Van dag tot dag
VADERDAG
H. J. Maertens N.V.
Amsterdam subsidieert
het Holland Festival
De tweede MayflowerV is
in Amerika aangekomen
In Provincetown werd opnieuw de
voorlopige grondwetgetekend
Op «Ze
<~Praatótoel
DOM
;;EKDAG 13 JUNI 1957
99
Het Centraal Planbureau heeft een rap
port over de Nederlandse economische si
tuatie het licht doen zien, waarin talrijke
min of meer gedecideerde voorspellingen
worden gedaan over de economische uit
slag van 1957, aan de hand van statistisch
en prognose-materiaal. De algemene con
clusie van dit rapport is, dat waarschijnlijk
verdere overheidsmaatregelen tot beper
king van consumptie en investeringen no
dig zullen zijn, wil de economische situatie
van ons land op gelijk peil worden gehou
den met de internationale conjunctuur.
Het Planbureau noemt de bestedingsbe
perkingen te gering in verhouding tot de
overdaad boven het reële welvaartspeil,
met andere woorden, als er nog meer be
perkt werd in consumptie en investering
zelfs tot een totaal van één miljard gul
den zou er volgens het Planbureau nog
niet van achteruitgang van de welvaart
kunnen worden gesproken.
De globale cijfers en generaliserende in
terpretatie dezer cijfers staven deze bewe
ring van het Planbureau tenvolle, doch
het komt ons voor dat het woord „wel
vaart" in dit verband in een enigszins ge
flatteerde betekenis wordt gebruikt. Wat
het Planbureau met „welvaart" bedoelt,
is niets anders dan een samenstel van ge
middelden. Een gemiddeld inkomen, een
gemiddeld verbruik, een gemiddelde be
hoefte en een gemiddelde becijfering van
de verhouding tussen produktie en con
sumptie.
Echte welvaart is niet een kwestie van
gemiddelde. Wanneer tien mensen in weel
de leven en vijf armoe lijden, kan men de
inkomsten en uitgaven van deze vijftien
bijeen tellen en door vijftien delen, waar
uit blijken zal dat deze vijftien het nog
zo kwaad niet hebben. Men kan dan
met Planbureaucratische termen spre
ken van „welvaart" dezer vijftien, ook al
zijn de vijf misdeelden op sterven na dood
van gebrek. Het is een geforceerd en over
dreven beeld, doch ongeveer in deze zin
moet men de door het Planbureau opge
brachte cijfers verstaan. Een sprekender
voorbeeld nog levert de mededeling van
het bureau, dat de stijging van de con
sumptie ondanks de bestedingsbeperking
dit jaar nog 1,7% zal bedragen, en dat die
stijging volledig aan de groep ouden van
dagen zal toevallen, tengevolge van de wet
op de Ouderdomsvoorziening. De geluk
kige groep dezer ouden zal echter de meer
dere bestedingsmogelijkheid teloor zien
gaan door prijsstijgingen en huurverho
ging, waardoor de term „grotere consump
tie" wel heel dubieus blijkt te zijn' ge
bruikt.
Wat de achteruitgang van de produktie
betreft, deze wordt door het bureau met
bezorgdheid geconstateerd, doch het ver
band tussen bestedingsbeperking en deze
teruggang wordt niet genoemd.
Samenvattend levert het rapport door
zijn generaliserende berekeningen en prog
noses weinig positiefs, behalve dan de
donkere verwachting dat het volgende jaar
hogere belastingen, minder grote werken,
hogere prijzen en dus een algemene daling
van de echte welvaart zal brengen, ook al
acht het x-apport de „reële welvaart" ook
dan nog steeds overdadig.
