Nederlands voetbalelftal geeft bar
slecht spelende Belgen geen kans
Faas Wilkes de ster van het veld
Eenzijdig schuttersfestijn in
de „hel van Deurne"
FEITEN
LUIDSPREKER
Nederlandse reserves stelden
tegen België B danig teleur
De Munck stopte voor de
rust een strafschop
Lenstra bedreigt Bakhuys
Antwerpen-Rotterdam
eindigde onbeslist
Strafschop gemist
Schietfestijn
Nog een paar
De Munck scheurde spier
MAANDAG 14 APRIL 1958
9
(Van onze sportredacteur)
De Interlandwedstrijd van het Neder
lands elftal tegen de Rode Duivels heeft
gisteren twee feiten duidelijk aan de dag
gelegd: Nederland kan het nog niet zonder
de oude rotten stellen in het vertegen
woordigend voetbalteam en België is met
zijn nationale formatie op een peil be
land, waarop Nederland nog niet eens
speelde in de slechtste periode van de
amateurtijd van na de oorlog. Het verschil
was gisteren op de droge grasmat van het
Antwerp-stadion in Deurne dermate groot,
dat het er in de tweede helft alleen nog
maar om ging hoe groot het Oranje-team
de Belgische debacle wenste te maken. Het
werd 27, dezelfde cijfers waarmede de
Rode Duivels acht jaar geleden in het
zelfde stadion de Nederlanders kraakten.
En dan te bedenken dat de Neder-
landse formatie nog ver beneden het peil
speelde vooral in tempo van een
half jaar geleden in Rotterdam toen een
5—2 voordelige score werd bereikt. Want
in de verdediging klopte het lang niet al
tijd en in de aanval werd het met het ver
strijken van de tijd steeds duidelijker dat
het experiment met Van Wissen als mid-
voor een volslagen mislukking was. Neen,
de kracht van het Nedei-landse voetbal
kon alleen zo duidelijk in cijfers uitge
drukt worden doordat enerzijds de Neder
landers een bi-iljant binnenduo hadden en
anderzijds doordat de Belgen een ploeg in
het veld hadden gestuurd die over alle li
nies kraakte en waarin het onbegrip voor
eikaars bedoelingen al heel duidelijk aan
het licht trad. Dit Belgisch elftal, dat al
aan hevige kritiek had bloot gestaan, kón
haast geen representatie heten van het
voetbal bij onze zuiderburen. Het ontbrak
de Rode Duivels niet alleen aan voldoende
techniek, maar ook aan conditie en aan het
einde van de strijd zelfs aan vechtlust,
iets dat de Belgen altijd wél hebben be
zeten.
Het was dan ook alleen een interessante
wedstrijd op de momenten dat het „gou
den" duo Wilkes-Lenstra en later Mou-
lijn in het spel betrokken raakten. Men
zou kunnen beweren dat alles anders zou
zijn gelopen als De Munck bij de 01
stand de stx-afschop van Mathonet niet
uit zijn doel had gehouden en het dus ge
lijk zou zijn geworden, maar ook voor deze
bewering kunnen wij weinig begrip op
brengen. Zelfs dit toch heus niet zo sterke
Oranje-team kón haast niet verliezen van
dit Belgische elftal. Ook al zouden de Rode
Duivels bij rust met 51 hebben voorge
staan met alle voordelen van dien
dan nog zou Nederland gewonnen hebben.
En niet met een goed uitgebalanceerd
team, maar slechts door het briljante spel
van Wilkes, Lenstra, Moulijn en in min
dere mate Van der Hart. Spelers die een
grote routine paren aan een enorme vaar
digheid.
Eens te meer is bewezen dat verjonging
van het Nederlandse elftal volslagen non
sens zou zijn. Jonge spelers moet men bij
een brengen en internationale ervaring ge
ven in het B-elftal of desnoods in een C-
team. In die formaties zullen zij rijp moe
ten worden en zien te komen in de scha
duw van de groten van het A-elftal. En
dat met gezonde eerzucht en vooral grote
ijver. Zijn zij klaar, dan kunnen zij op
draven en van hun kans gebruik maken.
