Het Baskische taairaadsel
cH)
Schous
Vijftig jaar geleden
NAAIMACHINES
Van dag tot dag
t
Kerkelijk Nieuws
Tandtechnici hebben
vrijwel geen werk meer
Hondengeblaf in de
rechtszaal
Ambtenaar op raadhuis
met mes bedreigd
Documentaire over Berlijn
voor de televisie
Kort nieuws
Bij de R.P.S. werd in april
meer terugbetaald
dan ingelegd
iiiiniiiiiiiiiiiill^
Op cIQ
KINDERUND
Jeannette van Dijck bij
de Nederlandse Opera
Uit Haarlems Dagblad
van 3 mei 1907
V R IJ DAG 3 MEI 1957
r
K
De Amerikaanse staat Wisconsin heeft
een van haar politieke voormannen door
de dood verloren. Haar afgevaardigde in
de Senaat, Joe McCarthy, is op jonge leef
tijd aan een slopende ziekte overleden en
daarmee is de carrière van een veelbelo
vend politicus voorgoed afgebroken.
Veelbelovend was McCarthy zeer zeker.
W.at hij beloofde was iets, waarvan de
meeste evenwichtige mensen een hevige
afschuw hebben, doch in deze bepaalde ac
tiviteit was de thans overleden senator
ongetwijfeld een grote figuur. Hij heeft in
vier jaar tijds een wereldwijde bekend
heid verworven en zijn naam zal voortle
ven in een bc -ip, het McCarthyïsme, dat
met zijn overlijden allerminst van de
aardbodem verdwenen is.
McCarthyïsme is een vorm van fanatie
ke, obsederende vervolgingslust, die alle
middelen geheiligd acht voor het doel, een
bepaalde politieke leer door geweld van
haar aanhangers te. beroven. Die bepaalde
politieke leer, het communisme, is in de
vier jaren van McCai-thy's actie niet van
de aardbodem verdwenen, doch wel heeft
hij ertoe bijgedragen dat de agitatie van
communisten in de Verenigde Staten voor
een groot deel is lamgeslagen, althans wat
betreft de openlijkheid ervan. Wanneer
men dit resultaat als een schade aan het
communisme wil beschouwen en daarbij
niet in aanmerking neemt welke schade
erdoor aan de democratie is toegebracht,
zou men McCarthy gewichtige verdiensten
voor het vaderland kunnen toedichten.
Velen in Amerika zullen dat doen en velen
zullen zijn heengaan betreuren als een
verlies voor „de goede zaak". Deze goede
zaak is immers altijd nog een op velerlei
wijze te omschrijven begrip. Wanneer men
zich tracht te verplaatsen in de gedachten-
gang van McCarthy en zijn aanhangers,
lijkt hun streven inderdaad te zijn inge
geven door het verlangen, de wereld te
verlossen van een kwaad. Terugkerend in
eigen, nuchterder en minder categorische
kijk op de dingen, moet men echter tot de
conclusie komen dat juist het elementaire
wezen van het bestreden kwaad zich in dit
geval meester heeft gemaakt van de be
strijders zelf. De brute miskenning van de
grondrechten der menselijke persoonlijk
heid, de geraffineerde intrige, de verdo
ving van het menselijk denkvermogen, de
lijfelijke dwang, de oplegging van een po
litiek dogma door middel van intimidatie,
de zelfverheffing van vertegenwoordigers
ener alleenzaligmakende gedachte, de li
quidatie van tegenstanders en andersden
kenden door minderwaardige en onwettige
middelen, dat alles kan men terugvinden
in een communistisch staatsapparaat doch
evenzeer in de methoden van het McCar
thyïsme. En aangezien het kwaad, inplaats
van uitgeroeid of beperkt te worden, daar
door nieuwe toegangswegen in de mense
lijke samenleving ook in de democrati
sche worden verschaft, was het Mc
Carthyïsme wellicht nog schadelijker voor
de democratie dan voor haar bedreigers.
Velen in Amerika hebben deze kant van
de medaille ontdekt en gelukkig voordat
het te laat was. Senator McCarthy heeft
nooit de hoogte kunnen bereiken, die hij
zich had voorgesteld. Hij heeft nooit een
zodanige aanhang kunnen verzamelen, dat
de weg naar het Witte Huis voor hem
openkwam. Hij is na vier jaar heksenjage-
rij in de halve vergetelheid weggezonken
en zelfs gedurende die vier jaar heeft hij
meermalen bakzeil gehaald. Daardoor zijn
vele bekwame, integere Amerikanen gered
voor de kanker der verdachtmaking en de
politieke dood. Doch ook velen zijn er het
slachtoffer van geworden en dit is opnieuw
een overweging, die aanspoort tot twijfel
over de balans tussen het goede en het
kwade, dat McCarthy verrichtte.
