Eeuwfeest van „Lourdes" HET JONGENSEILAND Een bijzonder geschenk DE BUIT BINNEN Boekenweek 1957 geopend met een feestelijk ballet Agenda voor Haarlem 10KORTING Prinses Beatrix onderhield zich in de pauze met enkele schrijvers Kort en bondig ZATERDAG 30 MAART 1957 5 KERKELIJK LEVEN Examens Zaterdagavondprogramma van de VARA vernieuwd Kerkelijk Nieuws Eerste DC 7 C voor de KLM begin April op Schiphol Een week gevangenisstraf voor Haags industrieel „DE NACHT DER GIRONDIJNEN" Kort nieuws rONS VERVOLGVERHAAL^ DOOR MARK CROSS HAARLEMS MATRASSENHUIS Voor het eerst heeft Prinses Beatrix, gisteravond in de feestelijk versierde Stadsschouwburg te Amsterdam, de gala voorstelling bijgewoond, waarmee volgens traditie de opening van de Boekenweek gepaard gaat. Hare Koninklijke Hoogheid werd welkom geheten door de heer Chr. Leeflang, voorzitter van de propaganda- commissie, die zeide er zeker van te zijn vreugde over het bezoek uit te spreken „namens de gehele wereld van het boek". Het eigenlijke openingswoord werd ge sproken door mr. G. van Hall, de nieuwe burgemeester van de hoofdstad, die met de hand op het hart verklaarde een broer tje dood te hebben aan speeches en daarom in kortheid zijn kracht zocht. Hij vertolkte de voldoening van het gemeentebestuur over het feit dat de meer dan honderdveer tigjarige samenwerking met één van Ne derlands oudste verenigingen bestendigd v/ordt, doordat besloten is het nieuwe Boekhuis toch in Amsterdam te vestigen. Dit noemde hij een reden te meer om feest te vieren. Daarna begon het eigenlijke programma. Voor rooms-katholieke gelovigen bete kent „Lourdes" oneindig veel meer dan alleen maar de naam van een plaats. Het is voor hen een begrip, waaraan een be kend verhaal ten grondslag ligt. Nadat in 1854 de toenmalige paus, Pius IX, het leerstuk van de onbevlekte ontvan genis had uitgevaardigd, werd voor de r.k. kerk de juistheid van dit kerkelijk besluit bevestigd door wat er zich in 1858 in Lourdes afspeelde. Daar zou in een grot het meisje Berna- dette Soubirous een verschijning hebben gehad van Maria. Toen de kleine Berna- riette vroeg wie „de dame" was, zou deze geantwoord hebben: „Ik ben de onbe vlekte ontvangenis". Daarna zijn met be hulp van het bronwater uit de grot waai de verschijning plaats vond verscheidene medisch onverklaarbare genezingen ge schied. Het moet gezegd, dat men in niet- r.k.-kringen nogal eens sceptisch over deze genezingen denkt en spreekt, en juist ook met het oog daarop is er te Lourdes een medisch bureau gevestigd, dat alle genezingen aan een strenge medische con trole onderwerpt, Op dit ogenblik is Lourdes, naast Fati- ma in Portugal (dat echter van 1917 da teert) een van de grootste bedevaart plaatsen ter wereld geworden. Ook onder de niet-rooms katholieken is dit bedevaart oord speciaal in de laatste jaren bekend geworden, vooral door het boek van Franz Werfel „Het lied van Bernadette" en door de film, die naar dit boek gemaakt werd. Onlangs is er een persconferentie gehou den, waarbij de bisschop van Lourdes, monseigneur Pierre Marie Theas, verteld heeft van de wijze waarop men het eeuw feest denkt te vieren. Uit deze conferentie is gebleken, dat men voornemens is dit zeer luisterrijk te doen. De bisschop ver trouwt er op, dat de paus 1958 tot „jubel jaar" zal verklaren. Dit jubeljaar zou moe ten worden ingezet met de inwijding van de enorme, ondergrondse basiliek van Lourdes. Deze basiliek, waaraan men nu bezig is te bouwen, zal een capaciteit krij gen van niet minder dan 20.000 plaatsen! Een groot aantal godsdienstige manifesta ties zal dan zijn bekroning vinden in het derde wereldcongres, dat aan Maria ge wijd is. Uit Vatikaanse bron wordt bovendien nog gemeld, dat de paus wellicht zelf een bezoek aan Lourdes zal brengen. Dit zal trouwens dan niet de eerste keer zijn, dat Pius XII een bezoek aan Lourdes brengt. Voordat hij tot paus benoemd werd, was hij er reeds eerder, toen in zijn kwaliteit als kardinaal-legaat. Ondertussen kan men in r.k. persorga nen