Huis met lieden stenen mutsen
Symbool
van noblesse!
V
Parijs beducht voor inmenging
van Amerika in Noord-Afrika
Adenauers herenigingswensen
hebben Londens instemming
rHoe is het ontstaan
Van dag tot dag
„Gilaeg Gemilaeg
isio»
Tapijten
WYE RS
ZATERDAG 19 APRIL 19
58
3
nmma
Crematie C. A. J. Miché
Amerikaans dementi na officiële stappenmaar de
Fransen zijn er niet helemaal gerust op
Generaal Maurice Gamelin
in Parijs overleden
WÊÈÈÊËÈL
Studeert u laat?..,,
de natuurlijke verkwikking
Ambassadeursconferentie in
Moskou nog niet begonnen
Geen vorderingen na drie
bezoeken aan Gromyko
J. J. F. Kemming
<:Praatótozl
De ideale zonwering
Fa. J. P. SENFT ZN.
Praag wijst Amerikaan uit
wegens spionage
Diplomaat in val gelokt
verklaart Washington
Dit woord: GEK
99
Voor het eerst In de geschiedenis van
de Indonesische krijgsmacht is deze week
een gecombineerde manoeuvre „op grote
schaal" uitgevoerd, die bovendien met
succes bekroond is geworden.
Het feit dat slechts te verwaarlozen te
genstand is ondervonden bij deze geza
menlijke actie van zee- land- en lucht
strijdkrachten verhindert de juichende
communisten en hun meelopers niet te
spreken van „gilang-gemilang", van een
schitterende overwinning. Een leger, een
marine of een luchtmacht blijft uiteraard
niet onbewogen door een gebeurtenis als
de verovering van het bolwerk van zijn
tegenstander en het is alleen maar logisch
dat de respectieve wapenchefs deze gele
genheid hebben aangegrepen om schou
derklopjes uit te delen: zo iets verhoogt
het moreel. Vooral de stafchef van het le
ger, generaal-majoor Nasution, moet er
een kans in hebben gezien om wat meer
eenheid onder zijn personeel te brengen.
Aangemoedigd door het tegen Padang
behaalde succes, zal een dergelijke ge
combineerde manoeuvre tegen Menado
(het bolwerk der rebellen in Noord-Cele
bes) wel niet uitblijven. Zullen daarna het
leger, de marine en de luchtmacht zich
kunnen beheersen en tevreden zijn met
zuiveringsacties op Sumatra en Celebes,
met het „vuile werk" (dat meestal hoofd
zakelijk door de infanterie moet worden
opgeknapt)?
Eén kwade mogelijkheid is dat de ma
rine en de luchtmacht, die geen wondje
hebben opgelopen, en het leger, dat gerin
ge verliezen heeft geleden, op Sumatra, na
Celebes (waar geen van drie een al te
groot risico loopt) in een nog agres
siever „gilang-gemi!ang"-overwinnings-
stemming zullen zijn geraakt en dat zij
zullen verlangen een oude droom waar te
maken: de verovering van Nieuw-Guinea.
Er is alle reden aan te nemen dat tegen
die tijd er meer oorlogsmaterieel, vlieg
tuigen en transportschepen inbegrepen,
in Indonesië aanwezig zal zijn. En dat in
tussen meer buitenlandse instructeurs
meer Indonesiërs voldoende bekwaam
zullen hebben gemaakt om dit materieel
redelijk te kunnen bedienen. Er zou aldus
minder geïmproviseerd behoeven te wor
den door chefs van leger, marine en lucht
macht, respectievelijk de krijgsheren Na
sution, Subiakto en Suryadarma. Waar
schijnlijk zullen er dan ook voldoende pa
rachutes zijn om meer parachutisten in
eens uit (meer) vliegtuigen af te werpen.
Er zijn mogendheden die zich vrien
den van Indonesië noemen en die genoeg
materieel (inclusief „instructeurs") kun
nen en willen leveren om Indonesië's
krijgsmacht een poging te doen wagen
d e „gilang-gemilang"-overwinning te be
halen.
