„Turandot" van Puccini
Ook Foster Dulles kan ontdooien:
minder star tegenover Moskou
- v
Kinderkopjes
Stap er eens vaker voor af
Plevens formatiepoging gestranc
op socialistische weigering
Wie in de
toekomst
Van dag tot dag
Vol energie terug
van retraite
door de Nederlandse Opera
<~Praatóto&l
YOER&1K
en KIRAS
Tapijten
WYERS
''"Hoe is het ontstaan
ZATERDAG 3 MEI 1958
3
Taktïek
Kerkelijk Nieuws
Prins Bernhard naar
Canada vertrokken
Kuala Lumpur opgenomen
in KLM-luchtnet
Vruch ten li monade
(Op de
Dit woord:
KLUNGEL
J
De mededeling van de Belgische minis
ter-president, Achille van Acker, dat Bel
gië op zijn grondgebied geen afschietba-
ses voor raketten zal aanvaarden, heeft
niet alleen voor de NAVO-strategie in het
algemeen doch vooral ook voor het daarin
opgenomen Nederlandse aspect grote be
tekenis.
Voor een defensieve organisatie als de
NAVO is het ondenkbaar, dat zij haar alge
mene strategie handhaaft ondanks leem
ten die de houding van een of meer der af
zonderlijke landen daarin veroorzaakt.
Dit betekent niet, dat zij op een of andere
wijze België zou kunnen dwingen, alsnog
bases te aanvaarden vooropgesteld
dat uit strategisch oogpunt de vestiging
van zulke bases onvermijdelijk zou zijn
doch dat zij zelf gedwongen zal zijn haar
strategie te wijzigen en aan te passen aan
de mogelijkheden, die haar door de mate
van medewerking der aangesloten landen
overblijven.
Vestiging van raketbases in Nederland
en Duitsland, en niet in België, Denemar
ken en Noorwegen omdat eerstgenoem
de landen wel, en de andere niet van zins
zijn toestemming te geven zou zowel
uit militair-strategisch als uit tactisch-po-
litiek oogpunt een wankele zaak worden.
Er is altijd nog enige twijfel over, of de
NAVO-strategen wel degelijk overtuigd
zijn van de noodzaak van vestiging dezer
bases in de dichtbevolkte, kwestbare ge
bieden in het „Nabije Westen". Onze rege
ring heeft bij voorbaat de beslissing dezer
NAVO-strategen over deze kwestie als
factor voor de al of niet totstandkoming
van raketbases in Nederland aanvaard.
De Belgische regering gaat echter van een
meer zelfstandig oordeel uit en laat de
vraag „al of niet" blijkbaar geenszins aan
het NAVO-apparaat over. Dat tekent de
houding, die België ten aanzien van de
NAVO reeds eerder heeft aangenomen. In
de kwestie van de verkorting der dienstpe-
riode heeft België ook zelf het initiatief
genomen en geen rekening gehouden met
wat het commando der NAVO wenselijk
achtte. Nederland is slechts schoorvoe
tend 'overgegaan tot instelling van een
commissie, die de eventuele diensttijdver
korting moet bestuderen en dat ongetwij
feld in nauw overleg met NAVO-deskundi-
gen zal doen.
Dit verschil in kordaatheid tussen twee
landen, die zo weinig van positie verschil
len in het grote NAVO-verband, is merk
waardig en moeilijk te begrijpen. Het is
slechts enigszins met logica te benaderen,
wanneer men andere factoren in het spel
vermoedt, met name de economische be
langen die Nederland heeft bij een zo soe
pel en onkreukbaar mogelijke verbinte
nis met de grote NAVO-landen en speciaal
de Verenigde Staten.
In de aangelegenheid der raketbases
gaat deze factor steeds meer van overwe
gende betekenis lijken. Want er is nauwe
lijks twijfel over mogelijk dat ook de Ne
derlandse regering weinig gelukkig is
met het denkbeeld, dat Nederland start-
gebied voor atoomraketten zou worden.
Niettemin heeft zij zich niet daarover uit
gesproken, in weerwil van de duidelijke
afkeer die ook bij de bevolking tegen het
idee leeft en die in protesten en petities ge
uit wordt.
Wanneer men uitgaat van de veronder
stelling dat de houding onzer regering
wordt ingegeven door taktische waarden,
dan moet men zich toch afvragen of de
waarde van een taktische manoeuvre te
genover het bevriende buitenland op een
bepaald moment niet minder moet wor
den geacht dan die tegenover het
eigen volk, vooral wanneer men als rege
ring in staat is door die taktiek een grote,
werkelijke en bittere ongerustheid weg te
nemen.
