R
Denkfouten en nonchalances voornaamste
oorzaak van spoorwegramp bij Eindhoven
Werkloosheid in Haarlem en IJmond
is niet verontrustend
f neemt
Van dag tot dag.
Hoog tijd
Rentespaarbrieven
Eerste zitting Spoorwegongevallenraad
Niemand kende lastgevingen precies
en wist wat er mee te doen
^'Praatótoel
Vraag naar metaalarbeiders; grotere
werkloosheid in bouwnijverheid
De „Willem Ruys" doet
Belawan niet aan
Geen t.v.-uitzending
kerstrede Koningin
/IK
Llu
Bejaarde man te water
geraakt
Na redding overleden
„Waterman" met ruim 900
evacués in Singapore
mm
Spoedig uitspraak over de
vraag: is kamperen sport
Shell gaat fabriek voor
synthetische rubber
te Pernis houwen
Secretaris van Zeeuwse
gemeente pleegde
verduistering
Onderdirecteur der KLM
naar Singapore
Gp de
vaker) voor de feestdagen
P^iXiZWAARDEMAl
KEU Aif/
Bt&S&foopwijil (van Bordeauxwijn)
Mr. Hotke hoofddirecteur
van Rijksmonumentenzorg
ZATERDAG 21 DECEMBER 1957
De belangrijkste indruk welke men van
de eerste openbare zitting van de Spoor
wegongevallenraad meeneemt is wel
dat het de hoogste tijd was om tot deze
procedure, welke voor andere vervoers
takken reeds lang geldt, ook voor het rail
verkeer te volgen.
Er is een reeks tekortkomingen en ge
breken, zowel bij het personeel als bij de
reglementering, aan het licht gekomen,
waaraan men een onbehaaglijke herinne
ring bewaart. Het is mogelijk gebleken,
dat een treindienstleider aan machinis
ten lastgevingen meegeeft, waarvan hij de
nauwkeurige inhoud niet kent, dat jeugdig
perronpersoneel zich op hoogst belang
rijke en gevaarlijke documenten
werpt, zonder zich geremd te voelen door
het besef dat het een dergelijke situatie
nimmer bij de hand heeft gehad. Die ge
wichtige papieren lagen overal, behalve
op het bureau van de treindienstleider. De
machinist van de op verkeerd spoor rijden
de trein kan zich formeel inderdaad op zijn
lastgeving beroepen, maar het is toch wel
merkwaardig, dat aan zo'n stukje papier
blijkbaar zo'n overwegende waarde wordt
ioegekend, dat men toch altijd onder bij
zondere en gevaarlijke omstandigheden
dienst doende op grond daarvan eigen
twijfel en aarzeling zonder meer uitsluit.
Zo zouden wij door kunnen gaan, maar
dat heeft weinig zin. Men kan het gehele
complex van fouten, vergissingen en toe
valligheden samenvatten in deze conclu-
sie:Er was niemand die begreep, dat on
der de van de normale dienst afwijkende
omstandigheden extra waakzaamheid en
een eigen initiatief waren geboden. Daar
aan nu heeft het geheel en al ontbroken.
Wij vragen ons af, of aan de ontwikkeling
van dit eigen initiatief bij de Spoorwegen
wel voldoende aandacht wordt geschonken.
Men schafte de door het personeel zelf ge
formuleerde en geschreven lastgevingen
af, omdat er te veel misverstanden uit
voortvloeiden. Toen kwamen de centraal
geredigeerde en gedrukte formulieren.
Het gevolg is, dat ze worden gebruikt, zon
der dat men ze heeft gelezen en begrepen.
Het enige waar men zich zorgen over
maakte, was dat de treinen wellicht ver
tragingen zouden ondervinden; die tekort
koming is immers onmiddellijk door ieder
een te constateren. Dat er andere fouten
zijn, die wellicht lange tijd verborgen
kunnen blijven maar waarvan het fatale
effect plotseling gruwelijk openbaar wordt,
is de voornaamste les van deze zitting van
de Spoorwegongevallenraad.