Echter, uit de herhaalde verklaringen
van de Indonesische regering, dat zij al
les doet en zal blijven doen om de burger
oorlog niet te doen uitgroeien tot een in
ternationaal conflict, zou men mogen af
leiden dat zij ook alles in het werk zal
stellen om de strijdkrachten tijdig uit hun
„gilang-gemilang"-overwinningroes te hel
pen.
ADVERTENTIE
Kiras en Yoeroek tapijten vallen
onmiddellijk op door hun rijke
oosterse kleuren en dessins.
Daarin tonen zij een zeldzame
voornaamheid.
Prijzen: (bijv. 200 x 300 cm)
f231.- en f325.-
Vraag uw woninginrichter naar
YOEROEK
en KIRAS
gegarandeerd door
onder
fnternationaal
keurmerk
INTERTEST
Vrijdagmiddag heeft op „Westerveld"
de crematie plaatsgehad van wijlen de
heer C. A. J. Miché, die gedurende 34 ja
ren als machinezetter in dienst van Haar
lems Dagblad/Oprechte Haarlemsche Cou
rant is geweest.
Namens de Grafische bedrijven Damiate
n.v. en het personeel sprak de heer D. A.
J. Spek.
De heer A. Valbracht herdacht de heer
Miché als lid van de Alg. Ned. Grafische
Bond en de heer A. Vring als vriend.
De zoon van de heer Miché sprak ten
slotte een dankwoord namens de familie.
(Van onze correspondent in Parijs)
Terwijl men zich In politieke kringen te
Parijs voorstelde met ingang van maandag,
na de eerste ronde der Kantonale verkie
zingen, de jongste regeringscrisis kalm
pjes aan, volgens alle regels van de kunst
en in verschillende etappes met een keur
van informateurs en formateurs, te gaan
oplossen, zag het er gistermiddag naar uit,
dat Washington een nieuwe stok in het
Franse hoenderhok had geworpen. Uit een
menigte persstemmen, die van officiële
Amerikaanse zijde, en hoogst waarschijn
lijk door bemiddelaar Murphy zelf, uitge
geven leken, kwam tot uiting, dat Wash
ington de mislukkig van de „goede dien
sten" in Tunesië niet zonder meer wenst
te slikken. De regeringscrisis, waarmee de
rechtse partijen in Frankrijk een einde aan
de Anglo-Amerikaanse bemiddeling meen
de te kunnen maken, dreigde de aanlei
ding te worden voor een openlijke inter
ventie van Washington in de Noordafri-
kaanse moeilijkheden, waarvoor Parijs in
Amerikaanse ogen kennelijk op eigen ge
zag geen oplossing meer weet.
Robert Murphy zou in een vertrouwelijk
gesprek met Amerikaanse correspondenten
in Parijs te kennen hebben gegeven, dat
Washington verlangt dat Parijs niet alleen
de betrekkingen met Tunesië herstelt, maar
ook in contact treedt met de Algerijnse
rebellen en zonder verwijl een einde maakt
aan de oorlog in Algerije. De weg, die
daartoe gevolgd zou moeten worden, werd
niet duidelijk aangegeven, maar de Franse
nrnister van Buitenlandse Zaken in het
demissionaire kabinet, Christian Pineau,
vond de berichten voldoende onheilspel
lend, om op staande voet de Amerikaanse
ambassadeur bij zich te ontbieden en hem
tekst en uitleg te vragen. Een zelfde dé
marche werd gisteravond in Washington
door de Franse ambassadeur ondernomen
en in de nacht volgde een communiqué van
de Amerikaanse regering, waarin alle be
richten en geruchten met grote stelligheid
werden tegengesproken.
