Nederlander Derksen wereldkampioen
sprint na finale tegen Van Vliet
Taveri, Sandford, Campbell en
Liberati wonnen in Belfast
Rousseau sterkste bij amateurs;
Wierstra in eindstrijd voor stayers
Beverwijker Geldermans
bij de laatste vier
Belg Van Daele
won eerste etappe
GROTE PRIJS VAN ULSTER
Derksen op 22 augustus
in Olympisch Stadion
Driedaagse Antwerpen
Wereldtitel motocross
Zweed Nilsson
voor
Grote Prijs van Zweden
voor Moss en Behra
BAANDAG 12 AUGUSTUS 1957
5
pe Nederlanders in Rocour op het middenveld en op de
tribunes juichten toen Jan Derks
sen, al in de regenboogtrui
'éstoken, minutenlang met stralende lach op het gelaat naar
je menigte rondom hem stond te zwaaien. Derksen op de
hoogste tree tijdens de ceremonie protocolaire, Arie van
Vliet als goede tweede aan zijn rechterzijde en aan de
andere kant de Fransman Gaignard. Nog nooit hadden twee
Nederlanders de finale van de profs sprint onderling uit
gevochten. Wel streden eenmaal in de historie van de wie-
lersport twee Nederlandse sprinters om de wereldtitel, maar
jat was bij de amateurs in 1925, toen Mazairac en Meier
Je buit moesten verdelen. Na een spervuur van de foto-
„rafen, die wel voelden dat een finale tussen de oudste twee
Jeelnemers Jan Derksen is 38 jaar en Arie van Vliet 41
wel niet zo spoedig meer zal terugkomen, werd Derksen
Joor de radioreporters weggesleept om aan de luisteraars
jn Nederland te vertellen, hoe het allemaal was gegaan. De
nieuwe wereldkampioen, die elf jaar geleden in Zurich even
eens de titel bij de profs veroverde, nadat hij vlak voor het
uitbreken van de oorlog, in 1939 in Milaan, titelhouder bij
Je amateurs was geworden, is een internationale figuur. In
rap Frans stak Derksen dan ook zijn verhaaltje nog een keer
De grootste sensatie was wel, dat Reg Harris, die in een door hemzelf mede-
ondertekend protest tegen de indeling met Gaignard, de voornaamste kanshebber
voor de titel werd genoemd, tegen deze Fransman al in de kwartfinales zijn Wa
terloo vond. Harris had de eerste rit met moeite gewonnen en verloor de tweede en
'erde met miniem verschil, waarbij de finishfoto de beslissing moest geven. In die
derde rit had Gaignard een tijd van 11.2 sec. over de laatste 200 meter gemaakt, een
fantastische prestatie, gezien het koude weer en de harde wind. Er werden tijdens
deze kampioenschappen trouwens toch veel uitstekende tyden gemaakt.
Maspes won in de kwartfinales gemakkelyk van Von Büren en Van Vliet had
het ook al niet te moeilijk met de Italiaan Oriani. Derksen echter had drie ritten
nodig om Sacchi naar de kleedkamer te verwyzen. Vooral in die tweede rit kregen
de Nederlanders op de tribunes weinig verstandig ryden van Derksen te zien, die dan
ook prompt verloor. Hy herstelde zich schitterend in de beslissende rit. Halverwege
de laatste ronde demarreerde Derksen en nam enkele lengten voorsprong, genoeg
om de fel spurtende Sacchi op de eindstreep een paar centimeter voor te blijven.
Arie van Vliet stak het niet onder stoe
len of banken, dat hij maar wat blij was,
dat Harris gewipt was, want de Woerde
naar reed in de halve finales veel liever
tegen Gaignard. In de eerste rit gleed de
Fransman in de voorlaatste bocht naar
beneden en liep een paar onbeduidende
schaafwondjes op. Er moest dus opnieuw
gestart worden. Op dezelfde plaats, waar
hij even tevoren gevallen was, probeerde
Gaignard nu verrassend weg te schieten,
maar Van Vliet was op zijn hoede. Hij
ging mee en versloeg de Fransman in een
schitterende eindspurt.
