Horen en zien
RAI
EEN WOELIGE TIJD
C ONS VERVOLGVERHAAL
I DOOR WERNER STEINBERG
„Martha" in fleurige montering
BUMBEL EN DE WENSHOORN
Agenda voor
Haarlem
Kort en bondig
MAANDAG 17 FEBRUARI 1958
4
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Bejaard en levendig
jong en doods
De radio geeft dinsdag
Straatrover gepakt in
Rotterdam
Weddenschap werd
17-jarige jongen noodlottig
T elevisieprogramma
DE NEDERLANDSE OPERA
Portret van A ppel
Heel genoeglijk
Wettelijke regeling van het
landbouwonderwijs
Tentoonstelling in de
Galerie Espace geopend
De auto waarover U denkt staat op de
I van 13-23 Februari
AMSTERDAM
Prins Carnaval gestrand
tussen hemel en aarde
De AVRO-„weekendshow" gaf zaterdag
avond de kijkers gelegenheid tot kennis
making of hernieuwde kennismaking met
Siem Nieuwenhuijzen, revuekomiek van
de oude stempel, die 15 maart vijfenzeven
tig wordt en aan wiens bijna levenslange
revueloopbaan de herinnering aan voor
bije hoogtepunten der Nederlandse klein
kunst verbonden is. Met Siem Nieuwen
huijzen die zaterdagavond veel succes
had met enkele sketches uit die glorietijd
denken we aan Louis Davids, Buziau,
Henri ter Hall, Bouwmeester en al die
namen, die door de vooroorlogse glans
van goed en oer-Nederlands amusement
in de gedachten der ouderen zijn blijven
voortleven. Doch niet alleen de namen zijn
blijven voortleven de oude mevrouw
Ter Hall leeft nog en deed per film een
duit in het zakje en ook Pauline Hervé,
indertijd koormeisje er. vervolgens revue
ster van aanmerkelijke grootte, thans in
de zeventig, verscheen met Siem voor de
Mckinley en het orkest van Glena Miller
camera en bleek nog alles te bezitten om
een goed figuur op de planken te slaan.
Het orkest van wijlen Glenn Miller, on
der leiding van Ray McKinley, vergastte
de luisterende kijkers vervolgens op een
reeks onvergetelijke „top-hits" uit vervlo
gen jaren. Een orkest voor de televisie
brengen is nog steeds niet zo bleek
thans weer de sterkste gave van onze
cameramannen. Zelfs dit befaamde ensem
ble met zijn sublieme muziek deed de aan
dacht geweld aan door de doodse manier
waarop het door de camera werd gepre
senteerd.
Doods was trouwens ook het woord voor
datgene, wat de Vlaamse televisie vervol
gens bood: een reportage van de voorbe
reidingen der Brusselse Wereldtentoon
stelling in een programma, dat om onbe
grijpelijke redenen „Boemerang" heet
te. Een al te vlot van de tongriem gesne
den commentator kon niet verdonkerema
nen dat er eigenlijk niets te vertellen viel.
Hij klom naar duizelingwekkende hoogten
op de daken van de bombastische pavil
joens, waarmee de naties in Brussel el
kaar de ogen gaan uitsteken, om dan aan
de architecten te vragen of de gebouwen
op tijd zouden klaarkomen. Na een beves
tigend antwoord te hebben gekregen klom
hij weer omlaag. Deze uitzending zal mis
schien haar nut afwerpen als reclame
voor wat Brussel gaat doen, doch het com
merciële doel van de Wereldtentoonstelling
met veel woorden te verdraaien tot een
soort van reusachtige internationale lief
dadigheid dat moet zelfs de Benelux-
partners te sterk zijn. Daarom paste deze
uitzending niet in de „weekendshow" van
de Nederlandse televisie, waarin alle re
clame zorgvuldig wordt geweerd.
Mies Bouwman kwam vervolgens haar
quiz „Van je familie moet je het maar
HILVERSUM I 402 M.
Dank zij het kordate optreden van een
16-jarig meisje heeft de Rotterdamse po
litie zondagavond een straatrover kunnen
arresteren. Het meisje liep in de Bergse-
laan toen plotseling een man haar beet-
greep. De aanvaller legde zijn hand op
haar mond om haar het schreeuwen te
beletten. Zij sloeg de man met haar para
plu. Hij ontrukte haar het handtasje en
ging aan de haal. Het meisje rende achter
de man aan en wees hem aan toen zij een
politieagent zag. Deze wist de rover te
arresteeren. Het bleek een 22-jarige jonge
man te zijn. Daar er zich de laatste tijd
meer van dergelijke overvallen hebben
voorgedaan onderzoekt de politie of de
jongeman zich ook daaraan heeft schuldig
gemaakt.