De Paijse pers, die ervaring heeft met
diplomatieke démentis, toonde zich van
morgen niettemin geenszins gerustgesteld
en er blijven inderdaad aanwijzingen be
staan, waardoor alle twijfel zich op di*
Verdediger van Frankrijk van
1939 tot mei 1940
PARIJS (Reuter/AAFP) Generaal
Maurice Gamelin, bevelhebber van de
geallieerde legers in Frankrijk tijdens de
eerste negen maanden van de tweede we
reldoorlog, is vrijdagavond op 85-jarige
leeftijd oveirieden in het militaire zieken
huis Val de Grace te Parijs, waar hij
reeds enige weken verpleegd werd, we
gens een verlamming aan de linkerzijde.
Reuter Gamelin is een der belang
rijkste figuren geweest in het militaire
drama dat tot Frahkrijks nederlaag in 1940
leidde. Hij ging de oorlog in met een gro
te reputatie en een prachtige staat van
dienst, doch zijn strategie in de kritieke
oorlogsmaanden is zeer omstreden. Zijn
critici verweten hem vooral, dat hij in
september 1939 geen aanvallen op de
Duitse troepen bij de Siegfriedlinie had
uitgevoerd en evenmin in België in mei
1940. Gamelin weet de nederlaag aan de
Duitse overmacht in de lucht en het ge
brek aan strijdlust in Frankrijk. Hij heeft
steeds zijn strategie verdedigd.
In 1943 werd generaal Gamelin tezamen
met nog verscheidene andere politieke fi
guren naar Buchenwald gedeporteerd,
waar hij in 1945 door de Amerikanen werd
bevrijd. Na de oorlog leefde Gamelin te
ruggetrokken. Hij schreef zijn memoires
onder de titel „Servir" (Dienen).
ogenblik nog bezwaarlijk laat verdrijven.
Intussen moet minister Dulles gegronde
redenen gehad hebben om het masker der
neutraliteit openlijk af te leggen. In diplo
matieke kringen in Parijs neemt men aan,
dat hij alleen langs deze weg nog hoopte
te kunnen voorkomen dat Noord-Afrika,
en Tunesie in het bijzonder, in het Ara
bische kamp van Nasser zou verzeilen.
Bourguiba heeft Frankrijk een week tijd
gegeven om van de dwalingen zijns weegs
terug te keren en dit ultimatum zou, zo
niet in Parijs, dan toch in Washington
ernstig zijn opgenomen.
Anti-Amerikanisme
Mocht de gewijzigde Amerikaanse hou
ding, ondanks de officiële tegenspraak, be
vestigd worden, dan zijn de politieke re
acties in Frankrijk nauwelijks te voorzien.
Na de val van de regering-Gaillard, die on
middellijk op de brief van president Eisen
hower gevolgd is en er grotendeels door
veroorzaakt werd, doet men er zeker ver
standig aan ieder luchthartig optimisme in
deze te ;«ten varen. De anti-Amerikaanse
stemming, die in Frankrijk met de dag
toeneemt, zou dan het nationalisme nog
hoger op doen laaien en door de pressie
uit Washington zou dan zeker een ave
rechts resultaat worden opgeleverd. De re
geringscrisis zou vermoedelijk langs par
lementaire weg onoplosbaar blijken, waar
door de nerverschijning van generaal De
Gaulle op het politiek toneel eindelijk een
tastbare mogelijkheid zou worden. Over
deze vooruitzichten zijn de meeste Parijse
ochtendbladen het in beginsel wel eens.
ADVERTENTIE
..Besteedt den dieren T,,d j
b'i daScn bij nachten,
Tc™<> «ij jong e„ uw
°nversleten zijt"
Achtte Htiygens
héérlijk dan 20n kostelijk-verl™*.
K,ng-pepcrmunt bij de studie-
°Pt0Cht- „en en ontel-
We Vrccmde woordjes in
(Van onze correspondent in Londen)
Bondskanselier Adenauer houdt zijn blik
gericht op het grote doel van de westelijke
politiek tijdens een top-conferentie, name
lijk gecontroleerde ontwapening in de
breedste zin. Hij kant zich tegen het denk
beeld van een neutrale strook omdat dit de
aandacht afleidt van de hoofdzaak. Volgens
hem is het Rapacki-plan waarschijnlijk ook
als afleidingsmanoeuvre bedoeld. Boven
dien acht hij het denkbeeld van een buf
ferzone niet realistisch. Kroesjtsjev heeft
tot tweemaal toe verklaard, aldus Ade
nauer, dat de Sovjet-Unie in staat is van
het eigen gebied uit West-Europa in de as
te leggen. Raketbases in de satellietlanden
zijn overbodig en het is tijdverlies over een
neutrale gordel te onderhandelen, zo
meent hij.
