Haarlem's Dagblad | 1957 | 13 april 1957 | pagina 11

Karei Appel in Galerie Espace

ARGD^Zn.

Kerkconcert
te Bennebroek

„DE WEG NAAR HET GELUK"

J

Zwitserland

Tentoonstelling van foto's van
Cor van Weele in de Vishal

III

Het onontkoombare succes

Jan Brussen leidde het
laatste v-concert

grieven aan
de redactie

Minister Suurhoff bij voorstelling
voor Erefonds oud-verpleegsters

i

Tunnel maandag open

Dit jaar in Haarlem weer
een luilak-oriëntatierit

Om de persoonlijke damtitel
van Kennemerland

Met medewerking van
Aerdenhouts V rouwenkoor

dinsdag 16 april de gehele dag geopend
dinsdag 23 april de gehele dag gesloten zijn

Commissaris der Koningin
18 mei naar IJmuiden

Burgerlijke Stand
van Haarlem

ZATERDAG 13 APRIL 1957

HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT

li

Galerie Espace aan het Klein Heiligland
te Haarlem heeft vrijdagavond de première
voor Nederland beleefd van een aparte
vertoning. Karei Appel exposeert er tot
5 mei gouaches en tekeningen en een paar
schilderijen. De opening van de tentoon
stelling werd door de schrijver Harry Mu-
lisch verricht. Appel was ook aanwezig.
Men begrijpt dat Mulisch en Appel niet de
enigen waren.

Appel zou dit bericht eigenlijk wel vol
doende vinden. Hij heeft niet zoveel met de
dagbladen op. Er is al zoveel over hem
geschreven en het was voor zijn gevoel
allemaal te oppervlakkig, in Frankrijk, in
België, in Nederland, overal. Er zijn wel
een paar mensen, die iets goeds over hem
kunnen schrijven, maar die schrijven niet
in dagbladen. Hij noemt een paar namen,
er is een Engelse bij, een Spaanse, een
Amerikaanse, een Franse. Die mensen
schrijven in catalogussen. De anderen
schrijven dingen, die niet waar zijn, spotten
over zijn persoon en maken grapjes, waar
hij soms kwaad om wordt, maar meestal
onverschillig onder blijft, 't. Gaat langs
hem heen. 't Is toch te oppervlakkig. Appel
zou dit bericht eigenlijk wel voldoende
vinden, maar er zijn nog een paar dingen,
die vermeld moeten worden omdat ze met
de opening te maken hebben. Appel komt
dan onvermijdelijk weer ter sprake.

Toen iedereen binnen was - toen ieder
een tenminste dacht dat iedereen binnen
was - klom Harry Mulisch op uitnodiging
van mevrouw Polly Chapon twee of drie
treden op het trapje naar de eerste ver-

RALEIGH
BURGERS E.N.R.
LOCOMOTIEF

RIJWIELEN

OVERVEEN -TEL:23523

Onder leiding van gastdirigent Jan Brus
sen werd vrijdagavond met het negende
concert van de v-serie het Haarlemse win
terseizoen van het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest besloten. Solistische
medewerking werd verleend door de pia
niste Else Krijgsman, oud-leerlinge van
Jan Odé aan het Amsterdams Conservato
rium, welke instelling zij als gediplomeer
de met onderscheiding voor solistische
eigenschappen op negentienjarige leeftijd
verliet.