Maar op het ogenblik zijn er eenvoudig
jeen jongeren die virtuozen als Lenstra
en Wilkes naar de kroon kunnen steken.
Niet voor wat betreft vorm en techniek,
maar vooi-al niet voor wat betreft inzicht
in het spel. Een speler als Wilkes heeft
de wedstrijd van gisteren „gemaakt" en
het zou een onvergeeflijke domheid zijn
iemand van zijn klasse te bedanken voor
zijn goede diensten en daax-na vaarwel te
zwaaien, zoals zovele betweters in het
Nederlandse voetbal zo graag zouden zien
gebeuren. In interlandvoetbal moet men
het sterkste elftal van het ogenblik in het
veld brengen. Dat gebeurde gisteren. En
met succes. Men mag alleen betreuren dat
juist alleen die ouderen zo'n onuitwisbaar
stempel drukten op de in het geheel ge
nomen vrij oninteressante en ongelijke
strijd, die zo'n brede kloof sloeg tussen het
Nederlandse en Belgische voetbal.
E. Koning
ADVERTENTIE
Waarom neemt de
RENAUlT-verkoop steeds toe?
1. Lage aanschaffingsprijs. 2. Lage onder
houdskosten en benz.verbruik. 3. Minimum
wegenbelast. 4. Prachtige wegligging (Veilig:)
Geheel vrijblijvend nadere inlichtingen bil
GARAGE DEN HOUT
Bep Bakhuys, de midvoor van het Ne
derlands elftal uit de dertiger jaren, zal
dit seizoen waarschijnlijk een trots record
kwijtraken. Tijdens zijn briljante inter
land-carrière scooi-de hij 30 doelpunten
en werd daardoor topscorer.
Abe Lenstra benaderde hem zondag
middag tot op één treffer. De Fries heeft
dus in de drie komende interlandduels te
gen Curacao, Turkije en Noorwegen volop
de kans om Bakhuys te overtreffen. Ook
Faas Wilkes maakte vorderingen: hij pas
seerde Kick Smit en staat nu als derde ge
klasseerd. De produktiefste internationals
waren: 1. Bakhuys (ZAC en HBS) 30 doel
punten; 2. Lenstra (Heerenveen en En
schedé) 29 doelpunten; 3. Wilkes (Xerxes,
Valencia en VVV) 26 doelpunten; 4. Smit
(Haarlem) 25 doelpunten; 5. Vente (Fey-
enoord en Neptunus) 18 doelpunten.
Zaterdagmiddag heeft het Rotterdams
voetbalelftal geen zege kunnen behalen op
het stedelijke team van Antwerpen. De
wedstrijd eindigde onbeslist: Z'Z, nadat de
rust met een 1-1 stand was ingegaan. In
de beginperiode bleek de Nederlandse aan-
val gevaarlijker dan die van de Belgen en
vooral de actieve Wim van der Gijp stichtte
herhaaldelijk verwarring in de Antwerpse
defensie. Na 12 minuten, strafte deze Spar
taan een misverstand tussen doelman Co-
emans en rechtsback Geeraerts af (0-1).
Dit doelpunt bracht een reactie van de
Belgen. De naar voren opgerukte Wauters,
bracht uit een mooie pass van rechtsbuiten
Wattelet de partijen op gelijke voet (1-1).
Na de ï-ust waren de Antwerpenaren
sterker en de druk op de Rotterdamse
veste werd zo groot, dat de Nederlandse
doelman Van Dijk moest toezien, toen
rechtbinnen De Bakker een voorzet van
links met het hoofd afrondde (2-1).
De Nederlandse ploeg veerde op. Links
binnen Schouten lanceerde Cor van dei-
Gijp en die bepaalde tenslotte de eind
stand op twee-twee.