Dr. Adenauer zette gisteravond, na af
loop van de besprekingen met de Duitse
regering zijn standpunt voor de pers uit
een. Adenauer toonde iets van verontwaar
diging toen het zone-plan aan de orde
kwam. „Wij moeten alles doen om gecon
troleerde ontwapening te krijgen'.', zei hij.
„God zij ons genadig als dit plan faalt".
Adenauer deed in antwoord op een vraag
over de Westduitse kernbewapening van
een Poolse journalist een beroep op Polen
om de Sovjetleiders tot andere gedachten
te brengen en een verstandiger politiek te
volgen. Duitsland zal Polen, Tsjechoslova-
kije, Hongarije of wel ander land ook, nooit
aanvallen en Duitsland heeft, naar zijn
mening, evenmin iets van deze landen te
vrezen.
De hereniging van Duitsland behoeft niet
als zodanig op de agenda van de top-confe
rentie te komen, zei hij, maar hij gelooft,
dat deze kwestie wel zijdelings ter sprake
moet komen.
Uit een Brits-Westduits communiqué
blijkt, dat Macmillan Adenauer's opvat
ting, dat tijdens de top-conferentie een
nieuwe poging zal moeten worden gedaan
om de Sovjet-regering te herinneren aan
haar verplichting een einde te maken aan
de Duitse verdeling door middel van vrije
verkiezingen, steunt. Beide regeringsleiders
erkennen, dat een blijvende regeling in
Europa niet mogelijk is zonder een ophef
fing van de verdeling van Duitsland.
IJzeren geduld
Adenauer waarschuwde dat ijzeren ge
duld nodig zal zijn om een topgesprek te
doen slagen, maar de conferentie zal moe
ten slagen omdat alles op het spel staat,
aldus Adenauer.
Over de moeilijkheden inzake de vrij
handelszone liet Adenauer zich vrij opti
mistisch uit. Hij wil zich niet als bemidde
laar opwerpen omdat er alleen een me
ningsverschil tussen de partijen bestaat.
Hij zeide dat er goede hoop bestaat dat op
22 april de zes onderling overeenstemming
zullen bereiken over een compromis, dat
ook de Britse bezwaren zal wegnemen. In
elk geval is hij bereid om zo nodig zijn
goede diensten aan te bieden. In het com
muniqué onderstrepen de kanselier en de
premier de politieke en economische ,be-
"tekèms van de'Europese vrijhandelszone.'
Selwyn Lloyd en Von Brentano, de beide
ministers van Buitenlandse Zaken, onder
tekenden een Brits-Duitse overeenkomst,
die een verdere belangrijke bijdrage zal
leveren tot de Britse-Duitse vriendschap.
De beide regeringsleiders hechten grote
waarde aan nauw persoonlijk contact, dat
zij ook in de toekomst zullen handhaven.
Diepe indruk
De krasse Adenauer maakt bij zijn perio
dieke bezoeken aan Londen diepe indruk
door zijn waardigheid, werkelijkheidsbesef,
klare betoogtrant en zijn humor. Zijn vita
liteit dwingt bewondering af. Adenauer
was elke dag van de vroege ochtend tot in
de nachtelijke uren in de weer, niet alleen
met de officiële conferenties, maar ook met
tal van representatieve verplichtingen,
banketten en recepties.
