Het Westen moet niet Sjamoen,
maar Libanon redden
Chief
Totnogtoe geen massale
infiltratie in Libanon"
I. KAN
r
kerko
Een HORLOGE van KAN
Minieme meerderheid voor
kabinet-Eyskens
Van dag tot dag
Mislukking
ARM KLEIN LAND, WAT NU?
m op ieders Hp!
V erontwaardiging
in Beiroet
NAAIMACHINES
Geslaagd
<:Praa.tóto&l
ESPRESSO
3
Treinongeluk in Londen,
35 reizigers gewond
Hammarskjoelds maatregelen
brengen geen oplossing
Springstof genoeg
De Westerse kansen
De juiste man
UN O-waarnemers rapporteren
Deense UNO-functionaris
Bang Jensen ontslagen
Hij zal nu openbaar verhoor
door een tribunaal vragen
In september verkoop van
Java tabak te Rotterdam
Op de
Regering zal zich nader op haar kansen beraden
De geconfisqueerde Duitse
bezittingen in Amerika
Tyfus in Beiroet
VRIJDAG 4 JULI 1958
Het Haarlemse Anjercomité van het
Prins Bernhardfonds heeft het droevige
besluit moeten nemen, een met hoopvolle
verwachting op touwgezet festijn af te ge
lasten: een bal-champêtre met attracties,
waarvan de opbrengst had moeten dienen
als Haarlemse bijdrage in de landelijk ge
organiseerde collecte voor het Prins Bern
hardfonds.
Dit jaar krijgt het fonds, waarvan de
doelstelling genoegzaam bekend mag wor
den verondersteld (het steunen van cultu
rele manifestaties en het verstrekken van
incidentele bijdragen aan cultuurdienen-
de organisaties) dus van Haarlem geen
versterkende middelen, want het in Groe-
nendaal te Heemstede geprojecteerde
bal zou de al te traditioneel geworden me
thode van collectes hebben moeten vervan
gen.
Dat is een teleurstellende ervaring, zo
wel voor hen die veel werk hebben verzet
om „er iets van te maken" als voor al de
genen, wie de bevordering van culturele
waarden ter harte gaat. Deze laatste cate
gorie echter stelt ons in dit geval voor eni
ge problematiek: zijn er werkelijk zo wei
nig mensen, wie de cultuur zodanig ter
harte gaat dat zij er iets voor over hebben?
Want het festijn gaat niet door wegens ge
brek aan belangstelling. Van de 1400 uitge
zonden uitnodigingen zijn er slechts een
twintigtal aanvaard en dat ondanks het
feit, dat de circulaires zijn gezonden aan
een selecte groep Haarlemmers, van wie
kon worden aangenomen dat zij belang
stellenden waren.
Waaraan is deze droeve gang van zaken
te wijten? Er kunnen allerlei factoren in
het spel zijn: weinig vertrouwen op goed
weer voor dit openluchtbal, veel vakan-
tievierders, weinig animo voor de dans, te
weinig „tam-tam", onbekendheid met de
betekenis van het fonds. Doch al deze fac
toren kunnen niet zo zwaar gewogen heb
ben, dat zij een algehele mislukking te
weeg konden brengen. De conclusie moet
zijn dat bij hen, die ervoor worden aan
gezien culturele daadkracht te hebben ten
gevolge van een intense liefde voor de cul
tuur, zich velen bevinden die daarvoor ten
onrechte worden aangezien.
Werkelijke culturele belangstelling heb
ben en doen-alsof zijn twee dingen, die
uiterlijk moeilijk van elkander te onder
scheiden zijn. Het Haarlemse comité heeft
zich wellicht daardoor laten misleiden
toen het hoopte op een massale opkomst.
Het merkwaardige is daarbij, dat de reac
ties op de aanbeveling tot bijwoning van
dit bal en dus tot deelneming aan de op
offeringen ten bate van de cultuur zijn
uitgebleven in de kringen, waar men in
de eerste plaats een levendige activiteit
had verwacht en bovendien een bereidheid
om een aanstekelijk voorbeeld te geven.