De bacil, die hij losliet, leeft nog steeds.
Zij vreet zich ook gangen naar Amerika's
bondgenoten. Miskenning van democrati
sche principes „in het belang van de goede
zaak" komen thans voor in landen, waar
men had gehoopt zoiets nooit te beleven.
Verdachtmaking en haat, intrige en aan
tasting der persoonlijke vrijheid var lijf en
gedachte worden ook in puur-democrati-
sche landen thans door sommigen als ge
oorloofd beschouwd en toegepast.
Voor ie onberekenbare schade, daardoor
aan de vrije wereld berokkend, is niet al
leen McCarthy verantwoordelijk. Hij was
de verpersoonlijking van een mentaliteit,
waarvoor ieder oprecht mens angstvallig
op zijn hoede moet blijven.
NIET HAARLEM MAAR HEERLEN
De nauwkeurige lezer zal in ons blad
van gisteren een merkwaardige tegen
spraak hebben bemerkt. In de rubriek
..Van dag tot dag" is er teleurstelling over
uitgesproken dat de voorstelling van
„Moortje" door de combinatie Nederland
se Toneelmanifestatie niet in Haarlem
komt deze zomer, maar een bladzijde ver
der we.d in de aankondiging van het vol
ledige programma van het Holland Festi
val 1957 Haarlem als één der speelplaat
sen genoemd. Dit berust echter op een
betreurenswaardige zetfout: er had in het
bericht Heerlen moeten staan.
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar 's-Heerenhoek-Nieuw-
iorp B. Zoodsma, legerpredikant te Venlo.
Bedankt voor Lochem P. C. de Bruyn te
Well en Ammerzoden; voor Lexmond L.
Brasser te Voorthuizen.
Geref. Kerken onderh. art 31 K.O.
Tweetal te Bergentheim W. van der
Lingen te Zwijndrecht en J. J. de Vries te
Zuidhorn.
Tdndartsenconflict
De Vereniging van Laboratoriumhouden-
de Tandtechnici heeft de ministers van
Economische Zaken en van Sociale Zaken
en Volksgezondheid in een brief mede
gedeeld, dat een langer voortduren van het
tandartsenconflict onvermijdelijk een mas
saal ontslag van werknemers bij de tand
technische laboratoria ten gevolge zal heb
ben. In deze branche, waarin uitsluitend
gewerkt wordt voor tandartsen en erkende
tandheelkundigen en zeker 85 percent van
het werk verricht wordt ten behoeve van
ziekenfondspatiënten, werken ongeveer 900
werknemers.
Het blijkt thans duidelijk, zo schrijft de
vereniging, dat van 1 april af geen fonds
patiënten meer behandeld zijn, waardoor
er voor de laboratoriumhoudende tand
technici geen werk meer is. Indien hier
door werknemers ontslagen zouden moeten
worden, betekent dit, dat zij werk zullen
moeten zoeken in andere bedrijfstakken,
waardoor zij voor de tandtechniek ver
loren zijn. Het is onmogelijk, aldus de
brief, om dan anderen snel tot goede tand
technici op te leiden, omdat men pas na
een jarenlange praktische en theoretische
scholing een bekwame tandtechnicus kan
worden.
Een bewoner van de Konijnenlaan te
Wassenaar heeft mede namens een aantal
buren een civiel proces aanhangig ge
maakt tegen een bewoonster van diezelfde
laan, die een hondenkennel houdt. Volgens
de buren laten de honden hoog huilend
gejank horen, dat voor de omwonenden
bijzonder hinderlijk is.
Het proces wordt gevoerd voor de Haag
se rechtbank. De kennelhoudster wordt bij
haar verdediging gesteund door de Raad
van Beheer op Kynologisch Gebied, die
deze zaak van principieel belang acht voor
de hondenfokkerij.
Voor de bewoners van de Konijnenlaan
pleitte mr. A. J. M. de Groot. Hij was van
oordeel dat de last, die men van de kennel
ondervindt, de normale lasten, die men
van een hondenhoudende buur moet ver
wachten en verdragen, verre te boven
gaat. Reeksen buren hebben getuigd dat
de hinder niet om uit te houden is ge
weest. Bij het uitlaten, enige keren per
dag, blaffen de dieren als bezetenen, ter
wijl de buren voorts last hebben van stank
en van vliegen.