ook critische geluiden horen ten aan zien van al datgene wat met Lourdes sa menhangt. Zo heeft pater Kreykamp het vorige jaar in „De Bazuin" een waarschu wend artikel geschreven in zake „overdrij vingen in de Mariaverering" en hij heeft daarbij opgemerkt, dat een onevenwichtige Mariaverering het christendom in discre- diet brengt. In een ander r.k. orgaan „De vragende mens", schrijft een medewerker, dat een gelovig mens niet zo maar won deren ziet op grond van zijn geloof en ook de wonderverhalen van Lourdes on derwerpt hij in dit verband aan critiek. Ook op een ander gevaar wordt gewe zen, namelijk, dat deze bedevaartsplaats als plaats van gebed en devotie ernstig be dreigd wordt door de daaraan verbonden vreemdelingenindustrie. Er vindt handel plaats in smakeloze prullaria en waarde loze souvenirs, terwijl hinderlijke fotogra fen het vreemdelingen lastig kunnen ma ken. De discussie over Lourdes is bovendien opnieuw ontbrand door een documentaire film, die op deze bedevaartsplaats be trekking heeft en die tijdens het filmfesti val in Cannes gedraaid werd. De cineast heeft hierin de zieken centraal gesteld, die in vertrouwen op een wonder naar Lour des gaan en daar hopen te worden gene zen. Daarna schrijft C. F. Pauwels O.P. in „De Volksrant", iioe het Godsvertrouwen hier dikwijls de trekken draagt van fana tisme en hysterie. De filmrecensent van ditzelfde dagblad uit zich wel heel fel als hij naar aanleiding van deze film schrijft: „Lourdes vertoont hier het schokkende gelaat van een aan massa-psychose lijden de wonder-industrie, waar de devotie tot de Heilige Maagd wordt uitgebuit als een toeristische trekpleister en die bovendien als excuus geldt tot kunstmatige opzwe ping van het geloofsleven". Deze critische opmerkingen doen onder tussen niets af aan het feit, dat Lourdes op de rooms-katholieke wereld een magische aantrekkingskracht heeft en zal blijven behouden. Het volgende jaar zullen zeer vele pelgrims het klooster van Saint Gil- dard de Nevers bezoeken. Daar rust name lijk in de kleine kapel, in een schrijn, het lichaam van de in 1933 heilig verklaarde Bernardette. Zij is namelijk in dit kloqster getreden en stierf daar in 1879 aan tuber culose. Toen men, zesenveertig jaar na haar overlijden, haar graftombe opende, bleek het lichaam nog in ongewoon goede staat te zijn. Zij werd toen overgebracht naar de kapel van het klooster, waar elke pelgrim haar kan aanschouwen. Daarin werd de litteratuur gediend door mevrouw Nel Oosthout, die eerst het ver haal „De Binocle" van Louis Couperus en als tweede „De Gelijkenis" van Harry Mulisch voordroeg. Nou ja, gediend.. Met haar harde, snijdende, soms in een vreemd (buitenlands aandoend) accent uitschieten de stem gaf zij in ieder geval een levendig gedramatiseerde vertolking van deze bizar re geschiedenissen. De belevenis van de heer Tienoppen, door laatstgenoemde uit gedacht, kreeg gelukkig de nodige humor mee. Waarschijnlijk omdat dat handeling zioh afspeelt tijdens de opvoering van een opera van Wagner, werd de sentimentele thriller van Couperus wel wat erg roman tisch aangedikt. Het gedeelte voor de pauze werd door het Nederlands Ballet met een goede uit voering van „Dessins pour les six" van John Taras op het Trio in a van Tsjaikofs- ky besloten. De tweede helft van het offi ciële programma bevatte een première, die een ideale, aanstekelijke overgang naar het tot diep in de nacht voortdurende schrij versbal (zo genoemd omdat er vooral over heidsvertegenwoordigers, uitgevers en boekhandelaren aan deelnemen) vormde. In de pauze heeft Prinses Beatrix zich langdurig onderhouden met de solisten van het ballet en met enige letterkundigen, on der wie dr. Victor E. van Vriesland, Ed. Hoornik, Harry Mulisch en de professoren dr. N. A. Donkersloot en Garmt Stuiveling. „Graduation Ball" - op overwegend on bekende muziek, grotendeels in drie kwartsmaat, van Johann Strauss - is de titel van deze nieuwe aanwinst van het reeds zo rijke repertoire van het Neder lands Ballet, gekozen