In de tweede rit kroöp het duo over de
baan, Gaignard op de kop en steeds ach
terom loerend naar zijn veel oudere tegen
stander. Na precies één ronde stopte
Gaignard af om een duel sur place aan te
gaan, waar Van Vliet blijkbaar geen zin
in had. De Woerdenaar ging door, reed in
de volgende bocht omhoog en schoot toen
als een pijl weg. Gaignard was verrast en
kon de 20 meter achterstand niet meer
goed maken.
De ontmoeting tussen Derksen en titel
houder Maspes leverde een summum aan
spanning op. In de eerste rit ving Derksen
in de laatste bocht Maspes op en toen volg
de het duel waarvan niemand de uitslag
kon bepalen; zo gering was het verschil op
de streep. De finish-foto wees echter Derk
sen als winnaar aan, zodat onze landge
noot met één been in de finale stond. Het
kostte hem echter veel moeite om ook het
tweede been erbij te krijgen.
Want in de tweede rit beging hij de
zelfde fout als tegen Sacchi, hij liet Maspes
bij het ingaan van de laatste bocht onder
door gaan en was zo wijs zich daarna niet
meer te forceren om zijn krachten te spa
ren voor de beslissende rit. En in die rit
verloor Maspes de titel. De Italiaan rea
geerde te laat, toen de op kop rijdende
Derksen demarreerde, en gaf zich op het
'"vfste rechte eind gewonnen.
Het stond dus vast, dat de titel het
zij bij Derksen, hetzij bij Van Vliet zou
hf'anden en op het middenterrein werden
"-kies gemaakt. Van Vliet had immers en-
ele maanden geleden aangekondigd, dit
maal voor het laatst te ryden. Maar ge
beld, dat hij de wereldtitel won. In dat
wal zou er nog wel een jaartje by ko
men voor de Woerdenaar.
Toen alles achter de rug was en Van
Vliet dus niet de regenboogtrui mocht aan
trekken. kondigde hy het definitieve einde
aan. „Misschien ga ik deze winter nog
voor een tournee naar Australië. In dat
Reval ston ik er eind maart 1958 mee. Maar
als ik niet wegga, dan gaat de fiets in
oktober van dit jaar op stal. Weet je wel,
dat ik op mijn eigen wielen ben verslagen?
Jan had geen goede wielen meer en heeft
er een paar van mij geleend voor de
finale
Gaignard derde
In de strijd om de derde plaats trof
Gaignard een uitgebluste Maspes, die to
taal geen zin meer in fietsen had. Spor
tief was de houding van de ex-wereldkam
pioen, die zijn kans nauwelijks verdedigde,
niet. Maar begrijpelijk is het wel. Een
derde plaats dus voor Gaignard, die na
deze aangrijpende dagen tijdens de cere
monie protocolaire aandoenlijk stond te
huilen
Derksen leverde zaterdagmiddag reeds
een prestatie van de bovenste plank. Hij
had drie ritten nodig om zich uit de serie
direct in de kwart finales te rijden, maar
dat deed hij op zo'n grootse wijze, dat nie
mand aan zijn oppermacht twijfelde. De
eerste maal vloog Derksen al blij lachend
als eerste over de streep, toen vlak achter
hem De Bakker inmiddels zijn hand had
opgestoken wegens een lekke band. Er
moest overgereden worden.
Toen probeerde Potzernheim onze kam
pioen omhoog te drukken om zo een gat
voor De Bakker te maken, maar Derksen
had het spelletje door en lag naast de Belg
in volle snelheid in de bocht op het mo
ment dat deze weer lek reed. Driemaal is
scheepsrecht dacht Derksen en hij maakte
ar de derde maal een lange spurt van, nam
Reen enkele risico en noteerde een tijd van
U.6 sec. de snelste van de dag.
af voor de Franse radio en daarna was het de beurt aan de
baanmanagers, die zicb verdrongen om hem te contracteren.
