Golden Fiction
Aambeien?
<=Pracitótoel
San Marino op slot
Extra-concert voor genodigden was
officieel debuut van Arends
Vijftig jaar geleden
Noorwegen heeft opnieuw een
sportlievende vorst
Van dag tot
dag j
Woningen
r
K.
Dodental bij treinramp in
Pakistan tot 100 gestegen
Meisje met blaasbalg in
leven gehouden
Koning Olav V heeft zijn zeer democratische
opvoeding in Oxford voltooid
Voortijdig ontslag van een
opperrechter in Ghana
Hij deed mede uitspraak
tegen de regering
Nieuwe proc.-generaal op
de Ned.-Antillen benoemd
Jean Sibelius begraven
Uit Haarlems Dagblad
van 1 oktober 1907
DINSDAG 1 OKTOBER 1957
O
Het is de laatste jaren traditie gewor
den, dat in elke Troonrede, op gezag van
de 'minister van Volkshuisvesting en
Bouwnijverheid uiteraard, de bouw van
vijfduizend woningen meer in het voor
uitzicht wordt gesteld dan in de Troon
rede van het voorafgaande jaar het geval
was. Zo werd voor 1955 het gereedkomen
van 65.000, voor 1956 van 70.000, voor dit
jaar van 75.000 en voor het volgende jaar
natuurlijk van 80.000 woningen aangekon
digd, welke inderdaad ambitieuze pro
gramma's telkens bemoedigend werkten.
Het zijn intussen niet de van ministers
zijde genoemde afgeronde getallen welke
de woningnood metterdaad verminderen.
Dat geschiedt alleen door de werkelijk
voltooide woningen en de cijfers daarvan
staan niet in de Troonrede, maar wel in
de publikaties van het Centraal Bureau
voor de Statistiek. Een vluchtige blik
daarop doet reeds zien, dat de minister
van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid
er niet in geslaagd is zijn ambities te rea
liseren. In 1955 bijvoorbeeld kwamen er
slechts 60.819 woningen gereed en ver
leden jaar kwam hij weliswaar in de
buurt van zijn streefgetal, maar hij bleef
er met 68.284 huizen toch nog een kleine
achttienhonderd vandaan. Tot en met juli
van het lopende jaar werden 47.891 wo
ningen opgeleverd, een niet onbevredigend
getal in absolute zin, maar dat toch geen
enkele waarborg verschaft, dat op 31 de
cember de beloofde 75.000 woningen aan
de woningvoorraad zullen zijn toegevoegd.
De belangrijkste reden om het optimis
me van de minister van Volkshuisvesting
en Bouwnijverheid te wantrouwen schuilt
overigens niet in de absolute eindcijfers,
welke door allerlei toevalligheden ook wel
eens in gunstige zin kunnen worden be-
invloed, maar in de verdeling daarvan
over de verschillende categorieën van wo
ningen. Van tenminste evenveel belang
als dat er veel woningen worden gebouwd
is namelijk de bestemming van die wo
ningen, opdat voor de grote groep van
woningzoekenden inderdaad huizen be
schikbaar komen waarvan zij de huur
zonder bezwaar kunnen opbrengen.
En met betrekking daartoe bieden de
officiële cijfers een weinig rooskleurig
perspectief. In 1955 kwamen 28.633, in
1956 31.649 en dit jaar 21.875 woningwet
woningen gereed, dat wil zeggen minder
dan de helft van het totale aantal vol
tooide woningen. Ook voor 1958, de offi
ciële prognoses tot uitgangspunt nemende,
is de helft van het aantal te bouwen hui
zen als woningwetwoning gedacht. De
praktijk van de voorafgaande periode
heeft wel aangetoond, dat in werkelijk
heid dit percentage ongunstiger ligt. Bij
het huidige volkshuisvestingsbeleid is dus
van „volks"huisvesting slechts in beperkte
mate sprake. Vandaar dan ook, dat vele
woningzoekenden hun toevlucht nemen
tot allerhande huurkoopsystemen of tot in
premiebouw tot stand gekomen huurhui
zen, welke hun financiële draagkracht
eigenlijk te boven gaan. In enkele geval
len heeft dit reeds tot uitzettingstragedies
geleid.
