Eeuwfeest van
„Lourdes"
HET JONGENSEILAND
Een bijzonder geschenk
DE BUIT BINNEN
Boekenweek 1957 geopend met
een feestelijk ballet
Agenda voor
Haarlem
10KORTING
Prinses Beatrix onderhield zich in
de pauze met enkele schrijvers
Kort en bondig
ZATERDAG 30 MAART 1957
5
KERKELIJK LEVEN
Examens
Zaterdagavondprogramma
van de VARA vernieuwd
Kerkelijk Nieuws
Eerste DC 7 C voor de KLM
begin April op Schiphol
Een week gevangenisstraf
voor Haags industrieel
„DE NACHT DER GIRONDIJNEN"
Kort nieuws
rONS VERVOLGVERHAAL^
DOOR MARK CROSS
HAARLEMS
MATRASSENHUIS
Voor het eerst heeft Prinses Beatrix,
gisteravond in de feestelijk versierde
Stadsschouwburg te Amsterdam, de gala
voorstelling bijgewoond, waarmee volgens
traditie de opening van de Boekenweek
gepaard gaat. Hare Koninklijke Hoogheid
werd welkom geheten door de heer Chr.
Leeflang, voorzitter van de propaganda-
commissie, die zeide er zeker van te zijn
vreugde over het bezoek uit te spreken
„namens de gehele wereld van het boek".
Het eigenlijke openingswoord werd ge
sproken door mr. G. van Hall, de nieuwe
burgemeester van de hoofdstad, die met
de hand op het hart verklaarde een broer
tje dood te hebben aan speeches en daarom
in kortheid zijn kracht zocht. Hij vertolkte
de voldoening van het gemeentebestuur
over het feit dat de meer dan honderdveer
tigjarige samenwerking met één van Ne
derlands oudste verenigingen bestendigd
v/ordt, doordat besloten is het nieuwe
Boekhuis toch in Amsterdam te vestigen.
Dit noemde hij een reden te meer om feest
te vieren.
Daarna begon het eigenlijke programma.
Voor rooms-katholieke gelovigen bete
kent „Lourdes" oneindig veel meer dan
alleen maar de naam van een plaats. Het
is voor hen een begrip, waaraan een be
kend verhaal ten grondslag ligt.
Nadat in 1854 de toenmalige paus, Pius
IX, het leerstuk van de onbevlekte ontvan
genis had uitgevaardigd, werd voor de
r.k. kerk de juistheid van dit kerkelijk
besluit bevestigd door wat er zich in
1858 in Lourdes afspeelde.
Daar zou in een grot het meisje Berna-
dette Soubirous een verschijning hebben
gehad van Maria. Toen de kleine Berna-
riette vroeg wie „de dame" was, zou deze
geantwoord hebben: „Ik ben de onbe
vlekte ontvangenis". Daarna zijn met be
hulp van het bronwater uit de grot waai
de verschijning plaats vond verscheidene
medisch onverklaarbare genezingen ge
schied. Het moet gezegd, dat men in niet-
r.k.-kringen nogal eens sceptisch over
deze genezingen denkt en spreekt, en juist
ook met het oog daarop is er te Lourdes
een medisch bureau gevestigd, dat alle
genezingen aan een strenge medische con
trole onderwerpt,
Op dit ogenblik is Lourdes, naast Fati-
ma in Portugal (dat echter van 1917 da
teert) een van de grootste bedevaart
plaatsen ter wereld geworden. Ook onder
de niet-rooms katholieken is dit bedevaart
oord speciaal in de laatste jaren bekend
geworden, vooral door het boek van Franz
Werfel „Het lied van Bernadette" en door
de film, die naar dit boek gemaakt werd.
Onlangs is er een persconferentie gehou
den, waarbij de bisschop van Lourdes,
monseigneur Pierre Marie Theas, verteld
heeft van de wijze waarop men het eeuw
feest denkt te vieren. Uit deze conferentie
is gebleken, dat men voornemens is dit
zeer luisterrijk te doen. De bisschop ver
trouwt er op, dat de paus 1958 tot „jubel
jaar" zal verklaren. Dit jubeljaar zou moe
ten worden ingezet met de inwijding van
de enorme, ondergrondse basiliek van
Lourdes. Deze basiliek, waaraan men nu
bezig is te bouwen, zal een capaciteit krij
gen van niet minder dan 20.000 plaatsen!
Een groot aantal godsdienstige manifesta
ties zal dan zijn bekroning vinden in het
derde wereldcongres, dat aan Maria ge
wijd is.
Uit Vatikaanse bron wordt bovendien
nog gemeld, dat de paus wellicht zelf een
bezoek aan Lourdes zal brengen. Dit zal
trouwens dan niet de eerste keer zijn, dat
Pius XII een bezoek aan Lourdes brengt.