Jan Derksen heeft het in deze wedstrijden niet gemakke
lijk gehad. Hij heeft hard moeten vechten om in de finale
te komen. Vooral zijn duel met Maspes in de halve eind
strijd zal de toeschouwers nog lang bij blijven. Het merk
waardige is, dat Derksen alleen in de finale tegen Van Vliet
slechts twee ritten nodig had, terwijl hij tevoren, zowel in
de series tegen De Rakker en Potzerheim, in de kwartfinale
tegen Sacchi als in de halve finale tegen titelhouder Maspes,
driemaal moest starten, alvorens een stapje verder te komen
op de weg naar de top. Maar toen die top de finale
eindelijk was bereikt, zat Derksen op rozen. Ditmaal was hij
zijn zenuwen de baas en vreesde hij Van Vliet niet zoals in
vorige jaren. In de twee finaleritten gaf Derksen, die er dit
weekeinde goed in was, een pure demonstratie van kracht.
Beide malen nam Derksen resoluut de kop, vex*hoogde aan
de overkant van de baan het tempo en versloeg Van Vliet
kansloos. In de tweede rit kon Derksen zelfs al voor de
streep de hand triomfantelijk omhoog steken. In de kwart
en halve finales was het heel wat spannender toegegaan.
Rousseau
Van Vliet had in de serie'helemaal geen
moeite met de jonge Fransman Gerard en
de Luxemburger Gillen, terwijl het van
te voren vaststond dat Schotman het tegen
Sacchi en Plattner zou moeten afleggen.
In de herkansing verraste Schotman de
Duitse kampioen Potzernheim door op kop
rijdend het tempo plotseling zo fel te ver
hogen, dat er een gat viel groot genoeg om
hem de overwinning te bezorgen. Schot
man kwam dus in de herkansingsfinale
van vijf, reed uitstekend, maar moest de
eer laten aan de Italiaan Oriani, die vóór
De Bakker, de Australiër Tressider en
Schotman over de streep ging. De Austra
liër had even te voren een „zenuwen
oorlog" tegen Plattner gewonnen, die zo
langzamerhand wel zijn snelheid, maar
zeker niet zijn streken aan het verliezen is.
Plattner maakte het in zijn ritten zo bont,
dat het publiek al begon te loeien als hij
zich maar even vertoonde.
Peacock staakte
De Engelsman Peacock overleefde even
min de eerste dag. Alleen deed hij vrij
willig afstand van zijn kans na een rit die
twee protesten had opgeleverd: één van de
Zwitser Pfenninger tegen de Franse kam
pioen Gaignard en één van Gaignard tegen
Peacock, die als winnaar over de streep
was gegaan. Dat was toen al de tweede
keer geweest, dat het drietal had gereden,
want de eerste maal had Pfenninger een
lekke band gekregen. En hoewel iedereen
het er over eens was, dat Gaignard de
oorzaak van de protesten was, moest men
de serie toch weer laten overrijden wilde
men Pfenninger niet onnodig straffen. En
toen vertikte Peacock het verder en Gaig
nard. won daarna gemakkelijk van Pfen
ninger.