Jan Brussen hebben wij hier al eerder
aan het werk gezien, namelijk als dirigent
van het Nederlands Studentenorkest,
waarbij hij zijn taak als instructeur van
een selecte groep amateurs met succes be
loond zag. Het programma dat hij deze
avond te leiden had was niet een van de
zwaarste: het omvatte de ouverture „Rosa-
munde" van Schubert, het Pianoconcert
van Grieg, de „Pastorale d'été" van Honeg-
ger en de Symfonie van Bizet, werken van
Het lopende repertoire, als het ware bijeen
gebracht om het seizoen op een gemoede
lijke wijze te besluiten. Wat niet zeggen
wil, dat Brussen er zich met een jantje
van-leiden van afmaakte. Hij maakte zich
zelfs erg druk om dingen die met rustiger
beheersing beter gediend zijn en het bleek
daarbij nogal vaak, dat zijn linkerhand
of overtollige dingen deed, dan wel de ge
wenste expressieve uitdrukking miste.
Doch achter dit teveel, dat een zekere
krampachtigheid verraadde, kon men over
bet geheel de zeer aanvaardbare inzichten
van de dirigent vermoeden. Men kon deze
uit de reactie van het orkest ook ervaren,
want de doorgewinterde musici van het
N.Ph.O. weten de waarde van elke geste
wel te bepalen. En zo kwam het dan meest
al tot een zeer bevredigend resultaat. „Pas
torale d'été" klonk zelfs bijzonder mooi en
verliep in een innige poëtische stemming.
Fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn wed
ijverden om dit jeugdwerk van Honegger
tot een juweeltje van klank te maken. Een
bijzonder geslaagd gedeelte in de symfonie
van Bizet was het fugato-alternatief van
het adagio, dat door de dirigent trouwens
heel strak gehouden werd.

De begeleiding van Griegs Pianoconcert
was, evenals de solistische vertolking, on
gelijk; hier een teveel en daar een te wei
nig aan intensiteit. Voor de technische
prestatie van Else Krijgsman kon men
respect hebben, maar juist van datgene
waardoor het werk van Grieg leefbaar is
gebleken, zijn warme lyrisch-poëtische
stemming, schoot haar interpretatie tekort.
Het heeft er trouwens de schijn van dat
het voor het jongere geslacht hoe langer
hoe moeilijker wordt zich in te leven in
deze romantische sfeer. Een enkele keer
brak zij stralend door, namelijk waar in
het slotdeel de solofluitist het tweede the
ma liet klinken. Diezelfde gevoelswarmte,
in volkomen klankevenwicht bereikt,
moesten we in de wisselwerking van solis
te en orkest bij het adagio zeer tot onze
spijt ontberen.

Jos. de Klerk

dieping. Hij draaide zich naar het publiek,
dat schouder aan schouder stond en las
een filosofie voor, die hij naar aanleiding
van het „verschijnsel Appel" had opge
schreven. Appel stond midden tussen de
andere mensen en keek met gekruiste ar
men naar de plaats waar Mulisch stond te
lezen, terwijl af en toe het belletje van de
voordeur ging en nog iemand binnenkwam.
Het werd rokeriger in de kleine ruimte.
Toen net weer wat mensen waren binnen
gekomen interumpeerde iemand over het
geroezemoes: „Harry, wil je dat woord
even vertalen?" Appel stond nog met zijn
armen over elkaar in de richting van de
trap ,toen er al kort werd geklapt en Mu
lisch zich weer met iedereen vermengde.
De glazen kwamen en toen iemand Appel
vroeg wat hij van de inleiding vond, zei
hij na wat aarzelen: „Ach, wel aardig ge
loof ik." Daarna stond hij wisselend veraf
en dichtbij, steeds met andere mensen, die
tegen hem spraken en tegen wie hij meer
knikte dan sprak.

Appel zou dit bericht vermoedelijk al
weer te veel vinden of waarschijnlijk laat
het hem onverschillig. Is Appel onverschil
lig? Het is moeilijk daarop een antwoord
te geven, ook al wekt hij voortdurend de
indruk omdat op zijn gezicht in twee uur
geen ogenblik iets te zien is van interesse
in wie of wat ook. Men weet geen verband
tussen hem en zijn succes. Men heeft dat
kennelijk nooit geweten en omdat zijn suc
ces al vijf jaar duurt - sinds hij in Parijs
woont - zijn er grapjes over hem gemaakt
in allerlei kranten in de hele wereld, waar
van de meeste er voor zijn gevoel naast
waren. Gewone opmerkingen, die men van
iedereen kan horen, worden, als ze van
hem afkomstig zijn, in de kranten en in
gesprekken herhaald en nog eens herhaald,
zodra er aanleiding is over hem te spreken
of te schrijven. Zo worden die gewone op
merkingen vervormd tot markante uitspra
ken. Ze krijgen tenslotte een lachwekkende
pretentie, waarmee Appel wordt vereen
zelvigd. Wie kent zijn uitspraak (lees: op
merking): „Ik rotzooi maar een beetje an"
niet? „Zoiets heb ik wel eens gezegd denk