Wellicht zal men een volgende keer, om
een herhaling van deze teleurstelling te
voorkomen, organisatorisch anders tewerk
moeten gaan en vroeger moeten beginnen
met een infiltreren der vele verenigingen
en organisaties in Haarlem, die een cul
tureel doel zeggen te dienen. Bovendien
zou men een grote stimulans kunnen ver
krijgen, wanneer de gemeentelijke auto
riteiten zich door een persoonlijk voor
beeld van belangstelling in de voorste ge
lederen zouden opstellen.
Het comité heeft met beperkte middelen
zoveel mogelijk aan de weg getimmerd,
doch er is van de daartoe aangewezen
kanten geen enkele indrukwekkende bij
drage ter propagering van zijn plan ont
vangen. Degenen, die door hun voorbe
reidend werk of hun bijdrage tot de
attracties gedaan hebben wat zij konden,
zijn als het ware door cultureel Haarlem
in de steek gelaten. Het is te vrezen dat zij
er in de toekomst weinig heil in zullen
zien, nogmaals veel moeite voor niets te
doen. Wanneer zij, op wie het comité
meende te mogen rekenen uit hoofde van
hun functie, maatschappelijke werkzaam
heid of anderszins, verstek laten gaan, rest
slechts de conclusie dat de culturele acti
viteit in Haarlem meer schijn dan wer
kelijkheid is.
Advertentie
BEIROET, juli Meer clan anderhalve maand zweert het Libanese conflict
nu voort, meer dan 45 nachten al liggen de burgers van Beiroet, Tripoli en Saïda
met kloppend hart naar het geknal om hen heen te luisteren. En terwijl er wordt
bemiddeld en gedreigd, terwijl Hammarskjoeld heen en weer reist en zegt, dat hij
optimistisch is, terwijl Amerika's Zesde Vloot vlak achter de horizon kruist, Britse
parachutisten op Cyprus klaar staan, radio-Moskou over „vrijwilligers" spreekt
en een handvol UNO-waarnemers door de rebellen voor het lapje wordt ge
houden, beginnen zo langzamerhand de zenuwen van Libanons brave burgers te
knappen. Er gaat geen dag voorbij zonder dat men als correspondent van een
hoort: „Wat nu? Wat gaat er met ons arme la
Libanees de vraag hoort: „Wat nu? Wat gaat er met ons arme landje gebeuren?
We waren zo gelukkig hier". Inderdaad: Libanon, wat nu? Waar ligt de oplossing
voor het kleine land, verscheurd door een burgerkrijg, pion geworden in het spel
LONDEN (Reuter) Twintig tot dertig
mensen zijn vanochtend gewond bij een
treinbotsing op een station in Zuidoost-
Londen. Een aantal passagiers van een
trein, die op een aantal lege rijtuigen in
reed, is beklemd geraakt tussen de wrak
stukken. Er zijn onmiddellijk ziekenauto's
en brandweerauto's naar de plaats van het
ongeluk gezonden.
Iemand van de brandweer deelde later
mede, dat 35 mensen met verwondingen
naar ziekenhuizen zijn vervoerd.
Het ongeluk gebeurde te Maze Hill, Oost
Greenwich. Een elektrische trein, komend
van Gravesend, reed daar in op een aan
tal lege wagons, die op weg waren naar
Londen.
van de internationale machten?
(Van onze reisredacteur)
Die oplossing moet op tweeërlei terrein
gevonden worden, op het nationale en op
het internationale; twee aspecten van het
conflict die vrijwel onontknoopbaar in el
kaar verstrikt liggen. De rebellen houden
vol, dat het een zuiver intern conflict is,
president Sjamoen beweert even hardnek
kig dat het gehele conflict door Nasser
op touw is gezet. Geen van beide stellin
gen houdt stand. De grondoorzaken van
het conflict zijn inderdaad van Libanese
aard. Er waren sterke bezwaren tegen Sja-
moens buitenlands beleid, dat Libanons
traditionele neutraliteit inruilde voor een
sterke binding met het westen. Men was
terecht boos om de verkiezingszwen-
deltjes die Sjamoens regime pleegde. Men
vreesde dat Sjamoen een tweede termijn
als president nastreefde, dat zijn vrienden
nog eens zes jaar lang bevoordeeld zou
den worden, terwijl naar Libanese traditie
eigenlijk de vriendjes van de oppositie aan
de beurt waren.