Voordat hij tot paus benoemd werd, was
hij er reeds eerder, toen in zijn kwaliteit
als kardinaal-legaat.
Ondertussen kan men in r.k. persorga
nen ook critische geluiden horen ten aan
zien van al datgene wat met Lourdes sa
menhangt. Zo heeft pater Kreykamp het
vorige jaar in „De Bazuin" een waarschu
wend artikel geschreven in zake „overdrij
vingen in de Mariaverering" en hij heeft
daarbij opgemerkt, dat een onevenwichtige
Mariaverering het christendom in discre-
diet brengt. In een ander r.k. orgaan „De
vragende mens", schrijft een medewerker,
dat een gelovig mens niet zo maar won
deren ziet op grond van zijn geloof en
ook de wonderverhalen van Lourdes on
derwerpt hij in dit verband aan critiek.
Ook op een ander gevaar wordt gewe
zen, namelijk, dat deze bedevaartsplaats
als plaats van gebed en devotie ernstig be
dreigd wordt door de daaraan verbonden
vreemdelingenindustrie. Er vindt handel
plaats in smakeloze prullaria en waarde
loze souvenirs, terwijl hinderlijke fotogra
fen het vreemdelingen lastig kunnen ma
ken.
De discussie over Lourdes is bovendien
opnieuw ontbrand door een documentaire
film, die op deze bedevaartsplaats be
trekking heeft en die tijdens het filmfesti
val in Cannes gedraaid werd. De cineast
heeft hierin de zieken centraal gesteld, die
in vertrouwen op een wonder naar Lour
des gaan en daar hopen te worden gene
zen. Daarna schrijft C. F. Pauwels O.P. in
„De Volksrant", iioe het Godsvertrouwen
hier dikwijls de trekken draagt van fana
tisme en hysterie. De filmrecensent van
ditzelfde dagblad uit zich wel heel fel als
hij naar aanleiding van deze film schrijft:
„Lourdes vertoont hier het schokkende
gelaat van een aan massa-psychose lijden
de wonder-industrie, waar de devotie tot
de Heilige Maagd wordt uitgebuit als een
toeristische trekpleister en die bovendien
als excuus geldt tot kunstmatige opzwe
ping van het geloofsleven".
Deze critische opmerkingen doen onder
tussen niets af aan het feit, dat Lourdes op
de rooms-katholieke wereld een magische
aantrekkingskracht heeft en zal blijven
behouden. Het volgende jaar zullen zeer
vele pelgrims het klooster van Saint Gil-
dard de Nevers bezoeken. Daar rust name
lijk in de kleine kapel, in een schrijn, het
lichaam van de in 1933 heilig verklaarde
Bernardette. Zij is namelijk in dit kloqster
getreden en stierf daar in 1879 aan tuber
culose. Toen men, zesenveertig jaar na
haar overlijden, haar graftombe opende,
bleek het lichaam nog in ongewoon goede
staat te zijn. Zij werd toen overgebracht
naar de kapel van het klooster, waar elke
pelgrim haar kan aanschouwen.
Daarin werd de litteratuur gediend door
mevrouw Nel Oosthout, die eerst het ver
haal „De Binocle" van Louis Couperus en
als tweede „De Gelijkenis" van Harry
Mulisch voordroeg. Nou ja, gediend.. Met
haar harde, snijdende, soms in een vreemd
(buitenlands aandoend) accent uitschieten
de stem gaf zij in ieder geval een levendig
gedramatiseerde vertolking van deze bizar
re geschiedenissen. De belevenis van de
heer Tienoppen, door laatstgenoemde uit
gedacht, kreeg gelukkig de nodige humor
mee. Waarschijnlijk omdat dat handeling
zioh afspeelt tijdens de opvoering van een
opera van Wagner, werd de sentimentele
thriller van Couperus wel wat erg roman
tisch aangedikt.
Het gedeelte voor de pauze werd door
het Nederlands Ballet met een goede uit
voering van „Dessins pour les six" van
John Taras op het Trio in a van Tsjaikofs-
ky besloten. De tweede helft van het offi
ciële programma bevatte een première, die
een ideale, aanstekelijke overgang naar het
tot diep in de nacht voortdurende schrij
versbal (zo genoemd omdat er vooral over
heidsvertegenwoordigers, uitgevers en
boekhandelaren aan deelnemen) vormde.
In de pauze heeft Prinses Beatrix zich
langdurig onderhouden met de solisten van
het ballet en met enige letterkundigen, on
der wie dr. Victor E. van Vriesland, Ed.
