ferrania
De Indonesische tegenregering blijft
altijd bereid tot onderhandelen
Casanova woont nu in Napels
Djakarta als Russische basis
sein voor wereldbrand
<~Praatótoel
PHILIPS „Photoflux
Nieuws van Neff
Van dag tot
dag
Altijd zonnige
Bits-foto's met
NAAIMACHINES
is Nieuws
voor de
Huisvrouw
3
In stilte
Gezamenlijke Amerikaans-
Canadese luchtdefensie
Vluchten met kernwapens
ook hoven Canada
EXCLUSIEF INTER VIE W MET SUMITRO (2)
Hammarskjoeld bepleit orde
in de ruimte
Beraad over kernproeven
Noeri El Said premier van
de Arabische Unie
Op de
Volgende week op deze plaats
Diefstallen op vliegbasis
Twente
Vier militairen in arrest
'"Hoe is het ontstaan
Dit woord: DOOD
WOENSUAÜ
r~~
De organisatoren van het jaarlijkse
Aalsmeerse bloemencorso, dat een hoog
tepunt pleegt te vormen van het Neder
landse bloemenseizoen, hadden voor dit
jaar de goede bedoeling gehad, in de fi
guraties van hun corso het tweede lus
trum van Koningin Juliana's regering tot
uitdrukking te brengen. Op 6 september
zal het namelijk tien jaar geleden zijn,
dat Koningin Juliana in de verenigde ver
gadering der Staten Generaal te Amster
dam werd ingehuldigd en beëdigd.
Koningin Juliana heeft thans echter de
uitdrukk^';ike wens te kennen gegeven,
dat aan c feit geen aandacht zal worden
besteed en daarmee de organisatoren van
het bloemencorso verzocht naar een an
der motief voor hun bloemenoptocht uit te
zien. Dat zal weinig moeilijkheden ople
veren, aangezien er voor dergelijke fleu
rige festijnen motieven te kust en te keur
zijn. De eerbiediging van de koninklijke
wens zal Aalsmeer daarom niet voor
hoofdbrekens plaatsen.
Hieruit volgt echter, dat ook elders in
den lande bij geen enkele gelegenheid aan
dit regeringsjubileum zal worden gerefe
reerd en dat de tienjarige werkzaamheid
van onze Koningin geen nationale herden
king zal meebrengen, geheel en al volgens
de verlangens van de Koningin zelf. Het
is typerend voor de persoonlijkheid van
Koningin Juliana, dat zij blijkt zo weinig
waarde te hechten aan de herdenking van
een jaartal en de viering van een afge
ronde periode, ook al is het een periode
die in de maatschappij vaak wordt aan
gegrepen om „blikken terug te werpen"
en „bij mijlpalen stil te staan." Er is in
die tien jaren van haar regering genoeg
gebeurd, dat waard zou zijn nog eens te
worden overdacht en er is in dit tijsbe
stek een duidelijk beeld ontstaan van de
nieuwe inspiratie, die Koningin Juliana
aan het koningschap heeft gegeven.
Doch de gewoonte om waardevolle din
gen slechts op het commando van de ka
lender te beseffen en er dan op zichzelf
weinigzeggende festiviteiten aan te ver
binden, heeft voor Koningin Juliana blijk
baar een zo gemeenplaatselijke, holle con
ventie-toon, dat zij er niet alleen mee wil
breken doch er zelfs niet van horen wil.
Dit karaktervolle besluit, dat algemeen
dient te worden geëerbiedigd, stemt geheel
en al overeen met het diepe inzicht en het
wijze oordeel, die onze Vorstin gegeven
lijn bij de uitoefening van haar moeilijke
taak en bij de beschouwing van de onver
vreemdbare waarden des levens, die zij
als maatstaf voor haar persoonlijke op
vattingen heeft verworven. Het is een
voorbeeld van sobere, beheerste levens
wijsheid, dat ons hier gegeven wordt en
dat wij allen ter harte kunnen nemen bij
onze neiging om in feite waardeloze fes
tiviteiten aan conventionele data te ver
binden, zonder ons te doordringen van de
ware betekenis der dingen die wij vieren.