Tenslotte nog een enkele opmerking
over de verhouding van het woningbouw
programma tot de omvang van de wo
ningnood. Zelfs wanneer de minister van
Volkshuisvesting en Bouwnijverheid erin
zou slagen zijn rooskleurige prognoses
waar te maken, dan nog zal het tien jaar
duren voor de achterstand geheel is in
gelopen. Want tachtigduizend woningen
per jaar klinkt op het eerste gehoor bij
zonder indrukwekkend, maar men ziet
dan over het hoofd, dat van dat getal
57.000 woningen nodig zijn om de normale
bevolkingsaanwas op te vangen. Per jaar
worden dus slechts 23.000 huizen op de
achterstand van 220.000 ingelopen.
KARATSJI (Reuter) Het aantal do
den tengevolge van de treinbotsing, die
zich zondagavond te Gambar in Noord-
Pakistan heeft voorgedaan, is volgens een
officiële opgave tot honderd gestegen.
Meer dan honderd mensen zijn gewond.
Een wisselwachter is gearresteerd.
Bij het treinongeluk in Nigerië, waar
zondag een trein die op weg was van
Lagos naar Kano van een dijk stortte, zijn
echter volgens nadere berichten geen vijf
tig, doch vijfendertig mensen omgekomen.
Latere berichten van de autoriteiten in
Lahore maken zelfs melding van driehon
derd doden bij de treinramp in Gambar.
Na de botsing verspreidde brandende olie
zich door de wrakstukken van de trein en
vier wagons, alsmede de diesellokomotief
van de trein, verbrandden.
LONDEN (UP) Drie personen hebben
zondag het leven van een zeventienjarig
schoolmeisje gered door elkaar om beur
ten af te lossen bij de bediening van een
blaasbalg tijdens een vlucht van 2.000 mijl
door de lucht. Het meisje Gillian Whit-
worth uit Staffordshire liep kinderver
lamming op tijdens haar vacantie in Bei-
roet en werd met geheel verlamde adem
halingsorganen voor een spoedbehandeling
naar Engeland teruggevlogen. Gillians
nioeder, een verpleegster en een dokter be
dienden in het vliegtuig om beurten de
blaasbalg van het beademingsapparaat tij
dens de vlucht, die tien uur duurde.
Een ambulance stond op de Londense
vlieghaven te wachten en vervoerde het
meisje naar een ziekenhuis.
OSLO (AFP/NTB) De nieuwe koning
van Noorwegen, Olav V, is 54 jaar oud.
Sinds zijn vader, koning Haakon VII, eind
juni 1955 zijn been brak, is hij als regent
opgetreden. Tezamen met zijn dochter
prinses Astrid heeft hij in die tijd alle offi
ciële plichten van het staatshoofd waarge
nomen. Olav V zal in januari, bij de ope
ning van het nieuwe parlement, de eed op
de grondwet afleggen. In oktober zullen
parlementsverkiezingen gehouden worden.
Het ontslag van de huidige regering zal
geen politieke gevolgen hebben. Het staat
vast, dat de regering-Gerhardsen zichzelf
zal opvolgen. De nieuwe koning volgt zijn
vader ook op als opperbevelhebber van de
strijdkrachten.
Olav Alexander Frederik Edward
Christiaan is geboren in Appleton House in
Engeland, als enig kind van prins Karei
van Denemarken, die in 1905 koning van
Noorwegen werd, en prinses Maud. Naar
's konings wens kreeg Olav een zeer de
mocratische opvoeding. Hij doorliep de
zelfde scholen als andere Noorse kinderen
en nam samen met hen deel aan sport en
spel. Nadat hij in 1921 aan de Halling-
school eindexamen middelbaar onderwijs
had gedaan bezocht hij van 1921 tot 1924
de krijgsschool. Vervolgens studeerde hij
aan het Balliol college te Oxford. In 1931
werd hij kapitein, in 1938 luitenant-kolo
nel en in 1939 generaal van de Noorse
landmacht. In de marine werd hij op daar
mee gelijk te stellen wijze bevorderd.