omdat men behoefte had aan een joyeus sluitstuk, aan een vro lijk divertissement. Het is een in het lichte genre meesterlijke choreografie van David Lichine, die reeds lang internationaal een grote reputatie geniet. De toeschouwer wordt verplaatst naar een school voor meisjes in het Wenen van een goede hon derd jaar geleden, waar de cadetten van een naburige militaire academie voor het eindexamenbal zijn uitgenodigd. Het bonte geheel is een charmante revue van speelse vreugde, zich afspelend in een eenvoudig maar stijlvol en veel ruimte latend decor van Wim Vesseur, die ook de fleurige kostums ontwierp. Omdat dit een beknopt verslag van een feestavond en geen balletrecensie is, zal ik volstaan met het signaleren van enkele hoogtepunten. In de eerste plaats behoorde daartoe het vertoon van briljante virtuositeit in het „concours de danse" tussen een hartver- overend schalkse Linda Manez en haar rivale, als hoedanig Marianna Hilarides fungeerde, die zichzelf in de moeilijke pas sages als „conférencière" nog overtrof - en zichzelf niet alleen. Hannie van Leeuwen en Aart Verstegen gaven verrassend leuke typeringen als de flirtende directrice en generaal, Conrad van de Weetering demon- steerde in de geduchte dans van de tam boer een soepele beheersing van de ver eiste techniek en Irene de Vos was bijzon der mooi in de scène (met Toer van Schayk als een nobele partner) van de Sylphide en de Schot, een navolging, zoals destijds mode was, van de beroemde ballerina Marie Taglioni, die Wenen in geestdrift had gebracht. Ook het Perpetuum Mobile, met Marianne Zwart en Peter Appel aan het hoofd, verdiende en kreeg veel bewon dering. Zelden trouwens heb ik aan het einde van een openingsavond van de Boeken week zovéél langdurige betuigingen van bijval meegemaakt. Het gehele ensemble had zich dan ook met brio van zijn taak gekweten. Iedereen in de zaal voelde zich van de weeromstuit door danslust bewo gen en dat was op het bal in de foyers en wandelgangen te merken. David Koning GRONINGEN: Bevorderd tot tandarts: A. E. de Graaf en H. E. Waalkens, beiden te Groningen. DELFT: Geslaagd voor het ingenieurs- examen voor mijningenieur: A. H. Gans, 's-Gravenhage en G. Ockeloen, Haarlem. NIJMEGEN: Gepromoveerd tot doctor in de rechtsgeleerdheid op proefschrift: „Con trole op internationale kartels, de volken rechtelijke grenzen van nationale en inter nationale kartelcontrole" mr A. J. M. Wee- bers, Deventer. LEIDEN: Geslaagd voor het doctor-aal examen Nederlands recht: C. L. Steenbergen, 's-Gravenhage. De herhaalde publikaties over medewer kers aan het VARA-Showboatprogramma, die in het nieuwe seizoen niet meer bij de VARA zullen blijven medewerken, geven het VARA-bestuur aanleiding tot de vol gende mededeling: Een aantal medewerkers aan het Show- boatprogramma zal in het nieuwe seizoen niet meer in het zaterdagavondprogramma van de VARA optreden, óf omdat zij zelf aan een andere verbintenis de voorkeur gaven óf omdat de VARA niet voornemens was, hen opnieuw te engageren. Reeds van het najaar 1956 af stond het voor de VARA vast, dat de Showboat haar beste tijd heeft gehad en dat de noodzaak tot vernieuwing van het zaterdagavondprogramma duide lijk was. De VARA heeft dan ook reeds enige tijd geleden besloten, de opzet van haar zater dagavondprogramma ingrijpend te wijzi gen. Rond een wereldberoemde „quiz" (die onder de naam „Quitte of dubbel" zal wor den aangekondigd) zal een uitgebreid pro gramma worden geplaatst, dat niet alleen een andere inhoud zal hebben, maar dat behalve een aantal van de vroegere mede werkers ook tal van nieuwe medewerkers zal tellen. Gedetailleerde plannen zal de VARA bekend maken zodra de nu aan de gang zijnde besprekingen met de nieuwe mede werkers zijn voltooid. Voorts zal de VARA in het nieuwe sei zoen op vrijdagavond onder de titel De Kattebel een programma gaan uitzenden, dat in zeker opzicht zal doen denken aan het vroegere programma De Ducdalf, maar dat ruimer is opgezet. Het is de bedoeling, daarin allerlei