VERSAILLES
i
Mercedes komt op voor de
vrouw
Verkeersongelukken na beperking van
snelheid in november teruggelopen
Er gaan meer stemmen op tegen
doorzetten van expeditie-Fuchs
r
I Van dag tot dag
N ieuwj aarsklacht
Werken des vredes
Eind januari verhindert het weer
hulpacties te land en in de lucht
^Praatótoel
J
3
Hoge onderscheiding voor
oud-minister Mansholt
Koningin Elizabeth bezoekt
de Belgische Kongo
V* MX M tl}/*
©m een
te kopen
1
00
00
O
10,-1
De Official Ford
Kamerlid stelt vragen over
de brand te Ter Apel
Sloep van de „Capella1'
bij Texel gevonden
Brandje onder trein
„Blauwe Engel" ontspoorde
en versperde spoorlijn
bij Bedum
^Iliin
Alle huizen in Dordrecht
kregen nieuwe nummers
Kerkelijk Nieuws
^Hoe s het ontstaand,
Dit woord:
BIJ DE PINKEN
ZIJN
ZATERDAG 11 JANUARI
1958
De zeer scherp geformuleerde critiek,
die de burgemeester van Alkmaar, mr. H.
L. Wijtema, in zijn nieuwjaarsrede heeft
doen horen op de beperking der gemeen
telijke bevoegdheden ten aanzien van de
twee wisselwerkende activiteiten woning
bouw en financiering, zal ongetwijfeld ve
le gemeentebestuurderen in den lande
uit het hart zijn gegrepen.
Vooral de wijze, waarop steeds meer
aan de ambtenaar op het departement een
beslissende stem wordt gegeven over za
ken die het gemeentelijk bestuur aangaan
en die tevoren vaak op doorwrochte wij
ze volgens de zuivere, democratische be-
stuursprocedure zijn uitgedokterd, zal in
vele gemeentebesturen en gemeente
raden kwaad bloed zetten. Wanneer men
het oor te luisteren legt bij gemeentelijke
bestuursfunctionarissen, verneemt men
soms gedetailleerde tragedies van bu
reaucratie en willekeur, die niet alleen
de goede gang van zaken in de gemeenten
belemmeren doch vaak ook nog een niet
geringe dosis extra geld kosten, terwijl zij
bestaan uit formaliteiten die in theorie
de bezuiniging heten te dienen.
De centralisatie van activiteiten op het
gebied der financiering en bouwnijver
heid heeft reeds nu bewezen, niet effi
ciënt noch doeltreffend te werken. Wat
men in het groot en vaak op papier
bezuinigt, gaat in het klein door allerlei
verwikkelingen en bijkomstigheden teloor.
Voorschriften worden doorgevoerd, die
een gezond verstand (zacht uitgedrukt)
ongerijmd voorkomen. Elke locale han
digheid, aangepast aan de benauwende si
tuatie der kapitaalmarkt, ontbreekt en el
ke soepelheid en improvisatie worden ge
schuwd. Er wordt gebouwd op formalitei
ten, die in algemene zin zijn opgesteld en
soms wel eens doelmatig zouden kunnen
zijn, doch die in speciale en vaak voorko
mende gevallen averechts werken.
Het is niet een kwestie van ge-
meente-prestige of conservatief vast
houden aan een zelfstandigheidsbegrip
dat met moderne verwijding der levens
sferen geen rekening houdt, doch eenvou
dig een zaak van eigentijdse improvisa
tiemogelijkheid. De zelfstandigheid der
gemeenten dient te worden vereenzelvigd
met het inzicht en de mogelijkheid tot ge
detailleerd beoordelen van gemeentelijke
kwesties, waarover gemeentelijke be-
stuurderen beschikken. De top-bureaucra-
tie, werkend onder een algemene formu
le, doorkruist thans misschien onbe
doeld en onbewust, zoals de Alkmaarse
burgemeester zeide dikwijls regelrecht
de verantwoordelijkheid der plaatselijke
en provinciale instanties en daarmee te
gelijk het landsbelang.
(Vervolg pagina 1)
Maar de wereld kan zich geen stilstand
op ontwapeningsgebied veroorloven! Wij
mogen het zoeken naar een basis voor
overeenstemming nimmer opgeven.