Een weddenschap, die twee Hilversum-
se hbs'ers met schoolvrienden hadden ge
sloten en waarbij het er om ging te bewij
zen dat zij drie kilometer zouden kunnen
zwemmen, is één van hen, de 17-jarige
Olaf Aals, zondag noodlottig geworden.
Na bijna twee kilometer te hebben afge
legd, werd hij door kou en vermoeidheid
overmand en verdronk hij.
De 17-jarige Olaf en de 16-jarige Paul
Klemhamer zwommen in Loosdrecht
naar een eilandje, een afstand van ander
halve kilometer. Op de terugweg begaven
Olaf de krachten. De andere jongen merk
te dit en omdat het hem onmogelijk was
zijn vriend zelf bij te staan, zwom hij
ijlings naar de wal om hulp te halen. Het
was toen echter reeds te laat. De rijkspo
litie heeft de gehele zondagmiddag ge
zocht, doch zonder resultaat. Het water
had een temperatuur van 3 a 4 graden.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram_.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn, voor de huisvrouw. 9.10 De
groenteman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgen
wijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Twee piano's. 11.30 Alt en piano. 11.50 Gram. 12.00
Lichte muziek. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Dansmuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Lichte muz. 13.55 Beursber. 14.00 Gram. 14.40
Schoolradio. 15.00 Pianorecital. 15.30 Voor de zie
ken. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Jazzmuziek. 18.00
Nieuws. 18.15 Act. 18.30 R.V.U.: Aangeboren hart-
gebreken bij kinderen, door dr. C. L. C. van Nieu-
wenhuizen. Tweede lezing. 19.00 Voor de jeugd.
19.05 Paris vous parle. 19.10 Beiaardspel. 19.30
Bandoneonrecital. 19.45 Filmpraatje. 20.00 Nieuws.
20.05 Gevar. progr. 22.15 Operamuz. 22.55 Ik ge
loof, dat.causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 Koersen te
New York. 23.16 New York calling. 23.21—24.00
Carnavalsprogramma.
HILVERSUM II 298 M. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed
en lit. kal. 8.00 Nieuws en weerber. 8.15 Gram.
8.50 Voor de huisvrouw. 9.45 Lichtbaken. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Schoolradio.
10.50 Gram. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Schoolra
dio. 11.50 Als de ziele luistert.. 12.00 Middagklok -
meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00Nieuw
noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en
Kath. nieuws. 13.20 Gram. 13.25 Dansmuziek. 14.00
Sopr. en piano. 14.30 Wij vrouwen van het land.
14.40 Gevar. progr. 16.00 Voor de zieken. 16.30
Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber.
17.45 Regeringsuitz.: Rijksdelen Overzee. Cultu
rele betrekkingen met Suriname en de Neder
landse Antillen, door M. D. Thijs. 18.00 Lichte
muziek. 18.20 K.V.P., caus. 18.30 Lichte muz. 18.50
Vragenbeantw. 19.00 Nieuws. 19.10 Comm. 19.15
Lichte muziek. 19.35 Gram. 20.15 Bezoek Prinses
Beatrix aan de West. 20.30 Vastenavondprogr.
21.30 Als de liefde ontwaakt, zangspel. 22.20 Lich
te muziek.. 22.45 Avondgebed en liturg., kal. 23.00
Nieuws. 23.15—24.00 Nouveauté's.
BRUSSEL 324 M.
12.00 Gram. 12.15 Pianorecital. 12.30 Weerber.
12.34 Pianorecital. (Om 12.55 Koersen). 13.00
Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram.
16.20 Idem. 16.30 Ork.conc. 17.00 Nieuws. 17.10 Ka
mermuziek. 17.45 Boekbespr. 18.00 Voor de jeugd.
18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram.
19.50 Syndikale kroniek. 20.00 Voordr. 20.30 Gram.
20.45 Idem. 21.00 Ork.concert. 22.00 Nieuws. 22.15
Kamermuziek. 22.45 Gram. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Relais v. d. Vlaamse TV: Variété
progr. 20.45 Journ. en weeroverzicht. 21.00 —22.00
Filmprogramma.
