FILATELIE
Golden Fiction
verleden in Spaanse
Vijftig jaar geleder
Algerije blijft het struikelblok
tussen Tunesië en Frankrijk
Onder ons
gezegd...
NAAIMACHINES
Van dag tot
dag j
Eera vrouw t
Nieuwe spanning
mm
SOp de
<:Praatótciel
DINSDAG 4 JUNI 1957
Stassen bepleit ontspanning
in drie stappen
Herziening van UNO-
Handvest twee jaar
opgeschort
Sovjet-blok wil van geen
enkele wijziging weten
PU
toch maar
liever
Bevel kostte 15 Westduitse
recruten het leven
7ij moesten door een snel
stromende rivier waden
Spoedig zelfbestuur voor
twee delen van Nigeria
Kosten levensonderhoud in
Frankrijk weer gestegen
Uit Haarlems Dagblad
van 4 juni 1907
Een weinig opvallend bericht in de dag
bladen heeft dezer dagen melding gemaakt
van een sterfgeval in Zürich. De overle
dene was 79 jaar. Zij heette Helène
Schweitzer-Bresslau en was een week voor
haar dood overgekomen uit Afrika, om in
Zwitserland genezing te vinden.
Deze vrouw, dochter van een historicus
te Straatsburg, was de echtgenote van Al-
bert Schweitzer en werkte met hem sinds
1913 in Lambarene. Zij trad in 1912 met
hem in het huwelijk, nadat hij reeds zijn
grote besluit genomen had om zijn verdere
leven te slijten tussen de negers van Lam
barene teneinde als zendingsarts hun lij
den te verlichten en hun aan den lijve de
praktijk van het evangelie te doen erva
ren, die hij als theoloog en als filosoof
tenvolle had begrepen en aanvaard.
Het is weinig bekend, dat Plelène Bress-
lau de grote stimulans geweest is voor
Albert Schweitzer om zich in de medische
wetenschap te bekwamen, nadat hij reeds
zijn theologische en filosofische studie had
beëindigd en een schitterende loopbaan
voor zich had. Helène Bresslau was de
gene, op wier initiatief het eerste Nazorg
tehuis voor Ongehuwde Moeders te
Straatsburg tot stand kwam en wier arbeid
als verpleegster geleid had tot een zo
grote belangstelling in de sociale omstan
digheden der zieken, dat zij haar vriend
Albert Schweitzer wist te inspireren tot
een combinatie van de grote talenten, die
in hem sluimerden: als kultuur-filosoof,
theoloog, kunstenaar en medicus bereikte
deze man tenslotte de vervulling van een
zo veelzijdige levensambitie, dat zijn naam
als die van een begenadigde eer en respect
verwierf bij alle volken der aarde.
Het is vaak de taak van een vrouw, in
de schaduw te staan naast een man die be
roemd wordt. Een taak, die naast een fi
guur als Schweitzer ongetwijfeld een over.
maat aan altruïsme en onbaatzuchtige zelf
opoffering vraagt, aangezien deze beide
deugden door hem reeds zo volkomen en
consequent in zijn leven zijn toegepast. De
huwelijksreis van Helène Bresslau voer
de haar met haar jonge echtgenoot naar
een wildernis, ver buiten iedere bescha
ving, en naar een hard, wisselvallig be
staan vol teleurstellingen en rampen. Te
leurstellingen en rampen echter, die tevo
ren in de berekeningen van het echtpaar
Schweitzer waren opgenomen en voor hen
golden als de noodzakelijk te aanvaarden
consequenties van de keuze, die zij hadden
gemaakt.
