvoeringspraktijk.
Wanneer men nu zo'n beroepsensemble op
geraffineerde wijze de modernste moge
lijkheden van het Hohner-instrumenta-
rium hoort demonstreren, kan men wel
eens verbaasd opkijken.
Dit betreft dan niet zozeer de virtuosi
teit waarmee de instrumenten bespeeld
worden, dan wel het evenwicht der par
tijen in de grote verscheidenheid der tim
bres. Zulks viel mij vooral op in de ver
tolking van twee nummers uit de Kauka-
sische Schetsen van Ivanov, waarin de
blazers-effecten van de oorspronkelijke
partituur op eigenaardige wijze nagebootst
werden. Het effect van een al dan niet
gedempte hoorn, van piccolo, fluit, klari
net, fagot, leek soms bedriegelijk op het
origineel. Bovendien trof ons de diepe bas,
klinkend als een zestienvoetsregister van
een Hammond-orgel. Dit laatste prikkelde
vooral onze speurzin, want het was duide
lijk, dat we hier met elektrische toonop-
wekking te doen hadden. Uit nader onder
zoek bleek dan ook, dat de verschillende
timbres die ons opgevallen waren, ver
wekt werden door een instrument dat de
veelzeggende naam draagt van Elektro-
nium en dat de diepe bastonen ook ont
lokt werden aan een instrument, dat vol
gens hetzelfde principe de klank voort
bracht.
Men waagde zich zelfs aan „De Moldau"
van Smetana en ook deze vertolking wekte
verwondering, maar eerlijk gezegd
ook onvoldaanheid, want het blijft ten
slotte toch slechts een vage kopie van het
zo heldere oorspronkelijke klankkarakter.
Zo iets hindert niet zozeer in een populair
stuk als de London-suite van Coates.
In ieder geval beschikt het I-Iohner-
Orkest over een klankverscheidenheid en
(onder de vaardige leiding van Rudolf
Würthner) over een technische vaardig
heid als ook over een zin voor samenspel,
die om originele composities van meer
dan gewone betekenis vragen. Wanneer
men van de arrangementen afkomt, zal de
moderne accordeon het pleit gewonnen
hebben. De dirigent Rudolf Würthner
toonde zich ook een volmaakt virtuoos als
vertolker van de bekende vioolcompositie
„Zigeunerweisen" van Sai-asate, waarbij
ons als eigenaardigheid opviel, dat Würth
ner met de linkerhand de discantpartij
speelde.
Ook de concertmeester van het orkest,
Karl Perent haler, liet zich (met een bril
jante vertolking van een compositie van
Würthner) als solist gelden. Dit deed ook
een ander lid van het ensemble, Rolf
Glass, maar dan op een chromatische
mondharmonica (Chomonica), die hij op
acrobatische manier bespeelde.
Jos. de Klerk
werk van een schilder bekijkt en het geeft
je de kracht het te beleven, zwijg dan
liever. Er wordt in zulke gevallen maar al
te vaak te veel en onnodige onzin ge
debiteerd."
Wanneer ge nu het werk van Charles
Eyck wilt belevqn, dan moet ge naar Lim
burg en daar vraagt ge het eerste hét Êestè
dorpspastoorke: „Waar vind ik Charles
Eyck?" Wellicht dat hij u meeneemt bin
nen zijn kleine godshuis om u stralend van
trots een kerkraam te tonen of een altaar
stuk van beklemmende schoonheid. En dan
zal het pastoorke zeggen: „Hier is Charles
Eyck." En ge zult verder trekken en hier
en daar monumenten van een voor eeuwen
onvergankelijke esthetische vreugde aan
treffen. Kruisstaties, altaarwanden, gewelf
beschilderingen, kerkramen, beeldhouw
werken en ceramieken, die Limburg een
maal zullen maken tot een bedevaartplaats
voor de schoonheidminnenden van de hele
wereld.
Ik heb in gezelschap van de meester zelf
zo'n tocht mogen beleven en die gang staat
in mijn geheugen gegrift als in een gesto
ken kader van blank eiken. Wanneer ik nu
zo in de nachtelijke stilte van mijn kamer
memoreer ons samenzijn van een gehele
dag, mèt het werk van deze vriend-van
mij, dan acht ik mij gelukkig dat het mij
niet gegeven is over zijn kunst in vakter
men te moeten spreken. Laat mij de méns
Charles Eyck, met wie ik een goed glas
dronk op die stralende vroeg-najaarsdag.