Terwijl ik dezer dagen zat te bladeren in
een oude jaargang van de „Revue et Ga-
zette Musicale de Paris" namelijk van
1844 viel mijn oog op een bespreking
van de première van een ballet, die in de
Académie Royale de Musique, de officiële
naam van de Grote Opera van Parijs, had
plaats gehad. De titel „Lady Henriëtte ou
la servante de Greenwich" trok mijn aan
dacht, ik begon de recensie te lezen en
merkte direct dat het onderwerp van
het ballet nagenoeg aan dat van de popu
laire opera „Martha" van Von Flotow
gelijk is, dat de muziek van dit ballet het
werk was van drie componisten, namelijk
Von Flotow, Burgmuller en Deldevez,
die ieder een akte voor hun rekening
namen. De recensent weet van het aandeel
van Burgmuller niet veel te zeggen, hij
prijst echter wel het goede vakmanschap
van Deldevez, maar gunt toch de
kroon aan de akte die het werk was
van Von Flotow „de rijkste aan elegante
en fijne melodieën". Dit ballet is dus de
springplank geweest voor een operasucces
dat nu reeds een eeuw standhoudt. Von
Flotow, aangemoedigd door het succes van
zijn aandeel in het ballet, liet het ge
geven in het Duits tot operalibretto be
werken, zette zich aan het componeren
en zag zijn werk, dat nu „Martha" heette,
ten doop gehouden in 1847, dus drie jaar
na de balletpremière te Parijs.
De opera „Martha" is ontzaglijk popu
lair geworden, met al haar goede, maar
ook middelmatige hoedanigheden, die spe
culeren op een tamelijk goedkope senti
mentaliteit. Het werk behandelt een onder
houdend verhaaltje dat echter psycholo
gisch weinig uitgediept is, zodat de ont
knoping (de plotselinge genezing van een
geestelijk gekrenkte uit liefdesverdriet)
hebben" voortzetten en tenslotte werd de
kijkers een blik gegund op de ijsbaan,
waar de Parijse wedstrijden om het
wereldkampioenschap kunstrijden werden
gestreden. De rechtstreekse reportage was
aanvankelijk van slechte kwaliteit. Toen
zij beter werd vond de AVRO het genoeg
en wenste iedereen welterusten, midden
in een boeiende dans van een der aanval
lige mededingsters. Dat moest een bios
coopdirecteur eens doen!
Beeldschermer
Voor de meeste Nederlanders is Karei
Appel een ten onrechte beroemde kliede
raar met dikke moppen verf, die onder het
motto: „Ik rotzooi maar wat!" een onbe
grijpelijke soort schilderkunst beoefent.
Zondagmiddag in de pauze van een
concert door het Gelders Orkest heeft
de AVRO een door Jan Brusse vervaar
digd stemmingsbeeld uitgezonden, aange
kondigd als een gesproken zelfportret,
waarvan de belangrijkste verdienste was,
dat het de luisteraar rechtstreeks in aan
raking bracht met een „ontwapende" per
soonlijkheid, die in het dagelijks leven
lang niet zo uitbundig is als zijn in veler
ogen kakelbonte doeken doen vermoeden.
Het is niet ondenkbaar dat deze manier
van benadering (door middel van een in
terview op de geluidsband) velen tot 'an
dere inzichten kan brengen, althans tot
een geloof in een eerlijkheid, die éven on
miskenbaar als smakelijk uit zijn woorden
wat plompverloren de huiskamers binnen
drong: „Talent heb iedereen, waar het om
gaat is wilskracht. Bij buien ken ik (of is
het kan ik?) keihard werken, als een
kluizenaar zal ik maar zeggen". Of: „Ab
stracte kunst bestaat niet. Ik ben zelf ook
niet abstract. Alles heb een levende vorm.
Maar een schilderij hoeft niet mooi te
zijn". Op de vraag, wat hij doet met het
vele geld dat hij ontvangt in Parijs, ant
woordde Appel: materiaal kopen, grote
tubes verf en dure lijsten. En als hij meer
geld kon verdienen, zou hij in een ruimer
atelier trekken. Dat heeft hij wel nodig
met zijn eigenaardige manier van werken,
soms met twee penselen en vijf messen
tegelijk, het doek om en om draaiend (dat
wil zeggen: ondersteboven, niet achterste
vorenOf zijn portretten op hun mo
dellen gelijken, wilde Brusse weten. Het
bleek, dat Appel er vorig jaar een stuk of
dertig heeft gemaakt, ook van bekende
persoonlijkheden, die er allemaal „hun
smoel in herkenden".