Vriendelijke buigingen naar het buiten
land hebben al trouwens vaker schipbreuk
geleden op de klippen der nuchtere zake
lijkheid, die nimmer begroeid blijken met
het zachte groen der sentimentaliteit.
ADVERTENTIE
Babyderm Haarwater (Haargroei-to-
nic) legt reeds in de jeugd de basis voor
een gezonde haargroei. Flacon f. 1.90.
Babyderm Kinder-Shampoo: Geen
traantjes meer, niet scherp voorde oogjes.
flacon f. 1.25. Alleen in Apotheken en Drogisterijen.
Ned. Ilerv. Kerk
Beroepen te Hansweert (toez.) G. C. Vij
zelaar, vicaris te Utrecht.
Aangenomen naar Wissekerke W. Koole te
Uitwijk, die bedankte voor Nijland (toez.)
Geref. Kerken
Bedankt voor Woerden (vac. P. de Bruijn)
C. L. Timmers te Sint Pancras.
Geref. Kerken onderh. art. 31 K.O.
Beroepen te Terneuzen H. Smit, kand. te
Utrecht.
Remonstr. Broederschap
Tweetal te Groningen (vac. D. Tjalsma)
G. Bloemendaal te Delft en A. M. van
Prester te Friedrichsstadt, Sleeswijk Hol-
stein (Did.) te Haarlem J. van der Guch-
te te Oosterbeek en mej. dr. J. J. Klink te
De Bilt.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Giessendam H. Rijksen te
Vlaardingen.
(Van onze correspondent)
WASHINGTON - Zo nu en dan wil
de hard werkende, zeventigjarige Dulles
er eens helemaal uit. Dan vertrekt hij
per vliegtuig uit Washington in noorde
lijke richting, naar Duck Island, op -de
grens van Canada en de Verenigde Sta
ten. Op een van de duizend eilanden bij
het begin van de St. Laurens-rivier heeft
hij een eenvoudig huis en de Amerikaan
se minister van Buitenlandse Zaken kan
het zich daar niet rustiger wensen. Toen
hij een dag of tien geleden weer eens
naar die retraite vertrok, vroeg een van
zijn medewerkers, of de lente daar nu
ook al begonnen was. Dulles veronder
stelde, dat het ijs rond zijn eiland nog
wel tien centimeter dik zou zijn, maar
niettemin verheugde hij zich op een paar
dagen rust.
Hij is thans teruggekomen, vol nieuwe
energie en ondanks de kou daar in het
noorden zeer goedsmoeds en „ontdooid".
Op drie punten geeft hij blijk van groter
soepelheid ten aanzien van de Russen: a.
wat betreft het stopzetten van kernproe
ven; b. in verband met de besprekingen
met Gromyko; c. met betrekking tot een
inspectie-zone boven de Noordpool.
Luns en Dulles
Toen de Nederlandse minister van Bui
tenlandse Zaken enkele dagen geleden te
Washington vertoefde, was Dulles juist
terug van Duck Island. Minister Luns heeft
zijn Amerikaanse collega uiteraard opge
zocht op het State Department en 's avonds
behoorden Dulles en zijn echtgenote tot de
gasten aan een diner op de Nederlandse
ambassade. Er wordt weieens beweerd, dat
Dulles en Luns slecht met elkaar overweg
Minister Luns
kunnen. Dat is niet juist. Wel is het een
feit, dat deze diplomaten elkaar weieens
zeer ronduit hun mening hebben gezegd,
maar dat heeft de relatie tussen hen zeker
niet gespannen gemaakt. Dit bleek wel
heel duidelijk op deze avond ter ambassade,
waar Dulles en Luns, zowel tijdens als na
het diner, voortdurend in levendig en her
haaldelijk vrolijk gesprek waren. Kenne
lijk weet de Amerikaanse staatsman de
humor van zijn Nederlandse collega te
waarderen.
Stopzetten van proeven
Terwijl Dulles en Luns na de maaltijd
vrolijk en ontspannen zaten te praten op
een bank in de bibliotheek, zag een andere
gast, admiraal Strauss, er veel ernstiger en
gespannen uit. Nu is het een gevaarlijk
soort journalistiek, om conclusies te base
ren op het uiterlijk van politici, maar in
dit geval klopte de tegenstelling tussen de
houding van Dulles en die van Strauss
(voorzitter van de Amerikaanse Commissie
voor Atoomenergie) volkomen met de ge
ruchten, die de dag daarop te Washington
de ronde begonnen te doen.