De buurman van de kennelhoudster
heeft aangeboden haar huis te kopen of
haar vijf jaar lang f 1.000 per jaar te ge
ven, op voorwaarde dat zij de honden
wegdoet. Zij wenste op deze aanbiedingen
niet in te gaan.
Voor de kennelhoudster pleitte mr. J.
van der Giessen, die betoogde dat de hon
den niet abnormaal hinderlijk zijn. De
klachten vinden hun oorzaak in de licht
geraaktheid van de eiser, die zijn bux-en
ook achter deze kwestie heeft gespannen.
Er zijn verscheidene getuigen die nooit
enige hinder van de kennel hebben onder
vonden. Bijna iedereen aan de Konijnen
laan en aan de daar achter liggende Groot
Hazebroekseweg heeft honden? .de eiser
niet uitgezonderd. Eisers zoon speelt
des avonds op hoogst irriterende wijze op
een schuifportret, aldus mr. Van der Gies
sen. Of men twee of zes honden houdt
maakt wat het lawaai betreft geen ver
schil, zo betoogde hij verder en hij demon
streerde dit door ter zitting een geluids
bandapparaat in werking te stellen.
De rechtbank hoorde achtereenvolgens
het blaffen van de honden van de kennel
houdster, toen van 20 honden in een asiel,
vervolgens van 10 terriers, daarna van 26
spaniels en tenslotte van twee kezen en
een pincher. Het laatste drietal bleek het
meeste lawaai te produceren. De recht
bank luisterde geïnteresseerd toe, maar de
president verklaarde, dat de bandopnamen
niet als wettig bewijs konden gelden. Op
28 mei zal de rechtbank uitspraak doen.
ADVERTENTIE
Alle merken dus ruime keuze
ENGEL, Gr Ho"ts»r 181. Tel 14444
ADVERTENTIE
Donderdagmiddag is de chef van de af
deling sociale zaken van de gemeente
Rucphen, de heer M. Hermans, in het
raadhuis met een mes aangevallen door
een 45-jarige man uit St. Willebrord aan
wiens verlangens door sociale zaken niet
voldaan kon worden. De heer Hermans
reageerde snel. Hij gooide zijn aanvaller
een kop koffie in het gezicht en trapte
tevens het mes weg, waarbij hij aan het
lemmet zijn broekspijp openhaalde. Andere
ambtenaren van de secretarie wisten G.
het mes afhandig te maken, waarna deze
de benen nam.
Bux-gemeester Alberts zette meteen met
de rijkspolitie de achtervolging in. De on
verlaat werd spoedig gegrepen. Zaterdag
zal hij in Breda voor de officier van justitie
geleid worden op beschuldiging van poging
tot zware mishandeling.
Cameramannen van de televisie uit
Denemarken, Engeland, Oostenrijk, Zwit
serland en ons land nemen deel aan een
wedstrijd, uitgeschreven door radio „Vrij
Berlijn", om binnen een week een docu
mentaire van ten hoogste honderdtwintig
meter over Berlijn te maken. Volgende
week donderdag zullen de televisiekijkers
in de Bondsrepubliek, Oostenrijk en Zwit
serland de films te zien krijgen. De win
naar krijgt een week vakantie in Duits
land aangeboden.
Vluchtelingenbaby. In het St. Hippo-
lytisziekenhuis te Delft is de eerste Hon
gaarse vluchtelingenbaby geboren. Het is
het kind van een studenten-echtpaar, dat in
de door de gemeente beschikbaar gestelde
„Hongarenwoning" woont. Een der vele
voornamen van de nieuwe wereldburger is
Johan, naar de Oud-Katholieke pastoor
Johan Keman, die als peetvader fungeerde.
Bij de rijkspostspaarbank werd in april
4,6 miljoen gulden meer opgenomen dan
ingelegd. Als gevolg van de gebruikelijke
voorjaarsaankopen was het ingelegde be
drag, evenals in vorige jaren, in april iets
lager dan in maart. Andei's echter dan ge
woonlijk was ook het opgenomen bedrag
iets hoger dan in de voorafgaande maand.
Onder meer zal dit zijn veroorzaakt, door
dat de Paasdagen in de tweede helft van de
maand vielen. In april werd ingelegd 49,3
miljoen en terugbetaald 53,9 miljoen
hetgeen een negatief spaarverschil ople
verde van 4,6 miljoen. In maart was er
een overschot van 1 miljoen en in april
vorig jaar 11 miljoen.