(Van onze sportredacteur)
Andermaal heeft het Nederlands voetbalelftal een
uiterst duidelijke overwinning geboekt op de Belgische
voetbalploeg. In een door de Nederlandse supporters
beheerste „hel van Deurne" stond na twee keer drie
kwartier voetbal voor de Rode Duivels een 2 en voor
het Oranje-team een 7 op het scorebord. Cijfers, die er
niet om liegen, maar die toch wel degelijk de verhouding
weergaven van de krachtsverhoudingen. De Belgen
slaagden er weliswaar in tot de rust een kleine 01
nadelige stand te handhaven het was een goal van
Abe Lenstra geweest maar in de tweede helft werden
de Rode Duivels door goals van Wilkes (2), Lenstra,
Moulijn, Van Wissen en Notermans volkomen wegge
speeld. Een over alle linies verslagen, volkomen ge
desillusioneerde en van alle zelfvertrouwen beroofde
ploeg verdween met een voor de Nederlanders ap
plaudisserend publiek naar de kleedkamers. Geen
revanche voor de 52 nederlaag in november in Rotter
dam integendeel maar een bewijs te meer dat het
Belgische voetbal op een niet te benijden dieptepunt is
beland. En dat tegen een Nederlandse ploeg die niet eens
in topvorm speelde, maar alleen haar troeven uitspeelde
toen de tijd daar rijp voor was geweest. In Rotterdam
gaf verleden jaar het briljante spel van Lenstra en Wil
kes met Kruiver als zwervende midvoor de doorslag,
gisteren beslisten Wilkes en Lenstra in deze volgorde
weer, maar alleen de strijd, aangezien de proefneming
met Van Wissen als orthodoxe midvoor volkomen mis
lukte. Wilkes, Lenstra en na rust Moulijn, zij gaven
glans aan een duel, waarin aan Nederlandse zijde mid
delmatig en aan Belgische zijde onbenullig voetbal de
boventoon voerde.
Een niet spannende voetbalwedstrijd is als een ei zonder zout. En er moet heel wat
bij geboden worden, wil men alsnog een aardige wedstrijd zien. Maar er werd
behalve dan dat aanvalsspel van de Nederlanders na rust niet veel bij geboden.
De Belgen, die in de eerste helft af en toe nog wel eens wat hadden laten zien, zakten
toen naar een bedenkelijk peil af, hetgeen de Nederlanders nu niet bepaald tot groter
prestaties prikkelde. En naarmate de voorsprong ruimer werd, nam ook in de ver
dediging de nonchalance toe. Zodoende konden de Belgen door de beste speler van
hun elftal, Rik Coppens, die geen greintje hulp kreeg van zijn medevoorwaartsen,
twee keer tegenscoren. Maar verdiend was dat eigenlijk niet eens, omdat de Rode
Duivels geen ogenblik ook maar de wil om over conditie maar niet eens te spreken
konden opbrengen om de kloof tussen het Nederlandse en het Belgische voetbal
zo klein mogelijk te houden. Het werd een smadelijke nederlaag, die nog het on
plezierigst was voor de sympathieke aanvoerder Vic Mees, die het vooroorlogse
wedstrijdrecord van Voorhoof 61 interlandwedstrijden verbeterde.
Neem geen enkel risico en voorkom een
vroege overrompeling van de Rode Dui
vels, dat was ongetwijfeld het consigne
waarmede Bondscoach Elek Schwartz het
Oranje-team het veld instuurde. En Ne
derland nam geen risico. Het ving de felle
Belgen, die dan ook de eerste kansen kre
gen, op en wachtte rustig tot het eerste
elan wat geluwd was. De Munck moest
zich overigens wel voor de voeten vaai
Stockman werpen om die een kans te
oritnemén, maar bar veel gevaar was er
verder toch niet.
De Munck wordt van alle kanten ge
lukgewenst na het stoppen van de
strafschop. Vooral Notermans, die de
penalty veroorzaakte, is in zijn nopjes.
En toen sloeg plotseling Nedei-land toe.
Vrij gelukkig mogen we wel zeggen. Wil
kes centerde de bal in de zesde minuut
naar Van Wissen, die een overigens
mislukte truc lanceerde. Toch bleef hij
in het bezit van de bal en loste toen een
hard schol dat keeper Leysen evenwel
stopte. De Belgische doelman liet de bal
echter vallen en dat had de rap gestarte
Lenstra blijkbaar voorzien. Met een kalme
trap vloog de bal via de onderkant van
de lat in het net.