Tijdens de oorlog in 1944, werd de toen
malige. kroonprins benoemd tot chef van de
generale staf, en in deze functie keerde hij
Koning Olav en zijn zoon, kroonprins
Harald.
na de bevrijding van zijn land, in 1945,
terug. Toen de regering weer in Noorwe
gen was trad hij op als regent. Toen ko
ning Haakon terugkeerde, trad de kroon
prins af als chef van de generale staf.
Koning Olav is internationaal bekend als
zeiler en voor deze tak van sport heeft hij
veel organisatorisch werk gedaan. In zijn
jonge jaren deed hij ook mee aan skiwed
strijden. Door zijn openhartig en vriende
lijk karakter is het de nieuwe koning
nooit moeilijk gevallen, in contact te ko
men met zijn landgenoten, zowel in Noor
wegen als over de grens. Dat is ook geble
ken op de grote reis door de Verenigde
Staten, die hij in 1939 samen met kroon
prinses Martha maakte om Noorse emi
granten te bezoeken op uitnodiging van
president Roosevelt. In 1929 trouwde
kroonprins Olav met prinses Martha van
Zweden, die in 1954 is overleden. Het
kroonprinselijk gezin heeft gewoond op het
landgoed Skaugum in Asker, een huwe
lijksgeschenk van minister Jarlsberg.
De koning heeft drie kinderen: prinses
Ragnhild, geboren in 1930 en in 1953 ge
trouwd met de reder Erling Lorentzen en
thans woonachtig in Rio de Janeiro, prin
ses Astrid, geboren in 1932, en de nieuwe
kroonprins, Harald, geboren in 1937.
Kroonprins Harald deed in 1955 eind-
examen middelbaar onderwijs aan de ka
thedraalschool te Oslo en werd in 1956
leerling van de school voor cavalerie-offi-
cieren. De vorige herfst ging hij naar de
krijgsschool. Samen met de andere leerlin
gen van zijn klas heeft hij onlangs deelge
nomen aan manoeuvres in de omgeving
van Lillehammer. Ook hij is een actief
sportman.
ADVERTENTIE
Tribune
...dat proeft u in de
zondoorgloeide tabakken
van Golden Fiction -
in Virginia geplukt op
het moment van hoogste
rijpheid!
SAN MARINO (Reuter). - De Italiaanse
regering heeft wegversperringen laten
aanleggen op alle zeven wegen die Italië
verbinden met het onafhankelijke repu-
bliekje San Marino in de Apennijnen. Daal
de veertienduizend inwoners van San Ma
rino voornamelijk leven van het toerisme,
betekent dit, dat het economische leven
van de miniatuur republiek ernstig in ge
vaar komt.
Italië is tot deze maatregel overgegaan,
nadat de communistische regering van San
Marino op 9 september, toen de meerder-
ACCRA (Reuter) Rechter Quashie-
Idoen, een van de twee rechters van het
Hoge Gerechtshof van Ghana die een
klacht van de regering tegen de Britse
journalist Ian Col vin en de in Ghana ver
schijnende krant Ashanti Pioneer verwor
pen hebben, zal eind oktober „voortijdig"
ontslag nemen, zo verluidt in Accra. Col
vin van de Londense „Daily Telegraph",
en de „Ashanti Pioneer", waren door de
regering van Ghana aangeklaagd wegens
„minachting", die zou moeten blijken uit
artikelen over de deportatie van twee mo
hammedaanse leiders. Het Hoge Gerechts
hof verwierp de klacht, met de verklaring
dat het niet bevoegd was de zaak te be
handelen. Op 14 september verhinderden
de autoriteiten van Ghana, dat Colvin het
land verliet, met de mededeling, dat een
proces tegen hem aanhangig werd ge
maakt. Later kreeg Colvin toch toestem
ming Ghana te verlaten, maar hij moest
beloven dat hij voor het proces zou terug
keren. De vorige week maakte premier
Kwame Nkroemah echter bekend, dat de
vervolging van Colvin gestaakt was en
dat hij voorlopig niet naar Ghana mocht
terugkeren.
Deputaties
De regering van Ghana, dat in maart
onafhankelijk werd, heeft herhaaldelijk
verklaard dat zij het recht heeft elke per
soon die zij ongewenst acht, te deporteren.
