KOELKASTEN
NAAIMACHINES
Van dag tot dag
De cirkel
Spotprent
3
Gasbron aangeboord bij
het zoeken naar water
Modderfontein spoot hoog
de lucht in
Plan voor olieleiding van
Rotterdam naar
het Rijnland
Twaalfprovinciënhuis in
Rotterdam heeft weer
een bestemming
^Praatótoel
Zweefvlieger uit Heemstede
maakte noodlanding
De opleiding in Canada
voor straaljagerpiloten
K
Wettelijke regeling van het
ziekenfondswezen
Uit het modecentrum
van Italië
SHERRY
van Beaufort
1
„DE ZYLPOQRT" 1
v a. 149*- tot ƒ214.-
DONDERDAG 18 APRIL 1957
'k Hoor
'een wóórd! Moor
ik weet wat
je zegt
Dobbelmann.
lek-ker-der man
By het boren naar een waterbron achter
een pension aan de 's-Gravenzandseweg
in Hoek van Holland is men op 25 meter
diepte plotseling op een gasspuiter ge
stuit. Met een enorm'é kracht werd de puls
uit de hoorbuis geslingerd. Het gevaarte,
dat ruim vyfcndertig kilo weegt, sloeg
vlak voor de voeten van de onthutste
werklieden een gat van wel een halve me
ter in de grond. De puls werd gevolgd
door een dikke straal modder.
De eerste minuten bereikte het meng
sel van slik, zout, water en gas een hoogte
van vijftig meter. Weldra zakte de fontein
iets in, doch bleef tot een hoogte van vijf
tien meter modder opspuiten. Met de mod
der ontsnapte uit de bodem ook veel gas.
Volgens deskundigen van de Nederlandse
Aardolie-Maatschappij, die gewaarschuwd
werden, had men te doen met een sterk
ontvlambare gassoort. P.as 's avonds laat
is men er in geslaagd de bron dicht te
gooien.
De eigenaar van het pension had achter
zijn woning een waterpomp willen slaan
om zijn pas vorige week geopende minia
tuur golfbanen te kunnen besproeiien. Hij
zou dan niet meer afhankelijk zijn van de
stadswaterleiding, waarvan de druk 's zo
mers dikwijls erg laag is. Er zijn in de
omtrek reeds tal van dergelijke bronnen
voor eigen gebruik aangelegd.
Een firma uit Zaltbommel, die het werk
uitvoerde, was met het boren reeds op 25
ADVERTENTIE
De zomercollectie 1957 is gereed
BOSCH - FRIGIDAIRE
LIEBHERR - LINDE
en andere fabrikaten.
- Ingenieursbureau
K,j
Haarlem
KOELKASTEN: Zijlstraat 56
WASMACHINES. TeL 11 828
meter diepte toen er geborrel in de boor-
buis klonk. Men meende eindelijk water
te hebben gevonden. Inplaats daarvan
schoot de puls naar boven, gevolgd door
een modderfontein. Tot ver in de omtrek
werden bomen, struiken en planten met
een vuilgrijze laag bedekt.
De kracht waarmee de modder en het
gas uit de bodem spoten, was zo groot dat
de slangen van de hogedrukpompen, waar
mee 25 zakken cement in de buis zijn ge
pompt om de stroom te stuiten, barstten.
Daarna heeft men er zand op gegooid.
Het is wel zeker dat men geen oliebron
heeft aangeboord. Wat er met het gas dat
zich in de bodem bevindt, moet gebeuren,
is nog niet bekend. De politie van Hoek
van Holland heeft het terrein afgezet om
brandgevaar te voorkomen.