De kloof tussen de in het algemeen rij
kere en geëvolueerde christenen en de ver
pauperde mohammedanen begon steeds
duidelijker aan het licht te treden. En ten
slotte waren er de eindeloos gecompliceer
de rivaliteiten tussen stammen en perso
nen die sinds tweeduizend jaar op deze
trefplaats tussen volken en beschavingen
waren gegroeid. Er lag inderdaad spring
stof genoeg voor een conflict, ook al zou
den geen wapens en dynamiet uit Syrië
zijn toegevoegd. De oppositie heeft gelijk
als zij zegt, dat de oorsprong en de doe
len van de huidige revolutie van Libanese
aard zijn. Met dit voorbehoud dat naar ru
we schatting ruim een derde deel van de
Libanese rebellen, vooral in het noorden
en het zuiden, thans wel degelijk aanslui
ting bij de Verenigde Arabische Republiek
wenst.
Tezelfdertijd heeft Sjamoen gelijk, wan
neer hij van buitenlandse inmenging
spreekt. De grote hoeveelheid wapens
waarover de rebellen beschikken, zijn
zeker goeddeels uit Syrië gekomen. Nas
ser is bij de rebellen aan boord geklom
men en het zijn die wapens die van een
conflict, dat anders met stakingen en wat
relletjes zou zijn uitgevochten, een half
was burgeroorlog hebben gemaakt, die op
zijn beurt het prestige van buitenlandse
machten in het geding heeft gebracht.
Amerika en Engeland steunen Sjamoen,
Nasser en zijn vrienden de rebellen. En
niemand heeft veel zin een pas terug te
doen. Wanneer het Westen Libanon laat
vallen, verliest het vertrouwen in Iran,
Irak, Jordanië en Soedan. Wanneer Nas
ser Sjamoen niet van zijn plaats wrikt,
zullen de anti-Nasser-krachten in de Ara
bische wereld een belangrijke overwin
ning hebben behaald. Onder deze omstan
digheden lijkt Hammarskjoelds beleid niet
onlogisch. Hammarskjoeld wil Libanons
grenzen sluiten en vervolgens de Libane-
zen zelf hun moeilijkheden laten uitzoe
ken. Het lijkt logisch, maar het is een
oververeenvoudiging van een gecompli
ceerde situatie. Ten eerste zijn de honderd
UNO-waarnemers niet genoeg om Liba
nons grenzen af te grendelen. Wanneer
het nodig mocht blijken, kunnen de Sy-
riërs voldoende wapens blijven smokke
len om het huidig evenwicht te doorbre
ken en de oppositie de kans te geven, in
de inter-Libanese uiteenzetting het pleit
te winnen. Een UNO-politiemacht waar
voor Hammarskjoeld weinig schijnt te
voelen, is het minste wat nodig zou zijn.
Maar ook in dat geval dreigt het gevaar
dat de moeilijkheden de Libanezen over
het hoofd zullen lopen, dat het conflict ten
slotte zo hevig wordt, dat buitenlands in
grijpen opnieuw nodig zal zijn. De voor
naamste reden daarvoor is de hardnekkig
heid waarmee president Sjamoen zijn
minderheidspositie verdedigt. Die hard
nekkigheid berust op de Brits-Amerikaan
se garanties die hij heeft gekregen of
denkt te hebben gekregen.
Het is inderdaad verleidelijk te trach
ten Sjamoen en zijn pro-westelijk beleid
door Brits-Amerikaanse druk te redden.
Maar het is al te laat. Voor een klein land
als Libanon, temidden van de Arabische
wereld gelegen, economisch volkomen af
hankelijk van Syrië, is Sjamoens beleid
te pro-westelijk geweest. Sjamoen steunt
nog slechts op een minderheid, het lege-
weigert zijn bevelen tot een aanval op de
rebellen op te volgen, beperkt zich tot de
fensieve acties, tot handhaving van de
status quo. Een Brits-Amerikaanse bezet
ting van Libanon zou in het Afro-Aziati-
sche deel van de wereld een gebrul doen
opgaan, waarvan niemand plezier zou
hebben. Men zou er ten eeuwigen dage
moeten blijven om Sjamoen tegen de
meerderheid van zijn volk te beschermen.