Onze bondgenoten ontwikkelen nu en
dan denkbeelden van uiteenlopende aard
over de te volgen methodes. Wij moeten
het onderling eens worden over die dank
beelden. Daarna dient elk redelijk voor
stel, dat de belofte van ontwapening en
vermindering der spanning inhoudt, ge
hoord, besproken en zo mogelijk tot onder
werp van onderhandeling gemaakt te
worden.
Maar een ontwapeningsvoorstel moet,
om waarlijk een belofte in te houden, ten
minste één bepaald aspect hebben: het
moet betrouwbare methodes behelzen om
nakoming door allen te verzekeren. Aan
beide kanten zijn daden en bewijzen van
integriteit nodig om vertrouwen te schep
pen en te bewaren. En vertrouwen in een
werkelijke ontwapenings-overeenkomst is
van vitaal belang, niet alleen voor de
ondertekenaars van die overeenkomst,
maar ook voor de miljoenen mensen over
al op aarde, die moe zijn van de spanning
en de bewapening.
Ik zeg nogmaals, tot alle mensen, dat
wij altijd bereid zijn om ons, samen met
iedereen ter wereld een bijzondere in
spanning te getroosten, als die ons dichter
bij een werkelijke vrede kan brengen".
Aldus president Eisenhower. Wij kunnen
slechts hopen, dat hij met deze woorden
niet aan dovemans deur zal hebben ge
klopt.
Simon Koster
Bij koninklijk besluit is oud-minister dr.
S. L. Mansholt benoemd tot commandeur
in de orde van de Nederlandse Leeuw.
Deze hoge onderscheiding is hedenmor
gen door de minister-president aan dr.
Mansholt uitgereikt.
Namens de Landelijke Vereniging voor
Bedrijfsvrijheid in de Landbouw (B.V.L.)
hebben de heren H. Koekoek en G. W.
Voortman, respectievelijk voorzitter en
secretaris van deze vereniging, de minis
ter-president verzocht er bij de voor
dracht van een opvolger voor minister
Mansholt rekening mede te willen hou
den, dat de grote meerderheid van de boe
kenstand niet socialistisch georiënteerd is.
(Van onze correspondent)
De 82-jarige koningin Elizabeth van
België is gisteren per vliegtuig naar Al-
bertstad in de Belgische Kongo vertrokken,
waar zij morgen een monument voor wij
len koning Albert, haar echtgenoot, gaat
inwijden. Koningin Elizabeth zal steden in
de Kongo, het nationale Albertpark en de
koper-en uraniumprovincie Katanga be
zoeken. Het monument voor koning Albert
verrijst op een hoog plateau boven de baai
van het Tanganjika-meer. In de buurt
van Albertstad hebben de Belgische kolo
niale troepen in augustus 1914 de Duitse
koloniale troepen verslagen. Te Albertstad
werden tevens de Arabische slaven-han-
delaars definitief uit de Kongo verdreven.
De reis van koningin Elizabeth wordtin
Brussel opgevat als een nieuw bewijs van
het streven van koning Boudewijn om de
banden tussen het Belgische vorstenhuis
en de Kongo nauwer aan te halen.
NEDERLANDSE JOURNALISTE IN FILM
MET AUDREY HEPBURN
De in Italië wonende Nederlandse jour
naliste Sytske Dijkgraaf is uitgekozen om
de rol van een Belgische non te spelen in
de film „The nun's story". De opnamen
voor deze film, waarin Audrey Hepburn
de hoofdrol speelt, beginnen 20 januari in
de Belgische Congo.
-
ADVERTENTIE
Een combinatie van amerilcaans-technische
perfectie en verfijnd-europese afwerking.
1 Cat. prijs
Go nil met de dealer praten (over Inruil b.v.)
ADVERTENTIE
Official Dealer voor A C C* DT LI A A Fll F F H
Haarlem en omstreken van bEtRT H O O G E V E E N
CONSUL - ZEPHYR - ZODIAC Zijlweg 26 - Haarlem - Telefoon 17296
AUCKLAND, Nieuw-Zeeland (Reuter)
J. Claydon, de leider van de afdeling der
Nieuwzeelandse luchtmacht, die deel
neemt aan de Nieuwzeelandse expeditie
naar de zuidpool, heeft vrijdagavond in
een radiotelefonisch gevoerd persgesprek
verklaard, dat ervaren zuidpoolvorsers,
die thans op de basis van Scott vertoeven,
het erover eens zijn, dat de Britse expe
ditie van dr. Fuchs slechts een byzonder
kleine kans heeft haar doel, namely k een
tocht naar de zuidpool over land in het
winterseizoen, te bereiken.