Het m.s. „Willem Ruys", op weg van
Rotterdam naar Malakka en Indonesië,
zal Belawan niet aandoen, daar het schip
slechts vier passagiers met deze bestem
ming aan boord heeft, waardoor het aan
lopen van deze Sumatraanse haven econo
misch niet verantwoord is. De „Willem
Ruys" gaat rechtstreeks naar Singapore
en van daar naar Djakarta. De vier pas
sagiers voor Belawan zullen voor rekening
van de Kon. Rotterdamse Lloyd per vlieg
tuig of met een ander schip van Singapore
naar Sumatra worden gebracht.
De maatregelen van de Indonesische re
gering, waarbij de toelating in Indonesië
voor Nederlanders werd verboden, werd
hier te lande juist op de vertrekdag van
de „Willem Ruys" uit Rotterdam op 2
december bekend. Dit had toen tot gevolg
dat ruim de helft der 131 Nederlandse pas
sagiers met bestemming Indonesië op het
laatste ogenblik van de reis afzag. De
Kerstreis naar Bali, die de „Willem Ruys"
van 23 tot 27 december van Djakarta uit
zou maken, gaat niet door.
Naar wij vernemen heeft de Nederlandse
Televisiestichting geen toestemming gekre
gen tot liet uitzenden van de Kerstrede,
welke Koningin Juliana op eerste Kerst
dag om één uur 's middags over de beide
zenders Hilversum zal uitspreken.
ADVERTENTIE
pp-"
2 Schlagers van de f
GESONAS
zolang er dagen zijn
de verloren zoon
28.165 (78 t.) 48.165 (45 t.)
f 3.50
.1.
Beursstraat 21. Amsterdam
In Winschoten is vrijdag de bejaarde
heer H. D. B. in het nog met ijs bedekte
water van het Winschoterdiep geraakt
toen hij een hond uit het water wilde ha
len. Een vijftienjarige jongen, probeerde
de drenkeling te bereiken, maar kwam
zelf ook in het water terecht. Hij slaag
der er evenwel in, het hoofd van de man
boven water te houden. Beiden werden
door te hulp geschoten voorbijgangers op
het droge getrokken. De oude man, die
reeds in bewusteloze toestand verkeerde,
werd per auto naar het nabijgelegen zie
kenhuis vervoerd. Daar is hij enkele uren
na het ongeval overleden.
SINGAPORE (ANP) De „Waterman"
is vrijdag uit Indonesië te Singapore aan
gekomen me). 904 geëvacueerde Nederlan
ders aan boord, grotendeels vrouwen en
kinderen. De autoriteiten van de Britse
luchtmacht hebben speciale maatregelen
getroffen voor hun huisvesting in het kamp
van de R.A.F. te Chingi, in de nabijheid
van de stad.
Telefoneren met Singapore
Met ingang van maandag 23 december
zal een tijdelijke radio-telefoonverbinding
met Singapore opengesteld worden, zo
deelt men ons van de zijde der centrale
directie der PTT mede. De openstelling
is op werkdagen van 13—14 uur. De aan
vragen dienen op de gebruikelijke wijze
via de interlokale centrales te geschieden.
ADVERTENTIE
VAN DE NATIONALE
WONINGBOUWLENING 1957
Er zijn Rentespaarbrieven van f25,-,
f100.- en f 500.-. Na 13 jaar is de
waarde verdubbeld.*) Zij zijn ver
krijgbaar bij alle banken, kassiers
en commissionairs. De stukken van
f 25.- zijn ook te koop aan alle
postkantoren.