In 1957 is tot dusver bij de R.P.S. ge
spaard 28,4 miljoen tegen 93,8 miljoen
in hetzelfde tijdvak van 1956. Het saldo-te-
goed per eind april 1957 bedraagt 1940,4
miljoen.
De Paseo de la Concha in
San Sebastian heeft een op-
merkelijk decor. Een deel van
deze boulevard, die langs de
schelpvormige baai loopt, is
beplant met. acacia-achtige
bomen. Ze zijn zodanig ge
snoeid. dat ze als het ware
één gi-oot prieel vormen. Daar
flanei-en de Baskische kinder
meisjes met fraai opgetuigde
kinderen in hooggewielde
wagens, waarmee ze elkaar
de loef afsteken.
Een van deze meisjes
ze is de middelbare leeftijd al
bijna gepasseerd is zo
vriendelijk voor een foto te
poseren. Ze draagt de ka
rakteristieke uniform: hagel
witte kanten muts en bef,
stijf wit kraagje en schort.
De haren zijn strak naar ach
teren getrokken. Ze blijft met
haar goedig gezicht gewillig
voor me staan en als ik klaar
ben, neigt ze minzaam, zodat
het kantwerk van haar muts
even voorovervalt en haar
grote oorhangers heen en
weer bengelen. „Eskarikas-
ko", zegt ze, „dank u" als
of ik haar een dienst heb be
wezen.
Het is mijn eerste kennis
making met de Baskische
taal, een eerste confrontatie
ook met een geheim, dat
zorgvuldig onder de beschut
tende mantel van de geschie
denis verborgen blijft. Van
waar komt dit volk, deze
rondweg één miljoen Span
jaarden, die de provincies
Alava Vizcaya en Guipüzcoa
bewonen en hun Franse
stamgenoten aan de andere
kant van de grens? Zijn ze,
lang voordat men er in deze
Gegoede Spaanse families vertrouwen hun kroost met gerust
heid toe aan de zorg van Baskische kindermeisjes en men ziet
deze moederlijke vrouwen dan ook door het hele land zowel
in het Madrileense stadspark El Retiro als in de streken van
hun herkomst.
contreien toe kwam histo
rische feiten op te tekenen,
na de een of andere grote
volksverhuizing langs de
hoek van de Golf van Biscaye
gestrand? Geven de laatste
ontdekkingen van geleerden,
dat de Baskische taal over
eenkomst vertoont met som
mige dialecten in Japan en
India, ons een beetje houvast
omtrent hun afkomst?
In de loop van de eeuwen
heeft er natuurlijk enige as
similatie plaats gehad, maar
nog spreken de Basken. voor
al in de dorpen, het Spaans
als een vx-eemde taal. Zelfs in
een internationale stad als
San Sebastian, waarvan de
bevolking in het van mei tot
september durend seizoen bij
na verdubbelt, waaien op de
zeewind telkens allerlei on
begrijpelijke klanken in oxxze
oren. En ik voel me helemaal
in een eigen staatje in een
staat, wanneer ik een paar
kilometer in de richting van
de Franse grens het vissers
dorpje Pasajes bezoek.
Een slingerend straatje
volgt er de loop van een ri
vier en de huizen leunen er
als dronken tegen elkaar aan.
Op de meest onverwachte
momenten vormt de straat
een poort, zodat het zelfs met
een klein wagentje veel
stuurkunst vereist er zich
doorheen te wringen. Maal
ais ik aan de toonbank van
een café een glas .manzanilla
drink en in mijn beste Spaans
antwoord op de wens van de
waard: „Zure osasuna" op
uw gezondheid ben ik de
lichte ergernis van de tocht
ras vergeten.
Uit dorpjes als deze worden
de kindermeisjes gerecru-
teei-d, die hun zorgen wijden
aan het kroost van gegoede
Spaanse families. Men treft
ze zowel onder de bomen van
San Sebastian als in het Ma
drileense stadspax-k El Retiro.
Van hier zijn, meer dan dui
zend jaar geleden, toen er
nog walvissen in de Golf van
Biscaye voox-kwamen, de ja
gers in hun kleine bootjes
vertrokken. Zij vervolgden
hun prooi, toen dit zich ver
der naar het westen en het
noorden terugtrok, tot zelfs
over de Atlantische Oceaan,
in de omgeving van New
Foundland zonder te we
ten, dat zij lang voor Colum
bus »een nieuw werelddeel
hadden ontdekt.