Een viering in stilte, in dankbare ge
dachtenis en hoopvolle wensen, zal het
tweede lustrum van Koningin Juliana's re
gering begeleiden naar het derde. Onge
merkt zal de dag voorbijgaan, waarop
n ets anders gebeurt dan dat een periode
van tien jaren verstrijkt doch dat wil
allerminst zeggen dat het Nederlandse
volk niet duidelijk genoeg de waarde be
seft, die de regering van onze Vorstin aan
het nationale welzijn heeft verleend en zal
blijven verlenen.
ADVERTENTIE
I DE WERELDBEROEMDE ITALIAANSE FILM I
ottawa (Reuter) Amerikaanse es
kaders jachtvliegtuigen met raketten met
een kernlading tegen bommenwerpers,
kunnen zonder voorafgaande toestemming
over Canada vliegen, aldus een Ameri-
kaans-Canadese overeenkomst, die is in
gediend bij het parlement te Ottawa. Deze
overeenkomst voorziet in een gemeen
schappelijk opperbevel voor de luchtver
dediging van Noord-Amerika.
(UP) Het gemeenschappelijk opper
bevel is gevormd, teneinde op doelmati
ger wijze een Russische luchtaanval op
Noord-Amerika te kunnen afslaan. De twee
anden zijn van oordeel, dat er een snel
ler organisatie-systeem voor de luchtde-
'ensie nodig was, om de bedreiging van
kernprojectielen en supersonische bom
menwerpers het hoofd te kunnen bieden.
Het plan, dat de naam draagt van
"North American Air Defence Command"
(N.O.R.a.D.) is feitelijk al sedert 1 augus
tus van het vorig jaar op een voorlopige
basis toegepast.
(Van onze reisredacteur)
ERGENS IN ZUIDOOST-AZIë „De Indonesische tegenregering is op ieder
moment bereid om te onderhandelen over een nationale oplossing van het huidige
geschil. Maar wij moeten voorwaarden stellen, die garanderen dat het een
werkelijk nationale oplossing is," zei prof. dr. Sumitro Djojohadikusumo in een
exclusief interview dat ik dezer dagen „ergens in Zuidoost-Azië" met deze rei
zende minister van de Indonesische tegenregering had.
Welke zijn die voorwaarden? Prof. Sumitro: „Een sterk gedecentraliseerde
staatsvorm, een Indonesische federatie zo u wilt. Wij zijn niet meer zo kinder
achtig om aan het woord federatie Nederlandse taboes te verbinden. Voorts een
regering van onbesproken personen, die bereid is de strijd met het communisme
aan te binden, die politieke stabiliteit kan verzekeren en die een gezond en eerlijk
financieel-economiseh beleid wil voeren.
Wanneer er een akkoord op die basis
tot stand kan komen, zijn alle leiders van
de tegenregering bereid zich volledig terug
te trekken: „Wij zijn niet op baantjes uit,
wij hebben alleen willen tonen dat er in
Indonesië mensen zijn, die de moed heb
ben zich tegen het verval te keren."
Is dit de mogelijkheid waarvoor de
vroegere vice-president dr. Moh. I-Iatta zich
in reserve houdt?
Prof. Sumitro glimlacht: „Er zijn in
Indonesië veel mensen, die zich in reserve
houden. Te veel en te lang. Er is een dy
namisch proces gaande, waarin nieuwe
leiders naar voren komen. Men kan niet
eeuwig statisch en negatief langs de kant
blijven staan. Maar goed, wij hebben niets
tegen Hatta."
Wat is de kans op een compromis; is
het waar dat opperbevelhebber Nasution
poogt te onderhandelen met de rebellen?
„Wanneer er geen buitenlandse inter
ventie komt, is een compromis op den duur
onvermijdelijk. Nasution lijkt inderdaad
compromis-mogelijkheden af te tasten en
wordt door vele van zijn commandanten
daartoe aangespoord. Maar hij heeft een
kwade concurrent in de luchtmachtcom
mandant Suryadarma, de pion van Mos
kou. Tussen Nasution en Suryadarma is
een hevige partij touwtrekken om de macht
aan de gang. Sukarno wacht nog af, hij
heeft tussen deze twee nog geen partij ge
kozen. Een compromis is voor Sukarno niet
makkelijk: op z'n minst zou hij zich moe
ten terugtrekken in de rol van zuiver con
stitutioneel president. Hij is voor talloze
Indonesiërs nauwelijks meer aanvaard
baar. Er is iets anders: Wij zijn bereid ons
bij een compromis terug te trekken. Maar
zijn Djuanda, Subandrio en hun kliek van
baantjesjagers dat ook?"