Moet men dan Libanon weerloos over
leveren aan Nasser? Geenszins. Het Wes
ten moet ten eerste de reële mogelijkhe
den overwegen die het in Libanon heeft
en dan zien, met welke Libanese leiders
het die mogelijkheden kan realiseren. Die
mogelijkheden zijn zeer wel zichtbaar:
een onafhankelijk Libanon, dat zijn papie
ren overeenkomsten met het Westen
schrapt, maar zijn commerciële en cultu
rele belangen beseffend, een welwillende
neutraliteit handhaaft tussen het westen
en de Arabische landen, waar het als be
middelaar nuttige diensten kan vervullen.
Iedere verdergaande binding is irreëël.
Met welke Libanezen kan het zo'n posi
tie bereiken. Niet meer met Sjamoen. Wel
met een man die het vertrouwen geniet
van de christenen, de regeringspartijen
en het niet pro-Nasseriaanse gedeelte van
Krijgshaftige Libanezen, zoals zij graag
poseren voor de westerse fotografen.
de oppositie. Die man staat gereed: het
is de Maronitische (christelijke) com
mandant van het leger, generaal Sjehab
die thans over een enorme potentiële
meerderheid beschikt. De enige verstan
dige beleidslijn voor het Westen is nu
overduidelijk. Het moet duidelijk maken
dat het gereed is, in het Nabije Oosten te
interveniëren wanneer Nasser werkelijk
een greep naar Libanon zou doen, met die
dreiging tevens Hammarskjoeld tot daad
werkelijker UNO-interventie stimulerend.
Het moet tezelfdertijd Sjamoen duidelijk
maken, dat hij geen blanco-chèque op het
Westen heeft, dat hij er goed aap zal doen
Sjehab tot minister-president met buiten
gewone volmachten te maken en zelf een
lange buitenlandse vakantie te nemen.
Want het gaat er niet om de overigens
bijzonder aardige president Sjamoen te
redden, maar Libanon.
Advertentie
NEW YORK (UPI) Secretaris-gene
raal Hammarskjoeld heeft op een perscon
ferentie in New York verklaard, dat er
naar zijn beste weten op het ogenblik in
Libanon geen infiltratie op massale
schaal van Syrië uit plaatsvindt.
De persconferentie werd gehouden kort
nadat het eerste rapport van de UNO-
waarnemers in Libanon (zie hieronder)
was ontvangen. Hammerskjoeld leek ge
spannen en hij was zeer kortaf in zijn ant
woorden.
Op de vraag of er een bijeenkomst van
de Veiligheidsraad nodig is, zei hij dat dit
afhangt van hetgeen in het rapport gezegd
wordt.
Hij vertelde verder, dat hij van plan
was geweest dit weekeinde naar Genève te
gaan, maar van deze reis afgezien had.
Het zal afhangen van de toestand in Li
banon, of hij deel zal kunnen nemen aan
de zitting van de Economische en Sociale
Raad in Genève.
Rapport der waarnemers
NEW YORK (UPI) —Het corps UNO-
waarnemers in Libanon heeft weinig be
wijzen gevonden voor infiltraties uit de
Verenigde Arabische Republiek. Dit is de
voornaamste conclusie in het vandaag
in New York gepubliceerde eerste rap
port van de waarnemers.
In dit rapport wordt melding gemaakt
van onderzoekingen in diverse rebellencen-
Advertentie
Alle merken dus ruime keu?e
ENGEL, Gr. Houtstr 181, Tel 14444
Advertentie
en dan.
Juwelier
Horloser
BARTELJORISSTRAAT 2.
HAARLEM, Telef. 13004
tra en van „enkele Syriërs" die aan de
zijde der opstandelingen strijden.
In het gebied van Chouf, waar de op
standige Droezenleider Kamal Djumblatt
heer en meester is hebben de waarne
mers verscheidene groepen van honder
den opstandelingen gezien.
