discaucs
Onder vreemde namen gaan vaak de heerlijkste gerechten schuil ooKDde £cis?h?S2
Voor de
Instelling van een
A.N.W.B.-prijs
ZATERDAG 7 JUNI 1958
PAGINA TWEE
SIERLIJKE FICUS LYRATA
G. Kromdijh
Mevrouw Louis Grant won
de Praatmarathon
Expositie van werken van
vrouwelijke schilders
Kleine klucht: Jetje
Erbij
Want de Belgen weten wat góéd eten is.
Dat de Belgische keuken in Nederland niet
zo'n grote bekendheid heeft, is eigenlijk
des te merkwaardiger als men bedenkt dat
de traditie ervan is gebouwd op de kwali
teit van de Hollandse keuken en de fantasie
van de in Nederland steeds meer in zwang
komende Franse. Deze combinatie, die vaak
resulteerde in verrukkelijke, specifiek Bel
gische gerechten, komt nog veel tot uiting
in de vooral voor Nederlandse oren vaak
zeer vermakelijke Frans-Vlaamse namen.
Een typisch Belgische gerecht is b.v. de
„Waterzooi", een soort dikke soep, die men
met sneden brood erbij meestal als hoofd
schotel eet. Oorspronkelijk was de Water-
Na een korte onderbreking, waarvoor onze
verontschuldiging met nogmaals de verzeke
ring dat wij de achterstand zullen inhalen,
volgt in onze wekelijkse grammofoonrubriek
thans de bespreking van „II cimento dell'
armonia e dell' invenzione" en van de con
certen voor cello en strijkers en „Alla rustica"
van Antonio Vivaldi, gespeeld door „I Musici"
op Philips A 00443 L en Philips 400049 AE.
DE MUZIKALE APPRECIATIE is
een barometer, die aangeeft welke on
zichtbare verschuivingen zich in de
levenssfeer voordoen. Men spreekt dan
ook over het klimaat van de tijd en men
mag wel veronderstellen dat de produ
centen van muziek-in-plastic een fijn ge
voel hebben voor wat „in the air" is. Nu
is het niet mijn bedoeling aan de hand
van de platencatalogus een soort sociale
meteorologie te gaan beoefenen. Maar
het feit, dat muzieken die twintig jaar
geleden nog tot de hobby's van specia
listen behoorden thans een hoge graad
van waardering bereikt hebben, is te
opvallend om aan voorbij te gaan.
De belangstelling voor de instrumen
tale muziek der Italianen is hiervan een
voorbeeld, zoals blijkt uit de regelmaat
waarmee hun namen (en vooral die van
Vivaldi) in de maandelijkse bulletins
van de grammofoonplatenindustrie te
rugkeren. Philips heeft zelfs een reeks
„Monumentae Italicae Musical" opgezet,
die beoogt een documentair overzicht te
geven van de muziek van het Apennijn-
se schiereiland. Hierbij zal het concerto
grosso natuurlijk een belangrijke plaats
innemen. Het zal niet moeilijk zijn uit
voeringen van hoge kwaliteit vast te
leggen, daar er tegenwoordig immers
veel ensembles zijn in Italië en daar
buiten, die zich op de herschepping van
deze oude muziek toeleggen en daarbij
eerbied voor de oorspronkelijke tekst
paren aan een vitale wijze van musiceren
tot een dikwijls bewonderenswaardig
geheel. Zo spelen „I Musici" het com
plete werk „II Cimento dell'Armonia en
dell' Invenzione" op drie platen.
De eerste plaat bevat de bekende
„Quattro Stagioni". (De vier jaargetij
den) die ook in vele andere opnamen
verkrijgbaar zijn. De concerti 9-12 van
de reeks vallen niet op door bijzondere
eigenschappen en betekenen naar mijn
mening niet veel méér dan een goed
gemiddelde in de produktie van iemand
die over de vierhonderd van dergelijke
werken gemaakt heeft (nog afgezien
van ruim vijftig sonates, ongeveer even
veel gewijde werken, veertig opera's en
zovoorts). Een 45-toerenplaatje met een
celloconcert in c (solist: Enzo Altobelli)
en de „Concerto Alla Rustica" afge
sloten door een hups en veerkrachtig
slotdeel sla ik hoger aan. In het cello
concert is bijzonder mooi gerealiseerd
de wijze waarop de cello de sonore
ruimte van het strijkorkest als het ware
in een solo verlaat en weer betreedt in
een tutti-passage.