Nederlanders, „Irian Barat"
Wanneer Indonesië de regering zou krij
gen die de rebellenleiders wensen, wat
zou dan de houding van Sumitro en zijn
vrienden jegens Nederland zijn?
„Ik sta bekend," zegt Prof. Sumitro,
„als geen bijzonder vriend van Nederland.
Maar één ding wil ik eerst zeggen: wat
men de Nederlanders in Indonesië na 3
december vorig jaar heeft aangedaan, is
eenvoudig misdadig, een schandalige op
wekking van rassenhaat, waarvoor ieder
fatsoenlijke Indonesiër een brandende
schaamte voelt. Dit gezegd zijnde, onder
streep ik dat de tegenregering alle legale
rechten van Nederlanders in Indonesië ga
randeert. Wij betalen zelfs het transfera
bel deel van de salarissen van Nederlandse
kortverbanders in ons gebied in buiten
lands courant. Alle Nederlandse eigendom
men zullen bij ons veilig zijn. Maar dat
betekent niet dat wij voelen voor een her
stel van de totale economische macht, die
het Nederlandse bedrijfsleven in Indone
sië de facto had. Wij zouden een nieuwe
basis moeten vinden, gezamenlijk opere
ren, de Nederlanders zouden Indonesiërs
in hun bedrijven moeten opleiden, in staat
stellen zelf de nodige bekwaamheid en
kennis op te doen. Wat Irian Barat
(Nieuw Guinea) betreft, moeten wij on
verkort onze princiniële eis tot overdracht
van de onvoorwaardelijke soevereiniteit
handhaven. Principieel maar in de
praktijk zullen wij onze handen vol ge
noeg hebben. Het gesprek moet weer op
gang komen, er moet toch een formule
te vinden zijn om deze kwestie „open te
houden". Uiteindelijk zullen de interna
tionale krachtsverhou8ingen, het machts
evenwicht in zuidoost-Azië, het politiek
verloop, over de toekomst van Irian Barat
beslissen."
Er valt een kleine stilte in het gesprek,
want zowel Prof. Sumitro als ik beseffen
dat uitspraken over de verhouding Neder-
land-Indonesië op dit moment van hypo
thetische aard zijn. Het is uiterst twijfel
achtig of er nog veel Nederlanders bereid
zullen zijn na de uiterste vernedering der
laatste maanden ooit naar Indonesië terug
te keren en Prof. Sumitro heeft zijn re
bellie nog niet gewonnen. Wat is zijn prog
nose?
„Afgezien van het feit dat noch Dja
karta, noch wij de strijd beslissend kun
nen winnen, is alles mogelijk," zegt Prof.
Sumitro en voor het eerst lijkt deze jonge
energieke intellectueel wat vermoeid. ,,Ik
ben oud genoeg om te beseffen dat men
zijn idealen niet kan verwezenlijken. Als
wij het verval maar kunnen keren, als
wij maar een draaglijke toestand kunnen
scheppen, dan hebben wij voorlopig ge
noeg gewonnen. Dat is in Indonesië niet
makkelijk. Ook wij hebben ontmoedigende
ervaringen gehad. Er zijn speculanten in
Menado geweest, waartegen onze opperbe
velhebber Kawilarang met de grootste
hardheid heeft moeten optreden. Maar ik
geloof toch dat in onze beweging het
Indonesisch fatsoen belichaamd is. Men kan
niet eeuwig blijven schipperen. Wij hebben
met onze actie grote risico's genomen en
de grootste komen nog. Die liggen in de
internationalisatie van het conflict. Ik heb
het eerder gezegd: wanneer men Suryadar
ma zijn moorddadig speelgoed, de Russi
sche Ilyushin-bommenwerpers in de han
den stopt, dan is het hek van de dam. De
anticommunistische landen in Zuidoost-
Azië, de Philippijnen, Thailand, Austra
lië en andere landen zullen dan moeten
handelen. Niet om onze mooie ogen, maar
omdat hun eigen veiligheid in gevaar komt.
Als Indonesië een Russische basis wordt,
is het gehele evenwicht in Azië verstoord,
land voor land zou opgerold worden. Het
is geen vrolijke gedachte, maar ik vrees
dat in de komende maanden mijn land de
sleutelstelling in de koude oorlog zal wor
den en God geve dat het dan geeh^,,war
me oorlog" wordt"
Het is een wens die men na één blik op
de kaart kan delen. Want de lange snuit
van het onzalig gebied dat Nieuw Guinea
heet prikt midden in het omstreden gebied.