Prolongatie
De 21jarige Fransman Rousseau slaag
de erin zyn titel by de amateur-sprinters,
die hij het vorig jaar in Kopenhagen had
veroverd, te prolongeren. Rousseau was,
nadat hij in Melbourne ook de Olympische
titel had behaald, opnieuw favoriet en be
vestigde dit door zonder moeite in de fi
nale door te dringen. De Italiaan Lombardi
en Gasparella konden hem in de kwart- en
halve finales niet bedreigen en tenslotte
moest ook hun landgenoot Pesenti er aan
geloven. Pesenti had in de kwartfinale de
Deen Melby aan zijn zegekar gebonden en
kwam daarna tegen de Rus Romanov,
In zijn eerste rit tegen Romanov zag het
er naar uit, dat de Rus op een gemakke
lijke manier in de finale zou komen. In
de laatste ronde spurtte hij plotseling op
het rechte eind tegenover de eretribune
weg, zodat Pesenti genoodzaakt was tot
een snelle reactie. Wat er precies gebeur
de weet niemand. Sommige mensen zei
den, dat de band van Pesenti's achterwiel
er afliep en anderen dat dit wiel plotseling
blokkeerde. In ieder geval schoten de toe
schouwers, waaronder zich veel Italiaanse
mijnwerkers bevonden omhoog, want Pe
senti smakte tegen het cement en bleef
kreunend liggen. Door verpleegsters werd
de onfortuinlijke Italiaan, die uit vele won
den bloedde, weggedragen en de Italiaanse
kolonie zat in zak en as. Maar de verwon
dingen van Pesenti vielen mee. Een kwar
tiertje later kwam hij vol geplakt met
pleisters onder luid gejuich hinkend weer
terug. Hij moest meteen aan de start ko
men voor de ritten tegen Romanov. En de
Rus was kansloos, zodat Pesenti, nog altijd
hinkend het uiteindelijk met Rousseau
moest gaan uitvechten.
In de eerste rit werd wel duidelijk, dat
het hinken bij de show behoorde. In de
voorlaatste bocht schoot Pesenti, die blijk
baar helemaal geqn last meer had van zijn
blessures, naar beneden, nam zeker tien
meter voorsprong, waarop Rousseau zich
gewonnen gaf.
De volgende rit toonde een precies om
gekeerd beeld. Nu demarreerde Rousseau
en bood Pesenti weinig tegenstand meer.
In de beslissende rit probeerde Pesenti
het spelletje nog eens te spelen. Maar Ros-
seau had op hetzelfde moment precies de
zelfde bedoeling. De Fransman, meester in
de lange sprint, ving de Italiaan op en
versloeg hem kansloos.
De Nederlandse kampioen Gerritsen en
Captein, die zich zaterdag in de achtste
finales hadden gereden, kwamen niet ver
der. Gerritsen reed tegen de Fransman
Gruchet, die hem in de voorlaatste bocht
dwong de kop te nemen waarna de Frans
man gemakkelijk won. Captein lette niet
op toen de Italiaan Lombardi na de eerste
ronde afstopte, schoot hem voorbij en werd
op het laatste rechte eind verslagen.
Captein had daarvoor in de enige rit a
deux de Zwitser Meier gedecideerd ver
slagen en Gerritsen liet de vroegere Bel
gische kampioen Leemans en de Rus Khmel
zijn wielen zien op een wijze, dieweer
deed denken aan zijn rijden in het Neder
lands kampioenschap.
De Nederlander Schutte was zowel in
de serie tegen de Australiër Middleton en
de Zwitser Gassner als in de herkansing
tegen Meier en de Hongaar Bicksei kans
loos.
Achtervolging
De grootste teleurstelling, die de Neder
lands0 kolonie zaterdag te verwerken kreeg
was. Van Bruggen er niet in slaagde
zich hii de laatste acht in de amateur
navolging te nlaatsen. Dé Amsterdam
mer zou aanvankeliik als laatste alleen
over de baan gaan, maar door lekke ban
den in voorgaande series kreeg hij toch
pen tegenstander, de Jöégoslaviër Poku-
nec. een felle renner, die na de start een
kleine voorsoroong nam. Van Bruggen
kwam na enkele ronden pas goed op dreef,
werkte zijn achterstand weg en had één
ronde voor het einde een goede kans om de
West-Duider Gieseler, die met 5 min. 13.6
sec. als achtste geklasseerd stond, van die
plaats te verdringen. Maar hij stopte een
halve ronde te vroeg af, werd wel enkele
tientallen meters verder gewaarschuwd
dat hij door moest gaan, doch had zoveel
tijd verloren, dat hij er niet meer aan te
pas kwam.