Het was jammer, dat Jan Brusse dit
vraaggesprek, met elektronische muziek
op de achtergrond, ontsierde door de helft
van zijn vragen met „Moet u eens luiste
ren" te beginnen. Appel toonde zich hier
door echter in het minst niet gehinderd,
getuige zijn reactie op de vraag hoe hij
zo'n interview nu eigenlijk wel vond: „O,
wel leuk. Per slot is het jouw vak. jij
moet er ook van bikken..
Hoewel we niet bepaald tot de dolle car
navalliefhebbers behoren, hebben we zon
dagavond met bijzonder veel plezier naar
de twintigste aflevering van het muzikale
blijspel „Bonjour Caroline" (Hilversum
II) geluisterd, waarin we onder het motto
„Vast 'n avondje!" deelgenoot werden van
een wel heel vermakelijk gemaskerd bal.
De tekst van Bab Westerveld kon zich
door spitse dialogen, woordspelingen en
replieken, welke zeer ad rem waren, met
die van de Familie Doorsnee meten, het
geen wij nog altijd geen gering compli
ment achten. Dit geldt met name ook voor
de typering der verschillende figuren, die
in de loop van het seizoen steeds logisch
en constant is gebleven; Un hei' jongste
deel viel bovendien 'n voortreffelijke ach-
tergrondmontage op v.an de aan het car
naval blijkbaar eigen uitbundigheid, een
merkwaardige mengeling van spontane
samenzang, verwarde gesprekken en be
zwerende nicrofoonstemmen met rond-
zingeffecten, welke door de geluidsinspi
ciënt niet verwaarloosd waren.
Later op de avond hebben we op het an
dere Hilversum veel genoegen aan het ca
baret „Polamiek" beleefd, waarmee we
het overigens niet altijd eens behoeven te
zijn om het toch te kunnen waarderen.
In dit geval maakte men er een „beesten
boel" van met een bezoek aan Artis tot
leidraad. Struisvogels, flamingo's en
vooral de ooievaars leverden stof voor ori
ginele en grappige teksten, de leeuwen,
apen en sprinkhanen voor meer conven
tionele, die echter evenmin onder de maat
bleven. Hetgeen een verdienstelijke pres
tatie is.
Golfbreker
regisseur kopzorgen kan geven. Maar tot
de goede hoedanigheden van het libretto
behoren de vele schilderachtige koor
scènes, waarin de regisseur zijn gang kan
gaan, om met fantasie de situatie uiterlijk
op te kleuren. De in het gehoor liggende
melodieën van Von Flotow doen dan de
rest om het geheel tot een prettige ver
pozing te maken, die geen inspanning kost
en die men critiekloos aanvaardt.
Onder regie van Frans Boerlage en ge
dirigeerd door Alfred Eichmann werd
„Martha" vrijdagavond in de Amsterdamse
Stadsschouwburg door de Nederlandse
Opera aan haar speelplan toegevoegd. Het
is een bonte vertoning geworden in frisse
decors en kostumering van Friso Wie-
gersma en opgefleurd door een vlot
agerende figuratie. De jonge tenor Rudolf
Kat kreeg een fraaie kans door als
doublure te mogen inspringen met de
dankbare rol van Lvonel, die geen geringe
spel- en zangkwaliteiten vergt. Hij heeft
daarbij getoond, dat hij in vele opzichten
zijn man staat en zich vooral vlot op de
planken beweegt. Zijn hoogte kan nog wel
wat meer glans krijgen, maar zijn stem
klinkt over het algemeen aangenaam. Lady
Harriët van Marilyn Tyler was speel-
technisch bijzonder knap en kon doen
vergeten, dat haar intonatie vaak aan
vechtbaar was en in de hoogte het ver
eiste briljante klankkarakter miste. Maar
zij heeft er slag van haar rol uit te
beelden in theater jargon gezegd: zij
weet het te verkopen.