De adeldom van een zo volledig in prak
tijk gebracht beginsel, ontleend aan theo
logie, filosofie en medische kennis, heeft
de figuur van Schweitzer verheven boven
alle verdachtmaking en spotternij, of
schoon zijn uitspraken over maatschappe
lijke en politieke verwikkelingen en ont
wikkelingen daartoe aanleiding genoeg
zouden hebben kunnen geven. Zijn recente
oproep tegen het gebruik van atoombom
men heeft grote indruk gemaakt, juist om
dat zij kwam van een onaantastbare en
onverdachte geest. Weinig mensen kun
nen de hoogte bereiken, waarop zij onaan
tastbaar zijn. Doch geen enkele mens kan
dat op eigen gelegenheid. Wanneer men
zich verdiept in de levensgeschiedenis
van Schweitzer, dan blijkt dat in zijn scha
duw een vrouw zijn steun en toeverlaat
is geweest, ongenoemd voor de wereld, on
bekend voor velen.
De gedachte daaraan doet de vraag rij
zen, hoe toch de wegen van twee mensen
op zo wonderlijke wijze kunnen samenlo
pen, dat uit hen samen één en dezelfde
kracht geboren wordt, die temidden van
de moerassen en lianen der wildernis de
waarachtige beschaving in de armen
draagt en koestert, terwijl daarbuiten het
geweld van oorlogen en het onverstand
van politieke en maatschappelijke vergis
singen diezelfde beschaving in haar eigen
bakermat dreigen te verstikken.
LONDEN (Reuter, AFP, UP) De ont-
vapeningsbesprekingen, die maandag te
Londen werden hervat, zijn na een bijeen
komst van drie kwartier tot woensdag ver
daagd. De Amerikaanse afgevaardigde
Stassen verklaarde, dat het sluiten van een
beperkt akkoord een betere sfeer kan
scheppen, waardoor politieke kwesties ge
makkelijker kunnen worden geregeld. Hij
herinnerde aan een Brits-Amerikaanse
overeenkomst uit 1817 ter beperking van
de vlootstrijdkrachten in het gebied van de
Grote Meren, waardoor in 1818 het vast
stellen van de grens van Canada langs de
19ste breedtegraad werd vergemakkelijkt.
De Rus Z'orin herhaalde het Sovjet-voor-
stel voor een apart akkoord inzake het on
middellijk staken van de proeven met
kernwapens.
De vertegenwoordigers van de vier wes
telijke leden van de subcommissie van de
UNO voor ontwapening de Verenigde
Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk en Ca
nada zetten hun afzonderlijk overleg
voort.
Stassen heeft het nieuwe Amerikaanse
Plan voor gedeeltelijke ontwapening nog
niet officieel ingediend. In conferentiekrin
gen acht men het onwaarschijnlijk, dat dit
vóór volgende week zal gebeuren.
(UP) Stassen heeft verklaard dat de her
eniging van Duitsland een logische „twee
de stap" is, nadat overeenstemming over
gedeeltelijke ontwapening de eerste
stap bereikt zou zijn. De Duitse hereni
ging zou weer de weg banen voor verdere
ontwapening de derde stap. Zorin pro
testeerde er tegen dat de Amerikanen dra
len met hun nieuwe plan.
(Van onze correspondent in Parijs)
De emoties die de Franse regerings
crisis heeft opgewekt, zijn er de oorzaak
van geweest dat men over het algemeen
weinig aandacht heeft besteed aan de
ernstige diplomatieke moeilijkheden die
opnieuw tussen Frankrijk en Tunesië zijn
gerezen. Die moeilijkheden zullen vermoe
delijk wel weer worden bijgelegd, maar de
„traditionele vriendschap en verbonden
heid" tussen Frankrijk en het voormalige
protectoraat worden opnieuw op een zware
proef gesteld. De aanleiding en de
reden is al weer de kwestie Algerije. In
Parijs heeft men van de herhaalde betui
gingen van solidariteit met de Algerijnse
nationalisten van de kant van de Marok
kaanse sultan en de Tunesische premier
Habib Bourguiba, over het algemeen met
verzwegen wrok kennis genomen, ofschoon
van tijd tot tijd, zoals men zich herinnert,
een diplomatiek conflict toch ook niet
steeds bleek te kunnen worden vermeden.