Hoornik, Harry Mulisch en de professoren
dr. N. A. Donkersloot en Garmt Stuiveling.
„Graduation Ball" - op overwegend on
bekende muziek, grotendeels in drie
kwartsmaat, van Johann Strauss - is de
titel van deze nieuwe aanwinst van het
reeds zo rijke repertoire van het Neder
lands Ballet, gekozen omdat men behoefte
had aan een joyeus sluitstuk, aan een vro
lijk divertissement. Het is een in het lichte
genre meesterlijke choreografie van David
Lichine, die reeds lang internationaal een
grote reputatie geniet. De toeschouwer
wordt verplaatst naar een school voor
meisjes in het Wenen van een goede hon
derd jaar geleden, waar de cadetten van
een naburige militaire academie voor het
eindexamenbal zijn uitgenodigd.
Het bonte geheel is een charmante revue
van speelse vreugde, zich afspelend in een
eenvoudig maar stijlvol en veel ruimte
latend decor van Wim Vesseur, die ook de
fleurige kostums ontwierp. Omdat dit een
beknopt verslag van een feestavond en
geen balletrecensie is, zal ik volstaan met
het signaleren van enkele hoogtepunten.
In de eerste plaats behoorde daartoe het
vertoon van briljante virtuositeit in het
„concours de danse" tussen een hartver-
overend schalkse Linda Manez en haar
rivale, als hoedanig Marianna Hilarides
fungeerde, die zichzelf in de moeilijke pas
sages als „conférencière" nog overtrof - en
zichzelf niet alleen. Hannie van Leeuwen
en Aart Verstegen gaven verrassend leuke
typeringen als de flirtende directrice en
generaal, Conrad van de Weetering demon-
steerde in de geduchte dans van de tam
boer een soepele beheersing van de ver
eiste techniek en Irene de Vos was bijzon
der mooi in de scène (met Toer van Schayk
als een nobele partner) van de Sylphide
en de Schot, een navolging, zoals destijds
mode was, van de beroemde ballerina
Marie Taglioni, die Wenen in geestdrift
had gebracht. Ook het Perpetuum Mobile,
met Marianne Zwart en Peter Appel aan
het hoofd, verdiende en kreeg veel bewon
dering.
Zelden trouwens heb ik aan het einde
van een openingsavond van de Boeken
week zovéél langdurige betuigingen van
bijval meegemaakt. Het gehele ensemble
had zich dan ook met brio van zijn taak
gekweten. Iedereen in de zaal voelde zich
van de weeromstuit door danslust bewo
gen en dat was op het bal in de foyers en
wandelgangen te merken.
David Koning
GRONINGEN: Bevorderd tot tandarts: A.
E. de Graaf en H. E. Waalkens, beiden te
Groningen.
DELFT: Geslaagd voor het ingenieurs-
examen voor mijningenieur: A. H. Gans,
's-Gravenhage en G. Ockeloen, Haarlem.
NIJMEGEN: Gepromoveerd tot doctor in
de rechtsgeleerdheid op proefschrift: „Con
trole op internationale kartels, de volken
rechtelijke grenzen van nationale en inter
nationale kartelcontrole" mr A. J. M. Wee-
bers, Deventer.
LEIDEN: Geslaagd voor het doctor-aal
examen Nederlands recht: C. L. Steenbergen,
's-Gravenhage.
De herhaalde publikaties over medewer
kers aan het VARA-Showboatprogramma,
die in het nieuwe seizoen niet meer bij de
VARA zullen blijven medewerken, geven
het VARA-bestuur aanleiding tot de vol
gende mededeling:
Een aantal medewerkers aan het Show-
boatprogramma zal in het nieuwe seizoen
niet meer in het zaterdagavondprogramma
van de VARA optreden, óf omdat zij zelf
aan een andere verbintenis de voorkeur
gaven óf omdat de VARA niet voornemens
was, hen opnieuw te engageren. Reeds van
het najaar 1956 af stond het voor de VARA
vast, dat de Showboat haar beste tijd heeft
gehad en dat de noodzaak tot vernieuwing
van het zaterdagavondprogramma duide
lijk was.
De VARA heeft dan ook reeds enige tijd
geleden besloten, de opzet van haar zater
dagavondprogramma ingrijpend te wijzi
gen. Rond een wereldberoemde „quiz" (die
onder de naam „Quitte of dubbel" zal wor
den aangekondigd) zal een uitgebreid pro
gramma worden geplaatst, dat niet alleen
een andere inhoud zal hebben, maar dat
behalve een aantal van de vroegere mede
werkers ook tal van nieuwe medewerkers
zal tellen.
Gedetailleerde plannen zal de VARA
bekend maken zodra de nu aan de gang
zijnde besprekingen met de nieuwe mede
werkers zijn voltooid.