Plannen voor een pijpleiding, die de
monding van de Ryn zal verbinden met het
Duitse Rijnland, beginnen concrete vormen
aan te nemen. De doorsnede van deze pyp-
leiding zal 60 tot 75 cm bedragen en zy zal
een lengte krygen van ongeveer 250 km. De
Bataafse Petroleum Maatschappij te 's-Gra-
venhage heeft het initiatief genomen en
bestudeert thans de technische en andere
problemen, die met deze aanleg verbonden
zijn. Behalve maatschappijen van de Ko
ninklijke Shellgroep zullen waarschijnlijk
ook andere belanghebbenden in Duitsland
en Nederland deelnemen in dit project.
De pijpleiding zal dienen voor de toe
voer van aardolie naar bestaande en thans
in aanbouw of in voorbereiding zijnde raf
finaderijen in het Rijnland. In een later
stadium zal zij waarschijnlijk een onder
deel gaan vormen van het transeuropese
pijpleidingnet dat van de Middellandse Zee
door Oost-Frankrijk en West-Duitsland
naar de Noordzeekust zal lopen. Dit project
is nog in studie.
Het beginpunt van de pijpleiding zal
waarschijnlijk in de omgeving van Rotter
dam liggen. Het eindpunt zal worden aan
gepast aan de verlangens van de verschil
lende verbruikers in het Rijngebied en zal
zich dus waarschijnlijk vertakken. Eén der
aftakkingen zal de raffinaderij van de
Deutsche Shell A.G. te Godorf bij Keulen
voorzien. Deze raffinaderij zal in de loop
van 1960 in bedrijf komen met een aan
vankelijke capaciteit van 4 miljoen ton
ruwe olie per jaar.
ADVERTENTIE
Alle merken dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
Voor het veelbesproken Twaalfprovin
ciënhuis in de Hoogstraat te Rotterdam,
dat als verzamelwinkelgebouw is mislukt
en al ruim een jaar leegstaat, is thans een
nieuwe bestemming gevonden. Het zal on
der de naam „Flevogebouw" worden ge
ëxploiteerd als groothandelsgebouw met
kantoren en showrooms.
Van het aantrekkelijke plan om van het
gebouw een hotel te maken is afgezien.
Voor het inrichten van kantoren en show
rooms bleek bij de groothandel veel be
langstelling te bestaan. Binnen een maand
was reeds een derde van de totale opper
vlakte verhuurd. Het restaurant op de
hoogste etage blijft in exploitatie. Ook de
congreszaal blijft gehandhaafd.
Op do -x
Eten
Onlangs was ik in Scheveningen op een
drukbezochte bijeenkomst van allemaal
kookkundige heren uit de restaurantsector
waar een - naar ik vernam - alleszins be
kwaam en bevoegd vakman in een rede die
klonk als een bronzen klok, zich beklaagde
over het feit, dat in Nederland, mijn Ne
derland, de culinaire behoeften zo gering
zijn. ,,'t Is altijd biefstuk, kotelet en
schnitzel", zo ongeveer betoogde deze heer,
„en van de fijne keuken is er niets bij; ons
volk dient ten deze grondig te worden op
gevoed".
Nu behoor ik tot de lieden die het doel
wit waren van 's heren klacht. Ik hoop dat
het niet te blasé-erig klinkt als ik zeg, dat
ik meer prijs stel op goed-bereide onge
compliceerde voeding dan op de precieuze
keuken. Ik hoop die heer in kwestie geen
pijn te doen indien ik zeg dat de tournedos
a la dit en de forel A la dat, met alle ge
compliceerde toevoegsels, overstrooiséls en
sauzen mij gestolen kunnen worden voor
een wei-bereid balletje gehakt met verse
groenten en goed-gebakken aardappelen,
en dat ik alle bewondering heb voor het
culinaire vakmanschap van de prachtige
schotels die mij op die bijeenkomst, in
kleurendia's op het witte doek getoond
werden, maar dat ik een simpele lenden
biefstuk met een pittige saus en wat daar
zo al meer bij behoort, ten minste zo sma
kelijk vind.