Korte tijd ging de strijd daai-na gelijk
op. Voor het Nederlandse doel opereerde
Coppens dikwijls niet zonder succes, maar
kreeg te weinig steun, en aan de andere
kant vestigde Wilkes virtuozer en
dan ooit de aandacht op zich door zijn
onnavolgbare' dribbels en zijn uitstek».,
spelverdelen. Maar toch, de Belgen scho
ten veelvuldiger. Zij misten bij de schoten
evenwel de richting volkomen, terwijl hun
aanvalstactiek van alle inzicht bleek ge
speend.
Nederland deed het wat dat betreft heel
wat beter. Daar werd al heel spoedig dui
delijk dat de Nederlandse zege die was
toen al onafwendbaar door de binnen-
spelers Wilkes en Lenstra behaald zou
worden. Wat. deze beiden verrichtten was
weer wonderbaarlijk en slechts door 't feit
dat Van Wissen wel fel als doorzetter,
maar met te weinig snelheid en te weinig
inzicht faalde als midvoor en Van dei-
Kuil uit vox-m bleek, bleven verdere doel
punten uit. Evenals aan de andere kant
waar Vliers, Jurion en Coppens elkaar
slecht bleven begrijpen.
En toen kregen de Belgen plotseling de
kans om gelyk te komen. In de 32ste mi
nuut brak Stockman door met Notermans
op de hielen Vlak by de achterlyn vloerde
de Nederlander de Belg toen volkomen
overbodig, hetgeen de Rode Duivels een
strafschop opleverde. Mathonet zou die
wel even inknallen. Maar De Munck
sprong als een panter naar de bedreigde
hoek en ranselde de bal uit zyn doel!
Klaassens knalde de bal daarop onder
groot gejuich over de achterlyn
Even geschrokken door dit voorval, beet
Nederland tel terug. Tot twee maal toe
kreeg Van Wissen een kans om te scoren,
maar de Maastrichtenaar miste daarvoor
de spi-intsnelheid en vloog een keer tegen
en een keer over doelman Leysen.
De Belgische voetbalschare op de over
volle tribunes moe van het boeh roe
pen leefde in de eerste minuut van de
tweede helft even op. Coppens schonk zijn
linksbuiten Orlans een prima pass. Orlans
snelde langs Wiersma en zelfs langs de
uitgelopen De Munck, maar tikte de bal
daarna iets te ver voor zich uit waardoor
het leer in hel zijnet rolde.
Maar na dat gevaarlijke ogenblik kwam
Nederland op een peil waaraan de Belgen
niet tippen konden. En zo was het na vyf
minuten al 02. Lenstra nam een vrye
schop dichtbij het strafschopgebied, tikte
de bal naar Moulijn die naar Lenstra voor
zette. Van Lenstra verhuisde de bal naar
Wilkes, die op zijn beurt met een boogje
Van Wissen bereikte. En deze schoot de
bal daarop hard en fraai in de touwen.
Nederland had de "smaak te pakken, de
Belgische debacle was in de maak. Na tien
minuten snelde Moulijn veel meer in
het spel betrokken dan voor rust weer
eens langs Diricx en loste toen een diago
naal schot, waar Leysen volkomen over
heen dook (03).
„Abe, Abe", galmde het door het stadion.
Men wilde een goal van „Us Abe". En die
kwam. Na eer. kwartier spelen knalde Van
der Hart de bal ver en recht naar voi-en.
Niemand liep erop. Alleen Abe. En die
loopt niet gauw voor niets. Spil Marnette
was hem twee passen voor, maar rekende
niet op het verraderlijke effect van het
leer op het droge veld. Abe wel. Met een
snelle sprint was de Nederlander bij de
bal die hij met een uiterst slim en beheerst
boogje in de uiterste bovenhoek tikte
(0-4).