MOSKOU (Reuter) De Russische mi
nister van Buitenlandse Zaken Gromyko
heeft op een persconferentie gezegd, dat de
besprekingen die hij het afgelopen etmaal
met de ambassadeurs der Verenigde Sta
ten, Groot-Brittannië en van Frankrijk
heeft gevoerd, ten doel hadden de hinder
palen die een topconferentie in de weg
staan, op te ruimen. „Er is," zo zei hij,
„overeenstemming bereikt over de voorbe
reiding van een topconferentie langs diplo
matieke weg. Deze uitwisseling van menin
gen kan echter maanden en jaren duren en
het komt ons voor, dat het algemeen be
lang daarmee niet gediend zou zijn. De
Sovjet-Unie wil de belemmeringen zo
spoedig mogelijk opheffen". Meer wilde de
Russische minister niet zeggen, „want," zo
zei hij, „dan zouden de westelijke ambas
sadeurs mij verwijten kunnen maken."
AFP verneemt, dat Gromyko met de
ambassadeurs voornamelijk gesproken
heeft over de procedure voor het diploma
tieke overleg. Hij zou er op staan dat dit
overlég 'tussen 'hem én elk der westelijke
ambassadeurs afzonderlijk wordt gevoerd.
De westelijke grote drie wensen echter
gezamenlijke besprekingen.
De Amerikaanse ambassadeur Llewellyn
Thompson, heeft verklaard, dat tot op
heden de diplomatieke besprekingen met
Gromyko „niet hebben bijgedragen aan
het begin van onderhandelingen, zoals die
in de westelijke nota's aan de Sovjet-Unie
zijn voorgesteld". Dit is de enige uitlating
van westelijke zijde na de bezoeken van de
ambassadeurs aan Gromyko.
In westelijke diplomatieke kringen heeft
men verklaard, dat dit overleg vooral
„technisch" van aard is geweest, gewijd
aan „ophelderingen" en „commentaren" op
de westelijke nota's. Voor het ogenblik is
het eigenlijke diplomatieke vooroverleg
voor een topconferentie nog niet begonnen,
aldus de Franse ambassadeur Maurice
De.jean.
De bewoners van Zuid-Italië
verhuizen van hun rotswo
ningen naar moderne flatge
bouwen. Het is ongetwijfeld
een pakkende slagzin en de in
1950 gestichte Cassa per ïl
Mezzogiorno letterlijk
Fonds voor het zuiden kan
inderdaad hier en daar met
dergelijke resultaten pronken.
Maar een verwaarlozing van
eeuwen kan moeilijk in enkele
jaren worden ingehaald. Met
gelden van dit fonds is de
landhervorming in dit aller
armste agrarische deel van
Italië krachtig aangepakt, er
zijn nieuwe woningen gebouwd
en men heeft de erosie van de
'grond bestreden, doch de ge
middelde inkomsten per hoofd
van de bevolking liggen nog
altijd 33 onder het landelijk
gemiddelde. En in Matera
wonen vijftienduizend mense
lijke wezens in de meest er
barmelijke omstandigheden:
zij betalen achttien gulden per
maand voor een vochtig hol,
uitgehouwen in de rotsen.
Achttien gulden, drieduizend
lire, betekenen voor hen heel
wat meer dan voor ons. Dat
tachtig percent van hen aan
malaria lijdt, is interessant
voor de statistiek en even in
teressant vinden de schaarse
toeristen de romantische ho
len, waarin mensen huizen,
mensen met doorgaans veel
kinderen.
In deze streek, juister ge
zegd in de aangrenzende pro
vincie Bari, vinden we het.
dorpje Alberobello, beroemd
om zijn trulli- of koepeltjes
huizen. Het is 'n hoogst merk
waardige bouwvorm, waarvan
de oorsprong in de alleroud
ste tijden moet worden ge
zocht. Het schijnt vast te
staan, dat men deze architec
tuur al duizend jaar voor het
begin van onze jaartelling
De armoede van Zuid-Italië is zelfs spreekwoordelijk in een
land, waar de contrasten van oudsher de bezoeker hebben ge
troffen. Wanneer men daar naar merkwaardigheden zoekt, zoals
ongetwijfeld de trulli-huizen zijn, kan men niet aan de erbarme
lijke levensomstandigheden van de bevolking voorbijgaan.
toepaste. Elk huisje heeft een
rechthoekig onderstuk, be
kroond door een ronde muts,
die in een punt uitloopt. Deze
muts bestaat uit twee lagen
ruwe stenen, zonder specie op
elkaar gestapeld en toch bij
zonder stevig. Tussen de beide
lagen in ruimte gelaten en
hierin schuilt het geheim van
deze praktische bouwmethode:
het koepeltje werkt sterk
isolerend, waardoor het zelfs
hartje zomer in deze huizen
heerlijk koel is.