„Hun wapens waren van Frans, Engels
en Italiaans fabrikaat. De mijnen die in
het gebied van Baalbek werden geïnspec
teerd, zijn in Engeland en Frankrijk ver
vaardigd. Het bleek niet mogelijk vast te
stellen op welke wijze de opstandelingen
deze mijnen hadden verkregen".
Zwak argument
Elders in het rapport wijzen de waarne
mers op het feit dat in sommige grens
gebieden het verloop van de grens niet
vaststaat. Daar er geen formaliteiten voor
grensoverschrijding nodig waren, trokken
de bewoners vrijelijk over de grans. Door
dat de bewoners van deze streken altijd
gewoon zijn geweest om wapens te dragen
en het gebruikelijk was, elkaar op grond
van stamsolidariteit te helpen, was het
niet doenlijk uit te maken, wie als infil
trant kon worden aangemerkt, aldus de
waarnemers.
Libanese tegenspraak
In Libanese regeringskringen is men
ontstemd en verontwaardigd over het
rapport van de UNO-waarnemers.
Volgens een officiële woordvoerder in
Beiroet heeft de Verenigde Arabische Re
publiek 36.000 automatische en andere ge
weren aan de opstandelingen geleverd,
benevens 60, 81 en 120 mm. mortieren.
Drieduizend Egyptenaren, Syriërs en
Palestijnen zouden aan de zijde van de
opstandelingen strijden. De rebellen heb
ben voorts de beschikking over luchtaf
weergeschut, dat door de V.A.R. zou zijn
geleverd.
Libanezen zouden voorts in Syrië in de
guerillatactiek zijn opgeleid en met wa
pens weer over de grens zijn gezonden.
Van het strijdtoneel
(Reuter) De wapenstilstand, waarbij
de rebellen uit Tripoli's havenkwartier en
de regeringstroepen woensdag overeen-
eenkwamen, het vuren met zware wapens
op elkaar te staken, komt volgens Reu
ters correspondent uit deze Libanese ha
venstad neer op een feitelijke overgave,
zij het dan ook dat de rebellen op deze
manier hun gezicht hebben gered. Het be
leg van de wijk heeft 55 dagen geduurd.
Na de ingang van het bestand reden
vrachtauto's vol vrouwen en kinderen uit
het gebied naar veiliger oorden. Men was
tot het akkoord gekomen „om de burger
bevolking te sparen". De beide andere ver-
zetshaarden in het gebied de versterk
te Mohammedaanse binnenstad en de heu
vels vlak buiten de stad bieden nog
steeds tegenstand.
NEW YORK (Reuter) Bang-Jensen,
een Deense functionaris van het UNO
secretariaat die geschorst is omdat hij
geweigerd heeft, bepaalde documenten aan
secretaris-generaal Dag Hammarskjoeld
te geven, heeft meegedeeld, dat hij een
ontslagbrief van Hammarskjoeld heeft
ontvangen. Zijn ontslag ging donderdag in.
Bang-Jensen zei tegen een verslagge
ver van Reuter:
„Ik zal vragen om een openbaar ver
hoor voor een tribunaal en als dan de fei
ten bekend zullen worden, ben ik er zeker
van dat ik gerehabiliteerd en weer in
dienst genomen zal worden".
Hij beweert dat hij niet de gelegenheid
heeft gehad, zich te verdedigen tegen de
jegens hem ingebrachte beschuldigingen.
Bang-Jensen is in december geschorst
nadat hij geweigerd had Hammarskjoeld
bepaalde documenten te verstrekken,
waaronder een lijst met namen van ge
tuigen, die voor de UNO-commissie voor
Hongarije verklaringen hadden afgelegd.
Hij stelde, dat het overhandigen van deze
lijst een schending van het hem geschon
ken vertrouwen zou betekenen, daar de
getuigen hem hun namen hadden ge
noemd op voorwaarde dat hij deze geheim
zou houden.
Hammarskjoeld stelde toen een com
missie in, die het geval moest onderzoe
ken. De commissie deed de aanbeveling,
de lijst met namen in een gezegelde en
velop te verbranden in het bijzijn van
Bang-Jensen. Dit is toen gebeurd.