En tussen deze klanken die in hun
licht en schaduw, woord en wederwoord
zich door de componist volgens zijn in-
vensie lieten bewegen als schaakstukken
binnen de begrenzing van een symme
trisch veld en volgens de orde van
strenge regels, neemt men een nuance
van melancholie waar, die eer de indruk
wekt uit het werk-zèlf gegroeid te zijn
dan door de maker „erin" gelegd. Waar
aan ontsprong toch die raadselachtige
echo binnen deze majestueuze zuilen van
klank? Hier staan wij op het snijpunt
van deze muziek en onze tijd. Want ook
wij bewegen ons in onze voorstellingen
binnen een architectuur, waarvoor de
natuur het materiaal vormt en waarvan
in experiment en onderzoek het bestek
berekend werd, een wereldbeeld uit
wetenschappelijke zekerheden.
Maar opnieuw blijkt de structuur
slechts de begrenzing te zijn waaraan de
menselijke geest behoefte heeft,een voor
waarde tot concentratie, een systeem
dat misschien méér beantwoordt aan
een ons ingeschapen verlangen dan dat
het een antwoord geeft op de vragen,
die mensen zich stellen over de wereld
waarin zij leven. Wat binnen deze ge
dachteschepping, dit „proefstuk van
harmonie en inventie" voelbaar wordt,
is het mysterie van een eindeloze ruim
te die in mensen het bewustzijn van
hun mogelijkheden wakker roept, maar
ook een besef van onbehagen om de tijd
die eindig is. Een structuur van kracht
en eenvoud, die ons in het moment
verbijstering herkennen. Want in de
opperste helderheid wordt de mateloos
heid van het raadsel waar wij voor
bepaalt op het ondoorgrondelijke: dat
speelt zich ook af in deze oude muziek
waarin blijkbaar zo velen hun eigen
staan, pas goed kenbaar.
Sas Bunge
J. L. T. Roelkens:
„Lekker eten, mon péché mignon...."
straatjes, die de veelbelovende naam dra
gen van de Boterstraat en de Kleine Boter-
straat, de Haringstraat, de Vlees en Brood
straat
Witloof, geliefde groente
Witloof (ja, ja, ons Brussels lof) en asper
ges zijn zeer geliefde groenten in België,
die men op allerlei manieren vindt klaar
gemaakt. Vooral de asperges, waarvoor nu
weer de tijd gaat aanbreken, verorbert
men er in grote hoeveelheden. Meestal
dient men asperges daar op als gewone
groenten. Bekend en geliefd is de Asperges
de Malines (Mechelen) fondues, gekookt, in
kleine stukjes gesneden, met een uitje in
wat boter en water.
Veel meer dan in Nederland eet men in
België mosselen en garnalen. Natuurlijk
zijn de garnalen, die je volgens de echte
fijnproever alleen kersvers kunt eten, het
lekkerst en het goedkoopst in de kustplaat
sen. Mosselen echter lijken welhaast een
Brusselse specialiteit.
25 variëteiten mosselen
Op ontelbare wijzen worden zij daar op
gediend en er zijn in de Belgische hoofd
stad eethuisjes, die ze op 20 tot 25 ver
schillende manieren weten klaar te maken!
Als oesters, rauw met wat citroen mou-
les parquées, in wat gekruid nat gekookt
en wat peterselie er over heen gehakt
simpelweg moules, in een fijne witte saus
moules poulette, opgediend met een
kerrysaus bij droge rijst moules du navi-
gateur, eindeloos zijn de variaties. Deze
„fruits du mer" zullen overigens slechts
bestemd zijn voor hen, die de Expo bezoe
ken in augustus, september of oktober, daar
mosselen in juni en juli niet behoren te
worden gegeten, althans zo willen de ken
ners het.
Natuurlyk kunnen wjj nog kolommen en
kolommen vullen met al die heerlijke
Belgische specialiteiten, maar wij hopen uw
fantasie genoeg te hebben geprikkeld om u
straks in België eens aan het experimen
teren te zetten. Ga niet uit Brussel weg
zonder het verder te hebben gebracht dan
die Belgische frites, hoe lekker die ook zijn!