ADVERTENTIE
Wv i i
De feilloze
fliislampjes
van 25 Ct
hel bekende
rode doosje
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL. Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
MIAMI, (Reuter) De secretaris-gene
raal van de UNO, Dag Hammarskjoeld,
heeft verklaard te hopen dat de UNÖ-As-
semblee in de komende herfst zal instem
men met het „grondbeginsel" dat geen en
kel aards land het bestuur over planeten
aan zich mag trekken. In een rede op de
jaarlijkse conferentie van Amerikaanse
gouverneurs te Miami zette Hammars
kjoeld uiteen, dat het in het belang van de
gemeenschap der volken zal zijn als de
ruimte alleen op vreedzame wijze
wordt gebruikt en in het belang van de ge
hele mensheid.
Als de UNO-Assemblee, die op 16 sep
tember bijeenkomt, de eerste stappen
zou doen om tot een internationaal orgaan
voor dit doel te komen, zouden de regerin
gen een waardevolle basis leggen voor een
toekomstige internationale ontwikkeling
van het gebruik van de ruimte, aldus Ham
marskjoeld.
Over de radioactieve straling zei de se
cretaris-generaal dat hij de UNO-As-
semblee zal voorstellen de wetenschappe
lijke commissie te laten voort bestaan, die
deze zomer een samenvatting zal publice
ren van alle huidige wetenschappelijke
kennis over radio-activiteit. Voorts wil
Hammarskjoeld voorstellen het werkter
rein van de commissie uit te breiden, om
de doelmatigheid ervan te vergroten.
Over de kernproeven zei Hammars
kjoeld te hopen, dat men nu tot technische
bestudering van een controlestelsel zal ko
men. (De Sovjet-Unie heeft onlangs in be
ginsel met een Amerikaans voorstel hier
toe ingestemd). Waarnemers merken op,
dat de secretaris-generaal de afgelopen
dagen over de kwestie der kernproeven
overleg heeft gepleegd met vertegenwoor
digers van de vier grote mogendheden en
Japan en Canada de belangrijkste le
den van de Veiligheidsraad en de ontwape
ningscommissie.
BAGDAD (Reuter) Noeri El Said, die
gisteren is beëdigd als eerste premier van
de Arabische Unie (van Jordanië en Irak)
heeft verklaard dat de legers van de beide
landen zullen worden versterkt. De Arabi
sche Unie zal samenwerken met alle Ara
bische landen, zonder zich met hun bin
nenlandse aangelegenheden te bemoeien.
Wij zullen onze samenwerking met ,.de
mohammedaanse en vriendschappelijke
landen" versterken, aldus de premier. Hij
zei te vertrouwen dat deze andere staten
de Unie zouden helpen haar nationale ver
langens te verwezenlijken in het bijzon
der de oplossing van het Palestijnse pro
bleem op een wijze, die voor de Arabieren
aanvaardbaar is en de oplossing van de Al
gerijnse kwestie, waarbij Algerije „vol
ledige vrijheid en onafhankelijkheid" zou
moeten krijgen.
De premier verklaarde dat de regering
van de unie in Bagdad gevestigd zal zijn.
De legers van Jordanië en Irak zijn samen
gesmolten en er is een begin gemaakt met
de uitvoering van de grondwet van de
unie.
AMMAN (Reuter) Te Amman, de
hoofdstad van Jordanië, verluidt dat ook
de ministeries van Buitenlandse Zaken en
Defensie binnen een week zullen worden
verenigd.
Amerikaanse gift
De Verenigde Staten zullen tienduizend
ton graan naar Jordanië verschepen „als
gift van het Amerikaanse volk voor het
volk van Jordanië". Verder zal tienduizend
ton tarwe geleverd worden voor verkoop
op de Jordaanse markt. Jordanië is getrof
fen door een van de ergste droogtes die het
in iaren gekend heeft.