Even sloeg toen België terug. Coppens
won in de 23ste minuut een duel van No
termans en knalde de bal daarop tegen
de uitlopende De Munck. Hij kreeg het
leer evenwel terug en had toen weinig
moeite om de stand op 14 te brengen.
Maar wie kon dat deren bij een aan
vallend machtsvertoon als Wilkes, Lenstra
en Moulijn vertoonden? Wilkes dribbelde
langs zijn uitgeputte belagers alsof die er
niet waren en Lenstra deelde het ene
Een situatie voor het Belgische doel,
die de Rode Duivels niet meester ble
ven. v.l.n.r. Van Wissen, keeper Ley
sen, Marnette en op de achtergrond
Wilkes
slimme tikje na het andere uit. Moulijn
bracht daarbij Diricx zo wat tot wanhoop
door in alle situaties de Belg in de luren
te leggen.
Goals konden niet uitblijven. In de 38ste
minuut volgde er weer zo'n actie waar
iedere voetballiefhebber de vingers voor
aflikt. Wilkes ienig manoeuvrerend
liet al zyn belagers zijn hielen zien, pas
seerde ook keeper Leysen, maar vond
daarop dat hij in een te lastige schiet-
hoek stond. Waarop de VVV'er terug pin
gelde naar het strafschopgebied en daar
met een vlijmscherp schot scoorde (15).
Drie minuten later juichte de Neder
landse schai-e wederom. Weer na een
dribbel van Faas Wilkes die in deze snelle
aanval de welkome hulp kreeg van Van
Wissen.
Nog vier minuten te spelen, nóg twee
goals. Eén voor België door Rik Coppens,
die bij een corner van Stockman profi
teerde van bet feit dat hij niet gedekt
werd (de Antwerpenaar schoot de bal hard
en zuiver achter Pieters Graafland, die na
een half uur spelen was ingevallen voor
de geblesseerd geraakte De Munck), en
één van Notermans, die in dc laatste mi
nuut onder groot gejuich scoorde van ze
ker dertig meter afstand (27).
De debacle was volledig. De kloof tussen
het Nederlandse en Belgische voetbal was
opnieuw aanzienlijk verbreed. Zwijgend
verlieten de Belgische supporters het sta
dion, dat eens door de Nederlanders zo ge
vreesd werd. En als ze nog iets zeiden dan
was dat bepaald niet vleiend voor de Bel-
"'sche keuzecommissie
De Munck strompelde halverwege de
tweede helft pijnlijk in zijn doelgebied
rond: tijdens een botsing met de Belgische
rechtsbuiten Stockman was zijn been ge
voelig geraakt. Mogelijk had De Munck
door kunnen spelen, maar met zijn typi
sche profmentaliteit wenste hij voor de
ploeg geen risico's te nemen en liet zich
daarom vei-vangen door Pieters Graafland.
De Munck ranselt Mathonet's straf
schop uit zijn doel. Klaassens (6) loopt
gelukkig mee, want even later zal de
bal in een boog voor zijn schoenen ko
men waardoor alle gevaar is geweken.
Kuys en Stockman op de rand van
het strafschopgebied rekenen ner
gens op en staan stokstijf af te wach
ten, hetgeen niet „volgens het
boekje" is
Radioverslaggevers van internationale
voetbalwedstrijden zijn eigenlijk net wek
kers, die minutenlang kletterend en klate
rend aflopen, zich vervolgens laten op
winden door de mysterieuze krachten in
de sport en dan opnieuw doordringend be
ginnen te ratelen, alsof wij werkelijk voor
iets zeer belangrijks in de rust van onze
zondagse dommel gestoord moeten wor
den. Als motorische rammelaar vertoonde
Leo Pagano gistermiddag in Antwerpen
een merkwaardig defect voor een woorden
slingeruurwerk: hij was niet helemaal bij
de tijd, vermoedelijk omdat hij het tempo
van de vaderlandse veteranen in de voor
hoede niet kon bijhouden. Vlak voor het
einde van de traditionele burenruzie tus
sen België en Nederland verkondigde hij
namelijk met het penetrante optimisme,
dat hij zich ambtshalve heeft aangemeten:
„Er zijn nu 42 minuten in de tweede helft
verstreken, we hebben dus nog 1 a 2 mi
nuten te spelen!" Nu is een dergelijke slot
som gemakkelijk te vergeven, want we
weten allemaal als trouwe lezers van de
voorbeschouwingen, dat voetbal een onbe
rekenbaar spel blijft. Bovendien mocht hij
als spreekwoordenkenner bij uitstek aan
nemen, dat de scheidsrechter, een Schot
zijnde, zuinig zou omspringen met de tijd,
die men in het veld niet meer nodig had.