ADVERTENTIE
EEN BLIJVEND GESCHENK
VOOR JAREN EN JAREN
Een ELECTRISCH
SCHEERAPPARAAT
PHILISHAVE 39.75
REMINGTON 59.75 98.50
BRAUN 34.75 49.75 59.75
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 1522$
N. Groenmarkt 2 - Haarlem - Tel. 15228 i
V.J
- na enige aarzeling -
Na enige aarzeling heeft de Amsterdam
se gemeenteraad woensdagmiddag zijn
goedkeuring gehecht aan de voordracht
tot subsidiëring van het Holland Festival
voor dit jaar met een bedrag van hon
derdvijftienduizend gulden.
De heer R. Th. Ie Cavelier (VVD) ver
klaarde zich namens zijn fractie tegen dit
voorstel. Desondanks zweeg deze spreker
toen de voorzitter het voorstel in stem
ming wilde geven. Het werd toen zonder
hoofdelijke stemming aanvaard. Een bij
drage voor 1958 is nog onzeker.
De heer Le Cavelier zei van mening te
zijn, dat de moeilijke financiële positie
waarin ook de gemeente verkeert het or
ganiseren van een festival als dit niet toe
laat. Mr. C- van Rij (Prot. Christ.) stelde
zich achter dit standpunt, maar hij wilde
de subsidie niet plotseling afkappen nu
de raad zich bij de begroting voor dit jaar
vóór het verlenen van een bijdrage had
uitgesproken. Hij gaf B. en W. in over
weging de organisatoren voor het festival
van 1958 de wenk te geven, dat niet al te
vast kan worden gerekend op een zelfde
bijdrage 'van Amsterdam als dit jaar.
Spreker zei stemmen in die richting bij
verscheidene fracties te hebben vernomen.
De wethouder voor de Kunstzaken, mr.
A. de Roos, noemde de betekenis van het
Holland Festival in een land, waar vooral
de muziek pp zulk een hoog peil staat, niet
twijfelachtig, ook niet in wat moeilijker
financiële omstandigheden. Hij zei ervan
overtuigd te zijn, dat het kunstleven in
de hoofdstad bevox-derd dient te worden
en dat men daarvoor wat over moet heb
ben. „Indien men Amsterdam de midde
len hiertoe onthoudt", aldus de wethou
der, „dan dienen we ons te beraden over
de noodzakelijkheid op de begroting voor
1958 de middelen en de bestedingen in
overeenstemming te brengen". De raad
zal bijtijds in de gelegenheid worden ge
steld, nog vóór alle begrotingscijfers ge
heel ter beschikking zijn, zich uit te spre
ken over continuering van de subsidie
aan het Holland Festival. De raad stelde
bovendien vijfentwintighonderd gulden
beschikbaar voor het geven van een aan
tal voorstellingen en concerten in dit fes
tival tegen lagere prijzen-
Cultureel contact
WASHINGTON (AFP) Te Washing
ton worden officiële onderhandelingen ge
voerd over de hervatting en uitbreiding
van de culturele uitwisseling tussen de
Verenigde Staten en de Sovjet-Unie,
ADVERTENTIE
In cellofaan
verpakt
PROVINCETOWN (Reuter) De „May
flower II" Is woensdag door een redding
boot van de Amerikaanse kustwacht de
haven van Provincetown in Massachus-
setts binnengesleept, waar 337 jaar geleden
de Pelgrimvaders voor het eerst de Ame
rikaanse bodem betraden. Tï „Mayflower
II" is een natuurgetrouwe imitatie van de
„Mayflower" van de Pelgrimvaders.
De gezagvoerder van het zeilschip, Vil-
liers, had gezegd, dat hij zich alleen in
noodomstandigheden zou laten slepen,
maar de harde wind, die woensdag aan
de kust van Massachussets aanwakkerde,
liet hem kennelijk geen keus. Zonder hulp
had de gezagvoerder nog langer buiten
gaats moeten blijven.
De eersten, die aan boord van de „May
flower II" gingen, waren ambtenaren van
de gezondheidsdienst en de douane. Daar
na begonrxen de begroetingsplechtigheden.
Autoriteiten gingen aan boord van het zeil
schip voor de herhaling van de onderteke
ning van de „overeenkomst van de May
flower", waarin de pelgx-imvaders de re
gels hadden vastgelegd, waaraan zij zich
zouden onderwerpen.