Belgisch menu
En voor al diegenen, die al naar Brussel
geweest zijn als herinnering, voor hen, die
nog moeten gaan ter opwekking en voor
hen, die niet gaan als troost, geven wij nu
nog enige grappige recepten, waarmee u
een niet al te gewaagd maar toch typisch
Belgisch menu kunt opbouwen.
Wat soepen betreft, is de Belgische keu
ken zeer duidelijk verwant aan de Franse,
men vindt bijna overal de aardappel als
Potage van Artevelde
Was en snijd heel fijn: het blanke deel
van twee mooie preien, een grote wortel,
't hart van een selderij, een grote ui, twee
peterselie-worteltjes en een vuistje veldsla,
of het hart van een kropsla. Boven een
heel zacht vuurtje in 50 gr. boter laten
smelten (ongeveer 20 minuten), niet la
ten bruinen. Hierop giet u nu lVs liter
bouillon, echte of van blokjes en 100 gr. in
stukjes gebroken macaroni; gaar laten
worden.
Roer in de soepterrien goed dooreen 2
ei-gelen, een deciliter (koffie-)room en een
stukje boter en giet hierop vlak voor het
opdienen, voorzichtig roerend de kokende
soep.
Stoverjj a la Flamande
sla, aardappelpuree.
Snijd in blokjes 200 gr. mager rundvlees,
200 gr. kalfsvlees, 200 gr. -runderniertjes,
zout en pepêr het, en braad die mooi bruin
in een flinke lepel reuzel. Voeg hierbij 100
gr. fijngesneden ui en als dat kleur heeft,
giet er dan 2 deciliter water op, wat thijm
en 2 blaadjes laurier. Deksel erop en zacht
jes laten stoven, 2 uur lang. Zo nu en dan
De 22-jarige Ila Har-el, stewardess van
de Israëlische luchtvaartmaatschappij El
Al, is in Miami Beach uit een groep van
25 mededingsters gekozen tot de volmaakt
ste stewardess ter wereld.
Zij won de eerste prijs in de aldaar ge
organiseerde verkiezing van „Miss inter
national stewardess", waarbij de deel
neemsters in uniform in een vliegtuigca-
bine moesten paraderen en beoordeeld
werden op houding, charme, gratie en per
soonlijkheid.
Ila, een meisje van Poolse afkomst, wier
vader in de oorlog omkwam, emigreerde
van Polen naar Israel in 1951. Zij kan
vloeiend Hebreeuws, Engels, Pools en
Duits spreken.
Ficus lyrata zou men
een grote uitgave van
de Ficus elastica kun
nen noemen, meer al
gemeen bekend als
rubberplant, hoewel
ten onrechte. Ficus
lyrata vormt veel
grotere bladeren en
is in andere opzichten
ook veel sierlijker. De
vrij grote bladeren
nemen nogal ruimte
in beslag, Deze ficus
moet 's winters be
slist in een normaal
verwarmde kamer ge
kweekt worden en
verlangt ook een
vochtige atmosfeer.
Veel sproeien met
lauw water is dus we)
gewenst. Gieten mag
men ook in deze tijd
niet met koud lei
dingwater doen; doe
er eerst een scheut
warm water doorheen, zodat het in ieder
geval lauw aanvoelt Laat ook onder de pot
geen water staan; de plant kan er beslist
niet tegen. Deze ficus heeft nogal veel
voedsel nodig. Het is noodzakelijk haar
wekelijks een weinig te bemesten; de be
kende kamerplantenkunstmest kan men
voor dit doel uitstekend gebruiken. Indien
verpotten nodig is, kan men dit in 't vroege
voorjaar doen. Gebruik er de bekende
bloemistengrond voor en zorg dat onder
in de pot wat scherven komen; het afvoer-
gaatje mag althans onder geen enkele
voorwaarde verstopt raken.
minimi huw■iiiiiiiimii miiii
Ze lachte naar de bomen
en toenen toen.en toen,
bekeek ze al hun mantels
van blinkend zomergroen.
Dag, riep ze naar de vogels,
hoog op hun nieuwe nest.