Hij voegde hieraan toe, dat de leden der
Nieuwzeelandse zuidpoolexpeditie, die zich
op de basis van Scott bevinden, alles in
het werk zouden stellen om Fuchs c.s. te
helpen, wanneer zij in moeilijkheden zou
den geraken, „doch het zou uitgesloten
zijn over land een reddingspoging te
wagen".
„Hulp zou alleen per vliegtuig kunnen
worden verleend en het is krankzinnig,
om in een hevige sneeuwstorm te gaan
vliegen. Zou de expeditie Fuchs onder
dergelijke omstandigheden in moeilijk
heden komen te verkeren, dan zou zij op
hulpverlening moeten wachten, totdat er
weer zou kunnen worden gevlogen. En
eind januari en begin februari zijn de
weersomstandigheden in het zuidpoolge
bied verschrikkelijk", aldus Claydon, die
besloot met de opmerking dat velen op
de basis van Scott zich afvragen of dr.
Fuchs het recht heeft te verwachten, dat
de leden van zijn expeditie onder derge
lijke omstandigheden hun medewerking
zullen blijven verlenen.
MCMURDO (UP) Op ongeveer 370
km van de zuidpool heeft de Engelse pool
expeditie van dr. Vivian Fuchs halt ge
maakt. De sneeuwtractors zijn aan een on
derhoud toe, dat niet langer kon worden
uitgesteld. Amerikaanse geleerden, die
deelnemen aan de operatie „diepvries" en
een basis hebben aan de McMurdo Sont,
schatten, dat de Engelse geleerde nog min
stens acht dagen zal moeten trekken voor
dat hij en zijn mannen aan de pool staan.
En vandaar zou hij dan nog verder het
poolland willen oversteken.
Scott kwam er óók niet
De Amerikanen zien in een voortzetten
van dr. Fuchs' tocht weinig heil. „Er is
geen enkele wetenschappelijke reden om
na de zuidpool nog verder te gaan. Ik zie
niet in wat hij zou kunnen bewijzen. Scott
heeft op dezelfde reis het leven gelaten,
en veel anders kun je niet verwachten",
zei een poolvlieger.
De vliegers van de Amerikaanse marine,
die op de basis aan de McMurdo Sont ge
vestigd zijn, zullen, in verband met het
slechter wordende weer, vóór het invallen
van de poolwinter nog slechts twee vluch
ten van McMurdo naar de zuidpool maken
een op zaterdag, de tweede over tien
dagen. Zij rekenen erop dat dr. Fuchs en
zijn mannen met de laatste vlucht terug
vliegen naar McMurdo.
Dr. Fuchs heeft echter te kennen ge
geven dat hij wil doorzetten. Tussen de
zuidpool en het kamp van Scott zal hij
een afstand van 1920 km moeten afleggen
door de ijselijke wereld van de poolwinter.
De Nieuwzeelandse autoriteiten op de door
Scott aangelegde basis hebben brandstof
en andere voorraden gereed, die zij langs
de route van de pool naar hun basis zullen
deponeren wanneer dr. Fuchs erom vraagt.
Wat er gaat gebeuren staat nog niet
vast. Medewerkers die de poolzone langer
kennen, menen dat 15 februari de uiterste
datum is, waaroo vliegtuigen de expe
ditie van dr. Fuchs nog te hulp kunnen
komen. Maar de expeditie zou de Scott-
basis pas veel later kunnen,bereiken.
Het Tweede Kamerlid de heer Frans-
sen (P.v.d.A.) heeft aan de ministers van
Sociale Zaken en Volksgezondheid en van
Binnenlandse zaken, Bezitsvorming en
Publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie vra
gen gesteld over de brand te Ter Apel,
op 6 januari, waarbij drie jonge kinde
ren om het leven zijn gekomen.
De heer Franssen vraagt of het gebrui
kelijk is voor het onderzoek op dichtheid
van het buizennet een zo brandbaar gas
als propaangas te gebruiken en of er wet
telijke regelingen bestaan om een ramp
als deze te voorkomen. Voorts vraagt hij
of het juist is dat het plaatselijke brand
weerkorps pas geruime tijd na de ramp
met onvoldoend personeel ter plaatse ver
scheen en toen bij gebrek aan water niet
direct kon optreden.