Voorts zal de VARA in het nieuwe sei
zoen op vrijdagavond onder de titel De
Kattebel een programma gaan uitzenden,
dat in zeker opzicht zal doen denken aan
het vroegere programma De Ducdalf, maar
dat ruimer is opgezet. Het is de bedoeling,
daarin allerlei klein en soms ook wel be
langrijk ongerief uit het dagelijks leven te
verwerken. Dit wordt een amusementspro
gramma, waarin muziek, zang en gespro
ken tekst een levendig geheel zullen vor
men.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Lisse (toez.) G. Pettinga te
Huizum te Oosterwolde (Geld.) (toez.)
J. Lekkerkerker te Bergambacht.
Geref. Kerken
Tweetal te Amsterdam( vac. P. Veenhui-
zen) H. D. Bruggeman te Schiebroek-Slik-
kerveer-C. en dr. A. G. Luiks te Diever.
Beroepen te Drachten (3de pred.pl.) dr.
M. Feitsma te Oenkerk te Delft (vac. E.
de Vries) G. P. Hartveld te Assen te
Leimuiden Th. W. A. Rijper, kand. te
Amersfoort.
Geref. Kerken onderh. art. 31 K.O.
Beroepen te Blokzijl J. Strating, kand. te
's-Gravenhage te Pernis G. J. Meijer,
kand. te Oldehove.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Slikkerveer en te Veenen-
daal H. van Gilst te Dirksland, die be
dankte voor Benthuizen.
Het ligt in de bedoeling de eerste DC-
7 C voor de K.L.M., welke door de Doug
las Aircraft Co. te Santa Monica is ge
bouwd, tussen 6 en 8 april uit Californië
te laten vertrekken naar Schiphol. Het
toestel, dat een landing in New York
maakt, kan 8 of 9 april op de Amsterdam
se luchthaven worden verwacht. De ma
chine wordt door vliegers van de fabriek
gevlogen. Een K.L.M.-bemanning zal deze
eerste afleveringsvlucht meemaken.
De tweede DC-7 C (de K.L.M. heeft tien
van deze toestellen besteld) zal op 22 april
uit Santa Monica vertrekken.
In Nederland zullen de bemanningen
van de K.L.M. met de DC-7 C worden ver
trouwd gemaakt, waarna op 2 juni de
machine voor de eerste keer wordt inge
zet op de geregelde passagiersdienst naar
New York.
Het gerechtshof te 's Gravenhage heeft
de 52-jarige industrieel B. M. V. H. uit
's Gravenhage veroordeeld tot een gevan
genisstraf van een week. In deze zaak had
het hof, nadat de procureur-generaal na de
eerste behandeling vrijspraak had ge
vraagd van het tenlaste gelegde rijden onder
invloed van sterke drank en een boete van
100 voor het in gevaar brengen van het
verkeer, heropening van het onderzoek ge
last.
Na een tweede behandeling zei de pro
cureur-generaal aanvankelijk te veel op
verscheidene verklaringen te hebben ver
trouwd. Hij vroeg toen bevestiging van het
vonnis van de rechtbank dat luidde vier
weken gevangenisstraf en ontzegging van
de rijbevoegdheid voor twee jaren.
In de nacht van 16 en 17 september j.l.
zag een agent van politie V. H. rijden. Hij
zag dat de auto een trottoir opreed, er weer
afkwam en rakelings langs geparkeerde
auto's ging. Een studente uit Amsterdam,
die bij de verdachte in de auto had gezeten
werd in eerste aanleg op vermoeden van
meineed gearresteerd, omdat zij had ver
klaard dat de auto niet een trottoir was op
gereden. De rechtbank sprak haar later
hiervan vrij. Bij behandeling van de zaak
voor het hof werden getuigen deskundigen
a decharge gehoord, die de waarde van de
bloedproef in twijfel trokken.
Met zijn gevangene liep cowboy Rick door het bos. Wat zouden zijn makkers op
kijken, als hij ermee op de farm aankwam!
Maar toen bleven de cowboy en de Indiaan opeens staanWat hoorden ze daar
uit de verte
„De bel!", zei Bunkie.
Ja, de bel werd geluid. Meneer Pino trok aan het touw en het gelui klonk duidelijk
over het hele eiland. Het was etenstijd!