De „Mayflower II" heeft 53 dagen over
de reis van Plymouth in Engeland naar
Provincetown gedaan. Het schip van de
Pelgrimvaders had zestien dagen méér
nodig.
Dg tweede „Mayflower" volgde een route
van 800Ó kilometer, de eerste een van 5006
kilometer- Kapitein Villiers is veel zuider
lijker gegaan dan de pelgrimvaders om
van de passaa' te profiteren.
Vandaag naar Plymouth
Vandaag zou het schip verder zeilen over
de Baai van Massachussetts van Province
town naar Plymouth, een afstand van on
geveer 40 kilometer. In Plymouth zal het
schip dan voor het eerst en officieel ver
welkomd worden en dan beginnen de vele
feesten die op touw zijn gezet om de her
denking van de eerste emigrantenreis
luister bij te zetten.
Wat het ondertekenen van de „Overeen
komst van de Mayflower" aangaat, meldt
UP nog:
Op 11 november 1620 ondertekenden de
emigranten aan boord van de echte „May
flower" een „compact", een overeenkomst,
waarbij bepaald werd, dat ieder van hen
zich zou schikken naar hetgeen de meer
derheid besliste, hoe dan ook of waar dan
ook over.
De Pelgrimvaders trokken naar de nieu
we wereld omdat zij, behorende tot afzon
derlijke godsdienstige gx-oeperingen in de
plaats van de allesoverheersende Engelse
staatskex-k, zich geheel aan de Engelse wet
geving wilden onttrekken. Nochtans acht
ten zij een voorlopige bestuursvorm nood
zakelijk voor de periode, waarin zij wacht
ten op een definitief gezag. Daarom stelden
zij, aan boord van hun schip, dat in de ha
ven van Princetown voor anker lag, een
verdrag op dat allen ondertekenden.
Het „Mayflower-compact" ademde de
geest van het calvinisme en bevatte de
bepaling, dat alle ondertekenaars zich bij
voorbaat verplichtten zich te allen tijde te
onderwerpen aan de wil van de meerder-
'heid. Het was een heel simpele regerings
vorm, maar men heeft het verdrag, dat de
Pelgrimvaders onder elkaar sloten dik
wijls gezien als de eerste geschreven
grondwet ter wereld.
Ballet der Lage Landen
Nogmaals het jubileum
programma in Amsterdam
Het Ballet der Lage Landen zal zondag
avond 16 juni in de Amsterdamse Stads
schouwburg onder leiding van Mascha ter
Weeme een herhaling geven van het jubi
leumprogramma, waarvoor bij de première
op 29 mei bijzonder grote belangstelling
bleek. Dat programma bestaat uit „De No
tenkraker" van Tsjaikofsky/Ivanov-Walter
Gore, „Hoepels!" van Poulenc/Walter Gore
en „Het Geschenk" van Fauré/Peter Dar-
rell. Wim de Soet, Albert Bocaï en Wim
Rietveld zorgen voor de begeleiding op
concertvleugels.
Verzoek Heemsteedse politie:
„Vermijdt indien mogelijk
de Zandvoortse laan"
Het werk aan en bij de spoorbaan in
Heemstede is thans in een stadiixm geko
men, dat het verkeer van en naar Zand-
voort over de Zandvoortselaan in Heem
stede slechts over een smalle rijbaan ge
leid kan worden. Dit zal voor het verkeer
een grote vertraging betekenen en onver
mijdelijk leiden tot opstoppingen. De korps
chef van de Heemsteedse politie verzoekt
de weggebruikers dringend, indien zjj naar
Zandvoort willen gaan niet de route via
Heemstede te nemen, maar via Haarlem
te rijden (voor het verkeer dat uit Amster
dam en verder uit het oosten komt) of via
Hillegom te gaan (voor het verkeer uit het
zuiden afkomstig). Men wordt verzocht in
deze plaatsen de borden en spandoeken
te volgen Deze verkeerssituatie zal on
geveer tot eind augustus duren.