Ook overigens gaf de heer Pagano her
haaldelijk blijk van pen zeer oorspronke
lijke, oijna artistieke kijk op het spel-
beeld, zodat niemand de met veel minder
fantasie werkende televisie gemist zal
hebben, afgezien nog van het voordeel dat
men bij de radio prinsheerlijk in de zon
kon zitten. Wilt u een mooi staaltje? Hier
is het: „Moulijn is zo blij als hij Diricx ge
passeerd is, dat hij terugloopt om hem
nog eens te passeren". Nog mooier was de
volgende tirade: Abe geeft de bal aan
Dinges, maar Dinges doet natuurlijk niet
mee En ivij ons tergend afvragen:
wist Abe dat dan niet? Of is Abe inder
daad zo'n wondermens, dat hij zelfs bui
tenstaanders het bruine monster in de
schoen kan schuiven? Toen Wilkes even
later een kogel afvuurde, want het was
blijkbaar een gevecht op alle wapenen,
riep onze geliefde commentator, wiens
spraakwater tot het kookpunt was verhit,
met verbijsterend enthousiasme uit: „Goed
gestopt door die keeper, meesterlijk
trouwens, het was géén moeilijk schot
Dankzij de heer Pagano hebben wij al
een betere kijk op de wedstrijd gekregen
dan wanneer wij er zelf bij geweest zou
den .zijn, Want wij hebben geen verstand
van voetbal. De heer Pagano heeft dat wel:
,Van Wissen vervult als schakel de taak
van twee binnenspelers, Lenstra en Wilkes
verrichten beurtelings vooruitgeschoven
het werk van één midvoor". Dat verklaart
de hoge score. Want wat konden de Belgen
tegenover een aanvalsleider met vier benen
stellen? Volgens onze luidspreker voorna
melijk het beredeneerde achteruitlopen van
aanvoerder Vic Mees, die al meer dan zes
tig interandwedstrijden heeft meegedaan
en dus „werkelijk een beetje geretourneerd
begint te worden". Het is heerlijk om zich
vertegenwoordigd te voelen door een oog
getuige, die overal het fijne van bespeurt:
toen de Munck moest worden vervangen,
vernamen wij direct dat zulks geschiedde
vanwege een blessure aan het dijbeen bo
ven de knie. Wat hebben Nederlandse voet
ballers dan onder de knie? Dat kunnen wy
u precies zeggen: hun techniek en hun slof
om uit ie schieten.
Het aardigste van de heer Pagano vin
den wij, dat hij zich niet alleen richt tot
landgenoten in htiiskamers, ter zee of in
de lucht, maar ook tot zijn strijdmakkers
in de groene arena, die hij herhaaldelijk
vertrouwelijk en bemoedigend toespreekt
of om verontschuldiging vraagt voor het
ijdel gebruik van hun namen. Wij vinden
dat niet zo erg. Wij zijn heel blij te weten,
dat de oranje leeuwen Roel, Cor, Fons,
Abe, Piet, Jan en nog eens Jan, Kees, Coen,
Frans en Faas heten. Maar hoe wordt die
geheimzinnige Dinges in de wandeling
aangesproken, Leo? £0 Brugbier
Bijna 87 minuten heeft 't geduurd voor
dat er wat sfeer kwam in de semi-inter-
land Nederland BBelgië B. liet Haagse
publiek toch al niet verwend met offi
ciële wedstrijden zal de ontmoeting die
zaterdag op het ADO-terrein werd ge
speeld wel heel spoedig vergelen. Het was
niet alleen een sfeerloze wedstrijd, het
was een duel waarin beide ploegen bijzon
der slecht speelden. De omstandigheid dat
de Belgen doeltreffender voetbalden, de
bal sneller afgaven, heeft de strijd in het
voordeel van de Rode Duivels beslist. De
gasten wonnen met 4-3. ondanks verwoe
de pogingen van de Nederlandse aanval
om in die laatste drie minuten de gelijk
maker nog te forceren. Daarin slaagden
onze voorwaartsen niet, en dat was eigen
lijk maar gelukkig ook want een gelijk
spel hadden de Nederlandse B-speJers ze
ker niet verdiend.