Nu is dit wel een persoonlijke mening
waaraan de koks zich niet behoeven te
storen, maar ik heb de overtuiging dat er
tal van mensen zijn die er net zo over
denken als ik. Juist bij dezulken die van
het fijnste voldoende hebben gehad om het
perfect-bereide gewone dubbel te waar
deren. Ik meen dat ik gelijk heb wanneer
ik beweer dat juist onder de beste koks,
de bekwaamste restaurateurs en de groot
ste maitres d'hötel velen zijn die op het
zelfde standpunt staan als ik en dat negen
tig percent van dezen een goed-klaarge-
maakt osselapje lekkerder vinden dan de
dit of dat a la dit of dat in welks bereiding
zij zelve meesters zijn
Wanneer ik derhalve het betoog van ge
noemde heer op mijn wijze zou mogen
aanvullen, dan zou ik dat in deze zin wil
len doen, dat m ij n bezwaar is dat de vol
maakte bal gehakt, de perfecte osselap, de
superieure boeuf bouilli, de best-bereide
schelvis, de goede huzarensla en de goed-
gebakken aardappel zó zeldzaam zijn, dat
de liefhebber van deze eenvoudige culi
naire zaken misschien nog minder aan zijn
trekken komt dan de super-culinaire man
voor zij n wensen.
Dit is ook een aspect van de aangelegen
heid waarop de spreker van die middag
de aandacht vestigde.
Ik heb alle respect voor zijn streven.
Moge hij dit ook. voor het mijne hebben.
Elias
Woensdagmiddag tegen drie uur heeft
een zweefvliegtuig, afkomstig van het
vliegveld Teriet bij Arnhem en eigendom
van de Koninklijke Nederlandse Zweef
vliegtuigclub, even buiten de bebouwde
kom van Oidenzaal een noodlanding ge
maakt in een afgerasterde weide. De be
stuurder, de 23-jarige D. Cornelisse uit
Heemstede, was pas in het bezit van zijn
vliegbrevet en maakte zijn eerste grote
vlucht. Toen hij boven Oidenzaal kwam
wilde hij landen en trachtte daarvoor een
geschikt landingsterrein te vinden. Hierbij
gleed het toestel af met het gevolg dat hij
hij een geforceerde landing in de weide
neerkwam. Bij de landing gleed het toestel
door, de cabine schoof onder de afrastering
van het weiland, waardoor het draad de
bestuurder in het gelaat raakte en het neus
been gedeeltelijk doorsneed. De heer Cor
nelisse is ter verpleging in het ziekenhuis
te Oidenzaal opgenomen. Van het vliegtuig
werden de rechtervleugel en de onderzijde
van de cabine beschadigd.
De dit jaar aflopende regeling, waarbij
Nederlandse, Noorse en Deense straalja
gervliegers en -waarnemers in Canada een
opleiding ontvangen, is vervangen door een
nieuwe regeling die de komende drie jaren,
gerekend van 1 juli af, zal gelden. Tot nu
toe werden de buitenlandse vliegers in
Canada in een speciale cursus opgeleid,
maar voortaan zullen zij bij de normale
opleiding van het vliegend personeel der
Canadese luchtmacht geplaatst worden.
Tot slot van een uiteraard zeer op
pervlakkige beschouwingenreeks in deze
rubriek over het onderwerp „atoomoorlog",
naar aanleiding van grote beroering in de
openbare mening over de voorgenomen
opslag van atoombommenmateriaal in de
Westeuropese landen, komen wij tot de
formulering van een vraagstuk dat de kern
van de kernsplitsingsdiscussie lijkt te zijn:
waar li^t de sleutel tot beheersing van de
atoomkracht?
In de. - formulering heeft het geen zin,
onderscheid tussen atoomwapenen en
atoomenergie voor vredesgebruik te ma
ken, aangezien de apparatuur tot vrijma
king van atoomenergie voor beide doelein
den kan dienen. Het gebruik van atoom
energie als aan drijfmiddel voor de
industriële produktie houdt in, dat de mo
gelijkheid tot vervaardiging van atomische
vernietigingsmiddelen aanwezig blijft. De
maatschappij der toekomst zal gebruik
maken van een kracht, die ieder moment
kan worden gebruikt om oorlogsdoeleinden
te dienen.