Behoudens bevoegdheid van de Bank
na 10 /aar tegen 175af te lossen
(Van een onzer redacteuren)
De eerste openbare zitting van de Spoorwegongevallenraad, welke vrijdag in
liet Gerechtshof te 's Hertogenbosch werd gehouden, heeft dan wel geen con
crete aanwijzingen opgeleverd voor een eventuele juridische schuld der betrok
kenen: er is toch wel gebleken van een opmerkelijk falen door sommige spoor
wegambtenaren toen zij uit de dagelijkse routine in een ongebruikelijke gang
van zaken geraakten, van merkwaardige hiaten in de voorschriften en een samen
treffen van deze factoren in de vroege ochtend van de twaalfde augustus van dit
jaar, toen zij de rampzalige botsing tussen twee personentreinen bij Eindhoven
veroorzaakten. Die catastrofe eiste zeven doden en meer dan twintig gewonden
en leidde tot de vervulling van een ook in ons blad al eerder geuite wens tot een
openbaar onderzoek. Dit draagt echter, anders dan bij de Raden voor de Lucht
vaart of de Scheepvaart, geen disciplinair karakter: er is geen aanklager en ook
geen advocaat, er vindt slechts een getuigenverhoor plaats. De Spoorweg
ongevallenraad beoordeelt minder de mensen dan wel de feiten en omstandig
heden en brengt daarover een rapport uit aan de minister van Verkeer en
Waterstaat. Dat rapport kan openbaar worden gemaakt.
Er verschenen gisteren voor de uit vijf
leden bestaande, door de Amsterdamse
procureur-generaal mr. H. R. de Zaaijer
voorgezeten raad zestien getuigen, wier
verklaringen eventueel van commentaar
werden voorzien door drie hoofdingenieurs
van de Nederlandsche Spoorwegen, ir. H.
Burger, ir. J. C. Jonker en ir. E. J. G.
Scheffer. In feite concentreerde het ver
hoor zich op drie figuren en een stukje
papier: een vijfenvijftigjarige Eindhovense
treindienstleider, een ongeveer even oude
dienstdoend stationschef in Eindhoven, de
negenenveertigjarige machinist van de uit
die plaats vertrokken sneltrein en de op
aanwijzing van de treindienstleider aan dë
machinist verstrekte lastgeving om tussen
Woensel-aansluiting en Best op verkeerd
spoor te rijden,
Fataal formulier
Die lastgeving is al deze mensen en
de slachtoffers in de treinen fataal ge
worden. Een lastgeving is voor de trein
machinist die een verkeerd spoor moet
bereiden, onontbeerlijk: hij kan zich met
dit document, dat tevens aangeeft bij welke
seinen en posten hij moet stoppen of kan
doorrijden, verantwoorden. Nu is de situa
tie bij Eindhoven zo, dat de treinen rich
ting Woensel drie mogelijkheden hebben:
het normale spoor, verkeerd (linker) spoor
en een derde reservespoor, dat in beide
richtingen beveiligd is en dan ook niet als
een „verkeerd" spoor dat immers alleen
in de normale rijrichting beveiligd is
kan worden beschouwd.
De treindienstleider verklaarde, dat hij
in overleg met de treinenloopregeling in
Breda de uit Eindhoven vertrekkende
treinen via dat derde spoor naar de post
Woensel-aansluiting loodste en dat de
machinisten een lastgeving mee zouden
krijgen voor het op verkeerd spoor te be
rijden baanvak tussen Woensel en Best,
waarvan het rechter spoor door railbreuk
was gestremd. Deze lastgeving vermeldt,
dat bij post Woensel doorgereden kan
worden: de machinist zou daar dus niet
behoeven te stoppen om instructies te
vragen en het rode sein zou hij kunnen
negeren.
De treindienstleider kende dit noodlottig
geworden détail niet: hij had de onder
havige lastgevingen niet bij de hand op
zijn centrale post en mede omdat hij op
het punt stond deze te verlaten omdat zijn
dienst om was, gaf hij aan een der perron
opzichters opdracht de lastgeving voor de
machinist van de sneltrein gereed te
maken.
Voorzitter: U liet dit gevaarlijke
document afgeven, terwijl u het zelf niet
precies kende. Wist u niet, dat het alleen
in combinatie mocht worden afgegeven
met een lastgeving voor verkeerd spoor
tussen Eindhoven en Woensel?