Op 31 juli ontvingen de assistent-hoofd
redacteur van de „Daily Graphic" van
Ghana, Timothy, en twee mohammedaan
se leiders, Amadoe Baba en Larden Lale-
mie, de mededeling, dat zij gedeporteerd
zouden worden omdat hun aanwezigheid
„niet in overeenstemming was met het
algemeen welzijn". Er werden geen be
paalde beschuldigingen geuit. Timothy
vertrok vrijwel onmiddellijk naar Sierra
Leone, waar hij geboren is, doch de mo
hammedaanse leiders verklaarden, dat zij
niet gedeporteerd konden worden omdat
zij ingezetenen van Ghana waren. Zij
werden in hechtenis genomen, doch ter
wijl zij nog bezig waren hun nationaliteit
voor het gerechtshof van Kosmani, waar
zij woonden, te bewijzen, verkreeg de re
gering in het parlement de machtiging
hen uit te wijzen. Zij verlieten toen on
middellijk het land.
Bij Koninklijk Besluit is benoemd tot
procureur-generaal van de Nederlandse
Antillen mr. W. R. Boom, die tot nu toe
officier van Justitie was bij het gerecht m
eerste aanleg te WiRemstad-Curacap. Hij
is in zijn nieuwe functie de opvolger van
de waarnemende procureur-generaal dr.
W. C. van Binsbergen, die enige maanden
geleden als zodanig ontslag heeft aange
vraagd.
Maandag had in de Haarlemse Concert
zaal het jaarlijks extra-concert plaats,
waarvoor het Noordhollands Philharmo-
nisch Orkest aan de vooravond van het
seizoen de autoriteiten uit stad en provin
cie pleegt uit te nodigen. Zo gebeurde; het
dan dat de nieuwe dirigent Henri Arends
zijn officiële entree kon maken voor een
volle zaal met overheidspersonen, onder
wie wij in de eerste plaats noemen dr. M.
J. Prinsen Commissaris van de Koningin
in de provincie Noordholland, benevens tal
van gedeputeerden, burgemeesters, wet
houders, raadsleden en ambtenaren met
hun familieleden.
Het begon, als gebruikelijk, met het
spelen van het Wilhelmus, waarna mr. A.
Beets de woordvoerder was om de aan
wezigen te verwelkomen en enige belang
rijke mededelingen te doen. Deze golden
ten eerste de wisseling van dirigent wegens
het aftreden van Toon Verhey om gezond
heidsredenen. Mr. Beets herinnerde aan
het feit, dat het orkest goede dirigenten
gehad heeft. Hij mocht dan ook het volste
vertrouwen uitspreken, dat men in de op
volger van Verhey ieman^' gevonden heeft
die tot veel in staat is. Hij wenste dus
Henri Arends van harte welkom en succes
met zijn zo geestdriftig begonnen taak.
Verder begroette mr. Beets de nieuwe
voorziter van het orkest. Hij sprak de hoop
uit, dat de heer ir. W. J. L. J. Merkx een
waardig opvolger van wijlen de heer L. J.
P. N. A. Bouwman zal zijn. Met woorden
van hoge waardering herinnerde mr. Beets
vervolgens aan de ijverige en succesrijke
vervulling van de bestuurstaak door de
heer Bouwman, die al te gauw een einde
moest nemen. Tenslotte wijdde spreker
een woord van herdenking aan de even
eens pas overleden cellist van het orkest,
de heer A. A. J. Hart Nibbrig. Met de uit
voering van het „Air" voor strijkorkest
uit Bach's Suite in D" en enige ogenblik
ken van stille overweging werd aan beide
overledenen een indrukwekkend „in me-
moriam" gewijd.
Over het daarna volgende concert
officieel het eerste van de nieuwe diri
gent kan ik betrekkelijk kort zijn, daar
het in hoofdzaak de vertolking van het
zelfde programma betrof dat hedenavond
op het eerste D-concert onze aandacht
vraagt. Het begon met de minder bekende
Suite in C van Bach, uitgevoerd in een
bewerking, die aan de altviolen van het
orkest in het alternatief van het slotnum
mer een opvallende taak toebedeelt, welke
een treffend effect maakte. In het tweede
gedeelte van de avond werden in extra
grote bezetting de werken van „Alborado
del Gracioso" en „Rhapsodie Espagnoli"
van Ravel ten gehore gebracht. Het werd
een overrijke tinteling van kleuren en een
stuwing van felle scherp tekenende ritmen,
die ons in de geest over de Pyreneeën
meevoerden. De realisatie was het resul
taat van een bijzonder knap staaltje direc
tietechniek van Arends, waarover morgen
meer.