ik," zegt Appel, „maar ehhij haalt

zijn schouders een beetje op, stond op het
punt zich te verdedigen, maar het kan hem
eigenlijk te weinig schelen. Zijn succes -
waar hij het ook aan te danken heeft - is
hem boven het hoofd gegroeid. Omdat nie
mand precies kan zeggen waaraan hij zijn
succes dankt en omdat heel weinigen over
tuigd vóór of tégen Appel zijn, komen er
behalve grapjes over hem ook ingewikkelde
theorieën over zijn werk, waaraan Appel
zelf geen touw meer vast kan knopen. Hij
verwerpt ze niet helemaal omdat er ook
mensen met naam zijn, die zijn werk niet
verwerpen en er beschouwingen voor over
hebben. Om onzekerheid te vermijden pro
beert hij onverschillig te zijn. Dit is althans
de indruk, die men krijgt na even met hem
te hebben gepraat en hem een tijdje tussen
het publiek te hebben bekeken.

Zondag gaat Appel terug naar Parijs.
Donderdag kwam hij uit Londen naar ons
land. In Londen wordt nu een grote ten
toonstelling - zijn eerste daar alleen -
gehouden in het Museum van hedendaagse
kunst. Hij vindt Londen een fijne stad,
maar Parijs fijner. Voor Parijs staat ook
weer een expositie op het programma. Eind
mei vertrekt hij voor de eerste keer in zijn
leven naar de Verenigde Staten. In New
York is hem een woning met atelier aan
geboden door de eigenares van een kunst
handel. Appel wil drie maanden in New
York gaan werken en daarna het land
doorreizen om nieuwe indrukken op te
doen. In oktober volgt dan een tentoon
stelling in New York, zijn vierde in de
Verenigde Staten. Hij heeft ook al een uit
nodiging gekregen naar Tokio te komen.
Appel ontkomt niet meer aan het succes.
In de Galerie Espace leidde dat vrijdag
avond tot de vertoning van een luidruch
tige komedie, waarin de hoofdrolspeler
maar een kleine taak had. De rolvastheid
was uitmuntend. Opvallend realistisch was
het kostuum in een vrouwelijke bijrol: een
japon met bijpassend hoedje, waarvan het
patroon werd gevormd door een grote hoe
veelheid gele appeltjes op een rood fond.
Muzikale medewerking werd verleend door
Lorenzo Pappolo (viool) en Jacques Moo
lenijzer (hobo). De hoboïst speelde nog toen
iedereen al van het toneel verdwenen was.
Hij zat op het trapje en blies een gevoelig
fragment uit de Matthaus Passion, want
Appel zegt van Bach te houden. Maar toen
hij klaar was en zijn ogen weer opendeed,
was Appel al weg.

Tóch nog een grapje? Zo is het niet hele
maal bedoeld.

Maandagmiddag omstreeks vier uur zal
de tunnel onder de rijksweg en de spoor
lijn te Beverwijk officieel door het rijk
aan de gemeente worden overgedragen en
worden opengesteld voor het verkeer.

Ook dit jaar zal de Haarlemse politie in
samenwerking met de gemeentelijke dienst
van Lichamelijke Opvoeding en Jeugdza
ken weer trachten de traditionele luilak
viering van de Haarlemse jeugd in de
nacht van 7 op 8 juni in rustiger banen te
leiden.

Evenals vorig jaar zal er een luilak-
oriëntatierit gehouden worden, die deze
keer meer nog dan in de afgelopen jaren
het geval was, het karakter van een ster-
tocht zal krijgen.

De jongelui zullen uit alle delen van de
stad langs verscheidene opgestelde posten
moeten trekken om tenslotte samen te ko
men op de Groote Houtbrug in de onmid
dellijke nabijheid van de luilakmarkt. Ver
leden jaar hebben ruim vierduizend jon
gens en meisjes aan de oriëntatietochl
deelgenomen en men verwacht, dat dit
jaar dit aantal weer zal worden bereikt en
misschien zelfs wel zal worden overtroffen.