Dat was het eind van de strijd tussen cowboys en Indianen; ze lieten het spel in
de steek en van alle kanten stroomden ze naar het kamphuis. Want bleekgezichten
en Indianen hadden trek gekregen. 41-42
Zoals ieder jaar stelt de Vereniging ter
bevordering van de belangen des Boek
handels ook ter gelegenheid van de van
daag begonnen Boekenweek 1957 b(j aan
kopen boven een bepaald bedrag een zo
genaamd „geschenk" beschikbaar. Het is
ditkeer een in aantrekkelijk materiaal ge
bonden en daardoor beter houdbaar boekje
geworden. Maar dat is niet de voornaam
ste bijzonderheid. Het belangrijkste is de
uitzonderlijke kwaliteit van dit kennelijk
uit een zeer diepgevoelde behoefte geschre
ven document. De novelle behandelt onder
de titel „De Nacht der Girondijnen" (ont
leend aan de geschiedschrijving door La-
martine van de Franse revolutie) het dra
ma van de Nederlandse joden tijdens de
Duitse bezetting in het kamp Westerbork
op de Drentse heide.
In kringen van ingewijden, voor wie de
identiteit van de schrijver, wiens naam
men naar traditie in een prijsvraag voor
lezers kan raden, moeilijk een gehèim kan
zijn, zijn reeds heftige discussies gevoerd
of men niets kwaads vermoedende lezers,
waarbij op een aantal van honderdvijftig
duizend is gerekend, een dergelijke ont
hullende en onthutsende kroniek van een
gruwelijke „episode" uit de droevigste ja
ren van onze geschiedenis bij wijze van
cadeau in handen mag spelen. De mening
wordt wel verkondigd, dat voor het on
derhavige doel een feestelijker, althans
neutraler geschrift passender ware ge
weest. Hartgrondig ben ik het daarmee
oneens. Om te beginnen onderschrijf ik de
mening van Antoon Coolen, voorzitter van
de jury, die de inzendingen moest be
oordelen:
„Dat de inhoud van deze novelle te ver
schrikkelijk zou zijn en daarmee te som
ber voor een uitgave als geschenk is een
misleidende opvatting, alsof we ons veilig
willen stellen voor het ons rekenschap ge
ven van de ontzettende feiten, waarvoor
het Duitse nationaal socialisme ons heeft
geplaatstDeze novelle legt iets bloot
van wat in het vreselijkste misdaaddrama,
dat de geschiedenis kent, een verschijnsel
van menselijke zwakte was.van droeve
menselijke schuld.De novelle heeft een
uitzonderlijke kracht, dat een uitgave als
geschenk geheel rechtvaardigt".
Men kan niet anders dan de litteraire
kwaliteiten prijzen, omdat ieder woord
ADVERTENTIE
voor deze emotionele belijdenis zo wel
overwogen is dat het precies op zijn plaats
staat, in dit verslag daardoor aan de feiten
bij nauwkeurigst mogelijke, niemand ont
ziende en nergens voor terugdeinzende be
nadering de menselijke betekenis verle
nend. De term „tragisch" komt ten aanzien
van deze „bekentenis" niet in aanmerking.
Maar wel leidt deze poging tot vereenzel
viging van de schrijver met zijn hoofd
persoon tot een innerlijke loutering, die de
lezer, die bewust de geschiedenis van
zijn eigen tijd beleeft, een weldadige be
vrijding geeft. En dat is het grootste ge
schenk, dat men van een kunstwerk ver
wachten mag!
„De Nacht van Girondijnen" is een in
de ik-vorm geschreven relaas van een
joodse leraar, die door de bemiddeling van
een leerling de adjudant wordt van Sieg
fried Israël Cohen, de Duits-joodse tus
senpersoon in het kamp, wiens naam op
merkelijk zijn tot het voordelige compro
mis voorbestemde dubbelnatuur aanwijst.
Men beleeft de langzame ondermijning
van zijn innerlijk, uit drang naar zelfbe
houd in een door angst geregeerde ge
meenschap, slaafs deelnemend aan de „or
ganisatie" van de transporten naar de be
stemmingen, waarvan de benamingen nog
steeds als schrikbeelden werken. Door die
vernietiging van de menselijke waardig
heid wordt iedereen aangetast. Kwellend
wordt dit verslag door de navrante vol
harding in de objectiviteit, waardoor de
als tegenwicht fungerende figuur van de
rebbe een heel bijzondere luister krijgt.
Tenslotte komt er het moment van rebel
lie tegen de machteloosheid uit gewenning
aan wat onterend ongewoon is, een klap
in het gezicht van de man die de conse
quentie van het systeem belichaamt.
Het lijkt mij voor iedereen, die de moed
heeft een monumentale verdichting van
de werkelijkheid onder ogen te zien, een
zuiverende bezigheid om zich mèt de
schrijver in te leven in wat ons uit brie
ven, verhalen en verdere gegevens over
Westerbork bekend is, ons zodoende ver
plichtend zonder onze intelligentie en ver
beeldingskracht te sparen tot het afleggen
van rekenschap, waarbij men zal ontdek
ken hoezeer het geweten daar recht op
heeft. Met warmte en wijsheid zijn de be
woners van Westerbork voor ons neerge
zet. De poging tot begrip strekt zich ook
uit tot de Duitse dragers van het wrede
gezag met hun striemende correctheid.