Het enige nummer dat niet voorkomt
op het programma van het D-concert van
hedenavond, was het Concert voor trom-
Henri Arends
pet van Haydn, dat door Nelly Boeree, de
solo-trompettiste van het orkest, met een
gereduceerd ensemble als begeleiding
werd uitgevoerd.. Dit stuk is in zoverre
belangrijk omdat het, nog vóór de uitvin
ding van de hedendaagse ventieltrompet,
de mogelijkheden daarvan reeds uitbuitte.
Haydn had namelijk in Engeland een soort
koper-instrument met kleppen leren ken
nen, dat als „klepbugel" diensten gedaan
heeft in de fanfaremuziek tot de ventiel
instrumenten uitgevonden werden. Het
zal wel niet de klare klank van een trom
pet gehad hebben, maar Haydn pi-ofiteerde
in ieder geval van de mogelijkheden die
het bood om er 'n volledige toonschaal
ook chromatisch op te laten klinken. Op
de oude trompet konden alleen natuur
tonen worden uitgevoerd. En misschien
keek hij verder in de toekomst, waarin
de trompet evolueerde tot een instrument
zoals wij dat deze avond hoorden bespelen
op trefzekere en briljante wijze. Onze
vrouwelijke trompettiste bespeelt haar in
strument niet alleen bijzonder vaardig,
maar er is ook iets in haar toonvorming
en voordracht dat er op wijst, dat zij een
zeer beschaafde musicienne is. Het succes
van Nelly Boeree was groot en welver
diend.
Receptie
Na afloop van het concert verzamelden
zich vele genodigden in de met kaarsen
verlichte hal van het stadhuis, waar de
loco-burgemeester wethouder D. J. A. Ge
luk recipieerde en na een woord van
welkom de noodzakelijkheid bepleitte
van voortdurende financiële offers voor
het provinciale orkest. De bestedingsbe
perking mag de culturele opgang van ons
heid van communisten en de met hen ver
bonden socialisten in het parlement teloor
ging, de volksvertegenwoordiging ontbond
en voor drie november algemene verkie
zingen uitschreef. De communisten hopen
deze verkiezingen, evenals twee jaar ge
leden, te winnen met de hulp van duizen
den communistische en socialistische bur
gers van San Marino die in Italië wonen,
doch op verkiezingsdagen in San Marino
komen stemmen.
Ettore Sossi, de bevelhebber der vijftig
man carabinieri, die San Marino's gewa
pende macht vormen, neemt de toestand
niet tragisch op. „Ik geloof niet, dat Ita
liaanse militairen San Marino zullen bin
nen rukken. Doch als zij het toch doen, dan
zullen wij hen met grote hoeveelheden
van onze muskaatwijn ontvangen en er
bij hen op aandringen te blijven drinken,
totdat zij. lachend en zingend weer op huis
zullen aftrekken", verklaarde hij.
Tegenregering gevormd
De anti-communistische partijen in San
Marino die kortgeleden onverwachts de
meerderheid verwierven in de volksverte
genwoordiging, die toen echter door de
rode regering ontbonden werd, hebben
maandagavond een tegenbewind gevormd,
nauwelijks een uur nadat de ambtstermijn
van de communistische „kapitein-regent"
verstreken was.
De communisten en de met hen verbon
den socialisten hebben twaalf jaar de teu
gels in San Marino in handen gehad. De
chef van de gendarmerie heeft op het Ita
liaanse consulaat te horen gekregen, dat de
Italiaanse regering de anti-communistische
tegenregering erkennen zal.
Botsingen op til?
Vanmorgen meldde United Press uit San
Marino, dat de communistische regering
zich in het regeringspaleis gebarrikadeerd
heeft en haar partijleden „in alarmtoe
stand" bracht. Men vreest een botsing tus
sen de volgelingen van de anti-communis
tische tegenregering en de communisten. De
Italiaanse troepen hebben de tachtig vier
kante kilometer van het dwergrepubliekje
thans in een „ijzeren ring" omsingeld en
laten niets of niemand door.