De deelnemingsformulieren zullen van 7
juni af aan alle politiebureaus en politie
posthuizen verkrijgbaar zijn.

De eerste ronde van de finale om het per
soonlijk damkampioenschap van Kennemer
land hoofdklasse kenmerkte zich door uit
stekend spel. F. Slot. kampioen 1956, versloeg
zijn clubgenoot H. v. Berk op regelmatige
wijze. B. Dukel verlokte G. Postma in het
middenspel tot een schijnbaar voordelige
aanval. Door enige krachtzetten bewees
Dukel de sfand juist te hebben beoordeeld
en won. Th. Tielrooij boekte na een fraaie
positiepartij een overwinning op L. Fopma.
De partij H. BeliënJ. Draaijer werd uitge
steld.

Voor het kampioenschap eerste klasse
werd alleen de partij H. Schuringa—C. Lod
der gespeeld. Schuringa overspeelde zijn
tegenstander volkomen en won.

K wa rte tten - toernooi

De in het kader van zijn 40-jarig bestaan
door St. Bavo (Heemstede) georganiseerde
bedrijfskwartettentoemooi is gewonnen door
de Steenhouwers. In de finale wisten de
Steenhouwers een 53 overwinning te be
vechten tegen 't Overschotje. De Zuiderlin
gen veroverden door een 62 winst tegen
de Raadsheren de derde plaats.

Na afloop reikte voorzitter J. Janus de
wisselbeker uit aan het kampioenskwartet.

Lampiontocht in Heemstede

Het programma van de koninginnedag
viering te Heemstede, vermeldt ook een
lampionoptocht, die des avonds om halfacht
door de gemeente gehouden wordt. De
deelnemers dierven zich te verzamelen bij
de Joh. Wagenaarlaan. Voor deze optocht
zijn door de commissie „Koninginnedag"
enige prijzen beschikbaar gesteld.

(Verkort weergegeven)

Bewapeningswedloop. Het artikel „Ze
nuwen" onder de rubriek „Van dag tot
Dag" van zaterdag 6 april, waarin de lezer
wordt aangespoord zich te bezinnen op de
uiterst gevaarlijke situatie, waarin de be
wapeningswedloop ons heeft gebracht,
verdiende door elke Nederlander te wor
den gelezen en overdacht. Het ingezonden
stuk van d. N. in het nummer van dins
dag 9 april, dat hieraan vastknoopt, wijst
de weg om ons uit deze gruwelijke im
passe te bevrijden. Ik wilde beide stukken
aan alle leden van onze volksvertegen
woordiging toezenden. Daartoe verzoek ik
mijn medelezers van dit blad de twee ar
tikelen te willen uitknippen en mij te stu
ren, opdat ik de beschikking krijg over
een driehonderd exemplaren. Voor uw
moeite bij voorbaat mijn welgemeende
dank.

G. J. SORGDRAGER
Verspronckweg 93

Trotest. Bravo mevrouw, hand in
hand moeten wij ons verzetten. Ons landje
mag geen opslagplaats voor atoombom
men worden om de grote naties te be
schermen.

Mevr. C. G. C. P.-S.

Atoombommen. Het protest van een
moeder over de opslag van atoombommen
in ons mooie Nederland, was mij uit het
hart gegrepen. Ik ben wel (tot mijn ver
driet) geen moeder, maar ik roep alle
vrouwen van Nederland op, om zich daar
tegen met klem te verzetten.

EEN KINDERLOZE WEDUWE

Zelden heeft Aerdenhouts Vrouwenkoor
onder zo gunstige akoestische omstandig
heden gezongen als vrijdagavond in de Ne
derlands Hervormde Kerk te Bennebroek,
voor welk concert, dat gegeven werd ten
bate van de kerkvoogdij slechts een matige
belangstelling bestond. Maar zij die ge
komen waren, konden zich na afloop ver
rijkt gevoelen met. indrukken van schone
muziek, van prachtige koorzang en van
solospel op orgel en violoncel. Het was niet
alleen de plaats van uitvoering, die de
programmakeuze bepaald had. Ook de Lij-
denstijd had hierop zijn invloed doen gel
den. De dirigent van het koor, Simon C.
Jansen, liet beginnen met een „Crucifixus"
van Andrea Gabrieli, een werk van bij
zondere schoonheid, dat al direct het ka
rakter van deze avond accentueerde. In
dezelfde geest bleef het volgende „Ado-
ramus te" van Orlando di Lasso.