Dat hem in zijn jeugd het gehoor en
spraakvermogen werd ontnomen, het deert
deze mens niet. „Als het ons allen zo zou
vergaan, stonden we waarschijnlijk dichter
bij de wereldvrede," meent hij. Wij begrij
pen elkaar die dag, liplezend, schrijvend op
een kleine bloknote die nu als een relikwie
door mij bewaard wordt. Het is wonderlijk
hoe spoedig men went aan het wisselen
van gedachten op deze wijze. Hij ziet en
zijn zien vergoedt hem honderdvoudig het
gemis van het horen. „Mijn hart heeft twee
oren en die zijn om de bliksem niet doof."
En wat zal ik, als ik bij hem toef, hem
vragen gaan stellen over zijn werk? „Het
enige wat ik bij mij ter verantwoording
roep is: of de mate van overgave waarmee
ik iets deed, voldoende zuiver gesteld en
verantwoord was."
De abstracten? „Ik ga nog eens onzicht
bare schilderijen maken om de absolute
abstractheid te bereiken." Zijn lach klatert
door de stilte van het bos.
Ik kom op Ouborg. „De schilderkunst zie
ik als een groot gebrandschilderd raam. Er
gens zit een klein, grillig gevormd, groen
of rood stukje glas. Dat hóórt in het geheel.
Als het er uit zou vallen is er een manque.
Dus moet het er in blijven om de harmonie
niet te storen." Zijn gelaat staat ernstig
als hij dit voor mij noteert.
In zijn witte huis, verborgen tussen hoog
opschietend hout, zie ik vergeefs uit naar
een atelier. Ik herinner mij verschillende
kamers met hoge vensters, hier en daar een
tafel, papier, tekengerei. Hij gebaart en zijn
spreken is tekenen, tekenen, eindeloos
tekenen, strooiend papieren om zich heen.
Dan, laat op die dag weet men alles van
het boetseren, het glas met zilvergrond op
de muren, de ceramiek, het glas der ramen.
En als zijn op drift geraakte geest verstil
ling behoeft, de rust van het miniatuur.
Velen zullen niet in de gelegenheid zijn
geweest hem een vriendenhand te drukken
op die zestigste verjaardag. Maar laat ieder
die hem en zijn werk kent zo lang mogelijk
bij hem zijn met zijn beste en liefste ge
dachten.
Charles Eyck zal dit geschenk met een
glimlach aanvaarden, want hij zal het
wéten. Immers, zijn hart heeft twee oren!
Jan van Ees
In de kleuterschool „De duiventil" te
Meppel maken de kleuters zelfs de
muurschilderingen in hun klaslokalen.
Op grote vellen papier worden de
tableaus ontworpen. Een der jeugdige
artisten met zijn creatie.
De eerste Westduitse marine-attaché in
Nederland wordt kapitein Karl Clausen,
die sedert maart 1956 aan het ministerie
van Defensie te Bonn verbonden is.
Clausen heeft zijn militaire opleiding
genoten op de kruiser „Emden" en het
vestzakslagschip „Deutschland". In de
laatste wereldoorlog was de thans 41-jarige
kapitein Clausen commandant van een
mijnopsporingsflottielje.
(Shows, snufjes en alles wal verder
ln het domein der vrouw dagelijks
aan de orde komt)
Deze week is de Haarlemse Vleeshal het
middelpunt van de C. A. voorjaars- en
zomerkleding. Vier maal daags, 's middags
om 14.30 en 16.00 uur, 's avonds om 19.30
en 21 uur, worden shows gehouden van
modellen, die dit wijdvertakte bedrijf lan
ceert.
Aan elke vrouw is gedacht: aan het jonge
meisje (soms met Rock and Roll allures),
aan het meer bedachtzame moedertype en
aan de jonge vrouwen, die in leeftijd hier
tussen in liggen. Ook aan kleding voor
mijnheer is de nodige aandacht besteed.
Voor hem zagen wij onder andere een
costuum, dat voor 55 pet. uit terylene
een synthetisch materiaal bestaat en dat
niet kreukt. Voorts waren er diverse vlotte
sportieve herenregenjassen en blazers.