De 31 afgevaardigden van de oppositie,
die de tegenregering gevormd hebben, zijn
uitgeweken naar een schuilplaats dichtbij
de Italiaanse grens.
De communistische kapitein-regent, wiens
ambtstermijn vannacht verstreken is, heeft
geweigerd de regeringsverantwoordelijk
heid neer te leggen.
De communistische regering vergadert
op het ogenblik, terwijl dertig gendarmen
de wacht houden. Toen de vergadering be
gonnen was verzamelden zich de commu
nisten op de keien voor het paleis.
Kapitein Sozzi, de bevelhebber van de
gendarmerie heeft zich ter beschikking ge
steld van de tegenregering der anti- com
munisten.
In de kathedraal van Helsinki is maan
dag de uitvaartdienst gehouden voor de
20 september overleden Finse componist
Jean Sibelius. Vele autoriteiten, onder wie
de president, regerings- en parlements
leden, waren aanwezig. Meer dan honderd
kransen en bossen bloemen lagen op en bij
de kist. De aartsbisschop van Finland,
mgr. Ilmari Salomies, sprak een rede uit.
Er werden tevens werken van de overleden
meester uitgevoerd. Het stoffelijk over
schot werd vervolgens naar het landgoed
van Sibelius gebracht, waar het in de loop
van de middag in het park ter aarde werd
besteld. Alleen familieleden en intieme
vrienden waren hierbij tegenwoordig. In
het hele land hingen de vlaggen halfstok.
volk niet remmen. Zo oordeelt ook de
regering, aldus spreker.
Geruime tijd bleven de genodigden ge
zellig bij elkaar in de gastvrije Haarlem
se burgerzaal.
Jos. de Klerk
Even willen wij u meenemen, lieve lezer,
voor een kleine studie, naar de zittribune
van het Stadion. Kijk, daar zit Joop, ons
eerste studieobject. Hij zit naast een in
bont gestoken, goed gevoede dame. Joop
roept: „Mot je nou die linkshallef weer
sien, Mien! Mot je so'n jonge nou lang
zaam zien klungeleü Die is niet getraind.
Die ken niet meekomme! Wattoet 'ie in
het veld?!"
Mien knikt nu, ziet gij wel? Zij zegt
niets. Maar onder die hoed, ja, die fikse
hoed, gaan Mien's gedachten. Mien herin
nert zich hoe Joop van de zomer kloeg
toen hij die wandeling in Valkenburg moest
maken en hoe Joop bek-af thuis kwam na
nog geen uur wandelen en hoe zij, Mien,
toen gezegd had (giftig ineens): „Jij met
je geklets over sport altijd; jij ken niet
eens lope, jij. Jij ben veel te dik'\ Had
Mien gezegd! Nou, toen had men die Joop
eens moeten horen!
„Geen ausdauer zit er in die knaap!",
schreeuwt Joop op de tribune en hij slaat
zich met de vuist in de handpalm van ver
ontwaardiging, „die vent is zo slap als een
pudding".
Nu Koos. Twaalfde rij. Grijze hoed (ogen
schijnlijk van hout). Koos is kwaad. Hij
scheldt gewoon, zeg. Omdat de mithaaf
(ook zoiets uit dat spel) een kleine blessure
heeft. Hij trekt met het been. „VOORUIT!",
schreeuwt Koos en Koos kan schreeuwen.
Koos heeft één dier opmerkelijke stemmen,
die men door de radio dan wel eens op de
achtergrond van de babbelaars kan horen
klinken: het is het brullen van de oer- of
holenmens. „Slappeling!", schreeuwt Koos,
„Slappe Tinus!" en het klinkt over de
hele, de héle tribune en de schuimblaasjes
springen hem op de mondhoeken. „Laf
aard! Vooruit. Oud wijf".