Aerdenhouts Vrouwenkoor voldeed voor
treffelijk aan de eisen der meerstemmig
heid van deze muziek en Simon Jansen
zorgde er voor, dat de zang geen uiterlijk
spel van klanken ble&f, maar geladen werd
met de spanning van juist afgewogen ge
voelsuitdrukking. Een tweede „Adoramus
te" kwam eveneens tot uitvoering. Het was
een compositie van Johannes Brahms, die
hiermede op de oude vocale polyfonie van
Da Palestrina en van Di Lasso teruggreep.
Het voorbeeld van deze twee meesters deed
zo een der zuiverst-muzikale werken van
Brahms ontstaan. Het bleek op een hoger
niveau te staan dan het toch wel zeer ver
dienstelijke „Gebet" van M. Hauptmann.
waaraan het koor zeker evenveel zorg be
steedde. Van de moderne Duitse kerk-
muziekcomponist E. Pepping waren twee
„Biciniën" gekozen, tweestemmige zangen
in vernieuwde vorm. De werken zijn niet
eenvoudig uit te voeren, maar Aerdenhouts
Vrouwenkoor overwon de moeilijkheden
der intonatie en van de samengestelde rit
miek zonder moeite.

Het koor zou zichzelf nog aan het slot
van de avond gaan overtreffen met een
religieus werk van de Hongaarse compo
nist Zoltan Kodaly, een verrukkelijk, rijk
muzikaal werk, dat even verrukkelijk werd
gezongen. Ik had het gaarne herhaald wil
len horen, maar er was uiteraard in het
kerkgebouw geen applaus mogelijk, dat een
herhaling had kunnen afdwingen. Het
enige bezwaar dat men tegen de uitvoering
kon hebben was het niet toepassen van de
oorspronkelijke taal. Het gebruikte Duits
kon ritmische spanningen met de voor
Hongaarse tekst bedoelde muziek niet ont
lopen. Deze spanningen werden echter geen
beletsel voor de indruk, die de voortreffe
lijke uitvoering heeft gemaakt.

Simon C. Jansen wisselde de koorzang af
met orgelvoordrachten. De organist woe
kerde met de dispositie van het orgel met
als resultaat een transparante, virtuoze
vertolking van B.achs Preludium en Fuga
in D en een fijn aangevoeld koraalvoorspel
„Ich ruf zu Dir" van dezelfde componist.
Het midden in de romantiek wortelende
symfonische koraal „Ach, bleib mit deinen
Gnade" van Sigrid Karg Elert is mij niet
erg sympathiek. Zelfs de knappe vertolking
van Simon C. Jansen kon deze instelling
niet veranderen. Zijn echtgenote, de violon-
celliste Corry Jansen-Reder, trad op met
enkele solovertolkingen. Aanvankelijk leek
de toonvorming nog niet zeker, maar dit
herstelde zich spoedig, waardoor de vol
gende werken van Bach en Reger wellui
dend en gaaf klonken. Simon Jansen stond

In verband met de PAASDAGEN maken onderstaande DA
MESKAPPERS bekend dat hun salons

LOUIS PIÈRLOT, Zijlstraat 88 - Tel. 10083
LEONARD, Wagenweg 29 - Tel. 20518
v. LOENEN, Ostadestraat 8 - Tel. 14851
MAISON „MARY", Zandvoortselaan 156 - Tel. 26405