De kotter van schipper Tot uit Den
Helder heeft in Oudeschild een sloep bin
nengebracht van de Groninger kustvaarder
„Capella", die dinsdag met negen opvaren
den op de Noordzee is vergaan. De sloep
is in de buurt van De Cocksdorp opgepikt.
Omstreeks zeven uur vrijdagavond brak,
nabij het station Sloterdijk een brandje uit
onder de trein Alkmaar-Haarlem-Amster
dam. Op hetzelfde moment ontstond een
breuk in de elektrische bovenleiding. Door
het personeel van de trein en van de werk
plaats Sloterdijk, werd de brand met
schuimblussers geblust. Met bussen wer
den de passagiers van Sloterdijk naar Am
sterdam vervoerd en op dit baanvak werd
over enkel spoor gereden. Om half tien
was de bovenleiding hersteld.
Vlak voor het station Bedum bij Gro
ningen is gistermiddag een diesel-elektri
sche trein GroningenDelfzijl uit de rails
gelopen. Het. voorste gedeelte kwam op
het ene spoor te rijden en het achterstuk
op de andere rails, zodat de „Blauwe En
gel" dwars over het perron tot stilstand
kwam. Er ontstond alleen materiële schade,
persoonlijke ongelukken deden' zich niet
voor. Het treinverkeer tussen Groningen
en Delfzijl was gestagneerd tot 's avonds
acht uur. Tussen Groningen en Bedum
werd met bussen gereden.
Op de spoorlijn tussen Veendam en Wil-
dervank heeft men gistermiddag een boom
stam aangetroffen. Men vermoedt dat
jongens uit Veendam de tweeëneenhalve
meter lange boomstam op de rails hebben
gelegd. Op deze lijn rijden alleen goederen
treinen. De politie zoekt naar de daders.
Aan de hand van
gegevens van het
Centraal Bureau
Voor de Statistiek
is vast te stellen
dat in de loop van
november 1957 -
de eerste maand
waarin de snel
heidsbeperking
voor motorverkeer
gold - zich belang
rijk minder ver
keersongevallen
hebben voorge
daan dan in de
overeenkomstige
maand 1956. Over
de drie gemeente-
groepen verdeeld
geeft deze kaart
de cijfers hiervan.
In totaal is in no
vember 1957 het
aantal ongevallen-
ten opzicht van november 1956 met ruim
15 percent teruggelopen. In de periode
januari-oktober 1957 hebben in totaal bijna
7 percent meer ongevallen plaats gevon
den dan in dezelfde periode in 1956Zon
der meer mag men evenwel niet vaststel
len dat de verbetering in november een
jtNUini r/u.
ocroBtfi
gevolg is van de snelheidsbeperking. Voor
een dergelijke conclusie is een periode van
een maand uiteraard veel te kort. Het zal
dan ook belangwekkend zijn om eenzelfde
vergelijking ook nog te maken wanneer
cijfers bekend zijn over een langdurige
periode.
In Granada ontdekte ik eens
een café met in een hoek een
afgeschoten gedeelte waar
men een moderne bar had in
gericht. Het was een toon
bank in een halve cirkel; het
blinkend chroomwerk was er
niet aan gespaard. Een groep
je mannen stond er luidkeels
koffie en manzanilla te drin
ken, merkwaardig genoeg aan
één kant van de bar. De ande
re kwart cirkel was leeg en
dat viel te meer op, omdat de
luidruchtige drinkers zich in
twee rijen moesten scharen,
zodat de achtersten telkens
voorzichtig hun glaasje tussen
twee bevoorrechten door
moesten manoeuvreren.
Ik ging natuurlijk aan de
vrije kant staan en wachtte
mijn beurt af. Niemand lette
op mij. Nadat de glaasjes te
genover mij nogmaals waren
gevuld en de barbediende niet
de minste aandacht aan mij
besteedde, waagde ik het
schuchter „Oiga!" te roepen.
Toen pas keerde de man zich
naar mij toe en zei: „U moet
hierheen komen, als u be
diend wilt worden. De kani
waar u staat is voor dames
bestemd".