Treindienstleider: Daar was
mij niets van bekend. De lastgevingen
■waren beschikbaar en mochten worden af
gegeven. Ik verkeerde bovendien in de
heilige overtuiging, dat de machinist bij
Woensel-aansluiting moest stoppen.
G e tuig e - deskundig e ir. Bur
ger: Op 3 maart 1956 deed zich een ana
loog geval voor. Ook toen werd via hel
derde spoor gereden, maar de machinisten
kregen pas bij Woensel waar zij moes
ten stoppen hun lastgeving voor het
verkeerde spoor tot Best.
Het blijkt echter, dat de treindienstlei
der toen geen dienst heeft gedaan en alle
getuigen zijn het er trouwens over eens.
dat „verkeerd spoor rijden" een zeldzame
uitzondering is.
Voor het eerst
Voor de rarnp in augustus had de nood
zaak daartoe zich in dit jaar alleen in fe
bruari voorgedaan. De achtentwintigjarige
perronopzichter die de lastgeving tenslot
te gereed maakte, had dit nog nooit eer
der gedaan. Hij nam het eerste het beste
blok lastgevingen dat voor de hand lag
en dat achteraf nog van een reeds verval
len mpdel bleek te zijn ook. Hoe dit, de
dienstorder tot intrekking ïe'n spijl','moge
lijk was werd niet opgehelderd. Voor het
ongeluk bleek het verschil tussen oud en
nieuw model van geen belang. Er waren
een paar punten in de lastgeving die de
perronopzichter niet geheel duidelijk wa
ren en waarover de dienstdoende sta
tionschef telefonisch inlichtingen inwon,
maar hij ging het stuk toch maar „onver-
vroren" invullen, zoals mr. Zaaijer op
merkte.
Perronopzichter: Ik nam aan,
dat de treindienstleider alles al met post-
Woensel had geregeld. Zijn collega had
bovendien de machinist nog een monde
linge toelichting gegeven.
Voorzitter: Is dat niet gevaarlijk?
Getuige: We hadden haast. De trein
moest op tijd vertrekken.
De dienstdoende stationschef verklaarde
niet gezien te hebben, dat de verkeerde
lastgeving, waarvan hij overigens ook zei,
dat hij ze niet nauwkeurig kende, werd
gebruikt. Wel had hij geprobeerd de trein
dienstleider te bellen, maar die gaf geen
gehoor. Omgekeerd verklaarde de trein
dienstleider dat op zijn telefoontjes de
dienstdoende stationschef geen antwoord
gaf. De stationschef was (oen op weg ge
gaan naar de post van de treindienstlei
der. had onderweg nog een rangeerder
aangesproken en was nog maar halver
wege toen hij werd teruggeroepen: het
bericht over de botsing was net binnen
gekomen.
Getuige -deskundige ir. Bur
ger: Alles is te langzaam gegaan en
daardoor heeft men achter de feiten aan
gelopen.
De vierendertigjarige commies-titulair,
die de dienst van de tx-eindienstleider
overnam, ontkende, dat- zijn voorganger
hem had meegedeeld, dat de machinisten
met een lastgeving „verkeerd spoor" wa
ren vertrokken.
Ook hy veronderstelde, dat de treinen
bij post-Woensel zouden stoppen en pas
achteraf bleek, dal ook twee treinen na de
verongelukte trein nog met deze last
geving waren voorzien: wanneer de bot
sing niet had plaatsgehad, dan hadden
nog heel wat treinen de ergste risico's
gelopen.
Voor de machinist van de verongelukte
sneltrein Eindhoven-Amsterdam was er
geen twijfel mogelijk: de lastgeving zei
hem niet te sloppen, dus reed hij door.
Zelfs het feit, dat de seinhuiswachter van
post Woensel. die de trein uit de andere
richting op hetzelfde spoor in volle vaart
zag naderen, zijn armen bewoog deed hem
niet aarzelen. Hij vatte dat als een niet-
officieel teken op, dat. hij langzaam moest
rijden. De seinhuiswachter had echter zijn
handen omhoog willen steken als allerlaat
ste officieel noodsein, naar hij verklaarde.