i

WÈSP

iÜlSiË

Ten bate van het Erefonds voor oud
verpleegsters hebben doktoren en vrouwe
lijk personeel van het St. Elizabeth's of
Grote Gasthuis te Haarlem vrijdagavond
in de Stadsschouwburg ter voortzetting
van een jaarlijkse traditie een drukbezoch
te toneelvoorstelling gegeven, die terecht -
en heus niet wegens het goede doel alleen
- een hartelijke bijval vond. Het was voor
de voorzitter van het fonds, geneesheer-
directeur P. Heeres. een aangename plicht
als bijzondere gasten de heren J. G. Suur
hoff en professor dr. P. Muntendam, minis
ter en directeur-generaal van de Volksge
zondheid, welkom te heten. Deze belang
stelling van overheidswege werd uiteraard
ten zeerste geapprecieerd. In de loge der
genodigden hadden verder mevrouw mr.
J. A. Prinsen-de Jong, benevens de bur-

zijn vrouw bij haar spel met goede be
geleidingen uitnemend ter zijde.

Namens de kerkvoogdij werden de uit
voerenden met grote erkentelijkheid toe
gesproken door de president-kerkvoogd ds.
W. van Limburgh.

Rust en ontspanning
in gastvrij Zwitserland I

De heer D. J. A. Geluk heeft vrijdagavond
in de Vishal te Haarlem de tentoonstelling
van foto's van Cor van Weele, die onder
leiding van de stichting Haarlems Bloei
gehouden wordt, officieel geopend. Hij
herinnerde er aan, dat het inrichten van de
Vishal tot expositieruimte het vorig jaar
een groot succes is geweest. Enkele ten
toonstellingen zijn gehouden en de belang
stelling ervoor was groot. Daarom wordt
voortgegaan met het houden van exposities
en die van foto's van Cor van Weele is de

eerste in dit jaar. In deze dagen komen
vele toeristen naar Haarlem en spreker
hoopte, dat hierdoor het bezoek aan de ten
toonstelling groot zal zijn.

Voorts gaf de heer Geluk zijn visie op de
vraag of fotografie kunst is. Hij kwam tot fotografen good-will te boeken.

de conclusie, dat de vraag bevestigend be
antwoord moet worden. De heer Geluk
sprak de wens uit, dat de expositie een
groot succes zal worden en dat vele ama
teur-fotografen de weg naar de Vishal
zullen vinden.

De tentoonstelling ziet er aantrekkelijk
uit en bevat een groot aantal foto's over
allerlei onderwerpen. In een gesprek met
Cor van Weele over de hedendaagse foto
grafie vertelde hij, dat de fotografie de
mogelijkheid heeft om de volledigheid van
het moment vast te leggen. Het is zijn be
doeling de bijzonder gewone dingen naar
voren te brengen. Uit het tentoongestelde
in de Vishal komt dat tot uiting. Zijn on
derwerpen zijn eenvoudig en het resultaat
van zijn werk is bijzonder geslaagd.

Cor van Weele merkte op, dat de foto
een uitdrukkingsmiddel is: namens andere
ziet de fotograaf iets en hij brengt dat in
beeld. Voor het maken van wat men por
tretten noemt, voelt hij niet veel. Wel wil
hij de mens fotograferen en speciaal men
sen, die boven het individu uitgaan. Ook
streeft hij er naar een dienende functie te
verrichten en anderen door de foto er op
te wijzen hoe de dingen zijn.

In de naaste toekomst zal Cor van Weele
Haarlem in beeld brengen. Daarbij gaan
zijn gedachten niet alleen uit naar het
fotograferen van bekende plekjes van de
stad, maar hij wil ook foto's maken van
de Haarlemmers op de fiets, bij het biljart,
in de kerk, in het Concertgebouw of op het
sportveld. Hij wil de Haarlemmer zien als
een deel van de gemeenschap. Het zal
nodig zijn contacten te leggen, alvorens
aan het werk te gaan.

Cor van Weele verklaarde de bedoeling
te hebben met de tentoonstelling de foto
grafie hoog te houden en speciaal voor de

Een gedeelte van de viering van Vlagge
tjesdag te IJmuiden op zaterdag 18 mei
zal worden bijgewoond door de Commissa
ris van de Koningin in Noordholland, aldus
de vereniging „IJmuidens Bloei".

Het visserijonderzoekingsvaartuig „Wil
lem Beukelsz." zal zoals gebruikelijk ook
die dag ligplaats hebben in de Vissersha
ven. Ook het hospitaalkerkschip ..De Hoop"
zal in IJmuiden liggen en op 21 mei met de
haringvloot zee kiezen.