De Pox-tugees Fernao de
Magelhaes mag bekend staan
als de eerste zeeman, die de
wereld omzeilde, maar het
was een Bask, Elcano, die na
de dood van Magelhaes op de
Philippijnen het laatste schip,
de Victoria, door de Stille
Oceaan en om de Kaap de
Goede Hoop naar het vader
land terugbracht.
De Baskische vloot, die
dikwijls 'wel veertig schepen
met een bemanning van
tweeduizend koppen omvatte,
doorkruiste alle wereldzeeën
tot aan de ijzige kusten van
Groenland toe. Men beweert,
dat een van deze vloten om
trent het einde van de zes
tiende eeuw Spitsbex-gen ont
dekte. Simon Bolivar, in ver
schillende Zuid-Amerikaanse
landen de nationale held, was
uit het Baskenland afkomstig.
De Bask Iturbide bevi-ijdde
Mexico van het Spaanse juk
en werd de eerste Mexicaanse
keizer.
Slechts een klein gedeelte.,
van dit alles wordt mij die
middag onthuld, terwijl ik,
leunend over de zinken toon
bank, met de waard praat.
Hij weet me wel veel te ver
tellen van het heden, waar
over hij zwaarmoedig zijn
ruige kop schudt. Niets is dit
trotse volk gebleven dan een
verlangen naar de lokkende
verte en dat drijft duizenden
Basken jaar in jaar uit de zee
over. Er is geen sprake van
ontvolking, want „echte"
Spanjaarden vestigen zich op
de plaatsen, die'de oorspron-
kelijke bewoners hebben ver
laten. In de laatste halve
eeuw hebben een half miljoen
Basken uit Spanje en Frank
rijk een nieuw vaderland ge
vonden in Amerika. Even
over Frankrijk gesproken:
reeds is de oude glans van
Bayonne lichtelijk vervaagd
tegen het schitterend licht
van het moderne en mon
daine Biarritz. In de laatste
stad klopt het hart van het
Baskische volk allang niet
meer.
Enkele bezoekers van de
herberg zingen een lied vol
vx-eemde buigingen, een lied,
waarin de Pyreneeën worden
bezongen. Ik heb de tekst
kunnen noteren; probeer
maar eens wat u ervan ma
ken kunt:
Goiko mendyian
Edurra dago
Errekaldian izotua
Neu zeugandik aske nago
Ta pozik daukat biyotza.
Men ziet het: geen enkele
verwantschap met Latijnse
talen, niet de minste overeen
komst ook met Germaanse of
Slavische dialecten. Met hun
taal hebben de Basken het
i-aadsel van hun afkomst op-
gebox-gen in hun ziel.
Mag ik u eraan herinneren,
dat ook Guernica een Bas
kische stad is? En dat de al
gemene gezindheid nog be
slist anti-Franco is gericht?
En dat ten tijde van de on
menselijke burgeroorlog al
thans de lagere geestelijkheid
de zijde van de wettige re
gering heeft gekozen?
Ik wist weinig van de Bas
kische volksaard, toen ik aan
de Paseo de la Concha het
kindermeisje voor mijn lens
kreeg. Instinctief voelde ik
echter iets aan van hun in
geboren hoffelijkheid. Ik heb
dan ook haar „Eskarikasko"
even vriendelijk beantwoord
met „Tot uw dienst".
J. F. Remming
raatótoel
Gemeenplaatsen en modekreten
Gemeenplaatsen zijn plaatselijk noch
gemeen. Ze zijn algemeen en zeer fatsoen
lijk. Ze kehben geen betekenis, geen taak
en geen doel, of het zou moeten zijn om
mensen, die niets te vertellen hebben, toch
iets te laten vertellen.
Onder de gemeenplaatsen neemt de
„kreet-van-de-dag" een heel aparte plaats
in. Zo'n modekreet is, wat de top-tun.e is
in de muziek. Hij heeft een kort maar zeer
bewogen leven. Hij is een schot in de roos,
maar niemand kan verklaren waarom het
nu juist déze pijl was, die doel trof. Zo'n
modeslagzin is de meest treffende uitdruk
king voor een bepaalde situatie in zo wei
nig mogelijk woorden, maar herhaald als
het laatste cijfer van een repeterende
breuk. Je zegt er niets mee, maar het
spreekt boekdelen. Hij is als een versleten
dubbeltje; er is geen beeltenis of geen
cijfer meer te zien en toch kun je er over
al mee terecht.