Strauss is steeds de man geweest, die be
slist door heeft willen gaan met de proeven
met a- en h-wapens. Tot dusverre heeft
hij Dulles aan zijn zijde gehad, doch thans
wenst Dulles na te gaan, of ook Amerika
de proeven zou kunnen stopzetten. Niet
terstond, doch na de serie die binnenkort
gaat beginnen en uiteraard op voorwaarde,
dat men het rnet de Russen eens wordt
Prins Bernhard, op Schiphol uitgeleide
gedaan door de Koningin en prinses Bea
trix, is gisteravond om half twaalf met de
„Zwarte Zee" naar Montreal vertrokken.
De Canadese ambassadeur in Neder
land, de heer Thomas A. Stone, die de
Prins op zijn reis vergezelt, deelde voor
het vertrek mede, dat de Prins op 9 mei
in het trainingskamp Gimly de brevetten
zal uitreiken aan zes Nederlandse militai
re vliegers, die daar hun opleiding heb
ben gehad. Oorspronkelijk zouden de Ne
derlandse vliegers deze brevetten reeds op
28 april hebben ontvangen, maar de ^rins
had het zeer op prijs gesteld dit persoon
lijk te doen en dus was de plechtigheid tien
dagen uitgesteld.
In Canada vliegt het gezelschap van stad
tot stad met een „Comet-3" van de „Royal
Canadian Air Force". Verscheidene vlieg
tuigfabrieken zullen worden bezocht even
als de internationale handelsbeurs te Van
couver, georganiseerd ter gelegenheid van
het honderdjarig bestaan van Brits Co
lumbia. De Prins zal ook het jaarlijkse
militaire bal met vijftig debutanten in Van
couver bijwonen.
Met super constellation PH-LKG
„Griffioen" is vrijdagavond een kleine de
legatie van Schiphol vertrokken naar de
hoofdstad van Malakka, Kuala Lumpur,
K.L.M. is opgenomen.
Mr. J. Meynen, oud-minister van Oor
log, maakt in zijn functie van voorzitter
van de Stichting Vertegenwoordiging van
de Nederlandse Industrie voor Internatio
nale Belangen de openingsvlucht mee,
evenals de heer J. H. Hoving, lid van het
bestuur van de Vereniging van Impor
teurs van Indonesische Produkten.
Namens de directie van de K.L.M. reist
de heer R. J. Vogels mee.
over een inspectiesysteem over en weer
tegen de ontduiking van de afspraak.
De besprekingen te Moskou
Gromyko's voorwaarde om alleen dan
een ambassadeursconferentie te Moskou te
houden, indien de vertegenwoordigers van
Polen en Tsjechoslowakije daar ook bij
worden uitgenodigd, is te Washington niet
met die koelheid ontvangen, die men van
Dulles wellicht verwacht. De Russische
voorwaarde had men natuurlijk als zo
absurd kunnen voorstellen, dat verdere
onderhandelingen hiermede zinloos waren
geworden en de weg tot de topconferentie
zou zijn afgesneden. Doch Dulles heeft niet
zo scherp willen reageren en is terstond in
overleg getreden met de bondgenoten, om
na te gaan in welke vorm de besprekingen
op ambassadeursniveau te Moskou alsnog
kunnen doorgaan. Kennelijk wil Dulles
niet, dat Amerika de weg tot een topcon
ferentie barricadeert.
Inspectiezone boven het poolgebied
Ook de actie in de Veiligheidsraad waar
mede Amerika een inspectiezone nastreeft
boven het poolgebied heeft Dulles' vol
ledige steun. Men kan met recht beweren,
dat de klacht die de Russen de vorige week
in de Veiligheidsraad tegen de Amerikanen
naar voren hebben gebracht (over vluchten
met h-bommen boven de pool) vooral een
propagandistisch effect beoogde. Dulles
heeft zich er niet mee tevreden gesteld, dat
deze Russische actie met een sisser is af
gelopen, doch hij heeft van Amerikaanse
zijde een actie op touw gezet, teneinde de
bespreking van dit onderwerp te gebruiken
voor een positief doel: de instelling van een
inspectiezone en een bescheiden begin van
een systeem van groter veiligheid.
