VOOR JULLIE
BUITENLEVEN VAN EEN
AMERIKAANSE HUISVROUW
EEN GOUDHAMSTERFAMILIE
TROUWEN
ZESTIC JAAR
CELEDEN STIERF DE ECHTE SISSI
tot in de dood
Nederlands schoeisel E D E L W EIS
Erbij
Opera gevraagd
Beloning voor schone
melkflessen
ZATERDAG 13 SEPTEMBER 1958
PAGINA ZES
Na jaren zie je elkaar weerHeleentje
waarmee je in het schoolbandje speelde,
nu Helen, vrouw van een Amerikaanse
akenman en moeder van drie kinderen.
Zelf ben je ook in die tijd getrouwd en
moeder van een stel kinderen geworden
en als je elkaar dan plotseling op 5th
Avenue tegenkomt ga je, zoals vrouwen
nu eenmaal zijn, eikaars leven vergelijken.
Samen slip je een drugstore binnen die
hier het oud-vaderlandse kattenkroegje
niet kan vervangen, omdat een drugstore
nu eenmaal een nuchter warenhuisje is,
ondanks de zoete zaligheden die er worden
verkocht. Met zwarte koffie en een stuk
oananapie voor je, gaat het venster dat
.itzicht geeft op Helens tegenwoordig le-
■en voor je open.
„Ik heb vandaag „mijn" dag. Dan ga ik,
/o gauw de kinderen naar school zijn, naar
de stad voor mijn schilderlessen en dan
blijf ik met penselen en verf knoeien, tot
ik juist op tijd de ondergrondse haal om
op tijd met de familycar voor de school te
staan. Haal jij in de tijd dat ik les neem
nu je bagage uit je hotel en ga mee- Blijf
een poosje bij ons. dan kan ik je alles
vertellen en laten zien".
En zo gingen wij die middag samen met
de ondergrondse naar Weston, tachtig kilo
meter van New York, New York is een
kille stad voor vreemdelingen, het hart
van Amerika klopt daarbuiten. Voor het
station vonden wij Helens stationcar waar
mee wij nog #ht kilometer verder naar
buiten zouden trekken. Zowel Helen als
Phil, haar man. gaan zelden met de wagen
naar New York omdat in de stad in de
spitsuren haast niet te rijden valt. Men
verspilt er uren mee. Bovendien is de
Op de 5th Avenue in New York ont
moette een Nederlandse een vriendin
van de schoolbanken. Zo leerde ze het
leven kennen van een gezin dat niet
hoeft te wonen in de steenwoestijn van
de metropool
parkeerruimte schaars en wanneer je plaats
vindt voor een van die gele automatische
parkeermeters dan mag je toch niet lan
ger dan twintig minuten voor je Ameri
kaanse kwartje blijven staan. Verloopt de
door de meter aangegeven tijd. dan wan
delt er vast wel een con voorbij die je een
bekeuring tussen je ruitenwisser steekt.
De auto waarin wij stapten was de fa-
nilycar, vertelde Helen. Phil had zijn za-
Venauto die door hen beiden alleen voor
uitgangetjes als concerten of een toneel-
tuk werd gebruikt.
„Vind jij dat zo'n luxe. een tweede wa
gen voor huiselijk gebruik", vroeg Helen
„Nou. daar kom je wel gauw van terug
als je hier een paar dagen bent. Zonder
onze stationcar zouden wij onmogelijk zo
Vin buiten kunnen wonen.
AMERIKA TELT veel commuters (fo
rensen) omdat het leven in de stad New
York voor een gezin met kinderen grote
bezwaren heeft. Ondanks Central- en an
dere parken blijft het toch een steenwoe
stijn. waarvan men pas goed een indruk
krijgt als men een dag lang bezig is men
sen te bezoeken en achter allerhande
nieuws aan te jagen. Moe ga je dan een
restaurant binnen, bestelt wat verkwik-
Mag ik mij even aan jullie voorstellen? Ik heet Anita, ik ben invalide en kan
niet lopen, ben dus tot. op zekere hoogte aan plaats gebonden. Aks je gebrekkig
bent behoef je nog niet ongelukkig te wezen, want dat is heus wal anders Ik
tenminste voel mij gelukkig, want voor mijn gebrek heb ik iets anders in de
plaats gekregen, namelijk een grote liefde voor de natuur, voor plant en dier
en dat is iets machtig moois. Natuurlijk heb ik veel gelezen, maar het meeste
heb ik toch uit eigen waarneming en dat is nu waar ik jullie van tijd tot tijd
graag iets over zou willen vertellen. Hier is mijn eerste stukje.
Mrs. Helene Troy Arlington, die in de
V. S. bekendheid geniet als de schrijfster
van verhalen over honden voor kinderen
en derhalve de „dear dog ladj'" wordt ge
noemd, is ook nog om haar zonderlinge ge
woonten bekend.
Zij laat zich namelijk periodiek trouwen
met haar overleden echtgenoot, die in 1953
het tijdelijke met het eeuwige verwissel
de. Zo liet zij zich onlangs voor de derde
keer sinds het overlijden van haar echtge
noot in het huwelijk verbinden met deze
blijkbaar wel zeergeliefde dode. De pos
tume huwelijksolechtigheid had plaats ten
overstaan van de eerwaarde Daito Soezoe-
ki, een boeddhistische priester, die namens
mr. Arlington de antwoorden gaf. Mrs.
Arlington hangt het boeddhistische geloof
aan en woont als een kluizenares op een
boerderij nabij Riverside (Californië).
Zij droeg de japon die zij op haar eerste
bruiloft had gedragen.
Wijlen haar echtgenoot was vroeger
haar tuinman geweest en heette eigenlijk
Charles Thomas Olson, welke naam hij
verwisselde voor die van Masefield Ar
lington, toen hij met de schrijfster in het
huwelijk trad.
HET IS ieder half jaar weer zeer inte
ressant te zien, wat de Nederlandse schoe
nenfabrikanten voor het komende seizoen
aan nieuwe modellen te tonen hebben. In
Carlton te Amsterdam zagen we, dat de
ze veranderingen niet alleen door het ont
werpen van nieuwe modellen, maar even
eens door toepassing van allerlei nieuwe
materialen de nodige afwisseling brengen.
Daar het meest modieuze op deze show
bijeen was gebracht, konden we een in
druk krijgen van de lijn, die deze winter
zal gaan overheersen.
De leestvorm is lang en spits dit wil
niet zeggen smal!) maar toch is er ook
een streven naar kortere afgeplatte neu
zen. Ondanks deze afknotting blijven ze
echter hun sierlijk model behouden. Het
bandje over de wreef, dat zich het vorig
jaar zo sterk deed gelden, vinden we nu
in gematigde vorm terug. Allerlei varia
ties zoals gekruiste wreefbanden en elas
tische bandjes geven een uitwerking van
dit thema.
De klassieke pump was vooral mooi in
een geheel nieuw materiaal: de struisvo-
gelpoot. De gevarieerde tekening verlangt
een zeer eenvoudige snit en komt daarom
het meest tot haar recht in een slank poi-
tier-model. Veel van de pumps- vonden op
de neus een garnering van een strikje of
klein vetertje, de perforatie was meestal
in een donkere afstekende kleur aange
bracht en de effen schoentjes vertoonden
op de neus vaak een inzet van een andere
leersoort of bont.
De naaldhakken zullen ons het lopen
niet bemoeilijken, want een hoogte van
vijf tot zes centimeter is voor dit seizoen
al zéér hoog. Er gaat een grote voorkeur
uit naar de lage schoen met het zogenaam
de Pinay-hakje, dat even naar achteren
staat en dat het vaak slank afkledende
schoentje de allure van een pump wil ge
ven. Het maakt echter vaak een onelegante
indruk, als van een afgelopen hak en be
reikt daarmee juist het tegendeel van wat
het beoogt. Aardiger zijn dan de wandel
schoentjes in schrijfsuède in allerlei tin
ten, met een inzet van imitatie-panter of
een effen inzet van veulen, hetgeen een
rustiger effect geeft. Ook de mooie hand-
werkschoentjes met een omgebogen zooi-
rand bekoren door hun eenvoud meer dan
de ballerina's, waar met verhitting motie
ven zijn ingedrukt van strepen en ruiten.
Naast bruin en beige zagen we veel groe
nige tinten en een kleur, die „gebroken
zwart" werd genoemd: een soort schaduw
van rood, grijs of bruin met een druppeltje
zwart erdoor. Het zwai-t bracht hier en
daar een dissonant in de collectie, maar is
toch niet overheersend, zodat we een in
druk van veel moois overhielden.
Katy
In Den Haag is een actie van het Neder
landse Zuivelbureau voor schone melk
flessen begonnen. Gedurende veertien da
gen trekken des ochtends tien vrouwelijke
controleurs van het Zuivelbureau door de
stad om te speuren naar bijzonder goed ge
reinigde melkflessen, die door de huis
vrouwen aan de melkslijters worden te
ruggegeven. De propere huisvrouwen krij
gen als beloning voor haar schoonge
maakte flessen een bon, die recht geeft op
drie melkglazen.
Leontopodium alpinum of edelweis
hoeft men niet alleen in de Alpen te vin
den, u kunt het met succes in eigen tuin
kweken. Edelweis kan in elke zonnige,
niet te natte tuin gekweekt worden. Het is
zelfs mogelijk voort te kweken door mid
del van zaaien, maar dat kan men eigen
lijk maar beter aan de bloemist overlaten;
trouwens onder die zaailingen komen nog
al veel minderwaai'dige typen voor. Be
ter is het voortkweken door middel van
scheuren. Nu zou men dat eventueel ook
kunnen doen, maar beter slaagt men in het
vroege voorjaar. Edelweis moet een goed
doorlatende gx-ondsoort hebben. In de
vochtige tuintjes dient men dus onder in
het plant.gat eerst wat kalkpuin te bren
gen. In ons klimaat zijn ze volkomen win
terhard: ze zullen eerder vei-ongelukken
doordat ze te vochtig staan. Dat kan men
voorkomen door 's-winters een bodem
loos kistje over het plantje heen te leggen
en zodra de regenpex-iode een aanvang
neemt het af te dekken met een glasx-uit;
op die manier houden wij ze steeds prima
over. Als de standplaats maar droog ge
noeg is, gaat het zonder bedekking ook
uitstekend.
G. Kromdijk
Iets geheel nieuws is dit schoentje waarop
de motieven met een hete liniaal zijn
ingebrand.
(Van onze correspondent in Wenen)
Buiten Oostenrijk dwepen vooral de
teen-agers met Romy Schneider als Sis-
sy-vertolkster, maar in Oostenrijk zelf is
het beeld van de echte Sissy nog zo le
vend dat men nog vaak denkt aan de ge
liefde keizerin die zestig jaar geleden dooi
de anarchist Luccheni werd neergestoken.
Zij was voor haar tijd een zeer modei-ne
vrouw. Wie de luxueuze vertrekken van
het vroegex-e keizerlijke paleis in Wenen
bezoekt, en daar de overdadige px-acht van
de barokmeubels bewondert, ziet in een tus
senkamer de nuchtere tuingereedschap
pen, rekstok en ringen, die de keizerin
daar had laten aanbrengen. Sport, turnen
en het taaie vasthouden aan een Spartaans
dieet verklaren het geheim van haar
px-achtige, slanke gestalte die zij tot haar
laatste levensdagen wist te bewaren. On
danks het verschil in karakter moet de
keizer haar hebben aanbeden.
Ze was veel op reis en dweepte op bijna
ziekelijke wijze met het oude Griekenland.
Ten koste van veel geld liet zij op het
eiland Korfu het sprookjeskasteel Achil-
leion optrekken, waar zij van het oude
Griekenland di-oomde. Ze had Grieks ge-
leex-d en beheex-ste de taal volkomen.
Haar liefde voor de romantische en vuri
ge Hongaren vond hartstochtelijke weer
klank bij dit riddex-lijke volk. Slechts een
keer heeft zij zich met politiek ingelaten.
Dat gebeux-de in 1866 toen de Hongaren
een grote mate van zelfstandigheid eisten,
waartegen de keizer en de regering in We
nen zich verzetten. Daar Elizabeth het
voor de Hongaren opnam, is het mede aan
haar toe te schrijven dat het bekende com
promis van 1867 tot stand kwam, waar
door Hongarije een eigen parlement kx-eeg
en de oude staatsvorm met de ene centra
le regering in Wenen plaats maakte voor
de zogenaamde „dubbele monax-chie".
Zestig jaar geleden bracht zij de eerste
septemberdagen in Genève dooi-. Op 10
september wilde zij een boottochtje ma
ken en wandelde zij met haar hofdame op
de kade om aan booi'd te gaan. Hier trof
haar de scherp geslepen vijl van de anar
chist Luccheni.
Toen 't stoffelijk overschot in de kapel
van de hofburg te Wenen werd opgebaard,
stonden de ogen van de keizer vol tranen.
Hij viel voor de kist op de knieën en snik
te. Toen herstelde hij zich. Het was een
van de weinige ogenblikken, waarop deze
zo beheerste en nuchtere vorst iets yan
zijn diepste gevoelens verried.
GEZETEN in de tuin, onder een i'ijk-
bloeiende heester, waarop tal van bijen
komen en gaan om honing te puren,
overdenk ik zo ons talrijk hamstergezin.
Een poosje geleden kregen we een goud-
hamsterpaartje. Kennen jullie die grap
pige diertjes? Ik kan jullie verzekeren
dat ze kostelijk zijn. Kleine, gedrongen,
goudbruine diertjes, wat groter dan een
muis, met een klein rose staartje, waar
op ze parmantig gaan zitten, als ze zich
gaan wassen en wassen doen ze zich
dikwijls. Als je ze zo bezig ziet, denk je
onwillekeurig aan wasbeentjes, want
daar lijken ze wel wat op. Ze zijn heel
ex-g zindelijk en wringen zich in allerlei
bochten om hun wollige vachtje toch
maar zo schoon mogelijk te maken,
voox-al nadat iemand ze heeft aange
raakt. Als alle woestijndiertjes ruiken
ze in het geheel niet.
In de vrije natuur leven ze diep on
der de grond in eigengemaakte holen.
In gevangenschap nemen ze genoegen
met open nestjes en tieren daar welig.
Soms neemt men voor hamsters wel
nestblokken kennen jullie die? Grote
parkieten krijgen die ook wel. Het een
voudigste is echter om ze wat spaanders,
wol en hooi te geven, dan maken ze
zelf wel een wax-m nestje. Daar kruipen
ze dan helemaal in weg om pas na de
middag te voox-schijn te komen om te
eten en te dx-inken. Zijn ze verzadigd,
dan komt de dagelijkse grote schoon
maakbeurt. Dan poetsen en plassen ze
dat het een lieve lust is. Meestal zijn ze
daar wel langer dan een uur mee bezig.
ic
ONZE GOUDHAMSTERS hebben een
grote glazen bak als woning, afgedekt
met gaas. Langs een laddertje klimmen
ze naar een zoldertje, waar hun dx*ink-
bakje staat, gevuld met verse melk. Het
van een sigarenkistje gemaakte kruis
vormige zoldertje is op ongeveer halve
hoogte in het midden van de bak aan-
gebi'acht en zit vastgeplakt aan de rui
ten op dwarslatjes. In de linkerachter
hoek is hun nestje en zo kunnen ze van
het zoldertje in het nestje springen, iets
wat een geliefkoosd spelletje is en on
getwijfeld de vlugste manier om in hun
nest te komen. In een andere hoek van
de bak staat een tak als klimpaal en
aan de gazen afdekking hangt een
schommeltje. Bengelend kunnen ze een
heel eind komen en dikwijls grijpen ze
zich al schommelend vast aan die af
dekking en lopen dan ondersteboven,
zoals een vlieg tegen het plafond. Ver
der staat er nog een flinke bak met
zand, waarin ze hun graaflust kunnen
botvieren. Voor hun natuurlijke behoef
ten gebruiken ze dan nog een klein
zandbakje, net als een poes.
WETEN JULLIE wat ook zo grappig
is van deze diertjes en waaraan ze hun
naam te danken hebben? Het bamste-
rën! Aan weex-szijden van hun kopje
van de mondhoeken tot aan de schou
ders zitten de wangzakken. Daar gaat
alles in wat maar eetbaar is, biscuitjes
incluis. Als er niets meer bij kan, dui
kelen ze met hun uitpuilende wangzak
ken in hun nest, waar ze bij de glas
wand hun vooi'raadschuur op een hoop
leegduwen. Pas veel later gaan ze dan
aan het peuzelen. De avond en de nacht
brengen ze op deze wijze door, nu en
dan afgewisseld door een flinke vecht
partij. Het ene ogenblik spelen ze of
liggen rustig in hun nest en even later
vechten ze dat het niet mooi meer is.
Als ze goed behandeld worden, zijn
het echter goedaardige diertjes, maar
wel schichtig en nogal schrikachtig. Ze
houden ervan rustig en vriendelijk toe
gesproken te worden. Als ze je eenmaal
kennen, eten ze uit je hand en dan zie
je pas goed hoe ze hun wangzakken
volproppen.
Ze houden wel van de warmte, maar
niet van felle zonnestralen. In de vrije
natuur gaan ze bij grote hitte diep in
de grond. Als de temperatuur erg daalt,
houden ze korte winterslaapjes. Dan
komt hun hamsteren goed van pas. In
gevangenschap bij een tempex-atuur van
bijvoorbeeld yierenzestig graden fahren.
heit gaan ze niet over tot een winter
slaap. Dat schijnt dus geen noodzaak
te zijn. Ze houden er niet van dicht bij
de verwarming te staan.
In de vrije natuur eten ze allex'lei
zaden, planten en insecten. Een meng
sel van de zaden, die hamsters beslist
nodig hebben, is in de handel verkrijg
baar. Daarnaast eten ze graag zowat alle
soorten groenten, echter goed gewassen,
met een stukje appel, peer of banaan.
Dat is dus allemaal nogal eenvoudig en
bereikbaar. Groenten mogen nooit in
bevroren toestand gegeven worden. Al
les moet vex-s zijn.
Alhoewel ze zeer weinig vocht tot zich
nemen, zijn ze dol op verse melk. Ook
hebben ze graag een biscuitje, doch ze
mogen beslist geen ander snoepgoed
hebben. Om hun knaaglust te bevredi
gen, hebben ze een houtknoest. Ze moe
ten ergens aan kunnen knagen, want
anders groeien hun tanden door en dat
moet natuurlijk vooi'komen worden.
KORTGELEDEN kreeg ons hamster-
paar een nest jongen van liefst zeven
stuks. Het was aandoenlijk te zien hoe
Ma Hamster voor haar kindertjes zorg-
de. Pa Hamster kon geen goed meer
doen en werd steeds door zijn vrouwtje
weggejaagd. Zelfs sleepte zij de wol uit
zijn hoekje weg om de kleintjes toe te
dekken. Bij de geboorte waren de jon
gen kaal en de oogjes gesloten. Vier
stuks bleven in leven, maar die groei
den dan ook als kool. De derde dag
kwamen ze al aardig in de wol te zitten.
Hoewel de oogjes toen nog gesloten
waren, probeerden ze al een beetje rond
te scharrelen. Toen ze één week oud
waren, had Ma Hamster het al zo druk
met haar viertal, dat ze geen kans meer
zag ze bij elkaar te houden. Als zij ex-
een terugsleepte naar het nest, wax*en
de andere drie er weer uit. En zo ging
dat maar door. Kostelijk om te zien
natuurlijk! Toen ze zestien dagen oud
waren openden ze hun oogjes en begon
nen ze de omgeving te verkennen. Pie
pen deden ze in koor, het was een spek
takel van belang.
NU KWAM DE TIJD dat Ma Hamster
haar jongen moest leren klautex-en en
ook dat was meer dan koddig om naar
te kijken. Dat ging zo. Ma pakte een
jong beet, sleepte het langs het trapje
naar boven en gooide het dan met een
smak naar beneden, sprong het na en
sleepte het weer naar boven, net zo lang
totdat het jong uit zichzelf naar boven
klauterde en ook naar beneden sprong.
Zo ging het met het gehele viertal
eerst natuurlijk nogal stuntelig, maar al
spoedig waren de jongen volleerde acro
baten. Ze hadden er toen zo de slag van
te pakken,, dat ze niet alleen 's nachts,
maar ook overdag aan het klauteren
waren en dan had Ma Hamster eindelijk
even x-ust om een tukje te doen in haar
nest. 's Nachts kwam daar niet veel
meer van, want oh, wat is zo'n stelletje
rumoerig-!!
ALS JULLIE de lust kunnen opbren
gen om zo'n hamstei-paartje goed te ver
zorgen, dan kunnen jullie daar heel wat
aardigheid aan beleven. Het is heus aan
te bevelen zo'n paartje te zien te krijgen.
Als je niet over een grote glazen bak
kunt beschikken, zoals hierboven om
schreven, dan is een flink kistje ook
goed te gebruiken, waarvan de voor
kant dan verwijderd wordt. De kist
moet van binnen wit gekalkt worden en
aan de buitenkant met blik beslagen
worden. Dan komt er een zandlade in,
die gemakkelijk verwijderd kan worden
om schoongemaakt te worden en die
toch zó sluit dat de kleintjes er niet uit
kunnen kruipen, benevens een gazen
voorkant met een deurtje en gazen dak
bedekking. In de rechterbovenhoek een
nestkastje, ernaast een flinke boomtak
met zijtakjes, hoe grilliger van vorm
hoe beter, een trapje, dat leidt naar een
zoldertje, gemaakt, van hout. van een
sigarenkistje. Zet in een hoek dan een
nogal hoog zandbakje, waar de hamsters
in kunnen graven. Twee drinkbakjes,
zoals die in vogelkooien gebruikt wor
den, moeten dienen voor zaad en melk.
Als jullie daar een beetje handig mee
zijn, maak dan voor beide bakjes een
opening in de wand met een deurtje ex-
voor, dan kunnen ze van buitenaf
schoongemaakt en opnieuw gevuld wor
den.
Als jullie nu ook nog een schommeltje
ophangen of een draaiend rad, dan heb
ben jullie een piekfijne hamsterwoning
en zullen jullie eens zien, hoe die dier
tjes zich bij jullie thuis gaan gevoelen.
MILAAN. (UPI) Ter gelegenheid van
der herdenking van de geboortedag hon
derd jaar geleden, van Giaccomo Puccini
heeft de directie van de Scala te Milaan
een prijsvraag uitgeschreven voor een
opera, die voor 31 december 1960 gereed
moet zijn. Ook oude werken, zelfs opera's
die nog nooit in voorstelling zijn gebracht,
kunnen ingezonden worden. De componist
van het bekroonde werk zal vier miljoen
lire krijgen, voor de schrijver van het li
bretto is de beloning één miljoen lire.
In Zweden is een omvangrijk onderzoek ingesteld naar de kosten, die een baby in het eerste levensjaar voor zijn ouders
meebrengt aan kleding, voedsel, sla-apuitrusting en speelgoed. De deskundigen kwamen volgens de Zweedse prijzenstan-
daard tot een totaalbedrag van ongeveer vijftienhonderd gulden. De foto laat zien dat de baby bijna zoekraakt tussen alle
artikelen, die in de berekening moesten worden opgenomen. Melk en fijngemalen voedsel in blik nemen een grote plaats
in. De slaapuitrusting vergt de hoogste uitgaven. Voor speelgoed werd. ongeveer vijftien gulden uitgetrokken.
kends en gaat dan naar een ladyroom om
je wat op te knappen. Verbaasd kijk je
dan in het zwartbestofte gezicht, dat je
eer aan de kolenman dan aan je eigen ge-
laatstx-ekken herinnert. Met dezelfde ver
bazing bespeur je, dat je blousje dat 's mor
gens nog hagelwit was, niet smoezelig, maar
volmaakt ontoonbaar is geworden.
Dat een dergelijke door roet en stof ver
ontreinigde omgeving niet ideaal voor kin
deren is, wordt je dan wel heel duidelijk.
Geen wonder dat men zoveel mogelijk de
voorsteden zoekt om in te wonen. Tegen
woordig is de hang naar de natuur zo sterk,
dat men het echte platteland steeds meer
de voorkeur boven de voorsteden gaat ge
ven, want ook een vooi'stad is een stadje,
ook al heb je dan een tuintje om je huis,
zegt Helen- Hag.r h,uis staat heerlijk temid
den van de bossen. Het is, won dei-lijk ge
noeg in een land dat zo dol op houten hui
zen is, van baksteen gebouwd en in kolo
niale stijl. Ondanks dit historisch uiterlijk
is het binnen toch hoogst modern. Vijf
tien jaar Amerika hebben van Helen een
echte Amerikaanse gemaakt, dat wil zeg
gen. dat zij de familievoorspoed niet ver
bergt.
„Kom binnen", zegt ze als wij over het
grintpad haar huis naderen. Zij opent een
deur van het souterrain en rijdt de wagen
langs een glooiend pad de kelder in. En
dan staan wij in het meest Amerikaanse
deel van elk huis, de keldervex-dieping.
„Hier hebben wij maanden gewoond,
toen ons huis werd gebouwd", zegt Helen.
Het spaarde huur en 't kon best. Nu heb
ben wij er de garage voor de zakenauto en
de stationcar en kom eens verdei-, hier is
mijn waskeuken. Ja. mijn wasmachine is
volautomatisch, makkelijk, die spoelt ook
En dat is de strijkmachine. daar kan je
zelfs overhemden op strijken Binnen twee
uur is de was hier gewassen, strijkdroog
geblazen en gestreken. Hier verderop heeft
Plxil zijn werkplaats. Daar staat zijn draa;-
bank. zijn gex-eedschapskist en zijn ver
dere boeltje. Hij is erg handig. Elektriciens,
schilders of metselaars zie je hier nooit.
Hij x-epareert alles zelf. maar goed ook,
want werklieden zijn hier duur en komen
wanneer het hun schikt.
Verderop staat de ketel van de centrale
verwarming en dit is de speelkamer van
de kinderen. Kijk. ze hebben er een oude
piano, overblijfsel van hun gedeeltelijk
Europese afkomst en een radio, een tafel-
tennisspel. hun kegels en nog meer van dat
luidruchtigs- Fijn hè, zo'n basement? Het
spaart ruimte boven. Phil heeft er zelf de
kuil voor gegraven en het cement gestort.
(Slot volgt)
Deze zes mensen hebben allemaal een
hoed of pet op, die niet bij hen hoort.
Zoek de goede hoed bij de goede per
soon en schrijf dan van 1 tot 6 in de
hokjes de letters die erbij staan. Wat
staat er dan?
Anita