Daarmee zal men rekening moeten hou
den, wanneer men denkt over de mogelijk
heid tot een internationale beheersing te
komen. Terwijl ook bij de totstandkoming
van een internationale afspraak daarom
trent de mogelijkheid van misbruik dus
potentieel aanwezig blijft, kan de hoop
tot voorkoming van dit misbruik slechts
gericht zijn op de ontwikkeling van het
verantwoordelijkheidsgevoel. Het verant
woordelijkheidsgevoel bij de regeerders,
doch bij hen niet alleen. Want in een
vorige beschouwing is dat eds nadrukke
lijk betoogd die last wordt te zwaar voor
hun schouders. De last zal steeds meer
moeten worden verdeeld. De parlementa
riërs, de geleerden, de technici, de arbei
ders en via hun vertegenwoordigende
groeperingen alle belanghebbenden zullen
groepsgewijs en in vereniging het besluit
moeten nemen, medewerking te weigeren
aan de voorbereiding van de atoomoor
logsdoeleinden.
Enkele tientallen Duitse atoomgeleerden
hebben het voorbeeld van zulk een stand
vastige, gewetensvolle houding gegeven.
Zij zijn thans in zware discussie met hun
regering, die niet kan volhouden dat de
wetenschap op basis van „Befehl ist Be-
fehl" de plicht heeft tot blinde mede
werking. Met andere woorden: dat de ver
antwoordelijkheid tenvolle en uitsluitend
op de politici rust.
Dit misverstand zal ook in andere lan
den goede democratische landen!
tot volledige opheldering moeten worden
uitgevochten. De Nederlandse minister van
Oorlog heeft de mening van zijn parlement
niet gevraagd, toen hij verzekerde dat
„Nederland" geen bezwaar heeft tegen de
positie van atoombombasis. Het komt ons
voor dat hij verzuimd heeft „Nederland"
deze vraag te stellen. Ook minister Staf
neemt op deze wijze een grotere verant
woordelijkheid dan hij dragen kan.
Dit alles is geen kwestie van pro of anti,
van agitatie voor of tegen een regering of
een persoonlijkheid. Het is slechts een
nieuw en onopgelost vraagstuk, waarvoor
de democratie zich gesteld ziet. Een vraag
stuk zoals vele andere, die in het verleden
met bittere strijd doch in oprechte demo
cratische zin zijn uitgevochten.
Er moge in dit verband gewezen worden
op het feit, dat de Noorse regering ver
klaard heeft, de mening van het parlement
te moeten weten vooraleer zij een ant
woord zou kunnen geven op de vraag,
waarop minister Staf zo geredelijk bevesti
gend heeft geantwoord.
Van onderop kristalliserend in poli
tieke partijen en pérs, vakverbonden en
andere meningvormende organen moet
thans onvermijdelijk de' prangende vraag
rijzen, met welks beantwoording niet al
leen het ganse schema van de politieke in
tenties doch ook de individuele overtuiging
van miljoenen gemoeid is:
Is het verantwoord, mede te werken aan
de massale vernietiging van enorme men
sengetallen en de daarmee gepaard gaan
de kans op ontwrichting der wereld, ook al
gebeurt zulks als vergelding op of als
voorbehoeding tegen een aanval?
Slechts de beantwoording van deze
vraag naar eer, geweten en logica door de
meerderheid der mensen kan de vicieuze
cirkel doorbreken, volgens welke baan de
atoombom boven de hoofden der mensheid
cirkelt.
Er is een bijna komisch
aandoende tegenstelling tus
sen de cynische, zakelijke
wijze waarop de mens pleegt
te beschikken over leven en
dood van alles wat hem om
ringt, en de manier waarop
hij zichzelf behoedt voor ook
zelfs maar de geringste ge
dachte aan het einde van zijn
leven.