klein en soms ook wel be langrijk ongerief uit het dagelijks leven te verwerken. Dit wordt een amusementspro gramma, waarin muziek, zang en gespro ken tekst een levendig geheel zullen vor men. Ned. Herv. Kerk Beroepen te Lisse (toez.) G. Pettinga te Huizum te Oosterwolde (Geld.) (toez.) J. Lekkerkerker te Bergambacht. Geref. Kerken Tweetal te Amsterdam( vac. P. Veenhui- zen) H. D. Bruggeman te Schiebroek-Slik- kerveer-C. en dr. A. G. Luiks te Diever. Beroepen te Drachten (3de pred.pl.) dr. M. Feitsma te Oenkerk te Delft (vac. E. de Vries) G. P. Hartveld te Assen te Leimuiden Th. W. A. Rijper, kand. te Amersfoort. Geref. Kerken onderh. art. 31 K.O. Beroepen te Blokzijl J. Strating, kand. te 's-Gravenhage te Pernis G. J. Meijer, kand. te Oldehove. Geref. Gemeenten Beroepen te Slikkerveer en te Veenen- daal H. van Gilst te Dirksland, die be dankte voor Benthuizen. Het ligt in de bedoeling de eerste DC- 7 C voor de K.L.M., welke door de Doug las Aircraft Co. te Santa Monica is ge bouwd, tussen 6 en 8 april uit Californië te laten vertrekken naar Schiphol. Het toestel, dat een landing in New York maakt, kan 8 of 9 april op de Amsterdam se luchthaven worden verwacht. De ma chine wordt door vliegers van de fabriek gevlogen. Een K.L.M.-bemanning zal deze eerste afleveringsvlucht meemaken. De tweede DC-7 C (de K.L.M. heeft tien van deze toestellen besteld) zal op 22 april uit Santa Monica vertrekken. In Nederland zullen de bemanningen van de K.L.M. met de DC-7 C worden ver trouwd gemaakt, waarna op 2 juni de machine voor de eerste keer wordt inge zet op de geregelde passagiersdienst naar New York. Het gerechtshof te 's Gravenhage heeft de 52-jarige industrieel B. M. V. H. uit 's Gravenhage veroordeeld tot een gevan genisstraf van een week. In deze zaak had het hof, nadat de procureur-generaal na de eerste behandeling vrijspraak had ge vraagd van het tenlaste gelegde rijden onder invloed van sterke drank en een boete van 100 voor het in gevaar brengen van het verkeer, heropening van het onderzoek ge last. Na een tweede behandeling zei de pro cureur-generaal aanvankelijk te veel op verscheidene verklaringen te hebben ver trouwd. Hij vroeg toen bevestiging van het vonnis van de rechtbank dat luidde vier weken gevangenisstraf en ontzegging van de rijbevoegdheid voor twee jaren. In de nacht van 16 en 17 september j.l. zag een agent van politie V. H. rijden. Hij zag dat de auto een trottoir opreed, er weer afkwam en rakelings langs geparkeerde auto's ging. Een studente uit Amsterdam, die bij de verdachte in de auto had gezeten werd in eerste aanleg op vermoeden van meineed gearresteerd, omdat zij had ver klaard dat de auto niet een trottoir was op gereden. De rechtbank sprak haar later hiervan vrij. Bij behandeling van de zaak voor het hof werden getuigen deskundigen a decharge gehoord, die de waarde van de bloedproef in twijfel trokken. Met zijn gevangene liep cowboy Rick door het bos. Wat zouden zijn makkers op kijken, als hij ermee op de farm aankwam! Maar toen bleven de cowboy en de Indiaan opeens staanWat hoorden ze daar uit de verte „De bel!", zei Bunkie. Ja, de bel werd geluid. Meneer Pino trok aan het touw en het gelui klonk duidelijk over het hele eiland. Het was etenstijd! Dat was het eind van de strijd tussen cowboys en Indianen; ze lieten het spel in de steek en van alle kanten stroomden ze naar het kamphuis. Want bleekgezichten en Indianen hadden trek gekregen. 