Later deelde een woordvoerder voor
Hammarskjoeld mee, dat de secretaris
generaal Bang-Jensen had ontslagen op
aanbeveling van de commissie der UNO
voor disciplinaire zaken. Deze commissie
en de secretaris-generaal hebben, aldus
de woordvoerder, de Deense functionaris
herhaaldelijk gelegenheid gegeven om
te antwoorden op de beschuldigingen die
er over zijn gedrag tegen hem waren uit
gebracht. Bang-Jensen had echter nooit
gereageerd. Ook had hij geen beroep aan
getekend bij het administratieve hof.
De firma A. van Hoboken en Co. te Rot
terdam, verkoopster van de Javatabak van
de Landbouw Maatschappij Oud-Djember
en de Cultuur Maatschappij Djelboek en
de Besoeki Tabak Maatschappij n.v. heb
ben een overeenkomst gesloten met de
Indonesische autoriteiten, in zake de ver
koop van Java tabak oogst 1957/1958 der
verschillende ondernemingen van boven
genoemde maatschappijen. De reeds afge
paste partijen zullen zo spoedig mogelijk
ter verscheping worden gebracht en men
verwacht de eerste partijen in de najaars-
inschrijvingscompagne in september aan
de markt te kunnen brongen.
De overeenkomst geldt uitsluitend voor
de Java tabaksoogst vén 1957/58, welke in
Indonesië zo goed als klaar is. Hiervan
zouden te Rotterdam 31.000 pakken (van de
ondernemingen Oud Djember en Djelboek)
bij inschrijving aan de markt komen op 19
september, 3 en 24 oktober en 21 novem
ber a.s. Indien nodig volgt nog een in
schrijving op 19 december. Bovendien zou
den 9.000 pakken Besuki Tabak te Amster
dam worden aangeboden door de Besoeki
Tabak Maatschappij. In tabakskringen is
met voldoening van deze overeenkomst
kennis genomen.
De kooiman
Ik schonk hem es in, want ik had hem
op z'n praatstoel.
„Nee meneertje" zei hij. „Meneertje",
wat een bewijs was dat-ie in de obstructie
ging. „Nee, meneertje, het is afgelopen
met de zeeslang. Die was trouwens allang
„tempo doeloe" om met m'n oom te spre
ken, die planter was, verleden tijd, om zo
te zeggen. En het monster van Loch Ness,
ook al niet meer om over naar huis te
schrijven".
„En de vliegende schotels dan
kwam ik er voorzichtig tussen. „Die staan
toch ook al weer op een zacht pitje?"
„Aha!" veerde hij op. „Aha!" Dat zachte
pitje, daar wou ik je nou juist es over
hebben".
Ik laat me diep onderuit in m'n bergère
zakken en leg de vingertoppen tegen elkaar
zoals wijlen Sherlock Holmes dat placht te
doen. Ik zette me te luisteren.
„Aha!" ging hij enthousiast verder, „dat
zachte pitje. Daar wou ik je nou net over
hebben. Die verschrikkelijke sneeuw
man.... Die hebben ze kort geleden weer
gezien en ze hebben hem verrast aan zijn
maaltijd. Aan de kikvorsen zat ie. Het
heeft er gestaan meneer, in de krant. Een
verschrikkelijke sneeuwman hebben ze be
trapt terwijl ie aan een bord kikvorsen
bezig wasIk vraag nou alleen maar: Wóór
halen ze in de Himalaya in die sneeuwboel
ineens kikvorsen vandaan?.... Néé me
neertje, voor mij zijn die verschrikkelijke
sneeuwjongens, M ar si dn en Die lui
hebben die Marsianen daar neergepoot als
proef; met voor een bepaalde tijd pro
viand.... in casu.... ik zeg in casü....
kikkers! Ja, meneer!"
Hij reikte naar zijn lege glas, maakte
naar mij de uitnodigende beweging van:
„schenk nog es in!"
„Maar", wilde ik van die gelegenheid ge
bruik maken.