Dat de joodse zelfhaat evenzeer in het ge
ding wordt gebracht, versterkt voor de
goede verstaander de waarde van deze
ontzagwekkende nabetrachting.
David. Koning
Agent met steen gegooid. De advocaat-
generaal bij het gerechtshof te 's-Graven
hage heeft een boete van 100,gerequi-
reerd tegen een 19-jarige h.b.s.-scholier uit
's-Gravenhage, die tijdens een rel bij die Rus
sische ambassade op de avond van 4 novem
ber een agent van politie met een steen
tegen het hoofd gegooid zou hebben. De
rechtbank had de jongeman drie weken ge
vangenisstraf opgelegd. Het hof zal op 12
april arrest wijzen.
V
IQ „Natuurlijk nam hij die invitatie aan. Je kunt je
echter zijn verbazing voorstellen, toen vier mannen
met zwarte mantels en zwarte maskers de kamer bin
nenkwamen, waarop ik zei: „Mag ik u mijn vier Raad
gevers voorstellen! Als ik mij goed herinner, gaf u eens
de wens te kennen hen te ontmoeten!"
„En wat zei hij wel?" viel Sheila in, die met grote in
spanning had zitten luisteren.
„We hadden een bijzonder aardig dinertje en hij
schreef er verbazend aardig over in zijn krant onder de
kop: „Hoe ik met Daphne Wrayne en haar vier Raad
gevers dineerde". Hij ondertekende het artikel met zijn
eigen naam. Natuurlijk vertelde hij niet waar het was;
trouwens hij had het artikel van tevoren aan mij laten
lezen. Op de dag, waarop het werd gepubliceerd, ver
kocht hij een record aantal kranten, zoveel als nog nooit
tevoren een van de nummers van zijn blad had gehaald".
„En hoe ging het met die vijfduizend gulden?", vroeg
Sheila.
„Nu, daarin bewees hij hoe sportief hij is. Vanzelf
sprekend had ik er nooit met een woord over gespro
ken, dat kwam immers niet te pas. Maar twee dagen
later kreeg ik een cheque ten bedrage van vijfduizend
gulden, door hem ondertekend en met een brief erbij,
waarin hij schreef, dat ik misschien had vergeten, dat er
geld mee gemoeid was, maar dat hij dat niet had ver
geten. En omdat wij hem wel voor vijftigduizend gulden
plezier hadden gedaan, hoopte hij, dat ik de cheque zou
willen aanvaarden en het bedrag, zoals mijn gewoonte
is, aan een instelling van weldadigheid zou willen geven.
En dat heb ik natuurlijk gedaan. Want het is een gulden
regel sinds het begin van onze werkzaamheden geen
geld als betaling voor bewezen diensten te aanvaarden.
Wanneer iemand toch iets wil geven, dan nemen we dat
aan, maar doen er anderen, die het meer nodig hebben,
een genoegen mee. Bovendien sturen we daarvan mede
deling aan de dagbladen, zodat iedereen kan controleren
wat er met het geld, dat wij ontvangen, eigenlijk ge
beurt. Maar ik zit hier mijn tijd te verpraten; we moe
ten nu heus tot de zaken komen".
Daphne besefte intussen terdege, dat zij haar doel had
bereikt: de stemming in de kamer was veel minder ge
spannen dan toen ze was binnengekomen!
Een kwartier lang waren Saunders en Masterson nu
aan het woord om nauwkeurig te vertellen wat er. nadat
Sheila Conduit Street had verlaten, gebeurd was gedu
rende de rit, die wel heel erg nodig was geweest om haar
veilig naar het Witte Huis te brengen.
Daphne had zich wat onderuit laten zakken in de ge
makkelijke stoel, waarin ze had plaatsgenomen. Van tijd
tot tijd knikte ze eens, maar ze zei geen woord.
„Aanvankelijk was het onze bedoeling, juffrouw
Daphne, zei Saunders, nadat Masterson en hij aan het
eind van hun verhaal waren gekomen, „die kerel in zijn
zwarte auto teachtervolgen om na te gaan waar hij
heenging en wie hij was. Maar u begrijpt, dat hij dade
lijk begrepen had, dat wij door u gestuurd waren, zodat
het verspillen van tijd zou zijn geweest hem achterna te
rijden".
„Zeer goed", zei Daphne, „en bovendien neem ik aan,
dat jullie foto's van hem hebt gemaakt, zodat we bij de
Yard kunnen controleren wie hij eigenlijk is".