Ga er echter niet binnen met
het oogmerk weer iets „inte
ressants" aan uw ervaringen
toe te voegen. Armoede is
immers nooit mooi. Nee, om
op dit gebied van pure
schoonheid te kunnen genie
ten, moet u in Selva di Fasa-
no zijn, vijfenveertig kilome
ter van Bari. Daar bewoont Dr.
Luigi Albano, arts en kunst
verzamelaar, een prachtige
villa temidden van de bossen
en dat zou op zichzelf zo op
merkelijk nog niet zijn, als
deze een-verdieping-villa niet
een trulli-huis in het meer
voud was. Op het platte dak
verheffen zich negen koepel
tjes en er is dus weinig
scherpzinnigheid voor nodig
om te concluderen, dat de
woning negen kamers bevat.
Dr. Albano is een man met
smaak, dat valt al op bij het
betreden van de tuin. Het
stukje natuur, waarin hij zijn
huis heeft geplant, is gedeel
telijk ongerept gelaten, ge
deeltelijk herschapen in een
geurende, vlammend-bonte
lusthof. Een rechte oprijlaan
presenteert meteen een vol
ledig gezicht op de villa
een spierwit blok, waarboven
negen witte punten van trulli
uitsteken. De ramen staan als
diep verzonken oogkassen in
de blijkbaar abnormaal dikke
muren.
De eigenaar is volgens de
traditie van zijn landaard niet
overgroot, tamelijk gezet, vrij
wel kaal en uiterst beminne
lijk. Nadat hij steunend de
trap naar het platte dak heeft
beklommen, wijst hij op de
trulli en vertelt iets van de
merkwaardige constructie.
„Alleen de punten zijn van
cement", zegt hij. „Dat heeft
minder een praktische dan een
esthetische betekenis, omdat
de witte punten het silhouet
van de villa markeren. Trulli
van deze grauwe natuursteen
zouden van een afstandje be
keken geen reliëf krijgen
tegen de bomen op de achter
grond".
Een beetje ironisch voegt hij
eraan toe: „In deze streek
wordt de welstand van iemand
afgemeten naar het aantal
trulli op zijn huis. Ik hoop
maar, dat u een niet te over
dreven indruk krijgt van mijn
rijkdom".
Of ze werkelijk ook enn
nuttige functie uitoefenen?
Dr. Albano knikt heftig van
ia. „Winter en zomer hebben
tve in alle kamers een con
stante temperatuur van zestig
graden. Dat is aangenaam en
gezond. Wanneer je 's zomers
uit de tuin het huis binnen
komt, voel je de koelte als een
prettige opluchting om je
tieen. Nu moet u nog even
goed begrijpen, dat deze ge
lijkmatige warmtegraad niet
alleen tot stand wordt ge
bracht door de trulli; ook de
dikke buitenmuren werken
ertoe mee. Op hoe dik schat u
ze? Ik zal het u maar ver
tellen: anderhalve meter".
De inrichting van het huis
is ronduit bewonderenswaar
dig. Nergens vindt men over
daad. Er staat precies genoeg
meubilair om de kamers ge
vuld en bewoonbaar te ma
ken, tevens om elk stuk van
belang als één geheel kunnen
bekijken: de glanzend gepoli
toerde ronde tafel met het
massieve voetstuk, de antieke,
prachtig besneden kast met
zijn inhoud van kostbaar por-
celein, de voorname stoelen.