In deze nieuwe lente laat Dulles dus al
lerlei nieuw geluid horen en men hoede er
zich voor, hem al te zeer te zien als de
verstarde, oude staatsman die alle soepel
heid verloren heeft.
ADVERTENTIE
'n Oponthoud, dat
nimmer teleurstelt, want
••Jcl" laat U
genieten door z'n
parelende frisheid, z'n
verrukkelijke smaak.
En
voor thuis
een
J EL- BOX!
"JEL"-guldens zijn KANS-gutdens: het ontvangen waard
Honderd jaar geleden werd de volbloed
opera-componist Giacomo Puccini geboren,
maar er zijn nog slechts vijfendertig jaar
verlopen, sinds hij zijn zwanezang „Turan
dot" onvoltooid moest achterlaten door zijn
onverwachte dood, na een keeloperatie.
Vier jaar had de vurige toondichter zijn
uiterste krachten gegeven aan de verklan
king van het diepzinnige Chinese sprookje
over de beeldschone, maar wrede prinses
Turandot, die aan elke minnaar (op straffe
des doods als hij niet slaagt) een drietal
raadsels opgeeft, die de sleutel tot haar
wezen vormen. Zelfs de derde vraag, de
moeilijkste, wordt door de stoutmoedige
prins Calaf opgelost: „Wat is koud als ijs,
maar toch van een brandende gloed ver
vuld?" Dat is Turandot zelf en wanneer
de prins haar dus blijkt te doorgronden,
terwijl hij haar tegelijk ook liefheeft, zoekt
de door wraakgevoelens geremde Turandot
nog naar een uitweg om haar vrijheid te
behouden. De prins biedt haar zijn leven
aan (en zij heeft al heel wat minnaars
laten onthoofden) wanneer Turandot zijn
naam kan raden, die in zijn geboorteland
bekend, maar in China vreemd is. Een
slavin, met de prins meegekomen, is de
enige, die deze naam kent. Zij bemint de
prins met een slaafse liefde, een overgave
zonder fierheid, een zachte genegenheid,
waar niet om gestreden behoeft te worden.
Maar dat zoekt de prins niet. Hij wil het
ijs om Turandot tot smelten brengen. De
gemartelde slavin pleegt liever zelfmoord
dan de naam van haar prins te verraden
en pas daarna komen Turandot en Calaf
geheel tot elkaar.
Puccini's opera's hebben dikwijls een
wrede trek (zie ook „Tosca" en andere) als
tegenhanger van grote, schone liefdes
emoties. Niet iedereen zal de componist om
deze combinatie bewonderen, maar onge
twijfeld bereikt Puccini met deze elemen
ten, die hun weerslag in zijn muziek vinden,
felle, brandend-levende effecten, die zijn
dramatische werken gloed verlenen. Op de
goede momenten weet hij door geestige
intermezzo's, hier het trio Ping-Pang-Pong,
een al te grote beklemming te vermijden.
In „Turandot" heeft Puccini naast zijn
grote dramatische bedrevenheid ook een
verbluffend en geïnspireerd vakmanschap
getoond. Niet alleen de Chinese lokale
kleuren weet hij (onder meer via de penta-
toniek) naar voren te brengen, maar via
polytonale en polyritmische passages, die
logisch uit de handeling voortvloeien, over
tuigt de componist ons van zijn kennis dei-
eigentijdse toonkunst. Zijn zeer persoon
lijke lyriek laat hem ook bij de ingewik
keldste ensembles niet in de steek en de
behandeling van zijn koren, die een groot
aandeel in het werk hebben, bewijst dat
Puccini een groot contrapuntisch meester
schap heeft bezeten.
Hoe moeilijk het is een bevredigende be
zetting voor de veeleisende rollen in „Tu
randot" te vinden, is bij de vrijdag gegeven
première door de Nederlandse Opera in de
Amsterdamse Stadsschouwburg gebleken.