„O, dus u dacht, dat hij al eens eerder met de politie
kennis heeft gemaakt?", vroeg tante belangstellend.
„Alles wijst erop", antwoordde Daphne. „Het komt
me voor, dat dit het werk is van een grote, goed-georga-
niseerde troep boeven, die geleid wordt door een chef-
op-de-achtergrond. Niemand ziet hem ooit, daar zorgt
hij wel heel goed voor. Ja, dit wordt nog een zeer in
teressante zaak en ik ben er nieuwsgierig naar wat er
precies achter zit."
„We hebben al meer met dit soort lieden te maken
gehad", zei Saunders, „er zitten er al een stuk of wat
stevig achter de tralies, dank zij uw activiteit, juffrouw
Daphne."
„Dank zij ons allemaal", merkte Daphne beschei
den op.
„Kijk", zei ze, terwijl ze zich tot Sheila en haar tante
wendde, „er zijn heel wat van die benden en maar wei
nig mensen weten hoe goed die in elkaar zitten. Elke
bende heeft een aanvoerder, die de zaak controleert, z'n
mannetjes goed betaalt, iedere roofoverval tot in de
kleinste details regelt, maar er tegelijkertijd voor zorgt,
dat hij zelden of nooit zichtbaar is, zó zelfs, dat niet
meer dan de helft van de mannen, die hij leidt, hem
persoonlijk kennen."
„En u gelooft dus werkelijk, dat een van die figuren
erop uit is iets uit dit huis in zijn bezit te krijgen", zei
Sheila met een ongelovig lachje.
J
„Daar ben ik niet alleen zeker van, maar ik weet ook
zeker, dat zij zich door vrijwel niets zullen laten tegen
houden. Ofschoonnu zij zien, dat ik er in gemengd
ben en twee van mijn mannen in dit huis worden achter
gelaten, nu zullen zij wel tot de conclusie komen, dat het
niet zo gemakkelijk zal zijn als zij dachten. En ik denk
ook, dat de man, die jou vanochtend gevolgd heeft, Shei
la, nog een massa last zal krijgen."
„O ja, hoe bedoelt u dat?"
Daphne glimlachte.
„Mijn medewerkers weten, dat ik mijn tegenstanders
altijd meer verstand toeschrijf dan mijzelf! Ik houd niet
alleen rekening met wat ik denk, dat er zal gebeuren,
nee, ik reken zelfs met alles, wat er zich maar bij moge
lijkheid zou kunnen voordoen, ook de meest onwaar
schijnlijke voorvallen."
Zij wachtte even om een sigaret aan te steken, maar
niemand verbrak de stilte. Daarvoor was iedereen te zeer
geïnteresseerd. En toen ging zij verder:
„Ik had werkelijk geen bepaalde reden om te denken,
dat je vanochtend op weg naar mijn kantoor werd ge
volgd, Sheila. Maar ik besefte, dat het mogelijk zou kun
nen zijn. En daarom stuurde ik Saunders en Masterson
achter je aan, die al spoedig zagen, dat inderdaad je
sporen werden nagegaan. Jouw achtervolger had even
wel moeten bedenken, dat hij op zijn beurt ook weer
gevolgd werd. Had hij dat wèl gezien, dan betwijfel ik,
of er op je geschoten zou zijn."
„Saunders zei", merkte Sheila nu op, „dat die man in
de zwarte auto juist voor het bereiken van de bocht in
de hoofdweg naar het dorp naar hen wuifde, nadat hij
vaart verminderd had. Waarom deed hij dat?"
„Die vraag heb ik me ook gesteld", antwoordde
Daphne, „en al weet ik niet of mijn veronderstelling
juist is, toch kan ik je een verklaring geven. In de eer
ste plaats kan hij het verdacht hebben gevonden, dat
onze auto achter hem aanreed, zodat hij zekerheid wilde
hebben. Want zou onze wagen de hoofdweg hebben ge
houden inplaats van achter jou aan te rijden op de zij
weg, dan zou er voor hem geen wolkje aan de lucht zijn
geweest".
„Wat zou er dan met mij gebeurd zijn?" vroeg het
meisje bezorgd.
„Nu, dat is niet moeilijk te raden", zei Daphne.
(Wordt vervolgd).
Turkse ambassadeur. De Koningin
heeft ten paleize Huis ten Bosch de nieuwe
Turkse ambassadeur, de heer Selahaddin
Arbel, ontvangen, die zijn geloofsbrieven
overhandigde.
Commissaris. De burgemeester van
Delft, de heer D. de Loor, is bij Koninklijk
Besluit benoemd tot commissaris van de
koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk
te Delft.