De verkeerscongesties worden vooral
veroorzaakt doordat het van en naar de
Leidsevaart gaande verkeer slechts één
rijbaan ter beschikking heeft om de Zand-
vooi'tselaan te verlaten of deze te bereiken.
Vooral het openbaar vervoer ondervindt
hiervan zeer veel hinder. Weliswaar heb
ben de verkeersgeleiders instructie om aan
de lijnbussen van de N.Z.H. zoveel moge
lijk voorrang te verlenen, maar dit ver
hindert niet, dat vooral op lijn 3 in deze
weken de dienstuitvoering aan vertra
gingen onderhevig zal zijn.
Voor die niet slagen zullen
Er hangt een belofte voor blijheid in de
horten der spes patriae, de hope des vader
lands, in deze dagen. De vreugde der vrij
heid.
De loodzware schooltassen zullen ergens
in vergeten hoeken der studeerkamertjes
belanden. Op van de verwerkte wijsheid
in het vergane jaar zullen de zwarte
schoolborden, eenzaam in hun lijsten, in
verlaten lokalen hangen. Er zullen zonne
stralen komen, die door het dichte lover
spelen, en zingende of kwetterende vogels.
Ofwel dikke, malse regendroppels en stap
pende laarzen over dik-beslijkte wegen.
Maar vrijheidóók voor hen die niet
slagen zullen!
Ik ken een vnskundéleraar die, als een
jongen bedrukt van zijn proefwerk opziet,
waar een dikke vier een minder gelukkige
prestatie waardeert, de leerling bemoedi
gend toeknikt met de woorden: „Het kan
nóg slechter. Er had ook een drie kunnen
staan".
Het is daarom dat ik vaak terugdenk
aan een zon-overgoten schoolplein, nu heel
lange geleden. Een paar honderd jongens
wachtten de uitslag, de officiële, van hun
bevordering naar een hogere klasse.
Gestoei, geschreeuw, vallende fietsen,
een bal die door een ruit rinkinkelt.
De deur van de school ging open en de
concierge betrad de hoge stoep. Er viel
een stilte. De namen van drie jongens van
veertien en vijftien jaar werden afgeroe
pen. Drie veroordeelden.
Even later stonden ze in een verlaten,
slecht verlichte leraarskamer, met achter
de lange tafel de directeur. Een man die
men nooit had zien lachen. Zijn dorre stem
viel in de stilte van het hoge vertrek:
na lang overlegbeter geacht
niet tot het volgende studiejaar in een
hogere klas toe te latennog maar eens
overdoenniet bij de pakken neerzitten
geniet maar van de lange vakantie die
voar je ligtZij drukten toch nog zijn
droge, gerimpelde hand.
Weer de gang, waarin de grauwe, magere
figuur. De directeur die terugging naar zijn
kamer.
De concierge opende de deuren naar
buiten.
Weer de honderden jongens die joelden
nu, meedogenloos.
Beschaamd zochten de drie een zo goed
mogelijk wegkomen.
Mijn ganse leven zijn me de namen van
die drie bijgebleven en als door een won
derlijke samenloop van omstandigheden
heb ik ze kunnen volgen in hun gevecht
om het bestaan, dat vaak wisselvallig is.
Ergens in Nederland heb ik eens in een
bus gezeten, het was een van de zeven en
twintig bussen die behoorden tot een maat
schappij waarvan de directeur-eigenaar
één van die drie niet-geslaagden-van-toen
is. Nummer twee is eigenaar van een grote
meelfabriek in Canada en de gelukkige
vader van zeven sterke zonen.
En nummer drie
Als die spreekt, dan bestdat de moge
lijkheid hem te beluisteren in Noord-
Af rika, in Lapland of in Potchefstroom, als
ze daar al es per toeval Hilversum op hun
toestel doorkrijgen
Ik wil maar zeggen: Voor diegenen die
deze zomer het odium „Niet geslaagd" ach
ter hun naam zullen krijgenHet kan
nog slechter!