41-42 Zoals ieder jaar stelt de Vereniging ter bevordering van de belangen des Boek handels ook ter gelegenheid van de van daag begonnen Boekenweek 1957 b(j aan kopen boven een bepaald bedrag een zo genaamd „geschenk" beschikbaar. Het is ditkeer een in aantrekkelijk materiaal ge bonden en daardoor beter houdbaar boekje geworden. Maar dat is niet de voornaam ste bijzonderheid. Het belangrijkste is de uitzonderlijke kwaliteit van dit kennelijk uit een zeer diepgevoelde behoefte geschre ven document. De novelle behandelt onder de titel „De Nacht der Girondijnen" (ont leend aan de geschiedschrijving door La- martine van de Franse revolutie) het dra ma van de Nederlandse joden tijdens de Duitse bezetting in het kamp Westerbork op de Drentse heide. In kringen van ingewijden, voor wie de identiteit van de schrijver, wiens naam men naar traditie in een prijsvraag voor lezers kan raden, moeilijk een gehèim kan zijn, zijn reeds heftige discussies gevoerd of men niets kwaads vermoedende lezers, waarbij op een aantal van honderdvijftig duizend is gerekend, een dergelijke ont hullende en onthutsende kroniek van een gruwelijke „episode" uit de droevigste ja ren van onze geschiedenis bij wijze van cadeau in handen mag spelen. De mening wordt wel verkondigd, dat voor het on derhavige doel een feestelijker, althans neutraler geschrift passender ware ge weest. Hartgrondig ben ik het daarmee oneens. Om te beginnen onderschrijf ik de mening van Antoon Coolen, voorzitter van de jury, die de inzendingen moest be oordelen: „Dat de inhoud van deze novelle te ver schrikkelijk zou zijn en daarmee te som ber voor een uitgave als geschenk is een misleidende opvatting, alsof we ons veilig willen stellen voor het ons rekenschap ge ven van de ontzettende feiten, waarvoor het Duitse nationaal socialisme ons heeft geplaatstDeze novelle legt iets bloot van wat in het vreselijkste misdaaddrama, dat de geschiedenis kent, een verschijnsel van menselijke zwakte was.van droeve menselijke schuld.De novelle heeft een uitzonderlijke kracht, dat een uitgave als geschenk geheel rechtvaardigt". Men kan niet anders dan de litteraire kwaliteiten prijzen, omdat ieder woord ADVERTENTIE voor deze emotionele belijdenis zo wel overwogen is dat het precies op zijn plaats staat, in dit verslag daardoor aan de feiten bij nauwkeurigst mogelijke, niemand ont ziende en nergens voor terugdeinzende be nadering de menselijke betekenis verle nend. De term „tragisch" komt ten aanzien van deze „bekentenis" niet in aanmerking. Maar wel leidt deze poging tot vereenzel viging van de schrijver met zijn hoofd persoon tot een innerlijke loutering, die de lezer, die bewust de geschiedenis van zijn eigen tijd beleeft, een weldadige be vrijding geeft. En dat is het grootste ge schenk, dat men van een kunstwerk ver wachten mag! „De Nacht van Girondijnen" is een in de ik-vorm geschreven relaas van een joodse leraar, die door de bemiddeling van een leerling de adjudant wordt van Sieg fried Israël Cohen, de Duits-joodse tus senpersoon in het kamp, wiens naam op merkelijk zijn tot het voordelige compro mis voorbestemde dubbelnatuur aanwijst. Men beleeft de langzame ondermijning van zijn innerlijk, uit drang naar zelfbe houd in een door angst geregeerde ge meenschap, slaafs deelnemend aan de „or ganisatie" van de transporten naar de be stemmingen, waarvan de benamingen nog steeds als schrikbeelden werken. Door die vernietiging van de menselijke waardig heid wordt iedereen aangetast. Kwellend wordt dit verslag door de navrante vol harding in de objectiviteit, waardoor de als tegenwicht fungerende figuur van de rebbe een heel bijzondere luister krijgt. Tenslotte komt er het moment van rebel lie tegen de machteloosheid uit gewenning aan wat onterend ongewoon is, een klap in het gezicht van de man die de conse quentie van het systeem belichaamt. Het lijkt mij voor iedereen, die de moed heeft een monumentale verdichting van de werkelijkheid onder ogen te zien, een zuiverende bezigheid om zich mèt de schrijver in te leven in wat ons uit brie ven, verhalen en verdere gegevens over Westerbork bekend is, ons zodoende ver plichtend zonder onze intelligentie en ver beeldingskracht te sparen tot het afleggen van rekenschap, waarbij men zal ontdek ken hoezeer het geweten daar recht op heeft. Met warmte en wijsheid zijn de be woners van Westerbork voor ons neerge zet. De poging tot begrip strekt zich ook uit tot de Duitse dragers van het wrede gezag met hun striemende correctheid. Dat de joodse zelfhaat evenzeer in het ge ding wordt gebracht, versterkt voor de goede verstaander de waarde van deze ontzagwekkende nabetrachting. David. Koning Agent met steen gegooid. De advocaat- generaal bij het gerechtshof te 's-Graven hage heeft een boete van 100,gerequi- reerd tegen een 19-jarige h.b.s.