Toen echter de regering Mollet, vlak
voor de jongste crisis, wist dat ze de recht
se partijen voor haar belastingvoorstellen
heel moeilijk, of niet, over de brug zou
kunnen krijgen, meende de socialistische
premier er slim aan te doen zijn Tunesi
sche ambtgenoot Bourguiba te laten weten
dat zijn subsidies zouden worden inge-
IERLAND. In 1956 was het 100 jaar ge
leden, dat John Redmond, Iers staats
man en een der voorvechters voor de on
afhankelijkheid van Ierland, werd ge
boren. Ter herinnering hieraan ver
schijnt op 11 juni a.s. een serie postze
gels van twee waarden. Het zijn een
zegel van 3 d. (blauw) en 1 sh. 3 d. (ro-
bijnkleur), die beide Redmonds portret
dragen.
SAARLAND. Ter gelegenheid van het
100-jarig bestaan van de stad Merzig heb
ben de Saarlandse posterijen een post
zegel van 15 fr. (blauw) het licht doen
zien. De zegel vertoont de in Romaanse
stijl gebouwde parochiekerk St. Peter in
Merzig. alsmede het stadswapen. Het ont
werp staat op naam van Eugen Grittmann
uit Beckingen (Saarland) en de gravure
op die van Egon Falz uit Berlijn. De op
lage bedraagt 3 miljoen exemplaren.
FRANKRIJK. De jaarlijkse serie, waar
op de portretten van beroemde Fransen
zijn afgebeeld, zal op 17 juni a.s. ver
schijnen. De reeks is als volgt samenge
steld: 12 3 fr., Jean de Joinville (1224
1317), geschiedschrijver; 12 3 fr., Ber
nard Paliss.v (1510—1590), ceramicus;
15 5 fr., Quentin de la Tour (1704
1788), schilder; 15 5 fr., Félicité de
Lamennais (17821854), priester en dag
bladschrijver; 18 7 fr., George Sand
(18041876), pseudoniem van Amandine
Dupin. schrijfster; 18 plus 7 fr., Jules
Guesde (18451922), politicus.
houden zolang hij door ging de Algerijnse
rebellen met woorden en zelfs met daden
in hun verzet tegen Frankrijk te steunen.
Mollet had zich in zijn nervositeit echter
aan twee kanten verrekend met betrek
king tot het effect, dat hij van zijn gebaar
verwachtte. Zijn rechtervleugel heeft na
melijk weinig of geen acht aan zijn ge
spierde taal besteed, terwijl Bourguiba, die
nu eenmaal ook met zijn publieke opinie
heeft te rekenen, ten antwoord het econo
misch verdrag tussen Frankrijk en Tunesië
opzegde dat met zoveel moeite en pijn tot
stand was gekomen.
Om te trachten deze plooien weer glad
te strijken het kabinet was toen al ter
ziele heeft de Quai d'Orsay een reeks
verzoenende communiqué's uitgegeven,
terwijl Washington te horen kreeg dat
Parijs het als onvriendschappelijke daad
zou beschouwen, indien de Amerikanen de
rol van geldschieter in Tunesië bij geval
eens van de Fransen zouden willen over
nemen. Het ziet er intussen naar uit dat
de stormen voorlopig wel weer zullen lu
wen. Tenslotte is Tunesië economisch ge
heel en al op Frankrijk ingesteld en
vice versa en het roer kan niet zó plot
seling worden gewend om van de franc-
de dollarzone te bereiken. De aantrek
kingskracht van Amerika wordt ook voor
de Tunesische regering, politiek en econo
misch, echter zienderogen groter en zolang
de rust in Algerije niet is teruggekeerd
zal Parijs met het gevaar van Frankrijk's
ecartering in alle Noordafrikaanse landen
dan ook ernstig rekening moeten blijven
houden.