Wie dit ook kan, dat is Cora Canne
Meyer, die een Nancy crëerde, die in alle
opzichten geslaagd mocht heten. Haar duet
met Plumkett in het voorlaatste tafereel
was een kapitaal stukje zangtoneel. Deze
lof mocht zij gelijkwaardig delen met
Guus Hoekman, die de Plumkett incar
neerde zoals men dat van deze consciën
tieuze kunstenaar verwachten kan en hier
met zijn tegenspeelster een treffend hoog
tepunt bereikte. Toch lijkt mij deze rol
te weinig „type" om Hoekmans karakte
ristieke eigenschappen in het genre opera-
comiquc te laten uitkomen, zoals hij dat
indertijd met zijn „Don Pasquale" ver
mocht. Maar deze scène met Cora Canne
Meyer was dan toch maar een bijzonder
staaltje van spiritueel zangtoneel. De
bariton Jos Burcksen gaf aan de Lord
Tristan het vereiste reliëf, zonder deze
rol in het karikaturale te trekken, waar
toe zij wel inleiding geeft. Het zingen
van Burcksen gaf veel voldoening. Een
goede beurt maakte ook de bariton Gee
Smith als de Rechter van Richmond.
Het koor van Henk van Wielink hand
haafde zijn faam en hielp niet weinig
mee om de opvoering tot een succes te
maken. Het zingen van het fameuze Porter-
lied door Guus Hoekman en het koor
werd choreografisch door een viertal dan
sers, onder leiding van Johan Verdoner,
geïllustreerd. Verder valt te vermelden
dat het orkest fris en petillant klonk en
dat dirigent Alfred Eichmann het contact
tussen „onder" en „boven" perfect wist.
te handhaven, alsmede de regisseur Boer
lage een goede slag thuis haalde.
Afgaande op de bijval, die deze première
bij een zeer talrijk publiek genoot, zou men
kunnen verwachten, dat deze fleurige
montering veel belangstelling zal wekken.
Jos. de Klerk
De „commissie-Geuze", die een studie
heeft gemaakt van een wettelijke regeling
van het middelbaar en lager landbouwon
derwijs, heeft haar rapport in de vorm
van een voorontwerp van wet aan de mi
nister van Landbouw, Visserij en Voedsel
voorziening aangeboden. Dr. Vondeling
heeft de commissie bedankt en de ver
wachting uitgesproken, dat het landbouw
onderwijs nu binnenkort wettelijk zal kun
nen worden geregeld, waartoe de verdere
voorbereiding met kracht ter hand zal
worden genomen.
Ambassades. De regeringen van Ne
derland en Nicaragua zijn overeengekomen
hun wederzijdse gezantschappen te ver
heffen tot ambassades.
Maar hoe ging het. nu met Bumbel en de kapitein?
Die hadden, zo goed en zo kwaad als het kon, een eenvoudige schuilplaats gemaakt
aan de kust: en van daar uit maakten ze overdag onderzoekingstochten in de omtrek.
Ze hadden nog geen inboorlingen ontdekt. Dit land scheen weinig bewoond te zijn.
En op de zee hadden ze tot nu toe nog geen zeil of schip gezien.
Maar toen, enkele dagen later, zag Bumbel opeens iets, en hij wees ernaar. 83-841
Marilyn Tyler en Rudolf Kat in
„Martha" van Von Flotow bij de
Nederlandse Opera.
Tekenwerk van Lucebert
Tot 8 maart kan men bij de Galerie
Espace aan het Klein Heiligland in Haar
lem tekeningen en aquarellen van de dich-
ter-tekenaar Lucebert bekijken. De ten
toonstelling werd vrijdagavond geopend
en met een paar woorden ingeleid door mr.
A. F. Kamp, voorzitter van de Kunste
naarsstichting Bergen, de plaats waar
Lucebert tegenwoordig gevestigd is. De
exposant kon wegens „een onbehaaglijk
gevóél" 'zelf niet' bij de opening aanwezig
zijn, rqaar de inwijding van zijn tentoon
stelling werd opgeluisterd door een "flink
aantal belangstellenden, onder wie Haar
lemse kunstenaars en kunstbroeders van
Lucebert uit de hoofdstad. Mr. Kamp ont
hield zich van een toelichting bij het werk
in de overtuiging, dat hij als „burgerman"
in dit geval alleen maar een formele
functie kon vervullen. Overigens lanceerde
hij een fijnzinnig, met zogenaamde sub
tiele kwinkslagen verlucht toespraakje, dat
in hem een kunstenaar deed vermoeden.