De sopraan Marijke van der Lugt kon de
hoge „Turandot"-partij vocaal vrij goed
aan, maar haar voorkomen noch haar actie
maakten de verliefdheid van de prins ver
klaarbaar. Bij afwisseling zal deze rol door
Antoinette Tiemessen worden vervuld. De
keizer van Chris van Woerkom klonk wat
zwak en imponeerde te weinig, wat toch
dringend noodzakelijk is. Veel beter was
de slavin Liu door Jeannette van Dijck,
zowel vocaal als qua spel. Zonder twijfel
zal zij in deze rol nog groeien. Timur, vader
van de prins, door Helmut Fehn (van de
„Deutsche Oper am Rhein") werd met een
wat ouderwetse, al te dik opgelegde pathe
tiek gezongen, gelukkig wel met een groot
stemvolume, maar niet altijd even zuiver
van intonatie. Het geestige trio Ping-Pang-
Pong, door Paolo Gorin, Chris Taverne en
Rudolf Kat met verve op de planken gezet
(zij waren de enigen die enigszins op Chi
nezen leken) moet hier en daar nog wat
vaart en onbevangenheid krijgen, vooral
aan het begin van de tweede akte. De
heraut van Jos. Burcksen had allure en
werd goed gezongen.
De voorstelling werd echter gedragen
door de schitterende tenor Joao Gibin (als
prins Calaf), van de Weense Staatsopera.
welke instelling wij een dergelijke kracht
benijden. Elke stap die hij doet overtuigt
en zijn stem, beheerst in alle registers,
deed ons weer eens beseffen hoe heerlijk
een opera kan zijn, mits de rollen door
eersteklas talenten zijn bezet. Het- „open
doekje" in het begin van het derde bedrijf,
dat uitgroeide tot een ware ovatie, was dan
ook volop verdiend en het bisseren van de
aria kon niet uitblijven. Dit was waarachtig
theater!
De dansen van Indra Kamadjojo met de
solodansers Martin Scheepers en Chris
Torenbosc'n droegen bij tot de ware Chinese
sfeer. De decors van Wim Scheffer waren
bevredigend, maar niet meer dan dat
Beslist onvoldoende waren de kostuums
door Zus van Os ontworpen, vooral bij het
koor, dat weinig Chinese trekken vertoon
de, ook niet in de grime. Prins Calaf leek
meer op een Hongaar dan op een Tartaar
en het kostuum van prinses Turandot tart
te elke beschrijving.
Toch mag men in totaal van een geslaag
de opvoering spreken, zeker wat het eerste
bedrijf betrof. Het tweede verliep wat
traag en moet nog aan intensiteit winnen
Het derde bedrijf lijdt onder het slotduet
geschreven door de componist Alfano, die
Puccini's geavanceerde stijl uit 1927 terug
bracht naar die van „La Bohème".
Het is niet te verwonderen, dat Toscanini
in 1924 bij de première van de „Turandot1
in de Scala te Milaan de opera abrupt be
ëindigde op het punt, waar Puccini de pen
voor goed moest neerleggen. Alfred Eich-
mann deed dat vrijdagavond in Amsterdam
niet. Hij heeft met zijn wel correcte, maar
fantasieloze directie, dan ook weinig van
de-grote .ItaliaanDe. regie van Hart-
mut Boebei en Wolf-Dieter Ludwig had
vooral in het eerste bedrijf, voor veel af
wisseling gezorgd.
Paul Chr. van Westering
(Van onze correspondent in Parijs)
De Franse regeringscrisis heeft een nog
ernstiger wending genomen, toen de so
cialisten bekend maakten, dat op hun bij
zondere congres in de Parijse voorstad
Puteaux besloten was de onafhankelijke
radicaal René Pleven de daadwerkelijke
medewerking te onthouden, die deze for
mateur bij herhaling onontbeerlijk voor
het welslagen van zijn onderneming had
genoemd. Wel waren de socialisten bereid
voor de investituur van Pleven te stem
men en hem ook in het parlement verder
zoveel mogelijk te steunen. Pleven heeft
president Coty verzocht hem van zijn op
dracht te ontheffen, maar de president der
republiek heeft de formateur verzocht zijn
pogingen voorlopig nog voort te zetten.
Vandaag worden op het Elyséc verschil
lende andere partijleiders, onder wie de
socialist Guy Mollet, ontboden en het werd
niet uitgesloten geacht, dat dc rooms-ka-
tholicke minister van Justitie in het de
missionaire kabinet, Robert Lecourt, als
volgende cn derde formateur op de lijst
zou staan.