-scholier uit 's-Gravenhage, die tijdens een rel bij die Rus sische ambassade op de avond van 4 novem ber een agent van politie met een steen tegen het hoofd gegooid zou hebben. De rechtbank had de jongeman drie weken ge vangenisstraf opgelegd. Het hof zal op 12 april arrest wijzen. V IQ „Natuurlijk nam hij die invitatie aan. Je kunt je echter zijn verbazing voorstellen, toen vier mannen met zwarte mantels en zwarte maskers de kamer bin nenkwamen, waarop ik zei: „Mag ik u mijn vier Raad gevers voorstellen! Als ik mij goed herinner, gaf u eens de wens te kennen hen te ontmoeten!" „En wat zei hij wel?" viel Sheila in, die met grote in spanning had zitten luisteren. „We hadden een bijzonder aardig dinertje en hij schreef er verbazend aardig over in zijn krant onder de kop: „Hoe ik met Daphne Wrayne en haar vier Raad gevers dineerde". Hij ondertekende het artikel met zijn eigen naam. Natuurlijk vertelde hij niet waar het was; trouwens hij had het artikel van tevoren aan mij laten lezen. Op de dag, waarop het werd gepubliceerd, ver kocht hij een record aantal kranten, zoveel als nog nooit tevoren een van de nummers van zijn blad had gehaald". „En hoe ging het met die vijfduizend gulden?", vroeg Sheila. „Nu, daarin bewees hij hoe sportief hij is. Vanzelf sprekend had ik er nooit met een woord over gespro ken, dat kwam immers niet te pas. Maar twee dagen later kreeg ik een cheque ten bedrage van vijfduizend gulden, door hem ondertekend en met een brief erbij, waarin hij schreef, dat ik misschien had vergeten, dat er geld mee gemoeid was, maar dat hij dat niet had ver geten. En omdat wij hem wel voor vijftigduizend gulden plezier hadden gedaan, hoopte hij, dat ik de cheque zou willen aanvaarden en het bedrag, zoals mijn gewoonte is, aan een instelling van weldadigheid zou willen geven. En dat heb ik natuurlijk gedaan. Want het is een gulden regel sinds het begin van onze werkzaamheden geen geld als betaling voor bewezen diensten te aanvaarden. Wanneer iemand toch iets wil geven, dan nemen we dat aan, maar doen er anderen, die het meer nodig hebben, een genoegen mee. Bovendien sturen we daarvan mede deling aan de dagbladen, zodat iedereen kan controleren wat er met het geld, dat wij ontvangen, eigenlijk ge beurt. Maar ik zit hier mijn tijd te verpraten; we moe ten nu heus tot de zaken komen". Daphne besefte intussen terdege, dat zij haar doel had bereikt: de stemming in de kamer was veel minder ge spannen dan toen ze was binnengekomen! Een kwartier lang waren Saunders en Masterson nu aan het woord om nauwkeurig te vertellen wat er. nadat Sheila Conduit Street had verlaten, gebeurd was gedu rende de rit, die wel heel erg nodig was geweest om haar veilig naar het Witte Huis te brengen. Daphne had zich wat onderuit laten zakken in de ge makkelijke stoel, waarin ze had plaatsgenomen. Van tijd tot tijd knikte ze eens, maar ze zei geen woord. „Aanvankelijk was het onze bedoeling, juffrouw Daphne, zei Saunders, nadat Masterson en hij aan het eind van hun verhaal waren gekomen, „die kerel in zijn zwarte auto teachtervolgen om na te gaan waar hij heenging en wie hij was. Maar u begrijpt, dat hij dade lijk begrepen had, dat wij door u gestuurd waren, zodat het verspillen van tijd zou zijn geweest hem achterna te rijden". „Zeer goed", zei Daphne, „en bovendien neem ik aan, dat jullie foto's van hem hebt gemaakt, zodat we bij de Yard kunnen controleren wie hij eigenlijk is". „O, dus u dacht, dat hij al eens eerder met de politie kennis heeft gemaakt?", vroeg tante belangstellend. „Alles wijst erop", antwoordde Daphne. „Het komt me voor, dat dit het werk is van een grote, goed-georga- niseerde troep boeven, die geleid wordt door een chef- op-de-achtergrond. Niemand ziet hem ooit, daar zorgt hij wel heel goed