NEW YORK, (Reuter/AFP/UP) Een
voorstel van tien ledenstaten van de UNO
niet later dan op de veertiende zitting van
de UNO-Assemblée, in 1959, aanbevelingen
in te dienen ter herziening van het UNO
handvest is aangenomen met 67 stemmen
voor, geen tegen bij negen onthoudingen
van het Sovjet-blok. Vijf landen waren
niet bij de stemming aanwezig.
De tien landen-resolutie was ingediend
bij de commissie van de UNO-Assemblée,
die te New York tijd en plaats zou vast
stellen voor de conferentie. In deze ocm-
missie hebben alle 81 UNO-leden zitting.
De Sovjet-Unie, die eerder met een boycot
van de werkzaamheden van de commissie
had gedreigd, was, evenals de andere com
munistische landen, op de vergadering
vertegenwoordigd.
Ongelegen
De afgevaardigden van Groot-Brittannië,
Frankrijk en de Verenigde Staten ver
klaarden, dat de omstandigheden voor een
herziening even ongunstig zijn als twee
jaar geleden, toen de UNO tien jaar be
stond en herziening mogelijk werd. De
meeste vertegenwoordigers van de kleinere
landen spraken zich, evenals zij, voor de
tien-mogendhedenresolutie uit.
De Nederlandse afgevaardigde E. L. C.
Schiff was een dergenen, die verklaarden
dat het uitstel tot 1959 evenwel geen be
trekking mag hebben op de kwestie van
het vergroten van het ledental van de
Veiligheidsraad en de Economische en So
ciale raad. De Russische afgevaardigde Ar-
kadev zei, dat het Handvest bestand is ge
bleken tegen de tijd en de gebeurtenissen.
Met het oog op de ongewijzigde houding
der Sovjet-Unie en haar bondgenoten ten
aanzien van herziening van het Handvest
verklaarden verscheidene sprekers, onder
wie de minister van Defensie van India
Krisjna Menon, dat de kwestie de interna
tionale spanning slechts zou vergroten en
niet in het belang van de vrede zou zijn.
Voor herziening van het Handvest geldt
namelijk het Vetorecht der grote mogend
heden, zodat wijziging niet kan geschieden
zonder eensgezindheid van de vijf per
manente leden van de Veiligheidsraad van
de UNO.
ADVERTENTIE
Een gulden genieting voor 90 cent
KEMPTEN (UP) Van een groep van 28
Westduitse soldaten, die nabij Kempten, in
West-Duitsland, de rivier de Iller moesten
oversteken op een plaats waar deze onge
veer een meter diep was, zijn er vijftien
verdronken. De bevelvoerende onderoffi
cier is gearresteerd.
Met volle bepakking en bewapening
moesten 28 leden van een groep parachu
tisten de Iller oversteken, op een plaats
waar deze ongeveer een meter diep en 30
tot 40 meter breed is. De bedding van de
rivier is rotsachtig en er zijn in deze rot
sige bedding geulen en kuilen. Hierdoor,
en door de sterke stroming die er stond,
zijn de soldaten gevallen en verdronken er
vijftien, vier anderen werden door hun ka
meraden gered en negen slaagden er in de
overkant te bereiken.
De Westduitse minister van Defensie,
Franz Josef Strauss, heeft opdracht ge
geven om alle bataljons- en compagnies
commandanten van de eenheid, waarvan
de 15 man afkomstig waren, voorlopig te
schorsen. Hij heeft verder alle ceremonieel
dat zijn huwelijk morgen zou vergezellen,
afgelast. Een daarbij te houden parade is
afgelast.
LONDEN (Reuter) Vertegenwoordigers
van Groot-Brittannië en Nigeria hebben
na een week onderhandelen overeenstem
ming bereikt over een „algemeen begin
sel", inhoudende dat spoedig zelfbestuur
aan het oostelijke en het westelijke deel
der drie Nigeriaanse gebieden zal worden
verleend.