Een zware koperen luchter
brengt sfeer in het grote
woonvertrek. Alles, ook de
smaakvolle wandversiering, is
in volmaakte harmonie uit
gevoerd en geplaatst, maar
men krijgt geen enkele maal
de indruk in een levenloos
museum rond te lopen.
De medische taak van Dr.
Albano, in een gebied waar de
hygiënische toestanden min
stens een halve eeuw bij die
van ons land ten achter zijn,
!s zwaar en veelomvattend.
,Er heeft hier altijd een nij
pend gebrek aan doktoren ge-
leerst en tot voor kort waren
er in dit gedeelte van Zuid-
rtalië, nagenoeg de hele voet
van de laars, maar drie zie
kenhuizen".
Daarom kan hij niet zo vaak
en zo lang in dit heerlijke huis
vertoeven als hij zelf wel zou
willen. Hij zwerft de hele dag
in zijn auto door de streek en
doet wal hij kan. De Cassa
por il Mezzogiorno, waarvan
geen wonderen mogen worden
verwacht, heeft intussen hier
en daar al heel wat tot stand
gebracht. Duizenden boeren
bewerken nu hun eigen grond,
een gevolg van de landver-
deling. Er wordt meer aan
dacht besteed aan de weten
schappelijke beoefening van
de landbouw en er werden
landbouwkolonies gesticht,
onder meer bestemd om een
deel van de bewoners der
holenstad Matera te huisves
ten. Er zijn uitgebreide irri-
gatiewerken uitgevoerd, waar
door de erosie van de bodem
wordt gestuit en er mag wor
den verwacht, dat tegen 1962,
het einde van de twaalfjarige
planperiode, voor miljoenen
mensen draaglijker levensom
standigheden zullen zijn ge
schapen. Dan is er voor dit
doel vijftienhonderd miljard
lire, ongeveer negen miljard
gulden, uitgegeven. Het lijkt
veel, maar het is toch bij lan
ge na niet genoeg om de tegen
stelling met het veel welva
render Noorditaliaanse indus
triegebied te doen verdwijnen.
Een cultuurmens als Dr.
Albano mag van de nog steeds
aeersende ellende geen verwijt
worden gemaakt. Hij bezit
weliswaar negen trulli, tegen
een bewoner van Alberobello
slechts één, maar opheffing
van deze ongelijkheid zou de
kern van het probleem niet
raken. Er zullen nog vele hon
derden miljarden lire naar
het zuiden moeten stromen,
voordat geen Italiaan zich
meer zal hoeven te schamen
over deze zieke plek in zijn
land.
Op d<Z
T erug
De Franse Riviera wordt bevolkt door
een wonderlijke mengeling van autoch
tonen, toeristen en een categorie mensen,
die eens als toerist zijn gekomen en daar
na nooit meer weg zijn gegaan. In een
café „Au Pêcheur" in Antibes lopen
we een bejaarde Engelsman tegen het lijf,
die in 1912 met vakantie naar Zuid-
Frankrijk was vertrokkenHij zou een
maand blijven; hij is er nu nog. Dit be
sluit om te blijven werd hem wel ver
gemakkelijkt door het feit, dat hij rolt in
het geld. Sinds 1912 woont hij nu in Anti
bes; hij heeft er een huis laten bouwen en
zich sindsdien door de zon laten bruin
branden. Hij spreekt nu beter Frans dan
Engels en zijn voorkeur voor Pernod laat
hem bijna voortdurend het leven door een
zacht rose waas bekijken.
Het leven lacht deze man hartelijk toe.
Hij maakt ook deel uit van de vreemde
internationale society, die daar in de vijf
tien of twintig dorpjes om Nice heen is
ontstaan: enige honderden niet-Fransen,
die bijna zonder uitzondering pro-Franser
zijn dan het Franse volk zelf, maar die het
toch om belastingtechnische redenen aan
trekkelijker hebben gevonden hun eigen
nationaliteit te behouden. Zij lezen de
Daily Mail, de Times en de New York He
rald Tribune en rijden in glanzende,
meestal buitenlandse automobielen. Door
de autochtonen worden zij beschouwd als
een natuurlijk deel van de bevolking. Ge
heel anders dan bij de vrij talrijke schil
ders, die hier nog wonen, speelt hun leven
zich voor een belangrijk deel af in de ho
tels Rühl en Négresco, in de diverse Casi
no's en op het duurste strand ter wereld,
dat Eden Roe heet. Zij leiden een uiterst
gezond, misschien wat vervelend leven
van volstrekt niets doen.