Hier had een verlichte café
houder gespeculeerd op de
toekomst. Hoewel de emanci
patie van de vrouw, mede on
der invloed van het sterk toe
genomen vreemdelingenver
keer, snelle vorderingen
maakt, is de Granadina nog
niet zo ver, dat ze zich in een
openbare gelegenheid ver
toont. Zeker niet alleen. In
Madrid en Barcelona is dat al
wel wat anders.
Ik moest aan dit voorval
denken, toen ik de gelegen
heid kreeg een half uurtje te
praten met senora Mercedes
In Spanje, een land waar in het algemeen het patriarchaat
nog heerst, is Mercedes Formica een van de meest geëmanci
peerde vrouwen. Naast schrijfster, redactrice van een blad en
radiospreekster is zij een beroemd juriste.
Formica de Llosent y Maranon
laat ik haar meteen maar
volledig voorstellen, dan ben
ik eraf. Deze Madrileense, die
een kostbaar en smaakvol in
gericht huis van vijftien ver
trekken bewoont, is vermoe
delijk wel de meest geëman
cipeerde vrouw van Spanje.
Van haar hand zijn verschil
lende romans verschenen en
alle kregen bijzonder vleiende
recensies. Korte verhalen
schrijft ze niet alleen regel
matig voor het door haarzelf
geredigeerde maandblad, maar
eveneens voor andere perio
dieken. Als radiospreekster
over vraagstukken, die in de
algemene belangstelling staan,
is ze zeer gezocht. Dat ze re
gelmatig over alle mogelijke
onderwerpen bijdragen levert
aan kranten en tijdschrifen
zult u wel op mijn woord wil
len geloven. Daarnaast is ze
wellicht de populairste gast
vrouw van Madrid. Het geldt
als een grote eer een uitnodi
ging voor een van haar avon
den te krijgen, want daarmee
staat vast, dat men beschouwd
kan worden als een gezagheb
bend persoon op het gebied
van de schone kunsten, de
litteratuur of de.J;wetenschap.
Mercedes Formica heeft dus
allerminst te vrezen haar dag
niet te kunnen vullen men
kan warempel met minder al
druk genoeg zijn. Maar wacht
eens, er komt nog een kleinig
heid bij: dit alles is nog maar
een stukje entourage. Ze
oefent nog een beroep uit ook,
dat van advocaat. En op dat
terrein heeft ze haar grootste
faam verworven, omdat ze
een scherpzinnig juriste is met
een grote reputatie als onver
saagde strijdster voor het
recht.
Ze is meteen bereid over
haar meest bekende zaak te
praten. Die heeft om de prin
cipiële inzet ervan in Spanje
tot zoveel heftige discussies in
kranten en vaktijdschriften
aanleiding gegeven, dat zonder
overdrijving kan worden ge
sproken van een geding,
waardoor de stoot is gegeven
tot een verandering van het
rechtsbegx-ip in Spanje. Ter
wijl zij vertelt heb ik gelegen
heid haar goed op te nemen.
Ze is zevenendertig jaar, heeft,
men mij verteld en onbetwist
een schoonheid. Groot, slank
en blond heel merkwaardig
voor een Andalusische van
geboorte en met de char
mante gave zakelijk te spre
ken en toch te kunnen lachen.
Enkele jaren geleden trok
ze zich het geval aan van een
arme boerin, Antonia Pernia.
Twintig jaar lang was ze
door haar echtgenoot op de af
schuwelijkste wijze behan
deld en mishandeld; zijn wan
gedrag culmineerde in een le
vensgevaarlijke verwonding
door een messteek. Uit angst
haar kinderen te zullen ver
liezen, verdroeg het slacht
offer dit al die lange jaren.
Echtscheiding is in Spanje na
melijk niet toegestaan; wan
neer een vrouw haar man ver
laat, verliest ze op hetzelfde
moment haar rechten.
Mercedes Formica heeft deze
zaak tot in hoogste instantie
uitgevochten. Eerst verzeker
de ze zich van de steun van de
kerk, want zonder deze zou
het onbegonnen werk zijn ge
weest. Vergezeld door een
priester-jurist ging ze zelfs op
audiëntie bij Franco, gaf hem
een duidelijke exposé van de
kwestie en stelde voor be
paalde veranderingen in de
wet aan te brengen, opdat
voortaan althans tegen derge
lijke excessen kon worden op
getreden.