Het uiteindelijke doel der besprekingen
is: algehele onafhankelijkheid voor de ge
hele 32.000.000 inwoners (negers) tellende
Nigeriaanse federatie, die thans de groot
ste Britse kolonie is. Het mohammedaanse
noorden streeft niet naar zelfbestuur op
korte termijn, doch het wil wel. evenals
de twee andere gebieden, dat geheel Ni
geria in 1959 onafhankelijk wordt.
Ontevreden
ACCRA In 's werelds jongste onaf
hankelijke staat, Ghana, hebben de bewo
ners vorige week uit ontevredenheid tegen
de regeringspolitiek gedemonstreerd.
In Accra moest gehelmde politie ver
scheidene ministers tegen betogers, onder
wie leden van de Conventie-volkspartij van
premier Kwame Nkroemah, beschermen.
De demonstranten werden later door een
minister tot kalmte gemaand. Hij gaf toe
dat de regering fouten had gemaakt, maar
verzocht tijd deze te herstellen.
jjlllllllHIM
fflmiiillL
Wat de Nederlander in
Spanje altijd weer treft, zijn
de vele tastbare heinneringen
aan een geschiedenis, die zo
nauw aan de onze was ver
bonden. Lopen we door de Ar-
meria in Madrid, waar de
grootste verzameling van wa
pens ter wereld is onderge
bracht, dan wekken de harnas
sen van Philips de Schone en
Karei V associaties op met
lang voorbije tijdperken in
onze historie. Dezelfde impres
sies bevangen ons, wanneer we
het particuliere museum van
het Huis Alva bezichtigen. De
aanstellingsbrief van de „Du-
que de Alba" tot kapitein-
generaal van de verenigde le
gers in Vlaanderen, gedateerd
21 april 1567, zegt ons iets,
evenals een in het Spaans ge
steld verzoek van Willem de
Zwijger aan Alva om de
krijgsgevangenen menselijk te
behandelen. Wanneer we dan
een poosje hebben neergekeken
op deze in vitrines bewaarde
kostbaarheden, zien we op
naar de onverbiddelijke kop
van Alva, zoals Titiaan hem
uitbeeldde en dan beginnen we
iets van dit onplooibare karak
ter te begrijpen. Het is ons dan
duidelijk waarom hij, de schrik
van de Lage Landen, in Spanje
als een groot man wordt be
schouwd.
Het gevoel rond te dwalen
door een brok eigen geschiede
nis, is echter nergens sterker
dan in het Escoriaal. Dat heeft
mij al te pakken op de vijftig
kilometer lange uitstekende
betonweg, die van Madrid naar
de zuidelijke uitlopers van het
Guadarramagebergte leidt.
Over deze weg, toen niet
veel meer dan een hobbelig
landpad, bewoog zich in 1598
een trage stoet. De eenenzeven-
tigjarige Philips II, uitgeput
DE SPANJAARDEN NOEMEN het Escoriaal, het omvang
rijke klooster-paleis, waarin Philips II zijn sobere werkvertrek
ken had, het achtste wereldwonder. Mag dit wat overdreven
zijn, het is in ieder geval een machtig symbool van Spanje's
vroegere grootheid.
door zijn ziekte en de last van
drieënveertig regeringsjaren
(waarvan hij het grootste deel
strijd voerde tegen de lastige
bewoners van de Nederlandse
gewesten), verliet zijn hoofd
stad voorgoed. Hij wist spoedig
te moeten sterven en wilde
zich voorbereiden op de dood
in het gigantische klooster-
paleis, van waaruit hij de toen
malige beschaafde wereld had
geregeerd. Hoe ziek hij was,
kunnen wij opmaken uit de
duur van de tocht: een afstand,
die ons vandaag nog geen drie
kwartier kost, vergde toen vijf
dagen. Dat was zelfs voor een
draagstoel geen recordtijd,
maar de onmenselijke pijnen,
die de vorst leed, remden het
tempo.
De boeren onderbraken hun
arbeid en ontblootten eerbiedig
het hoofd bij het passeren van
de stoet. In onze dagen zien
zij een auto voorbijschieten en
krijgen zelfs de kans niet de
inzittenden op te nemen.