Streekziekenhuis. Prins Bernhard zal
in zijn kwaliteit van commandeur van de
Johamniterorde op 4 mei te Bennekom het
protestants-christelijk streekziekenhuis ope
nen dat een dertigtal kerken in de Gelderse
Vallei en op de Veluwe hebben gesticht. Het
ziekenhuis telt 225 bedden.
Geld in matras. De bedrijfsleider van
een matrassenfabriek te Drachten heeft een
merkwaardige vondst gedaan. Bij het repa
reren van een oude veren matras vond hij
een portefeuille met ruim 1.500,aan
bankbiljetten, die verborgen waren in een
linnen schortzak, zoals de Friese vrouwen
die vroeger plachten te dragen met een
band om het middel vast gebonden. Vermoe
delijk is het geld afkomstig van de reeds
overleden moeder van de eigenaar van de
matras.
Eerste aardbeien. Op de groenteveiling
te Roelofarendsveen zijn de eerste (20)
„glas"-aardbeien aangevoerd door tuinder
J. Bakker. Een Amsterdamse firma werd
voor 53 cent per stuk eigenaresse van deze
vruchten.
Aardappelen voor Hongarije. Een expe
ditiebedrijf te Venlo is eind vorige week
begonnen met de verzending van de 2500 ton
pootaardappelen die door de Nederlandse
regering zijn geschonken voor de hulpactie
der Verenigde Naties voor Hongarije. De
eerste trein met 34 wagons is vrijdag 22 maart
vertrokken. Dinsdag heeft een trein van 30,
donderdag een trein van 44 wagons Venlo
verlaten en heden zal de laatste trein, met
58 wagons, de reis beginnen.
Benoeming. Het bestuur van de jury
voor de koninklijke subsidie voor vrije
schilderkunst deelt mede. dat Koningin
Juliana inplaats van het reglementair af
getreden lid Jean Adams tot lid der jury
heeft benoemd de heer D. Wildschut in
Bunde (Limburg).
ADVERTENTIE
VOORSEIZOEN-SCHOONMAAK
Laat reeds NU uw MATRASSEN
REPAREREN, bijvullen of
overtrekken.
Slechts korte tijd geven wij
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
TEL. 11485
ZATERDAG 30 MAART
Minerva: „De man die te veel wist", 14 j.,
7 en 9.15 uur. Lido: Battle Hymn", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III", 14 jaar,
7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein van Kö-
penLk", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Cinema
Palace": „Kruispunt Bhowani", 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Roxy: „Vergelding", 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Studio: „Leve de Jantjes", alle
leeftijden, 7 en 9.15 uur. Frans Hais: „Con-
go-desperado's" 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Stads
schouwburg: Theater met „Het bezoek van
de oude dame", 8 uur.
ZONDAG 31 MAART
Minerva: „De man die teveel wist", 14 j.,
2, 415, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Het ver
loren continent", alle leeft., 11 uur; „De
kapitein van Köpenick", alle Leeft., 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Congo-despera-
do's", 14 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Richard III", 14 jaar, 2 en 7.30 uur. Cinema
Palace: „A star is born", 14 jaar, 10.30 uur;
„Kruispunt Bhowani", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Roxy: „Vergelding", 14 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Studio: „Hans Christian Ander
sen", alle leeft., 11 uur; „Leve de Jantjes",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Lido: „Desirée",
14 jaar, 11 uur; „Luchtbrug naar de vrij
heid", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Stads
schouwburg: „Het bezoek van een oude
dame" van Theater, 8 uur. Cultura: Ned.
Ver. van Spiritisten „Harmonia" met wij
dingsmorgen. Spreker ds. W. J. F. Meiners,
10.30 uur. Bakenessergracht 63: Wijdings-
dienst van het Rozekruisersgenootschap, 10.30
uur. Concertgebouw: Leids Kintertoneel met
„Bulletje en Bonestaak", 2.30 uur.
MAANDAG 1 APRIL
MInerva: „De man die teveel wist", 14 j.,
8.15 uur. Lido: „Battle Hymn", 14 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III", 14
jaar, 2 en 7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein
van Köpenick", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 7.15
uur. Cinema Palace: „Kruispunt Bhowani",
14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „Leve
de Jantjes", alle leeft., 2.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals:_ „Congo-desperado's", 14 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Stadsschouwburg: Theater
met „Het bezoek van de oude dame", 8 uur.
Roxy: „Een van het circus", 14 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. Begijnhofkapel: Interkerkelijk
Evangelisatiecomité: Ed. Pera over „Draai
uw geloof los", 8 uur. Zangdienst van 7.30
uur af. Zang en Vriendschap: De Grotere
Wereld met toespraak, 8 uur.