Wanneer het mogelijk ware,
als objectief buitenaards toe
schouwer de mens in zijn
doen en laten te bespieden,
zou dat volkomen negeren
van een toch zo reële en over
al zichtbare aanwezige ster-
venskans buitengewoon grap
pig aandoen. Het zou een
beeld zijn van bijna sublieme
humor, zoals de uitbeelding
van het navrante tegen-
beter-weten-in altijd stof
voor sublieme humor heeft
geleverd.
Er is een klassiek Frans
prentje, getekend door een
man die geleerd had te spot-
ten met. de ijdelheid van een
vergankelijk bestaan, dat een
toeristenechtpaar weergeeft
in Parijs, op het uitzonder
lijke moment waarop de twee
welgedane echtelieden een
drachtig van de hoogste Eif-
feltorenverdieping vallen. En
onderweg zegt de man tot de
vrouw:
„We moesten volgend jaar
maar eens niét naar Parijs
gaan".
Ofschoon de dramatiek van
het te pletter stortende echt
paar door het verbazingwek
kend gebrek aan werkelijk
heidszin van de manlijke
helft volkomen wordt geneu
traliseerd, weerspiegelt zij in
haar vluchtigheid toch met de
scherpte ener graveernaald
de mentaliteit van het mens
dom, dat eendrachtig en on
vermijdelijk van zijn wieg in
het graf valt en onderweg op
de waanzinnigste wijze in
taal en geschrift, in daden en
misdaden verkondigt dat er
van een einde aan het vallen
geen sprake is.
Maar om het vallen, dat
desondanks achteraan in de
gedachten toch steeds als fa
taliteit aanwezig blijft, te
veraangenamen ontkennen
wij onze weg door de schep
ping met grappige koppig
heid. Zo is het leven, zeggen
wij en we organiseren de fata
morgana tot een weldoor
dacht en maatschappelijk
sluitend bestel, waarin de
dood van alles wat ons om
ringt onszelf het genoeglijke
idee geeft dat onze val nog
steeds niet geëindigd is.
Dat vallen is trouwens een
plezierige zaak. Men zweeft
tussen uitgangspunt en be
stemming zonder aan een van
beide gebonden te zijn, men
neemt links en rechts met
snelle greep de dingen mee
die de tijd en de zorgen kun
nen doden. Men leeft en weet
te leven, en men besteedt zijn
grootste inspanning aan het
vergeten van de werkelijk
heid, die telkens wil komen
vertellen dat er ook aan dat
vallen een einde komen moet.
Men doet enorm veel on
derweg. Men trekt vooral
vrome gezichten tegen
zichzelf in spiegels of tegen
anderen in het dagelijks ver
keer. Men veint begaan te
zijn met het lot der mensheid,
die een massale dood riskeert,
doch men vreest in die mas
sale dood alleen het eigen
einde, dat erin besloten zal
liggen.
Men vertelt elkander vro
lijk gekleurde verhalen over
het leven na de dood, gekruid
met wrange spot over dingen
die men niet gelooft doch
nochtans verkondigt Doch
tegen degenen, die in een
vlaag van werkelijkheidszin
een regelrecht en sober ge
sprek over de werkelijke
werkelijkheid van de echte
dood beginnen wil, vaart men
uit met de misprijzende ken
schetsing, die past op pro
feten der somberheid:
Pessimist.
En toch nodigt deze week,
oplopend naar de explosieve
openbaring van de Pasen, tot
zulk een gesprek. Deze week.
bij tijden overgoten mei:
levenskrachtig zonlicht en
gevangen in de stolp van
een veelbelovende voor
jaarshemel. wordt goede
week genoemd om onna
speurlijke redenen om re
denen althans, die niet te
vinden zijn in het feit dat al
lerwegen een nauwbedwongen
ernst van passieviering en
lijkwaden hangt. Het goede
van deze week zal ongetwij
feld voor vele mensen ondui
delijk lijken, vermits zij het
goede pas op de Paasdagen
hopen te genieten.