In elk geval zijn de politieke omstandig
heden voor een oplossing van de crisis aan
zienlijk moeilijker geworden. Het was
sinds het uitbreken van de crisis, bekend,
dat er in de socialistische rijen weinig ani
mo meer bestond regeringsverantwoor
delijkheid te dragen, maar over het alge
meen werd geloofd, dat secretaris-gene
raal- Mollet de meerderheid van zijn par
tijgenoten tenslotte toch wel zou kunnen
meekrijgen. Toen gisteren echter bleek,
dat ook Mollet liever aan de kant bleef
staan, was het vonnis over Pleven geveld.
En misschien niet alleen over Pleven..
Mollet wees er nadrukkelijk op, dat de so
cialistische weigering ook alle eventuele
verdere formateurs geldt. Hij zou in die
functie in geen geval willen optreden. Mol
let, die aan het hoofd van zijn hecht ge-
Scène uit ..Turandot'
disciplineerde, honderdkoppige fractie
een onaantastbare wippositie inneemt in
het Franse parlement, lijkt daarmee het
verdere politieke leven nu volslagen te
hebben geblokkeerd. Want niemand maakt
zich illusies over de duurzaamheid van
een parlementaire steun, die niet met ac
tieve samenwerking in de regering zelf
gepaard zou gaan.
In feite gaat achter deze inkleding een
openlijke afwijzing van de Franse politiek
van de laatste jaren, met hun socialisti
sche werking in Noord-Afrika en op eco
nomisch en sociaal gebied schuil. Men
mag zeggen, dat Mollet, die als premier
de heilloze Algerije-politiek ontwierp, die
door zijn partijgenoot Lacoste tot vandaag
gesymboliseerd wordt openlijk heeft afge
zworen en veroordeeld. Mollet heeft de op
positie, die in de partij langzaamaan groei
de tot een meerderheid, niet meer kunnen
bedwingen en hij was genoodzaakt het
faillissement van zijn eigen beleid en in
zichten te tekenen.
Alleen langs deze weg was het overigens
mogelijk de aftocht uit Algerije te dekken
van Lacoste, de socialist, die steeds open
lijker in fascistisch vaarwater verzeild
was geraakt en die zich krampachtig bleef
vastklampen aan zijn zetel van minister
resident. De persoon van de heerszuchti
ge, verblinde, doch zeker niet onbekwame
Lacoste, die tot dusver alle regeringswis
selingen in Parijs overleefde, stond in het
centrum van deze crisis en uitsluitend in
dat licht bezien, zou misschien toch nog
van een stap voorwaarts kunnen worden
gesproken. Lacoste, die gisteren weer een
spoedige overwinning van de Fransen op
de Algerijnse rebellen voorspelde, zal nu
in elk geval van het Algerijnse toneel moe
ten verdwijnen.
Maar in alle andere opzichten tast men
nu in een nog dichtere duisternis. Het twee
de hoofdstuk is na de mislukte pogingen
van de rooms-katholiek Bidault en de on
afhankelijke radicaal Pleven afgesloten,
maar welke episode nu zal aanbreken is
een beangstigende vraag, waarop niemand
een geruststellend antwoord kan geven.
ALGIERS (Reuter) Volgens de Fran
se militaire autoriteiten te Algiers zijn
436 Algerijnse opstandelingen gedood en
honderd gewond in gevechten bij de grens
met Tunesië welke al enige dagen aan de
gang zijn. De Franse verliezen zouden 38
doden en 33 gewonden bedragen. De Fran
se troepen, die door vliegtuigen gesteund
worden, achtervolgen de rest van de 750
opstandelingen.
Onvermijdelijk
Lacoste heeft in een vraaggesprek met
het links-radicale blad „L'Express" ver
klaard, „ons doel is binnen ons bereik".
„Wanneer ik nog een regiment valscherm
troepen in Constantine, waar nog enige on
rust heerst, heb gelegerd, zullen er een
miljoen mohammedanen zijn die de Fran
se overwinning zullen aanschouwen in de
vorm van vrede, werk, veiligheid en po
litieke opvoeding.
T actiek
Het zij mij vergund op deze plaats vast
te stellen: in Amsterdam heb je óók ge
zellige koffiehuizen. De door mij regel
matig bezochte gelegenheid valt op door de
enorme leestafel, waaraan dagelijks een
bonte schare bezoekers, gelijk met de kof
fie, een enorme dosis wereldnieuws tot
zich neemt.