Gedachten aan dit drama
van drie en een halve eeuw
geleden dringen zich onweer
staanbaar aan mij op. De
zoevende wielen verslinden de
ene na de andere - kilometer.
De wazige contouren van het
gebergte op de achtergrond
schijnen evenwel geruime tijd
geen stap nader te komen. En
ven, dat ik niet mee hoef. Ik
mag alleen zijn. Mijn gedach
ten zullen zich vrij kunnen be
wegen.
Als u nu snel potlood en
papier pakt, zal ik u een aan
tal feitelijke gegevens ver
strekken. Dan ben ik er maar
van af.
El Escorial is door Philips II
bedoeld als een monument van
dankbaarheid voor de over
winning van de Spaanse legers
bij Saint Quentin op 10 augus
tus 1557. In 1563 kreeg de
bouwmeester Juan Batista de
Toledo opdracht het werk te
beginnen; Juan de Herrera
voltooide het eenentwintig jaar
later. Het gebouw vormt een
dan, plotseling, na het nemen
van een bocht staat daar ma
jestueus en onvergankelijk El
Escorial de San Lorenzo.
Jongens van de klooster
school spelen voetbal in de
schaduw van het gebouw. Er
staat een groep toeristen klaar
om door een gids te worden
rondgeleid. Ik heb gelukkig
een papiertje van een hoog
geleerde heer uit Madrid ge
kregen. Hij heeft erop geschre-
immense rechthoek: tweehon
derdzes meter lang en hon
derdeenenzestig meter breed.
Een sobere Grieks-Romaanse
bouwtrant achtte de vorste
lijke opdrachtgever het meest
in overeenstemming met het
doel van het Escoriaal: een
plaats te zijn van meditatie,
een plaats ook waar hij zich
ver van het hof in zijn een
voudige vertrekken kon afzon
deren.
Indrukwekkend zijn even
eens de cijfers, die de reisgids
mij verschaft heeft en die ik
ditmaal niet op hun juistheid
heb getoetst. Hier ligt dus nog
een taak voor een volgende
bezoeker. Let op! er zijn
zesentwintighonderd ramen,
twaalfduizend deuren, vijftien
kloostergangen, driehonderd
cellen, zestienduizend olieverf
schilderijen en vijfhonderd
veertig muurschilderingen, ter
wijl zesentachtig trappen voor
de verbinding tussen de ver
schillende verdiepingen en kel
derruimten zorgen. Voorts be
vat het bouwwerk een kerk,
een klooster, een paleis, een
school en een mausoleum.
Tracht u nu los te maken
'van al deze uiterlijkheden en
treed met mij het mausoleum
binnen, het Panteón de Reyes.
De prachtig bewerkte verguld
bronzen deur staat open. We
dalen een marmeren trap af,
passeren de Pudrideros, waar
de lichamen van de koningen
altijd een tijd bleven rusten,
tot ze gemummificeerd waren
en overschrijden met ingehou
den adem de drempel van een
ronde onderaardse kamer. Het
is er alles zwart marmer en
verguld brons. Tegenover ons
bevindt zich een altaar. Rechts
hiervan staan in nissen de
sarcophagen, telkens vier bo
ven elkaar, met de stoffelijke
resten van de Spaanse konin
gen van Karei I tot Alfonso
XII, met uitzondering van Phi
lips V en Ferdinand VI, wier
gebeente elders rust en de
laatste koning Alfonso XII,
voor wie echter wel een plaats
is vrijgehouden. Links van het
altaar zien we de tomben van
de koninginnen, die hun echt
genoten kinderen hebben ge
schonken.
Met ontroering lezen we de
namen, die elk een begrip ver
tegenwoordigen: Carlos V, Fe
lipe II. Tot nu toe zijn het on
werkelijke figuren geweest uit
een boekje, nu krijgen zij een
diepere betekenis. We staan op
een meter afstand van mensen,
die een belangrijk aandeel
hebben gehad in de vorming
van ons werelddeel, maar nu
zijn zij niets meer dan wat wij
eens allen zullen worden. De
dood, die ons tot nadenken
stemt en tot ontzag dwingt,
heeft er een nieuw element
bijgekregen: een indringend
besef van menselijke vergan
kelijkheid.