Zij heeft zich dit geval zo
zeer aangetrokken omwille
van haar moeder. Jaren gele
den waren Mercedes' ouders
gescheiden, niet officieel na
tuurlijk, en ze heeft met bit
terheid moeten ondervinden
hoe volkomen rechteloos haar
moeder, die bij haar inwoont,
sindsdien was. Deze ervaring
heeft veel bijgedragen tot haar
besluit rechten te gaan stu
deren „alles wat ik in mijn
beroep doe gebeurt met haar
als achtergrond", heeft ze
eens verklaard. Vandaar dan
ook dat ze niet zal rusten,
voordat een in onze ogen mid
deleeuwse rechteloosheid van
de gehuwde vrouw uit de
(Spaanse) wereld is.
„Heeft een vrouw, wanneet-
de schuld van de man onom
stotelijk vaststaat, dan zelfs
geen recht op alimentatie?"
Met een bijna grimmige be
weging schudt ze haar hoofd.
Hoe het geval ook ligt, een
vrouw, die haar man verlaat,
verliest al haar bezittingen,
haar kinderen en tegelijk het
recht op bescherming door de
wet".
Spanje telt nog slechts en
kele vrouwelijke advocaten
en het valt te begrijpen, dat
deze moedige vrouwen het
niet gemakkelijk hebben in
een land, waarin op verschil
lend gebied nog feodale toe
standen heersen. Stelt u zich
maar eens voor welk een ver
schil er nog ligt tussen de
vrees van de Granadinas een
kopje koffie te drinken aan
een bar en wat Mercedes
Formica zich tot taak heeft
gesteld: een bres te schieten
in de hoge muur van voor
oordelen ten opzichte van de
maatschappelijke status van
de vrouw.
Intussen blijft Mercedes
eveneens actief op het terrein
van de kunst. Dit is een liefde,
die zij deelt met haar man,
Eduardo Llosent y Maranon,
eertijds directeur van het Mu
seum voor Moderne Kunst in
Madrid. Tegenwoordig houdt
hij zich nog alleen met kunst
kritiek bezig en zijn stem
heeft een grote autoriteit.
Veertien jaar geleden zijn
zij getrouwd en hun huwelijk
is tot hun teleux-stelling kin
derloos gebleven. Slechts een
gedeeltelijke compensatie voor
dit gemis hebben zij gevonden
in de kunst en de litteratuur,
hun passie voor het toneel,
hun letterkundige arbeid en
hun tientallen interessante
vrienden. Overal waar ze is of
komt, vormt Mercedes direct
het middelpunt van dis
cussie, van vrolijk gelach of
van bewondering.
In een nog achterlijk land
is zij een van de zeldzame
moderne vrouwen. Haar ligt
de traditionele minderwaar
digheid in ieder geval niet!
7. F, Kemming
mniillF
<0p cle
Goede vrouw
Een goeie advertentie moet zo gesteld
zijn dat je denkt niet meer te kunnen leven
zonder een zeker iets waar je nog nooit
eerder van had gehoord. Ik bied deze
slogan aan, bij wijze van nieuwjaarsge
schenk, aan alle managers van adverten
tiebureaus om zo maar in het privékan-
toor op te hangen, voor niks; kan mij 't
schelen.
En nu ga. ik het meteen over adverten
ties hebben, in 't bijzonder over de kleine.
Na het vaste bezoek aan mijn vrienden
Panda en Joris, en Ferdinand (hoe her
kennen we onszelf bijna dagelijks in deze
sul) verdiep ik me altijd graag in de kleine
annonces, want met een beetje fantasie-
saus breng je daar een alleraangenaamst
uurtje mee door.
Nog niet zo lang geleden vond ik ergens
de volgende: „Huwelijk. Welke lieve man
wacht op een goede vrouwWie schrijft
mij? Br. etc.".
Ik heb daar ernstig over gedacht. - Ik
had een beetje medelijden met die goede
vrouw en ik zo,g haar als-maar zitten, de
handen gevouwen in de hoopvolle schoot.
Ik had haar dan ook gaarne willen schrij
ven, maar wie zal mij zeggen dat ik een
lieve man ben? En hoe moet ik die brief
inkleden?
„Goede vrouw".
Dat is een begin, eenvoudig en toch ge
voelig, nietwaar? Maar dan zit je al. Hoe
mol dat nou verder? Kan ik zo maar van
mezelf zeggen: „Ik ben een lieve man en
ik zoek u. Al jdrén!"