Mag ik u ditmaal eens een
verhaal oververtellen? Het zal
u in bijzonderheden hier en
daar vrij ongeloofwaardig
voorkomen, maar ik verzeker
u, dat de man, die het mij kort
geleden met veel gloed en
verve schilderde, volkomen
betrouwbaar is. Ik beken eer
lijk zelf ook af en toe mijn
ernstige twijfel te hebben ge
had. Op die momenten kon ik
alleen met een onbewogen
gezicht blijven luisteren door
mezelf voor te houden, dat er
toch zoveel controleerbare ge
gevens in het verhaal voor
komen. Ik zou bijna willen
zeggen: de geschiedenis is te
fantastisch om verzonnen te
kunnen zijn.
De held en hoofdpersoon is
Vincenzo Nappo, een inwoner
van Napels. Vier jaar geleden
is hij de tweede eeuw van zijn
bestaan ingetreden. Met an
dere woorden, Vincenzo heeft
de leeftijd bereikt van hon
derdvier jaar „en", aldus
mijn zegsman, „toen ik hem
in oktober 1957 sprak, mocht
hij zich verheugen in een bla
kende gezondheid". Dat moet
dan ook wel, want verleden
jaar juni heeft hij nog met
succes een duel op het mes
uitgevochten met een mede
burger, wiens attenties zijn
nieuwste vlam, de veertig
jarige Filomena, duidelijk
mishaagden.
En hier zitten we dan
meteen middenin de grote
drijfkracht van Vincenzo's
leven: de liefde tot het schone
geslacht. Hij heeft er zijn deel
behoorlijk van gehad en ge
geven. Het zat trouwens in de
familie. Zijn vader zou mo
gelijk een record van alle
Wanneer men, in verschillende perioden, meer dan een halve
eeuw in de gevangenis heeft doorgebracht, lijkt er weinig tijd
te zijn overgeschoten om het leven normaal te genieten. Een
uitzondering is een honderdvier jarige Napolitaan. Hij is nog vol
jeugdig vuur en laat zich door niemand op de tenen trappen.
tijden hebben gevestigd, ware
hij niet in de ouderdom van
honderdvijftien jaar aan de
gevolgen van een messteek
overleden. De aanleiding tot
het gevecht was jalouzie.
Vincenzo heeft deze trotse
familietraditie consequent
voortgezet. Hij vertegenwoor
digde in een tijd, waarin men
nog niet kón denken aan een
dergelijk probleem, op zijn
eentje het teenager-vraagstuk
van Napels. Mannen durfden
hem niet aan, vrouwen vielen
aan zijn voeten in zwijm.
Op zijn tweeëntwintigste
jaar meende hij echter de vol
maakte levensgezellin te heb
ben gevonden. Ze was een
aantrekkelijke brunette met
ogen als kooltjes vuur. Maar
het huwelijk moest worden
uitgesteld, omdat Vincenzo
zich gedrongen voelde een
man, die de verlovingsring
van te dichtbij had bewon
derd, een mes door het hart te
jagen.
Er werden blijkbaar ver
zachtende omstandigheden
aangevoerd: wat had de kerel
met haar ring te maken? De
rechter toonde zich vrij billijk
en zond hem voor vijftien jaar
naar Potologine, een vooral in
die dagen beruchte strafkolo
nie. Deze anderhalve decade
is later nog gevolgd door
allerlei andere vrijheidsstraf
fen tot een totaal van vieren
vijftig jaar „altijd het ver
drietige gevolg van uitgevoch
ten erekwesties", expliceerdc-
mijn spraakzame vriend. U
ziet, zijn gevoel van eer is van
iongsaf sterk geworteld ge
weest, ofschoon dit naar onze
begrippen lichtelijk ver
wrongen was.
Gedurende zijn voorlaatste
verblijf in de gevangenis ver
nam de toen al bejaarde Vin
cenzo, dat een vriend zich
meer met zijn meisje bemoei
de dan bevorderlijk was voor
zijn gemoedsrust. Gelukkig
was zijn straftijd bijna ver
streken. Popelend van onge
duld bracht hij de laatste
weken door en onmiddellijk
na zijn vrijlating zocht hij de
overtreder van zijn erecode op
en doodde hem in een eerlijk
tweegevecht. Dat kostte de
onverbeterlijke messentrekker
nog eens dertien jaar. Erkend
moet worden: spijt had hij er
niet van. Het voornaamste was
immers, dat zijn bezoedelde
eer was gewroken.
Het spreekt vanzelf, dat
deze man, afgezien van zijn
gedwongen arbeid in onder
scheidene strafinrichtingen,
weinig gelegenheid heeft ge
had geregelde werkzaam
heden te verrichten. „Een vak
heeft hij nooit geleerd", maak
te de verhaler mij duidelijk.