We keren het mausoleum de
rug toe en zetten onze zwerf
tocht voort. De gids heeft in
tussen de groep toeristen al
weer buiten afgeleverd. Via de
pracht en schoonheid van ba
siliek en bibliotheek komen we
dan in de privé-vertrekken
van de koning. De ascetische
monarch, streng van beginse
len, veeleisend voor zijn onder
geschikten, heeft voor zichzelf
geen enkele luxe gezocht. Het
bed, waarin hij stierf, de
schrijftafel, waaraan hij werk
te, de stoelen en de stoffering
zijn bijna ordinair.
We blijven tot slot een ogen
blik mijmerend stilstaan bij
een voorwerp, waaraan een
kaartje hangt met deze tekst:
Draagstoel, waarin koning Phi
lips II zijn laatste reis naar het
Escoriaal maakte. De tragische
tocht over de stoffige, oneffen
weg is plotseling zo helder als
een filmbeeld voor ons gepro
jecteerd. We zien de koning,
gehaat en bewonderd, gevleid
en bedrogen, opeens alleen
maar als een oude, doodzieke
man en zijn bereid hem veel
te vergeven misschien zelfs
de tiende penning van Alva.
xcccxyyx&yyttOttyyyxccccco3zoyyyyx*yyyy^<xccccozoyz.~x
Omdat nagenoeg iedereen erover
praat, hebben wij onze medewerkers x
van „De Praatstoel" het woord „vakan-
tie" in het oor gefluisterd. Het resul-
taat is een reeks van uiteenlopende X
beschouwingen, die alle de ene meer,
de andere minder met het verschijn- s
sel vakantie te maken hebben. Wij
haasten ons deze reeks aan onze lezers
te presenteren, beginnende met van-ï
daag.
»XXCOCCEC05CCCCCeCOOCOD3XOCCCODCOXOCOOa»CCOOXX»XXX
Blijf toch thuis!
Nu moet u eens goed naar ons luisteren,
lieve trouwe lezerWij zien u daar wel
met al dat verlangen, al dat hunkeren
in de blik, naar de toeristische affiches
staan kijken, die zulke prettige dingen be
loven en wij weten heel goed, dat gij met
uitgesproken afgunst het plannen-maken
van Koos en Guus en Riet en Wies gade
slaat. Maar heus: zo zwaar behoeft
gij het niet te nemenLaat Buur
vrouw nu maar rustig met al haar kinders
naar dat optrekje gaan op de Veluwe:
vanavond breekt immers dat onweer al
los met al dat gemene flitsen en rommelen
en dan zal het hele, hete woudje (op de
Veluwe dus) vervuld zijn van de ellende
van moeder en kleinen. Gij ziet daar im
mers de donderkopjes al samenpakken?
Nu dan? Zijt gij daarom jaloers op Buur
vrouw? En op Buurman die, dóór dat
hondeweer, aan moet komen fietsen van
station Eerbeek? Neen immers!
En nu rijden de heer en mevrouw Bul
de straat uit in die slee van een wagen
en, waarlijk, wij horen u zacht met de
tanden knersen. Waarom? Zijt gij jaloers?
Dat behoeft niet. Laat hen maar gaan. Ten
eerste is haar hele aandacht, de ganse reis
lang, gericht op de auto-radio en dat 'ie
zo knettert en dat 'ie toch pas nagezien
is en dat die radiovent een schurk is en,
ten tweede, Mn mevrouw Bul de heer Bul,
na zo n hele dag schommelen en wiegen-
in-weelde, niet meer verdragen-gewoon!