Vrij gebruik makend van de omstandig
heid, dat de exposant er niet bij was stelde
hij de vraag of het noodzakelijk is, dat de
kunstenaar bij de opening van zijn ten
toonstelling aanwezig is en gebruikte dit
als middelpunt van een kleine fantasie
over het thema „kunstenaar-burgerman"
waarbij hij het ambtenaarsbestaan met
„verrukkelijkheden zoals periodieke ver
hogingen" afwoog tegen de vrijheid van
een leven als kunstenaar.
ADVERTENTIE
Cïè'. Vn.r V» v 'td-
■H Hl
76. Vol ongeduld wachtte hij steeds weer op de kran
ten, maar telkens stelden de berichten hem teleur.
Hij had door zijn stem te verheffen een frisse wind in
Duitsland willen doen waaien, maar de lucht was ver
pest
Hier, op Helgoland, was hij voorlopig veilig. Als
men werkelijk van plan was om een arrestatiebevel
ttgen hem uit te vaardigen, dan zou men hem hier
niet zonder meer kunnen bereiken. Hier heerste En
geland. Er zou onderhandeld moeten worden over zijn
uitlevering.
Onder de enkele honderden badgasten deed weldra
het gerucht de ronde, dat Heinrich Heine zich op Hel
goland bevond. Allerlei mensen, vooral vrouwen, tracht
ten met hem in contact te komen. Men vertelde hem
geruchten uit Berlijn, uit Hamburg en uit München.
Hoewel Heine hen stellig niet aanmoedigde, bleven
deze mensen hem met hun belangstelling en nieuws
gierigheid achtervolgen. Hij was niet voor niets een
beroemd dichter. Beroemd., maar zonder enige hoop.
Wat zou hij moeten beginnen, als er werkelijk een
arrestatiebevel tegen hem werd uitgebracht? Dan zou
hij hier niet kunnen blijven. Uitwijken naar Frank
rijk? Dat had geen zin, daar regeerden de Bourbons.
Hij voelde zich lichamelijk niet goed genoeg om
al deze moeilijkheden te dragen. Op zijn gezicht was
een lijdende trek en zijn ogen konden het felle zon
licht nauwelijks verdragen. Vaak bleef hij alleen op
zijn kamer zitten met een ondraaglijk kloppende pijn
bij zijn slapen.
Op een avond klopte schipper Broder Nikkels
als gebruikelijk op de deur. „De kranten dr. Heine!"
„Leg ze maar neer," antwoordde Heine. Wéér nieu
we kranten, die stellig weinig goeds te berichten had
den.
De man bracht het pak kranten binnen en ondanks
zijn tegenzin wierp Heine er een blik in. Een vreem
de huivering kwam over hem; daar stond met grote
letters: Revolutie in Parijs!
Op 25 julie 1830 hadden de Bourbons gepoogd de grond
wet te breken en de gewaarborgde persvrijheid te ver
nietigen. Vier dagen later was de grondwet echter
gered: het volk had de Tuilerieën en het Louvre be
zet. Generaal Lafayette had in het stadhuis de leiding
op zich genomen.
Heine was door dit nieuws volkomen buiten zich
zelf. Hij rende het huis uit, riep verschillende omwo
nenden het grote nieuws toe, omhelsde de dikke waar
din en ook Broder Nikkels, die hem vol verbazing aan
staarde.
Eindelijk zag hij de weg, die hij moest gaan: Pa
rijs. Niemand zou hem meer tegen kunnen houden..
In Hamburg beleefde hij de nasleep van de Parijse
juli-revolutie: arbeiders in Leipzig vernielden de druk
persen bij Brockhaus, in Braunschweig werd de her
tog verjaagd, in Berlijn waren er vele demonstraties,
In Hamburg waren er allerlei relletjes, waarbij het
gepeupel restaurants binnendrong en de joden eruit
smeet. Vensterruiten van joodse families moesten het
eveneens ontgelden.
Voorheen hadden dergelijke uitbarstingen van ge
weld Heine terneergeslagen. Thans echter was hij
slechts vervuld van één gedachte: naar Parijs te gaan
en daar in vrijheid te schrijven. Op 3 mei 1831 stond
hij, klaar voor vertrek, tegenover zijn moeder. Met
moeite bedwong hij zijn tranen. Hoe graag was hij
thans in snikken uitgebarsten en had hij zich door
haar laten troosten..! Hij glimlachte echter. „Ik moet
naar Parijs, moeder, de stad van Napoleon, die moét
ik zien! Maar ik ben heus weer gauw bij u
„M'n beste jongen," zei ze zacht, „je kunt nooit
helemaal van me weggaan, voor mij ben je er al
tijd
DEEL III
HOOFDSTUK I
De hemel was blauw en de lucht zacht en zoet-geu-
rend. Heine, uit de postkoets stappend, bleef even op
de boulevard stil staan en keek nieuwsgierig om zich
heen. Hij voelde zich wonderlijk licht van harte. De
atmosfeer in deze Parijs voorstad Saint Denis leek
geheel anders dan die in Duitsland. Zo dadelijk zou
den ze in Parijs aankomen. Zijn hart klopte vol ver
wachting.