't. Is eigenlijk niets meer of minder dan
een uitvinding. Een of andere geniale
schlemiel bedenkt hem, maar een ander
wordt er beroemd door. De uitvinder zélf
beschikt ongetwijfeld over een grote dosis
volkshumor, maar de duizenden, die het
na hem zeggen, bewijzen op de meest over
tuigende manier hun oorspronkelijke be
stemming als kuddedier.
En hoe weinig mensen weten zich te
onttrekken aan de besmettelijke werking
van zo'n zinnetje. Wie van u gebruikte in
de afgelopen jaren nooit het: „Dat is er
niet bij", „pech gehad", „hallo", „waarde
loos", „mijn idee", „zó is het", of dit laat
ste iets rijker: „Zo is het maar net?"
Of in een vroegere periode: „Dat is héél
geweest", „nou moe!" Typisch, 't was al
tijd moe, pa kwam er nooit aan te pas.
Zou dit wijzen op een moederbinding? Of
speciaal voor treingebruik: „Ik kan er nog
best bij, ik ben niet zo dik". Waarop er dan
altijd wel een guit bleek te staan met:
„Ja, in het bagagenet". Lik op stuk! Maar
wel een heel oude lik op een heel oud stuk!
Ik heb eens iemand meegemaakt, die de
hele avond door op alles, te pas en te
onpas, reageerde met het toen zeer popu
laire: „Pijn in me hoofd". In werkelijkheid
had hij helemaal geen pijn in zijn hoofd;
tenminste niet, toen hij dat zei. Bij het
weggaan wél, maar dat was weer een heel
ander hoofdstuk, dat uitvoerig voor de
kantonrechter behandeld is.
Zo'n modekreet blijkt wel iets van alle
tijden te zijn, want onze ouders stonden
er ook open voor. Die waren gelukkig met:
„Had je me maar", en met: „Hij zeit wat".
Deze laatste opmerking was als een dolk,
geplaatst in het hart van iedere conversa
tie. Is op: „Zó is het" altijd nog het ant
woord mogelijk van „Nee, zo is het niet",
„hij zeit wat" is het eind van alles. Je bent
eenvoudig uitgeteld.
Ik haat deze lege, doelloze, van alle
originaliteit gespeende, van anderen ge
leende, bazar-artïkel-achtige oubollige
massahumor. Ik heb er maar één woord
voor: Waardeloos! Toch wou ik wel, dat
ik die zinnetjes zelfkon bedenken. Maar
niks hoor, dat is er niet bij. Nou ja, pech
gehad. Zó is het maar net. Hallo.
Chiel de Boer.
(ADVERTENTIE)
r daar is het nu volop lente!
Alles wat uw kleuters van 2 tot 8 jaar
staat om te stelendat vindt u bij
Schous: b.v. stevige Hazewind sport-
kleding voor strand èn stromende
regen; beeldige Hacoma jurkjes, over-
gooiers en blousjes om jéren trots op
te zijn.
100 service en kwaliteit, altfid bij
Oude Groenmarkt 16-14
Haarlem-Tel. 11266 (02500)
De Nedex-landse zangex-es Jeannette van
Dijck, die de laatste jaren in ons land zeer
op de voorgrond treedt, heeft een uitnodi
ging van de Nederlandse Opera ontvangen
om tijdens twee voorstellingen van „Car
men" de rol van Micaela te vertolken.
Zondagmiddag 5 mei zal zij haar debuut in
Amsterdam in genoemde rol maken.
HAARLEM. Onze stad telde op 1
Januari 1907 69.701 inwoners, namelijk
36.489 vrouwen en 33.212 mannen. Bloe-
mendaal had er 7179, 3985 vrouwen en
3286 mannen; Heemstede 6546, waarvan
3452 vrouwen en 3094 mannen. De vrou
wen zijn dus in deze gemeenten in de
meerderheid. Maar in Beverwijk, Haar-
lemmerliede, Haarlemr ex-meer, Schoten,
Velsen en Zandvoox-t hebben de mannen
de overmacht. Beverwijk: 6495 inwoners.
3209 vrouwen. 3286 mannen; Haarlem-
merliede: 3498 inwoners, 1680 vrouwen,
1818 mannen; Haarlemmermeer 16.681
inwoners, 8941 vrouwen, 9740 mannen;
Schoten 7216 inwon ei-s, 3598 vrouwen,
3618 mannen; Velsen: 16.375 inwoners,
8128 vrouwen, 8247 mannen, en Zand
voox-t 3597 inwoners, 1784 vrouwen en
1813 mannen.