„Dat is nou iets geks vamme", zegt me
vrouw Bul, „maar dan kan ik 'um nie
meer pruime", zegt mevrouw Bul. „Na
zo'n dag rije". Mét die rot-radio. Dan zit
'ie me tot hier; da's nou echt gek vamme
daar ben ik dan een rare in".
Kijk, lezer, en wat blijft er dan over van
dat fijne vakantieblijde? Van de schoon
heden van de Cöte-Zus en de Cöte-Zo?
Van de fraaie vergezichten die men heeft
op de Col-Dit en de Col-Dat over de vallei,
waarin immers de dorpjes, glanzend als
paarlen, in de diepte liggen? Nog iets:
weet gij wel, dat de heer Brul op den duur
dóór gaat zitten? En dat daar, in dat kli
maat vooral, geen kussentje of blaasrub-
bertje of schuimzeteltje of wat dan ook
tegen helpt, tegen dat doorzitten? Weet
gij dat wel? Juist.
Gij vraagt wat gindse auto beduidt.
Gindse auto, die zo zwierig en vol van
vakantie-blijde mensen (moeder en de
kinderen), sterk beladen met valiezen, de
stad verlaat met de duidelijke bestemming:
eruit, eruit! Het is de auto van de baas
van de vertegenwoordiger J. En deze ver
tegenwoordiger J. is lang niet zo vakantie
blijde als gij dat daar vanachter uw ven
ster wel denkt. O neen! Want hij gaat op
ditzelfde ogenbliik, als wij hem u even
mogen tonen tijdens zijn verre tocht, juist
zijn twee miljoenste kilometer autorijden
inEn zij n voetzolen gaan al tij d
zo missel ij k gloeien op den
duur. En kan hij anders, in zijn eentje,
nog eens zo'n beetje voor zich heen zitten
te rijden bij licht geneurie en wat soeze
rige gedachten, nu lukt dat niet want moe
der en de kinderen zitten achterin en sme
ren boter aan de kussens. En jam ook wel.
En donderen, ja, zij donderen aan de deur
knoppen. En likken langs de raampjes
En
Nee, op de heer J. behoeft gij niet af
gunstig te zijn.
En de familie in dat pension? Met Oom
die naar de meisjes zit te kijken met zükke
ogen! En tante die pijntje-hier, pijntje-daar
heeft. En met Moeder die zich ergert aan
het dessert: hoe durven ze! En die wéét
dat er al vier dagen een kloentje haar ach
ter de wastafel ligt. En Pa, die niet tegen
het water-hier kan. En Koos die maar zit
te hijsen in dat smerige barretje en met
Wientje-wat-is-er-met-dat-meisje-ge-
beurd. Het lijkt wel of ze onder de trein
heeft gelegen. En met Tientje die, als u
het ons vraagt, veel en veel te laat thuis
komt 's avondsAfijn
Bent u daar jaloers op?
Neen immers!
Duif
J. F, Remming
De kosten van het levensonderhoud in
Frankrijk zyn van april tot mei met 0.60
percent omhoog gegaan volgens het index
cijfer van de regering, dat betrekking
heeft op 213 artikelen.
De kosten van het levensonderhoud,
waarmee een aantal lonen in Frankrijk
verbonden is, stegen van 137.1 in april tot
148 in mei en dat in een periode, dat dat
indexcijfer meestal, tegen de zomer, om
laag gaat.
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
HAARLEM. Wij kregen een te Wee-
nen verschijnende krant in handen, welk
blad meer weet over de plannen tot
droogmaking van de Zuiderzee dan wij.
De drooglegging zal in 32 jaren worden
uitgevoerd en ongeveer 160 millioen
gulden kosten. Als alles klaar is, zullen,
met vrijlating van een binnenzee, 4050
vierkante mijlen land drooggelegd zijn.
Ook weet het blad te voorspellen, dat het
drooggelegde land aan de Noordzijde be
schermd zal worden door een dijk van
maar liefst veertig kilometers lang, die
van Noord-Holland naar Friesland' zal
loopen!
I