De postkoets zette de reis voort. Onder de triomf
poort aan de boulevard St. Denis draafden de paarden
met luid hoefgeroffel door. Ze waren thans in Parijs
aangekomen! Verrast keek Heine naar de mensen op
straat. Hoe smaakvol was iedereen gekleed. Het leek
een levende modeplaat! Enkele Franse woorden dron
gen tot zijn oor dooi-. Hoe fijn en luchtig was deze taal.
Hij probeerde zijn eigen naam in het Frans uit te
spreken: Monsieur Henri Heine... Voor de derde keer
zou hij in zijn voornaam veranderen: Eerst was het
Harry geweest, toen Heinrich en thans zou 't Henri
worden! Hij glimlachte.
In de rue de Vaugirard, op de linker Seine-oever,
vond hij een kamer in een klein hotel. Een coquet
kamermeisje begeleidde hem naar boven en wierp hem
een uitdagende blik toe. Nadat hij zich had opgefrist,
liep hij naar buiten en begon door de straten te slen
teren. Bij de Opera kocht hij van een jong bloemver-
koopstertje een boeketje kloemen. Een vreemd gevoel
van overmoed was over hem gekomen. Hij bloosde
echter tegenover het bloemenmeisje om zijn stuntelig
Frans. Het meisje was geduldig en hielp hem op de
meest charmante wijze over zijn verlegenheid heen.
Hij wandelde verder en deed zijn best om er in
houding en gebaar zo Frans mogelijk uit te zien. Hij
trachtte werkelijk te flaneren... Hij neuriede een po
pulair deuntje.
Ergens in een zijstraat vond hij tenslotte een klein
restaurant waar de waard hem allervriendelijkst te
gemoet trad. „U spreekt uitstekend Frans, Monsieur!
Ik sta geheel te uwer beschikking. Ik kook zelf en ik
weet zeker, dat 't u zal smaken! Ik kook speciaal
voor u!" De maaltijd was inderdaad voortreffelijk.
Na het eten wandelde hij in de richting van de Boule
vard Montparnasse. Ergens speelde een strijkje en
jonge mannen dansten op de tonen van de muziek met
vrolijk lachende meisjes. O, de manier, waarop zo'n
Frans meisje kon lachen...! 't Werkte aanstekelijk en
Heine voelde zich steeds zorgelozer en vrolijker wor
den. Père La Hire, die deze dansgelegenheid exploi
teerde, hield streng toezicht op de goede zeden en de
ordelijkheid. Er werd een Can-Can gedanst Heine, die
aan een tafeltje had plaats genomen, keek vol be
langstelling toe. Een klein teer jong meisje, met grote
donkere ogen, kwam bij hem zitten. Ze stelde zich
voor als Mademoiselle Josephine, maar al spoedig
mocht hij haar Fifine noemen.
(Wordt vervolgd)
Voor dertigduizend gulden. De 27-
jarige Arnhemmer H. S. en zijn 55-jarige
oom zijn gearresteerd, omdat zij sedert
september 1956 voor 'een waarde van
f 30.000 aan koper hadden weggenomen bij
het bedrijf waar S. als machinebankwer
ker in dienst was. S. had een sleutel van
het magazijn nagemaakt en haalde
's avonds met zijn oom het koper weg, dat
zij aan opkopers verkochten.
Voorhistorische vondst. Bij ruilverka
velingswerkzaamheden nabij Gramsber-
gen zijn arbeiders gestoten op een plaats,
waar op grote diepte door vuur aange
taste beenderen, bewerkte vuurstenen en
aardewerkresten werden aangetroffen Vol
gens de Rijksdienst voor Oudheidkundig
Bodemonderzoek zou men hier te maken
hebben met een voorhistorische' neder
zetting.