Geldermans had zonder veel moeite in
zijn serie tegen de Zwitser Maurer de uit
stekende tijd van 5 min. 9 sec. gedraaid,
waarmee hij samen met de Engelsman
Gambrill de vierde en vijfde plaats be
zette.
Jan Derksen
bij de huldiging, links
Van vliet.
De rit van Gambrill tegen de Italiaan
Gandini had heel wat voeten in de aarde
gehad. Pas na talloze starts ging het goed
Er ging eenmaal een gejoel uit het pu
bliek op toen de starter zelfs het tweetal
wegschoot zonder dat zij op hun fietsen
zaten
Ab Geldermans, die zich zaterdag vri.
gemakkelijk bij de laatste acht van de
amateur achtervolgers had gefietst, reed
zondagmiddag een uitstekende race tegen
de Engelsman Gambrill, die in de kwal!
ficatieritten evenals Geldermans 5 min. 9
sec had laten noteren. Na enkele ronden
had Geldermans een voorsprong genomen
die steeds groeide. De Beverwijker, die
zondagmiddag veel soepeler reed dan de
dag tevoren, perste er tenslotte in de
laatste ronde nog een ferm sprintje uit
en liet de uitstekende tijd van 5 min. 5.6
sec. afdrukken. Hij komt nu dinsdag in
de halve finales tegen de Italiaan Gandini
die zaterdag met 5 min. 3.6 sec. veruit de
snelste van het veld was geweest, maar
zich in de kwartfinales tegen de West-Duit
ser Gieseler niet behoefde in te spannen
zodat hy „slechts" 5 min. 8.8 sec. noteerde
In de andere halve finale rijdt de Italiaan
Simonigh, die in 5 min. 5 sec. van de Belg
Denoyette won, tegen de Engelsman Sheill.
Stayers
De Belg Verschueren slaagde er zater
dag in voor eigen publiek de eerste serie
van de stayers te winnen. Het was een
tamme vertoning, waarin de Spanjaard
Timoner naar onze smaak wel wat te voor
zichtig met de Belg omsprong. Alleen in
de laatste minuut herkenden wij weer de
vurige Spanjaard van ruim een week ge
leden uit het Olympisch Stadion. Timoner
ontnam toen in een wilde rush Wierstra
de tweede plaats, hetgeen overigens van
geen betekenis was want de eerste drie:
Verschueren Timoner en onze nat'onale
kampioen Wierstra kwamen toch direkt in
de finale.
Koblet, de debutant in het stayerskam
pioenschap, stapte na 42 minuten rijden af.
Hij had even te voren de eerste serieuze
aanval van Wierstra moeten door
staan, raakte na één rondje helemaal uit
geput los en verdween in de catacomben
omringd door een schare nieuwsgierigen.
Evenals de eerste was ook de tweede
serie van de stayers een saaie vertoning
De Zwitser Bucher, als laatste gestart, lag
na een kwartier on kon en lapte al zijn
tegenstanders, van wie de Australiër
French de tweede en de Belg De Paepe de
derde plaats bezetten.
Vreeswijk stelde teleur. Hij had toch nog
meer last van zijn knieën dan hij tevoren
wel had willen toegeven, draaide niet soe
pel, reed bovendien met een te hoge ver
snelling en wilde er halverwege de brui
aan geven. Maar men beduidde hem van de
kant verder te gaan en dus reed Vreeswijk
de wedstrijd uit. Zijn achterstand groeide
echter voortdurend en bedroeg op de eind
streep negen ronden. Hij krijgt dinsdag
avond nog een tweede kans in de herkan
sing. waaruit de eerste twee in de finale
komen.
Met miniem verschil gaat Jan Derksen
vóór Van Vliet over de eindstreep.