Zoals gezegd, de 20.000 toeschouwers die
naar het Zuiderpark gekomen waren zul
len niet lang over deze ontmoeting napra
ten. Na een kwartier was de beslissing in
feite al gevallen. Toen rechtsbinnen Van-
denberg in de 14de minuut uit een hoek
schop de stand op 3-0 bracht, begreep ie
dereen dat een Nederlands B-team, spe
lend in deze vorm, reeds verslagen was.
B'unders van de verdediging hebben de
strijd beslist. Eerst gaven doelman Cox
(Rapid) en stopper Walhout (NOAD) ge
zamenlijk de Belgische linksbuiten Leen-
ders een niet te missen kans, even daar
na aarzelde Walhout juist te lang met in
grijpen. zodat linksbinnen Van Herpe zijn
snelle i-en door onze verdediging kon be
sluiten met een schuiver waai-op Cox geen
antwoord wist.
In de eerste fase van de wedstrijd bleek
al, dat de Nederlanders te weinig kwali
teiten hadden om het de Belgen erg moei
lijk te maken. Van een sterk Belgisch
overwicht was geen sprake, maar toch,
de aanvallen van de gasten waren sneller
en daardoor ook gevaarlijker. De Neder
landse voorhoede faalde als formatie.
Rechtsbuiten Heinen toonde keer op keer
dat hij zich op die vleugelplaats helemaal
niet thuis voelt. Vonhoof deed wel eens
aardige dingen, maar alles duurde te lang
bij de Amsterdammer. Slechts de snelle
Clavan —voortreffelijk gelanceerd door
zijn clubgenoot Schuurman flitste en
kele malen goed door de Belgische ver
dediging.
Clavan zorgde voor het eerste Neder
landse doelpunt. Een goede pass van Von-
hoff bracht de bal bij de ADO-er die in
een lange ren op het Belgische doel af
stoof. Hard en onhoudbaar schoot hij in
Keeper Cox
Amper hadden de toeschouwers ge
merkt dat rechtsbuiten Heinen was ver-
vangen, of invaller Russen had al gezorgd
dat er een wijziging kwam op het score
bord. In de tweede minuut na de hervat
ting speelde Schuurman de bal de op de
rand van het doelgebied staande MVV-er
toe. Voordat Colette begreep wat er ging
gebeuren lag het leer al achter hem (2-3).
Een nieuwe blunder van doelman Cox
maakte dat de Belgen in de 24ste minuut
opnieuw met twee doelpunten verschil
leidden. Na een hoge voorzet van links on
derschept te hebben liet de Rapid-doelman
de bal vallen. Dankbaar greep midvoor
Mallants de kans die hem geboden werd
(2-4).
Tot de 42ste minuut van de tweede helft
slaagde de Belgische verdediging er zon
der al te veel moeite in de Nederlandse
aanvallers in bedwang te houden. Toen,
geheel onverwacht, loste Vonhoff van de
rand van het strafschopgebied een laag
en hard schot. Doelman Colette, gehinderd
door de vele spelers die voor hem ston
den, zag de bal te laat en kon niet ver
hinderen dat de schuiver van de Amster
dammer doel trof (3-4).
Een heftig Nederlands slotoffensief volg
de toen: Colette haalde zich de woede van
de toeschouwers op de hals door demon
stratief lang te talmen met uittrappen:
