Telg van Salomo en vorstin van
Scheba regeert over Ethiopië
Fascinerende gebruiken in het „Land
der gebrande gezichten" stammen
uit lange en kleurige
historie
0/3 de
Prof. Joliot-Curie overleden
Van dag tot dag
Arabische staten vroegen
opheldering aan Nehroe
Grammofoonplaten
van den Berg
<:Praatótoel
Kunstmatige radioactiviteit was zijn
ontdekking en werd zijn dood
Gevarenf actor
Leider van Hitlerjeugd
zag Bormanns dood
Watersnood in Stiermarken
Hongaren met geweld
uitgeleid
tBLif öf bfrlföpii fijh
Uitlatingen over Israel
Prinses Anne acht jaar
Muziekopdrachten
Prins Bernhard terug
VRIJDAG 15 AUGUSTUS 1958
Voor de tiende maal sedert 1945 is de
K.L.M. getroffen door een ramp met een
van haar grote passagiersvliegtuigen. En
voor de tiende maal is er een schok van
ontsteltenis en medeleven gegaan door
heel het Nederlandse volk, dat altijd sterke
gevoelens van genegenheid en trots heeft
gehad ten aanzien van „zijn" luchtvaart
maatschappij.
Tien rampen, dat zijn tien zware slagen
-in een periode van ruim dertien jaar. Zij
bewijzen, voor wie er ooit in had geloofd
dat absolute veiligheid in het lucht
verkeer een illusie is, zoals absolute vei
ligheid trouwens overal en altijd een illu
sie is. De mens kan bij zijn mechanische
constructies naar een grote, een zeer grote
mate van veiligheid streven, maar het vol
maakte zal hij daarbij nooit bereiken, noch
waar het vliegtuigen, noch waar het sche
pen, treinen, auto's of andere vervoermid
delen betreft. En, natuurlijk, evenmin als
het niet om vervoermiddelen gaat. Het ge
vaar is een factor in ons leven, die wij
nooit en nergens kunnen uitschakelen.
Men kan proberen, die factor tot het
uiterste minimum te reduceren, en bij-de
luchtvaart wordt dat in het algemeen met
buitengewone zorgvuldigheid gedaan, door
de vliegtuigbouwers zowel als door de
luchtvaartmaatschappijen. Het resultaat
daarvan is, dat er tegenover één ramp dui
zenden en duizenden vlot en comfortabel
verlopen vluchten staan. Gelukkig wordt
dit algemeen beseft en heeft nog geen en
kele ramp een lang merkbare invloed op
het reizigersvervoer door de lucht gehad.
Niettemin herinnert een grote ramp als die
met de „Hugo de Groot" de constructeurs
en de exploitanten van vliegtuigen er op
nieuw aan, dat het menselijk-bereikbare
maximum aan veiligheid, al is het de laat
ste jaren heel veel dichterbij gekomen,
nooit bereikt mag worden geacht en dat
het streven öm het te bereiken onvermoeid
en onafgebroken moet worden voortgezet.
Zij kunnen zich daarbij aangemoedigd voe
len door het vertrouwen, dat het reizende
publiek, alle rampen ten spijt, in hen blijft
stellen.
CAIRO, (Reuter) Ambassadeurs van
Arabische staten hebben woensdag in New
Delhi een bezoek gebracht aan premier
Nehroe om opheldering te vragen over
diens verklaring van de vorige week, dat
de Arabische staten het bestaan van Is
rael dienen te aanvaarden als een vol
dongen feit.
Een Indische woordvoerder deelde na het
gesprek mede, dat de ambassadeurs (van
de Verenigde Arabische Republiek, Irak,
Saoedi-Arabië, Marokko en Soedan) „vol
daan" waren over de opheldering die pre
mier Nehroe heeft verschaft.
Nehroe verklaarde de vorige week op
een persconferentie te hopen, dat te eniger
tijd de een of andere vreedzame regeling
zou worden bereikt tussen de Arabische
landen en Israel. Een dergelijke regeling
zou „natuurlijk het voortbestaan van Is
rael inhouden en aanvaarding van Israel
door de omringende en andere Arabische
landen",zo zei Nehroe toen.
Volgens het Egyptische blad „Al Ah-
ram" heeft president Nasser de vorige
week aan Eisenhowers vertegenwoordiger
voor het Nabije Oosten, Murphy, meege
deeld, dat de Verenigde Arabische Repu
bliek met troepen zal ingrijpen als Israel
zou proberen de Westelijke oever van de
Jordaan te bezetten. Wij hebben verklaard,
zo zei Nasser, dat de troepen van de V.A.R.
Irak tegen elke aanval zullen verdedigen,
en dit geldt ook voor Jordanië.
BERLIJN (UPI) Arthur Axmann, die
ten tijde van het „Derde Rijk" de Hitler-
jugend aanvoerde, heeft voor een denazifi-
ceringsrechtbank in West-Berlijn donder
dag verklaard, dat hij getuige is geweest
van de dood van Hitler en van Martin
Bormann, zijn plaatsvervanger, wiens lot
nog altijd niet vaststaat.
Axman zei na Hitiers zelfmoord uit de
bunker te zijn gevlucht. Diezelfde dag
het was op 2 mei 1956 zag hij bij het
Lehrter Bahnhof het lichaam van Martin
Bormann op straat liggen. Bormann was
zwaar gewond, naar Axmann meende door
een schot uit een Russisch antitankkanon.
Axmann had de klap van het schot ge
hoord en Bormann op straat zien liggen
toen de rookwolk op trok. Dichterbij
komend kreeg hij de indruk, dat Bormann
uood was.
Het viel op, dat Axmann nog steeds van
„der Führer" sprak. Hij zei tot aan het
eind van het derde rijk geloofd te hebben
in een overwinning. Axmann, die in 1942
Baldur von Schirach opvolgde als leider
van de Hitlerjeugd, was als getuige ge
dagvaard in een denazificeringsproces
tegen Bormann. Dit proces was noodza
kelijk geworden omdat er in Duitsland nog
enkele stukken grond eigendom van Bor
mann zijn.
De officier van Justitie eiste tegen Bor
mann een boete van 60.000 mark en ont
zetting uit het recht zich op politiek ter
rein te bewegen of publikaties te doen,
voor de tijd van 15 jaar. Het openbaar
ministerie neemt dus niet aan, dat Bor
mann inderdaad om het leven is gekomen.
LONDEN (UPI) Prinses Anne viert
vandaag haar achtste verjaardag aan
boord van het koninklijk jacht Britannia,
dat thans ter hoogte van de westkust van
Schotland kruist. De koningin, de hertog
van Edinburgh en de Prins van Wales, de
broer van Anne, zullen de jarige hun ge
schenken geven en haar helpen de ver
jaardagstaart op te eten. Wat de geschen
ken zijn, is goed geheim gehouden.
De Staatssecretaris van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, mr. R. G. A. HÖp-
pener, heeft aan de componisten dr. Ar.
thon van der Horst in Hilversum, Kees
van Baaren in Bilthoven en Géza Frid in
Amsterdam opdrachten verleend tot het
componeren van een werk, afgestemd op
Conservatorium-Orkest.
GRAZ, (UP) Het aantal doden ten
gevolge van de overstroomingen in Stier
marken bedraagt, naar reeds gemeld is,
zes, maar men vreest, dat er nog meer
mensen de dood hebben gevonden in het
woeste water. Er worden op het ogenblik
nog tien personen vermist in gebieden, die
van de buitenwereld zijn afgesloten.
Honderden huizen zijn door aardver
schuivingen weggesleurd. Duizenden wo
ningen zijn beschadigd- Er is ook een groot
aantal stuks vee omgekomen. Vele mensen
hebben al hun bezittingen verloren. Uit
gestrekte stukken bouwland zijn onder-
gestroomd.
De hoofdweg tussen Wenen en Italië en
naar Graz, de op één na grootste stad van
Oostenrijk, was vandaag nog geblokkeerd
door overblijfselen van huizen en ook de
spoorlijn van Wenen naar Graz is nog
buiten dienst.
Internationale expresstreinen moesten
langs een andere route worden geleid, ter
wijl het verkeer op de spoorlijnen in het
zuiden van Oostenrijk in stand gehouden
wordt door middel van autobussen.
Vragen aan minister
van Justitie
Het tweede Kamerlid de heer Van
Rijckevorsel (K.V.P.) heeft aan de minis
ter van Justitie de volgende vraag ge
steld: „Zijn de berichten juist, dat op zon
dag 11 augustus vier Hongaarse vluchte
lingen door leden van de Koninklijke Ma
rechaussee met geweld te IJmuiden aan
boord van de Braziliaanse koopvaarder
„Alberto Dodero" zijn gebracht en dat
daarbij, tot verontwaardiging van enige
honderden toeschouwers, met een gum
mistok en met revolverkolven zou zijn ge
slagen, terwijl een van de vluchtelingen
een touw met een strik om zijn hals zou
hebben gehad. Zo ja, acht de minister dit
optreden van een of meer leden van de
Koninklijke Marechaussee niet straf
baar?" vraagt de heer Van Rijckevorsel.
Prins Bernhard heeft zich na zijn be
zoek aan Dublin bij zijn gezin gevoegd op
het eiland Elba. Hij arriveerde gister
avond in het Porto Ferraio aan boord van
het jacht „De Groene Draeck", dat be
geleid werd door een Franse mijnenveger.
ADDIS ABEBA Ethiopiërs zijn vriendelijke mensen zolang men hen geen
Abessiniërs noemt. Doet men dat wel, dan worden zij, gelijk Friezen die men als
Hollanders betitelt, oprecht boos. Met reden, want Abessinië is een uit het
Arabisch stammend woord dat „ratjetoe" betekent. Ethiopië daarentegen, de
officiële naam, betekent „Land der gebrande gezichten" en die naam heeft een
aanzienlijker afkomst. Toen God namelijk de eerste mens uit klei schiep, zo wil
de oude legende het, moest deze in de oven worden gebakken. De eerste poging
slaagde niet best, het produkt had een wat bleke tint, onaangenaam om te zien.
Dat was de eerste blanke. Bij de tweede proeve bleef de kleimens te lang in de
oven en werd te donker gebakken. Dat was de eerste neger. Pas bij de derde
poging kwam de fraaie goudbruine t;nt tot stand, die de Heer wenste. En dat
was dan de eerste Ethiopiër. Evenmin als men over Abessinië moet spreken,
geeft het pas zijn vorst als Negus te betitelen. Negus betekent namelijk koning
en Ethiopië's monarch is tot keizer gekroond. Een status die men het oudste
vorstenhuis ter wereld moeilijk kan misgunnen, want zijn grondleggers waren
koning Salomo en de koningin van Scheba.
Dit bijzonder innemende verhaal wordt
door de meeste historici met een korreltje
zout genomen. Zij geloven evenmin iets
van de legende der gebrande gezichten en
leggen uit, dat het Ethiopische volk tot
stand kwam toen duizend jaar vóór Chris
tus een Schebaans-semitisch volk uit Zuid-
west-Arabië de Hamitische stammen naar
de Afrikaanse hoogvlakten volgde. Deze
twee volken, gelijk wij van Kaukasische
oorsprong, mengden zich met de autoch
tone negerstammen, vandaar de goudbrui
ne kleur. Maar dat het Schebaanse rijk in
Ethiopië gevestigd is geweest, is waar.
Trouwens het „Ghez", de liturgische taal
van Ethiopië's Koptische kerk al ver
staat bijna geen enkele Ethiopische pries
ter er een woord van is een taal van
Schebaanse oorsprong, evenals de officiële
landstaal, het Amhaars met zijn 276 letter
greeptekens. De historie van Ethiopië, reeds
door Homerus, Herodotus en de bijbel met
lof genoemd, is oud en kleurig, zij het dan
vaak rood van bloed, want Ethiopië is een
land van intriges en veldslagen geweest,
waarin geschillen op oud-Assyrische wijze
werden beslecht. Het in kleine blokjes
snijden van overtreders of hen in met
honing doordrenkte omslagdoeken op een
laag vuurtje roosteren, werd eeuwen lang
geenszins als een bijzonder zware straf
beschouwd.
Juristen kunnen ook thans in Ethiopië
trouwens hun hart ophalen. Enerzijds om
dat het land binnenkort door een gloed
nieuwe codificatie een van de allermodern
ste rechtsstelsels zal bezitten, anderzijds
omdat het oude vermoedelijk het inge
wikkeldste ter wereld was. Het kende een
veertig verschillende vormen van pacht-
recht, variërend van „Balderassotch" tot
„Meulmeul", als u dat iets zegt, fascine
rende vormen van huwelijksrecht, zoals het
tijdelijk huwelijk, waarbij de vrouw een
salaris krijgt. En een proces wil er ge
makkelijk een jaar of twaalf duren. Rechts,
pleging is voor de Ethiopiërs de nationale
hartstocht, gelijk wielrennen in Frankrijk,
of voetbal bij ons een onuitputtelijk onder
werp van conversatie wanneer het werk
gedaan is.
Niet minder hartstochtelijk wordt er de
christelijke religie beleden. De duizenden
kerken en kapellen van de Koptische ere
dienst zitten op zondag altijd stampvol.
Binnen zingen (of slapen) de priesters voor
de gelovigen. De mannen zitten links, de
vrouwen rechts. De onzuiveren, zij die niet
in de kerk zijn getrouwd, in het afgelopen
etmaal een lijk hebben aangeraakt of met
de andere sexe hebben verkeerd, zitten
buiten. De gelovigen kussen de kerkpoor
ten glimmend en laten zich gewillig af
zetten door de priesters, een stand voor
wie men weinig sympathie kan koesteren,
minder althans dan voor de religieuze klui
zenaars, die zich zelf tuchtigen of weken
lang in ijskoude bergbeken zitten te medi
teren. Maar wat men de priesters kan ver
wijten, het is niet eentonigheid. Op de
grote kerkelijke feestdagen die in bonte
rij de kalender verlevendigen, regisseren
zij onder de Afrikaanse hemel massale
ceremoniën van geweldige kleuren en ver
voering. Deze schouwspelen verzoenen de
buitenlander met het bijzonder grote aantal
vrije dagen, dat zij met zich brengen, een
aantal dat nog wordt vergroot door de
„Kousso-dagen", stoelend op materialisti-
scher, maar daarom nog niet minder res
pectabele basis. Kousso is namelijk het
nationaal purgeermiddel, dat de wurmen
Niet alle Ethiopiërs zijn overigens chris
ten, de Koptische kerk heeft zijn volgelin
gen voornamelijk onder de Amharen, het
moet verdrijven die men van het eten van
rauw vlees, het Ethiopische equivalent van
ons broodje tartaar, krijgt,
centrale en in feite regerende bergvolk. Er
zijn de mohammedaanse Somali's en de
Falasja's, „de zwarte joden", wier ko
ningin Judith veertig jaar het land regeer
de. Er zijn de heidense Danakils, eens de
moordenaars der savannah's genoemd, die
evenals de Galla's in hun erediensten een
aantal moeilijk uitroeibare en ongebruike
lijke praktijken hebben opgenomen, die op
niet nader aan te duiden manier in ver
band staan met geslachtelijke preoccupa
ties. Men moet derhalve met hen een
beetje oppassen. De Galla's geloven ook in
ae god Wak en ln stangen en menen, dat
de geest tijdens de slaap het lichaam ver
laat. Om de ziel gelegenheid te geven,
tijdig naar zijn woonstee terug te keren,
moet men hen nooit abrupt wekken.
Wat bijna alle Ethiopiërs gemeen hebben
is een onverdroten levenslust, waar preutse
buitenlanders wei eens van schrikken. Een
onderwijzeres vertelde mij dat zij op haar
christelijke lagere school voor meisjes het
dansen helaas moest verbieden, omdat zelfs
in het onschuldigste rondedansje het chris
telijk besef van het zondige lichaam snel
plaats maakte voor een fysieke bezeten
heid, die eerder een principaal van het
Casino de Paris zou interesseren dan het
hoofd ener school. Maar dat, zoals vele
andere dingen in Ethiopië, behoort tot de
gepeperde aspecten van het hevige conti
nent dat Afrika heet en dat sterke magen
verlangt.
Heeft men die en ook nog een warm hart,
dan is het lastig niet ingenomen te raken
met Ethiopië, dat op zijn eigen onbevangen
manier waardigheid aan levenslust paart,
donkere mystiek aan de helderheid van
zijn grandioze ruimten, armoe aan majes
teit
Rustig luisteren bij
Zijlstraat 87 - Telefoon 11110 - Haarlem
Elias
Frédéric Joliot-Curie, natuurkundige,
Nobelprijswinnaar en oud-commissaris
voor de kernenergie in Frankrijk, is don
derdagmiddag op 58-jarige leeftijd in een
Parijs' ziekenhuis overleden. Hij is een
slachtoffer van de wetenschap geworden.
Evenals zijn vrouw, Irene Joliot-Curie,
met wie hij sedert zijn huwelijk in 1926
veel heeft samengewerkt, hebben de
radiumstralen zijn gezondheid ondermijnd.
Hij wist trouwens reeds enige jaren, dat
hü ten dode was opgeschreven en hij heeft
zijn noodlot met moedige gelatenheid ge
dragen.
Hij is in 1900 als zoon van een Parijse
winkelier geboren en bleek reeds als
schooljongen over een meer dan gewone
begaafdheid te beschikken. Hij heeft de
Parijse school voor scheikunde en indus
triële chemie bezocht, een befaamd insti
tuut, waar hij werd opgeleid door de be
roemde Franse fysicus Paul Langevin
1873-1946). In 1925 werd hij assistent van
Marie Curie, de weduwe van de grote
Pierre Curie en een jaar later trouwde hij
met haar dochter en voegde hij de naam
Curie aan de zijne.
Hij heeft zich reeds spoedig in het kern
onderzoek gespecialiseerd. Met zijn vrouw
samen heeft hij op dit gebied vele ontdek
kingen gedaan. In 1937 werd hij professor
aan het College de France, nadat hij in
1935 met zijn vrouw samen de Nobelprijs
voor natuurkunde had gekregen voor de
ontdekking van de kunstmatige radio
activiteit. Kort voor de oorlog vervol
maakte hij het proces van de ketting
reactie, waarop de gehele huidige kern
wetenschap eigenlijk berust. Hij heeft ook
het cyclotron van het Collége de France
gebouwd. In 1940. direct bij de Duitse
overval op Frankrijk, nam hij deel aan het
in veiligheid brengen van het Noorse
zware water en het Belgische uranium.
Ook zorgde hij er voor, dat vele weten
schappelijke documenten, welke betrekking
hadden op de atoomtheorie en op het ra
dium, uit handen van de bezetters bleef.
Paul Reynaud, de toenmalige premier,
bood hem in juni 1940 aan naar Londen
te gaan teneinde zijn werk te kunnen
voortzetten. Hij weigerde echter en keerde
terug naar Parijs. Met zijn vrouw heeft hij
daar actief aan het verzet tegen de Duit
sers deelgenomen. Zo hielp hij onder andere
in 1944 Langevin naar Engeland vluchten
en hij vocht in augustus van hetzelfde jaar
op de Parijse barricades om te helpen zijn
stad te bevrijden.
In 1946 werd hij door de Franse regering
benoemd tot hoge commissaris voor de
kernenergie. Hij werd daarbij lid van de
Raadgevende Assemblee, van de economi
sche raad en van de commissie van het plan
voor vernieuwing en uitrusting. Daarnaast
vervulde hij nog vele ere-ambten. Een en
ander belette hem in genen dele zijn we
tenschappelijke arbeid voort te zetten.
Politieke bedrijvighied
Van huis uit was hij socialist. Onder
invloed van Langevin, en waarschijnlijk
ook van zijn vrouw, is hij echter naar het
communisme overgegaan. Tijdens de be
zetting, in 1942, werd hij lid van de com
munistische partij.
Na de oorlog is hij steeds meer in de
politiek verstrikt geraakt. Hij behoorde tot
de oprichters van organisaties als „Frank
rijk-Sovjet-Unie", hij presideerde vredes
congressen, die op touw waren gezet door
de communisten zoals dat van Stockholm
in 1950). In april 1950 verklaarde hij ter
gelegenheid van het congres van de com
munistische partij in Gennevilliers, een
voorstad van Parijs: „Nooit zullen de pro
gressieve wetenschapsmensen of de com
munistische wetenschapsmensen ook maar
een grein van hun kennis beschikbaar stel
len voor een oorlog tegen de Sovjet-Unie".
Enige dagen later werd hij ontslagen als
hoge commissaris. Hij kon echter veel van
zijn wetenschappelijke arbeid voortzetten,
zij het, dat hij minder publiceerde en dat
het - ondanks pogingen van communisti
sche zijde - stiller werd rondom hem.
De dood van zijn vrouw in 1956 bracht
hem een zware slag toe. Hij wist ook zich
zelf ten dode opgeschreven. Zijn politieke
feilen mogen er niet toe leiden, dat men
voorbij ziet aan het feit, dat hij een groot
geleerde en - op zijn manier - een groot
Fransman is geweest.
NEDERLANDEN. Duynkerken den
7 Augusti. Heden is alhier
in het Camp in de naby-
heyd deezer Stad, om
's Konings Troupen te
exerceeren, een Spiegel
gevecht gehouden van
8000 Man, in 2 Legers van
4000 yder verdeeld; het
Gevecht en de Manoeuvres begonnen
's morgens om 7 uuren en duurden
3 uuren, gecommandeert zijnde door Mr.
de Granville, Luytenant-Generaal van het
Campement alhier; 7 Persoonen hebben
daarbij het Ongeluk gehad van ligt, en
een van zwaar gequetst te worden; voorts
is alles zeer wel afgeloopen en alle de
Manoeuvres zijn met de grootste exactitude
uytgevoerd geworden.
(Van onze reisredacteur,
Volgens de „Kebra Negest", het „Boek
der koningen" dat Ethiopië's historie ver
haalt en de grondslagen van het Ethiopisch
recht bevat, reisde de koningin van Sche
ba, die in het grijs verleden over Ethiopië
regeerde, naar Salomo om zich door diens
legendarische wijsheid te laten stichten.
Salomo's oog werd zo aangenaam door zijn
bezoekster getroffen, dat de wens bij hem
rees een zoon van haar te bezitten. Hij
noodde haar in zijn paleis te overnachten,
maar de koningin stelde als voorwaarde
dat hij niet met geweld zou nemen wat
hem niet toebehoorde. Salomo stemde toe
maar stelde als tegenvoorwaarde dat ook
zij niets zonder toestemming zou nemen.
Hij nam echter de verstandige voorzorgs
maatregel de spijzen aan tafel zo te zouten,
dat de koningin 's nachts met een bran
dende dorst wakker werd. Schrik volgde
op opluchting toen zij niet alleen een kruik
water naast haar bed, maar toen zij er uit
gedronken had, ook Salomo aan haar zijde
vond. De wijze koning redeneerde terecht
dat water de kostbaarste schat ter wereld
is en dat de koningin haar belofte had ge
broken. Welnu, de zoon die zij hem schonk,
heette Menelik 1 en werd de eerste vorst
van een dynastie die sindsdien, vrijwel
zonder onderbreking, over Ethiopië re
geerde.
De mohammedaanse Somali-wijk van
het stadje Dire-Datva. de lange arm
van islam reikt tot diep in Ethiopië.
De vrouwen van Ethiopië in hun na
tionale dracht: „de Sjamma", een spier
witte vederlichte omslagdoek, afgezet
met een kleurige rand.
De Koptische kerken in Ethiopië, op
zon- en feestdagen altijd vol
Advertentie
Ongerust
Ik meen dat ik uit naam van u allen
spreek wanneer ik openlijk de dringende
vraag stel: wat gebeurt er in Honduras?
Overal in de wereld gebeurt iets. In alle
landen is er ietsMaar hebt u iets over
vanof uit Honduras vernomen?
Ik hervraag en nu met de meeste na
druk: hebt u de laatse maanden, ik mag
wel haast zeggen jaren, ook maar iets uit
Honduras vernomen?
Dat is nu maar onzin.
Dat kan niet.
Het is niet mogelijk dat er óveral iets
gebeurtvan Thailand tot Brits-Guyana
en van Syrië tot Afghanistanmaar dat er
in Honduras niets gebeurt
Het laatste dat ik omtrent dit land heb
vernomen is, dat er een militaire junta
aan het bewind is, dat de bananen groeien
als kool en dat de Hondurese nationale
voetbalploeg gewonnen (of verloren - dat
heb ik niet onthouden) heeft van de Gua-
temalaanse nationale voetbalploegDat
kan natuurlijk niet. Er moet méér gebeurd
zijn Deze stilte is verdacht. IS ER IETS
MET HONDURAS? IS ER IETS BROEI
ENDE?
Het is alweer enige jaren geleden dat ik
er was. In de hoofdstad Tegucigalpa. Na
Cayenne de vervelendste hoofdstad waar
vader ooit geweest is. Zij heeft één voor
deel boven Stockholm: er zijn een paar
cafe's. Maar verder behoeft u echt niet
naar Tegucigalpa te gaan om eens goed te
lachen.
Toen ik er waswas een zekere heer
Tubercio er president. Hij is dood of weg
gejaagd of beidewant er is nu een mili
taire junta.
Ik heb ermoederziel alleenin een ho
telkamer gezeten. Het was er snikheet. En
stil op straat. Ik ben er vier uur geweest
en sindsdien ben ik mij blijven interesse
ren voor Honduras. Ik spreek er nog graag
over. Het is mijn enige overwicht op men
sen die in hun vakantie naar Spanje zijn
geweest(waar IK nog nooit geweest ben),
te zeggen: ken jij Honduras eigenlijk? Te
gucigalpa! Reuze! Gelache dat ik heb in
Tegucigalpa! Daar tat een Amerikaan in
de bar van het Majestic.
U kent dat wel.
Maar juist omdat ik zo'n hart heb voor
Hondurasvraag ik mij met steeds toe
nemende bezorgdheid af: WAT IS ER MET
HONDURAS? Daar hebben wij zó lang
niets van gehoorddat ik mij ongerust ga
maken.
Dat kan niet.
Het kan niet dat uitgerekend Honduras
het enige land ter wereld is waar NIX ge
beurt.
Daar zit wat achter.
Welk Kamerlid wil zo vriendelijk zijn
even aan de heer Luns te vragen of hij aan
zijn gezantgeaccrediteerd te Tegucigalpa
wil vragen wat er eigenlijk IS met Hon
duras?
Kuwèl bij voorbaat
(Van onze correspondent in Parijs)
Frédéric Joliot-Curie
Uit de Oprechte Dingsdagse Haerlem.se
Courant van 15 Augusti 1758