Dag, floten alle vogels terug.
'tKlonk als een echt orkest.
Dag, riep ze naar het boerenland,
dat stroomde plotseling vol
met biggen, koeien, veulentjes
en lammetjes van wol.
Wat zeg je? Had je 't willen zien?
Ze komt ook jouw straat door.
Doe maar één stapje uit je deur
Mies Botihuys
Op onze Pagina voor de Vrouw van 24 mei j.l. hebben wij u verteld, dat u er niet
tegen hoeft op te zien uw kroost mee te nemen naar de Expo in Brussel. Naast de
Atomiumpoort bevindt zich een prachtig ingerichte kinderbewaarplaats waar u hen
met een gerust hart aan de zorgen van de leidsters kunt toevertrouwen. Beter dan
onze woorden geven waarschijnlijk de foto's de daar heersende sfeer van gezelligheid
weer. Amerikaantjes, Belgen, Mexicaantjes en meer grut uit alle delen van de
wereld amuseren zich met boetseerklei (foto boven). Het overdekte terras in de
kinderbewaarplaats geeft de kinderen gelegenheid tot spelen of om een dutje te
doen op de rustbanken (foto onder).
FAYETVILLE, North Carolina (UPI)
Mevrouw Louis Grant heeft de „Tal
kathon" (Praatmarathon) gewonnen door
27 uur en 33 minuten zonder tussen
pauzen te praten. Daarmee sloeg Zjj
het record van 26 en een half uur en won
zij duizend dollar aan prijzen. Haar echt
genoot stond sprakeloos toe te horen en
was nóg sprakeloos toen zij uitgepraat
was. Aan het begin had hij gezegd dat zijn
vrouw weinig spraakzaam is en alleen
spreekt als het nodig is, „maar als zij een
maal begint, dat gaat het aan een stuk
door", voegde hij eraan toe.
Het Gemeentemuseum in 's Gravenha-
ge werkt mede aan een expositie van wer-
ken van vrouwelijke schilders, die deze zo
mer in Zürich wordt gehouden. Deze ex
positie, die georganiseerd wordt door de
directeur van het Kunsthaus in Zürich in
verband met een grote expositie over de
plaats van de vrouw in de Zwitserse sa
menleving (Saffa 1958) toont het werk van
de vermaardste schilderessen over de ge
hele wereld. Het Gemeentemuseum in
's Gravenhage stuurt onder andere stuk
ken van Charley Toorop en Jacoba van
Heemskerk. Het Koninklijk kabinet van
schilderijen (Mauritshuis) zal onder an
dere schilderijen sturen van Judith Leys-
ter, R. Ruysch en M. van Oosterwijk.
Ter gelegenheid van zijn 75-jarig be
staan heeft de Koninklijke Nederlandse
Toeristenbond A.N.W.B. besloten tot de
instelling van een jaarlijkse A.N.W.B.-
prijs met het doel, daarmee zijn waarde
ring te uiten voor opvallend goede publi
cistische prestaties van Nederlandse hand
op toeristisch gebied. Deze prestaties zul
len zowel de letteren en de journalistiek
als de film, radio en televisie omvatten.
De te bekronen werken dienen een bij
zondere stimulans te vormen voor Neder
lands toerisme in binnen-en buitenland en
uit te munten of door hun cultureel niveau
of doordat zij buiten de platgetreden paden
gaan of doordat zij op andere wijze de kwa
lificatie „opvallend goed" verdienen.
De prijs zal bestaan uit een penning en
een geldbedrag. Bij voorkeur zal ieder
jaar tenministe een prijs worden bestemd
voor journalistiek werk. Voor de toeken
ning is een adviescommissie ingesteld, on
der voorzitterschap van dr. H. J. Prakke.
De toekenning zal voor de eerste maal ge
schieden in 1958 over werk van de laatste
vijf jaren en de uitslag wordt bekend ge
maakt op de algemene vergadering van
de bond, op zaterdag 14 juni, in het Kur-
haus in Scheveningen.
Ik zag haar binnenkomen,
een vogel op haar hand.
Ze droeg een hoed vol bloemen,
zó danste ze door 't land.