Burgemeester. Tot burgemeester van de
twee gemeenten Veen en Wijk en Aalburg
is benoemd de heer W. F. van Dijk te
Zwolle, thans hoofdcommies chef alge
mene zaken ter gemeentesecretarie van
Zwollerkerspel. De heer Van Dijk behoort
tot de A.R. partij.
Niet helemaal zonder moeilijkheden is
zaterdagmiddag omstreeks half vier de
carnavalsprins August II in Sas van Gent
gearriveerd temidden van een grote groep
Sassenaars, die zich voor het stadhuis had
den opgesteld om hem en zijn gezelschap
te verwelkomen. Hoe de prins zou arrive
ren, was geheim gehóuden.
Het bleek nogal ingewikkeld te gaan
net iets te ingewikkeld in feite. Vanaf de
graansilo-van 'de-'meelfabriek zou hij langs
een staaldraad naar het dak van het ge
meentehuis" glijden een afstand van onge
veer 200 meter, met een „verval" van bij
na drie meter. Zeer zeker een adembe
nemende toer voor iemand van koninklij
ken bloede, maar verklaarbaar als men
bedenkt, dat het gevolg van de prins onder
meer bestond uit het circus „Betekop".
Niet volgens het programma was het,
dat de prins ongeveer halverwege zijn
luchti'eis door een of andere technische
storing bleef steken en door de brandweer
moest worden bevrijd. Heelhuids en zon
der blauwe plekken daalde hij daarop van
het dak van het stadhuis naar het bordes
af om daar uit handen van de burgemees
ter de sleutel van de gemeente in ont
vangst te nemen.
Nadat de prins en zijn gevolg door het
gemeentebestuur waren onthaald, begon
een glorieuze rondrit door de versierde ge
meente.
MAANDAG 17 FEBRUARI
Stadsschouwburg: Toneelgroep Theater
met „Het dagboek van Anne Frank", 20
uur.
Concertgebouw: Concert door de orkest
klasse der Mij. tot Bevordering der Toon
kunst, 20 uux\
BIOSCOPEN:
Cinema Palace: „Santa Lucia", alle leef
tijden, 19 en 21.15 uur. Frans Halstheater:
„Brandend moeras", 14 jaar, 19 en 21.15
uur. Lido Theater: „Pajama Game", alle
leeftijden, 19 en 21.15 uur. Luxor Theater:
„Op leven en dood", 18 jaar, 19 en 21.15
uur. Minerva Theater: „Je kunt het toch
niet meenemen", alle leeftijden, 20.15 uur.
Rembrandt Theater: „Nathalie", 14 jaar,
19 en 21.15 uur. Ro».; Theater: „De zonen
van de musketiers", 14 jaar, 19 en 21.15
uur. Studio Theater: „Zondige vrouwen",
18 jaar, 19 en 21.15 uur.
Gebouw Zang en Vriendschap: Geeste
lijk centrum „De Grotere Wereld", een
toespraak over: „De openbaring van Jo
hannes", 20 uur.
DINSDAG 18 FEBRUARI
Stadsschouwburg: Toneelgroep Theater
met „Het dagboek van Anne Frank", 20
uur.
Pauzetheater in Rembrandt: 40 minuten
ritme met Kennemer Kwintet, 12.40 tot
13.20 uur.
TENTOONSTELLINGEN
Galerie Espace: Expositie van gouaches
en tekeningen van Lucebert, 11 tot 17 uur.
BIOSCOPEN:
Cinema Palace: „Santa Lucia", alle leef
tijden, 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Frans
Halstheater: „De vrouw die de liefde ont
dekte", 18 jaar, 14.30, 19 en 21.15 uur. Lido
Theater: „Pajama Game", alle leeftijden,
14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Luxor Theater:
„Op leven en dood", 18 jaar, 14, 19 en 21.15
uur. Minerva Theater: „Je kunt het toch
niet meenemen", alle leeftijden, 20.15 uur.
Rembrandt Theater: „Nathalie", 14 jaar,
14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Roxy Theater:
„De zonen van de musketiers", 14 jaar,
14.30, 19 en 21.15 uur. Studio Theater:
„Zondige vrouwen". 18 jaar, 14.15, 19 en
21.15 uur.
DIVERSEN:
Haarlemse Jongemannenvereniging,
Lange Margarethastraat 13: Voor Pacifis
tisch Socialistische Partij: de heer G. Na-
brink over: „Oorlog en Agressiviteit", 20
uur.