Een der leden van de Spoorwegonge
vallenraad vond, dat er bij zoveel twijfel
achtigheden voor de betrokken machinist
toch alle reden was geweest om te stop
pen. De getuige-deskundige ir. Scheffer
corrigeerde: „A 1 s hij dit had opgevat als
een twijfelachtig sein had hij behoren te
stoppen".
Weet niets me et-
De voorzitter, die de zitting begonnen
was met een woord van deelneming voor
de slachtoffers en hun nabestaanden, feli
citeerde de beide machinisten met hun
ontsnapping aan de dood. De drieëndertig
jarige machinist van de trein uit Utrecht
bleek echter tot geen enkele verklaring
in staat te zijn: hij herinnerde zich slechts
twee brandende koplampen die hij plot
seling voor zich had gezien. Verder toon
de hij de te Best gekregen lastgeving om
bij de Bata-fabrieken te stoppen. Mr. De
Zaaijer drong niet meer aan en liet dit
slachtoffer naar huis gaan.
De opzichter-machinist van de ongeval-
lentrein, die terugkeerde van de oprui
mingswerkzaamheden van een ongeluk
dat tw.ee dagen eerder bij Helmond had
plaats gehad en bij post Woensel op door
tocht stond te wachten, vertelt: „Ik zag
trein 54 (de sneltrein uit Eindhoven) met
een vaart van ongeveer vijfendertig kilo
meter per uur voorbij rijden, hoorde toen
een klap en zag daarop de trein bijna
twee keer zo snel weer terugkomen".
Theorie goed, praktijk fout
Tenslotte keert de ondervraging terug
op het punt van uitgang: was de onder
havige lastgeving al of niet terecht ver
strekt. De Inspecteur Vervoer
uit Breda is stellig in zijn mening:
de gedachte van de treindienstleider om
via het derde spoor te laten vertrekken
was principieel goed, maar hij heeft haar
principieel fout uitgevoerd. De betrokken
lastgeving voor het baanvak Woensel-Best
had door de post te Woensel verstrekt
moeten worden. In Eindhovén lagen deze
formulieren slechts hoewel hem dit
overigens niet békend was voor het ge
val reeds in Eindhoven over verkeerd
spoor wordt vertrokken. Tezamen met de
daarvoor geldende lastgeving vormt het
door de treindienstleider aangewezen for
mulier een geheel, waardoor men tijd be
spaart, hoewel in elk geval toch in Woen
sel wordt gestopt. Op 12 augustus echter
vertrokken de treinen uit Eindhoven via
een normaal beveiligd spoor: men ver
strekte dus een lastgeving voor een baan
vak dat niet in het eigen verantwoorde-
lijksheidsgebied lag. De lastgeving werd
verkeerd gebruikt, zo zegt de Inspecteur
Vervoer, die op de tegenwerping van mr.
Zaaijer. dat nergens voorschriften voor
het gecombineerde of afzonderlijke ge
bruik der lastgevingen te vinden zijn, ant
woordt: „Dat volgt uit de aard der bevei
liging zelf, het is een kwestie van gezond
verstand". Hij geeft evenwel toe, dat de
lastgevingen voor het baanvak Woensel-
Best nu uit Eindhoven zijn weggehaald en
op de opmerking van de voorzitter, dat
de perronopzichters toch wat nonchalant
met deze „gevaarlijke papieren" omgingen,
wordt meegedeeld dat nu stringent be
paald is, waar lastgevingen worden ver
strekt.
De treindienstleider krijgt op zijn ver
zoek nog gelegenheid tot een laatste
woord, waarin hij onder meer eraan her
innert, dat de omstreden lastgeving onder
werp van discussie is geweest met de in
spectie Breda omdat men hem niet „water
dicht" vond. De voorzitter remt dit betoog
af met de woorden: „U staat hier niet als
verdachte". Waarop de getuige: „Zo voel
ik het wel".