Het is wonderlijk hoe weinig bekendheid
de Belgische keuken in ons land, vooral
boven de grote rivieren, geniet. Vele bui
tenlandse recepten passeerden in het afge
lopen seizoen de revue in onze serie „De
weg naar het hart van de man nimmer
was er echter een Belgisch bij en wat de
gemiddelde Nederlander van het Belgische
eten weet, gaat over het algemeen niet
verder dan de frites en het Belgische bier.
Het leek ons dan ook wel goed om deze
keer eens wat bijzondere aandacht te
wyden aan de keuken van onze zuider
buren, die veel meer omvat dan frites al
leen. Zo zult u dan straks bij een bezoek
aan dit gastvrije land niet uit louter on
wetendheid de kans om met vele van de
typisch Belgische gerechten kennis te ma
ken, voorbij hoeven laten te gaan.
En wie zou ons hierbij beter behulpzaam
kunnen zijn dan de heer J. L. T. Roelkens,
de directeur van het Belgisch Verkeers
bureau te Amsterdam, een fervent aanhan
ger en kenner van de goede keuken in het
algemeen en de Belgische in het bijzonder?
Dus zochten wij hem eens op in zijn
bureau, dat op het ogenblik vol ligt met
duizend en één zaken die ons allemaal
Wereldtentoonstelling-associaties geven.
Stapels folders, gidsen en affiches, spe
ciale luciferdoosjes, plakzegels en kaarten,
alles voorzien van het zo bekende Expo-
embleem. „Er is een enorme belangstelling
voor heel België, hier in Nederland," ver
telt de heer Roelkens, „en wij moeten da
gelijks topprestaties leveren om aan alle
aanvragen om inlichtingen te voldoen. Op
het ogenblik ontvangen wij zo gemiddeld
een 175 brieven per dag!
Tqd om over de Belgische keuken te pra
ten heeft de heer Roelkens echter altijd.
„Lekker eten, c'est mon péché mignon
mijn lievelingszonde", verklaart hij goed
moedig lachend en legt een prachtig folk
loristisch kookboek voor ons op tafel.
..Maar daarvoor ben ik dan ook een echte
Belg."
Vermakelijke namen
Brussel 1958 is de stad, waar de wereld zichzelf ontmoet. België,
het land, dat deze zomer gastheer zal zijn voor de ontelbaren, die
van heinde en ver zullen komen om geconfronteerd te worden met
de prestaties van hun medemensen, zoals die worden belichaamd in
de prachtige paviljoens van al die landen op de Heizelvlakte bij
Brussel. Ook duizenden Nederlanders zullen, zo zij dit nog niet
deden, naar Brussel trekken om daar de Wereldtentoonstelling te
bezichtigen. Niet zelden zullen zij dan hun bezoek uitstrekken tot
een verdere verkenning van ons zuidelijk buurland en daarbij dan
tevens kennismaken met de Belgische keuken.
zooi niets anders dan een visgerecht, een
soort Belgische bouillabaisse. Men kent in
België nu echter ook de Waterzooi van kip
en zelfs van konijn!
De Brusselaar die een grote kip-eter is
niet voor niets draagt hij de Vlaamse
bijnaam Kiekenfretter is vooral dol op
zijn Waterzooi de volaille, die men kent in
een groot aantal variaties. Verlaat u Brus
sel niet voordat u een flinke porties Water
zooi de volaille hebt verorberd, hetgeen u
niet al te duur kunt doen in een van de
vele kleine eethuisjes, waarmee de straat
jes om de Grote Markt ziin bevolkt. De
basis, zo ook in twee van de meest gegeten
Belgische soepen: le potage au cresson
(waterkerssoep) en de potage au pourpier
(posteleinsoep). Hiermee kan men echter
de Nederlanders over het algemeen niet
erg plezieren, zo kozen wij dan voor u uit
een heldere soep uit Vlaanderen, de potage
Van Artevelde, zo genoemd naar de beken
de Vlaamse volksleider uit de 14de eeuw.
Vervolgens geven wij u het recept van
een beetje een boerse maar zeer smakelijke
Vlaamse stew, die de kostelijke naam
draagt van Stoverij la Flamande en die
u het best kunt eten met sla en aardappel
puree.