Een mooie stem, Koos. Maar wat zeggen
zij thuis altijd van hem? „Koos", zeggen ze
daar, „is zó kleinzerig! Kleinzerig dat die
is! Gisteren had hij een splintertje in zijn
pink en toen we het eruit wilden halen,
nou toen ivas 'ie helemaal zweterig. En
maar klagen en roepen
„HET VELD AF MET OPOE!" schreeuwt
Koos tot in alle huiskamers van Nederland
toe, „het veld af met Opoe!" en tegen de
heer naast hem sist hij: „Voetbal, meneer,
da's een sport voor mannen. Snapt u nou
dat ze zo'n verwijfde speler plaatsen! Hij
is al van de kaart als ze hem éven kraken!"
En daar spant Koos de stembanden reeds
iveer. Een mooie, grote stem, die Koos. Ook
een grote bek.
„Maar een harretje!", zeggen ze thuis bij
hem, „as een mus. En kleinzérig
Nu even naar Dikke Dorst. Want dik is
Dorst. Eten en drinken en smullen. „Die
man heeft geen poesj! Geen vaart!", hijgt
Dorst, „geen aasje snelheid. Het lijkt wel
een slak. Die jongen is ook veel te zwaar
geworden. Trainen ze hem dan niet af?
Uithoudingsvermogen is toch nommer één,
zou ik zo zeggen", zegt Dorst.
En wat zei Dokter gisteren tegen deze
zelfde Dorst?
„Kijk eens, Dorst", zei dokter, „als u nou
per se op onregelmatige wijze voortijdig
wilt overlijden, dan moet u zó doorgaan.
Precies zo. Dan mag u nooit iets laten
staan. Alles lekker eten! Alles lekker drin
ken. Nooit iets afslaanEn vooral niet naar
mij luisteren. U mag u toch echt wel in
acht nemen. Ik zal u een dieet voorschrij
ven!"
„Dat zo'n jongen zich nou niet ontziet",
zegt Dorst op de tribune verontwaardigd
tegen zijn buurman, „hij schijnt nooit aan
zijn conditie te denken".
En na de wedstrijd? Dan gaat Dorst nog
even, om het af te leren, naar het etablis
sement van een zekere Harry en drinkt
daar nog eens iets, en niemand weet beter
waar men gefaald heeft op het veld.
En Koos? Die rolt als een lor achterover
liggend, in de kussens naar huis en zijn
zoon rijdt. En ginds? Daar staat bij de
tramhalte Joop. Ja, naast die ferme dame
met die hoed.
De tram komt niet vanwege de drukte.
„Lawenoulope"zegt Mien.
„Lope mens", zegt Joop vals, „ja, ik ben
me daar een haartje. Lope! Je wou me
seker dood hebbe met je lope. Ik blijf
wachte al wordt het vannacht één uur.
Lope amme neus! Lope
Duif
ADVERTENTIE
dan TRANSROID-tabletten
INNEMEN
en de onaangename klachten verdwijnen I
Verkrijgbaar bij Uw apotheker of drogist.
Utrecht is een der weinige groote
gemeenten in ons land, die gebruik ge
maakt hebben van de bij de Motor- en
Rijwielwet verleende bevoegdheid, de
snelheid, waarmede in de bebouwde
kom met motorrijtuigen mag worden
gereden, te beperken en wel tot 10 kilo
meters per uur.
Een automobilist uit Noordholland
trof een bekeuring, nadat hij in de Dom
stad door de Wittevrouwenstraat was
gereden. Voor het kantongerecht ont
kende hij, te snel te hebben gereden.
De agent van politie, die hem bekeurd
had, verklaarde, dat de auto in twin
tig seconden door de straat was gere
den, die een lengte heeft van 175 me
ter. Dit beteekende een snelheid van
3l!/2 kilometer per uur. Op de vraag
van den beklaagde, hoe hij wist, dat de
straat 175 meter lang was, antwoordde
de agent, dat hij dat vernomen had
van ambtenaren van Gemeentewerken,
die de straat hadden opgemeten. Den tijd
had hij op den secondenwijzer van zijn
horloge nagegaan.
De beklaagde merkte op, dat de
agent de gegevens voor zijn proces ver
baal dus niet uit eigen wetenschap en
waarneming had bijeengebracht. Bo
vendien is niet bewezen, dat zijn hor
loge dien dag niet te snel of te lang
zaam heeft gelopen.
De kantonrechter kon zich geheel met
dit betoog vereenigen en sprak den
automobilist vrij.