Donderdagavond 22 augustus krygen de
wielermlnnaars ln het Olympisch stadion
in Amsterdam de gelegenheid de nieuwe
wereldkampioen Jan Derksen te huldigen,
tegeiyk met Arie van Vliet, die dan af
scheid neemt van de wielersport.
Directeur Bessem heeft zondag onmid
dellijk de vijf beste sprinters van het
wereldkampioenschaptoernooi, te weten
Derksen, Van Vliet, Gaignard, Maspes en
Harris gecontracteerd, terwijl ook Ad
Schotman zal uitkomen.
Voor de revanches in Amsterdam zijn
tevens als zes stayers gecontracteerd:
Wierstra, Verschueren, Guillermo Timo
ner, De Paepe, Bucher en French. Het veld
wordt gecompleteerd door de twee finalis
ten, die dinsdagavond uit de herkansing
komen. De stayers rijden in Amsterdam
een rit van 100 km.
Druk programma
Jan Derksen heeft, dank zij het behalen
van de titel, voor de komende maanden
een groot aantal contracten gekregen. Het
eerst zal hij zaterdag in Keulen rijden,
daarna op 20 augustus in Manchester op de
baan van Harris, vervolgens op 22 augustus
in het Olympische stadion in Amsterdam
en dan met tussenpozen van twee a drie da
gen in vrijwel alle Europese steden, waar
wielerbanen zijn, o.m. Kopenhagen, Le
Havre, Parijs en Milaan. Derksen heeft al
zoveel aanbiedingen gekregen, dat hij eerst
alles eens goed moet bekijken om te zien of
hij het wel kan accepteren in verband met
het heen- en weerreizen.
NIELSEN KAMPIOEN. In de finale van
de Deense tenniskampioenschappen won
Kurt Nielsen van Torben Ulrich met 62,
6—3, 6—1.
De eerste etappe van de Driedaagse van
Antwerpen een rit over 200 km door
de Kempen is een triomf geworden
voor de Belg Van Daele. Hy versloeg in de
eindsprint zyn landgenoten Zaegers, die
de beslissende aanval had ingeleid en
Mertens. Zaegers sprong 54 km voor de
eindstreep, bij Rijkevorsel, uit het peloton
weg. Geruime tyd behield hij een voor
sprong, maar dichtbij Antwerpen werd
hij tenslotte ingehaald door Van Daele en
Mertens.
Voor de aanval van Zaegers was de
strijd vooral gekarakteriseerd door de
Belgen Schils en Schroeders en onze land
genoot Wagtmans. Schils ontsnapte al na
36 km, bij Herenthals. Enkele kilometers
verder voegden Schroeders en Wagtmans
zich bij hem. Het trio bouwde een voor
sprong op, die ondanks twee tegenaan
vallen van Lauwers voortdurend ruim
drie minuten was. Na 115 km leidde een
felle jacht van een groep van vijftien
renners tot een hergroepering. Schils en
Wagtmans, beiden vermoeid door de in
spanningen, vielen spoedig terug, Schroe
ders gaf zich na 128 km gewonnen.
De renners bereikten Antwerpen met
kleine tijdsverschillen, die mede werden
veroorzaakt door een valpartij (15 km
voor de finish), waarvan Brankart, Van-
nitsen, Schils en Van Kerckhove de voor
naamste slachtoffers waren.
Wim van Est eindigde ais eerste Neder
lander; hij werd ex aequo als 28ste geklas
seerd met een achterstand van ruim een
minuut op Van Daele. Piet van Est werd
44ste (op 2 min. 9 sec.), Van der Pluym in
dezelfde tijd 45ste, Maas 50ste (op 2.53),
De Jongh 51ste (z.t.), Wagtmans 58ste (op
7.09), Mahn 66ste.
Het tweéde onderdeel van de Driedaag
se van Antwerpen, een ploegentijdrit over
15 km, moest worden afgelast, nadat reeds
vier ploegen hadden gereden. Een felle
onweersbui zette de wegen onder water
en maakte rijden onmogelijk.