„Hij is een blauwe maandag
landarbeider geweest, ver
kocht watermeloenen en zee
egels in een stalletje op de
markt en maakte deel uit van
een ploeg arbeiders, die in op
dracht van het rijk oudheid
kundige opgravingen uit
voerde".
Op zijn vierenzeventigste
jaar, na rijp beraad dus, acht
te hij de tijd gekomen een wat
rustiger gezinsleven te gaan
leiden. Hij wist een zevenen-
twintigjarige schone, Assun-
tina Esposita, van zijn goede
voornemens te overtuigen en
het jonge paar trad in het
huwelijk. Wie weet had Vin
cenzo de laatste dertig of meer
jaren van zijn bestaan in alle
kalmte gesleten, wanneer een
tragische gebeurtenis niet na
zestien jaar een einde had ge
maakt aan de idylle. Assun-
fina schonk hem een zoon en
Vincenzo had zich volledig de
status aangemeten van acht
baar hoofd van een gezin.
Maar de tweede wereldoorlog
brak uit en in 1943 werden
vrouw en kind bij een bom
bardement gedood. Vincenzo
liep een tijd verwezen rond
„zijn kennissen dachten, dat
hij kinds was geworden"
en sleepte een ellendig bestaan
voort door terug te keren tot
de straathandel in fruit. Later
kreeg hij een baantje als
nachtwaker in een fabriek.
Maar zie, zijn rusteloosheid
keerde terug. Öp een avond in
de lente van 1947 liep hij een
luchtje te scheppen, toen een
vrouw in zijn gezichtsveld
verscheen. Zijn vierennegen
tigjarig hart begon wild te
kloppen. Zij wisselden een
lange blik en de grondslag
voor een nieuwe (laatste?) ro
mance was gelegd.
Nog dezelfde dag trok Vin
cenzo bij Filomena in en na
dat zij elkaar beter hadden
lertm kennen, waagden zij de
grote stap. Hun geluk was
volmaakt en het kan hen dan
ook niet worden verweten, dat
zij te weinig rekening hielden
met zekere maatschappelijke
gebruiken ze raakten zo
diep in huurschuld, dat ze hel
huis werden uitgezet. Nog in
dezelfde roes van verliefdheid
betrokken zij een soort holwo-
ning, voornamelijk gemeubi
leerd met sinaasappelkisten,
rozegeur en maneschijn. Daar
schonk Filomena in 1950 het
leven aan een zoon, Vincen-
zino.
Met de grondige kennis, die
we thans hebben opgedaan
van Vincenzo's karakter, kun
nen we ons levendig voorstel
len hoe kwaad hij was, toen
een man al te vrijpostige blik
ken naar zijn Filomena zag
werpen. De jaloerse minnaar
sprong op, wierp de tafel om
en kwam met getrokken mes
op de bewonderaar af. Deze
redde niet zijn figuur, maar
wel het vege lijf door te
vluchten een onbetekenende
schram aan de bovenarm was
zijn enige letsel. Daarna had
Vincenzo nog voldoende ge
rechtvaardigde toorn over om
een begin te maken aan de
systematische vernieling van
het interieur. Hij kwam er
niet ver mee, want een paar
stevige gasten ontnamen hem
het mes en brachten hem naar
het dichtstbijzijnde politie
bureau.
„Ze hebben er maar geen
werk van gemaakt", eindigde
mijn kennis van één avond.
„Als het een kwestie van eer
betreft zijn we in Italië nogal
soepel".
J. J. F. Remming
Nest
In het flatgebouw waar ik woon huist
ook een dame met een hondje. Het is een
tamelijke adellijke dame en het schijnt
een tamelijk adellijk hondje, klein en ve
nijnig, maar met voorname manieren. De
dame is lang, statig en het hondje is een
dwerghondje van ras.
Wij kennen ook de naam van de dame
en haar adellijkheid van een intekenlijst
toen de vroegere portier slecht behandeld
was door de eigenaars van het gebouw en
bij algemene inschrijving van de bewo
ners een geldgeschenk aangeboden kreeg.