Ja en dan het nagerechtAls de heer
Roelkens begint te spreken over de vele
soorten vlaaien, taarten en koeken uit zijn
vaderland, weet hij van geen ophouden.
Iedere streek in België heeft zijn eigen
flan, tarte of gateau, die allemaal hun weg
vonden naar de hoofdstad.
De keus was moeilijk, maar viel tenslotte
op de rijsttaart, de meest verspreide en
typisch Belgische taart, en wel op een
recept uit Luik. La Dorée of wel de Doreye
heet dit gebak, duidend op zijn goudgele
uiterlijk.
wat water toevoegen als de jus dreigt te
verdampen. Als het vlees mooi zacht is,
roert u eén paplepeltje aardappelmeel aan
met twee soeplepels azijn (liefst kruiden-)
maak hier de ragoüt mee af, laat nog even
doorkoken.
Doreye of la Dorét
Maak een goed doorweekt deeg van 500
gr. bloem, 25 gr. bakkersgist, een kwart
liter lauwe melk, 2 eieren, 125 gr. boter,
50 gr. suiker en een theelepeltje zout. Laat
het tot de dubbele hoeveelheid rijzen en
werk het dan nogmaals goed door voor het
te gebruiken.
Voor de vulling maakt u een rijstebrij,
die vooral geen pap mag zijn.Denkt u er
om dat de korrels niet stuk mogen gaan
maar mooi groot en glanzend moeten zijn.
150 gr. goed gewassen rijst laten zwellen
en gaar worden in een liter melk met een
snuifje zout. Pas als de rijst gaar is er 150
gr. suiker doorheen roeren. Drie ei-gelen
uitwrijven met wat koude melk en een af
gestreken - eetlepel custardpoeder en dit
voorzichtig roerend gebruiken om de war
me rijst te binden.
In een ronde, platte beboterde (spring-)
vorm het deeg uitdrukken tot een kleine
halve centimeter dikte, de oven goed voor
verwarmen.
Nu roert u door uw rijst drie vergruizel-
de kokosmacaronen en lepelt er op het
laatste nippertje drie tot sneeuw geslagen
eiwitten voorzichtig door. Vul hiermee uw
deegbak, en strijk hierover een korst uit
van nog een vergruizelde kokosmacaron,
die u hebt vermengd met ongeveer een
half met wat suiker losgeroerd ei. Bak de
taart gaar en goudgeel in uw goed warme
oven in ongeveer een half uur.
Het was zondagmorgen: de heerlijke ge
legenheid om eens onbezorgd uit te slapen.
Het echtpaar Van Duren draaide zich dan
ook nog eens extra om, toen het met een
blik op de klok, met blijdschap constateer
de, dat het pas acht uur was. Niet echter
hun veelbelovend dochtertje Jetje en het
zoontje Freek, 't Was al rumoerig in hun
slaapkamer; een onderdrukt schateren,
gegooi met kussens en, ineens, een flinke
plof, waardoor men wel kon begrijpen,
dat één van beide kinderen uit bed getui
meld was. De heer Van Duren klopte nij
dig op de muur. „Wat stiller daar,als je
blieft! 't Is nog in 't holst van de nacht, je
moeder en ik willen nog slapen!" De kin
deren schenen werkelijk te gehoorzamen!
Het bleef tenminste stil en de ouders dom
melden weer in. Maar na een poosje wer
den ze weer wakker door gestommel in de
kinderkamer. Scherp luisterden de Van
Durens, trachtend iets op te vangen. Na
een poosje begrepen ze: Jetje en Freek
speelden „vader en moedertje". Zo na
tuurgetrouw mogelijk.
Jetje: „Mors je niet al je as op mijn
kleed!"
Freek: „Neem dan ook niet altijd de asbak
weg!"
Jetje: „Ik heb je overhemd op de stoel ge
legd, het is schoon!"
Freek (schijnbaar na een grondig onder
zoek) „Er zit geen knoop an!"
De ouders in bed, zagen zichzelf als w
een spiegel.
Toen Freek weer: „En hier is het huis
houdgeld" waarop driftig-stampend Jetje
half huilend reageerde: „Bah! Je speel'
niks echt! dat moet je toch niet zó maar
geven, dan moet je eerst ruzie maken!"
Mies van Oss