De Zwitser Taveri heeft zaterdag op het
Dundrod-circuit bij Belfast de wedstryd
om de „Grote Prys van Ulster" (125 cc
klasse) gewonnen vóór de Italiaan Tar-
quinio Provini, die reeds zeker is van het
wereldkampioenschap-1957 in deze klasse.
De wedstryd telt mee voor de competitie
om de wereldtitel.
Mist en lichte regenval maakten het rij
den zeer moeilijk voor de negen coureurs.
Provini vertrok, door motorpech, als laat
ste, maar op voortreffelijke wijze passeerde
hij al zijn concurrenten uitgezonderd
Taveri, op wie hij bij de eindstreep een
achterstand van slechts 1 seconde had
De uitslag was: 1. Taveri (Zwits.) met
MV Agusta, 120 km in 56 min. 43 sec.
(gem. snelheid: 126,24 km/u); 2. Provini (It.)
Mondial, 56 min. 44 sec.; 3. Venturi (It.)
MV Agusta, 56 min. 47 sec.; 4. Chadwick
(G.B.) MV Agusta; 5. Miller (GB) Mondial;
6. Webster (GB) MV Agusta.
De race in de 250 cc-klasse werd een
weinig interessante wedstrijd. Van de
eerste tot en met de laatste ronde voerde
de Mondial-rijder Cecil Sandford (G.B.) het
veld aan. Toen, na amper twee ronden, de
MV-Agusta van de Italiaan Luigi Taveri
uitviel, was de spanning er in het geheel
uit. Even later moest ook Venturi de strijd
staken. Zonder bedreigd te zijn werd
Sandford na 1 uur 4 min. 6 sec. als win
naar afgevlagd. Met precies 1 minuut ach
terstand kwam zijn landgenoot Chadwick
op een MV-Augusta als tweede binnen.
De Australiër Campbell won de wed
strijd in de 350-cc-klasse en daardoor werd
zijn positie in de competitie om het we
reldkampioenschap onaantastbaar; zijn
concurrenten kunnen de achterstand niet
meer wegwerken.
Campbell nam onmiddellijk na de start
een voorsprong. Hij behield deze, ondanks
felle aanvallen van de Brit John Surtees
(MV Agusta), die tenslotte in de veertien
de ronde door motorpech werd uitgescha
keld. De grootste concurrent van Camp
bell, de Italiaan Liberati (Gilera), eindigde
als derde, achter Campbell's landgenoot
Keith Bryen.
Veel belangstelling was er voor het rij
den van Geoffry Duke. Zijn optreden werd
geen succes: na twee ronden reed hij met
zijn Gilera naar de pits-motorpech. Hij
had de leiders geen moment bedreigd.
De Italiaan Luigi Liberati heeft, met een
Gilera, de race in de 500 cc-klasse van de
Grote Prijs van Ulster gewonnen.
In de derde ronde verbeterde John Sur
tees met een MV het ronderecord. Hij
bracht het op 153,99 km/u. Luigi Liberati,
de Italiaanse Gilera-rijder, heeft na de
wedstrijden om de Grote Prijs van Ulster,
alleen de leiding in de competitie om het
wereldkampioenschap motorrenners 500
cc-klasse.
Na vier races deelde hij met de Schot
Bob Mclntyre en de Engelsman John
Surtees de eerste plaats met 14 punten.
een
De Grote Prys van Luxemburg,
motocross over 64,8 km, welke geldt voor
het wereldkampioenschap, is gewonnen
door de Zweed Lundin met Monarch in 1
uur 7 min. 5 sec. Op de tweede plaats ein
digde de Belg Scaillet met FN in 1 uur 7
min. 45 sec. De snelste ronde (3,6 km)
kwam op naam van Lundin met een tyd
van 3 min. 37 sec.