voor. Ja, dit wordt nog een zeer in teressante zaak en ik ben er nieuwsgierig naar wat er precies achter zit." „We hebben al meer met dit soort lieden te maken gehad", zei Saunders, „er zitten er al een stuk of wat stevig achter de tralies, dank zij uw activiteit, juffrouw Daphne." „Dank zij ons allemaal", merkte Daphne beschei den op. „Kijk", zei ze, terwijl ze zich tot Sheila en haar tante wendde, „er zijn heel wat van die benden en maar wei nig mensen weten hoe goed die in elkaar zitten. Elke bende heeft een aanvoerder, die de zaak controleert, z'n mannetjes goed betaalt, iedere roofoverval tot in de kleinste details regelt, maar er tegelijkertijd voor zorgt, dat hij zelden of nooit zichtbaar is, zó zelfs, dat niet meer dan de helft van de mannen, die hij leidt, hem persoonlijk kennen." „En u gelooft dus werkelijk, dat een van die figuren erop uit is iets uit dit huis in zijn bezit te krijgen", zei Sheila met een ongelovig lachje. J „Daar ben ik niet alleen zeker van, maar ik weet ook zeker, dat zij zich door vrijwel niets zullen laten tegen houden. Ofschoonnu zij zien, dat ik er in gemengd ben en twee van mijn mannen in dit huis worden achter gelaten, nu zullen zij wel tot de conclusie komen, dat het niet zo gemakkelijk zal zijn als zij dachten. En ik denk ook, dat de man, die jou vanochtend gevolgd heeft, Shei la, nog een massa last zal krijgen." „O ja, hoe bedoelt u dat?" Daphne glimlachte. „Mijn medewerkers weten, dat ik mijn tegenstanders altijd meer verstand toeschrijf dan mijzelf! Ik houd niet alleen rekening met wat ik denk, dat er zal gebeuren, nee, ik reken zelfs met alles, wat er zich maar bij moge lijkheid zou kunnen voordoen, ook de meest onwaar schijnlijke voorvallen." Zij wachtte even om een sigaret aan te steken, maar niemand verbrak de stilte. Daarvoor was iedereen te zeer geïnteresseerd. En toen ging zij verder: „Ik had werkelijk geen bepaalde reden om te denken, dat je vanochtend op weg naar mijn kantoor werd ge volgd, Sheila. Maar ik besefte, dat het mogelijk zou kun nen zijn. En daarom stuurde ik Saunders en Masterson achter je aan, die al spoedig zagen, dat inderdaad je sporen werden nagegaan. Jouw achtervolger had even wel moeten bedenken, dat hij op zijn beurt ook weer gevolgd werd. Had hij dat wèl gezien, dan betwijfel ik, of er op je geschoten zou zijn." „Saunders zei", merkte Sheila nu op, „dat die man in de zwarte auto juist voor het bereiken van de bocht in de hoofdweg naar het dorp naar hen wuifde, nadat hij vaart verminderd had. Waarom deed hij dat?" „Die vraag heb ik me ook gesteld", antwoordde Daphne, „en al weet ik niet of mijn veronderstelling juist is, toch kan ik je een verklaring geven. In de eer ste plaats kan hij het verdacht hebben gevonden, dat onze auto achter hem aanreed, zodat hij zekerheid wilde hebben. Want zou onze wagen de hoofdweg hebben ge houden inplaats van achter jou aan te rijden op de zij weg, dan zou er voor hem geen wolkje aan de lucht zijn geweest". „Wat zou er dan met mij gebeurd zijn?" vroeg het meisje bezorgd. „Nu, dat is niet moeilijk te raden", zei Daphne. (Wordt vervolgd). Turkse ambassadeur. De Koningin heeft ten paleize Huis ten Bosch de nieuwe Turkse ambassadeur, de heer Selahaddin Arbel, ontvangen, die zijn geloofsbrieven overhandigde. Commissaris. De burgemeester van Delft, de heer D. de Loor, is bij Koninklijk Besluit benoemd tot commissaris van de koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft. Streekziekenhuis. Prins Bernhard zal in zijn kwaliteit van commandeur van de Johamniterorde op 4 mei te Bennekom het protestants-christelijk streekziekenhuis ope nen dat een dertigtal kerken in de Gelderse Vallei en op de Veluwe hebben gesticht. Het ziekenhuis telt 225 bedden. Geld in matras. De bedrijfsleider van een matrassenfabriek te Drachten heeft een merkwaardige vondst gedaan. Bij het repa reren van een oude veren matras vond hij een portefeuille met ruim 1.500,aan bankbiljetten, die verborgen waren in een linnen schortzak, zoals de