Toch is dit de week, die
noopt tot een gesprek over de
dood.
Is niet alles, wat in onze
wereld bloeide en jong was,
deze winter gestorven? Zijn
niet buigzame en groene tak
ken vol fluwelen bladeren tot
knappende beenderen gewor
den en de levende dingen tot
dode, starre gestalten?
De goede week ontleent
haar naam ongetwijfeld aan
de goede gedachte, dat het
leven niet een val van de
wieg naar het graf kan zijn,
wanneer ook de dood een
einde blijkt te hebben. Want
in deze week wordt het einde
van de dood gevierd, nu de
dorre doden tot nieuw leven
komen in groen en vele kleu
ren, nu de donkere vrijdag
van het einde gevolgd wordt
door de lichte paasdag van
het begin.
Men behoeft elkander geen
vrolijk gekleurde verhalen te
vertellen over het leven na
de dood, wanneer dat leven
telkens weer blijkt weg te
kruipen onder de witte
doodswade uit en zichzelf op
richt uit de stof, met nieuwe
stof omkleed.
Er is een realiteit, die niet
verdonkeremaand behoeft te
worden achter de sluiers van
het tegen-beter-weten-in. Dat
is de waarheid, die zich in
iedere goede week en iedere
Pasen onopgesmukt aandient
als een signaal van verre: Ik
ben het Leven, dat niet te
vangen is in uw houten kis
ten en uw mausolea, dat niet
gebonden is aan uw veilig
verkeer en uw medicijnen,
dat niet in leven blijft door
uw pillen en uw kunstmest.
Doch dat in en door zichzelf
leeft en blijft leven en altijd
bereid is gestalten te schen
ken aan uw gedachten, met u
te wandelen langs de wegen
van uw verlangens en slechts
erkenning vraagt van zijn be
staan om altijd en eeuwig in
u te blijven leven.
De gedachte aan de dood in
de werkelijkheidszin van een
bewust levend mens is de ge
dachte aan het leven. Zoals
de goede week onafscheide
lijk gekoppeld is aan het feest
van de opstanding, zo is de
dood de metgezel van het le
ven en het leven de gestalte
van de dood. Twee in één,
niet zonder elkander bestaan
de en niet apart te ontkennen.
Negeren kan men de dood
niet, zonder de werkelijke zin
van het leven te ontkennen.
Leven zonder te denken aan
het einde van de val betekent
leven zonder echt te leven in
de overtuiging van een niet te
deren bestaansrecht, dat tot
beginsel en basis van alle
menselijk en bovennatuurlijk
recht gemaakt is.
Omdat de mens leeft en
de dood kent, kent hij zijn
recht op de opstandding,
zodra hij zijn ballast van nut
teloze verzinsels heeft losge
laten en verworpen. Een op
rechte, nuchtere en conse
quente erkenning van de stel
ling dat de dood in zijn eigen
wezen het leven tot nieuwe
gedaante brengt, zoals de
slaap van de seringenboom
de juwelen der bloemen in
nieuwe trossen zet, geeft de
mens in welke groep hij
ook met Pasen zal verwijlen
de vreugde van het feest.
En het zijn de misverstan
den en vergissingen hierover,
die met elkander de sublieme
humor leveren voor een gro
teske spotprent van het leven,
zoals het in komische ontken
ning van zijn geopenbaarde
feitelijkheid misleefd wordt.
J. L.
(ADVERTENTIE)
Rapport van A.R. adviescollege
Het college van advies der Anti-Revo
lutionaire Partij heeft een rapport uitge
bracht over de wettelijke regeling van het
ziekenfondswezen. Het rapport is samen
gesteld door mr. H. Bos Kzn, dr. A. C.