Voor de economische politierechter te
Roermond is vrijdagmiddag de zaak voort
gezet tegen J. de B. uit Roermond, houder
van een kampeerartikelenbedrijf, die ge
verbaliseerd was omdat hij dit bedrijf uit
oefende zonder in het bezit te zijn van de
vereiste vergunning inzake het vestigings-
besluit kleinbedrijf sportartikelen. De offi
cier. mr. W. F. Bartels, heeft op 13 decem
ber tegen De B. een boete geëist van f 260
subsidiair 26 dagen hechtenis, waarvan
f 200 voorwaardelijk, bij niet betaling te
vervangen door twintig dagen hechtenis
voorwaardelijk.
De verdediger achtte het ienlaslegelegde
niet bewezen. Kamperen is niets anders
dan recreatief sociaal toerisme, dat hon
derdduizenden Nederlanders bedrijven. Hij
concludeerde tot vrijspraak. Mocht de
economische rechter echter tot ccn veroor
deling komen, dan vroeg hij een schrifte
lijk vonnis en wel zodanig, dat hoger be
roep mogelijk blijft. Nadat de officier ver
klaard had bij zijn eis te persisteren, deel
de de politirechter mede dat hij schriftelijk
vonnis zal wijzen op 27 december.
De raad van beheer der n.v. Dc Bataaf-
sehe Petroleum Maatschappij heeft beslo
ten, uitvoering te geven aan haar plannen
voor de bouw van een fabriek van syn
thetische rubber van het type butadicen-
styreem te Pernis. De fabriek krijgt een
aanvangscapacitcit van ten minste 50.000
ton per jaar.
Tot de bouw van deze fabriek is beslo
ten op grond van uitvoerige studies van
de toekomstige wereldbehoeften aan rub
ber en van de vooruitzichten ten aanzien
van de produktie daarvan. De totale jaar
lijkse vraag naar rubber is reeds aan
zienlijk groter dan het aanbod van natuur
rubber en men verwacht, dat het natuur-
produkt niet in de steeds stijgende be
hoefte zal kunnen voorzien.
Het complex van de installaties te Per
nis, dat zich na de oorlog heeft ontwikkeld
tot een belangrijk centrum voor de ver
vaardiging van chemische produkten, is
gekozen als vestigingsplaats voor deze
nieuwe fabriek omdat het zowel voor de
aanvoer van grondstoffen als voor de af
voer van produkten gunstig is gelegen.
(ANP)
De in 1956 benoemde gemeente-secretaris
van de gemeente Grauw en Langendam in
Zeeuws-Vlaanderen heeft zich bij de po
litie van Middelburg aangemeld en bekend
gelden die toebehoren aan de gemeente, te
hebben verduisterd, totaal enige tiendui
zenden guldens. De gemeente-secretaris is
ingesloten in het Huis van Bewaring te
Middelburg.
De heer E. van Vollenhoven, onderdi
recteur van de K.U.M. en hoofd van de
personeelszaken va-i deze luchtvaartmaat
schappij, is van Schiphol naar Singapore
vertrokken. Zijn reis houdt verband met
de thans aan de gang zijnde evacuatie uit
Indonesië van K.L.M.-personeel en hun
gezinnen en van de vrouwen en kinderen
van de leden der K.L.M.-assistentiegroep
bij de „Garuda Indonesian Airways".
Cursus
Soms zou ik zo graag een Ander Mens
willen worden. Hebt u dat ook wel eens?
Een slanker, vrediger, vrolijker en nobeler
mens. Vooral zo in deze lijd, nu tere kin
derstemmen weer de aloude Kerstliederen
zingen en de huisvrouwen reeds piekeren
over de vraag of het met Oudejaar olie
bollen of appelflappen moeten worden.
In een onthullende terugblik zie je dan
hoe je weer een heel jaar m.eegeploeterd.
hebt aan de bestrating van de weg naar
de hel. Met goede voornemens, bedoel ik.