Voor het jonge meisje waren vooral de
frisse Amerikaanse katoenen jurkjes bij
zonder geslaagd, alsook de blouses, die in
de rug enigszins gedecolleteerd zijn. Niet
onvermeld mogen blijven de blazerjasjes
in effen of gestreepte wol, al dan niet ge
combineerd met een plooirok. Ronduit
prachtig vonden wij een blauw-zwart ge
streepte regenmantel in blazerstijl. De
sluike Zwitserse mantel in blauwe natté
viel ons eveneens als een bijzonder ge
slaagde creatie op: Regenkleding in nino-
flex poplin, vergezeld van charmante ba-
retjes, kreeg een welverdiend applausje.
De mantelcostuums hebben grotendeels
het klassieke silhouet. Slechts bij uitzonde
ring is de nieuwe, vagere coupe toegepast.
Heel practisch voor Nederland zijn de ja
ponnen, gecombineerd met korte jasjes,
die heel wat flatteuser staan dan het
eeuwige vestje.
Een bruidsstoet met een mooie wit kan
ten bruid en wit kanten bruidsmeisjes,
begeleid door een mama in het zwart,
i vormde het slot.
Een 22-jarige chauffeur uit Beverwijk
hoorde, toen hij maandagmorgen voor de
Haarlemse politierechter, mr. J. P. Peter
sen, terecht stond, een gevangenisstraf van
vier maanden met aftrek, waarvan twee
voorwaardelijk, tegen zich eisen. De chauf
feur, die in dienst van een expeditiebedrijf
vis vervoerde, had in januari in IJmuiden
vijfmaal mandjes vis onder meer kabel
jauw en tong weggenomen. Verdachte
was reeds meer veroordeeld.
De officier van Justitie, mr. R. W. H.
Pitlo, noemde verdachte een „zwakke broe
der", die voor de verleiding was bezweken.
De verdediger, mr. F. A. Bijvoet, zei de
milde eis van de officier te waarderen. De
rechter veroordeelde de chaffeur tot twaalf
weken gevangenisstraf met aftrek, waar
van zes weken voorwaardelijk, en een
proeftijd van drie jaar.
Een 23-jarige opp^rn}an uit Beverwijk,
die geregeld met" de' chauffeur meereed,
werd wegens heling veroordeeld tot f 75,—
subs, dertig dagen. De opperman had van
de chauffeur geld aangenomen, toen deze
de gestolen vis aan een vishandelaar in
Krommenie had verkocht. De officier had
f 75,of dertig dagen, een maand voor
waardelijk en drie jaar proeftijd tegen
hem gerequireerd.
Schroot verkocht
Zeven leden van een montage-ploeg, al
len werkzaam bij een constructiebedrijf te
Beverwijk, hebben in de periode van juli
1955oktober 1956 als zij op karwei waren
te eigen bate ijzerafval verkocht, zonder
dat zij hiertoe toestemming van hun werk
gever hadden. Wel hadden zij toestemming
van de montage-chef. De opbrengsten vér
deelden zij onder elkander en ook gaven
zij soms de chef van de montage-ploeg een
klein bedrag. De leden van de montage-
ploeg, respectievelijk afkomstig uit Uit
geest, Haarlem, Beverwijk, IJmuiden en
Egmond aan Zee, hadden zich voor de
politierechter onder meer wegens verduis
tering te verantwoorden. Twee van hen
waren echter niet verschenen.
Verdachten gaven toe geregeld schroot
te hebben verkocht en de opbrengst daar
van in eigen zak te hebben gestopt. Zij
zeiden uit „gewoonterecht" te hebben ge
handeld. Volgens hen is het op de bouw
werken een stilzwijgende overeenkomst,
dat de arbeiders het ijzerafval verkopen.
„Men kan nu wel spreken van een „ge
woonterecht", maar de werkgever had geen
toestemming gegeven, het schroot buiten
hem om te verkopen", aldus de officier van
Justitie, die honderd gulden, subs, dertig
dagen, twee weken voorwaardelijk met een
proeftijd van twee jaar eiste. De rechter
legde f 75,— subs, dertig dagen, op. De
chef van de montage-ploeg, een 54-jarige
Velsenaar, stond eveneens terecht. Ook hij
sprak van het „gewoonterecht", dat de
arbeiders afval te eigen bate verkopen. De
zaak tegen de montagechef werd echter
aangehouden, teneinde de werkgever te
horen.
Vier opkopers van oude metalen uit Be-
»XXXCCCOCC«X»OCOCOtriOOCrCO-COOOCCOCOCCCC*XCCC>3CCCCCCO
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op
onze postgirorekening no. 273107 ten
name van Haarlems Dagblad. U
bespaart daarmee incassokosten en
vermijdt geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is f 7.65, post-
abonnés f8.15.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij
behoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn formu
lieren op aanvraag gaarne ter be
schikking. In dit geval dient men
wel voor voldoende saldo op de
giro-rekening zorg te dragen.