„Nee" hield ie me tegen, „laat m' effe
uitspreken!" Dan, na een stevige teug:
„Welk reus-mens hier op aarde kan leven
van een maaltje kikkers?!" Hij ging op zijn
beurt onderuit zitten en met triomf in zijn
stem: „Nou jij weer!"
En ik kwam weer. „Maar" kwam ik dan
dus, „er was daar toch de een of andere
Sir of zo en die zal toch wel een fototoe
stelletje, of zoiets.
„Aha!" Hij veerde op, deed een greep in
zijn jaszak, haalde er een toestel uit wat
ie triomfantelijk voor m'n neus heen en
weer zwaaide. „Hier! Iets voor jou! Een
tele-kieker. Hiermee fotografeer jij de ver
schrikkelijke sneeuwman op vijfhonderd
meter, minstens! En voor een krdts, voor
jou!"
„O!" zei ik. „Maar heb je niet zo'n tele-
kieker waarmee ik kan fotograferen op
minstens vijfduizend kilometer afstand?
Dan kan ik hem misschien van hieruit
pikken".
Je zei toch dat je van de zomer weer
es naar Nepal ging?"
„Nee", zei ik en schonk hem nog es bij.
„Ik ga naar Goudum-Molkwerum, in Fries
land!"
„F'rek" zei die „hoe kom ik nou an Ne
pal?!. Maar tóch zit er iets in die ver
schrikkelijke sneeuwman". Hij borg de te-
lekieker weer weg. Zó ver kende hij me
wel „Ja - kikkers!" zei ik.
En ik hoopte maar dat de kranten vol
zouden blijven staan over Loch Ness-mon
sters, zeeslangen en verschrikkelijke
sneeuwmannen en dat eventuele andere
verschrikkelijke dingen voorlopig uit de
kolommen weg zouden blijven.
Jan vari Ees
Advertentie
jllet 3 espresso shirts
bent u pas goed „uit'
Sneeuwwit en parelgrijs
BRUSSEL, donderdag 3 juli (UPI). - Het
homogeen-katholiek kabinet van de Belgi
sche formateur Gaston Eyskens heeft don
derdag het vertrouwen van de Kamer ge
kregen met de kleinste meerderheid die
een kabinet sinds de tweede wereldoorlog
kreeg: 106 tegen 104 stemmen. Een libe
raal - Van Glabbeke - en de enige afge
vaardigde van de Vlaamse Volksunie had
den zich aan de zijde der C.V.P. geschaard.
Socialisten, communisten en de overige
liberalen stemden als één blok tegen. Een
lid van de C.V.P. en een socialist waren
afwezig wegens ziekte.
Premier Eyskens zei na de stemming dat
zijn regering nu de Senaat om het ver
trouwen zal vragen. „Maar mét het oog op
de bijzondere omstandigheden waaronder
wij het vertrouwen van de Kamer kregen,
De Amerikaanse regering heeft besloten
dit jaar geen nieuw voorstel aan het Con
gres te doen inzake de teruggave van de
in de Tweede Wereldoorlog geconfisqueer
de Duitse bezittingen aan hun voormalige
eigenaars.
zal de regering zich daarna op haar positie
beraden", aldus Eyskens.
Dit kan betekenen dat de regering de
thans in de Kamer behaalde meerderheid
van twee stemmen onvoldoende acht om in
functie te blijven.
De liberalen zullen misschien tot een
coalitie met de C.V.P. bereid zijn als de
liberale vakverenigingen als gelijkwaardig
met de socialistische en katholieke worden
erkend, aldus verluidde gisteravond in
Brussel.
BEIROET (AFP) In de stadswijken
van Beiroet die door de Libanese opstan
delingen zijn bezet, zijn vele gevallen van
tyfus geconstateerd. Men had het uitbre
ken van deze ziekte reeds verwacht, aan
gezien de gemeentereiniging niet in deze
wijken kan komen.
Volgens het blad „L'Orient" hebben de
opstandelingen contact opgenomen met
het gemeentebestuur, dat beloofd heeft
ontsmettingsmateriaal te sturen. Leiders
der opstandelingen hebben de bevolking
opgeroepen met de gemeentereiniging sa
men te werken en het vuil uit de straten
te verwij deren.