Jan van Ees
Europese Beweging verkiest
geleidelijke eenwording
NAVO wordt niet geschikt
geacht als brandpunt
ROME (Reuter) Op het congres van
de „Europese Beweging" in Rome, dat
woensdag geëindigd is, is een resolutie aan
genomen waarin een dringend beroep op
Groot-Brittannië wordt gedaan mee te
werken aan de fusie tussen de Organisatie
van Europese Economische Samenwerking
(OE.E.S.) en de uit vertegenwoox-digexs van
vijftien landen bestaande Raad van Eu
ropa. In de commissie, die de resolutie
opstelde, had geen lid van de Britse dele
gatie zitting.
Het congres, dat door een groot aantal
parlementsleden van zeventien Westeuro-
Pese landen werd bijgewoond, is geëindigd
met een overwinning van hen, die een ge
leidelijke eenwoi-ding van Europa voor
staan door middel van de bestaande or
ganen, op de groep, die verkiezingen wil
uitschrijven voor een bovennationaal Euro-
Pees parlement en een bovennationale
Europese regering Het Congres wenst de
NAVO niet als brandpunt voor de Euro
pese eenheid omdat deze organisatie „er
naar streeft de Europese organen van hun
macht te beroven". De Europese gemeen
schap en de Atlantische gemeenschap val
len volgens het congres niet samen.
Volgens de resolutie biedt slechts een
verenigd Europa de mogelijkheid tot ver
hoging van de welvaart van de Europese
'anden en tot verzekering van de verde
diging van de fundamentele waarden van
de beschaving van die landen. Alle plan-
Pen om de Europese landen tot elkaar te
brengen dienen ook uitgebreid te worden
tot de volken van Afrika opdat zij hun
eigen politieke controle en bestemming
kunnen kiezen.
Daar, waar de vaart een
wijde bocht maakt alvorens
verloren te gaan in de onaf
zienbare zeilplassen, is het
gras lang en taai en bi-eed-
bladig, en staat het water
dicht onder de oever. Wan
neer men in het groen ligt,
kan men nauwelijks over het
spiegelende vlak en de an
dere oever heenkijken, en
men ziet er slechts de spits
van de toren in de verte.
Maar op het water ziet men
de blauwe oneindigheid met
de reizende wolkenfamilies,
die van oost naar west steve
nen als geagiteerde vakantie
gangers. Zij zouden ook trotse
joffers kunnen zijn, die opge
tuigd in kant en tule naar het
hofbal gaan. Het ruisen van
de rokken is het ruisen van
het bewegelijke water in het
oevergras het geklik van
hun hoge hakjes is het geklik
van paardevoeten op een een
zame, warme steenweg er
gens achter de weilanden.
Het moet een karwei zijn,
met dit zonneweer naar een
hofbal te gaan in vijf rokken
en met een wollige pruik op.
Het is trouwens niets anders
dan een poëtische verge
lijking, van het soort dat zich
pleegt op te dringen als men
de dingen met een slaperig
oog bekijkt.
Er klinken zware, slepende
voetstappen in het gras. Stap
pen van vier loodzware
schoenen, moeizaam geheven
en zuchtend neergezet. Het is
een koe, die op haar zeven
gemakken haar been- en
vleesmassa door het hoge gras
naar het water zeult.
Zij stapt tot vlak bij de
oever en staat dan verwon
derd stil, omdat zij uit de
diepte van het blauwe rim-
pervlak een soortgenote ziet
oprijzen. Zij staart wantrou
wend naar de grote, ronde
ogen en de gebogen hoorns en
de malende bek, die rare,
wuivende bewegingen maken
als een gestoord televisie
beeld.