Van zulke sombere gedachten vervuld,
bladerde ik onlangs door de tijdschriften-
voorraad van een plaatselijk koffiehuis toen
mijn oog getroffen zverd door een laaiend-
enthousiaste advertentie van een Instituut
voor Schriftelijke Cursussen. „Laat u be
toveren!", stond erboven. En dan: „De 365
pittige daglessen toveren u om in een
ander, beter, succesrijker en gelukkiger
mens!!"
Dat loog er niet om. Mijn belangstelling
groeide en ik las verder: „Onze cursus
leert u ouder meer: een magnetische per
soonlijkheid te ivorden; van anderen alles
gedaan te krijgen; vrienden te maken en
relaties te winnen; uw onderbewuste
krachten te gebruiken; uw medemens te
doorgronden; uw gezondheid te verbeteren;
van uw leven een succes te maken Dat
alles en nog veel meer kon dus mijn deel
ivorden door het volgen van de 365 pittige
lesjes in Toegepaste Psychologie! Dat klonk
sprookjesachtig. Want reeds jaren hunker
ik ernaar een „magnetische persoonlijk
heid" te wordenHet zondige doch niette
min aantrekkelijke vooruitzicht om „van
anderen alles gedaan te krijgen" boeide
mij uitermate. En wat zou het niet een
zegen zijn als ik leerde „mijn onderbe
wuste krachten te gebruiken". Tot nu toe
heb ik deze geheimzinnige impulsen uit
de duistere spelonken van hel onbevmste
slechte moeizaam gepoogd te onderdruk
ken, en dan nog dikwijls tevergeefs
Voorts leek het mij bijzonder prettig om
„mijn medemensen te doorgronden", „mijn
gezondheid te verbeteren" en „resultaten
te. bereiken, waarvan ieder meende, dat zij
buiten zijn bereik lagen".
Hoe dieper ik over deze zaak. nadacht,
des te meer verwonderde het mij, dat. onze
minister van Sociale Zaken deze cursus
niet van rijkswege gratis ter beschikking
van de ganse bevolking stelt. Er zijn altijd
wel personen te vinden, die de correcties
willen verrichten en de vraagjes van cur
sisten kunnen beantwoorden. De doctorandi
van Wenkend Perspectief" bijvoorbeeld,
of de heren van de Sociaal-Economische
Raad. Al voortbouwende aan dit geheel
nieuwe en stralende vooruitzicht scheurde ik
uit het blad de geperforeerde antwoord
kaart waarmee men een proefles en een
fraai prospectus kon aanvragen. Ik postte
die kaart, en daar is het bij gebleven.
Want toen ik na een weekje voorzichtig
informeerde of de eerste zending Toege
paste Psychologie al was gearriveerd, hoor
de ik dat proefles en prospectus vrijwel
direct na aankomst in onze prvllemand
terecht w^ren gekomen. „Ik dacht, dat :t
waardeloze reclame ivas", pruttelde mijn
vrouw.
Ik heb maar niets meer gezegd. Want.
wat had het voor zin om haar uit te leg
gen dat zij een Andere, Betere, Volmaaktere
echtgenoot had kunnen krijgen, maar dat
zij die kans, mèt de sigarettenpeukjes en
de oude theeblaren, aan de vuilnisman had
meegegeven.
Am. de Vita
De werkloosheid in Haarlem, omliggen
de gemeenten en de IJmond is niet ver
ontrustend. Weliswaar is de werkloosheid
de laatste tijd toegenomen en staan per
14 december bijna duizend werkzoekenden
meer ingeschreven dan per die datum in
1956. Toen was de toestand op de arbeids
markt echter abnormaal en ongezond. Al
dus verklaarde de directeur van het Ge
westelijk Arbeidsbureau in Haarlem, mr.
E. R. Deves. Het aantal werkzoekenden
was per medio december nog altijd ruim
duizend minder dan in december 1953, in
welk jaar zeker van een gezonde verhou
ding tussen vraag en aanbod op de ar
beidsmarkt kan worden gesproken.
Uiteraard is than., moeilijk te bepalen,
hoe groot het aantal werkzoekenden in de
komende maanden zal worden. Een toe
neming van de werkloosheid wordt nog
wel verwacht, maar deze zal niet schrik
barend zijn.
Op 14 december stonden in het gewest
Haarlem van het Arbeidsbureau in totaal
1586 mannelijke en tweehonderd vrouwe
lijke arbeidskrachten ingeschreven (me
dio december '56: resp. 611 en 69). Het
grootste gedeelte hiervan stond in Haar
lem geboekt: 1167 personen. In het
I.Jmond-gebied is het aanbod klein. Bij
de kantoren IJmuiden en Beverwijk staan
329 werkzoekenden ingeschreven. Bij de
vergelijking tussen de cijfers van dit en
vorig jaar moet men er wel rekening mee-
houden, dat vorig jaar geen normale sei
zoenafstoting plaatshad, omdat er bij de
bedrijven de vrees leefde, dat men niet
spoedig weer arbeidskrachten zou kunnen
aantrekken. Thans gaat men er sneller
toe over los personeel aan het einde van
een seizoen af te stoten, omdat men weet,
dat er toch voldoende aanbod is. Overigens
is het aanbod van vaklieden wel zeer
klein.
Medio december was er een vraag naar
754 arbeidskrachten, (vorig jaar 1672).
Het cijfer van thans is betrouwbaarder
dan dat van vorig jaar. Want in een tijd
van grote vraag worden meer arbeids-
ADVERTENTIE
krachten gevraagd, dan de bedrijven in
feite te werk kunnen stellen. Het is bij
voorbeeld vorig jaar voorgekomen, dat
een werkgever om veertig werkkrachten
vroeg, terwijl hij er slechts twee nodig
had. „Ze zijn er toch niet", zal hij ge
dacht hebben.
In de IJmond overtreft de vraag nog al
tijd het aanbod. Vooral metaalarbeiders
kunnen daar nog in ruime mate worden
geplaatst. Het cijfer van de vraag in
IJmuiden maakt dat duidelijk: 439, waar
van het grootste gedeelte voor de metaal
bewerking kan worden ingezet.
Over het algemeen is de werkloosheid
in de bouwnijverheid als gevolg van de
bestedingsbeperking toegenomen. Thans
bestaat alleen vraag naar vakbekwame
arbeiders, terwijl vorig jaar ook wel min
der bekwame werkkrachten werden aan
genomen. De vraag naar vrouwelijke
krachten blijft het aanbod overtreffen. In
de kledingindustrie wordt echter aanmer
kelijk minder personeel dan vorig jaar
gevraagd.
Overigens blijkt, dat de meeste werk
zoekenden binnen een maand weer ge
plaatst kunnen worden. In vele gevallen
zijn de arbeidskrachten, die lange tijd als
werkzoekenden staan ingeschreven, min
der geschikt. Bij verruiming op. de ar
beidsmarkt worden dezen het eerst af
gestoten.
Bij een Haarlemse kousenfabriek zijn 35
cottonbreiers ontslagen. Deze geschoolde
krachten konden wellicht elders worden
ingezet. Blijkt het nodig, dan zullen vak
bekwame arbeiders op de Rijkswerkplaats
voor Vakontwikkeling worden omge
schoold.
Met ingang van 1 januari is benoemd
tot hoofddirecteur van de rijksdienst voor
de monumentenzorg: mr. R. Hotke, hoofd
van de onderafdeling Monumentenzorg
van de afdeling Oudheidkunde en Natuur
bescherming van het ministerie van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen.
Mr. R. Hotke werd geboren op 17 sep
tember 1919 te 's-Gravenhage. Op 1 mei
1951 trad de heer Hotke in dienst bij het
ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen, waar hij werd aangesteld
als hoofd van de onderafdeling Monumen
tenzorg van de afdeling oudheidkunde en
natuurbescherming. Vanaf medio maart
1957 was hij tevens belast met de waar
neming van de leiding van de rijksdienst
voor dc monumentenzorg. De heer Hotke
volgt de heer P. J. van de Velde op, die
op 8 april 1957 is overleden.