DE ADMINISTRATIE
verwijk en Krommenie stonden wegens
heling voor de groene tafel. Zij hadden de
afvalprodukten van de montageploeg op
gekocht. Tegen twee van hen eiste de offi
cier dertig gulden boete, subs, twaalf da
gen. Hij achtte hen schuldig aan heling,
doch hield er rekening mede, dat zij de
adressen van de verkopers hadden ge
noteerd, teneinde deze in de boeken in te
vullen. De rechter sprak deze opkopers
vrij, omdat zij. zich van de identiteit van
de verkopers op de hoogte hadden gesteld.
Tegen de twee andere opkopers requireer-
de de officier een week gevangenisstraf,
daar zij onvoldoende de identiteit van de
verkopers zouden hebben gecontroleerd en
overigens reeds enkele malen waren ver
oordeeld. De politierechter legde hun een
boete van honderd gulden, subs. der+iff
dagen, op.
Amsterdamse rechtbank
Berust op Eurovisiefestival
bekroond liedje op plagiaat?
„Rendez-vous te Frankfort", een kop bo
ven een kort artikel van de radioredacteur
II. Leerink in Elseviers Weekblad, en een
zinsnede, waarin de schrijver opmerkt, dat
een Frans liedje „het proto-typc" is ge
weest .voor „Net als toen" (een liedje van
Guus Jansen, dat op het Eurovisie-festival
in Frankfort werd bekroond) hebben tot
een kort geding geleid, dat maandag
morgen voor de president van de Amster
damse rechtbank is behandeld. Guus Jan
sen zelf draaide in de zaal op een grammo
foon de beide liedjes af.
Namens eiser Guus Jansen voerde mr.
Th. Limperg aan, dat de beide liederen
niets op elkaar lijken en dat niets minder
waar is, dan dat de Nederlandse componist
zich bij het samenstellen van het liedje op
het Franse „J'ai rendez-vous avec vous"
had gebaseerd. Daarom achtte hij het vol
komen onjuist, „dat Elsevier mijn cliënt van
plagiaat beticht". Hij verzocht de president
het weekblad de verplichting op te leggen
een rectificatie af te drukken, alsmede een
soortgelijke rechtzetting als advertentie in
diverse dagbladen te laten opnemen.
Optredende voor het weekblad zinspeelde
op zijn beurt mr. N. J. Vonck op een „re
clamestunt" van Guus Jansen. Het signa
leren van een prototype houdt volgens plei
ter niets denigrerends in voor de compo
nist en Elsevier heeft Guus Jansen dan ook
beslist niet van plagiaat beschuldigd.
„Waarom wordt de Franse componist, dan
deelneming betuigd?" vroeg de president,
Mr. U. W. H. Stheeman.
„Dat is slechts scherts geweest," ant
woordde mr. Vonck. „Enerzijds worden in
het artikeltje de Nederlandse musici met
hun succes in Frankfort gefeliciteerd, voor
de auteur van het prototype schreef de heer
Leerink daarna zijn deelneming neer."
„Het is een grapje geweest," zei de heer
Leerink zelf. „Misschien een flauw grapje
dat zijn doel voorbij is geschoten."
Volgens mr. Vonck was er inderdaad
enige overeenkomst tussen het refrein van
„Net als toen" en „J'ai rendez-vous avec
vous". Het aantal maten, de baan van de
melodie en het ritme zijn identiek, er is
overeenkomst in het klankkarakter. Pleiter
voerde echter nogmaals aan, dat dit alles
nie(;s afdoet aan de appreciatie voor het
werk van Guus Jansen.
De uitspraak volgt op maandag 1 april
om 10 uur.
Aan het eind van de maand worden in
het Stedelijk Museum in Amsterdam weer
drie exposities geopend, op 29 maart „Ark
tien jaar kerkbouw", georganiseert door
de prof. dr. G. van der Leeuwstichting, en
een expositie van werk van de Engelse
kunstenaars Yvon Hitchens en Lynn Chad-
wick, onder auspiciën van de British Coun
cil, en op 30 maart een tentoonstelling van
werken van de overleden Rotterdamse
schilder Marius Rigters als onderdeel van
de permanente tentoonstelling „Vijf gene
raties". De eerste expositie duurt tot 2 mei,
de tweede tot 1 mei en de derde tot 29
april.