Zij denkt niet aan de moge
lijkheid van televisie, doch
evenmin aan de spiegelende
eigenschappen van water. Zij
denkt helemaal niet, zij ziet
slechts en vindt dat reeds zo'n
vermoeiende bezigheid, dat
zij de kop wendt en terug-
slentert naar van waar zij
kwam, links en rechts haar
eindeloze maaltijd losrukkend
uit de gx*oene overvloed.
De rest van de dag staat zij
met. gebogen kop in de wijde
verte te staren, waar volstrekt
niets te zien is.
Het is een enerverende er
varing, het verschil tussen
mens en dier in deze stil
te en zomerse rust zo scherp
en dwingend te zien afge
tekend in een simpel beeld.
Als de koe een mens was ge
weest, zou zij hier,» aan de
oever van de vaart, de grond
slag voor een cultuur hebben
gelegd. Dat is de eeuwige
penitentie van het verstand:
het dwingt zichzelf steeds op
nieuw tot het leggen van
grondslagen voor cultuur. Met
is begonnen met zichzelf te
dwingen en het heeft onop
houdelijk dingen geschapen
die de dwang verzwaarden.
De verstandelijke mens is
de tovenaarsleerling der
schepping, die met zijn ver
stand de machten ontketent
welke hem zullen voort-
drijven, zonder adempauze.
Hoe vex*standig van die koe,
geen verstand te hebben.
Want als zij het wel had
bezeten, zou zij in de spiegel
van de vaart zijn blijven sta
r-en tot zij haar eigen beelte
nis in haar geheugen had ver
vat. Zij zou zich hebben afge
vraagd hoe zij er nog verder
uitzag, zij zou geen rust meer
hebben gekend van de vele
vragen, die het spiegelbeeld
zou hebben opgeroepen:
Hoe ben ik? Wat ben ik?
Waarom ben ik? Waar kom ik
vandaan? Waar ga ik heen?
Waarom eet ik gras? Hoe eet
ik gras? Waarom loop ik op
vier benen? Waarom spiegelt
het water? Wat is water?
Waarom bevriest het? Waar
om verdampt het? Wat maakt
het gras zo groen? Wat zij die
witte watten in het blauw?
Waarom zijn die wolken er?
Waarheen gaan ze? Waartoe
dienen ze?
Zij zou zich naar huis heb
ben gerept en de avond heb
ben doorgebracht met gedul
dige pogingen om haar eigen
domme kop met houtskool op
een rotswand te tekenen. Zij
zou haar gedachten niet heb
ben kunnen beheersen, ge
dachten die haar wilde fanta
sieën zouden geven over de
manier waarop zij was ont
staan en de toekomst die haar
zou zijn beschoren. Zij zou
haar soortgenoten hebben
bijeengeroepen om hun te
vertellen wat zij had be
dacht. Zij zoix aanhangers en
tegenstanders hebben ge
kregen, er zouden oorlogen
zijn uitgebroken tussen rood
bonten en zwartbonten, de
„Rood- en Zwartbonte Twis
ten" bijvoorbeeld.
En de vernuftigsten onder
de koeien zouden instrumen
ten hebben uitgevonden om
het gras te snijden en op te
stapelen voor de winter, en
apparaten om het water van
de vaart op een gemakkelijke
manier naar de stal te bren
gen. De zogenaamde zeisen en
de zogenaamde emmers, om
precies te zijn.
En de meest-ai'tistieke zou
den zijn voortgegaan met het
afbeelden van elkandex-s
uiterlijk en lichaam, tot de
volmaakte oude meesters zou
den zijn ontstaan, die latere
koeiengeslachten in grote be
wondering zouden doen sta-
x-en naar de wanden der
musea.
Een enkele blik in het spie
gelend water, door een rede
lijk wezen daarin gewoi'pen,
vermenigvuldigde zich tot een
culturenreeks van duizend
maal duizend jaren en dui
zend maal duizend complica
ties, produkt van gedachten
aan verleden, heden en toe
komst.
Doch de echte, domme koe
is een onredelijk wezen. Haar
blik in het water bracht niets
voort, behalve een vermoeide
zucht.