Haarlem, 12 april 1957
BEVALLEN van een zoon, 11 april: H.
OerlemansNouwland; H. A. v. d. Valk
Huiberts; T. A. KulkBosma; F. H. Cappen
Kwast: 12 april: D. TreepVan Dijk; H.
SchenkJoosten; M. M W. MartensAgri-
cola; W. BoeréKlingers.

BEVALLEN van een dochter, 11 april: M.
T. GroeneveltDe Lugt; A. W. Walstra
Klinkenberg; G. P. E. SpaanDe Jager; G.
M. StroosnijderVan Bakkum.

OVERLEDEN. 10 april: J. G. H. van Ree-
nen, 71 j„ Gasthuisvest; S. Kossen. 69 jaar,
Voorhelmstraat; 11 april: C. de Graaf, 59 j.,
Kloosterstraat.

ONDERTROUWD, 12 april: J. F. Versteeg
en T. M. F. Hazelzet; H. Henstra en H. Ko
nijnenberg.

DE EERSTE COOP. ASSOCIATIE
VOOR UITVAARTVERZORGING O*

Verzorging van begrafenissen,
crematies en transporten.

Werkt uitsluitend in het belang van

haar opdrachtgevers.
Rouwkamers, Aula en Koffiekamers

gemeesters van Haarlem. Bloemendaal en
Heemstede met hun echtgenoten plaats ge
nomen, na tevoren in de bovenfoyer ont
vangen te zijn.

Voor een dergelijke gelegenheid, in een
joyeus met veelkleurige bloemen versierd
theater, was „De weg naar het geluk" (The
Dover Road) van A. A. Milne een aardige
keuze. Het is een pretentieloos blijspel in
d,e ietwat sentimentele trant, dié omstreeks
de eerste wereldoorlog door Sir James
Barrie in de mode werd gebracht. Milne
bleef dichter bij huis dan deze ongetwijfeld
met veel meer talent en fantasie gezegende
grondlegger van wat. men wel eens de
,.Assepoester"-komedie heeft genoemd. Het
stuk. daterend uit 1922. verraadt ook dui
delijk de invloed van W. Somerset Mau
gham, die echter door zijn scherper obser
vatievermogen tot aanzienlijk dieper ra
kende spot werd gedreven. In een opstel
ter motivering van zijn besluit 'om niet
meer voor het „achterlijke" theater te
schrijven, heeft laatstgenoemde onder meer
betoogd, dat Shaw in Engeland zo populair
kon worden, ondanks zijn vooruitstrevende
denkbeelden, omdat hij de liefde behan
delde als een vermoeiende bezigheid van
de tweede rang, rekening houdend met de
voorkeur van het publiek voor cricket, tui
nieren en politiek. Ook deze inslag ken
merkt het oeuvre van Milne. die met grote
beminnelijkheid om de ware problematiek
heenwandelde.

Het is voor velen dan ook de charme
van Milne, dat hij zichzelf en zijn publiek
tevreden stelde met een vaag idealisme
en een humoristische berusting in de on
volkomenheden van het leven, zich kin
derlijk amuserend om de menselijke
zwakheden. „De weg naar het geluk" han
delt over de goedhartige, zachtaardige
heer Latimer, die zowel letterlijk als fi
guurlijk sprekend lijkt op de heer Lob
uit een stuk van Barrie, dat hier in het
vorige seizoen door de toenmalige Toneel
vereniging met Lo van Hensbergen in de
hoofrol werd opgevoerd. De heer Latimer
is een multimiljonair, die zijn vermogen
besteedt om zich romantisch wanende
paartjes ervan te overtuigen dat de weg
naar Parijs, die via Dover leidt, vroeger
of laat in de hel op aarde eindigt. Door
zijn geraffineerde arrangementen brengt
hij amoureuze vluchtelingen uit het huwe
lijk tot het inzicht, dat nieuwe verhou
dingen- slechts andere beproevingen en be
dreigingen der kortstondige illusie op
leveren. Zijn uitspraak tot de echtgenoot,
die zijn vrouw te weinig gelegenheid bood
hem te vertroetelen: „Jij was nooit eens
ziek, dat was harteloos van je!" is ty
perend voor de gehele stijl van oppervlak
kige levenswijsheid-met-een-glimlach.