In de koffietijd tref ik er Willem nog wel
eens aan, een ongetrouwde jongen van der
tig met een nederig baantje bij een grote
bankinstelling. De door zijn moeder met
zorg ingepakte boterhammen nuttigt hij
steeds op kantoor maar zijn kleintje koffie
drinkt hij aan de leestafel. Elke werkdag
smijt hij er een paar kwartjes tegen aan
om een half uurtje man-van-de-wereld te
zijn. En om zijn geluk bij de meisjes te
proberen, want in z'n vrije tijd is hij een
hartstochtelijk jager op dit lieftallige wild.
Verleden week zag ik hem weer zitten,
achter de koffie en in een geanimeerd ge
sprek met een aantrekkelijk blondje in een
vuurrode „ligne-sac". Zodra hij me in de
gaten kreeg seinde hij verontrust met z'n
ogen: blijf uit de buurt! En omdat je als
jongens onder mekaar sportief moet zijn
ging ik een paar stoeltjes verderop zitten.
„Ja, mijn werk is ongelooflijk boeiend",
hoorde ik hem glashard zeggen. „Veel rei
zen natuurlijk en dan altijd met de plane,
hè".
„En bent u dan nooit bang in zo'n vlieg
tuig?" vroeg het blondje met duidelijke
bewondering.
„Angst ken ik niet", sprak Willem een
voudig, en bovendien, de zaken gaan vóór
alles. Je kunt je niet permitteren om tijd
te verliezen. Met al die conferenties in
Londen, Parijs, Milaan.
„Wat een énig leven moet u hebben", zei
het meisje, want ze behoorde kennelijk tot
het type, dat een welkome prooi is voor
heren, die de bereisde-roelen-tactiek toe
passen. Er zijn, zoals u weet, vele systemen
om de gunst der vrouwen te verwerven.
Maar het achteloos en een beetje vermoeid
verhalen over verre reizen, vreemde ste
den en met noodweer gepaard gaande
luchtreizen behoort nog steeds tot de beste
tactische wapens waarover toy, mannen,
in onze galante strijd de beschikking heb
ben.
„Volgende week ga ik even naar Rome",
zei Willem, op de toon van iemand, die
meldt dat hij nodig weer es naar de kapper
moet.
Op dat ogenblik verscheen er evenwel
een sproetig jongmens met rosse kuif ten
tonele en gelijk een olifant, die een porce-
leinwinkel betreedt, trapte hij in de kortst
mogelijke tijd alles kapot.
„Ha, die Willem, ouwe pennelïkker!",
riep hij met een naar lachje. „Wat een
rotstreek van cle baas om. je die snipperdag
te weigeren. En je zou nog wel met Annie
naar de bollen! Mag je die gehuurde brom
fiets wel afzeggen!!"
En weg xuas-ie weer. Binnen een minuut
had het blondje afgerekend en was ze ver
dwenen. Ik ging op haar plaats zitten.
„Altijd heb ik pech", zei Willem moede
loos. „Eergisteren nog. Zat er een snoezig
vrouwtje tegenover me. Ik pak gauw een
buitenlandse krant om vast een achter
grondje op te bouwen. Zij kijkt en kijkt
en ineens begint ze een praatje".
„Niet gek", zei ik welwillend.
„Maar ik verstond er geen wóórd van",
vervolgde hij mistroostig. „Ze ratelde maar
door en ik zat erbij als gekke Henkie. Nou,
ze was natuurlijk gauw vertrokken en met
een komt de kelner en zegt: U betaalt ze
ker ook voor die Zweedse juffrouw. Zat ik
er in voor twee jus d'oranges"
„Maar welke krant zat je dan te lezen?"
vroeg ik.
„Svenska Dagblat", zei hij triest, „En
ik kèn toch helemaal geen Zweeds
Am. de Vita
IffillMïM
koopt een Kiras of een Yoe-
roek tapijt, waarvan de gloed
volle oosterse kleuren jaar in
jaar uit behouden blijven.
Prijzen: (bijv. 140 x 200 ent)
f 108.- cn f 125.-
Vraag uw woninginrichter naar
gegarandeerd door
onder
internationaal
keurmerk
INTERTEST
Eigenlijk is een klungel: een bal van
opgewonden draad, een kluwen. Daar
uit is ontstaan de betekenis: waarde
loos voorwerp, vod, lor. Toen is men
het, evenals bijvoorbeeld het woord
slet, op personen gaan toepassen. Een
klungel van een vrouw is: een slordige,
liederlijke vrouw. Van klungel is afge
leid het werkwoord klungelen voor:
zijn tijd verbeuzelen, slordig met geld
omgaan en dergelijke.