Hoewel de Zweed Nilsson niet in de uit
slag voorkomt, is hij thans reeds zeker van
de wereldtitel. Geen der motorrenners kan
ondanks het feit, dat er nog één wedstrijd
voor dit kampioenschap meetelt de
Grote Prijs van Denemarken het pun
tentotaal (34) van Nilsson bereiken De beste
vijf prestaties tellen voor de eindrang
schikking. Nilsson heeft reeds drie wed
strijden gewonnen hiervoor kreeg hij
steeds 8 punten en hij veroverde één
tweede en één derde plaats.
Al zou zijn landgenoot Lundin de Grote
Prijs van Denemarken winnen dan nog
kan hij slechts tot een totaal van 30 pun
ten komen.
Liberati
Thans heeft Liberati 22 punten, Mclntyre
twee de op de ranglijst 20 en John
Surtees, die in de vierde ronde wegens
motorpech moest opgeven, 14 punten.
Het was John Surtees, winnaar in Assen,
die vier ronden lang het rennersveld aan
voerde. Toen kreeg hij moeilijkheden met
zijn ontsteking. Met Liberati op de eerste,
zyn stalgenoot BobMelntry oo de tweede
en de Australiër Keith Campbell op de
derde plaats ging de strijd door. Nadat
Campbell in de zesde ronde pech kreeg,
kwam Duke in derde positie. Met de drie
Gilera's op kop ging wel het tempo om
hoog, maar in de rangschikking kwam
geen verandering.
Stirling Moss en Jean Behra hebben met
hun Maserati de race om de Grote Prijs
van Zweden beheerst. De verwachte felle
stryd tussen de Ferrari's en de Maserati's
om de eerste plaats is uitgebleven. Niet
omdat de Ferrari's zoveel minder snel
waren, doch eerder doordat de 27-jarige
Stirling Moss al in het begin van de wed
strijd zijn meesterschap toonde. In elke
ronde liep de Maserati met het nummer 7
verder weg van zijn achtervolgers. Slechts
één wagen bleef dicht achter de leider. En
dat was de Maserati van Jean Behra. Na
twee uur kreeg Behra echter motorpech,
waardoor de wedstrijd voor hem afgelopen
scheen. Zijn laatste wapenfeit was een
verbetering van het ronderecord, dat hij in
de 45ste ronde op 2 min. 20,9 sec. bracht,
hetgeen betekent dat ziju gemiddelde
boven de 167.021 km/u lag.
Stirling Moss ging, na het uitvallen van
Behra, onverstoorbaar door. Halverwege
de race leidde de Brit met bijna 1 minuut.
De Ferrari van Collins lag op dat moment
op de tweede plaats en diens stalgenoot
Musso was derde. Het was inmiddels gaan
regenen, doch desondanks Bleef het hard
gaan.
Na 90 ronden had Moss al zijn concur
renten gelapt. Als laatste viel dat lot ten
deel aan de Ferrari van Collins. Nog zette
de Brit zijn opmars voort en toen hij, na
98 ronden, aan het stuur werd vervangen
door de uitgevallen Behra, bedroeg zijn
voorsprong meer dan een ronde. Moss nam
de Maserati van de Amerikaan Shell over,
die door panne een achterstand van acht
ronden had opgelopen. Veel geluk had
Moss aanvankelijk niet, want kort nadat
hij het stuur van Shell had overgenomen
moest hij opnieuw stoppen. Na zes minuten
kon de vechtlustige Brit de strijd voort
zetten.
De uitslag was: 1. Maserati (bestuurders:
Stirling Moss (G.B.) en Jean Behra (Fr.),
afgelegd in 6 uur: 145 ronden (947.865 km);
2. Ferrari (Collins (G.B.) en Hill (G.B.) op
1 ronde); 3. Maserati (Bonnier (Zweden)
en Shell (V.S.) op 7 ronden); 4. Ferrari
(Hawthron (G.B.) en Musso (It.) op 11 ron
den); 5. Jaguar (De Chang (België) op 13
ronden.