Zij is zo dom dat zij het er
bij laat en zich omkeert naar
een nieuw stukje van haar
eindeloze heden, wat haar
slechts belang inboezemt om
dat het een stukje heden is.
En er ontstaat geen cultuur,
geen ontwikkeling, geen ge
schiedenis.
Wat dom wat onbeschrij-
felijk eenvoudig en zorgeloos.
Het wuivende gras en de
zeilende wolken suggereren
een nieuwe, laatste vx'aag:
Het zou prettig zijn te we
ten, of deze roodbonte, culr
tuurloze grasmaalmachine en
haar soortgenoten tenslotte
een atoombom zouden hebben
uitgevonden, als er van den
beginne af een verstand on
der dat brede voorhoofd met
die hoorns zou hebben ge
zeteld.
Zouden zij door dezelfde
wederwaardigheden als wij
tenslotte ook gekomen zijn op
het punt, waar het al of niet
voortbestaan van hun eigen
soort als een dreigement werd
gehanteerd? Zouden zij via
hun spiegelbeeld in het water
van de vaart tot honderdtal
len theorieën over leven,
dood en hiernamaals zijn ge
komen? En tot wereldoor
logen? Tot het consumeren
van gebakken mensen? Tot
Parijse jurken van driedui
zend gulden? Tot al die
dwaze, gevaai'lijke, heerlijke
en betreurenswaax-dige din
gen die wij met ons verstand
aan elkaar gebreid hebben tot
datgene, wat wij onze cul
tuur noemen?
Het is een nutteloze vraag.
Want als de zon wegzakt ach
ter de nevels boven de plas
sen, staan de koeien in een
drom rondom de boereknecht,
die met zijn emmers rammelt,
en zij schuren hun schoften
tegen het hek in een onuitge
sproken en onbeseft geluk
van hun onredelijke gelaten
heid, niet wetend dat zij soms
door een onredelijke gedachte
van een redelijk wezen wor
den benijd.
J. L.
ADVERTENTIE
ftcrcn {Padvidag: CO LI BR!
HyUit tmeit itori tu>&:
1TU COLIBRI chaoot \fuu&
Cn- Uur -jxnhrijz nw.
Vonnis kant om'echt er:
Examen in verkeersregels
afleggen bij de politie
De kantonrechter te Eindhoven heeft
conform de eis van de officier van Justitie
aan een 19-jarige automobilist uit Waalre
en een 32-jarige bromfietser uit Eindhoven
als bijkomende straf de verplichting opge
legd vóór 1 augustus van dit jaar bij de
gemeentepolitie te Eindhoven een examen
af te leggen in kennis der verkeersregels.
De automobilist had op een kruispunt te
Eindhoven geen voorrang verleend aan een
hem tegemoetkomende wielrijder en de
bromfietser had verzuimd aan een van
rechts komende auto voorrang te verlenen.
Beiden kregen een boete en een voor
waardelijke ontzegging van de rijbevoegd
heid voor zes maanden.
Er moeten 145.000 krotten
worden opgeruimd
Het aantal woningen, dat in Nederland
direct of uiterlijk in 1960 dient te worden
opgeruimd, wordt door de Centrale Directie
van de Volkshuisvesting en de Bouwnijver
heid ruwweg geschat op 145.000 of onge
veer 6 pet. van de woningvoorraad. Als ge
volg van het voortgaande proces van „ver
krotting" zullen er tot 1970 nog ruim 65.000
woningen bijkomen, die voor afbraak in
aanmerking komen. Deze cijfers worden
genoemd in het eindvex'slag, dat de Com
missie Krotopruiming en Sanering dezer
dagen heeft uitgebracht aan de minister
van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid.
De commissie heeft berekend, dat wan
neer het aantal krotten dat thans jaarlijks
wordt opgeruimd geleidelijk wordt opge
voerd tot 15.000 in 1968 en 1969, er in 1970
naar schatting nog ruim 48.000 over zouden
zijn.