En deze Riviera is onmiskenbaar een
voortreffelijke plaats om niets te doen.
Uiteraard werken er enkele honderddui
zenden mensen zeer hard om het de an
deren mogelijk te maken niets te doen,
maar men kan niet verwachten dat de
nietsdoeners daar hun nietsdoen om zul
len laten. Zij worden in hun streven trou
wens aangemoedigd door de plaatselijke
pers, die niet aflaat haar lezers van de
weinige bewegingen en de vele ontmoe
tingen dezer categorie op de hoogte te
houden. Het moreel instructieve hiervan
is, dat de normaal menselijke hunkering
naar het moeiteloos bezit van zeer veel
geld er sterk door wordt aangemoedigd.
Maar tenslotte raakt voor de normale
toerist een vakantie op. Amsterdam, waar
van in „Nice Matin" vermeld wordt dat
het er 's nachts vriest, roept. Men onder
drukt de neiging om het te l&ten roepen
en gaat terug. De weg voert van het ene
befaamde Franse wijndistrict naar het an
dere. Wij logeren in Beaune, een naam die
geen toelichting behoeft. Bij het eten kan
men uit vele wijnen kiezenSlechts één
soort ontbreekt op de wijnkaart: Bor
deaux, want die drinkt men in de Bour
gogne niet.
Een heerlijk land dit, dat niet alleen een
nationaal chauvinisme van ongemeen
karakter in leven houdt, maar ook zonder
moeite regionaal chauvinisme boven zake
lijkheid kan stellen. Als wij toch om een
fles Bordeaux vragen, zegt de patron
ernstig: „Neemt u dan maar liever bier".
Ernstiger belediging is niet goed mo
gelijk.
E. Romayn
ADVERTENTIE
OIDf*ON«(IO KANOIUMUt
(aluminium laloezieën)
Decoratief. Duurzaam en Praktisch
Nassaulaan 76 - Tel. 10743 - Haarlem
PRAAG (Reuter) Tsjechoslowakije
heeft de Amerikaanse diplomaat Joseph
Jacyno op beschuldiging van spionage uit
het land gewezen. Jacyno, een tweede am
bassadesecretaris, zou op heterdaad zijn
betrapt toen hij in de woning van een
Tsjech militaire inlichtingen in ontvangst
nam.
WASHINGTON (Reuter) Het departe
ment van Buitenlandse Zaken in Washing
ton heeft de beschuldiging verworpen en
gezegd dat Jacyno in een val is gelopen.
Hij bezocht donderdag een Tsjechische
kennis die hij wat grammofoonplaten zou
lenen. Bij de kennis werd hij door drie
politiemannen in burger meer dan twee
uur vastgehouden en ondervraagd, aldus
de verklaring.
Volgens het Oostduitse persbureau ADN
werd de Tsjechische bun er, die zou be
kend hebben spionage-materiaal te hebben
verzameld, in hechtenis genomen, maar
Jacyno werd later vrijgelaten.
Voor de verklaring van dit woord
moet worden uitgegaan van het werk
woord gaan en zijn oude bijvorm
gangen die betekende: zich heen en
weer bewegen, met armen en benen
spartelen, draaien. Daaruit is de be
tekenis: zich dwaas aanstellen gemak
kelijk af te leiden. Een gek is dus
iemand die heen en weer zwaait, die
ongerijmde dingen doet of dwaze din
gen zegt.
Deze verklaring vindt steun in het
woord gek dat gebruikt wordt voor de
beweegbare, met de wind meedraaien
de kap die men op een schoorsteen
^plaatst om de trek te bevorderen.