Moet je jezelf es in de spiegel bekijken,
's morgens direct na het opstaan, nog vóór
de douche en voor het zelfrespect-barende
scheren. Man! Je ziet er uit!
Maar goed. Daarna, dan..
Ik heb het geprobeerd.
Een warme regenbui op de tors en zo,
ingezeept met lelietjes-van-dalen-sop, en
afspoelen van warm tot lauw tot ijs. Ver
der schone onderboel en het Sondese pak
an.
Ik bekeek me zelf in de spiegel, van
voren, van opzij en, met moeite, wat me
een knik in me nek bezorgde, ook van
achteren en.ja Met een tikkie good
will, vond ik, zou ik best voor een lieve
man kunen doorgaan, een lieve man die
een briefje zou kunnen schrijven aan een
goede vrouw. Want dat was het verzoek.
Het ging om schrijven. Als dat niet
het geval was geweest, zou ik zelfs niet
aan een epistel gedacht hebben. De bedoe
ling was kennelijk: „alles in het nette" en
aan een vriendelijk briefje is een mens
z'n goeie rippetasie nog nooit verloren
gegaan.
Nou héb ik al een goeie vrouw. Maar
jaaa
Ik stond dus een beetje lummelig te
draaien voor die spiegel, toen mijn eigen
„goede" binnenkwam,.
„Wat sta je m,al te doen?", was de ver
pletterende bliksem-diagnose va.n mijn
„goede".
„Goede Vrouw", zei ik tot haar, „zeg es
eerlijk. Vind je mij een lieve man?"
„Malle", kwam er toch wel vriendelijk
uit. „Als je de vier kolenkitten vult en die
zonder knoeien in de bijkeuken zet, ben je
een lieve man".
Ik dacht aan de lelietjes van dalen en
het Sondese pak en de extra gladde wan
gen.
„Ben je helemaal?!", brieste ik. „Denk
je dat ik Daatje vijfentwintig pop in de
week geef voor niks?"
„Dan ben je géén lieve ma.n", consta
teerde de goede vrouw hardvochtig en
verhoogde geen seconde langer de gezellig
heid van onze slaapkamer.
Wat voor mij een reden was, tóch, om
die andere goede vrouw" maar niet te
schrijven.
Ik heb zo'n idee dat ze nóg steeds met
de handen in d,e schoot voor het venster
op de uitkijk zit, wachtend op de lieve man
die ik blijkbaar toch niet ben.
Jan van Ees
In Dordrecht had men tot voor kort
zwarte en rode huisnummers voor bene
den- en bovenwoningen. Dit stichtte vaak
verwarring en omdat ook de verdere huis
nummering niet altijd even duidelijk
bleek te zijn heeft het gemeentebestuur
enige jaren geleden besloten de huizen
nummering te herzien. Met dit karwei is
men drie jaar bezig geweest. Totaal moes
ten meer dan zestienduizend huizen wor
den vernummerd. Begrijpelijkerwijze
bracht dit een grote administratieve romp
slomp met zich mee. Zo moesten de wijzi
gingen ook worden aangebracht in de be
volkingsadministratie, in de gegevens
van de belastingdienst, de p.t.t. en van ver
schillende andere diensten.
Chr. Geref. Kerken
Tweetal te Deventer: A. H. Schippers te
Hillegom en R. Slofstra te Veenendaal, van
wie laatstgenoemde is beroepen.
Bij de verklaring van deze zegswijze
moet men niet denken aan pink: kleine
vinger, noch aan pink: jong rund, noch
aan pink: visservaartuig, noch ook aan
het werkwoord pinken: met de ogep
knipperen of: kwinkeleren, maar aan
een Bargoens woord pinken dat bete
kende: geldzak. Gewestelijk en in het
bijzonder in Groningen betekent bij de
pinken zijn nog: spaarzaam zijn, op de
kleintjes passen. In Vlaanderen bedoelt
men ermee: er warm bij zitten, geid
hebben. Het is heel begrijpelijk dat de
uitdrukking later do meer üge-ueop be
tekenis kreeg van bij de hand zijn, op
zijn tellen passen.
In het Bargoense woord pinken voor:
geldbuidel, moeten wij een klankna
bootsing zien. Schertsend noemt men
ook thans geld nog: ping ping. En aan
de klank van het geld ontleent ook de
Hongaarse geldeenheid, de pengö, haar
naam.