Friese vrouwen die vroeger plachten te dragen met een band om het middel vast gebonden. Vermoe delijk is het geld afkomstig van de reeds overleden moeder van de eigenaar van de matras. Eerste aardbeien. Op de groenteveiling te Roelofarendsveen zijn de eerste (20) „glas"-aardbeien aangevoerd door tuinder J. Bakker. Een Amsterdamse firma werd voor 53 cent per stuk eigenaresse van deze vruchten. Aardappelen voor Hongarije. Een expe ditiebedrijf te Venlo is eind vorige week begonnen met de verzending van de 2500 ton pootaardappelen die door de Nederlandse regering zijn geschonken voor de hulpactie der Verenigde Naties voor Hongarije. De eerste trein met 34 wagons is vrijdag 22 maart vertrokken. Dinsdag heeft een trein van 30, donderdag een trein van 44 wagons Venlo verlaten en heden zal de laatste trein, met 58 wagons, de reis beginnen. Benoeming. Het bestuur van de jury voor de koninklijke subsidie voor vrije schilderkunst deelt mede. dat Koningin Juliana inplaats van het reglementair af getreden lid Jean Adams tot lid der jury heeft benoemd de heer D. Wildschut in Bunde (Limburg). ADVERTENTIE VOORSEIZOEN-SCHOONMAAK Laat reeds NU uw MATRASSEN REPAREREN, bijvullen of overtrekken. Slechts korte tijd geven wij H. DE GRAAFF GROTE HOUTSTRAAT 103 TEL. 11485 ZATERDAG 30 MAART Minerva: „De man die te veel wist", 14 j., 7 en 9.15 uur. Lido: Battle Hymn", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III", 14 jaar, 7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein van Kö- penLk", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Cinema Palace": „Kruispunt Bhowani", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Vergelding", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: „Leve de Jantjes", alle leeftijden, 7 en 9.15 uur. Frans Hais: „Con- go-desperado's" 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Stads schouwburg: Theater met „Het bezoek van de oude dame", 8 uur. ZONDAG 31 MAART Minerva: „De man die teveel wist", 14 j., 2, 415, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Het ver loren continent", alle leeft., 11 uur; „De kapitein van Köpenick", alle Leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Congo-despera- do's", 14 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III", 14 jaar, 2 en 7.30 uur. Cinema Palace: „A star is born", 14 jaar, 10.30 uur; „Kruispunt Bhowani", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Vergelding", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „Hans Christian Ander sen", alle leeft., 11 uur; „Leve de Jantjes", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Lido: „Desirée", 14 jaar, 11 uur; „Luchtbrug naar de vrij heid", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Stads schouwburg: „Het bezoek van een oude dame" van Theater, 8 uur. Cultura: Ned. Ver. van Spiritisten „Harmonia" met wij dingsmorgen. Spreker ds. W. J. F. Meiners, 10.30 uur. Bakenessergracht 63: Wijdings- dienst van het Rozekruisersgenootschap, 10.30 uur. Concertgebouw: Leids Kintertoneel met „Bulletje en Bonestaak", 2.30 uur. MAANDAG 1 APRIL MInerva: „De man die teveel wist", 14 j., 8.15 uur. Lido: „Battle Hymn", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III", 14 jaar, 2 en 7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein van Köpenick", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 7.15 uur. Cinema Palace: „Kruispunt Bhowani", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „Leve de Jantjes", alle leeft., 2.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:_ „Congo-desperado's", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Stadsschouwburg: Theater met „Het bezoek van de oude dame", 8 uur. Roxy: „Een van het circus", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Begijnhofkapel: Interkerkelijk Evangelisatiecomité: Ed. Pera over „Draai uw geloof los", 8 uur. Zangdienst van 7.30 uur af. Zang en Vriendschap: De Grotere Wereld met toespraak, 8 uur.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1957 | | pagina 7