Het raadsel voor ons is alleen het ge
drag van de dame en haar hondje. Wij
ontmoeten haar wel eens in de lift. Vaak
is de dame vriendelijk, openhartig aan
gaande het weer, vol hoffelijkheid en tege
moetkomendheid. In tegenstelling tot haar
is het hondje gemeen en bijterig. Het blaft,
terwijl de dame glimlacht en haar dwergje
verontschuldigt. Wij beschermen onze en
kels en babbelen over het weer, openen de
lifthekken voor haar en voelen ons zeer
bevriend.
Op andere dagen echter, ja, op andere
uren van dezelfde dag, zijn de verhoudin
gen omgekeerd. Het hondje is allerschat-
tigst, likt onze schoenen, kwispelt in de
lift, terwijl de adellijke dame op onze
morgengroet geen antwoord geeft, voor
openhouden der liftdeuren niet dankt, geen
enkele opinie over het weer ten beste geeft
en eerder minachtend, ruw en duidelijk
eenzaam en aristocratisch wil zijn.
Nu kan men het wispelturig karakter
der dame wellicht verklaren uit een neuro
tische psyche, een mevrouw Jekyll and
Dr Hyde, hoewel het bij zo'n statig uiter
lijk wat onwaarschijnlijk lijkt. Maar op
welke wijze kan het dwerghondje met de
ze omslaande stemmingen rekening hou
den en op zijn beurt compenseren door
overdreven aanhalerigheid of hooghartig
heid?
Ik wil niet beweren, dat ons dagelijks
bestaan door de tvreeslachtigheid in onze
relaties met de Dame-en-Hondje over
schaduwd werd. Maar wel zeiden wij tot
elkaar: „Ik heb zojuist de freule gezien.
Ze vroeg hoe je was". Of ook: „De freule
was in de lift met het hondje. Ze keek
dwars door me heen".
Wat ons dus opviel was de frequentie
waarmee de dame en haar hondje in de
lift naar de txiin op en neer reist. Ik weet,
dat een hondje vele malen op een dag de
boom opzoekt. Maar de hardnekkigheid
waarmee dit dwergje en zijn adellijke
reuzin op en neer in de lift voeren, benam.
ons vaak de adem. Het bracht ons even
eens de oplossing van het raadsel.
Laatst kwam ik naar huis. Beneden bij
de lift stond de dame en haar hondje. Ik
opende de deuren voor haar, ze zei geen
woord maar het hondje streek liefhebbend
langs mijn schoeen. We stegen zwijgend
naar boven. Ik opende behulpzaam de lift.
Op het portaal stond de dame met haar
hondje. Het hondje beet in de neus van
mijn schoen en de dame zei: „Dat is
vriendelijk van u. Is het nog fris buiten?"
Het was niet één dame met één hondje,
het waren twee dames en twee hondjes,
twee adellijke zusters met twee rashondjes.
Onvoorzichtig zei ik: „Oh, dat is gek, ik
wist nooit dat er twee van u waren".
De vriendelijke keek boos en de boze
lachte. Het ene hondje blafte en het an
dere kwispelde.
Sedertdien heb ik een aantal liftreizen
met de dame-hondje-combinatie gemaakt.
Eén freule is vriendelijk en de andere is
boos. En ik weet nog steeds niet, wie de
ene is en wie de andere is.
H. B. Fortuin
ADVERTENTIE
t
Van de vliegbasis Twente zijn 13.000 kg.
rijplaten gestolen. De marechaussee heeft
proces-verbaal opgemaakt tegen een be
roepswachtmeester, een korporaal en
twee soldaten van de op de basis gestatio
neerde luchtdoelartillerie. Zij zullen voor
de krijgsraad worden geleid. De betrokke
nen zouden de platen aan een opkoper in
Almelo verkocht hebben.
Er is een hele reeks van woorden,
beginnend met dood-, waarin dit deel
van de samenstelling alleen maar ver
sterkende betekenis heeft. Wij zeggen:
doodarm, doodeenvoudig, doodge-
gewoon, doodgoed, doodverlegen, dood
voorzichtig en bedoelen: heel arm, heel
eenvoudig enz.
Voor de verklaring moet uitgegaan
worden van doodziek: tot stervens toe
ziek. Daarna zullen zijn ontstaan: dood
moe, doodaf, doodop, die alle nog ver
klaard kunnen worden als: zo moe dat
men dood kan neervallen. De oor
spronkelijke betekenis van het woord
dood, was toen al zo verzwakt, dat men
het als voorvoegsel voor allerlei andere
woorden ging plaatsen. Zelfs kan men
^zeggen: doodleuk.