Drogendijk, prof. mr. W. F. de Gaay Fort
man, J. P. Koegeler, prof. dr. G. A. Lin
deboom, A. van Rijn, mr. J. Roos en A.
Stapelkamp.
Het ziekenfonds wordt gedefinieerd als
een sociaal georganiseerde instelling ten
einde individuele geneeskundige verzor
ging te waarborgen, met een collectieve
verzekering als middel om dit geheel te
financieren.
De individuele gezondheidszorg moet
volgens het rapport allereerst als een per
soonlijke plicht worden beschouwd. Het
behoort evenwel tot de taak van de over
heid zodanige voorzieningen te treffen, dat
deze plicht tot verzorging der gezondheid
voor geen enkele groep van de bevolking
geheel of gedeeltelijk onuitvoerbaar wordt.
Men acht het dan ook alleszins te ver
dedigen, dat de overheid deze materie in
een wet regelt.
Het rapport geeft vervolgens een opsom
ming van de voor- en nadelen zowel van
een vrijwillige als van een verplichte zie
kenfondsverzekering. De voorkeur gaat
uit naar een vrijwillige ziekenfondsver
zekering, doch in de gegeven omstandig
heden kunnen de opstellers van het rap
port de verplichte verzekering tot een ze
kere weistandsgrens aanvaardbaar achten.
Aan een weistandsgrens naar boven zou
toch in ieder geval moeten worden vast
gehouden, omdat een ongelimiteerde ver
zekering het ziekenfonds in een van zijn
grondslagen zou aantasten.
De' sanering van de vrijwillige verzeke
ring wordt in een aanvullende nota be
pleit. De overheid zou daartoe een bijdrage
moeten geven in de kosten van deze ver
zekering.
Opgemerkt wordt, dat het zeer zeker
billijk is, dat de overheid, evenals andere
werkgevers, haar bijdrage levert in de
ziekenfondspremie. Het is echter de vraag
of dit beter langs de weg van de vrijwil
lige of verplichte ziekenfondsverzekering
kan worden geeffectueerd, dan wel via
een afzonderlijk ziekenfonds voor ambte
naren. Voor de ambtenaren, die boven de
weistandsgrens komen, zou echter een
dergelijke ziektekostenverzekering toe te
juichen zijn, aldus het rapport.
Het zou, aldus het rapport, alleszins
aanbeveling verdienen het karakter van
de Ziekenfondsraad zodanig te wijzigen,
dat de raad een zuiver maatschappelijk
orgaan wordt ten dienste van het zieken
fondswezen. Daarnaast, maar scherp er
van gescheiden, zou dan het staatstoezicht
op het ziekenfondswezen kunnen fun
geren. Deze figuur zou, volgens het rap
port, meer in overeenstemming zijn met
het karakter van het ziekenfondswezen,
dat toch in wezen privaatrechtelijk en niet
publiekrechtelijk is. Ten aanzien van de
samenstelling wordt opgemerkt, dat het
gewenst wordt geacht de Ziekenfondsraad
samen te stellen uit vijf leden, twee af
komstig uit medische kringen, twee uit de
sector der sociale verzekering en een voor
zitter, die geacht kan worden in algemene
zin op sociaal terrein deskundig te zijn en
vertrouwen te genieten.
ADVERTENTIE
V Telefoon 10717
Kinderhuisvest 47-51
introduceren wij de slanke afkledende
lijn en fraaie dessins, welke u terug
vindt in de
„EVERFORM" HERENCOSTUUMS
Een colbert dat u prettig zit
in 1 rij model
Prachtige zuiver wollen kamgaren
HERENCOSTUUMS /09_
reeds vanaf
VERTROUWENSNAAM
KLEDINGMAGAZIJN.
5.50 per fles.
ADVERTENTIE
Kun je me verstorn?
!k zeg:
Die IbtS Hoffzwcre
is voor-deliger en
lek-ker-der dan ooit
In cellofaan
verpakt