Uit de gehele aanpak, vooral uit de
voorbeeldige mise-en-scène, bleek weer
eens welk een prima regisseur Wim
Paauw voor dergelijke gezelligheidsstuk
ken is. Ondanks de opvallende verschei
denheid van begaafdheid der medewer
kenden heerste er over het algemeen een
lichte, sprankelende toon. Zou hij in zijn
overigens speelse voordracht van de tekst
iets meer variatie weten te brengen, dr.
F. E. Posthumus Meyjes ware een der
beste toneelamateurs die ik ken. Met ver
rassend gemak wist hij intussen iedere
pointe in de tekst een trefzeker effect te
geven. De dermatoloog A. W. Thöne gaf
een nieuw aspect van zijn vakbekwaam
heid te zien .door geheel in de huid van
een Engelse butler te kruipen. Men ver-
gisse zich niet: dit grapje is als een com
pliment bedoeld. De heren dr. G. L. van
der Zwaag en C. F. W. Rietveld waren
vooral na de pauze overtuigend als de
geplaagde minnaars, die tot de erkenning
geraken dat een vakantie aan de Rivièra
een betere sport is dan het schaken van
andermans vrouwen en dochters. Dank zij
de voorbeeldige wijze waarop zuster D.
Kweekei de kwaliteiten van haar sekse
genoten tot irriterende fouten overdreef,
kon men zowaar met hen meevoelen na
hun mislukte operaties. Zuster I. M. van
Walsem-Fischbein was de moderne, ver
standige vrouw. Een kinderarts, een inter
nist en twee verpleegsters vormden de
stijlvolle figuratie.

En zo kon iedereen na afloop dankbaar
huiswaarts keren: de spelers met voldoe
ning over hun prestaties, de toeschouwers
voor het geboden amusement en de be
stuursleden van het Erefonds met verster
kende middelen voor de kas.

David Koning

ADVERTENT1E

Jacques Moolenijzer, hoboïst bij het
Noordhollands Phïlharmonisch Orkest,
zorgde vrijdagavond in de Galerie
Espace, bij de opening van een exposi
tie van werk van Karei Appel, samen
met de violist Lorenzo Pappolo voor
wat muzikale begeleiding. Men ziet
Moolenijzer hier met Appel (midden) en
de schrijver Harry Mulisch, die de
opening van de tentoonstelling ver
richtte. De hoboïst is niet in concert-
kledij omdat hij ook steeds de glazen
moest volschenken en rondbrengen.

ADVERTENTIE

l

ADVERTENT1E

P. Zwaansivijk

ADVERTENTIE

Het land, dat zich al sedert tientallen jaren de ver
vulling van al Uw vakantiewensen tot een tweede
natuur heeft gemaakt. Na een jaar jachten vindt
U nergens weldadiger rust dan in de traditioneel
beroemde Zwitserse hotels en pensions met hun
stabiel prijspeil. Nergens méér gelegenheid tot
alle mogelijke ontspanning en sport. Lage benzine
prijs: 47 ct. per liter. En alleen Zwitserland, dat dit
jaar het 75-jarig Gotthardspoorweg-jubileum viert
biedt U zulk een keuze uit speciale, voordelige
abonnementen op zijn voortreffelijk spoorweg- en
postauto-net.

Inlichtingen en prospectussen bij de reisbureaus,
reisverenigingen en bij het Nationaal Zwitsers
Verkeersbureau, Koningsplein 11, A'dam, tel. 31400

mi

n

Een foto uit de collectie van
Cor van Weele.

ADVERTENTIE

ZIJLWEG 63 - TELEFOON 15141 (2 LIJNEN)

Een scène uit het laatste bedrijf van
„De weg naar het geluk" met van links
naar rechts: dr. F. E. Posthumus
Meyjes, zuster I. M. van Walsem-
Fischbein, arts A. W. Thöne, zuster D.
Kweekei en dr. G. L. van der Zwaag.